Edukacja społecznie „zaangażowana”

2000

Biografistyka Pedagogiczna, 2021

Kariera akademicka "z przypadku"? Biografie akademików mobilnych społecznie w perspektywie narracyjnej1 An academic Career 'by Chance'? Biographies of Socially Mobile Academics in Narrative Perspective

Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna, 2018

Z największą przyjemnością oddajemy do rąk Czytelników pierwszy numer czasopisma naukowo-dydaktycznego poświęconego kształceniu w zakresie filozofii, etyki oraz edukacji obywatelskiej i prawnej, któremu nadaliśmy tytuł "Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna".

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN, 2014

Oddajemy do rąk Czytelników pierwszy numer półrocznika "Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN". Parezję 1 rozumiemy za Michelem Foucaultem jako wolną, otwartą, szczerą i jasną wypowiedź stanowiącą formę obywatelskiego obowiązku mówienia prawdy, wynikającego z przekonania mówcy o takiej konieczności, nawet w sytuacji, gdy jest ona dla słuchaczy niewygodna. Pismo pojawia się w momencie, gdy przez Polskę "przetacza się" dyskusja dotycząca kondycji uniwersytetu, a szczególnie sytuacji humanistyki. Ukazuje ona szerokie spektrum problemów odnoszących się do funkcjonowania nauki, jej podziałów, jakości i organizacji kształcenia, sytuacji naukowo-zawodowej pracowników uniwersytetów i szkół wyższych. Większość polskich uniwersytetów boryka się z problemami fi nansowymi, które wymuszają podejmowanie szeregu kroków pozornie uzdrawiających tę trudną sytuację, na przykład zmniejszenie liczby etatów, zwiększenie puli wymagań wobec pracowników naukowo-dydaktycznych, wprowadzanie systemu kontroli. Uniwersytety zaczynają funkcjonować jak korporacje nastawione na zysk (choć obecnie dla wielu tym zyskiem jest przetrwanie w przestrzeni społecznej, niedopuszczenie do likwidacji), stają się coraz mniej atrakcyjnym miejscem pracy dla ludzi kreatywnych, niezależnych. Wokół (w życiu politycznym, gospodarczym, relacjach międzyludzkich) znaleźć można coraz więcej dowodów na to, że wartości humanistyczne wypierane są przez rywalizację, cynizm i pozór. W tej niełatwej rzeczywistości (problemy zostały jedynie zasygnalizowane) pragniemy stać się przestrzenią upominania się o "niemodne wartości", takie jak: otwarty dialog,

Roczniki Teologiczne, 2018

Social maladjustment is a phenomenon that occurs in the family, at school, workplace, as well as in the social environment. It applies to all people who behave differently from generally accepted norms or rules of conduct. Both, external factors-social / environmental (family, school, peer groups, mass-media, socioeconomic factors) and internal ones (biological and mental) influence such behaviour. Behaviours deviating from the accepted rules can be manifested against: one's own person, family, school or society. This indicates the need for special catechesis and an individual approach to each catechized. Therefore, catechists, educators, parents and guardians are obliged to cooperate and help socially maladjusted people. Catechetical and educational activities should be focused on the development of a man in his mental, physical and spiritual spheres. We should show them the right way of life and prevent from bad environmental influences. In the catechization of socially maladjusted youth, the principle of the so-called "small steps", which is combined with a subjective and individual approach to each catechized person, as well as with adapting the transferred content to the individual capabilities of a person.

Rocznik Andragogiczny, 2015

Uniwersytet Zielonogórski O "gettoizacji" aktywności kulturalnej seniorów On "ghettoization" of cultural activity of seniors Streszczenie. Artykuł porusza problem tzw. gettoizacji aktywności kulturalnej seniorów. Polega ono na tym, że instytucje kultury, tworząc ofertę, kierują ją wyłącznie do konkretnych grup wiekowych, czyli np. tylko do dzieci lub seniorów. Uczestnicy podlegają zatem separacji i tworzy się w ten sposób "getta wiekowe". Autorka na wstępnie charakteryzuje aktywność kulturalną starszych osób w Polsce, odwołując się do badań, a następnie koncentruje się na uwarunkowaniach "gettoizacji" aktywności kulturalnej seniorów. W zakończeniu wskazuje na ryzyko, jakie niesie ze sobą separowanie grup wiekowych, a także na potrzebę zrównoważenia ofert "wygrodzonych", "na wyłączność" dla seniorów przez oferty międzypokoleniowe. Słowa kluczowe: osoby starsze, aktywność kulturalna, "gettoizacja" aktywności kulturalnej. Summary. The article discusses the problem of the so-called "ghettoization" of senior's cultural activity. It consists in the fact that cultural institutions while creating an offer direct it exclusively to some specific age groups like children or seniors. Participants are therefore separated and this creates "age ghetto." In the first part of the article the author, by referring to researches, characterizes cultural activities of older people in Poland and then focuses on the determinants of "ghettoization" of cultural activity of seniors. Finally, the author indicates the risk connected with separating various age groups and the need to balance "fenced" offers which are designed "exclusively" for seniors through more intergenerational offers.

2019

2019

Podstawą sprawnie funkcjonującego społeczeństwa jest jego dobrowolne i wynikające z wewnętrznej potrzeby jego członków zaangażowanie we wspólne sprawy. Dotyczy to nie tylko szeroko ujmowanej polityki, rozumianej jako rozsądna troska o dobro wspólne, ale także kwestii społecznych i tych związanych z kulturą. Aktywizacja jednostek i grup poprzez zaangażowanie w pielęgnację, ochronę i tworzenie dziedzictwa kulturowego może stanowić jedną z form lub strategii budowania i/lub wzmacniania społeczeństwa obywatelskiego. Istotną funkcję pełnią tu organizacje pozarządowe, działające na poziomie zwłaszcza lokalnym i regionalnym, oraz uczelnie wyższe, dysponujące bazą teoretyczną. Współpraca uniwersytetów oraz podmiotów tzw. trzeciego sektora stanowi przykład łączenia koncepcji z praktycznym działaniem. Partnerstwo uniwersytet-organizacje pozarządowe (UNI-NGO) 1 wydaje się mało wykorzystanym sposobem, choć nie jedynym, wzmacniania potencjału społecznego, a w dalszej kolejności i konsekwencji-także gospodarczego. Kultura, stanowiąc źródło indywidualnych i zbiorowych zachowań, odgrywa fundamentalną rolę w budowaniu poczucia wspólnotowości,

Władza Sądzenia, 2015

W artykule przedstawiono wyniki badania dotyczącego wiedzy i zaangażowania uczniów drugich i trzecich klas głowieńskich szkół ponadgimnazjalnych i przeprowadzonego po wyborach w 2011 roku. Autor zamierzał sprawdzić, na ile osiemnastoletni mieszkańcy uczący się w Głownie są przygotowani do pełnienia obywatelskich ról i wpływania na kształt oraz decyzje samorządu lokalnego. Autor najpierw przybliżył prezentowany przez uczniów poziom wiedzy wynikający z odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące funkcjonowania samorządu lokalnego. Następnie dokonał analizy mającej za zadanie odpowiedzieć na pytanie, czy interesują się oni polityką i ewentualnie jak bardzo angażują się w działania związane z wyborami samorządowymi. Ostatni blok dotyczył wpływu podstawowych agend socjalizacji politycznej, czyli szkoły i rodziny oraz ich wpływu na decyzje wyborcze młodych osób. Zachowując kontekst wyników uzyskanych na poziomie Głowna, Autor starał się wskazać pewne obszary wymagające rozwoju w zakresie zainteresowania i zaangażowania młodzieży w lokalną politykę.

Optimum, 2016

Dobro wspólne jest pojęciem trudnym do jednoznacznego zdefiniowania. Kryje ono w sobie nie tylko zasoby materialne (finalne i produkcyjne) i usługi, ale również specyficzne relacje pomiędzy zarządzającymi dobrem wspólnym. Nadrzędną cechą gospodarowania na zasadach dobra wspólnego jest zapewnienie trwałości i jak najbardziej sprawiedliwego dostępu do zasobu. Takie podejście powoduje, że dominująca w ekonomii głównego nurtu zasada maksymalizacji zysku ma ograniczone zastosowanie. Z tego powodu, z ekonomicznego punktu widzenia dobro wspólne jest zazwyczaj uznawane za nieefektywne rozwiązanie. Dopiero rozwój badań nad instytucjami nieformalnymi w ramach Nowej Ekonomii Instytucjonalnej oraz przyznanie Elinor Ostrom nagrody Banku Szwecji doprowadziły do zwiększenia zainteresowania dobrem wspólnym i ukazania niewycenianych korzyści płynących z jego stosowania. Efektem są pierwsze próby budowy nowej koncepcji ekonomicznej-ekonomii dobra wspólnego. Analiza cech charakterystycznych dobra wspólnego pozwala na stwierdzenie, że idea ta ma wiele cech wspólnych z koncepcją rozwoju zrównoważonego. Bardziej szczegółowe badania wskazują także na istnienie licznych różnic pomiędzy tymi koncepcjami. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie charakterystycznych cech dobra wspólnego, ocena relacji między dobrem wspólnym a rozwojem zrównoważonym oraz analiza możliwości wykorzystania dobra wspólnego we wdrażaniu koncepcji rozwoju zrównoważonego. Uzyskane wyniki skłaniają do konstatacji, że rozwój zrównoważony jest bardziej złożoną koncepcją, w ramach której idea dobra wspólnego może być uwzględniona, jednakże za jej pomocą da się osiągnąć jedynie wybrane cele. Opracowanie zostało przygotowane na podstawie krytycznej analizy krajowej i zagranicznej literatury. Ponadto, w procesie badawczym zastosowano metodę indukcyjną, która umożliwiła przedstawienie ogólnych wniosków.