Academia.eduAcademia.edu

Podstawowe aspekty analizy narracyjnej tekstu biblijnego

1996, Ruch Biblijny i Liturgiczny

Abstract

W powyższym wskazaniu niewątpliwie odnajdujemy echo Paw iowej paraklezy, której stosowanie, mówiąc językiem współczesnej eklezjologii, wiąże się z udziałem w prorockiej funkcji Chrystusa. Zadaniem duszpasterza jest nie tylko przekazywać treść Ewangelii i opartą na niej naukę Kościoła, lecz także zachęcać, apelować, mo nitować wiernych. Istotne jest, aby współczesny duszpasterz nie zatracił świadomości, że to, co mówi w kościele, winno być słowem Boga (por. 1 P 4,11) i że w tej funkcji reprezentuje samego Boga, który przez niego udziela napomnień (por. 2 Kor 5,20). Także od biorcy paraklezy powinni być otwarci na działanie Ducha Świętego w prorockim słowie napomnienia, które jest zdolne osądzić pragnie nia i myśli serca (por. Hbr 4,12). Sobór przypomniał również, że wszyscy członkowie Kościoła "wcieleni przez chrzest w Chrystusa" są "na swój sposób uczestni kami kapłańskiego, prorockiego i królewskiego urzędu Chrystuso wego" (KK 31; DA 2). Spostrzeżenia zawarte w obecnym artykule wskazują, że takim właśnie uczestnictwem wiernych w prorockim urzędzie Głowy Mistycznego Ciała jest wzajemna parakleza, o której pisze Paweł w swoich Ustach (1 Tes 4,18; 5,11; 2 Kor 13,11), a która wyraża się w braterskim napominaniu i zachęcie do dobrego "w Chrystusie".