Świadek

Teksty Drugie

Twarze świętości, 2016

Świętość i świadectwo są w chrześcijaństwie ściśle ze sobą powiązanie. Nie jest tak jednak od samego początku. Owo rozbicie w człowieku, które jest skutkiem grzechu, również w tej dziedzinie mocno się zaznacza. Dopiero w Jezusie Chrystusie i Jego świętych ujawnia się jedność i harmonia rozbitych przez grzech sfer w człowieku. W tekście tym spojrzymy najpierw na świętość i jej historię tak, jak jawi się nam ona w Starym i Nowym Testamencie, a potem w historii Kościoła. Potem uczynimy podobnie ze świadectwem, by następnie zobaczyć ich zasadniczą jedność i nierozerwalność. Jest bowiem tak, że nie może być świętości bez świadectwa, a świadectwo bez świętości okazuje się egzystencjalnym fałszem, a więc przestaje tak naprawdę być samym sobą. Świętość w Starym Testamencie Jest rzeczą uderzającą i już samą w sobie wymowną, że zarówno hebrajski termin ‫קדש‬ (qādôsz), jak i grecki ἅγιοϛ (hagios) czy łaciński sacer, oznaczające święty, mają pochodzenie pogańskie. Co więcej, samo słowo ‫קדש‬ (qādôsz) nie pochodzi pierwotnie z języka hebrajskiego, lecz z języka kananejskiego, i zostało przez Izraelitów przejęte. Pamiętać trzeba, że religia kananejska była dla Izraelitów religią ohydną, i to z wielu względów. Zwłaszcza przez jej kulty płodności, w których dopuszczano się praktyk orgiastycznych i prostytucji sakralnej. Tak więc-można by powiedzieć-od początku słowa te skażone są pogaństwem, i to w znacznie większej mierze niż inne słowa, gdyż pochodzą z samego centrum religijności pogańskiej.

Elpis, 2008

Kościół prawosławny, zgodnie z naszą nauką jest mistycznym ciałem naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Jego Głową jest Syn Boży, łączność z którym jest jego siłą i świadectwem żywotno ści. Każdy z wiernych jako jeden z organów ciała posiada własne nie powtarzalne zadania i charyzmaty. Jest potrzebnym dla prawidłowego funkcjonowania kościelnego organizmu. Poszczególne organy ściśle z sobą współpracują i wzajemnie się dopełniają. Zdarza się też, że wo bec niezależnych okoliczności, muszą przejmować na siebie obowiąz ki innych, tak jak lewa ręka człowieka wykonuje obowiązki uszkodzo nej prawej. Ta współpraca jest naturalną, niezbędną i obu potrzebną. Prawa ręka musi mieć czas by wyzdrowieć, a lewej zależy na zdrowiu prawej, bowiem w innym wypadku już zawsze będzie musiała praco wać za dwie. Gdy zachoruje noga, ręce wspierają trzymając ją kule. Wewnętrzne życie kościelnego organizmu oparte jest więc na współpracy i współodpowiedzialności. Wierni nie żyją wyłącznie dla siebie ale także dla innych. W pierwszej kolejności dla współwyznaw ców. A co z innymi ludźmi? Jak wygląda i na czym się opiera ze wnętrzna działalności i życie Kościoła pojmowanego jako mistyczne Ciało Chrystusowe? Życie każdego organizmu zawsze ma miejsce w ściśle określo nym środowisku, z którym łączą go różnego rodzaju zależności. On oddziałuje na środowisko, a ono na niego. Im poprawniejsze będzie on budował relacje z otoczeniem, tym pożyteczniejszym będzie to dla niego samego. Jeśli ryba zniszczy akwen wodny, w którym się znaj

Teksty Drugie, 2018

Grzegorz Niziołekprof. dr hab., pracuje na Wydziale Polonistyki UJ. Redaktor naczelny czasopisma "Didaskalia". Autor Polskiego teatru Zagłady (2013) oraz monograii o twórczości Tadeusza Różewicza, Krystiana Lupy i Krzysztofa Warlikowskiego. K to tworzy świadectwo? Mówiący czy słuchający? Jaka relacja ich łączy? Czy jest jakoś regulowana? Co lub kto legitymizuje świadectwo? A co je deprecjonuje? Te pytania stawiano wielokrotnie. Badania nad świadectwem, a nawet sama instytucja świadectwa zrodziły się na skrzyżowaniu wielu dyskursów. Towarzyszyła mu też releksja psychoanalityczna, która takie kategorie jak "prawda" i "fałsz" poddawała gruntownej rewizji, odnajdując fałsz w prawdzie i na odwrót. Etyczne podejście do świadectw polega bowiem na uznaniu pracy afektu, który może zniekształcać fakty. Tego rodzaju podejście wymagało stworzenia instancji, która ma władzę nad świadectwem, nawet jeśli stara się ją ukryć. Która wie, jak go słuchać, jak je zapisywać, jak je czytać, jak je archiwizować. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że ukrycie władzy nad świadectwem jest podstawowym warunkiem jej zdobycia. Nawet jeśli analizujący twierdzi, że on również podlega władzy analizowanego, że mu służy, należy zachować krytyczną możliwość wątpienia w równowagę tych wzajemnych relacji władzy. W ten

Roczniki Teologiczne

Ustanawiając posługę świecką katechety, papież Franciszek wyraził nadzieję, iż podobnie jak miało to miejsce w chrześcijańskiej starożytności, katecheta ze względu na powierzone mu zadania będzie zarazem świadkiem wiary, mistrzem i mistagogiem, towarzyszem i pedagogiem, który naucza w imieniu Kościoła. Celem naukowym artykułu jest wydobycie mistagogicznego wymiaru formacji katechetów przygotowujących się do podjęcia posługi we wspólnotach parafialnych oraz prezentacja związanych z nią kierunków działań duszpasterskich, prowadzonych w katowickim Kościele w ramach Archidiecezjalnego Centrum Formacji Pastoralnej. Główny problem badawczy wyraża się w pytaniu o charakter formacji katechetów posługujących we wspólnotach parafialnych oraz ich szczególne kompetencje. Dla opracowania problemu posłużono się metodami analizy i syntezy. Analiza dokumentów katechetycznych, przeprowadzona w świetle chronologicznie (sekwencyjnie) dopełniających się wskazań odnośnie do formacji katechetów, pozwolił...

2013

The author attempts to present the role of words in everyday life and in the process of communication between God and man. The creative aspects of a word, as well as the religious education teacher’s spiritual responsibility for the quality of his/her speech are discussed with reference to the Bible. The characteristics of the language of religion, that is the symbolism and personal spiritual experiences of both the student and the teacher, as well as their influence on the quality of religious education, are also described. The final part of the paper refers to the problems commonly encountered by students but also the teacher’s strategies of working with students with disorders

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne, 2020

Oblicza mediacji : wybrane zagadnienia, 2021

Ramy dla instytucji mediacji w sprawach cywilnych i gospodarczych, obok mediacji w sprawach karnych i w postępowaniu dla nieletnich, uregulowała Ustawa z 28 lipca 2005 roku o zmianie ustawy -Kodeks postępowania cywilnego oraz niektó rych innych ustaw (Dz.U. Nr 172, poz. 1438). "Mimo specyfi cznego charakteru zawodu mediatora, przypominają cego wykonywanie zawodó w zaufania publicznego, nie zdecydowano się jednak na ustanowienie samorzą du zawodowego mediatoró w, w zwią zku z czym nie wydano ró wnież delegacji ustawowej dla organu takiego samorzą du do uchwalenia zasad etyki zawodowej mediatoró w"1. Innym dokumentem odnoszącym się do zawodu mediatora w Polsce jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 roku w sprawie klasyfi kacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania, nadające kody dla zawodów mediator oraz mediator sądowy. Zawarte w rozporządzeniu klasyfi kacje plasują mediatora w grupie działań prawniczych. W uproszczeniu, mediator wprawdzie porusza się w obszarze regulacji prawnych, ale nie jest zawodem prawniczym. W konsekwencji dochodzi do posługiwania się terminem "mediator sądowy" odnoszącym się do mediatota wpisanego na listę mediatorów stałych Prezesa Sądu Okręgowego2. Minister Sprawiedliwości w zarządzeniu Nr 55/08/DNWO z 1 sierpnia 2005 roku powołał Społeczną Radę ds. Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfl iktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości. W myśl tego dokumentu Rada została zobligowana

Media Biznes Kultura

Nie mów fałszywego świadectwa… Kryzys na uczelni wyższej a medialne zjawisko postprawdy Nie mów fałszywego świadectwa… Streszczenie Celem artykułu jest przedstawienie sposobów prezentacji w mediach sytuacji kryzysowych związanych z naruszaniem norm moralnych Autorki posłużyły się symboliką dekalogu w nawiązaniu do przykazania-nie mów fałszywego świadectwa Analizie poddano przypadek znanego językoznawcy, profesora Jana Miodka, oskarżonego o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa Kryzys komunikacyjny wywołany oskarżeniem miał szeroki medialny wydźwięk, trafiając w emocje związane z gorącą polityczną dyskusją na temat lustracji na uczelniach wyższych Za kontekst interpretacyjny posłużyło pojęcie postprawdy Słowa kluczowe: kryzys, uczelnia, naukowiec, wartości, postprawda Thou shall not bear false witness… Crisis at the university and the post-truth phenomenon Abstract This article's objective is to discuss how the media present crisis situations related to violations of moral norms The authors employ the symbolism of the Ten Commandments, with reference to one of them: "Thou Shall Not Bear False Witness…" The case of Professor Jan Miodek, a well-known linguist accused of cooperation with the Security Service, was analysed The communications crisis, triggered by the accusation, had a broad media resonance, hitting the emotions related to the heated political discussion about vetting at universities The phenomenon of post-truth served as the interpretive context

2013