International Crimes and Criminology

This PP is additional to the publication of the report: The Confusion around Monitoring assumed Signs of Radicalisation and Violent Extremism; through the eyes of the Youth Worker.

Presented at the 11th Annual International Conference organised by the Society for Terrorism Research. This year's theme was: Emerging Threats and Trends in Terrorism and Counterterrorism
http://www.societyforterrorismresearch.org/international-conference-2017

Dit rapport verkent of de lokale jongerenwerker bij machte is om te opereren op het snijvlak van maatschappelijk welzijn en signalering van gewelddadig extremisme. Extremisme en radicaal gedachtegoed worden vaak verondersteld een voorbode van terrorisme te zijn. Hoewel extremisme onder jongeren een zeldzaam fenomeen blijkt, en uitreizen om zich aan te sluiten bij Jihadistische strijdgroepen in het buitenland nog maar sporadisch voorkomt, ligt er een nadrukkelijke boodschap vanuit de overheid om alert te zijn op de eerste tekenen van afwijkend gedrag. Jongerenwerkers zijn hierdoor deels gaan fungeren als ‘agenten van sociale controle’. Echter, ondanks training en kennisbevordering rondom de problematiek is het onduidelijk hoe zij tot een oordeel komen of iemands extremistische uitingen een gevaar vormen voor zichzelf of de samenleving. Aan de hand van documentanalyse en interviews met jongerenwerkers brengt deze exploratieve studie in kaart hoe deze groep sociaal werkers gestalte geeft aan hun monitorende rol in de wijk. Voor het laten slagen van deze preventieve aanpak dienen gemeentelijke professionals te beschikken over de nodige vaardigheden om risico's te identificeren. Zijn jongerenwerkers in de huidige situatie voldoende geëquipeerd om op lokaal niveau dreigingen die voortkomen uit geesteshoudingen te signaleren? De resultaten laten zien dat er in de dagelijkse praktijk een helder kader ontbreekt, en dat dit twee hoofdoorzaken heeft. De eerste is dat, in de praktijk, de termen radicalisering en (gewelddadig) extremisme lastig van elkaar te onderscheiden zijn. De tweede oorzaak is dat de oordeelsvorming grotendeels leunt op de eigen individuele perceptie op de problematiek. Dit rapport concludeert daarom dat oordeelsvorming in de context van signalering van gewelddadig extremisme ogenschijnlijk weinig gestructureerd verloopt en niet geheel objectief is. Daarmee is er een risico op bestuurlijke willekeur en neveneffecten als stigmatisering, waarmee het terrorismebeleid op lokaal niveau mogelijkerwijs niet het effect sorteert dat het beoogt. De vraag is of de focus van het beleid op lokaal niveau niet verlegd moet worden naar het voorkomen van extremistisch geweld door jongerenwerkers in plaats van het tegengaan van radicaal gedachtegoed of ideologieën.