Replika na odpowiedź Andrzeja Krzaka

2020

Artykuł podejmuje zagadnienie prawdy w literaturze. Punktem wyjścia dla analiz jest koncepcja Romana Ingardena. Odmawia on dziełu literackiemu jako dziełu sztuki prawdziwości w sensie logicznym. Według Ingardena literackie dzieło sztuki jako przedmiot czysto intencjonalny niczego nie orzeka o świecie transcendentnym. Prawdę w dziele literackim można jednakże ujmować jako jej objawianie. -------------- Zgłoszono: 03/09/2020. Zrecenzowano: 22/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 10/11/2020

Ruch Biblijny i Liturgiczny, 1997

radą i pomocą. Nie wszystko zostało powiedziane, bo i czas nagli, i najlepiej do brane słowa nie wyrażają wszystkiego. Trzeba chyba poprzestać na tym, co napisał przy końcu swych Confessiones Święty Patron na szego Profesora: "Et hoc intellegere quis hominum dabit homini? (...) A te petatur, in te ąuaeratur, ad te pulsetur: sic, sic accipietur, sic invenietur, sic aperietur". Co spolszczył tak Zygmunt Kubiak: "Któryż człowiek może pomóc drugiemu człowiekowi w zro zumieniu prawdy? Ciebie (Boże) trzeba o to prosić, w Tobie szukać, do Twoich wrót kołatać. Dopiero wtedy otrzymamy, wtedy znajdziemy, wtedy wrota się przed nami otworzą". Dlatego w podsumowaniu-posługując się stylistyką księgi Apo kalipsy, do której mamy niezastąpiony dotąd komentarz Ojca Profe sora-powiem: Ojciec Profesor Augustyn Jankowski OSB godzien jest otrzymać doktorski laur honorowy, najwyższe odznaczenie nau kowe, jakie może Mu nadać Wydział Teologiczny w 600-lecie swego istnienia i w 15-lecie powołania pierwszej w Polsce Papieskiej Aka demii. Aksios estin labein. Dignus est accipere. Kraków Ks. JERZY CHMIEL ROZMOWA Z O. PROFESOREM AUGUSTYNEM JANKOWSKIM OSB Jaka była Ojca droga do Biblii, w jaki sposób został Ojciec biblistą?

2020

Praca zawiera korespondencję prowadzoną w latach 1971–1982 przez Krystynę Skwarko, przebywającą na emigracji w Nowej Zelandii nauczycielkę i pisarkę, oraz Krystynę i Czesława Bednarczyków, właścicieli emigracyjnego wydawnictwa Oficyna Poetów i Malarzy. Korespondencja opatrzona jest wstępem omawiającym najważniejsze zagadnienia, takie jak życiorys i twórczość Skwarko czy działalność Bednarczyków, a także notą edytorską i przypisami. This thesis contains correspondence from 1971–1982 between Krystyna Skwarko, emigrant teacher and writer residing in New Zealand after World War II, and Krystyna and Czeslaw Bednarczyk, owners of emigrant publishing house Poets’ and Painters’ Press. The correspondence is provided with an introduction describing the most important issues, such as Skwarko’s biography and work and Bednarczyks’ activity, and also with an editorial note and footnotes

Studia Socjologiczne, 2023

W odpowiedzi adamowi leszczyńskiemu (w sprawie artykułu Nowa ludowa historia: charakterystyka i społeczno-polityczne korzenie współczesnych narracji o historii chłopów polskich)

Kwartalnik Historyczny, 2021

Studia Norwidiana, 2008

Ruch Literacki

Roczniki Teologiczne, 2015

Według Konstytucji o liturgii Sacrosanctum Concilium odnośnie do sztuki sakralnej Kościół deklaruje, że nie uznaje żadnego stylu za własny (KL 123), ale decyduje i "osądza, które z dzieł artystów zgadzają się z wiarą, pobożnością i tradycyjnymi zasadami oraz nadają się do użytku sakralnego" (KL 122). Kościół opiera się w tym względzie na opinii "wybitnych znawców" sztuki ujmowanej całościowo (por. KL 24; 46; 126). Z kolei Katechizm Kościoła katolickiego przypomina, że "sztuka nie jest celem samym w sobie, ale jest podporządkowana ostatecznemu celowi człowieka. Jej uprzywilejowaną częścią jest sztuka sakralna, której przeznaczeniem jest ukazywanie i uwielbienie tajemnicy Boga" (nr 2502). Konstytucja Gaudium et spes stwierdza, że "na swój sposób także literatura i sztuka mają wielkie znaczenia dla życia Kościoła". Są wyrazem naturalnych uzdolnień człowieka, ale także pomagają w poznaniu i doskonaleniu siebie oraz świata. Człowiek tworzy kulturę materialną i duchową oraz sztukę, w której także wyraża siebie i dąży do poznania prawdy i dobra. Żyje w świecie, w którym spotyka się z sacrum i profanum, ze sztuką religijną i sam tworzy także sztukę sakralną. Sztuka chrześcijańska związana jest z wiarą chrześcijańską i Kościołem. Jest ona nośnikiem treści religijnych, historycznych i zakorzeniona jest w historii zbawienia. Sobór Watykański II pozytywnie ocenia także "nowe formy sztuki, odpowiadające ludziom współczesnym stosownie do właściwości naturalnych różnych narodów i krajów. Niech doznają one przyjęcia w świątyniach (in sanctuario), jeśli podnoszą umysł ku Bogu przez stosowny rodzaj wyrazu, zgodny z wymogami liturgii. W ten sposób ujawnia się lepiej znajomość Boga, a głoszenie Ewangelii staje się dla umysłów ludzi zarozumialsze" (Gaudium es spes 62). Chrześcijańskie sacrum nie jest mieszkaniem Boga, ale miejscem, z którego się do Niego zwracamy. To, co się w tym miejscu dokonuje-modlitwa, adoracja, kontemplacja-czyni je sakralnym, poświęconym Bogu. Według kard. Gianfranco Ravasiego, przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury, sztuka jest siostrą wiary, prowokuje zdziwienie, podprowadza do misterium, czasem także niepokoi. Sztuka

Zapiski Historyczne, 2018

Prof. dr hab. Andrzej Kazimierz Tomczak urodził się 12 IX 1922 r. w Biesiekierzu-Górzewo (obecnie powiat zgierski). Jego rodzicami byli Józef i Aniela z domu Twardowska. Dziadkiem A. Tomczaka był Kazimierz Twardowski, rektor Uniwersytetu Lwowskiego, wybitny filozof i psycholog. Stryjem Profesora był z kolei biskup sufragan łódzki Kazimierz Tomczak, wybitny teolog. Swoją edukację A. Tomczak rozpoczął w szkole podstawowej w Łodzi, następnie naukę kontynuował w prywatnym, kształcącym w duchu patriotycznym i katolickim, gimnazjum męskim prowadzonym przez Aleksego Zimowskiego oraz w łódzkim liceum humanistycznym 1. Wybuch drugiej wojny światowej przerwał jego naukę w drugiej klasie szkoły średniej. W okresie okupacji A. Tomczak był pracownikiem fizycznym w miejscowościach Młociny, Skolimów i Głowno koło Łowicza. W 1942 r. zdał maturę w tajnym Liceum św. Stanisława w Warszawie. Następnie uczył w Głownie przedmiotów wchodzących w zakres czteroklasowego gimnazjum (języka polskiego, historii i geografii). Już w 1941 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. W 1944 r. służył w plutonie Kedywu Obwodu Brzeziny-Koluszki ZWZ-AK. Jak sam opowiadał, nigdy nie uczestniczył jednak w wielkich akcjach zbrojnych, tylko w działaniach

1998