Papers by Stavros Arvanitopoulos
Μοναστήρια της Κεντρικής Μακεδονίας: Ιστορική εξέλιξη και θρησκευτική σημασία/ The monasteries of Central Macedonia. Historical evolution and religious significance, 2024
Συνοπτική παρουσίαση των περιηγητικών κειμένων και του συνοδευτικού εικονογραφικού υλικού από τα ... more Συνοπτική παρουσίαση των περιηγητικών κειμένων και του συνοδευτικού εικονογραφικού υλικού από τα ύστερα βυζαντινά χρόνια και τον Cristoforo Buondelmonti ως και το 19ο αι. Όπως είναι αναμενόμενο, το ενδιαφέρον των περιηγητών από την πέραν των Βαλκανίων Ευρώπη μονοπωλούν σχεδόν η αξιοπερίεργη για εκείνους μοναστική πολιτεία του Άθω, με τον ακένωτο πλούτο λειψάνων, κειμηλίων, σκευών, τους αυστηρούς κανόνες διαβίωσης, τον πλούτο των βιβλιοθηκών και αρχειοφυλακίων, καθώς και η αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα της Μακεδονίας, η πόλη της Θεσσαλονίκης. Τα κίνητρά τους δεν περιορίζονται στην αγνή επιθυμία εξερεύνησης του χώρου όπου ήκμασε ο πολιτισμός στην αρχαιότητα και μεγαλούργησε επί 11 αιώνες το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος, αλλά συχνά είναι πολύ ταπεινότερα, καθώς πρόκειται για απεσταλμένους ηγεμόνων και ευγενών με την εντολή συγκέντρωσης με κάθε τρόπο αρχαιοτήτων, νομισμάτων, χειρογράφων / Α brief presentation of travellers’ texts and accompanying iconographic material from the Late Byzantine period and Cristoforo Buondelmonti up to the 19th century. As expected, the interest of travellers from European countries beyond the Balkans is almost monopolized by the exotic monastic state of Athos, with the endless wealth of relics and sacred vessels, the strict living rules, the wealth of libraries and archives, as well as the city of Thessaloniki, the undisputed capital of Macedonia. Their motives are not limited to the pure desire to explore the area where civilization flourished in antiquity and the Eastern Roman State thrived for 11 centuries, but are often much humbler, as they are emissaries of rulers and nobles with the mandate to collect antiquities, coins and manuscripts by all means possible.
Μοναστήρια της Κεντρικής Μακεδονίας: Ιστορική εξέλιξη και θρησκευτική σημασία/ The monasteries of Central Macedonia. Historical evolution and religious significance, 2024
Eξετάζονται οι ναοί που σώζονται στη Βέροια και την ευρύτερη περιοχή, συχνά με εξέχοντα τοιχογραφ... more Eξετάζονται οι ναοί που σώζονται στη Βέροια και την ευρύτερη περιοχή, συχνά με εξέχοντα τοιχογραφικά σύνολα και κατά κανόνα περισσότερες της μίας οικοδομικές φάσεις τόσο της βυζαντινής όσο και της μεταβυζαντινής περιόδου. Αντίστοιχη είναι η πραγμάτευση των σωζομένων καταλοίπων και των γραπτών μαρτυριών για τις μονές της Σκήτης Βεροίας στις κλιτύες πάνω από το ρου του Αλιάκμονος, της αναγεννημένης στις πλαγιές του Βερμίου Μονής Σουμελά, της περιοχής της Καμπανίας, της πόλης της Νάουσας και της περιοχής της, όπου στη θέση των ακμαίων άλλοτε μονών απομένουν συνήθως εξωκκλήσια, σεβάσμια για τους κατοίκους προσκυνήματα / The chapter suggests a presentation of the churches that survive in Veria and the wider region, often with significant frescoes and more than one building phases of both the Byzantine and post-Byzantine period. Similar is the discussion of the surviving remains and written testimonies of the monasteries of the Skete of Veria, situated on the slopes above the bed of Aliakmon; the Pontic monastery of Soumela, re-founded on the slopes of Vermion; the region of Campania; the city of Naoussa and its region, where the once flourishing monasteries have been replaced mostly by chapels, venerable pilgrimages for the inhabitants.
Μοναστήρια της Κεντρικής Μακεδονίας: Ιστορική εξέλιξη και θρησκευτική σημασία/ The monasteries of Central Macedonia. Historical evolution and religious significance, 2024
Eξετάζονται οι ναοί που σώζονται στη Βέροια και την ευρύτερη περιοχή, συχνά με εξέχοντα τοιχογραφ... more Eξετάζονται οι ναοί που σώζονται στη Βέροια και την ευρύτερη περιοχή, συχνά με εξέχοντα τοιχογραφικά σύνολα και κατά κανόνα περισσότερες της μίας οικοδομικές φάσεις τόσο της βυζαντινής όσο και της μεταβυζαντινής περιόδου. Αντίστοιχη είναι η πραγμάτευση των σωζομένων καταλοίπων και των γραπτών μαρτυριών για τις μονές της Σκήτης Βεροίας στις κλιτύες πάνω από το ρου του Αλιάκμονος, της αναγεννημένης στις πλαγιές του Βερμίου Μονής Σουμελά, της περιοχής της Καμπανίας, της πόλης της Νάουσας και της περιοχής της, όπου στη θέση των ακμαίων άλλοτε μονών απομένουν συνήθως εξωκκλήσια, σεβάσμια για τους κατοίκους προσκυνήματα/ The chapter suggests a presentation of the churches that survive in Veria and the wider region, often with significant frescoes and more than one building phases of both the Byzantine and post-Byzantine period. Similar is the discussion of the surviving remains and written testimonies of the monasteries of the Skete of Veria, situated on the slopes above the bed of Aliakmon; the Pontic monastery of Soumela, re-founded on the slopes of Vermion; the region of Campania; the city of Naoussa and its region, where the once flourishing monasteries have been replaced mostly by chapels, venerable pilgrimages for the inhabitants.
Oxford University Press eBooks, Nov 10, 2021
The Byzantine state inherited a large number of defensive structures, on its borders and in the h... more The Byzantine state inherited a large number of defensive structures, on its borders and in the hinterland where ancient cities were refortified in response to barbarian raids, primarily during the third century. The fundamental characteristics of fortification architecture developed during the sixth century. Nevertheless, criteria for the selection of the location, dimensions, and certain construction and morphological features of the forts, towers, and city/barrier walls, were continually adapted to changes in society and state until the end of the empire. Systematic study of the defensive architectural remains including excavation, creation of synthetic works, and reliable maps will allow researchers to date, compare, and understand the evolution of fortification architecture as well as aspects of daily life in the empire.
Αν. Λερίου, Γ. Γιαννακόπουλος (επιμ.), Αττική, ιστορία και πολιτισμός, 2023
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 2022
Στην Άνω Χώρα του Μυστρά διατηρούνται τα κατάλοιπα μονής, καθολικό της οποίας είναι η γνωστή σήμε... more Στην Άνω Χώρα του Μυστρά διατηρούνται τα κατάλοιπα μονής, καθολικό της οποίας είναι η γνωστή σήμερα ως Αγία Σοφία. Στην ανατολική όψη του κωδωνοστασίου του διατηρείται ένθετο λίθινο εικονίδιο του Χριστού. Παρά την κακή διατήρησή του, το εικονίδιο, εντοιχισμένο πιθανότατα μετά το θάνατο του κτίτορος στην πλέον προβεβλημένη θέση του ναού, προσφέρει σημαντικά στοιχεία για την ιστορία του συγκροτήματος της μονής, καθώς επιβεβαιώνει την ταύτισή της με το "μονύδριον" του "Σωτήρος Χριστού του Ζωοδότου" και ενδεχομένως σηματοδοτεί το χώρο ενταφιασμού του Μανουήλ Καντακουζηνού, κτίτορος του ναού, ιδρυτή της μονής και πρώτου δεσπότη (1349-1380), η δράση του οποίου ουσιαστικώς καθόρισε τη μορφή του Μυστρά. Η υψηλή ποιότητα και η προτεινόμενη χρονολόγησή του στο 14ο αι. καθιστούν πιθανό να αποτελεί προϊόν κωνσταντινουπολίτικου εργαστηρίου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ή και παραγγέλθηκε από το Μανουήλ ως λατρευτικό αντικείμενο όσο ακόμη διαβιούσε στην πρωτεύουσα.
In Ano Chora (Upper City) of Mystras, the remains of a monastery are still standing, the katholikon of which is known today as Hagia Sophia. On the east facade of its bell tower, an inlaid relief icon of Christ is preserved, although in poor condition. It was placed in the most prominent location on the church, probably after the death of its founder, and offers important clues regarding the history of the monastic complex. It confirms its association with the monastery of Zoodotes Christos (Christ the life-giver) and possibly marks the burial site of Manuel Kantakouzenos, donor of the church, founder of the monastery and the first despot of Mystras (1349-1380), whose activities largely determined the form of the city. The high quality of the icon and its proposed date to within the 14th century, suggest that it may have been produced in a workshop in Constantinople, used by or even commissioned by Manuel while he still lived in the capital.
The Oxford Handbook of Byzantine Art and Architecture
The Byzantine state inherited a large number of defensive structures, on its borders and in the h... more The Byzantine state inherited a large number of defensive structures, on its borders and in the hinterland where ancient cities were refortified in response to barbarian raids, primarily during the third century. The fundamental characteristics of fortification architecture developed during the sixth century. Nevertheless, criteria for the selection of the location, dimensions, and certain construction and morphological features of the forts, towers, and city/barrier walls, were continually adapted to changes in society and state until the end of the empire. Systematic study of the defensive architectural remains including excavation, creation of synthetic works, and reliable maps will allow researchers to date, compare, and understand the evolution of fortification architecture as well as aspects of daily life in the empire.
En Sofía mathitéfsantes: Essays in Byzantine Material Culture and Society in Honour of Sophia Kalopissi-Verti, 2019
The Oxford Handbook of Byzantine Art and Architecture, ed. by Ellen C. Schwartz, 2021
Chapter in The Oxford Handbook of Byzantine Art and Architecture, ed. by Ellen C. Schwartz, 2021 ... more Chapter in The Oxford Handbook of Byzantine Art and Architecture, ed. by Ellen C. Schwartz, 2021 (print and online)
Αρχαιολογική Εφημερίς, 2008
Οι ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα στο λόφο του Μυστρά είναι εξαιρετικά περιορισμένες... more Οι ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα στο λόφο του Μυστρά είναι εξαιρετικά περιορισμένες σε αριθμό και έκταση. Ο παλαιότερος μελετητής του χώρου, ο εταίρος της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής των Αθηνών Gabriel Millet, προέβη στις πρώτες διερευνητικές τομές στη δεκαετία του 1890, φέρνοντας στην επιφάνεια μεταξύ άλλων συλημένους και ασύλητους τάφους. Σε αυτούς προστέθηκε μία δεύτερη ομάδα ύστερα από τις ανασκαφές του Αδ. Αδαμαντίου κατά την πρώτη και δεύτερη δεκαετία του 20ού αι. και από "μικράν τινά εκσκαφήν" του Αν. Ορλάνδου στο ναό των Αγίων Θεοδώρων το 1935. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των τάφων που είναι σήμερα γνωστοί από την πόλη του Μυστρά προέκυψε από τις συστηματικές ανασκαφές του καθηγητή Ν. Δρανδάκη στο διάστημα 1952–1959. Έκτοτε μόνο τυχαία ευρήματα έχουν έλθει στο φως, κυρίως κατά τη διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών.
Σκοπός της εργασίας που ακολουθεί είναι η συγκέντρωση και συνολική παρουσίαση των έως σήμερα δημοσιευθέντων στοιχείων που αφορούν τους τάφους και τις ταφές εντός των τειχών του Μυστρά . Αναλύονται η θέση, η τυπολογία, η κατασκευή, ο διάκοσμος, τα κτερίσματα και εν γένει το περιεχόμενο τόσο των χώρων ενταφιασμού των νεκρών (εντοπισθέντων ή αναφερομένων στις πηγές) όσο και των οστεοφυλακίων. Η εξέταση της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής των παρεκκλησίων, που κατά τους ερευνητές είχαν ταφικό χαρακτήρα, δεν περιλαμβάνεται στην παρούσα μελέτη, η οποία επικεντρώνεται στους τάφους που τυχόν κατασκευάστηκαν στο εσωτερικό τους.
Eν Σοφίᾳ μαθητεύσαντες: Essays in Byzantine Material Culture and Society in Honour of Sophia Kalopissi-Verti, 2019
Successive gates piercing the walls are usually placed on the same axis. However, bent entrances,... more Successive gates piercing the walls are usually placed on the same axis. However, bent entrances, which remarkably increase the protection and the defensive capacity of a gate, are not uncommon. They appear in a small number of Middle and mostly Late Byzantine defences as well as in fortifications of both Arabs and Crusaders, particularly from the late 12th century onwards. The common source of all seems to be the Byzantine strongholds of North Africa of the 6th century.
In the southern part of the Lower Town of Mystras, almost halfway between the monasteries of Peri... more In the southern part of the Lower Town of Mystras, almost halfway between the monasteries of Perivleptos and Pantanassa, is situated a remarkably well preserved house of impressive dimensions, connected by local tradition with the family of Frangopoulos. The triklinos, i.e. the actual residence of the owners, occupying the second floor, had a terrace throughout the width of its east side. Its parapet was erected on a series of eight small arches supported by nine consoles. Three of the latter bear carved decorative motifs: a cross on the lower block of the northern console, a whirl on the lower block of the eighth from the north and a horned animal head on the middle block of the southern corbel. The so-called "Frangopoulos" mansion may be dated to the second half of the 14th or the first half of the 15th century. At least some of its terrace consoles seem to be reused spolia.
Whether the consoles were transferred from ruined buildings and reused at that position, or were constructed simultaneously with the house, it is obvious that the choice of these particular reliefs was certainly conscious and they either simply served aesthetic values or they fulfilled deeper, metaphysical needs of the owner. The notion of using figurative corbel tables on the external of secular buildings seems to have been a common practice in Mystras by at least the 14th and 15th centuries; moreover, the possibility of the existence in the city of earlier examples that have not survived cannot be excluded. Nevertheless, it suggests an imported idea rather than an original one. The source of its origin could be traced both in Byzantium and the Latin West, since numerous examples may be found in both worlds. The eastern examples of the so-called Palace of the Porphyrogenitus in Constantinople (13th/14th c.), the katholikon of the Virgin Evergetis in Studenica, Serbia (ca 1185-1196) and the katholikon of the Dečani monastery (1327-1335) are quite suggestive. In the architecture of Lombardy cornices and string courses dividing the outer surface of the walls often rest directly on a corbel course or are supported on an arcaded corbel table (known therefore as bande lombarde). From Lombardy this element was spread throughout France and the rest of Western Europe. A significant number of consoles of both secular and ecclesiastical buildings are decorated with reliefs. Following the pattern of the mosques of Islamic Spain (where they appear as early as in the 8th c.), the earlier examples bear vegetal decoration; during the 11th c. historiated consoles are introduced, mostly with secular motifs, under the influence of the architecture of Northern Italy.
ν καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἐρευνητῶν γιὰ τὰ κοσμικὰ κτήρια γενικῶς καὶ γιὰ τὰ ἔργα τῆς ὀχυρωματικῆς ... more ν καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἐρευνητῶν γιὰ τὰ κοσμικὰ κτήρια γενικῶς καὶ γιὰ τὰ ἔργα τῆς ὀχυρωματικῆς ἀρχιτεκτονικῆς εἰδικότερα εἶναι σαφῶς ὄψιμο, ἐν τούτοις ἡ ἀνανέωσή του τὶς τελευταῖες δύο δεκαετίες ἔχει ἤδη ἀποδώσει ἐντυπωσιακὰ ἀποτελέσματα. Εἰδικῶς δὲ γιὰ τὴν Πελοπόννησο -προφανῶς λόγω τῆς μεγάλης πυκνότητας κτισμάτων αὐτῆς τῆς κατηγορίας ποὺ οἰκοδομήθηκαν ἐκεῖ, ἰδίως μετὰ τὴν κατάκτηση τοῦ 1205 -διαθέτουμε σήμερα πολυάριθμες μελέτες, ποὺ καλύπτουν μεγάλο ποσοστὸ τῶν μνημείων, περιοριζόμενες ὅμως στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων σὲ παρατηρήσεις γιὰ εἰδικὰ ζητήματα. Ὁ δρόμος συνεπῶς ποὺ ἀπομένει εἶναι ἀκόμη μακρύς, καθὼς ἐλάχιστα εἶναι τὰ ὀχυρωματικὰ ἔργα τοῦ Μορέως ποὺ ἔτυχαν πλήρους δημοσίευσης, ἐνῶ παραμένει ἀμφίβολο ἀκόμη καὶ ἂν ἔχουν ἐντοπιστεῖ στὸ σύνολό τους, ὅπως κατέδειξε ἡ σχετικῶς πρόσφατη δημοσίευση τῆς πολύχρονης διεπιστημονικῆς ἔρευνας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Minnesota (The Morea project).
by Defensive Architecture, Andreas Kalakallas, Paschalis Androudis, ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΠΠΑΣ, Martine BREUILLOT, Katerina A Manoussou-Ntella, Maria Arakadaki, Stavros Arvanitopoulos, Thanos Kondylis, Andreas kal, and Demetris Athanasoulis
Uploads
Papers by Stavros Arvanitopoulos
In Ano Chora (Upper City) of Mystras, the remains of a monastery are still standing, the katholikon of which is known today as Hagia Sophia. On the east facade of its bell tower, an inlaid relief icon of Christ is preserved, although in poor condition. It was placed in the most prominent location on the church, probably after the death of its founder, and offers important clues regarding the history of the monastic complex. It confirms its association with the monastery of Zoodotes Christos (Christ the life-giver) and possibly marks the burial site of Manuel Kantakouzenos, donor of the church, founder of the monastery and the first despot of Mystras (1349-1380), whose activities largely determined the form of the city. The high quality of the icon and its proposed date to within the 14th century, suggest that it may have been produced in a workshop in Constantinople, used by or even commissioned by Manuel while he still lived in the capital.
Σκοπός της εργασίας που ακολουθεί είναι η συγκέντρωση και συνολική παρουσίαση των έως σήμερα δημοσιευθέντων στοιχείων που αφορούν τους τάφους και τις ταφές εντός των τειχών του Μυστρά . Αναλύονται η θέση, η τυπολογία, η κατασκευή, ο διάκοσμος, τα κτερίσματα και εν γένει το περιεχόμενο τόσο των χώρων ενταφιασμού των νεκρών (εντοπισθέντων ή αναφερομένων στις πηγές) όσο και των οστεοφυλακίων. Η εξέταση της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής των παρεκκλησίων, που κατά τους ερευνητές είχαν ταφικό χαρακτήρα, δεν περιλαμβάνεται στην παρούσα μελέτη, η οποία επικεντρώνεται στους τάφους που τυχόν κατασκευάστηκαν στο εσωτερικό τους.
Whether the consoles were transferred from ruined buildings and reused at that position, or were constructed simultaneously with the house, it is obvious that the choice of these particular reliefs was certainly conscious and they either simply served aesthetic values or they fulfilled deeper, metaphysical needs of the owner. The notion of using figurative corbel tables on the external of secular buildings seems to have been a common practice in Mystras by at least the 14th and 15th centuries; moreover, the possibility of the existence in the city of earlier examples that have not survived cannot be excluded. Nevertheless, it suggests an imported idea rather than an original one. The source of its origin could be traced both in Byzantium and the Latin West, since numerous examples may be found in both worlds. The eastern examples of the so-called Palace of the Porphyrogenitus in Constantinople (13th/14th c.), the katholikon of the Virgin Evergetis in Studenica, Serbia (ca 1185-1196) and the katholikon of the Dečani monastery (1327-1335) are quite suggestive. In the architecture of Lombardy cornices and string courses dividing the outer surface of the walls often rest directly on a corbel course or are supported on an arcaded corbel table (known therefore as bande lombarde). From Lombardy this element was spread throughout France and the rest of Western Europe. A significant number of consoles of both secular and ecclesiastical buildings are decorated with reliefs. Following the pattern of the mosques of Islamic Spain (where they appear as early as in the 8th c.), the earlier examples bear vegetal decoration; during the 11th c. historiated consoles are introduced, mostly with secular motifs, under the influence of the architecture of Northern Italy.
In Ano Chora (Upper City) of Mystras, the remains of a monastery are still standing, the katholikon of which is known today as Hagia Sophia. On the east facade of its bell tower, an inlaid relief icon of Christ is preserved, although in poor condition. It was placed in the most prominent location on the church, probably after the death of its founder, and offers important clues regarding the history of the monastic complex. It confirms its association with the monastery of Zoodotes Christos (Christ the life-giver) and possibly marks the burial site of Manuel Kantakouzenos, donor of the church, founder of the monastery and the first despot of Mystras (1349-1380), whose activities largely determined the form of the city. The high quality of the icon and its proposed date to within the 14th century, suggest that it may have been produced in a workshop in Constantinople, used by or even commissioned by Manuel while he still lived in the capital.
Σκοπός της εργασίας που ακολουθεί είναι η συγκέντρωση και συνολική παρουσίαση των έως σήμερα δημοσιευθέντων στοιχείων που αφορούν τους τάφους και τις ταφές εντός των τειχών του Μυστρά . Αναλύονται η θέση, η τυπολογία, η κατασκευή, ο διάκοσμος, τα κτερίσματα και εν γένει το περιεχόμενο τόσο των χώρων ενταφιασμού των νεκρών (εντοπισθέντων ή αναφερομένων στις πηγές) όσο και των οστεοφυλακίων. Η εξέταση της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής των παρεκκλησίων, που κατά τους ερευνητές είχαν ταφικό χαρακτήρα, δεν περιλαμβάνεται στην παρούσα μελέτη, η οποία επικεντρώνεται στους τάφους που τυχόν κατασκευάστηκαν στο εσωτερικό τους.
Whether the consoles were transferred from ruined buildings and reused at that position, or were constructed simultaneously with the house, it is obvious that the choice of these particular reliefs was certainly conscious and they either simply served aesthetic values or they fulfilled deeper, metaphysical needs of the owner. The notion of using figurative corbel tables on the external of secular buildings seems to have been a common practice in Mystras by at least the 14th and 15th centuries; moreover, the possibility of the existence in the city of earlier examples that have not survived cannot be excluded. Nevertheless, it suggests an imported idea rather than an original one. The source of its origin could be traced both in Byzantium and the Latin West, since numerous examples may be found in both worlds. The eastern examples of the so-called Palace of the Porphyrogenitus in Constantinople (13th/14th c.), the katholikon of the Virgin Evergetis in Studenica, Serbia (ca 1185-1196) and the katholikon of the Dečani monastery (1327-1335) are quite suggestive. In the architecture of Lombardy cornices and string courses dividing the outer surface of the walls often rest directly on a corbel course or are supported on an arcaded corbel table (known therefore as bande lombarde). From Lombardy this element was spread throughout France and the rest of Western Europe. A significant number of consoles of both secular and ecclesiastical buildings are decorated with reliefs. Following the pattern of the mosques of Islamic Spain (where they appear as early as in the 8th c.), the earlier examples bear vegetal decoration; during the 11th c. historiated consoles are introduced, mostly with secular motifs, under the influence of the architecture of Northern Italy.
Ο συγκεκριμένος κύκλος διαλέξεων αποτελείται από έξι ενότητες στις οποίες αναπτύσσονται θέματα σχετικά με τις μετακινήσεις μέσω θαλάσσης πληθυσμών, στρατευμάτων, μεμονωμένων ατόμων και αντικειμένων. Επίσης συζητούνται οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι κοσμολογικές αντιλήψεις που συνδέθηκαν με την ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας από την προϊστορική έως τη μεταβυζαντινή περίοδο.
Προκειμένου να φωτιστεί μία εν πολλοίς άγνωστη πτυχή της πολυσχιδούς δράσης και ιδίως του ιδιωτικού βίου του διακεκριμένου νομικού, πολιτικού, ιδεολόγου, πρωτοστάτη στην ίδρυση της αβασίλευτης δημοκρατίας στην Ελλάδα, ο συγγραφέας προέβη στην εις βάθος διερεύνηση όλων των σχετικών με τα ακίνητα του Γ. Φιλαρέτου συμβολαιογραφικών πράξεων, στην αναδίφηση στην ιστορία του ιδίου και της οικογενείας του, στην έρευνα για τις συνθήκες ίδρυσης και ανάπτυξης της Καλλιθέας και ιδίως του κέντρου της (άμεσου περίγυρου του Ηλυσίου), καθώς και της μορφής της πρωτεύουσας κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και τις πρώτες του 20ού αιώνα, εποχής της δημιουργίας του προαστίου Η Καλλιθέα και της δράσης του Γ. Φιλαρέτου.
Στη μελέτη παρουσιάζεται αναλυτικώς το ίδιο το κτήριο, ο κήπος και τα βοηθητικά κτίσματα, η ιστορία της κατασκευής τους και οι μεταγενέστερες οικοδομικές φάσεις, οι διαδοχικές χρήσεις ως την οριστική κατεδάφισή του, η μορφή και η εξέλιξη των γειτονικών οικοδομικών τετραγώνων και της κεντρικής πλατείας της Καλλιθέας που ανοιγόταν μπροστά του, ο εξοπλισμός και η σταδιακή ανάπτυξη των υποδομών του (ύδρευσης, θέρμανσης, φωτισμού). Ακόμη, περιλαμβάνεται ιστορική αναδρομή στη δράση του ιδίου και διακεκριμένων μελών της οικογενείας του και αναλυτικό γενεαλογικό δένδρο εμπλουτισμένα με αδημοσίευτα στοιχεία προερχόμενα από τους εν ζωή απογόνους του, καθώς και συμβολές στην οικονομική ιστορία της χώρας κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Προκειμένου να φωτιστεί μία εν πολλοίς άγνωστη πτυχή της πολυσχιδούς δράσης και ιδίως του ιδιωτικού βίου του διακεκριμένου νομικού, πολιτικού, ιδεολόγου, πρωτοστάτη στην ίδρυση της αβασίλευτης δημοκρατίας στην Ελλάδα, ο συγγραφέας προέβη στην εις βάθος διερεύνηση όλων των σχετικών με τα ακίνητα του Γ. Φιλαρέτου συμβολαιογραφικών πράξεων, στην αναδίφηση στην ιστορία του ιδίου και της οικογενείας του, στην έρευνα για τις συνθήκες ίδρυσης και ανάπτυξης της Καλλιθέας και ιδίως του κέντρου της (άμεσου περίγυρου του Ηλυσίου), καθώς και της μορφής της πρωτεύουσας κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και τις πρώτες του 20ού αιώνα, εποχής της δημιουργίας του προαστίου Η Καλλιθέα και της δράσης του Γ. Φιλαρέτου.
Στη μελέτη παρουσιάζεται αναλυτικώς το ίδιο το κτήριο, ο κήπος και τα βοηθητικά κτίσματα, η ιστορία της κατασκευής τους και οι μεταγενέστερες οικοδομικές φάσεις, οι διαδοχικές χρήσεις ως την οριστική κατεδάφισή του, η μορφή και η εξέλιξη των γειτονικών οικοδομικών τετραγώνων και της κεντρικής πλατείας της Καλλιθέας που ανοιγόταν μπροστά του, ο εξοπλισμός και η σταδιακή ανάπτυξη των υποδομών του (ύδρευσης, θέρμανσης, φωτισμού). Ακόμη, περιλαμβάνεται ιστορική αναδρομή στη δράση του ιδίου και διακεκριμένων μελών της οικογενείας του και αναλυτικό γενεαλογικό δένδρο εμπλουτισμένα με αδημοσίευτα στοιχεία προερχόμενα από τους εν ζωή απογόνους του, καθώς και συμβολές στην οικονομική ιστορία της χώρας κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
- Single (free)- standing towers
- Monastic Towers
- Towers in maritime forts, harbors and arsenals
- Towers in Palaces
- Donjons
- Towers with gates
- Byzantine Towers in Asia Minor (Anatolia)
- Towers of the Frankish, Venetian and Genoese rulers
- Towers of the Order of St. John
- Genoese Towers in Turkey
- Seljuk Towers
- Ottoman Towers
- Post-Byzantine Towers
- Towers with canons
- Tower Houses of the Byzantine, Frankish, Venetian and
early Ottoman Period
- Inscriptions on Towers
- Heraldry in Towers
- Buttressed Towers