Polyxeni Moira
Polyxeni Moira holds a PhD in Sociology from Panteion University of Political and Social Sciences, Greece. She has BA degrees a) in Public Administration, b) International and European Studies and c) Communication and Mass Media. She also holds MSc in Regional Development and in Pedagogy. She has been teaching at higher education over the last 20 years. She is currently a Professor (Sociology of Tourism) at the Department of Tourism Management at the University of West Attica in Greece. She was also a Visiting Professor at the National and Kapodistrian University of Athens, University of Ioannina, Harokopeion University, Aegean University and the Hellenic Open University. She has published more than 20 scientific books in the field of tourism and articles in more than 50 international and Greek journals.
less
Related Authors
InterestsView All (11)
Uploads
Papers by Polyxeni Moira
favourable conditions for survival and productivity. In contrast, mountainous regions, with their
difficult accessibility and dangers, were initially avoided. However, mountains have always been
revered as sacred in various religions and hold profound significance for humanity as places for
physical, emotional, and spiritual exercise or relaxation. Since the 1860s, mountain tourism has
emerged from human interaction with mountains, reflecting the evolution of human behaviour.
Mountain tourism is studied across various scientific fields, intersects with other niches, such as
sports, hiking, religion, adventure, and health tourism, and involves tourists, locals, entrepreneurs,
and volunteers. The literature research reveals conflicting approaches in proposed methods, such
as prioritizing funding for modern infrastructure versus fostering empathy and human
connections. Additionally, the terminology of mountain tourism is ambiguous and includes
expressions such as active, smart, responsible, ecological, and meaningful tourism. This study aims
to identify the core principles of mountain tourism to clarify these conflicts and promote a holistic
approach to challenges like sustainable development and seasonality.
Greek traditional lighthouses, the most historical and impressive component of the Hellenic Lighthouse Network (HLN), are no exemption to the rule. They are registered ‘Monuments of Modern Cultural Heritage’ and define an almost unexplored yet appealing zone of intersection between theology, mythology, history and technology. This is one of the reasons why they have been gaining loyal followers - their popularity is increasing among occasional visitors and researchers from different disciplines.
This paper aims to explain the potential of Greek lighthouses as spiritual tourism destinations. It focuses on the origins and development of the current HLN, analyses the spiritual dimensions of lighthouse scenery, morphology and semiology, and presents examples of specific lighthouse areas in Greece that are indicative of the connection under discussion. Critical stakeholders’ suggestions are cited, while various approaches to terms such as ‘spirituality’ or ‘spiritual tourism’ are examined through a brief literature review.
The paper is a part of a PhD project being conducted in the Department of Tourism Management, University of West Attica, Greece, which is expected to contribute to dialogue on the valorization of Greek lighthouses in a cultural tourism context.
The present study examines the organisation and management of four different Passion Plays that take place in the European and American continents. In particular, the Passion Plays in Oberammergau, Germany, in Sordevolo, Italy, in Škofja Loka, Slovenia, and in New Jerusalem, Brazil are studied. Answers are sought to questions concerning their function as a religious event or a tourist activity or a combination of both. Furthermore, the opinions of both religious people and secular visitors are explored, regarding whether the authentic character of the events is maintained or whether it tends to be turned into a ‘performance’, or ‘spectacle,’ aiming to attract the attention of tourists.
various rituals (e.g. religious services) in which a community of believers is involved. Ritualistic
religious acts include prayers, hymns, dances, use or abstinence from food, fasting, use of symbols,
lighting a candle, offering food or flowers to a deity, etc. Religious worship rituals are performed
individually by a person or collectively by groups of believers. The formal rituals are ceremonies
which take place in sacred places such as churches, temples, mosques, pagodas (depending on
religion). The informal rituals are festive events (e.g., fairs, festivals, processions, etc.) and take
place on specific dates that symbolise an important incident for the believer (e.g., the appearance of
a deity or its envoy, the performance of a miracle, dormition of a holy person, etc.). The celebration
of a patron saint or the Virgin Mary is usually accompanied by a religious and social fair. These fairs
are very popular throughout Greece especially during the summer. Beyond the general concept of
national character, the religious fairs dedicated to Virgin Mary comprise a multitude of events that
reflect the local culture of each region.
This study describes the actual process of the fair (Panigiri) dedicated to the Sifnos island
patron Saint Panagia Chrissopighi (Our Lady of the Golden Spring), which is held every year on
Ascension Day (40th day after the Greek Orthodox Easter Sunday). The 16th century monastery
Panagia Chrissopigi stands at the south-eastern part of the island. More specifically, the tradition
of ‘Panigiras’ (the organiser of the fair who is responsible for the expenses and the festivities) is
examined. The data collection method is participant observation. For the celebration of the Virgin
Mary of Chrissopigi, the custom of ‘panigiras’ originates from the unwritten rules of tradition,
which shows the deep-seated religious sentiment of the inhabitants of Sifnos island, in the Cyclades,
Greece. The custom of ‘panigiras’ has a dual nature - religious and cultural. The religious component
(pilgrimage) continues to be of great importance to the local community of Sifnos, but at the same
time it offers a remarkable cultural dimension for visitors to the island (religious tourists).
διακοπών. Συχνά όμως η πεζοπορία αποτελεί το κύριο κίνητρο της πραγματοποίησης του ταξιδιού. Για τη διεξαγωγή της πεζοπορίας ως δραστηριότητας αναψυχής απαιτείται όχι μόνο η ύπαρξη κατάλληλων πεζοπορικών μονοπατιών αλλά και η θέσπιση σαφούς θεσμικού πλαισίου. Στη μελέτη αυτή αναλύεται διαχρονικά το θεσμικό πλαίσιο της πεζοπορίας ως δραστηριότητας υπαίθριας αναψυχής.
A significant dimension of cultural tourism is the expression of interest in cultural monuments and cultural activities with a religious character. Of course, in this form of cultural tourism, a distinction should be made between ‘pilgrim’ and ‘tourist’ as the concepts of ‘pilgrimage’ and ‘tourism’ are incompatible, at least taking into consideration the content which the term ‘tourism’ has acquired today in the western societies of consumerism.
The distinction between the pilgrim and the religious tourist has been an issue under study for many years by the scientific community. The reason for this is that depending on the space (religious or secular) in which individuals circulate, their needs, their desires and their behaviours are being shaped while travelling.
It seems that they are two different social phenomena whose common element is religiousness regardless if this is active or inactive. Thus culture and tourism create a ‘symbiotic’ and ‘complementary’ relation. These social phenomena are: a) pilgrimage, where the spiritual element of faith dominates and which is manifested under the appropriate conditions characterized by spirituality, austerity, abstinence, observance of the ritual, spiritual preparation etc.; b) religious tourism as a subcategory of cultural tourism, where the religious element of the site or the event is valorized in tourism terms as cultural heritage. The cultural parameter becomes a common component of tourism and religion.
We often witness religious sites or events with religious content which have removed the spiritual element of the pilgrimage and simply function as cultural sites and as sites for cultural events. The religious element shrinks and stops identifying the site, which turns into a cultural attraction for any visitor regardless of religion. In this way, a tourist flow is created based on religion (religious tourism) as an element of culture falling under ‘cultural tourism’.
Religious tourism valorizes various resources with a religio-cultural character. In this paper we try to categorize the religio-cultural resources, Greece being the field of reference. This paper aims at making a categorization–typology of the religious-cultural resources of Greece on the basis of some common features and suggestions about their more rational valorization will be made.
Both religious-cultural routes have started a close collaborative partnership, in order to enhance visibility and attract visitors, by twining the cities of Santiago de Compostela and Tanabe and awarding a ‘Dual pilgrim status’. Τhis article is an attempt to describe and explain the innovative ways of harnessing cultural, religious, and natural heritage in Kumano Kodo and the results to the local community.
Both routes are followed not only by pilgrims but also by tourists who want to experience nature, local traditions, and customs. The region in the Kii mountains is promoted as a destination for pilgrims, religious tourists and generally for tourists who wish to walk around in a unique natural environment, to enjoy the hot springs, to engage in sports, to visit neighbouring beaches, to attend festivals, to visit temples and cultural venues etc. All those who travel on the route, are still known as ‘pilgrims’. A question therefore arises whether the use of the term ‘Dual pilgrim’ is accurate, as those who follow the path cannot be faithful to both religions.
του πολυσχιδούς χαρακτήρα του τουρισμού και της
ποικιλομορφίας των τουριστικών δραστηριοτήτων.
Στην παρούσα μελέτη προσεγγίζεται κριτικά το θεσμικό πλαίσιο του θεματικού τουρισμού, όπως αυτό διαμορφώνεται με τον τελευταίο Ν 4582/2018.
Αξιολογείται κατά πόσο το νέο θεσμικό πλαίσιο είναι ικανό να αποτελέσει τη βάση για την πραγματοποίηση επενδύσεων στον ευαίσθητο χώρο του τουρισμού με προοπτική τη βιώσιμη ανάπτυξη.
κού πλούτου της χώρας, η πολιτεία διαμόρφωσε
θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη του καταδυτικού
τουρισμού. Ο νομοθέτης, επηρεασμένος από τον
επενδυτικό χαρακτήρα της τουριστικής ανάπτυξης,
κινήθηκε με ευρύτητα πνεύματος για την διαμόρφωση
της κατάδυσης αναψυχής απομακρυνόμενος από το
αυστηρό πλαίσιο της επαγγελματικής κατάδυσης.
Όμως, η αειφόρος τουριστική ανάπτυξη επιβάλλει την
ορθολογική διαχείριση του καταδυτικού τουρισμού.
interviews of people who have been working for years as flight attendants on airplanes managing similar incidents as well as recording, classifying, and studying incidents as reported by the international media. The results show the occurrence of all kinds of airplane delinquency, such as drunkenness, theft, drug abuse, obscene behavior, domestic violence, etc. occurring among all persons on board (passengers, crew members). Due to the lack of systematic aircraft surveys concerning the incidents of delinquent behavior and ways of managing them, in conjunction with the airline, the
type of clientele, the seasonality, etc. it is suggested that targeted research should be carried out involving scientists from the fields of social, legal sciences, administration, and psychology so that there is a complete image of the problem and ways of dealing with it.
θώρας υπουργικών αποφάσεων, προσπαθεί να δημι-
ουργήσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο για την προ-
σέλκυση επενδύσεων στον τουρισμό. Διαπιστώνεται
όμως ότι, παρά τις αξιόλογες νομοθετικές προσπά-
θειες, αυτό δεν επιτυγχάνεται, ενδεχομένως λόγω
του πολυσχιδούς χαρακτήρα του τουρισμού και της
ποικιλομορφίας των τουριστικών δραστηριοτήτων.
Στην παρούσα μελέτη προσεγγίζεται κριτικά το θε-
σμικό πλαίσιο του θεματικού τουρισμού, όπως αυ-
τό διαμορφώνεται με τον τελευταίο Ν 4582/2018.
Αξιολογείται κατά πόσο το νέο θεσμικό πλαίσιο είναι
ικανό να αποτελέσει τη βάση για την πραγματοποίηση
επενδύσεων στον ευαίσθητο χώρο του τουρισμού με
προοπτική τη βιώσιμη ανάπτυξη.
τουρισμού. Ο νομοθέτης, επηρεασμένος από τον επενδυτικό χαρακτήρα της τουριστικής ανάπτυξης,
κινήθηκε με ευρύτητα πνεύματος για την διαμόρφωση της κατάδυσης αναψυχής απομακρυνόμενος από το αυστηρό πλαίσιο της επαγγελματικής κατάδυσης.
Όμως, η αειφόρος τουριστική ανάπτυξη επιβάλλει την ορθολογική διαχείριση του καταδυτικού τουρισμού.
In this context, maintaining good health throughout cruising contributes greatly to the enjoyment of this form of maritime tourism activity and has significant economic, cultural and social benefits. In the present study, the importance of the health factor on the cruise ship is analysed with emphasis on the problems arising due to the corona virus pandemic (Covid-19).
favourable conditions for survival and productivity. In contrast, mountainous regions, with their
difficult accessibility and dangers, were initially avoided. However, mountains have always been
revered as sacred in various religions and hold profound significance for humanity as places for
physical, emotional, and spiritual exercise or relaxation. Since the 1860s, mountain tourism has
emerged from human interaction with mountains, reflecting the evolution of human behaviour.
Mountain tourism is studied across various scientific fields, intersects with other niches, such as
sports, hiking, religion, adventure, and health tourism, and involves tourists, locals, entrepreneurs,
and volunteers. The literature research reveals conflicting approaches in proposed methods, such
as prioritizing funding for modern infrastructure versus fostering empathy and human
connections. Additionally, the terminology of mountain tourism is ambiguous and includes
expressions such as active, smart, responsible, ecological, and meaningful tourism. This study aims
to identify the core principles of mountain tourism to clarify these conflicts and promote a holistic
approach to challenges like sustainable development and seasonality.
Greek traditional lighthouses, the most historical and impressive component of the Hellenic Lighthouse Network (HLN), are no exemption to the rule. They are registered ‘Monuments of Modern Cultural Heritage’ and define an almost unexplored yet appealing zone of intersection between theology, mythology, history and technology. This is one of the reasons why they have been gaining loyal followers - their popularity is increasing among occasional visitors and researchers from different disciplines.
This paper aims to explain the potential of Greek lighthouses as spiritual tourism destinations. It focuses on the origins and development of the current HLN, analyses the spiritual dimensions of lighthouse scenery, morphology and semiology, and presents examples of specific lighthouse areas in Greece that are indicative of the connection under discussion. Critical stakeholders’ suggestions are cited, while various approaches to terms such as ‘spirituality’ or ‘spiritual tourism’ are examined through a brief literature review.
The paper is a part of a PhD project being conducted in the Department of Tourism Management, University of West Attica, Greece, which is expected to contribute to dialogue on the valorization of Greek lighthouses in a cultural tourism context.
The present study examines the organisation and management of four different Passion Plays that take place in the European and American continents. In particular, the Passion Plays in Oberammergau, Germany, in Sordevolo, Italy, in Škofja Loka, Slovenia, and in New Jerusalem, Brazil are studied. Answers are sought to questions concerning their function as a religious event or a tourist activity or a combination of both. Furthermore, the opinions of both religious people and secular visitors are explored, regarding whether the authentic character of the events is maintained or whether it tends to be turned into a ‘performance’, or ‘spectacle,’ aiming to attract the attention of tourists.
various rituals (e.g. religious services) in which a community of believers is involved. Ritualistic
religious acts include prayers, hymns, dances, use or abstinence from food, fasting, use of symbols,
lighting a candle, offering food or flowers to a deity, etc. Religious worship rituals are performed
individually by a person or collectively by groups of believers. The formal rituals are ceremonies
which take place in sacred places such as churches, temples, mosques, pagodas (depending on
religion). The informal rituals are festive events (e.g., fairs, festivals, processions, etc.) and take
place on specific dates that symbolise an important incident for the believer (e.g., the appearance of
a deity or its envoy, the performance of a miracle, dormition of a holy person, etc.). The celebration
of a patron saint or the Virgin Mary is usually accompanied by a religious and social fair. These fairs
are very popular throughout Greece especially during the summer. Beyond the general concept of
national character, the religious fairs dedicated to Virgin Mary comprise a multitude of events that
reflect the local culture of each region.
This study describes the actual process of the fair (Panigiri) dedicated to the Sifnos island
patron Saint Panagia Chrissopighi (Our Lady of the Golden Spring), which is held every year on
Ascension Day (40th day after the Greek Orthodox Easter Sunday). The 16th century monastery
Panagia Chrissopigi stands at the south-eastern part of the island. More specifically, the tradition
of ‘Panigiras’ (the organiser of the fair who is responsible for the expenses and the festivities) is
examined. The data collection method is participant observation. For the celebration of the Virgin
Mary of Chrissopigi, the custom of ‘panigiras’ originates from the unwritten rules of tradition,
which shows the deep-seated religious sentiment of the inhabitants of Sifnos island, in the Cyclades,
Greece. The custom of ‘panigiras’ has a dual nature - religious and cultural. The religious component
(pilgrimage) continues to be of great importance to the local community of Sifnos, but at the same
time it offers a remarkable cultural dimension for visitors to the island (religious tourists).
διακοπών. Συχνά όμως η πεζοπορία αποτελεί το κύριο κίνητρο της πραγματοποίησης του ταξιδιού. Για τη διεξαγωγή της πεζοπορίας ως δραστηριότητας αναψυχής απαιτείται όχι μόνο η ύπαρξη κατάλληλων πεζοπορικών μονοπατιών αλλά και η θέσπιση σαφούς θεσμικού πλαισίου. Στη μελέτη αυτή αναλύεται διαχρονικά το θεσμικό πλαίσιο της πεζοπορίας ως δραστηριότητας υπαίθριας αναψυχής.
A significant dimension of cultural tourism is the expression of interest in cultural monuments and cultural activities with a religious character. Of course, in this form of cultural tourism, a distinction should be made between ‘pilgrim’ and ‘tourist’ as the concepts of ‘pilgrimage’ and ‘tourism’ are incompatible, at least taking into consideration the content which the term ‘tourism’ has acquired today in the western societies of consumerism.
The distinction between the pilgrim and the religious tourist has been an issue under study for many years by the scientific community. The reason for this is that depending on the space (religious or secular) in which individuals circulate, their needs, their desires and their behaviours are being shaped while travelling.
It seems that they are two different social phenomena whose common element is religiousness regardless if this is active or inactive. Thus culture and tourism create a ‘symbiotic’ and ‘complementary’ relation. These social phenomena are: a) pilgrimage, where the spiritual element of faith dominates and which is manifested under the appropriate conditions characterized by spirituality, austerity, abstinence, observance of the ritual, spiritual preparation etc.; b) religious tourism as a subcategory of cultural tourism, where the religious element of the site or the event is valorized in tourism terms as cultural heritage. The cultural parameter becomes a common component of tourism and religion.
We often witness religious sites or events with religious content which have removed the spiritual element of the pilgrimage and simply function as cultural sites and as sites for cultural events. The religious element shrinks and stops identifying the site, which turns into a cultural attraction for any visitor regardless of religion. In this way, a tourist flow is created based on religion (religious tourism) as an element of culture falling under ‘cultural tourism’.
Religious tourism valorizes various resources with a religio-cultural character. In this paper we try to categorize the religio-cultural resources, Greece being the field of reference. This paper aims at making a categorization–typology of the religious-cultural resources of Greece on the basis of some common features and suggestions about their more rational valorization will be made.
Both religious-cultural routes have started a close collaborative partnership, in order to enhance visibility and attract visitors, by twining the cities of Santiago de Compostela and Tanabe and awarding a ‘Dual pilgrim status’. Τhis article is an attempt to describe and explain the innovative ways of harnessing cultural, religious, and natural heritage in Kumano Kodo and the results to the local community.
Both routes are followed not only by pilgrims but also by tourists who want to experience nature, local traditions, and customs. The region in the Kii mountains is promoted as a destination for pilgrims, religious tourists and generally for tourists who wish to walk around in a unique natural environment, to enjoy the hot springs, to engage in sports, to visit neighbouring beaches, to attend festivals, to visit temples and cultural venues etc. All those who travel on the route, are still known as ‘pilgrims’. A question therefore arises whether the use of the term ‘Dual pilgrim’ is accurate, as those who follow the path cannot be faithful to both religions.
του πολυσχιδούς χαρακτήρα του τουρισμού και της
ποικιλομορφίας των τουριστικών δραστηριοτήτων.
Στην παρούσα μελέτη προσεγγίζεται κριτικά το θεσμικό πλαίσιο του θεματικού τουρισμού, όπως αυτό διαμορφώνεται με τον τελευταίο Ν 4582/2018.
Αξιολογείται κατά πόσο το νέο θεσμικό πλαίσιο είναι ικανό να αποτελέσει τη βάση για την πραγματοποίηση επενδύσεων στον ευαίσθητο χώρο του τουρισμού με προοπτική τη βιώσιμη ανάπτυξη.
κού πλούτου της χώρας, η πολιτεία διαμόρφωσε
θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη του καταδυτικού
τουρισμού. Ο νομοθέτης, επηρεασμένος από τον
επενδυτικό χαρακτήρα της τουριστικής ανάπτυξης,
κινήθηκε με ευρύτητα πνεύματος για την διαμόρφωση
της κατάδυσης αναψυχής απομακρυνόμενος από το
αυστηρό πλαίσιο της επαγγελματικής κατάδυσης.
Όμως, η αειφόρος τουριστική ανάπτυξη επιβάλλει την
ορθολογική διαχείριση του καταδυτικού τουρισμού.
interviews of people who have been working for years as flight attendants on airplanes managing similar incidents as well as recording, classifying, and studying incidents as reported by the international media. The results show the occurrence of all kinds of airplane delinquency, such as drunkenness, theft, drug abuse, obscene behavior, domestic violence, etc. occurring among all persons on board (passengers, crew members). Due to the lack of systematic aircraft surveys concerning the incidents of delinquent behavior and ways of managing them, in conjunction with the airline, the
type of clientele, the seasonality, etc. it is suggested that targeted research should be carried out involving scientists from the fields of social, legal sciences, administration, and psychology so that there is a complete image of the problem and ways of dealing with it.
θώρας υπουργικών αποφάσεων, προσπαθεί να δημι-
ουργήσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο για την προ-
σέλκυση επενδύσεων στον τουρισμό. Διαπιστώνεται
όμως ότι, παρά τις αξιόλογες νομοθετικές προσπά-
θειες, αυτό δεν επιτυγχάνεται, ενδεχομένως λόγω
του πολυσχιδούς χαρακτήρα του τουρισμού και της
ποικιλομορφίας των τουριστικών δραστηριοτήτων.
Στην παρούσα μελέτη προσεγγίζεται κριτικά το θε-
σμικό πλαίσιο του θεματικού τουρισμού, όπως αυ-
τό διαμορφώνεται με τον τελευταίο Ν 4582/2018.
Αξιολογείται κατά πόσο το νέο θεσμικό πλαίσιο είναι
ικανό να αποτελέσει τη βάση για την πραγματοποίηση
επενδύσεων στον ευαίσθητο χώρο του τουρισμού με
προοπτική τη βιώσιμη ανάπτυξη.
τουρισμού. Ο νομοθέτης, επηρεασμένος από τον επενδυτικό χαρακτήρα της τουριστικής ανάπτυξης,
κινήθηκε με ευρύτητα πνεύματος για την διαμόρφωση της κατάδυσης αναψυχής απομακρυνόμενος από το αυστηρό πλαίσιο της επαγγελματικής κατάδυσης.
Όμως, η αειφόρος τουριστική ανάπτυξη επιβάλλει την ορθολογική διαχείριση του καταδυτικού τουρισμού.
In this context, maintaining good health throughout cruising contributes greatly to the enjoyment of this form of maritime tourism activity and has significant economic, cultural and social benefits. In the present study, the importance of the health factor on the cruise ship is analysed with emphasis on the problems arising due to the corona virus pandemic (Covid-19).
of Passion Plays in three European countries, each representing different Christian denominations: (i) Paros,
Greece, symbolizing Eastern Orthodoxy; (ii) Škofja Loka, Slovenia, representing Roman Catholicism; and
(iii) Oberammergau Passion Play, Germany, refecting Protestantism. Religions worldwide incorporate a rich
tapestry of religious events that carry deep spiritual signifcance for local communities. However, due to their
unique characteristics, originality and authenticity, these events also pique the interest of tourists. Religious festivals,
ceremonies and rituals often extend to encompass various activities such as fairs, gastronomic events and
exhibitions. It describes how these events are organized and operate as religious or tourist acts and will investigate
visitors’ potential motives (e.g. religious instruction, spiritual exhilaration, enjoyment of the simple country life).
Passion Plays hold a distinctive place among religious events. Passion Plays are a matching blend of tradition and
contemporary relevance, fostered through intergenerational dialogue and religious devotion. Through these case
studies, this chapter aims to shed light on the multifaceted nature of Passion Plays and their role as bridges
between religious traditions and the world of tourism.
self-governing monastic community within the Greek state, serving as a spiritual centre of the Eastern Orthodox
Christian world since AD 1054. Its cultural and natural signifcance led to its inclusion on the UNESCO World
Heritage List in 1988. Mount Athos is governed by 20 holy monasteries, including 17 Greek, one Russian, one
Serbian and one Bulgarian. Mount Athos is home to approximately 2000 permanent monks. Access to the area
is regulated, with a strict prohibition, known as ‘Avaton’ in Greek, excluding women and female animals. Furthermore,
the daily entry limit allows 100 Orthodox and ten non-Orthodox pilgrims to visit the Holy Mountain,
contingent upon obtaining an entrance permit. This chapter explores diverse motives for visitors travelling to the
Holy Mountain and examines the specifc experiences they seek during their journey. These vary from spiritual
guidance and healing to the pursuit of tranquillity, encounters with nature and a desire for escapism. This chapter
endeavours to provide insights into the complex blend of motivations and aspirations that shape the visitor landscape
on Mount Athos.
Καθώς όμως ο τουρισμός αποτελεί μια πολυσύνθετη δραστηριότητα στην οποία εμπλέκονται ρυθμιστικά πολλά άλλα υπουργεία, πέραν του Υπουργείου Τουρισμού στην ουσία το Υπουργείο Τουρισμού αδυνατεί να λειτουργήσει αυτοτελώς για τη ρύθμιση των δημοσίων υποθέσεων που αφορούν τον τουρισμό και σχεδόν σε κάθε περίπτωση απαιτείται συνεργασία με άλλα υπουργεία και συναπόφαση. Παράλληλα στο χώρο του τουρισμού παρεμβαίνουν ρυθμιστικά πολλοί άλλοι φορείς του Δημοσίου, νομικά πρόσωπα και Ανεξάρτητες Αρχές. Σημαντική όμως είναι και η παρέμβαση διεθνών οργανισμών που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην τουριστική δραστηριότητα.
Με το σύγγραμμα αυτό επιδιώκεται μια βασική προσέγγιση στο πολυεπίπεδο και πολυδαίδαλο της παρέμβασης της Διοίκησης στην τουριστική δραστηριότητα.
Αναλύονται οι δημόσιοι εθνικοί φορείς που εμπλέκονται στον τουρισμό, και οι διεθνείς φορείς. Επίσης, παρουσιάζεται η δομή του κρατικού φορέα τουρισμού διαφόρων χωρών από όλο τον κόσμο. κλάδου της κρουαζιέρας.
Απευθύνεται στους φοιτητές των τμημάτων διοίκησης και διοίκησης τουρισμού τουριστικών της ανώτατης εκπαίδευσης, στους επαγγελματίες του τουρισμού, σε δημοσίους υπαλλήλους που θέλουν να γνωρίζουν το πολυεπίπεδο της παρέμβασης του Δημοσίου στον τουρισμό, αλλά και σε όποιον επιθυμεί να γνωρίσει τον ιδιαίτερο χώρο της Διοίκησης και του τουρισμού. Παράλληλα φιλοδοξεί να συμβάλλει στον επιστημονικό διάλογο που σκοπεύει στη διαμόρφωση της κατάλληλης πολιτικής για την ανάπτυξη του τουρισμού στη χώρα μας.
Organizations (NTOs) in the governance of religious and spiritual sites and answer some crucial questions: What
is the contemporary role of NTAs/NTOs as public institutions and what is their mission? Where does governance
stop and when does management start? Are the boundaries between governance and management blurred?
What does the marketing and promotion of religious and spiritual sites and places as part of the national cultural
heritage of a country consist of? This chapter also seeks to outline the public sector and civil society actors as well
as the private travel and tourism industry stakeholders involved in the management, conservation and promotion of religious and sacred sites.
Το βιβλίο αυτό, μετά από μια πλήρη αναφορά στην ιστορία, στα όργανα, στο ρόλο και στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαντά σε ερωτήματα σχετικά με το ρόλο των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο χώρο του τουρισμού και τις επιμέρους τουριστικές πολιτικές και δράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το βιβλίο αυτό απαντά σε ερωτήματα που αφορούν τον τουρισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ποια είναι τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας;
Τι σημαίνει ότι ο τουρισμός ανήκει στις υποστηρικτικές αρμοδιότητες της Ε.Ε.;
Μπορεί ευρωπαίος πολίτης να ασκήσει ελεύθερα το επάγγελμα του ξεναγού σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος της Ε.Ε.;
Είναι ελεύθερη η παροχή θαλάσσιων ενδομεταφορών στα κράτη-μέλη της Ε.Ε.;
Ποια δικαιώματα έχει ο επιβάτης αεροπορικής εταιρείας σε περίπτωση ματαίωσης ή καθυστέρησης πτήσης, ή άρνησης επιβίβασης;
Τι είναι και σε ποιες περιπτώσεις απονέμεται το οικολογικό σήμα της Ε.Ε. στις τουριστικές επιχειρήσεις φιλοξενίας;
Ποια δικαιώματα και υποχρεώσεις απορρέουν από τα οργανωμένα ταξίδια;
Ποιες είναι οι ρυθμίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος;
Πως προστατεύονται τα ύδατα κολύμβησης στις ακτές των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Πως ρυθμίζονται τα θέματα των ζωολογικών κήπων;
Πως λειτουργούν οι στατιστικές του τουρισμού στην Ε.Ε.;
Είναι ένα εργαλείο χρήσιμο για το φοιτητή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και για οποιονδήποτε ασχολείται επαγγελματικά στον χώρο του τουρισμού.
Σταδιακά, όσο το φαινόμενο γιγαντώνεται, το ενδιαφέρον αρχίζει να εστιάζεται και σε άλλες πτυχές του και ο τουρισμός να αποτελεί αντικείμενο μελέτης και έρευνας σε διεπιστημονικό επίπεδο, π.χ. η ανθρωπολογία, η κοινωνιολογία, η αρχαιολογία, η εγκληματολογία, η ψυχολογία, η ιστορία, η νομική επιστήμη, η οικονομική επιστήμη κ.λπ.. Επίσης, διαμορφώνονται ποικίλα προγράμματα εκπαίδευσης στον τουρισμό, τόσο σε προπτυχιακό όσο και μεταπτυχιακό επίπεδο, καθώς η τουριστική αγορά απαιτεί την απασχόληση ειδικά εκπαιδευμένου και καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού. Παράλληλα, η τεράστια σημασία του τουρισμού για την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας, αλλά και οι ποικίλες περιβαλλοντικές, κοινωνικές, πολιτισμικές κ.λπ. επιδράσεις του, καθιστούν αναγκαία την κρατική παρέμβαση και τη διαμόρφωση κατάλληλης τουριστικής πολιτικής.
Το βιβλίο αυτό, ως προϊόν μακρόχρονης διδασκαλίας μαθημάτων τουρισμού σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, φιλοδοξεί να βοηθήσει τον αναγνώστη (φοιτητή, επαγγελματία, ερευνητή, κ.ά.) στην κατανόηση του τουριστικού φαινομένου. Ειδικότερα, αναφέρεται στην ιστορική εξέλιξη και στους παράγοντες που συνετέλεσαν στην ανάδυσή του, στις μορφές της τουριστικής δραστηριότητες και στους δρώντες σε αυτή, στις ανάγκες και τα κίνητρα που ικανοποιεί για το άτομο το τουριστικό ταξίδι, στο ρόλο των δρώντων στο τουριστικό κύκλωμα (διεθνείς φορείς και οργανισμοί, κρατικές οντότητες και ιδιώτες), στις ποικίλες επιδράσεις των τουριστών στις χώρες υποδοχής, στα προβλήματα φέρουσας ικανότητας και υπερτουρισμού, στο ρόλο των νέων τεχνολογιών και τελικά στις προοπτικές εξέλιξης του τουρισμού σε μια βιώσιμη δραστηριότητα.
This practice, which was also implemented during World War II, sparked the interest of the international community so as to pursue the adoption of a legal framework regarding the protection of peoples’ cultural wealth in times of war.
Religious monuments are a significant part of cultural property, given that religious art has had a great impact in many parts of the world in every historical period and has influenced the progress of architecture, monumental art and urbanism. Religious monuments and complexes, hagiographies and works of religious art, all depict important stages in the history of mankind and are directly linked to ideas, traditions, beliefs, etc. The intentional demolition of religious monuments and places of worship in the former Yugoslavia; the extensive damages inflicted on Iraqi cultural resources; the deliberate destruction of the Buddhas of Bamiyan, Afghanistan; the ongoing desecration of sanctuaries in the occupied part of Cyprus; and the selling of religious works of art abroad are but a few recent examples.
This paper attempts a recording and study of the international legal framework and jurisprudence related to the legal protection of cultural/religious monuments and investigates, through the study of contemporary cases, the effectiveness of the said legal framework. More specifically, using the archives of national and international organisations and international tribunals, we researched, studied and interpreted the available national and international legal texts and case law pertaining to the protection of religious cultural heritage, as well as the special legal framework regarding protection in times of conflict.
This research has concluded that, although there is in place an international legal framework on the protection of cultural environment, and the religious/cultural wealth of peoples in particular, in reality it is difficult to uphold the existing legal rules in times of hostilities. So, any and all intervention on behalf of the international community has an occasional and suppressive -rather than preventive- role.
The protection of the sacred areas has drawn the attention of the Greek State which has adopted a special legal framework to protect the sacred sites, the monuments, the heirlooms and the treasures. This regulatory framework is composed of laws concerning specific regions, both continental and insular. There is similar legal protection in other countries as well.
This study examines the special legal framework governing the sacred places of Greece and at the same time treats the question often raised when conflicts arise between the religious character of the place –pilgrimage- and the cultural character of the place –cultural interest leading to religio-cultural tourism. In other words, there is a question whether the sacred nature of the place complies with its cultural nature and to what extent cultural tourism affects the pilgrimage in sacred places with an active religious activity. There is also a question whether the implementation of restrictions and restraints on sacred places and sites and the reduction of disturbances from the “hordes” of tourists are practically possible.
The answers to these questions vary according to the perspective and the position of the person who examines the issue, namely according to what they consider prevalent: the pilgrimage character or the cultural character. In any case, by establishing the sacred nature of the place, the legislator tries to make the two elements compatible. However, the achievement of this goal depends on those who enforce the law.
Αρκετοί συγγραφείς ταυτίζουν, λανθασμένα, το θαλάσσιο τουρισμό με δύο μόνο δραστηριότητες, το γιώτινγκ και την κρουαζιέρα. Σήμερα όμως, ο θαλάσσιος τουρισμός δεν περιορίζεται μόνο στη θαλάσσια περιήγηση με την όποια εξελιγμένη μορφή του δηλαδή κρουαζιέρα, γιώτινγκ κ.λπ.. Στην έννοια του θαλάσσιου τουρισμού εντάσσεται κάθε είδους ανθρώπινη δραστηριότητα που έχει ως πεδίο δράσης το θαλάσσιο χώρο και ως σκοπό την αναψυχή και την πολιτισμική επικοινωνία. Με την ευρεία αυτή έννοια, ο θαλάσσιος τουρισμός περιλαμβάνει ένα πλήθος δραστηριοτήτων όπως είναι η χρήση σκαφών αναψυχής (ιστιοφόρα, γιωτ, μηχανοκίνητα σκάφη κ.λπ.), η διενέργεια κρουαζιέρων, η κολύμβηση, η χρήση ταχυπλόων σκαφών, τα θαλάσσια αθλήματα (θαλάσσιο σκι, jet ski, windsurfing, surfing κ.λπ.), η ερασιτεχνική αλιεία, η κατάδυση, η περιήγηση σε θαλάσσια πάρκα, η παρατήρηση φαλαινών και δελφινιών, η επίσκεψη σε ναυτικά μουσεία - λιμάνια μουσεία - ιστορικά πλοία, η αναπαράσταση ναυτικών γεγονότων κ.λπ.. Οι δραστηριότητες αυτές προσελκύουν εκατομμύρια επισκέπτες, αποφέροντας πολλαπλά οφέλη στους τόπους υποδοχής.
Όταν πρωτοεκδόθηκε, το 2005, το σύγγραμμα με τίτλο «Θαλάσσιος τουρισμός» θα λέγαμε ότι η προσέγγιση αυτή ήταν καινοτόμος και προκάλεσε ποικίλα σχόλια λόγω των προτεινόμενων ιδιαίτερων μορφών και δραστηριοτήτων του θαλάσσιου τουρισμού. Κατά την δεκαπενταετή περίοδο που διανύθηκε από την έκδοση της μονογραφίας διαπιστώθηκε ότι η συμβολή της στον επιστημονικό διάλογο για τη διαμόρφωση θαλάσσιας τουριστικής πολιτικής υπήρξε εμφανής. Μάλιστα, σε διάφορα νομοθετικά κείμενα της πολιτείας (Ν. 4276/2014, Ν. 4582/2018, ο Ν. 4688/2020) υιοθετήθηκαν διάφοροι όροι και διακρίσεις των δραστηριοτήτων του θαλάσσιου τουρισμού που διατυπώθηκαν στη συγκεκριμένη μονογραφία. Επίσης, καθιερώθηκε ως μάθημα ο «Θαλάσσιος Τουρισμός» σε πολλά προγράμματα σπουδών πανεπιστημιακών τμημάτων τουριστικών σπουδών, τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο.
Ο θαλάσσιος τουρισμός θεωρείται ως ιδιαίτερος και εξειδικευμένος κλάδος του ευρύτερου τομέα του τουρισμού που απαιτεί τη γνώση και παράλληλα την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Η ορθολογική ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού επιβάλλει τη διαμόρφωση θαλάσσιας τουριστικής πολιτικής με τη συμμετοχή των αρμόδιων φορέων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα αλλά και με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών. Παράλληλα, σε ενωσιακό και διεθνές επίπεδο, αναλαμβάνονται θεσμικές πρωτοβουλίες για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού στο πλαίσιο της αειφόρου τουριστικής ανάπτυξης.
Το σύγγραμμα χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Το πρώτο, μετά από μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του θαλάσσιου τουρισμού, αναφέρεται στο φυσικό και στο κοινωνικό περιβάλλον του θαλάσσιου τουρισμού. Το δεύτερο προβαίνει σε ανάλυση της τυπολογίας του θαλάσσιου τουρισμού, παρουσιάζοντας τις διάφορες μορφές και δραστηριότητες του θαλάσσιου τουρισμού με αναφορά σε μελέτες περίπτωσης και καλές πρακτικές από όλο τον κόσμο. Στο τρίτο μέρος αναλύονται οι επιδράσεις του θαλάσσιου τουρισμού στην οικονομία, στην κοινωνία, στον πολιτισμό και στο περιβάλλον. Επίσης, γίνεται εκτενής αναφορά σε θέματα θαλάσσιας ρύπανσης και στους κινδύνους, φυσικής και ανθρωπογενούς προέλευσης, που προκύπτουν στο θαλάσσιο τουρισμό και στους τρόπους αντιμετώπισής τους. Τέλος, στο τέταρτο μέρος γίνεται αναφορά στους δημόσιους φορείς που εμπλέκονται στο χώρο του θαλάσσιου τουρισμού, στο ελληνικό θεσμικό πλαίσιο και στις πολιτικές της ευρωπαϊκής ένωσης. Επίσης, γίνεται αναφορά σε μεθόδους και τεχνικές διαχείρισης του θαλάσσιου τουρισμού.
Οι συγγραφείς, ως πολυ-πτυχιούχοι, έχοντας δεκαοκταετή επαγγελματική προϋπηρεσία στη δημόσια διοίκηση του τουρισμού γενικότερα αλλά και του θαλάσσιου τουρισμού ειδικότερα και ως διδάσκοντες επί εικοσαετία στην ανώτατη εκπαίδευση, επιχειρούν διεπιστημονική προσέγγιση του θαλάσσιου τουρισμού.
Ευελπιστούν ότι το πόνημα αυτό θα συμβάλλει στην συνέχιση του επιστημονικού διαλόγου για τη διαμόρφωση μιας ορθολογικής θαλάσσιας τουριστικής πολιτικής στη χώρα μας, με στόχο την αειφόρο ανάπτυξη.
Κωδικός στον Εύδοξο: 94643257
Μετά την παρέλευση δεκαετίας, το ενδιαφέρον της ακαδημαϊκής κοινότητας έχει καταστεί έντονο και μάλιστα ο θρησκευτικός τουρισμός αποτελεί αυτοτελές αντικείμενο διδασκαλίας σε πολλά προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών των πανεπιστημίων της χώρας. Επίσης, έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον της επιχειρηματικής κοινότητας για την διαμόρφωση και ανάπτυξη αντίστοιχων τουριστικών δράσεων.
Σκοπός της μονογραφίας αυτής είναι να συμβάλλει στην επιστημονική προσέγγιση του θρησκευτικού τουρισμού ως κοινωνικού φαινομένου και στη προσπάθεια διαμόρφωσης κατάλληλης πολιτικής για την αξιοποίηση των θρησκευτικών-πολιτισμικών πόρων της χώρας. Επίσης, επιδιώκει να καταστήσει σαφή τη διάκριση του θρησκευτικού τουρισμού από το προσκύνημα που απαιτεί ιδιαίτερη προσέγγιση και διαχείριση.
.
Η ανάπτυξη της κρουαζιέρας απαιτεί γνώσεις από διάφορα επιστημονικά πεδία π.χ. την κοινωνιολογία, τη νομική επιστήμη, την οικονομική επιστήμη, τη γεωγραφία, τις φυσικές επιστήμες κ.λπ. Η διαχείριση της κρουαζιέρας απαιτεί γνώσεις τόσο του τομέα της ναυτιλίας, όσο και του τομέα του τουρισμού. Μάλιστα, η γνώση αυτή πρέπει να υπερβαίνει τα όρια ενός κράτους καθώς η κρουαζιεροπλοΐα διακρίνεται για τον έντονο διεθνή χαρακτήρα της. Οι επιδράσεις της κρουαζιέρας, θετικές και αρνητικές, διαχέονται σε διάφορες χώρες, καθώς το κρουαζιερόπλοιο δραστηριοποιείται σε λιμένες ευρύτερων θαλάσσιων περιοχών. Η διεπιστημονική προσέγγιση της κρουαζιέρας απαιτεί από τον απασχολούμενο στον κλάδο αυτό να έχει γνώσεις πέραν των τομέων της ναυτιλίας και του τουρισμού και σε διάφορα θέματα όπως της προστασίας του περιβάλλοντος, των εργασιακών σχέσεων, θεμάτων προστασίας υγείας και ασφάλειας, του ενωσιακού δικαίου, κ.λπ.
Με το σύγγραμμα αυτό επιδιώκεται μια βασική προσέγγιση του πολυσχιδούς κλάδου της κρουαζιέρας. Απευθύνεται στους φοιτητές των ναυτιλιακών και τουριστικών τμημάτων της ανώτατης εκπαίδευσης, στους επαγγελματίες του κλάδου της κρουαζιέρας, αλλά και σε όποιον επιθυμεί να γνωρίσει τον ιδιαίτερο χώρο της κρουαζιεροπλοΐας. Παράλληλα φιλοδοξεί να συμβάλλει στον επιστημονικό διάλογο που σκοπεύει στη διαμόρφωση της κατάλληλης πολιτικής για την ανάπτυξη της κρουαζιέρας στη χώρα μας.
The question is whether the tourism industry is aware of these needs and if it is adapted -or is willing to adapt - to the nutritional requirements of tourists according to their religion.
In order to investigate the specific nutritional needs of Jewish tourists, who showed an increase number of visitors in Greece during the past few years, the behavior of a group of 500 Jewish tourists, residing in France, is being studied on a large hotel complex of Patras.
The nutritional needs and requirements of the tourists are being recorded, in accordance with the dictates of their religion, and the responsiveness of the hotel enterprise to these requirements is investigated as well, given the different religious beliefs and ideas.
In particular, we study the behavior of visitors, initiating with the first contact their representatives made in order to reach an agreement with the property, the specific terms and conditions included in the contract, taking under consideration the specific nutritional requirements based on the religious element, the way the hotel adapted to these requirements, and the problems – if any - that were recorded, both in administration and employee level.
Also observations, reactions and handling by the employees in the unit, on the behavior of this specific group of tourists, are recorded.
According to the survey results, religion plays an important role in the nutritional choices of Jews and thus the possibility of providing kosher food is an important parameter in the selection of a tourist destination.
Further investigation is proposed, in order to collect more information about the choices, desires and needs of Jewish tourists, as well as tourists of other religions (eg Muslims) on the one hand, and in order to be able to determine the extent to which they affect the tourist choices on the other.
Finally, proposals are made, for a more rational adaptation of tourism enterprises to Kosher dietary needs of Jewish tourists, aimed at increasing the Jewish tourism flow to the country.