Papers by Funda Günsoy Turowski
In contemporary philosophical thought, Leo Strauss is associated with the rediscovery of ancient ... more In contemporary philosophical thought, Leo Strauss is associated with the rediscovery of ancient political philosophy against modern political philosophy. The rediscovery of ancient political philosophy is the rediscovery of classical rationalism or "moderate Enlightenment" against modern rationalism or "radical Enlightenment" and can be understood as recapturing the "the question of man's right life" and "the question of the right order of society". This article would like to show that it was his study of medieval Islamic and Jewish texts that enabled Strauss to rediscover the classical rationalism. Also, in this article we would like to argue that although the opposition between Athens and Jerusalem, Reason and Revelation embodies two irreconcilable alternatives or a way of life in his thought, this opposition should be only examined with references to claims about radical rationalism of modern philosophy. In this case, we would like to argue that there can be seen a commonality between these "opponents", i.e., Athens and Jerusalem, Reason and Revelation in terms of both their attitudes towards morality and their approaches to the relationship between philosophy and society.
Synthesis philosophica
is one of the most dedicated opponents of liberal universalism, with its notion of pluralist, rat... more is one of the most dedicated opponents of liberal universalism, with its notion of pluralist, rational and non-exclusivist consensus politics as a progressive democratic project and its understanding of the political arena-"purified", being free from struggles and conflict-as the progressive move of democratic logic. In this paper I will first try to show Schmitt's pessimistic and negative stance based on ontological and theological grounds on the deliberative model of politics with its claim about the possibility of making particular wills reach the conception of common public interest or the common good through discussion and dialogue. Secondly, I'll try to show that, within Schmitt's project, the concept of the sovereign dictatorship exists as the necessary counterpoint to the concept of the political. Schmitt refuses to understand political life as a medium of dialogue leading to a rational consensus. In this context, the sovereign in Schmitt's theory should be precisely understood as a force constructed to reproduce homogeneity in a hegemonic manner. Hegemonia, in a Gramscian sense, is not a bare oppressive force. Rather, it refers to a ruling force which is able to inject its own ideology and world view into the public through persuasion. In this framework, leftist thinkers like mouffe, who recommended that we should think "with Schmitt against Schmitt" in order to develop a new democratic political understanding, draw attention to Schmitt's thesis that every political identity functions as "we-they" antinomy, yet they miss the fact that it is impossible to deduce a conception of a truly democratic public sphere from Schmitt's theory. As it will be emphasized in this paper, democracy in the Schmittian sense can be the perfect form of sovereignty, one which in contrast to liberal democracy results in homogenization and the exclusion of the heterogeneous and thus must be conceived as a fundamentally hegemonic system. The Schmittian ideal of democracy requires that political identities, public opinion, public sphere and will formation are the products of a sovereign will and not of open and free discussion.
The most prominent contemporary interpretations of the political philosophy of Hobbes focus on th... more The most prominent contemporary interpretations of the political philosophy of Hobbes focus on the phenomenon of the manageability of death and life by questioning its pure legalistic and proceduralist character (social choice theory, contracting, etc.). Philosophers such as Michel Foucault, Jacques Derrida and Giorgio Agamben have developed their own versions of the bio-political ontology of sovereignty, largely by reference to Hobbes' analysis in "Leviathan" and "De Cive". The main aim of this article is to outline and compare two effective approaches to the Hobbesian conceptualization of state and society in the 20th century, one offered by Leo Strauss and another by C.B. Macpherson. Subsidiary aim of the presented reflection is to show that Leo Strauss and C.B. Macpherson provide more complex and sophisticated understanding of the relationship between power (governance) and life (and death) in Hobbes' political thought than the representatives of the "biopolitical-ontological" school.
Kaygı. Uludağ University Faculty of Arts and Sciences Journal of Philosophy, 2020
The article sets out the question of what is the role of philosophy in the days of isolation and ... more The article sets out the question of what is the role of philosophy in the days of isolation and social distancing. Within such a framework, during the Covid-19 pandemic, it has been revealed one more time that the problem of sovereignty in political life is one of the most fundamental questions for philosophy as well as for politics. Based on the claim that the question of sovereignty reveals the problem of ontological foundations of politics and the political life, the current article deals in a comparative way with two dominant paradigms of sovereignty in contemporary philosophy: Schmittian and Foucauldian, analyzing them as complementary perspectives rather than mutually exclusive theories. If philosophy is to point out the emancipatory possibilities presented as a critical perspective on the current situation, it should highlight the inherently open, dynamic, and “ontologically unstable” character of politics and the political, where concepts such as state power, decision, and sovereignty are linked to the problem of creation involved in the definition of the “ontology of power”. At the same time, it should serve as an opportunity to define those concepts along, and not against, notions like rights, liberties, and justice. Within the context and framework, as defined above, the current article argues that a democratic theory of sovereignty based on pluralism and inclusiveness, contrasted with the authoritarian liberal, “monistic” version of sovereignty with one central decision-center proposed by Schmitt, is preserved within the conceptual memory of philosophical thinking as an experience specific to political life.
Bu makale, COVİD-19 pandemisi süresince dillendirilen bildiğimiz dünyanın hem ekonomik hem sosyal hem
de politik açıdan sonunun geldiği, sistemik bir kriz içinde bulunduğumuz ya da eski ezberlerimizi bozacak ve bildik referansları unutturacak yepyeni bir dönemden geçtiğimiz söylemleri karşısında felsefenin görevi nedir sorusundan yola çıkıyor. Bu çerçevede, Covid-19 pandemisi boyunca bizzat politik yaşam egemenlik sorununun politik felsefenin en temel sorularından biri olduğunu bir kez daha açığa çıkarmıştır. Egemenlik sorununun aynı zamanda politik yaşamın ontolojik temellerini tartışmaya açan bir soru olduğu iddiasından hareket eden bu yazı, Schmittyen ve Foucaultcu iki egemenlik paradigmasını karşılaştırmalı bir tarzda ele almakta ve onları birbirini karşılıklı olarak dışlayan teoriler olarak görmek yerine tamamlayıcı perspektifler olarak analiz etmeyi önermektedir. Şayet felsefe bugünün eleştirisi olarak mevcut olandaki özgürleştirici imkânlara işaret etmekle yükümlü ise, o halde, yaratım kavramına dayanan bir “iktidar ontolojisi”nin politikayı sadece üretim/imalat kategorisi içinde düşünmek zorunda olmadığını, aynı zamanda devlet gücünü, kararı, egemenliği ve politik düzeni haklar, özgürlükler, adalet gibi kavramlarla birlikte tanımlama imkânı sunduğunu
göstermelidir. Bu çerçevede, bu makale, Schmittyen otoritaryan liberal ve monistik egemenlik anlayışına karşı çoğulluğu temele alan demokratik bir egemenlik teorisinin bizzat politik yaşama özgü bir deneyim olarak
felsefi düşüncenin kavramsal hafızası içinde muhafaza edildiğine işaret etmektedir.
The Antagonism between Secular Elites and Refugees in the context of
“Theological-Political Predi... more The Antagonism between Secular Elites and Refugees in the context of
“Theological-Political Predicament”: The Case of Turkey (Antagonizm między świeckimi elitami a uchodźcami w kontekście „Problemu teologiczno-politycznego”. Sprawa Turcji)
Hıristiyan Epimetheus: Bir Carl Schmitt Biyografisi
Carl Schmitt is one of the most dedicated opponents of liberal universalism, with its notion of p... more Carl Schmitt is one of the most dedicated opponents of liberal universalism, with its notion of pluralist, rational and non-exclusivist consensus politics as a progressive democratic project and its understanding of the political arena – " purified " , being free from struggles and conflict – as the progressive move of democratic logic. In this paper I will first try to show Schmitt's pessimistic and negative stance based on ontological and theological grounds on the deliberative model of politics with its claim about the possibility of making particular wills reach the conception of common public interest or the common good through discussion and dialogue. Secondly, I'll try to show that, within Schmitt's project, the concept of the sovereign dictatorship exists as the necessary counterpoint to the concept of the political. Schmitt refuses to understand political life as a medium of dialogue leading to a rational consensus. In this context, the sovereign in Schmitt's theory should be precisely understood as a force constructed to reproduce homogeneity in a hegemonic manner. Hegemonia, in a Gramscian sense, is not a bare oppressive force. Rather, it refers to a ruling force which is able to inject its own ideology and world view into the public through persuasion. In this framework, leftist thinkers like mouffe, who recommended that we should think " with Schmitt against Schmitt " in order to develop a new democratic political understanding, draw attention to Schmitt's thesis that every political identity functions as " we-they " antinomy, yet they miss the fact that it is impossible to deduce a conception of a truly democratic public sphere from Schmitt's theory. As it will be emphasized in this paper, democracy in the Schmittian sense can be the perfect form of sovereignty, one which in contrast to liberal democracy results in homogenization and the exclusion of the heterogeneous and thus must be conceived as a fundamentally hegemonic system. The Schmittian ideal of democracy requires that political identities, public opinion, public sphere and will formation are the products of a sovereign will and not of open and free discussion.
Books by Funda Günsoy Turowski
Cumhuriyet Fikri ve Felsefe , 2024
Bu yazı, çok-uluslupolitik ve kültürel bir yapıdan özünde Türk etnisitesine dayalı ulusal modern ... more Bu yazı, çok-uluslupolitik ve kültürel bir yapıdan özünde Türk etnisitesine dayalı ulusal modern bir devlet modeline geçişi ifade edenOsmanlı-Türk modernleşmesine "dindışı güç ideolojisi" ve "kutsalı dönüştüren fail" olarak modern devlet konsepsiyonu ışığında bütüncül bir tarzda odaklanmayı amaçlıyor. Ulusal modern bir devlet modeline geçiş, ilkin, Tanzimat'ın aydın-bürokratları, şair ve yazarlarından Meşrutiyet'in asker-sivil bürokratlarına ve Cumhuriyet'in kurucu kadrolarına ulaşan ve hem kurumsal hem kültürel düzlemde kendini duyuran Batıdaki modernleşme dalgasının politik ve sosyal tezahürü olarak anlaşılabilir. Bir başka ifadeyle, Türk Modernleşmesinin Cumhuriyet dönemi Tanzimat devrinden bu yana eğitim kurumlarının Avrupa ve özellikle Fransa model alınarak modernleştirilmesi, geleneksel ulema eğitiminin giderek gözden düşmesi, modern batılı yasaların hayata girmesi vb gibi sebeplerle zaten kurumsal düzlemde başlamış bulunan Osmanlı sekülerleşme sürecinin evrelerinden biridir. İkinci olarak, bu yazı Cumhuriyet'in tesisini modern devlet ile birlikte ortaya çıkan meşruiyet sorunu çerçevesinde ele almayı amaçlamaktadır. Öyle ki, dine referanslarla kutsal duygusunun mümkün kıldığı daha geniş bir sosyal bütüne ait olma imkânının giderek ortadan kalktığı şartlar altında, insanı yurttaşla, özgürlüğü kamu işlerine ve ortak çıkara katılımla özdeşleştiren cumhuriyetçi anlayış kültürün üniter bir ulus etrafında homojenleştirilmesini mümkün kılmanın yollarından biri olmuştur. Bu yazının perspektifinden Türk modernleşmesinin Cumhuriyetçi evresinin Jakoben olarak görülen uygulamaları ise, bizatihi ulus fikrinin "ilkesi ve özlemleriyle yurttaşlığı temel alan, somut biçimleriyle ise kaçınılmaz olarak etnik olan bir "Janus" olması ile ilişkili olarak değerlendirilmektedir. Başka bir ifadeyle, sözkonusu dönem Cumhuriyetçi ulus fikrinin hem türdeşlik esasına (heterojenliğin dışlanmasına) dayalı bir demokrasiyi hem de etnik ya da kültürel sınırlamaları aşan bir evrenselliği varsaymasından doğan gerilime THE IDEA OF REPUBLIC AND PHILOSOPHY CUMHURİYET FİKRİ VE FELSEFE MODERN DEVLET KAVRAMI, CUMHURIYET FIKRI VE TÜRK MODERNLEŞMESI 174 referansla açıklanabilir.Son olarak, bu yazı,Demokratik bir Cumhuriyetiniçleyici (inclusive) mantığının kapsamını ulus-devlet sathında genişletmenin ve ulusal (dolayısıyla tikel) bir rejim içinde insan hakları, eşitlik,inanç özgürlüğü vb gibi tümel/kozmopolitan bir boyuta açık olmanınimkânlarını soruşturmanın önemini vurgulamayı amaçlıyor. Başka bir ifadeyle, bu yazı hem geçmişdeneyimimizi hem de gelecek vizyonumuzu "yurttaşlık", "kamusal alan", "özgürlük", "eşitlik" gibi Cumhuriyet fikrine içkin evrensel değerler çerçevesinde değerlendirmeyi öneriyor. Bu yazının perspektifinden, Demokratik bir Cumhuriyetkurucu an'a dair anlatılarımızı içleyerek çoğullaştırmak ama bunurövanşist bir motivasyonla değil, demokratik bir politikanın taraflarının/katılımcılarının sayısını arttırmak için yaptığımızda mümkün olabilir.
Uploads
Papers by Funda Günsoy Turowski
Bu makale, COVİD-19 pandemisi süresince dillendirilen bildiğimiz dünyanın hem ekonomik hem sosyal hem
de politik açıdan sonunun geldiği, sistemik bir kriz içinde bulunduğumuz ya da eski ezberlerimizi bozacak ve bildik referansları unutturacak yepyeni bir dönemden geçtiğimiz söylemleri karşısında felsefenin görevi nedir sorusundan yola çıkıyor. Bu çerçevede, Covid-19 pandemisi boyunca bizzat politik yaşam egemenlik sorununun politik felsefenin en temel sorularından biri olduğunu bir kez daha açığa çıkarmıştır. Egemenlik sorununun aynı zamanda politik yaşamın ontolojik temellerini tartışmaya açan bir soru olduğu iddiasından hareket eden bu yazı, Schmittyen ve Foucaultcu iki egemenlik paradigmasını karşılaştırmalı bir tarzda ele almakta ve onları birbirini karşılıklı olarak dışlayan teoriler olarak görmek yerine tamamlayıcı perspektifler olarak analiz etmeyi önermektedir. Şayet felsefe bugünün eleştirisi olarak mevcut olandaki özgürleştirici imkânlara işaret etmekle yükümlü ise, o halde, yaratım kavramına dayanan bir “iktidar ontolojisi”nin politikayı sadece üretim/imalat kategorisi içinde düşünmek zorunda olmadığını, aynı zamanda devlet gücünü, kararı, egemenliği ve politik düzeni haklar, özgürlükler, adalet gibi kavramlarla birlikte tanımlama imkânı sunduğunu
göstermelidir. Bu çerçevede, bu makale, Schmittyen otoritaryan liberal ve monistik egemenlik anlayışına karşı çoğulluğu temele alan demokratik bir egemenlik teorisinin bizzat politik yaşama özgü bir deneyim olarak
felsefi düşüncenin kavramsal hafızası içinde muhafaza edildiğine işaret etmektedir.
“Theological-Political Predicament”: The Case of Turkey (Antagonizm między świeckimi elitami a uchodźcami w kontekście „Problemu teologiczno-politycznego”. Sprawa Turcji)
Books by Funda Günsoy Turowski
Bu makale, COVİD-19 pandemisi süresince dillendirilen bildiğimiz dünyanın hem ekonomik hem sosyal hem
de politik açıdan sonunun geldiği, sistemik bir kriz içinde bulunduğumuz ya da eski ezberlerimizi bozacak ve bildik referansları unutturacak yepyeni bir dönemden geçtiğimiz söylemleri karşısında felsefenin görevi nedir sorusundan yola çıkıyor. Bu çerçevede, Covid-19 pandemisi boyunca bizzat politik yaşam egemenlik sorununun politik felsefenin en temel sorularından biri olduğunu bir kez daha açığa çıkarmıştır. Egemenlik sorununun aynı zamanda politik yaşamın ontolojik temellerini tartışmaya açan bir soru olduğu iddiasından hareket eden bu yazı, Schmittyen ve Foucaultcu iki egemenlik paradigmasını karşılaştırmalı bir tarzda ele almakta ve onları birbirini karşılıklı olarak dışlayan teoriler olarak görmek yerine tamamlayıcı perspektifler olarak analiz etmeyi önermektedir. Şayet felsefe bugünün eleştirisi olarak mevcut olandaki özgürleştirici imkânlara işaret etmekle yükümlü ise, o halde, yaratım kavramına dayanan bir “iktidar ontolojisi”nin politikayı sadece üretim/imalat kategorisi içinde düşünmek zorunda olmadığını, aynı zamanda devlet gücünü, kararı, egemenliği ve politik düzeni haklar, özgürlükler, adalet gibi kavramlarla birlikte tanımlama imkânı sunduğunu
göstermelidir. Bu çerçevede, bu makale, Schmittyen otoritaryan liberal ve monistik egemenlik anlayışına karşı çoğulluğu temele alan demokratik bir egemenlik teorisinin bizzat politik yaşama özgü bir deneyim olarak
felsefi düşüncenin kavramsal hafızası içinde muhafaza edildiğine işaret etmektedir.
“Theological-Political Predicament”: The Case of Turkey (Antagonizm między świeckimi elitami a uchodźcami w kontekście „Problemu teologiczno-politycznego”. Sprawa Turcji)