EVENTI SAIA by Lina Tsatsaroni
The Italian Archaeological School at Athens is pleased to host the 4th lecture of the serie Κύκλο... more The Italian Archaeological School at Athens is pleased to host the 4th lecture of the serie Κύκλος / The Circle. Διάλογοι για την Ελληνική και Ρωμαϊκή Αρχιτεκτονική / Dialogues on Greek and Roman Architecture. It will be held in 'Doro Levi Lecture Hall', at 7.00 p.m.
Papers by Lina Tsatsaroni
Το συγκρότημα της Νότιας Πλατείας και ιδίως η Μέση στοά προσέδωσαν στην Αγορά της Αθήνας μία νέα ... more Το συγκρότημα της Νότιας Πλατείας και ιδίως η Μέση στοά προσέδωσαν στην Αγορά της Αθήνας μία νέα χωροταξική εικόνα κατά τον 2ο αιώνα π.Χ. Η εξέταση του σχεδιασμού του συγκροτήματος και της θέσης του στον αστικό ιστό ενισχύει την απόδοση εμπορικού χαρακτήρα στον χώρο. Στόχος του πρώτου μνημειακού εμπορικού συνόλου στην Αθήνα ήταν η οργάνωση και ο έλεγχος της εμπορικής κίνησης, σε μια εποχή που η πόλη φιλοδοξούσε να αποκτήσει ενεργό ρόλο στο διεθνές εμπορικό γίγνεσθαι. Κατασκευαστικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία της Μέσης Στοάς συνδέουν το οικοδόμημα τόσο με το Αιακείο, όσο και με τη στοά του Ελευθερίου ή Σωτήρος Διός. Η διπλή αυτή σύνδεση δεν είναι τυχαία. Η Μέση στοά, όπως και όλη η πλατεία, νοείται ως επέκταση του αρχαϊκού Αιακείου, το οποίο χρησιμοποιούνταν ως χώρος φύλαξης των σιτηρών της πόλης. Ο Αιακός άλλωστε, ως γιος του Δία, έσωσε κάποτε τους ανθρώπους από τη σιτοδεία προσευχόμενος στον πατέρα του. Αρχιτεκτονικά ο συνδυασμός κοσμικού και λατρευτικού χαρακτήρα επιτεύχθηκε με πρότυπο τη στοά του Διός. Συνδετικός κρίκος όλων αποδεικνύεται η Αίγινα, το νησί του Αιακού, που την εποχή αυτή ανήκει στους Ατταλίδες, ενώ ο Άτταλος Α’ τιμήθηκε στην Αθήνα, ως σύνναος του Αιακού, για τη σωτηρία της πόλης από την εισβολή του Φιλίππου Ε’ το 200 π.Χ.
ΘΕΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ, 2019
Οι «στύλοι του Ολυμπίου Διός» στην Αθήνα
αποτελούν ένα από τα πλέον σημαντικά
ιστορικά τοπόσημα σ... more Οι «στύλοι του Ολυμπίου Διός» στην Αθήνα
αποτελούν ένα από τα πλέον σημαντικά
ιστορικά τοπόσημα στο σύγχρονο αστικό
τοπίο. Ωστόσο, το μικρό μόνο μέρος που
σώζεται από το σύνολο του ιερού, δύσκολα
επιτρέπει στον σύγχρονο παρατηρητή να έχει
ολοκληρωμένη εικόνα για την αρχική μορφή
του. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται πλέον
μέσω των εξελιγμένων ψηφιακών εφαρμογών
με τριδιάστατη απεικόνιση του χώρου,
που αποκαθιστά πλήρως το σύνολο χωρίς
επεμβατικές ενέργειες στα ίδια τα μνημεία.
Στόχος της παρούσας δημοσίευσης δεν είναι
απλώς η εικονική αναπαράσταση
του Ολυμπιείου μετά την ολοκλήρωσή του
από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό.
Βασική προϋπόθεση για την αρτιότερη
παρουσίαση του χώρου αποτέλεσε αρχικά
η συνοπτική περιγραφή του ιστορικού
του πλαισίου, στο οποίο εγγράφονται όλες
οι φάσεις οικοδόμησης. Εξίσου αναγκαία
κρίθηκε και η αποτύπωση της μεθοδολογικής
προσέγγισης της απεικόνισης, μέσα από
την οποία όχι μόνο αναδεικνύονται
μορφολογικά και τοπογραφικά προβλήματα,
αλλά προτείνεται και η αντίστοιχη επίλυσή
τους.
AURA, 2019
At the site of Hadrian’s Library in Athens three, almost intact, pier shafts have been traced amo... more At the site of Hadrian’s Library in Athens three, almost intact, pier shafts have been traced among numerous architectural blocks and identified as parts of the same architectural composition based on their material, craftsmanship and mostly on their identical form and equal dimensions. Moreover, a pier capital, also stored in the Library, can be attributed to the same structure with dimension criteria; the feature most probably crowned the piers. The new finds increase the small number of known piers in the Athenian architecture up to date. This study aims at the determination of the original synthesis, which will reveal not only its dating at the time of Augustus, but also the theatrical character of the building from which they originated. These features reduce the number of possible buildings, of which the most possible is the Odeion of Agrippa in the Ancient Agora of Athens. Τhe graphic reconstruction of these piers along the balcony of the building, which Travlos and Thompson had hypothetically restored with piers, contributes in better understanding of the Odeion's design altogether, as well as in redefining the impact of its exterior arrangement in the middle of the Agora.
Edited Journals by Lina Tsatsaroni
Athens University Review of Archaeology Volume 2, 2019
AURA Volumes by Lina Tsatsaroni
Thesis Chapters by Lina Tsatsaroni
https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2819749, 2018
Η εργασία πραγματεύεται τη χρήση πεσσών, δηλαδή τετράπλευρων στηριγμάτων στην ελληνική αρχιτεκτον... more Η εργασία πραγματεύεται τη χρήση πεσσών, δηλαδή τετράπλευρων στηριγμάτων στην ελληνική αρχιτεκτονική της κλασικής και ελληνιστικής περιόδου. Αρχικά, διευκρινίζεται η σύγχρονη ορολογία και στη συνέχεια, διερευνάται η αντίστοιχη αρχαία ορολογία, με τη διαπίστωση ότι ο όρος «πεσσός» δεν μαρτυρείται σε καμία περίπτωση. Επιπλέον, η μοναδική μαρτυρία στη γραμματεία για την αρχαία ονομασία του, που προέρχεται από τον Πλίνιο («Atticae columnae»), κρίνεται προβληματική, δεδομένης της περιγραφής του ως στηρίγματος με τετράγωνη και όχι ορθογώνια διατομή. Με αφετηρία λοιπόν δημοσιευμένη κατά τον 19ο αιώνα άποψη, η οποία αντικαθιστά τη λέξη αττικόν με τη λέξη άτοιχον, επιχειρείται μία διαφορετική προσέγγιση του όρου, αφού ελέγχεται ο βαθμός στον οποίο μπορεί να τεκμηριωθεί μία τέτοια άποψη.
Στα επόμενα κεφάλαια γίνεται περιγραφή και ανάλυση των σωζόμενων πεσσών που αποκαθίστανται σε συγκεκριμένα οικοδομήματα. Ειδικότερα, στην αθηναϊκή αρχιτεκτονική χρησιμοποιούνται ορθογώνιοι πεσσοί που εντάσσονται κυρίως στα περίκλεια οικοδομήματα της Ακρόπολης, συνιστώντας καινοτομίες των αρχιτεκτόνων Μνησικλή και Καλλικράτη, ενώ η χρήση τους προέκυψε ως λύση σε προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την έλλειψη χώρου.
Στη Δήλο οι πεσσοί εμφανίζονται στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ στο ναό των Αθηναίων, που αποδίδεται στον Καλλικράτη. Η πλειονότητά τους όμως εντοπίζεται σε οικοδομήματα της ελληνιστικής εποχής με αφετηρία το Νεώριο, οικοδόμημα που ανέθεσε στο ιερό ο Δημήτριος ο Πολιορκητής. Τα χαρακτηριστικά των πεσσών και ιδίως τα κυμάτια των πεσσόκρανων, δωρικών και ιωνικών, προδίδουν επίδραση του μακεδονικού Νεωρίου και όχι του ναού των Αθηναίων. Επιπλέον, η χρήση των πεσσών σε φωταγωγούς και παράθυρα, οι οποίοι αντικαθιστούν τμήματα τοίχων, θυμίζει την έννοια του άτοιχου.
Στη μακεδονική αρχιτεκτονική οι πεσσοί χρησιμοποιούνται ευρέως αντί κιόνων σε οικίες και σε δημόσια κτήρια καθημερινής χρήσης , ενώ απουσιάζουν από την επίσημη αρχιτεκτονική των ανακτόρων. Η παράλληλη κατασκευή ξύλινων και λίθινων πεσσών υποδηλώνει την προέλευση των τελευταίων από την αρχιτεκτονική ξύλου, αποκαλύπτοντας πιθανόν μία διαδικασία απολίθωσης των ξύλινων κατασκευών, που στη νότια Ελλάδα έλαβε χώρα πολύ νωρίτερα.
Η εργασία ολοκληρώνεται με τη μελέτη τριών αδημοσίευτων πεσσών, που εντοπίστηκαν στον χώρο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού στην Αθήνα. Η χρονολόγηση του πεσσόκρανου, με βάση το ιδιόμορφο κυμάτιο, στην εποχή του Αυγούστου και η αποκατάσταση του συνόλου με θύρωμα οδηγεί στην απόδοση των πεσσών στην είσοδο του Ωδείου του Αγρίππα. Η σχεδιαστική αποκατάσταση των πεσσών στο οικοδόμημα, με βάση τα σχέδια του I. Τραυλού, συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του Ωδείου και στον επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας που ασκούσε η εξωτερική μορφή του κτηρίου στο κέντρο της αρχαίας Αγοράς.
Uploads
EVENTI SAIA by Lina Tsatsaroni
Papers by Lina Tsatsaroni
αποτελούν ένα από τα πλέον σημαντικά
ιστορικά τοπόσημα στο σύγχρονο αστικό
τοπίο. Ωστόσο, το μικρό μόνο μέρος που
σώζεται από το σύνολο του ιερού, δύσκολα
επιτρέπει στον σύγχρονο παρατηρητή να έχει
ολοκληρωμένη εικόνα για την αρχική μορφή
του. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται πλέον
μέσω των εξελιγμένων ψηφιακών εφαρμογών
με τριδιάστατη απεικόνιση του χώρου,
που αποκαθιστά πλήρως το σύνολο χωρίς
επεμβατικές ενέργειες στα ίδια τα μνημεία.
Στόχος της παρούσας δημοσίευσης δεν είναι
απλώς η εικονική αναπαράσταση
του Ολυμπιείου μετά την ολοκλήρωσή του
από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό.
Βασική προϋπόθεση για την αρτιότερη
παρουσίαση του χώρου αποτέλεσε αρχικά
η συνοπτική περιγραφή του ιστορικού
του πλαισίου, στο οποίο εγγράφονται όλες
οι φάσεις οικοδόμησης. Εξίσου αναγκαία
κρίθηκε και η αποτύπωση της μεθοδολογικής
προσέγγισης της απεικόνισης, μέσα από
την οποία όχι μόνο αναδεικνύονται
μορφολογικά και τοπογραφικά προβλήματα,
αλλά προτείνεται και η αντίστοιχη επίλυσή
τους.
Edited Journals by Lina Tsatsaroni
Athens University Review of Archaeology (AURA) is an international, peer-reviewed archaeological journal published annually by the Department of History and Archaeology of the National and Kapodistrian University of Athens. The journal is dedicated to the publication of original research articles and reports focusing on, or related to the archaeology, art and material culture in the broader Greek world, from the earliest Prehistory to the Modern Era.
AURA is a fully open access journal, published electronically as a PDF file. All papers are available on the Internet to all users immediately upon publication and free of charge, according to the Creative Commons CC BY-NC-ND 4.0. AURA issues and AURA Supplements can also be distributed on a print-on-demand basis and posted or collected from the bookstore “Kardamitsa Publications”, 8 Ippokratous str, Athens.
To download a free copy of the first volume of AURA or request a hard copy please visit http://aura.arch.uoa.gr/aura/publications-en
For guide for authors please visit http://aura.arch.uoa.gr/aura/author-guide
For further information and submission of papers for publication you may contact us at [email protected]
The Editors
Konstantinos Kopanias and Yiannis Papadatos
Department of History and Archaeology
National and Kapodistrian University of Athens
AURA Volumes by Lina Tsatsaroni
Thesis Chapters by Lina Tsatsaroni
Στα επόμενα κεφάλαια γίνεται περιγραφή και ανάλυση των σωζόμενων πεσσών που αποκαθίστανται σε συγκεκριμένα οικοδομήματα. Ειδικότερα, στην αθηναϊκή αρχιτεκτονική χρησιμοποιούνται ορθογώνιοι πεσσοί που εντάσσονται κυρίως στα περίκλεια οικοδομήματα της Ακρόπολης, συνιστώντας καινοτομίες των αρχιτεκτόνων Μνησικλή και Καλλικράτη, ενώ η χρήση τους προέκυψε ως λύση σε προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την έλλειψη χώρου.
Στη Δήλο οι πεσσοί εμφανίζονται στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ στο ναό των Αθηναίων, που αποδίδεται στον Καλλικράτη. Η πλειονότητά τους όμως εντοπίζεται σε οικοδομήματα της ελληνιστικής εποχής με αφετηρία το Νεώριο, οικοδόμημα που ανέθεσε στο ιερό ο Δημήτριος ο Πολιορκητής. Τα χαρακτηριστικά των πεσσών και ιδίως τα κυμάτια των πεσσόκρανων, δωρικών και ιωνικών, προδίδουν επίδραση του μακεδονικού Νεωρίου και όχι του ναού των Αθηναίων. Επιπλέον, η χρήση των πεσσών σε φωταγωγούς και παράθυρα, οι οποίοι αντικαθιστούν τμήματα τοίχων, θυμίζει την έννοια του άτοιχου.
Στη μακεδονική αρχιτεκτονική οι πεσσοί χρησιμοποιούνται ευρέως αντί κιόνων σε οικίες και σε δημόσια κτήρια καθημερινής χρήσης , ενώ απουσιάζουν από την επίσημη αρχιτεκτονική των ανακτόρων. Η παράλληλη κατασκευή ξύλινων και λίθινων πεσσών υποδηλώνει την προέλευση των τελευταίων από την αρχιτεκτονική ξύλου, αποκαλύπτοντας πιθανόν μία διαδικασία απολίθωσης των ξύλινων κατασκευών, που στη νότια Ελλάδα έλαβε χώρα πολύ νωρίτερα.
Η εργασία ολοκληρώνεται με τη μελέτη τριών αδημοσίευτων πεσσών, που εντοπίστηκαν στον χώρο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού στην Αθήνα. Η χρονολόγηση του πεσσόκρανου, με βάση το ιδιόμορφο κυμάτιο, στην εποχή του Αυγούστου και η αποκατάσταση του συνόλου με θύρωμα οδηγεί στην απόδοση των πεσσών στην είσοδο του Ωδείου του Αγρίππα. Η σχεδιαστική αποκατάσταση των πεσσών στο οικοδόμημα, με βάση τα σχέδια του I. Τραυλού, συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του Ωδείου και στον επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας που ασκούσε η εξωτερική μορφή του κτηρίου στο κέντρο της αρχαίας Αγοράς.
αποτελούν ένα από τα πλέον σημαντικά
ιστορικά τοπόσημα στο σύγχρονο αστικό
τοπίο. Ωστόσο, το μικρό μόνο μέρος που
σώζεται από το σύνολο του ιερού, δύσκολα
επιτρέπει στον σύγχρονο παρατηρητή να έχει
ολοκληρωμένη εικόνα για την αρχική μορφή
του. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται πλέον
μέσω των εξελιγμένων ψηφιακών εφαρμογών
με τριδιάστατη απεικόνιση του χώρου,
που αποκαθιστά πλήρως το σύνολο χωρίς
επεμβατικές ενέργειες στα ίδια τα μνημεία.
Στόχος της παρούσας δημοσίευσης δεν είναι
απλώς η εικονική αναπαράσταση
του Ολυμπιείου μετά την ολοκλήρωσή του
από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό.
Βασική προϋπόθεση για την αρτιότερη
παρουσίαση του χώρου αποτέλεσε αρχικά
η συνοπτική περιγραφή του ιστορικού
του πλαισίου, στο οποίο εγγράφονται όλες
οι φάσεις οικοδόμησης. Εξίσου αναγκαία
κρίθηκε και η αποτύπωση της μεθοδολογικής
προσέγγισης της απεικόνισης, μέσα από
την οποία όχι μόνο αναδεικνύονται
μορφολογικά και τοπογραφικά προβλήματα,
αλλά προτείνεται και η αντίστοιχη επίλυσή
τους.
Athens University Review of Archaeology (AURA) is an international, peer-reviewed archaeological journal published annually by the Department of History and Archaeology of the National and Kapodistrian University of Athens. The journal is dedicated to the publication of original research articles and reports focusing on, or related to the archaeology, art and material culture in the broader Greek world, from the earliest Prehistory to the Modern Era.
AURA is a fully open access journal, published electronically as a PDF file. All papers are available on the Internet to all users immediately upon publication and free of charge, according to the Creative Commons CC BY-NC-ND 4.0. AURA issues and AURA Supplements can also be distributed on a print-on-demand basis and posted or collected from the bookstore “Kardamitsa Publications”, 8 Ippokratous str, Athens.
To download a free copy of the first volume of AURA or request a hard copy please visit http://aura.arch.uoa.gr/aura/publications-en
For guide for authors please visit http://aura.arch.uoa.gr/aura/author-guide
For further information and submission of papers for publication you may contact us at [email protected]
The Editors
Konstantinos Kopanias and Yiannis Papadatos
Department of History and Archaeology
National and Kapodistrian University of Athens
Στα επόμενα κεφάλαια γίνεται περιγραφή και ανάλυση των σωζόμενων πεσσών που αποκαθίστανται σε συγκεκριμένα οικοδομήματα. Ειδικότερα, στην αθηναϊκή αρχιτεκτονική χρησιμοποιούνται ορθογώνιοι πεσσοί που εντάσσονται κυρίως στα περίκλεια οικοδομήματα της Ακρόπολης, συνιστώντας καινοτομίες των αρχιτεκτόνων Μνησικλή και Καλλικράτη, ενώ η χρήση τους προέκυψε ως λύση σε προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την έλλειψη χώρου.
Στη Δήλο οι πεσσοί εμφανίζονται στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ στο ναό των Αθηναίων, που αποδίδεται στον Καλλικράτη. Η πλειονότητά τους όμως εντοπίζεται σε οικοδομήματα της ελληνιστικής εποχής με αφετηρία το Νεώριο, οικοδόμημα που ανέθεσε στο ιερό ο Δημήτριος ο Πολιορκητής. Τα χαρακτηριστικά των πεσσών και ιδίως τα κυμάτια των πεσσόκρανων, δωρικών και ιωνικών, προδίδουν επίδραση του μακεδονικού Νεωρίου και όχι του ναού των Αθηναίων. Επιπλέον, η χρήση των πεσσών σε φωταγωγούς και παράθυρα, οι οποίοι αντικαθιστούν τμήματα τοίχων, θυμίζει την έννοια του άτοιχου.
Στη μακεδονική αρχιτεκτονική οι πεσσοί χρησιμοποιούνται ευρέως αντί κιόνων σε οικίες και σε δημόσια κτήρια καθημερινής χρήσης , ενώ απουσιάζουν από την επίσημη αρχιτεκτονική των ανακτόρων. Η παράλληλη κατασκευή ξύλινων και λίθινων πεσσών υποδηλώνει την προέλευση των τελευταίων από την αρχιτεκτονική ξύλου, αποκαλύπτοντας πιθανόν μία διαδικασία απολίθωσης των ξύλινων κατασκευών, που στη νότια Ελλάδα έλαβε χώρα πολύ νωρίτερα.
Η εργασία ολοκληρώνεται με τη μελέτη τριών αδημοσίευτων πεσσών, που εντοπίστηκαν στον χώρο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού στην Αθήνα. Η χρονολόγηση του πεσσόκρανου, με βάση το ιδιόμορφο κυμάτιο, στην εποχή του Αυγούστου και η αποκατάσταση του συνόλου με θύρωμα οδηγεί στην απόδοση των πεσσών στην είσοδο του Ωδείου του Αγρίππα. Η σχεδιαστική αποκατάσταση των πεσσών στο οικοδόμημα, με βάση τα σχέδια του I. Τραυλού, συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του Ωδείου και στον επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας που ασκούσε η εξωτερική μορφή του κτηρίου στο κέντρο της αρχαίας Αγοράς.