Emancipating Urban Interventions: Parasitic Spaces

İDEALKENT, 2019

Mekâna ilişkin modern bir bilgi alanı ve pratikler bütünü olarak mimarlık kendi üretim alanını biçimlendiren bir disiplin olmanın ötesinde, öznel deneyimi belirlemeye yönelik normatif sınırların üretimine katılır. Öte yandan mimarlık bir tasarım pratiğidir ki bu sınırlara karşı, yeni bir deneyim arayışı anlamında eleştirel eğilimleri üretmek durumundadır. Ancak mimarlığın eleştirel pozisyonu modern kapitalist kentle ilişkisi bağlamında tartışmalıdır. Bu anlamda güncel koşulların devamı; ama aynı zamanda tasarım pratiklerinin olanağından ayrılmayan bir mekân kavrayışı mümkün müdür? İnsan ve yaşam çevresinin bağlılaşık ilişkisinde temellenen ‘ortam’, bu soru bağlamında çalışmayı yapılandıran yöntemsel bir araçtır. Çalışma özelinde ortam, bilim ve felsefi tarihinde özel bir içeriğe sahip olan milieu kavramından türetilmektedir. Canguilhem, Foucault, Deleuze ve Guattari’nin metinlerine dayanan milieu, Foucault’nun modern özneleşme perspektifiyle bir arada ele alınarak ortama genişletilm...

2017

İnsan zaman ve mekân algısıyla kuşatılmıştır. İnsan yapıp ettikleriyle mekânda kalıcı izler bırakmakta, zamanın aynasında bu izler takip edilmektedir. Mekân kurmanın ifade şekillerinden birisi olan kentleşme ve mekâna uygun davranış geliştirme anlamına gelen kentlileşme kavramları modernleşme ile birlikte dolaşıma giren kavramlardandır. Ülkemizdeki kentleşme ve kentlileşme pratiklerinden geleneğin şehirleri olumsuz bir biçimde etkilenmiştir. Öykü tür itibariyle insan gerçekliğini merkezine alır. Kentleşme ve kentlileşme de, modern insanın gerçekliğidir. Özellikle 1950’lerde başlayıp hız kesmeden devam eden kentleşme, kentlileşme hareketleri ve insanın durumu birçok öyküye konu olmuştur.Humanity is caught up in perception of time and space and it leaves permanent traces in space through his deeds and actions. These traces can be pursued via the mirror of time. Urbanization, which is a form of expressing creation of a space, and urbanizing, which means human beings’ developing new att...

Toplum ve Demokrasi Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, 2017

Özet: Her yüzyılda ideal toplum kaygısı, düzenli, huzurlu ve eşit bir sistem düşüncesi var olmuştur. Kentsel formların şekillendiği süreç Rönesans Dönemi'nde belirginleşmiş ve diğer yüzyıllarda birbirlerinden etkilenerek günümüze kadar gelmiştir. Tarihsel süreçte kent vizyonları içinde önemli bir yere sahip olan ütopya kavramı, ideal kent kavramının şekillenmesini sağlamıştır. Ütopya ile hayali kentler yaratılıp, bu düşüncenin karşısında duran distopya ile bu düzenin yol açacağı olumsuzluklara karşı gelecek senaryoları yazılmıştır. Bu makalede, ütopya ve distopya kavramı ile bu kavramların alt türleri Rönesans, Aydınlanma, 19. yüzyıl ve 20. yüzyıl dönemlerinden örneklerle birlikte kentsel ve mekansal nitelikte irdelenecektir. Ütopya anlayışının günümüz bakış açısı da değerlendirilecektir. Abstract: In every century, there has been concern for an ideal society, an idea for orderly, peaceful and equitable system. The process of formation of ideas from urban scale to housing planning has became apparent in Renaissance Period and after, it has evolved till today by interrelating to each other. The concept of utopia which has an important role in visions of the city at historical process has enabled the formation of the concept of the ideal city. Imaginary cities were created by utopian approaches and then future scenarios against the negativity of those systems were written by dystopian approaches which are to be against those utopian ideas. In this article, utopia and dystopia and sub-types of these concepts will be examined with urban and spatial characteristics with Renaissance, Enlightenment, 19th century and 20th century examples. Today's point of view of utopia will also be evaluated.

Master Thesis, 2023

Today, urban space is under the effect of neoliberal urban production and reproduction processes. Neoliberal urbanization; central government, local government and medium-large scale capital, as the primary actors, impose their rent-oriented economic agendas on the urban space. Some urban transformation projects, which are put forward as a solution to the urban problems of the 2000s in Turkey, cause problematic processes in terms of city and housing rights. In these processes, neighborhood associations come face to face with implementers of neoliberal urbanization as effective initiatives to protect and demand urban rights. The motivations, demands, forms of action and resulting achievements of neighborhood associations differ as practices of struggle are shaped by the context and affect the dynamics of transformation. Opposition processes of the Fener-Balat Urban Renewal Project and the Ayazma-Tepeüstü Urban Transformation Project, being the selected case studies in the thesis, constitute the starting point of the study. The fact that the projects have been concluded legally and administratively is important in terms of understanding the concrete experiences obtained as a result of the struggles carried out in regions with dynamics such as different geographical locations and property structures. In the research, the neoliberal model, which is the backbone of the reorganization processes of urban space today, is problematized; it is aimed to reveal the reflections of neoliberalism, space and society interaction. The study aim to; understand the effects of neoliberal urbanization policies on the production of space; learn about the experiences of the actors on the sides of the struggle and intervention; offer new possibilities for the defense of the right to the city and the right to housing in alternative urban transformation processes by understanding the activities of urban opposition.

Pamukkale University Journal of Social Sciences Institute

Gender roles constitute the basis of the adoption of the idea that “Women's place is at home”.The roles that society imposes on men and women create social differences and boundaries between the sexes. While marginalizing women, it keeps men at a higher level and causes inequalities between men and women in social life. The city, which is one of the places where inequality and oppression is most evident, sees men as hosts, but welcomes women. From past to present, It will be discussed how the evolution of gender roles in Turkish history is reflected in urban open spaces today. Landscape architects are also responsible for urban open space design with equal accessibility for every segment of society. Landscape architecture branch is responsible for designing that space in a way that every user can use, instead of imposing a gender discrimination on urban open spaces. Every individual is the sole user of public spaces where they can feel safe and free. In this study, the pressures...

THE TURKISH ONLINE JOURNAL OF DESIGN ART AND COMMUNICATION, 2018

Karar alma süreçlerinde katılım olgusu gelişmiş ülkelerin yanı sıra gelişmekte olan coğrafyalarda da tartışılmaktadır. Katılımın kimin için ve nasıl sağlanabileceğine dair tartışmalarda, toplulukların güçlendirilmesinin önemine dikkat çekilmektedir. Bu makalede ele alınan örnek ise bir Latin Amerika ülkesi olan Kolombiya'da yer alan Medellin kentidir. 1940'ların sonlarından itibaren süregelen şiddet dalgası, Medellin'de ekonomik sorunlarla birleşerek adeta bir sorun sarmalı yaratmıştır. Bu sarmalın çözümü 1990'lardan itibaren hayata geçirilen sosyal şehircilik politikaları ve buna bağlı kentsel entegrasyon projeleri bağlamında gerçekleşmiştir. Söz konusu politikaların nasıl hayata geçirilebileceği ise, üç bileşenli ve beş aşamalı bir kurguyu ortaya çıkarmıştır. Bu makalede, üst çerçeveyi tanımlayan kısa bir aktarımın ardından, tespit edilen sorunlu alanlar arasında ilk sırada yer alan Kuzeydoğu Komünü'nde uygulanan Kentsel Entegrasyon Projesi (KEP), tüm aşamalar ve bileşenler bağlamında detaylı olarak açılmaktadır. Teşhis, planlama, tasarım, uygulama ve aktivasyon fazlarının her birinde; fizik mekâna, katılıma ve koordinasyona ilişkin doneler net bir şekilde okunabilmektedir. Söz konusu okuma, tasarımın amaç değil, katılımı sağlamak, toplulukları güçlendirmek için kullanılan bir araç olduğu değerli bir örnek sunmaktadır.

MEGARON / Yıldız Technical University, Faculty of Architecture E-Journal, 2018

Çanakkale 2010'lu yıllarla birlikte neoliberal kentleşme politikalarının etkisi altına girmeye başlamıştır. Bu etkiyle artan kentsel büyüme baskısı Çanakkale kıyı şeridinde birçok yatırım projesinin geliştirilmesine neden olmuştur. Artan büyüme baskısı karşısında, kentteki sivil toplum inisiyatifleri bu projelerin gerçekleşmesini engellemek üzere kent konseyi içinde ve dışında direngen bir mücadele örmüştür. Bugün, neoliberal kentleşme karşısında Lefebvre'nin 1968'de ortaya attığı kent hakkı kavramı daha da önem kazanmaktadır. Kentsel mekânı dönüştürme hedefiyle geliştirilen projelere karşı örülen kent hakkı talebi bu çalışmanın ana eksenini oluşturmaktadır. Sivil toplum içinden kentin mekânsal gelişimine dair alınan kararlara katılım talebiyle ortaya çıkan kentsel muhalefet, zamanla kent hakkı mücadelesine dönüşerek daha geniş bir toplumsal kesime yayılmış ve daha direngen bir hal almıştır. Bu araştırma kapsamında Yat Limanı Projesi ve Tekel arazisi için geliştirilen proje olmak üzere kentsel muhalefet tarafından yapımı engellenen iki proje ele alınmıştır. Bu projelerin ortaya çıkışı, içeriği ve bu projelere karşı üretilen kentsel muhalefet, yapılan derinlemesine görüşmeler ve basın taraması yoluyla araştırılırken kentsel muhalefet tarafından üretilen yayınlar da bu kapsamda incelenmiştir. Müzakereci ve direngen iki farklı kentsel muhalefet biçiminin deneyimlendiği Canakkale örneği kentteki sivil toplumu güçlendirirken yerel yönetimin sivil toplumla olan ilişkisini de yeniden tanımlamıştır. Bu yazı, Çanakkale'deki kent hakkı mücadelesinin, yerel demokrasinin güçlenmesi ve toplumsal dönüşüm arasında karşılıklı bir ilişkiden ortaya çıktığını iddia etmektedir.

Kent Akademisi, 2019

It is observed that cities are transformed into consumption-oriented presentation objects. Apart from the discourse of vanishing public space different practices which is aim to create new publicities have been developed by architects and urbanists. With acceptence of the space as a social product, to create the structural action space which is penetrated to a daily routine in order to social sustainability makes people free in public space. Being visible is added to the action-based approaches, and it reflects to architectural space as parasitic structures. With its articulated structure, it spatialized, dynamizes the place we look at every day but not see, and transform the spectator into an emancipated active agent. As a stage of the gazing action, the place transformed into agency space. And this urban space practice herald to get back to city. In this study, articulation of the agency space to urban space which is transformed into consumption and theatrical thing, it is presented as a method that will make the people interact with others. It is aimed to discuss the situation arising from the products of the experimental studio which aims to design the parasite structure on the E5 journey route, which constitutes the backbone of Istanbul. The studio's products emerge as a challenge to the normalization of existing static and defined space. The concept of agency-visibilityspectator will be reexamined through the architectural designs.

International Journal of Scientific and Technological Research, 2019

During the 20 th century, where modernist design approaches had been determining factors, the concept of "place" had a significant place in the literature of architecture and urban design. For this reason, this concept, which has been elaborated by philosophy, sociology, anthropology and ethnography, has also been important from the viewpoints of architecture and the city. The definition of "place" has represented characteristics specific to a certain location on the globe, therefore it has been a requisite for the sense of spatial belonging. Whereas, the objectives of the industrial revolution and modernism, which are oriented towards mass production and standardization, have validated the independence of the individuals and processes of spatial production from the specificities of place. These changes led to the emergence of the concept of "non-place." This new concept, which should be interpreted as the antonym of place, signify spaces which are dissociated from the geographical, climatic and cultural characteristics of place by destroying the sense of spatial belonging. Airports and shopping malls may be considered as examples. Today, it is observed that individuals are gradually distancing themselves from urban spaces by being attracted by special areas with the procedures of security. It can be argued that urban squares, which no longer produce social and spatial belonging and which are used by less people, have been transformed into "non-places". Some of these spaces may lose the character of "place," which they possess historically, and some may be devoid of the conception of place starting from their design till their use. During the transition of urban spaces into non-places, problems of design and loss of the sense of belonging play significant roles. This study analyses the above-mentioned problems by comparing the selected urban squares at the city center of Antalya. In this framework analyses are made with respect to the human and urban scales. The study unfolds and interprets the negative and positive aspects regarding the production of the characteristics of "place".

2017

Neo-liberal politikalar ekseninde, kentsel mekânın kentli ile etkileşim içinde biçimlenen ve kentliyi biçimlendiren bir alan olmaktan çıkıp, giderek bir iktidar alanına dönüştüğü; bu bağlamda da mekânın muktedir'in kimlik, mülkiyet ve gelecek tasavvuru üzerinden şekillendiğine şahit oluyoruz. Bu süreçte de katılım mekanizmalarının klientalizm temelinde yürütülmesi, katılım şansının elitlerin elinde olması; karar üretme iradesinin güçlüden yana gerçekleşmesi ve dolayısıyla kentlinin katılım talebinin karşılık bulamaması da beklenen bir sonuç olarak karşımıza çıkıyor. Toplum yararı hedefiyle süreçlere katılan ve muhalefet eden kesimler ötekileştirilirken zaten eşitsiz ve adaletsiz ilerleyen sürecin giderek daha da dengesizleştiği gözlüyoruz. Öte yandan, topluma egemen olan siyasal iklim, yerel katılım kültürü eksikliği ve sivil örgütlenmelerin içinde bulundukları koşullar da planlama sürecine katılımın önündeki zorluklar olarak beliriyor. Bu yazı, kentsel aktörlerin bugünkü konumlarını katılımcı planlama anlayışı çerçevesinde Türkiye ve İstanbul üzerinden değerlendirmeyi amaçlıyor. Bu değerlendirmeyi yaparken; katılımcı gözlemler, alandaki derinlemesine ve odak grup görüşmeleri kılavuzumuz oldu. Böylece Türkiye'de değişen siyasal ve ekonomik konjonktürde, "kar amacı güden firmaya dönüşen" işletmeci yerel yönetimlerin müdahale ve buna karşı gelişen mücadele pratiklerinin dinamiğini yorumlamaya çalıştık.