Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser.
1996, Ruch Biblijny i Liturgiczny
W powyższym wskazaniu niewątpliwie odnajdujemy echo Paw iowej paraklezy, której stosowanie, mówiąc językiem współczesnej eklezjologii, wiąże się z udziałem w prorockiej funkcji Chrystusa. Zadaniem duszpasterza jest nie tylko przekazywać treść Ewangelii i opartą na niej naukę Kościoła, lecz także zachęcać, apelować, mo nitować wiernych. Istotne jest, aby współczesny duszpasterz nie zatracił świadomości, że to, co mówi w kościele, winno być słowem Boga (por. 1 P 4,11) i że w tej funkcji reprezentuje samego Boga, który przez niego udziela napomnień (por. 2 Kor 5,20). Także od biorcy paraklezy powinni być otwarci na działanie Ducha Świętego w prorockim słowie napomnienia, które jest zdolne osądzić pragnie nia i myśli serca (por. Hbr 4,12). Sobór przypomniał również, że wszyscy członkowie Kościoła "wcieleni przez chrzest w Chrystusa" są "na swój sposób uczestni kami kapłańskiego, prorockiego i królewskiego urzędu Chrystuso wego" (KK 31; DA 2). Spostrzeżenia zawarte w obecnym artykule wskazują, że takim właśnie uczestnictwem wiernych w prorockim urzędzie Głowy Mistycznego Ciała jest wzajemna parakleza, o której pisze Paweł w swoich Ustach (1 Tes 4,18; 5,11; 2 Kor 13,11), a która wyraża się w braterskim napominaniu i zachęcie do dobrego "w Chrystusie".
Jan Paweł II Posługa myślenia. T. 2, 2015
Osobność miejsca zajmowanego w polskiej literaturze XX wieku przez twórczość poetycką Karola Wojtyły wydaje się faktem, potwierdzonym ustaleniami licznych badaczy1. Dotyczy to także odmienności jego wierszy wobec tzw. poezji kapłańskiej2, co wyraża się między innymi w specyficznym sposobie operowania przez Wojtyłę sygnałami biblijnymi i metodami przywoływania tradycji biblijnej. Czyni to zupełnie inaczej niż na przykład ks. Jan Twardowski, poeta czerpiący twórczą inspirację często i w sposób niezakamuflowany z wydarzeń opisywanych w Biblii, zazwyczaj w Nowym Testamencie. Celem niniejszego opracowania nie jest jednak pełny przegląd wszystkich sygnałów biblijnych obecnych w poezji przyszłego papieża. Uczyniła to już zresztą w dużej mierze Mirosława Ołdakowska-Kuflowa, dokonując całościowej prezentacji zawartych w jego dziele literackim odniesień do Biblii3. Zamiar badawczy niniejszego tekstu jawi się jako o wiele skromniejszy. Chodzi mianowicie bardziej o dokonanie klasyfikacji typów sygnałów biblijnych pojawiających się w utworach poetyckich Wojtyły i opis poetyckich chwytów zastosowanych dla ich wprowadzenia, niż o sporządzenie wyczerpującego katalogu biblijnych odniesień. 1 Na ten temat por. m.in. W. P. Szymański, Z mroku korzeni. O poezji Karola Wojtyły,
Rocznik Teologiczny, 2023
Tekst dotyczy zjawiska wpływów kultur Mezopotamii i Grecji w tekstach Biblii hebrajskiej. Skupia się na kontekstach transferu kulturowego. Pierwszy dotyczy wpływów mezopotamskiej tradycji prawnej na teksty biblijne. Drugi, zapożyczania przez autorów biblijnych wzorców zaczerpniętych z greckiej tradycji literackiej, ze szczególnym uwzględnieniem historiografii. Autorzy dyskutują możliwe warunki kontaktu Judejczyków z kulturą mezopotamską
2017
Kazimierz Maciąg – dr hab., prof. Uniwersytetu Rzeszowskiego, zatrudniony w Zakladzie Literatury Romantyzmu i Pozytywizmu. Autor kilkudziesieciu artykulow oraz monografii: W kregu problematyki „pamietnikow mowionych” (Rzeszow 2001) i „Naczelnym u nas byl artystą”. O legendzie Fryderyka Chopina w literaturze polskiej (Rzeszow 2010). Interesuje sie literaturą XIX i XX wieku, zwlaszcza prozą i jej nurtem realistycznym, biografizmem i autobiografizmem oraz tworczością Jozefa Ignacego Kraszewskiego, Boleslawa Prusa i Henryka Sienkiewicza.
2007
ME IV "Czwarta modlitwa eucharystyczna" MRP "Mszał Rzymski dla diecezji polskich" NMI List Apostolski Jana Pawła II "Nuovo Millennio Ineunte" ORp "L'oservatore Romano", (wydanie polskie) OWLG "Ogólne Wprowadzenie do Liturgii Godzin" OWMR "Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego" Phz List Apostolski "O pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia" PzST "Poznańskie Studia Teologiczne" RBL "Ruch Biblijny i Liturgiczny" RH Encyklika "Redemptor Hominis" Ojca Świętego Jana Pawła II "Odkupiciel człowieka" RT "Roczniki teologiczne" RTK "Roczniki Teologiczno-Kanoniczne" ScrSac "Scriptura Sacra" STV "Studia Theologica Varsaviensia" WrW "Wrocławskie Wiadomości" Odnowiona Liturgia godzin wpisuje się w ten proces kształtowania się tożsamości Kościoła, oraz jego dążenia do zachowania swojego powołania. Konstytucja o Liturgii Soboru Watykańskiego II przypomina, że liturgia nie ogranicza się jedynie do troski o zewnętrzne formy kultu, ale ma na celu przede wszystkim uwielbienie Boga i uświęcenie człowieka 2. Sprawowanie liturgii dotyka niejako samego nieba 3. Konstytucja dogmatyczna o Kościele Soboru Watykańskiego II podkreśla, że Kościół sprawujący liturgię jest sakramentem zbawiającym i urzeczywistniającym zbawienie wszystkich ludzi. Zbawienie to dokonało się dzięki woli Boga Ojca, który tę misję powierzył swojemu Synowi, a dzieło Syna jest pełnią uwielbienia Boga (zob. J 17,4; KK 1,4). Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Soboru Watykańskiego II zaznacza, że Bóg zwraca się do ludzi jako swoich bliskich, jak do przyjaciół, jak do umiłowanych dzieci, umiłowanych swoich stworzeń, zapraszając je do jedności z sobą i wobec nich realizuje swój, zapowiedziany i zapoczątkowany zbawczy plan 4. Stąd Kościół dokonując refleksji nad samym sobą nieustannie stara się tę rzeczywistość modlitwy reformować wzbogacając ją o bogactwo Pisma św. i czytań Tradycji. Obecny kształt Godziny czytań jest wyrazem długiego procesu pogłębiania się samoświadomości Kościoła. Kościół starożytny ze szczególną intensywnością przeżywał Wigilię Paschalną, całonocne czuwanie, wypełnione medytacją nad Słowem Bożym, zakończone sprawowaniem Eucharystii. Te formę przeżywania misterium Chrystusa zaczęto stosować także przy innych okazjach (pielgrzymki, czuwania przy grobach zmarłych). Stosowano je także jako początek niedzieli. Ojcowie i mistrzowie życia duchowego zachęcali do częstego jej stosowania 5. Obszerne rozmiary, jakie przybierało oficjum, począwszy od IV wieku, wiążą się z powstaniem i rozwojem życia monastycznego 6. Duży wpływ na kształtowanie 2 KL 5, 7.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica, 2020
Najnowszy tom Marii Wojtak znów wzbogaca dorobek polskiej teolingwistyki, czyli językoznawczych badań nad komunikacją w religijnej sferze życia. Tym razem książka jest poświęcona ważnym gatunkom religijnym, tworzącym niejako centrum tej sfery (w tym wypadku jest to polski katolicyzm), a więc gatunkom modlitewnym, kazaniu i homilii oraz listom pasterskim. Nie są to analizy zupełnie nowe. Badaczka bowiem -jak sama zapowiada we Wprowadzeniu -powraca do swych wcześniejszych prac (monografii o modlitewnikach oraz kilkudziesięciu artykułów), wprowadzając zarazem gruntowne modyfikacje i uzupełnienia, które tę wersję "w istotnym stopniu oddalają od publikacji źródłowej" (s. 10). Już od wielu lat M. Wojtak spełnia się na polu genologii i pozwala spełniać się innym. Wypracowała bowiem własną, autorską koncepcję teoretyczną i własny warsztat badawczy, zaprezentowany i rozwijany na gatunkach "bytujących" (jak lubi mawiać) w różnych dyskursach, nie tylko religijnym (por. np. jej prace o gatunkach dziennikarskich), stworzyła też własną szkołę stanowiącą niemałe już grono badaczy, którzy zastosowawszy stworzone przez Wojtak procedury badawcze, z sukcesem opisali kolejne gatunki i dyskursy. Omawiane tu studium mieści się całkowicie w tej szkole, co oznacza, iż autorka korzysta wyłącznie z własnego instrumentarium, przywołując także -dla pełności kreślonych obrazów -ustalenia uczniów i/lub adeptów swojej teorii. W całej okazałości prezentuje się więc potencjał tej metodologii, choć tym razem badaczce bardziej zależy na przetestowaniu możliwości poszerzenia horyzontów genologii lingwistycznej o to, co wnieść do niej może teologia i jej refleksja nad wzorcami gatunkowymi wypowiedzi
2005
Les documents catéchétiques les plus récents mettent en évidence l’importance fondamentale de la Bible pour la catéchèse. Cependant la pratique quotidienne prouve que la Sainte Écriture est utilisée pendant le cours de catéchisme de manière bien différente. Tous les efforts visant à améliorer en continu la transmission des vérités bibliques sont donc entièrement justifiés. En étudiant l’Évangile au niveau de forme nous constatons que Jésus Christ, dans son enseignement, parlait volontiers en paraboles. Elles constituaient un bon outil pour expliquer aux auditeurs, avec les images y intégrées, les véritées surnaturelles du Royaume de Dieu. Jésus adressait son enseignement aux gens les plus simples pour lesquels le language imagé était plus compréhensible. Malgré la simplicité de la communication l’enseignement transmis par les paraboles exigeait souvent de Jésus une explication complémentaire. Suite à cela on peut en conclure qu’aussi pour les auditeurs d’aujourd’hui une bonne compré...
Verbum Vitae, 2018
One of the many metaphors used by the Prophets is that of the cup of YHWH (kôs YHWH) Thirteen prophetic oracles, either directly or indirectly, employ this metaphor The result of drinking the cup of YHWH is drunkenness, staggering, reeling, dishonour and shame, the result of being made naked and being uncircumcised, vomiting, self-mutilation and desolation The one who has to drink the cup is humiliated in front of his neighbours and enemies Those entities condemned to drink God's cup, as the metaphor is applied, include Jerusalem as well as foreign nations This punishment is a final blow for them and so deals death to them, just as alcohol when it is drunk in excess However, God, when He comes to show compassion, removes the cup and gives salvation, though this outcome pertains only to Jerusalem and not to foreign enemies Gniew Boga był reakcją na grzechy, jakie człowiek wciąż popełniał pomimo stałych wezwań do nawrócenia Znamienne jest to, że gniew objawiał się dopiero po odbyciu sądu lub przynajmniej ogłoszeniu wyroku W ten sposób działanie Boga było nie tylko uzasadnione, ale wręcz konieczne 1 Jako Święty Izraela nie mógł dopuścić, aby zło rozprzestrzeniało się na ziemi, zwłaszcza we wspólnocie ludu wybranego Realność i siła gniewu objawiała się w karach zsyłanych w różnorakiej 1 Z bardzo obszernej bibliografii na temat gniewu w ST należy przywołać w kontekście omawianego zagadnienia monografię Baloiana (Anger, zwł 92-98
2008
Recenzja: Jan Kochel, Katecheza u źródeł Ewangelii, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 2007, ss. 124, ISBN 83-7015-927-3
Ruch Biblijny i Liturgiczny, 2016
Autor ukazuje związki między trójdzielnym modelem antropologicznym a trójdzielnym schematem biblijnej moralności. Interpretuje w tym świetle opis owocu z drzewa poznania dobra i zła. Znaczącym odniesieniem jest biblijna nauka o trojakiej pożądliwości, której czytelnym odbiciem są rady ewangeliczne.
Stylistyka, 2017
MARZENA MAKUCHOWSKA (Opole) Teksty, które powstaj¹ w sferze komunikacji zwi¹zanej z ¿yciem religijnym, s¹ od pewnego ju¿ czasu nader chêtnie obserwowanym przedmiotem badawczym. Ostatnio ten bardzo bogaty i niejednorodny fragment rzeczywistooeci jêzykowo--kulturowej ze szczególn¹ predylekcj¹ ujmuje siê za pomoc¹ etykietki terminologicznej dyskurs religijny, która -byae mo¿e dziêki definicyjnej niedookreoelonooeci, a zarazem otwartooeci pojêcia dyskurs -przyci¹ga mo¿liwooeci¹ szeroko zakrojonych, wieloaspektowych analiz, integruj¹cych wiedzê lingwistyczn¹ z dorobkiem innych dziedzin humanistyki i nauk spo³ecznych (zob. Witosz 2009: 58). Woeród licznych propozycji rozumienia i badawczego wykorzystania pojêcia dyskursu funkcjonuj¹ takie, wed³ug których dyskurs jest kategori¹ modeluj¹c¹ zachowania spo³eczne i komunikacyjne, zwi¹zan¹ -co istotnez okreoelon¹ wspólnot¹ ludzi, tzw. wspólnot¹ dyskursywn¹, zbudowan¹ na tej samej wizji oewiata, tym samym typie racjonalnooeci, podobnych pogl¹dach, wartooeciach itp. Uznaj¹c ten sam zespó³ norm i regu³, dana wspólnota dyskursywna czerpie w okreoelony sposób z ogólnego zasobu jêzyka narodowego (Gajda 2001: 8). Z wytwarzanych przez ni¹ tekstów mo¿na zatem -jak siê zak³adawyprowadziae regu³y danego dyskursu, poznaae zasady, które ona (z okreoelonych powodów) szczególnie czêsto stosuje, determinuj¹c tym samym kszta³t swych wypowiedzi. Niniejsza praca jest jedn¹ z prób odkrycia regu³ dyskursu religijnego, czyli tego, który w procesach komunikacji wytwarza wspólnota ludzi podzielaj¹cych religijn¹ wizjê oewiata. Inspiracj¹ jest tu hipoteza, i¿ do szczególnie istotnych regu³ tego¿ dyskursu nale¿y wskazana w tytule artyku³u dyrektywa wznios³ooeci.
Verbum Vitae, 2018
Motyw „gniewu Bożego” jest kluczowy do zrozumienia historiografii Ksiąg Królewskich, a przede wszystkim tragicznego końca Izraela i Judy. Opowiadając o losach monarchii podawidowej, autor biblijny przedstawia, jak gniew YHWH doprowadza najpierw do podziału królestwa Salomona (1 Krl 11,9-13), następnie do upadku Królestwa Północnego (2 Krl 17,5-23), a ostatecznie do upadku Jerozolimy i Judy (2 Krl 24–25). Teologiczna interpretacja historii w Pierwszej i Drugiej Księdze Królewskiej opiera się na wzajemnie powiązanych paradygmatach „zbrodni i kary” oraz „proroctwa i jego wypełnienia się”. Ich dopełnieniem jest nierozerwalny związek między gniewem YHWH a niewiernością Jego przymierzu we-dług logiki zasady retrybucji. W ten sposób autor Ksiąg Królewskich interpretuje tragiczny koniec monarchii w Izraelu i Judzie jako skutek słusznego wzburzenia YHWH w reakcji na grzech bałwochwalstwa i porzucenie Go przez lud. Według tej logiki motyw „gniewu Boże-go” w Pierwszej i Drugiej Księdze Królewskiej służy racjonalizacji narodowej katastrofy i apologii Boga. Tak nakreślona teologiczna wizja historii jest lekcją i przestrogą dla powygnaniowych odbiorców tych pism.
DOAJ (DOAJ: Directory of Open Access Journals), 1998
2014
Współczesne narzędzia leksykograficzne a analiza tekstów dawniejszych Wprowadzenie Projekt Motywacje Eksperyment Plan pracy Efekty i zastosowania Projekt Projekt finansowany przez NCN w ramach konkursu OPUS 4. Tytuł projektu: Automatyczna analiza fleksyjna tekstów polskich z lat 1830-1918 z uwzględnieniem zmian w odmianie i pisowni
2017
MAŁGORZATA NIZIOŁEK – adiunkt w Instytucie Neofilologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Prowadzi badania dotyczące jezykoznawczego opisu tekstow fantastycznych. Czlonek grupy badawczej DiSem (Dyskurs Inferencja Semantyka).
Ruch Biblijny i Liturgiczny, 2003
2021
In discussions about religious discourse in the media, the tension or discrepancy between the communicative secular and secularized language of contemporary media and the more hermetic and traditional language describing situations related to religious experience, i.e. the sacred is emphasized. This article is an attempt to answer the question of what the religious language of the media should be. The research problem is: is it to be adapted to the contemporary Polish language, taking into account the commonplace, or more archaic, theological, referring to biblical and cultural codes? When discussing the ways of transmitting religious content in the media, two elements should be taken into account: 1) religious language has always been and is the language of communication (proclamation), focused on lively contact with the recipient and caring for communication; to some extent always adapted to the recipient; contemporary media, which are rapidly developing themselves, speed up this ...
2015
Im Artikel werden die Grundsatze der islamischen Eschatologie und Soteriologie besprochen, insbesondere das Verstandnis des irdischen Lebens und des Todes im Koran und in den Hadithen. Die Quellentexte des Islams bezeichnen Gott als Schopfer der Welt und den Herrn aller Schopfung, was wiederum den Glauben an vollige Abhangigkeit des Menschen von Gott bedeutet. Dem Islam zufolge ist der Mensch vor allem Trager der moralischen Tatigkeiten. Er wird nach seinem Tode die Rechenschaft uber seine Entscheidungen ablegen, die er in seinem zeitlichen, als vorubergehende Probezeit begriffenen Leben, getroffen hat. Diejenigen Menschen, mit denen Gott zufrieden sein wird, werden mit ewigem Leben in paradiesischen Garten belohnt, diejenigen dagegen, die Gottes Zorn erregt haben, werden in die Holle verbannt.
Seminare. Poszukiwania naukowe
Chrześcijaństwo ze swoją doktryną stworzenia świata zerwało z fatum pogańskie, objawiające człowiekowi jego wolność i współodpowiedzialność. Nie każdy mężczyzna musi się rżnąć od Boga swoją wolność, ponieważ otrzymuje ją od Niego w darze i ma za zadanie ją rozpoznać i zaakceptuj to. Różne nurty mentalne na kontynencie europejskim ostatnich dziesięcioleci XX wieku, a zwłaszcza rozwój nauki i techniki można również rozumieć jako zaproszenie od Boga człowieka, aby wziął współodpowiedzialność za świat i za jego przyszłość. Pozytywny odpowiedź na to zaproszenie stanowi pełniejszą prawdę o miłości Boga i wolności człowieka. Wolność człowieka kończy się tam, gdzie jego rzeczywistość sprowadza się albo do rzeczywistości sakralnej, albo do rzeczywistości sakralnej ten bluźnierczy. Z tego powodu nie można mówić o absolutnej autonomii rzeczywistości ziemskich, ale trzeba też wziąć pod uwagę normy moralne ustanowione przez Boga.
Studia Oecumenica, 2020
The aim of the article is to develop criteriology that would enable to evaluate authenticity of particular religions and to distinguish authentic religions from pseudoreligious phenomena. Given the complexity of the problematics, first the historical background of the issue was presented and the attention was paid to its contemporary context. The next step was the analysis of notions crucial for criteriology of religion including "the truth", "authenticity", "religion", and "authenticity of religion". A major challenge for theology of today is the phenomenon of relativism questioning the existence of universal standards of rationality and consequently contradicting the possibility to develop universally applicable criteria for the evaluation of particular systems (philosophical, religious, cultural, political, etc.) and their claims of authenticity. Thus, the next part of the article was dedicated to criticism of that attitude. Finally, criteriology of religion was proposed and it was based on categories of the truth, good, and holiness. Accordingly, the presented criteria are of a rational, ethical, and theological character. This means that in case of authenticity claims, revealing at the level of religious convictions, one should refer to rational criteria. As far as practice and norms of behaviour are concerned, ethical criteria should be applied and in case of revelational and salvific claims theological criteria should be applied.
2007
The paper raises the problem of the status of word formation facts in a comprehensive description of the language. The author, referring to a discussion that has been going on for several years concerning the morphological or lexical character of derivates, presents additional arguments showing that word formation should be included in lexicology. The basis of this research are historical and linguistic facts certified in Old Polish dictionaries. On the example of lexicalization and tautology phenomena present in ancient Polish language the author tries to point out the groups of derivate lexemes that should also undergo a lexicological analysis
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.