Papers by Georgios Varvitsiotis
και ειδικότερα το Ακρωτήρι, αν και ανήκουν στην κυκλαδική γεωγραφική και πολιτισμική σφαίρα, δέχτ... more και ειδικότερα το Ακρωτήρι, αν και ανήκουν στην κυκλαδική γεωγραφική και πολιτισμική σφαίρα, δέχτηκαν πολλές και έντονες επιρροές από τη μινωική Κρήτη. Στην αρχιτεκτονική υιοθετήθηκαν Μινωικά χαρακτηριστικά όπως η διακόσμηση των εσωτερικών χώρων με τοιχογραφίες, τα δωμάτια με πεσσούς και τα πολύθυρα 1. Ακόμα, η χωροταξική διάταξη των οικισμών στη Θήρα δεν έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις υπόλοιπες Κυκλάδες. Αντίθετα, εντοπίζονται πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ της Θήρας και της μινωικής Κρήτης. Σύμφωνα με την Palyvou, η Θήρα παρά τον καταστρεπτικό σεισμό ήταν πυκνοκατοικημένη. Ήταν ένα νησί διάσπαρτο από οικισμούς, χωριά και αγροικίες σε αντίθεση με τη χωροταξική διάταξη των υπόλοιπων νησιών των Κυκλάδων, όπου υπήρχε μόνο ένας κύριος οικισμός ο οποίος ήταν και τειχισμένος. Αντίθετα στο Ακρωτήρι δεν υπάρχουν ίχνη οχύρωσης. Είναι φανερό, ότι το ατείχιστο Ακρωτήρι έρχεται σε πλήρη συμφωνία με το χωροταξικό τοπίο στην Κρήτη. Σύμφωνα με την Palyvou 2 η Θήρα «δεν μοιράζεται τον φόβο και την επισφαλή θέση των άλλων Κυκλαδίτικων νησιών» κάτι που δείχνει την άμεση σχέση της Θήρας με την Κρήτη.
Στις μέρες μας έχει γίνει σαφές ότι τα στοιχεία του παρελθόντος συμβάλλουν καθοριστικά στη σύνθεσ... more Στις μέρες μας έχει γίνει σαφές ότι τα στοιχεία του παρελθόντος συμβάλλουν καθοριστικά στη σύνθεση της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του ανθρώπινου πολιτισμού και χρησιμεύουν ως δεξαμενή για την άντληση ουσιωδών στοιχείων που θα βοηθήσουν στη θεώρηση του μέλλοντος. Τα μνημεία, ως φορείς μεταβίβασης μηνυμάτων της ιστορικής πορείας ενός τόπου, έχουν διπλή λειτουργία.
H Θήρα, το νοτιότερο νησί των Κυκλάδων, κατοικείται από
την Ύστερη Νεολιθική, την 5η χιλιετία π.Χ... more H Θήρα, το νοτιότερο νησί των Κυκλάδων, κατοικείται από
την Ύστερη Νεολιθική, την 5η χιλιετία π.Χ.. Η θέση της, ως
σταθμού στις θαλάσσιες επικοινωνίες ανάμεσα στην Κρήτη
και την ηπειρωτική Ελλάδα από τη μία και η ηφαιστειακή προέλευση του εδάφους της από την άλλη, την καθιστά ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα του αιγαιακού πολιτισμού, μέχρι τη δύση του 17ου
αι. π.Χ., όταν μια κατακλυσμιαία ηφαιστειακή έκρηξη αφανίζει κάθε
ίχνος ζωής και την κατακερματίζει στα νησιά που περιβάλλουν σήμερα την εντυπωσιακή καλντέρα της.
Ο οικισμός του Ακρωτηρίου ο οποίος άκμασε κατά το α΄ μισό
της 2ης χιλιετίας π.Χ., προφυλαγμένος κάτω από ένα παχύ στρώμα
ηφαιστειακής τέφρας, αποτελεί την κυριότερη και πιο πλούσια πηγή
πληροφοριών για τον πολιτισμό της προϊστορικής Θήρας. Οι έρευνες στο Ακρωτήρι, που ξεκίνησαν από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο και
συνεχίστηκαν από τον Χρίστο Ντούμα, έφεραν στο φως τμήμα μιας
πόλης που μαρτυρεί τον λαμπρό πολιτισμό της προϊστορικής Θήρας
και επιτρέπει μέσα από το πλήθος και την ποικιλία των ευρημάτων
την κατανόηση του τρόπου ζωής των κατοίκων της κατά την Ύστερη
Εποχή του Χαλκού.
Το Συγκρότημα Δ αποτελεί το μεγαλύτερο κτιριακό σύνολο της
ΥΚ Ι στον οικισμό του Ακρωτηρίου Θήρας. Η αρχική ονομασία που
δόθηκε στο συγκρότημα από τον Μαρινάτο ήταν Ξεστή 1, επειδή οι
τοίχοι της πρόσοψης έχουν κατασκευασθεί από ηφαιστειακούς, ξεστούς, κυβόλιθους. Το συγκρότημα βρίσκεται στη βορειοανατολική
πλευρά της Πλατείας Μυλώνα και αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση,
καθώς απαρτίζεται από τέσσερις κτηριακές ενότητες, διακρινόμενες από τα αρχιτεκτονικά τους στοιχεία παρά την κατασκευαστική
τους αλληλουχία.
Η λέξη αμφορέας είναι σύνθετη από την πρόθεση "αμφί" και το ρήμα "φέρω" και περιγράφει ακριβώς τη... more Η λέξη αμφορέας είναι σύνθετη από την πρόθεση "αμφί" και το ρήμα "φέρω" και περιγράφει ακριβώς την όψη και τη χρήση των αμφορέων. Για τη μεταφορά των δοχείων αυτών και για τη φόρτωσή τους στα πλοία χρησίμευαν οι δύο αντιδιαμετρικά τοποθετημένες λαβές τους...
Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού χρονολογείται και το αρχαιότερο ναυάγιο του Αιγαίου, το ναυάγιο του... more Στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού χρονολογείται και το αρχαιότερο ναυάγιο του Αιγαίου, το ναυάγιο του Δοκού στον Αργολικό κόλπο, η κεραμική του οποίου τοποθετείται στην δεύτερη φάση της Πρωτοελλαδικής Εποχής ΙΙ (περ. 2200 π.Χ.) (Παπαθανασόπουλος 1976: 17-23, Papathanasopoulos 1990: 34-5) που αποτελεί ένδειξη για το οργανωμένο εμπορικό δίκτυο που λειτουργούσε ήδη στην περιοχή.
Uploads
Papers by Georgios Varvitsiotis
την Ύστερη Νεολιθική, την 5η χιλιετία π.Χ.. Η θέση της, ως
σταθμού στις θαλάσσιες επικοινωνίες ανάμεσα στην Κρήτη
και την ηπειρωτική Ελλάδα από τη μία και η ηφαιστειακή προέλευση του εδάφους της από την άλλη, την καθιστά ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα του αιγαιακού πολιτισμού, μέχρι τη δύση του 17ου
αι. π.Χ., όταν μια κατακλυσμιαία ηφαιστειακή έκρηξη αφανίζει κάθε
ίχνος ζωής και την κατακερματίζει στα νησιά που περιβάλλουν σήμερα την εντυπωσιακή καλντέρα της.
Ο οικισμός του Ακρωτηρίου ο οποίος άκμασε κατά το α΄ μισό
της 2ης χιλιετίας π.Χ., προφυλαγμένος κάτω από ένα παχύ στρώμα
ηφαιστειακής τέφρας, αποτελεί την κυριότερη και πιο πλούσια πηγή
πληροφοριών για τον πολιτισμό της προϊστορικής Θήρας. Οι έρευνες στο Ακρωτήρι, που ξεκίνησαν από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο και
συνεχίστηκαν από τον Χρίστο Ντούμα, έφεραν στο φως τμήμα μιας
πόλης που μαρτυρεί τον λαμπρό πολιτισμό της προϊστορικής Θήρας
και επιτρέπει μέσα από το πλήθος και την ποικιλία των ευρημάτων
την κατανόηση του τρόπου ζωής των κατοίκων της κατά την Ύστερη
Εποχή του Χαλκού.
Το Συγκρότημα Δ αποτελεί το μεγαλύτερο κτιριακό σύνολο της
ΥΚ Ι στον οικισμό του Ακρωτηρίου Θήρας. Η αρχική ονομασία που
δόθηκε στο συγκρότημα από τον Μαρινάτο ήταν Ξεστή 1, επειδή οι
τοίχοι της πρόσοψης έχουν κατασκευασθεί από ηφαιστειακούς, ξεστούς, κυβόλιθους. Το συγκρότημα βρίσκεται στη βορειοανατολική
πλευρά της Πλατείας Μυλώνα και αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση,
καθώς απαρτίζεται από τέσσερις κτηριακές ενότητες, διακρινόμενες από τα αρχιτεκτονικά τους στοιχεία παρά την κατασκευαστική
τους αλληλουχία.
την Ύστερη Νεολιθική, την 5η χιλιετία π.Χ.. Η θέση της, ως
σταθμού στις θαλάσσιες επικοινωνίες ανάμεσα στην Κρήτη
και την ηπειρωτική Ελλάδα από τη μία και η ηφαιστειακή προέλευση του εδάφους της από την άλλη, την καθιστά ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα του αιγαιακού πολιτισμού, μέχρι τη δύση του 17ου
αι. π.Χ., όταν μια κατακλυσμιαία ηφαιστειακή έκρηξη αφανίζει κάθε
ίχνος ζωής και την κατακερματίζει στα νησιά που περιβάλλουν σήμερα την εντυπωσιακή καλντέρα της.
Ο οικισμός του Ακρωτηρίου ο οποίος άκμασε κατά το α΄ μισό
της 2ης χιλιετίας π.Χ., προφυλαγμένος κάτω από ένα παχύ στρώμα
ηφαιστειακής τέφρας, αποτελεί την κυριότερη και πιο πλούσια πηγή
πληροφοριών για τον πολιτισμό της προϊστορικής Θήρας. Οι έρευνες στο Ακρωτήρι, που ξεκίνησαν από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο και
συνεχίστηκαν από τον Χρίστο Ντούμα, έφεραν στο φως τμήμα μιας
πόλης που μαρτυρεί τον λαμπρό πολιτισμό της προϊστορικής Θήρας
και επιτρέπει μέσα από το πλήθος και την ποικιλία των ευρημάτων
την κατανόηση του τρόπου ζωής των κατοίκων της κατά την Ύστερη
Εποχή του Χαλκού.
Το Συγκρότημα Δ αποτελεί το μεγαλύτερο κτιριακό σύνολο της
ΥΚ Ι στον οικισμό του Ακρωτηρίου Θήρας. Η αρχική ονομασία που
δόθηκε στο συγκρότημα από τον Μαρινάτο ήταν Ξεστή 1, επειδή οι
τοίχοι της πρόσοψης έχουν κατασκευασθεί από ηφαιστειακούς, ξεστούς, κυβόλιθους. Το συγκρότημα βρίσκεται στη βορειοανατολική
πλευρά της Πλατείας Μυλώνα και αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση,
καθώς απαρτίζεται από τέσσερις κτηριακές ενότητες, διακρινόμενες από τα αρχιτεκτονικά τους στοιχεία παρά την κατασκευαστική
τους αλληλουχία.