IĞDIR OVASI’NIN ORTA TUNÇ ÇAĞI ve TRANSHÜMANİST YAŞAMDAKİ ROLÜ

Bu yazıda, Erken Tunç Çağına tarihlendirilen Resuloğlu (Uğurludağ, Çorum) iskeletlerinin ölü gömme âdetleri, sağlık yapısı ve yaşam biçimi ele alınmıştır. Resuloğlu'nda ölüler küp ve taş sanduka olmak üzere iki tip mezara gömülmektedir. Nekropol alanında küp mezarlar daha yaygın (%90) iken, taş sanduka mezarlar sayıca daha azdır (%10). Küp mezarların küçük olanlarına (çömlek mezar) genellikle bebekler ya da çocuklar gömülmektedir. Büyük küp mezarlara ise çoğunlukla tek bir yetişkin (kadın ya da erkek) birey gömülmektedir. Taş sanduka mezarlara ise çoğunlukla çoklu gömü uygulanmakta ve yalnızca yetişkin bireyler konulmaktadır. Ölü gömme âdetinin yanı sıra toplumun yaşam biçimi ile sağlık ve beslenme durumunu tespit etmek için iskeletler paleopatolojik açıdan incelenmiştir. Bu incelemeler, özellikle üst ekstremitede yer alan eklemlerde fazla miktarda entesoit geliştiğini ortaya koymuştur. Bu bulgu, Resuloğlu sakinlerinin aşırı iziksel güç gerektiren işlerle meşgul olduklarını ortaya koymaktadır. Dişler ve çeneler üzerinde yapılan gözlemler ise, Resuloğlu insanlarının bir yandan yoğun tarım toplumu özellikleri gösterirken diğer yandan da erken tarım toplumlarına özgü bazı karakterleri barındırdıkları yönündedir. Anahtar sözcükler: Erken Tunç Çağı, Resuloğlu, iskelet biyolojisi, yaşam biçimi, ölü gömme âdeti Abstract In this study, it has been scrutinized the burial custom, health status, and life-style of an Early Bronze Age (EBA III) skeletal population, Resuloğlu (Uğurludağ, Çorum, Central Anatolia). In Resuloğlu cemetery, the corpses were interred two types of graves: pithos and cist. In the necropolis, pithos tombs are more common (90%), while the number of cist graves is less than (10%). Pithoi small ones are usually buried babies or children. It seems that the large jar tombs were for mostly single adults (male or female) individuals' burial. On the other hand, often applied in multiple burial cist graves and buried only adult individuals. In addition to burial customs, it has been examined the human skeletal remains paleopathologically in order to understand the health and nutritional characteristics of the population studied. Our observations on the skeletal material showed that a lot of enthesophytes located on the joints of upper limbs were especially remarkable. This inding indicated that inhabitants of Resuloğlu were engaged in physically hard works or jobs. The analyses of the teeth and jaws of the skeletal remains revealed that there was hybrid structure in terms of oral health, displaying the characteristics of both initial and intensive agricultural way of life.

2023

15 Temmuz 2016'da Türkiye'de gerçekleştirilen darbe girişimin ardından Yenikapı'daki Demokrasi ve Şehitler mitingindeki kalabalığın arasında 1990'lı yıllarda Türk siyasetinin en önemi figürlerinden birinin varlığı dikkat çekiyordu. Tansu Çiller, mitinge yine o yıllarda sıklıkla giydiği kıyafetleri hatırlatacak şekilde, beyazlar içinde katılmıştı. Aslında bu makalenin kaleme alınması fikri o gün Yenikapı'daki mitingi izlerken ortaya çıktı. Yeniden beyaz kıyafetler içinde Tansu Çiller'i boynundan düşürmediği şallarını -ki bu kez Türk bayrağını hatırlatacak şekilde kırmızı şalı ile-görmek o günleri hatırlatan bir çağrışımdı. Çiller, 2002 seçimlerinde DYP'nin baraj altında kalmasının ardından parti kongresinde yeniden aday olmayacağını açıklayarak siyaset sahnesinden çekilmişti. O günden sonra çok uzun dönem hatta 2007 yılında DYP'liler Tansu Çiller'i yeniden siyasette dönmesi yolunda evine kadar gitmiş olsalar dahi neredeyse hiç gündeme gelmemişti. Çiller, daha sonra sık sık siyasete geri döneceği yönünde sinyaller verdi ve 'milletini özlediğini' belirtti ve yine 'milletine bir şeyler vermek' istediğinden bahsetti. Türkiye, 15 Temmuz darbe girişimi sonrasında siyasi süreçte ciddi bir türbülans yaşamıştı. 2017 yılında

JASS, 2015

Düziçi Ovası ve Yakın Çevresi, Akdeniz Bölgesinin Adana Bölümünde yer alan Osmaniye il sınırları dâhilinde, Kuzey Amanoslar içerisinde yer almaktadır. Araştırma sahası tektonik olarak çok genç ve hareketli olduğu için jeomorfolojik açıdan birden fazla birimlerden oluşan farklı bir topoğrafya ya sahiptir. Sahanın oluşmasında ve gelişmesinde en önemli faktörler flüvyal süreçler, karstlaşma ve tektonizmadır. Yaklaşık olarak 90 km² alanı kapsayan Düziçi Ovası ve Yakın Çevresi'ndeki ana jeomorfolojik birimler; dağlık-tepelik alanlar, platoluk alanlar, vadiler, boğazlar, birikinti yelpazeleri ve küçük ölçekli karstik şekillerinden meydana gelmektedir. Araştırma alanının merkezi konumunda bulunan Düziçi Ovası 250-450 metreler arasında yer almasına karşın deniz seviyesinden ortalama yükseklik 350 metredir. Doğudaki bölgelerde 300-400 metreler arasında birikinti koni ve yelpazeleri, 400-2246 metreler arasında ise dağlık ve engebelik alanlar bulunmaktadır. Çalışma alanının diğer alanlarında 200-700 metre aralıklarında yükseltisi fazla olmayan tepeler ve koniler mevcuttur. Çalışma alanı Miyosen de belirmeye başlamış ve tektonik olaylara maruz kalarak ovanın bulunduğu alan çökmeye uğramış, dağlık saha ise yükselmeye devam etmiştir. Plio-Kuaterner ve Kuaterner de bu gelişimin devamı ile birlikte ova içerisinde bazalt akıntıları meydana gelmiş ve o esnada göl ortamında olan Düziçi Ovasında birikim bu dönemde başlamıştır. Böylece 250-400 metreler arasındaki Düziçi Ovası ve Yakın Çevresi meydana gelmiş, holosen de akarsuların aşındırma ve biriktirme faaliyetleri devam etmektedir.

Tunuslu Üniversite mezunu, seyyar satıcı Muhammed Buazizi’nin 17 Aralık 2010 tarihinde kendini yakmasıyla başlayan Orta Doğu olaylarının üzerinden bir yıl geçmesine rağmen; gerek medyaya, gerekse siyasete hâkim retorik belirsizliğini ve dağınıklığını sürdürmektedir. Bu çalışmada; Cumhuriyet, Evrensel, Hürriyet ve Yeni Şafak gazetelerinin 15 Ocak – 1 Mart 2011 tarihleri arasındaki sayılarının Orta Doğu (Arap Baharı) ile ilgili haberleri incelenmiş, Arap coğrafyasında yaşananların Türk ulusal basınında temsili, içerik analizi yöntemi ile mercek altına alınmıştır. Çalışmada Türk ulusal basınında olayların; (a) Domino etkisi mi, siyasi türbülans mı, (b) İsyan mı, ayaklanma mı yoksa devrim mi, (c) Demokrasi arayışı mı, post-kolonyalist bir dayatma mı olarak okunduğu ve temsillendirildiği incelenmiştir. Böylece, Orta Doğu olaylarına ilişkin bu üç soru(n) analiz edilerek, basının yeniden üretime etkisi ve katkısı sosyolojik olarak irdelenmiştir.

FİLOLOJİ ALANINDA ULUSLARARASI TEORİ, ARAŞTIRMA VE DERLEMELER, 2023

Belleten, 2011

ULUSLARARASI BÜTÜN YÖNLERİYLE ÇORUM SEMPOZYUMU, 2016

28-30 Nisan 2016 Tarihleri arasında gerçekleştirilen "Uluslararası Bütün Yönleriyle Çorum Sempozyumu" nda sunulan "Çorum ve Çevresinde Dede Garkın Mürşid Ocağı ve Talip Toplulukları" adlı bildiride Dede Garkın mensupları ile bunlara bağlı pir ocakları ve talip topluluklarının Malatya'dan Çorum bölgesine gelişleri konu edilmiştir.

Dîvânü Lugâti't-Türk "Türk lehçelerinin sözlüğü" anlamındadır ve gerçekten de adına yaraşır bir şekilde XI. yüzyıl Türk dünyasında konuşulan Türk lehçelerinin birçoğu hakkında ses, şekil, söz varlığı ve anlam bilgisi düzeyinde önemli bilgileri ihtiva etmektedir. Eserin yazıldığı dönem (1072-1077) aynı zamanda Selçukluların da Türk -İslam tarihinde zirvede oldukları bir zamandır. Bu bağlamda Oğuz Türkçesi, Dîvân'da Kâşgarlı'nın incelediği Türk lehçeleri içerisinde ilk sıralarda yer almaktadır. Bu makalede Kâşgarlı'nın Dîvânü Lugâti't-Türk'te Oğuzca olarak zikrettiği mandār ve mandārlanmak kelimelerinin etimolojileri üzerinde durulacak ve bu kelimelerin kökenleri aydınlatılmaya çalışılacaktır. Araştırmacıların kökenini ya açıklayamadığı veya Farsça bir kökle açıklamaya çalıştığı bu kelimelerin etimolojileri üzerinde yeni görüşler ortaya konulacaktır.

Rönesans’da; sanatlar, Aydınlanma’da bilim-teknik, 20. yüzyılda sanayi-teknoloji, 21. yüzyılda ise teknoloji ve sibernetik kullanılarak insanın konumu değiştirilerek transhümanist süreçten posthümanist sürece geçilmiştir. Transhümanizm, posthümanizmin ara geçiş dönemiyken biyo-bionik bir varlık olan transhuman da posthuman’a geçişte ara varlıktır. Posthuman, insanın ruhî düzlemi dikkate alınarak düzenlenmek istenen bir varlık değil daha çok maddi unsurlara (tıbbi ilaçlar, nanoteknoloji, nano-biyoloji, farmokoloji vb.) desteklenerek dönüştürülen bir varlıktır. Sınırlarını aşması istenilen insanın organizması, buna bağlı olarak ruhî düzlemi de değişecek olan posthuman’ın, varlık alanı hantal makineler değil daha çok olağanüstülük taşıyan çiplerde varlık bulması akla yatkındır ve mümkündür. İnsanı posthuman olan posthümanizme bir geçiş olan transhümanizmin insan türü; insan ve posthuman arasındaki aracı varlık olan transhuman’dır. Transhuman, posthuman olma yolunda evrimci sürecin ön aşamasıdır. Bilim ve teknoloji vasıtasıyla temelde insanın kusursuzluğuna doğru bir dönüşüme atıfta bulunan transhümanizm, yeni teknolojik imkanlarla insan biyolojisinin değiştirilerek önce transhuman nihayetinde posthuman gibi yeni bir tür yaratılabileceği ihtimalini sunmaktadır. Robotlar, biyonikler ve nanoteknoloji kullanılarak doğaya bağımlı olmayan posthuman türleri icat etme amacı taşımaktadır. Teknolojileri ve diğer vasıtaları insanın zihinsel, fiziksel ve duygusal yeteneklerini artırma amacında olan transhümanizm, transhuman’dan sonra posthuman’ı meydana getirmeye çalışır. Farklı bileşimlerin toplamı olan posthuman özne; yeniden inşa edilmiş maddi enformasyonel varlıktır. Fakat başta Huxley olmak üzere transhümanistlerin çoğu geliştirilmiş insanın hâlâ insan kalacağı konusunda iddialılardır.

Uluslararası Anadolu Sosyal Bilimler Dergisi, 2021

Bu çalışmada Kuzey Kıbrıs’taki genç yetişkinlerin toplumsal cinsiyet rollerine yönelik tutumlarını saptamak ve bu tutumları etkileyen değişkenleri ortaya çıkarmak amaçlanmıştır. Araştırmada verilerin toplanması için Toplumsal Cinsiyet Algısı Ölçeği ve Demografik Bilgi Formu kullanılmıştır. Formlar katılımcılara internet aracılığıyla ulaştırılmıştır. Araştırmanın örneklemi Gazimağusa bölgesinde ikâmet eden 18-25 yaş aralığındaki kişilerden oluşturulmuştur. Çalışmaya toplamda 500 kişi katılmıştır. Katılımcılara kartopu örnekleme yöntemiyle ulaşılmıştır. Katılımcıların 153 (% 30,6)’ü 18-21, 347 (%69,4)’si 22-25 yaş aralığında dağılım göstermiştir. Cinsiyete göre dağılıma bakıldığında ise araştırmanın örneklemi 314 (%62,8)’ü kadın, 177 (%35,4)’si erkek ve 9 (%1,8)’u diğer bireylerden oluşmuştur. Genç yetişkinlerin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumları cinsiyet değişkenine göre incelendiğinde kadın katılımcılar ile erkek katılımcılar arasında anlamlı bir fark (p<0,05) bulunmuştur. Bu fark bireylerin eğitim düzeyleri ile ilgili değişkende de saptanmıştır. Bulgulara bakıldığında ise eğitim düzeylerine göre bireylerin tutumları arasında belirgin bir fark görülmüştür (p<0,05). Bunların yanında, çalıştığını belirten katılımcılar ile çalışmadığını belirten katılımcılar arasında anlamlı düzeyde bir fark (p<0,5) bulunmuştur. Bunlara ek olarak, medeni durumu evli olan kişiler ile bekâr olan kişiler arasında da anlamlı bir fark (p<0,5) tespit edilmiştir. Ancak araştırmanın diğer değişkenlerine bakıldığında; yaş değişkeninde, 18-21 yaş aralığındaki katılımcılar ile 22-25 yaş aralığındaki katılımcılar arasında önemli bir fark tespit edilememiştir. Bu bulguya benzer biçimde birlikte yaşanılan kişiye göre analiz edilen tutumlar incelendiğinde de; üç kategori arasında -eşiyle yaşayan, yalnız yaşayan ve ebeveyn ile yaşayan- kayda değer bir fark görülmemiş; hanede kiminle yaşandığının tutumları etkileyecek düzeyde bir faktör olmadığı saptanmıştır. Sonuç olarak, Kuzey Kıbrıs’taki genç yetişkinlerin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumları, çok belirgin bir düzeyde olmamakla beraber, olumlu yönde bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Kuzey Kıbrıs, Toplumsal Cinsiyet Rolleri, Ataerkillik

5. International Furniture Congress, 2018

Özet Geleneksel Türk evleri, eski dönemlerde insanların yaşam tarzının nasıl olduğunu en iyi şekilde yansıtmakta olup, bu evlerin büyük bölümü ahşap malzeme kullanılarak inşa edilmiştir. Ancak, günümüze ulaşmayı başaran ahşap yapıların sayısı çok azdır. Mirgün Köşkü İstanbul Boğazı'nın en güzel ahşap yapılarından bir tanesi olup, Emirgan semtinde bulunmaktadır. Mirgün aynı zamanda Emirgan semtinin eski adıdır. Bu üç katlı yapı, yaklaşık 150 yıl önce İstanbul Arkeoloji Müzesi'nden de sorumlu olan mimar Alexandre Vallaury tarafından inşa edilmiştir. Bu yapıya ait en eski kayıtlı belge 1932 yılına aittir. Odalar genellikle kare planlı olup ve üst kata çıkan iki merdiven vardır. Bu merdivenlerden bir tanesi çalışanlar diğeri ise ev sahipleri için yapılmıştır. Mirgün köşkü ahşap malzemeden yapılmış olup, nadide el işçiliği örneklerini sergilemektedir. 150 yılın sonunda, bu köşk orijinaline uygun olarak 2011 yılında restore edilmiştir. Bu çalışmanın amacı; İstanbul'daki tarihi yapıda kullanılan ağaç türlerini mikroskobik analiz kullanılarak teşhis etmektir. Tarihi yapılarda ağaç türü teşhisi, geçmiş dönemlerdeki malzeme kültürünü, yaşam tarzını ve insanların doğal çevre ile olan ilişkisini anlamamıza yardımcı olmaktadır. Malzeme analizleri tarihi ahşap yapı ve objeleri koruma çalışmalarında önemli bir basamaktır. Laboratuvar analizi için yapıda kullanılan tüm ahşap elemanlardan örnekler alınmıştır. Tür teşhisi mikroskobik incelemeler ile gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla, her bir örnekten 10x10x10 mm boyutlarında örnek alınmış ve oda sıcaklığında alkol:su:gliserin karışımı içerisinde vakum altında yumuşatılmıştır. Mikroskobik kesitler kızaklı mikrotom ile alınarak, safranin ile boyanmış ve daimi preparatlar hazırlamıştır. Tüm kesitler ışık mikroskobunda incelenmiş ve ölçümler yapılmıştır. Tüm veriler orijinal odun örnekleri ile karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak; 5 farklı ağaç cinsinin kullanılmış olduğu tespit edilmiştir. Köşkün cephe kaplamaları, panjurları, balkon dikmeleri, pencere doğramaları ve balkon korkuluklarının sarıçamdan (Pinus sylvestris), dikmeler ve dikmeler arası çarprazların Akmeşe grubuna ait meşelerden (Quercus spp.), döşeme altındaki yatık dikmeler, döşeme kaplamaları ve bağdadi çıtaların melez (Larix spp.), süpürgeliklerin ladin (Picea spp.) ve küpeştelerin kayından (Fagus spp.) yapılmış olduğu belirlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Tarihi ahşap bina, Odun anatomisi, Odun teşhisi, Mirgün Köşkü, Restorasyon

Özgün İrade Dergsi, 2021

Türk Tarih Semineri adlı ders kapsamında akademik kıstaslara uyularak yazılmıştır.

, F.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, C.12, S.2, sf.1-29, Elazığ, 2002

ÖZET Erzincan Ovası, tarımsal faaliyetler ve potansiyel bakımından Doğu Anadolu Bölgesi'nde dikkat çekici özelliklere sahiptir. Elverişli su kaynakları ve sulama tesisleri sayesinde günümüzde tarım arazilerinin % 90'a yakını sulanmaktadır. Bu sebeple daha fazla gelir sağlayan şeker pancarı ve fasulye tarımı, ekiliş alanı itibariyle önemli artışlar göstermiştir. Ovadaki köylerde hayvancılık, tali bir faaliyet olduğu için tarım arazilerinde kullanılan hayvan gübresi miktarı çok azdır. Hektar başına kullanılan toplam gübre miktarı Türkiye ortalamasının (500 kg) yarısı kadardır (260 kg). 1990 yılı itibariyle ülkemizde 1000 hektara 36,7 traktör düşmekte iken, Erzincan Ovası'nda bu miktar 24,6'dır. Kırsal kesimdeki ailelerin yaklaşık % 30'u topraksızdır. Toprak sahibi ailelerin % 80'i ise küçük mülkiyete sahiptir. Ova ve çevresinde küçük tarımsal işletmelerden oluşan, çok parçalı küçük mülkiyet hakimdir. Erzincan Ovası tarımında, % 90'lık oranla tarla tarımı hakimdir. Tarlaların yaklaşık % 25'inde nadaslı kuru tarım yapılmaktadır. Tarla tarımını sırasıyla, sebze alanları, meyvelikler ve bağ alanları takip etmektedir. ABSTRACT Erzincan plain has remarkable characteristics in Eastern Anatolia from the point of agricultural activities and its potential. Nearly 90% of the agricultural areas can be watered by means of useful water sources and watering facilities. For that reason, seeding sugar beet and bean, which cause earning more money, have been preferred in a great rate. As cattle-dealing is a secondary activity in the villages in Erzincan plain the manure used in agricultural areas is quite less. The total amount of manure used per hectare (260 kgs) is around the half of Turkey's average (500 kgs). While the amount of tractors are 36,7 per 1000 hectares in 1990, it is 24,6 in Erzincan plain. Nearly 30% of the families living in countryside have no lands. The 80% of those who have lands have small lands. That means people have small lands in Erzincan plain and surrounding area. From the point of using agricultural area, 90% of the people have small lands. Fallowed dried land is used nearly in 25% of the fields. Vegetable, fruit and grape fields are used besides other agriculture.