Lung ultrasound: Part two (Lung ultrasound Part 2)

Serbian Journal of Anesthesia and Intensive Therapy, 2018

Ultrazvuk (UZ) predstavlja mehaničke, longitudinalne, akustične talase čija je frekvenca preko 20.000 Hz. U dijagnostici se koriste ultarzvučni talasi frekvence od 2 do 20 MHz. UZ talase karakterišu sledeće veličine: brzina prostiranja, frekvenca, talasna dužina i amplituda. Prolaskom kroz ljudsko telo, a u interakciji sa različitim tkivima, dolazi do UZ slabljenja-atenuacije. Ova pojava je posledica apsorpcije, refleksije, refrakcije, disperzije i difrakcije ultrazvučnih talasa. Refleksija je odgovorna za nastanak ultrazvučne slike. U ultrazvučnoj sondi se nalaze piezoelektrični krstali koji imaju sposobnost da električne impulse pretvaraju u mehaničke (ultrazvučne) talase i obrnuto. Povezivanjem UZ aparata sa strujnim kolom, piezoelektrični kristali pretvaraju električne impulse u UZ talase. Pri interakciji sa materijom, neki od njih bivaju reflektovani/ odbijeni. Taj eho ponovo detektuju piezoelektrični kristali u UZ sondi i pretvaraju ga u električne imuplse, koji se u vidu tačaka prikazuju na ekranu. UZ sonda je i generator i prijemnik UZ talasa. Na osnovu reflektovanog eha u formi tačaka, formira se slika na ekranu. Intezitet reflektovanog eha predstavlja ehogenost tj. sposobnost neke strukture da stvara UZ talase. Tako razlikujemo anehogene, hipoehogne, hiperehogene i izoehogene strukture. Na osnovu frekvencije, rezolucije i penetracije ultrazvučnih talasa, sonde se dele na: konveksne, linearne i sektorske. Osnovo pravilo je da što je veća frekvencija UZ sonde, bolja je rezolucija slike, ali manja prodornost UZ talasa. Prilikom UZ pregleda, pojavljuju se forme koje ne predstavljaju anatomske strukture, već su posledica specifičnih tehnika pregleda i nazivaju se artefakti. Tu spadaju: aksutičko pojačanje, akustična senka, reverberacija i fenomen "ogledala".

Serbian Journal of Anesthesia and Intensive Therapy, 2019

Serbian Journal of Anesthesia and Intensive Therapy, 2019

Serbian Journal of Anesthesia and Intensive Therapy, 2017

Električna impedansna tomografija (EIT) je ubrzo posle otkrića, osamdesetih godina prošlog veka, postala predmet interesovanja u medicini, pre svega zbog mogućnosti primene ove tehnologije u dijagnostici i monitoringu fizioloških funkcija. EIT je neinvazivna procedura, bez dodatnog štetnog zračenja. Podrazumeva monitoring regionalne distribucije ventilacije kontinuirano. Navedena karakteristika je i osnovna razlika između EIT i kompjuterizovane tomografije i drugih dijagnostičkih procedura, koje omogućavaju prikaz respiratornog sistema i njegove funkcije samo u trenutku snimanja (jednokratno). Pored toga, EIT omogućava kontinuiranu vizuelizaciju funkcije pluća pored pacijenta, što omogućava odmah dostupnu procenu efekata respiratornih terapijskih manevara. Rezultati dobijeni EIT-om su komplementarni sa rezultatima svih ostalih plućnih dijagnostičkih procedura, pre svega radioloških. U suštini, EIT upotpunjuje konvencionalni plućni monitoring. Određivanje idealnog alveolarnog rekrutmenta, koji održava otvorenim i funkcionalnim alveole tokom ventilacije, nosi minimalan rizik za leziju pluća prekomernim disajnim volumenom ("overdistension"), i smatra se ključnim za izvođenje koncepta protektivne ventilacije pluća ("lung protective ventilation"). U takvom kliničkom kontekstu, EIT se može koristiti kao dobar vodič za optimalno podešavanje parametara respiratorne podrške i načina ventilacije. Danas, sa tehničkim i tehnološkim razvojem, usavršavanjem hardvera i softvera EIT i eksperimentalnom validacijom rezultata na životinjama i na volonterima, omogućena je praktična klinička primena ove tehnologije u monitoringu regionalne plućne funkcije.

2012

Lijec̆nic̆ki vjesnik, 2011

Sa`etak. Mo`dani je udar te{ka komplikacija nelije~ene arterijske hipertenzije. Uvod: Cilj je ovog rada usporediti cijenu sekundarne prevencije i lije~enja na primjeru mo`danog udara (CVI) kao posljedice nelije~ene arterijske hipertenzije. Metode: Cost-effectiveness analiza tro{kova dijagnostike i terapije arterijske hipertenzije s jedne strane i zbrinjavanja CVI-a s druge strane. Rezultati: Cijena sekundarne prevencije CVI-a za jednog pacijenta za jednu godinu, po cijenama iz 2006. iznosi 1.589,19 kn, {to za 30 godina terapije zna~i tro{ak od 15.107,75 kn (uz primjenu discount faktora), dok zbrinjavanje jednog CVI-a iznosi prosje~no 17.207,54 kn. Uz primjenu NNT 850, potrebno je lije~iti 850 hipertoni~ara da bi se sprije~ilo jedan CVI, {to iznosi 1.350.811,5 kn. Zaklju~ak: Sekundarna je prevencija skupa, ali ima i ve}e koristi. Prevencija ima dugoro~ni protektivni u~inak, pobolj{ava kvalitetu `ivota pacijentima i sprje~ava potencijalnu invalidnost nakon mo`danog udara, kao i odlazak u prijevremenu mirovinu. Prednost prevencije nije u ni`oj cijeni nego u ve}oj koristi za pacijenta, {to je te{ko nov~ano vrednovati.

Arhiv Za Higijenu Rada I Toksikologiju, 1990

Scripta Medica, 2006

Prikazani rezultati potvrđuju nalaze i iskustva drugih autora da kacinom larinksa zahvata uglavnom stariju populaciju i pušače, kao i da se, uglavnom, dijagnostikuju и kasnom stadijumu.

2006

Medica Jadertina, 2022

Cilj rada: Analizirati funkcionalni i onkološki ishod bolesnika s ranim stadijem karcinoma grkljana, liječenih frontolateralnom laringektomijom. Bolesnici i metode: U retrospektivno istraživanje uključeno je 45 kirurški liječenih bolesnika s ranim stadijem karcinoma grkljana. Funkcionalni ishod uključivao je procjenu respiratorne i fonatorne funkcije, te akta gutanja. Respiratorna funkcija grkljana smatrana je primjerenom u slučaju nepostojanja stenoza i uspješnog dekanilmana. Za evaluaciju glasa korištene su GRBAS skala, Voice Handicap Index 30 upitnik i spektralna akustična analiza glasa. Akt gutanja procjenjivan je na osnovu anamnestičkih podataka i fiberlaringoskopskog pregleda. Onkološki ishod prikazan je Kaplan-Meierovim krivuljama ukupnog preživljenja (overall survival), preživljenja bez bolesti (disease free survival) i preživljenja vezanog uz bolest (disease specific survival). Rezultati: Od ukupno 45 bolesnika, 3 su bila ženskog, a 42 muškog spola. Medijan dobi iznosio je 64 godine (raspon 44-79). Svi su se tumori nalazili u glotičkoj regiji, te su svrstani u T1 (60%) ili T2 (40%) klasifikaciju bolesti. Postoperativna radioterapija primijenjena je u 15 (33,3%) bolesnika zbog limfovaskularne invazije tumora ili R1 resekcijskih rubova. Svi su bolesnici imali urednu respiratornu funkciju te uredno izvršen dekanilman. Kod niti jednog bolesnika nismo verificirali poremećaj gutanja. Analiza fonatorne funkcije pokazala je umjerene teškoće bolesnika vezane uz kvalitetu glasa. Procjenom onkološkog ishoda utvrđeno je da je petogodišnje preživljenje vezano uz bolest iznosilo 100%, petogodišnje ukupno preživljenje 93,3%, dok je petogodišnje preživljenje bez bolesti iznosilo 86,7%. U sklopu praćenja bolesnika (medijan 86,2 mjeseca), dva su bolesnika razvila lokalni, a jedan regionalni recidiv bolesti. Zaključak: Iako noviji modaliteti liječenja nude bolji funkcionalni ishod što se najviše očituje u kvaliteti glasa, frontolateralna laringektomija nudi podjednak onkološki ishod i vrijedna je alternativna kirurška opcija u pomno izabranim slučajevima.