Papers by Hanna Ścisłowska
Czasopismo Sztuka, Jun 27, 2024
Czesław Tumielewicz
Urodzony w 1942 w Lidzie. Profesor ASP Gdańsk, Pracownia Podstaw Grafiki War... more Czesław Tumielewicz
Urodzony w 1942 w Lidzie. Profesor ASP Gdańsk, Pracownia Podstaw Grafiki Warsztatowej.
Malarz i grafik. W 1945 w efekcie repatriacji znalazł się w małej wsi poznańskiej. Potem był Szamocin, następnie Wyrzysk i Sępólno. Od roku 1955 prof. Tumielewicz mieszkał w Bydgoszczy, a od 1961 w Gdańsku, gdzie tworzy do dziś. W 1968, ukończył architekturę na Politechnice Gdańskiej, jednocześnie studiując malarstwo pod kierunkiem Władysława Lama i Adama Gerżabka. Ukończył PWSSP w Poznaniu, uzyskując dyplom w pracowni litografii Lucjana Mianowskiego (1978 r.). Od 1971 pracuje na Wydziale Grafiki ASP w Gdańsku. Od 1994 r. ma tytuł profesora. W latach 1975-2002 kierował Pracownią Litografii i Linorytu. Udział w ponad 450 wystawach. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Yorku (1981 r.). Artysta otrzymał kilkanaście nagród, m.in. I nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Sztuki w Sopocie (1974 r.); I nagrodę na Konkursie im. Spychalskiego w Poznaniu (1977 r.); jedną z 10. nagród na Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki w Warszawie w 1973 r. Udział w Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie (1971, 1984, 1997, 2000.); Ogólnopolskich Wystawach Grafiki w Katowicach (1997, 2000); Kolor w Grafice w Toruniu (1982, 1985, 1988, 1991, 1993, 1997), oraz w Festiwalach Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1972, 1974, 1978, 1998, 2000). Jest laureatem nagrody Miasta Gdańska w dziedzinie kultury. Uprawia malarstwo, linoryt, litografię, monotypię, akwafortę, digital print.
Artykuł przedstawia postać Evaristo Baschenisa, włoskiego malarza barokowego, który jest szczeg... more Artykuł przedstawia postać Evaristo Baschenisa, włoskiego malarza barokowego, który jest szczególnie znany ze swoich mistrzowskich martwych natur przedstawiających instrumenty muzyczne. Choć Baschenis był wyświęconym księdzem, jego twórczość w dużej mierze koncentrowała się na świeckich tematach, zwłaszcza na muzyce i jej przedstawieniu w malarstwie. W swoich obrazach, często pełnych detali i mistrzowskiego światłocienia, łączył elementy wizualne z muzycznymi, tworząc iluzję dźwięku i zapraszając widza do wyobrażenia sobie muzyki. Jego obrazy, takie jak znany tryptyk Agliardich, nie tylko oddają piękno instrumentów muzycznych, ale także zawierają głębsze przesłanie moralne, ukazujące przemijalność dóbr i życie doczesne.
Baschenis w swojej twórczości osiągnął niezwykłą precyzję w odwzorowywaniu detali, takich jak kurz na instrumentach czy tekstury tkanin, co czyniło jego obrazy wyjątkowo realistycznymi. Jego prace łączyły elementy iluzjonistyczne, a sam artysta był ceniony nie tylko za umiejętności techniczne, ale także za głębokie zrozumienie relacji między muzyką a malarstwem.
Jego prace zyskały ogromną popularność, a jego styl, zwany "maniera bergamasca", był naśladowany przez wielu uczniów i malarzy. Obrazy Baschenisa pozostają cenione do dziś, prezentowane w muzeach na całym świecie, i wciąż fascynują swoją zdolnością do łączenia malarstwa z muzyką w sposób iluzjonistyczny i pełen emocji.
Wnioski z artykułu wskazują, że Baschenis nie tylko uchwycił piękno instrumentów, ale również potrafił w swoich martwych naturach przenieść muzykę na płótno, zmuszając widza do wyobrażenia sobie melodii i rytmów.
Opis obrazu Joris van Son, Martwa natura z owocami i chińską wazą z epoki Ming, 1667, Muzeum Naro... more Opis obrazu Joris van Son, Martwa natura z owocami i chińską wazą z epoki Ming, 1667, Muzeum Narodowe - Oddział Sztuki Dawnej
Czasopismo Sztuka, May 7, 2024
Jacek Staniszewski
Urodził się w 1957 roku w Lęborku; autor instalacji wizualnych, rzeźb, plaka... more Jacek Staniszewski
Urodził się w 1957 roku w Lęborku; autor instalacji wizualnych, rzeźb, plakatów, grafiki wydawnictw muzycznych. Absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki gdańskiej PWSSP (obecnie ASP), a od 1992 wykładowca ASP. Debiutował w połowie lat 80. Brał udział w tak głośnych wystawach, jak “Ekspresja lat 80.” w sopockim BWA, “Lochy Manhattanu” w Łodzi czy “Raj Utracony” w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej. Stworzył i prowadzi Pracownię Propagandy Społecznej na Wydziale Grafiki. Uprawia rodzaj performance’u wizualnego, w którym emocje jako czynnik nadrzędny tworzą silne relacje z odbiorcą. Pokazywał swoje działania między innymi w Zachęcie, Muzeum Narodowym, CSW w Warszawie, na Biennale Sztuki Współczesnej w Nakanojo 2015 (Japonia). Założyciel formacji muzycznych Chlupot Mózgu i Maszyna do Mięsa.
W kręgu jego zainteresowań artystycznych mieszczą się zjawiska związane z negatywnym oddziaływaniem postindustrialnej cywilizacji na człowieka, ale i z funkcjonowaniem nowoczesnych mediów oraz przepływem informacji. Wykonał ponad 300 plakatów do wystaw, spektakli teatralnych i koncertów.
Czasopismo Sztuka, Nov 30, 2023
Polski malarz, rysownik, scenograf, filozof i teolog prawosławny uważany był i jest nadal za jedn... more Polski malarz, rysownik, scenograf, filozof i teolog prawosławny uważany był i jest nadal za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy ikon. Wychowany na styku dwóch kultur: wschodniej i zachodniej, prezentuje nam malarstwo będące dziedzictwem sztuki bizantyjskiej i awangardy. Ukazuje rzeczywistość o wymiarze sakralnym.
Sensus Historiae, May 2022
Who is a folk artist? What is folk art? According to the definition that I found in “Dictionary o... more Who is a folk artist? What is folk art? According to the definition that I found in “Dictionary of Inspiration” and the description of the classification of professions, folk artist creates original and individual works based on regional folk traditions, with the use of skills received through direct transmission of folk art. On the other hand, folk art stands for artistic creativity of the primary type, arising spontaneously and directly, from beginning to end, from the aesthetic needs of a man who, without being guided by any theories, instinctively reflects what he feels as an individual belonging to his cultural circle. One of extraordinary folk artists was Jędrzej Wowro (Andrzej Wawro), Beskid folk sculptor, religious artist and woodcarver of the interwar period, from the village of Gorzeń Dolny near Wadowice, in the province of Lesser Poland. The main theme of his works were figures of saints and Christ, including the Sorrowful Christ. The next artist and sculptor from the Subcarpathian region is Antoni Rząsa. He was not a typical religious or folk artist, although his works refer to traditional art. The last artist, Antoni Toborowicz, is somewhere in-between. He uses traditional form, but at the same time his sculptures are very modern and imaginative, as if from a children’s story. All these sculptors are very unique and characteristic.
Czasopismo Sztuka, Jul 18, 2022
Było to o zmierzchu, wróciłem do domu z przyborami malarskimi, zatopiony w marzeniach i wspominaj... more Było to o zmierzchu, wróciłem do domu z przyborami malarskimi, zatopiony w marzeniach i wspominając wykonaną pracę gdy nagle zobaczyłem na ścianie obraz niesłychanej piękności, promieniujący wewnętrznym blaskiem. Stanąłem zaskoczony, potem zbliżyłem się do tego obrazu-zagadki, na którym widziałem tylko formy, barwę, a którego treść pozostawała dla mnie niezrozumiała. Szybko znalazłem rozwiązanie owej zagadki: był to jeden z moich obrazów zawieszony do góry nogami.
Swoje wspomnienia Kandinsky opisał w autobiografii Spojrzenie w przeszłość w 1913 roku, a opowieść ta przytaczana jest często przez badaczy sztuki współczesnej i traktowana jako całkowity zwrot w twórczości artysty. Z tego samego zbioru wspomnień pochodzą słowa artysty, który tak tę zmianę komentował: …Uświadomiłem sobie wówczas, że przedmioty szkodzą mojemu malarstwu… Nie chciał już też by jego obrazy były tylko układem dekoracyjnym. By jednak zrozumieć istotę wypowiedzi popartą przypadkowym odkryciem i idącą za tym całkowitą przemianę musimy cofnąć się i zacząć od samego początku.
Czasopismo Sztuka, Jan 16, 2022
Już w latach 60. XX wieku okładki płyt wykraczały poza komercyjny standard wyznaczony jeszcze w p... more Już w latach 60. XX wieku okładki płyt wykraczały poza komercyjny standard wyznaczony jeszcze w poprzedniej dekadzie, wkraczając w sferę sztuki. Do najważniejszych przykładów tej wczesnej fuzji sztuki i komercji w tej dziedzinie należą oczywiście okładki dwóch sławnych albumów grupy the Beatles: Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band z 1967 roku, projektu Petera Blake’a (przy współudziale Jann Haworth) oraz albumu The Beatles z 1968 roku, projektu Richarda Hamiltona.
Czasopismo Sztuka, Jun 9, 2022
Muzyka alternatywna w historii muzyki ma określoną pozycję, klasyfikuje się ją jako niszową, a dź... more Muzyka alternatywna w historii muzyki ma określoną pozycję, klasyfikuje się ją jako niszową, a dźwięki stały się alternatywą dla muzycznej głównej fali tak zwanego pop music. To głównie dlatego, że ogół działań w muzyce alternatywnej jest zarówno podobny jak i różny od znanego nurtu muzyki popularnej. Małe wytwórnie i ich działania są znacznie bardziej ograniczone niż wielkich koncernów płytowych. Niewystarczająca ilość informacji o wykonawcach oraz wydawnictwach alternatywnych w największych mediach powodowała jeszcze do niedawna, że fani angażowali się sami w ich upowszechnianie jak i w odbiór muzyki. Niszowi muzycy mają swoją, znacznie mniejsza grupę fanów, która za to jest bardziej oddana i wierna. Dzięki czemu zespoły zyskują stałych słuchaczy i bywalców koncertów, którzy nie tylko śledzą ich poczynania ale również czekają z niecierpliwością na wszystkie nowości i ciekawostki dotyczące ulubionych wykonawców.
Opracowanie porusza interesujące zagadnienie kontaktów między światem zachodnio-słowiańskim a ska... more Opracowanie porusza interesujące zagadnienie kontaktów między światem zachodnio-słowiańskim a skandynawskim, szczególnie w kontekście Pomorza Zachodniego. Badania nad tymi relacjami sięgają XIX wieku i są nadal prowadzone. Oto kilka najważniejszych informacji z tekstu:
1. Pomorze Zachodnie jako centrum kontaktów – Region ten jest jednym z głównych obszarów, gdzie odkryto liczne znaleziska związane ze Skandynawią, w tym przedmioty codziennego użytku, narzędzia, ozdoby, a także pozostałości budowlane wskazujące na obecność ludności skandynawskiej.
2. Wykopaliska w Wolinie – Znaleziono tam przedmioty związane z kulturą skandynawską, takie jak osełki, fragmenty naczyń, rękojeści noży, zawieszki, topory bojowe, a także drewniane figurki, w tym posążek przypominający wielogłowego Światowida. Interesujący jest również drewniany "kompas słoneczny", który wskazuje na silne powiązania z praktykami skandynawskimi.
3. Skandynawskie zapinki i biżuteri – Na Pomorzu Zachodnim znaleziono zapinki, które były używane jako formy pieniądza, a także biżuterię, np. pierścienie, naszyjniki czy fragmenty ozdób, które miały charakter zarówno ozdobny, jak i pełniły funkcję pieniądza. Część z tych przedmiotów pochodziła z Gotlandii i innych terenów skandynawskich.
4. Szczecin i inne lokalizacje – W rejonie Szczecina odkryto liczne przedmioty związane z kulturą skandynawską, w tym ozdoby i elementy uzbrojenia, a także fragmenty szkatułek i przedmiotów codziennego użytku. Motywy skandynawskie, takie jak smocze głowy, były powszechne w ornamentyce, zwłaszcza w kontekście wyrobów drewnianych.
5. Skarby z Pomorza Zachodniego – W wielu miejscach odkryto skarby zawierające srebrne i brązowe przedmioty ozdobne, w tym naszyjniki, zapinki, ozdoby do pasów. Należy podkreślić, że te przedmioty często miały wartość zarówno użytkową, jak i symboliczną.
6. Relikwiarze i groby – Z Pomorza Zachodniego pochodzi również kilka grobów, w których odnaleziono przedmioty o charakterze skandynawskim, takie jak fibule, zapinki, a także przedmioty związane z rytuałami pogrzebowymi. To świadczy o długotrwałym i głębokim wpływie kultury skandynawskiej na tę część Europy.
7. Analiza zabytków– Wiele z tych znalezisk ma charakter unikatowy i stanowi dowód na istnienie bliskich kontaktów między Pomorzem Zachodnim a Skandynawią, szczególnie w okresie wczesnośredniowiecznym.
Badania nad tymi kontaktami są wciąż w toku, a odkrycia na Pomorzu Zachodnim stanowią cenne świadectwo kulturowych i handlowych więzi między tymi dwoma regionami w średniowieczu.
Wydawnictwo ASP w Gdańsku, Oct 2, 2020
Nie ma nic bardziej nieokreślonego niż słowo kultura. Trudno nie zgodzić się ze słowami Herdera z... more Nie ma nic bardziej nieokreślonego niż słowo kultura. Trudno nie zgodzić się ze słowami Herdera zważywszy na fakt, że kultura jest swoistego rodzaju otwartym słownikiem i zarazem katalogiem. Jest złożoną, niemniej nieskończoną całością. In statu nascendi -w trakcie powstawania i redefiniowania. Gromadzi słowa, ale ich nie tłumaczy. Kataloguje materialne i niematerialne wytwory człowieka, przy czym nie wartościuje ich. W artefaktach konkretyzuje, uwalnia pojedyncze treści, często rozszerzając ich podstawowe znaczenia. Prowokuje coraz więcej pytań, nie pomaga jednak przy poszukiwaniu na nie odpowiedzi. Podobnie jest ze sztuką. Tu punkt ciężkości wyznacza dzieło. A czym jest dzieło? Czy mieści się w narzucanej w sposób niedopuszczający sprzeciwu przyjętej i zamkniętej definicji? Artysta motywowany wewnętrznym przymusem kreowania wyraża swoje uczucia, rozwiązuje własne lub społeczne problemy wykorzystując przy tym dychotomiczny model wehikułu i jeźdźca. Tego, co nosi i tego, co jest noszone. Medium i message. Akcentuje przy tym swój indywidualizm, oryginalność i nowatorstwo. Pedagodzy, absolwenci i studenci gdańskiej Uczelni, swoją pracą twórczą kreują wizerunek Trójmiasta. W latach pięćdziesiątych włączyli się do odbudowy staromiejskiego Gdańska przywracając świetność i urodę jego zabytkom. U progu lat sześćdziesiątych eksperymentowali poprzez zderzenie poezji z plastyką, co znalazło odzwierciedlenie w działalności studenckich teatrzyków. Z roku na rok Wybrzeże zmienia swoją tożsamość. Procesy i przeobrażenia nie odbywają się samoczynnie. Swój znaczący wkład mają wychowankowie szkoły -malarze, rzeźbiarze, graficy, architekci, ceramicy, wzornicy przemysłowi, projektanci tkanin i in. Do dyskursu z twórcą coraz częściej zaprasza się odbiorcę -nowy model kultury z założenia ma funkcjonować w otwartej przestrzeni publicznej, a odbiorca jest jej nieodzownym elementem, pierwszym krytykiem, a niekiedy współtwórcą. Tę wyliczankę zamykają aktywności typu performance, tj. sytuacje artystyczne, w których występujący przed publicznością artyści są zarówno twórcami, ale przede wszystkim tworzywem sztuki. 4 *** W kolejnym już zeszycie Akademii w Mieście znajdziecie Państwo tekst Hanny Ścisłowskiej o okładkach płytowych Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej, spostrzeżenia Anny Polańskiej o trudnym do przecenienia zasobie Archiwum fotografii gdańskiej ASP i roli zdjęć będących wytworami kultury materialnej oraz relacje z dwóch edycji artystycznych interwencji pod wspólną nazwą Danzig meine [Liebe]. Zapraszam do lektury, Mariusz Wrona
Books by Hanna Ścisłowska
Wydawnictwo Naukowe ArchaeGraph, Jun 25, 2024
W powyższym opracowaniu skupiłam się głównie na rzeźbie
drewnianej omawianego typu przedstawieni... more W powyższym opracowaniu skupiłam się głównie na rzeźbie
drewnianej omawianego typu przedstawieniowego.
Chrystus Frasobliwy jak wiadomo to wyobrażenie umęczonego odpoczywającego Zbawiciela w czasie Drogi Krzyżowej.
Pod względem formalnym urzeka niezwykła finezja polichromii, wysoki poziom artystyczny warsztatów snycerskich lub poszczególnych artystów i różnorodność
zaskakujących nieraz form oraz układów kompozycji. Kompozycji niektórych lepszych innych nieco gorszych pod względem wykonania, tych ostatnich również jest wiele. Rzeźby średniowieczne, wielokrotnie przestawały odpowiadać gustom kolejnych pokoleń, dlatego trafiały często do wiejskich kościółków lub przydrożnych kapliczek. Stawały się w ten sposób obiektami kultu, osobistej pobożności i modlitwy, ale także bogatym źródłem inspiracji dla miejscowych ludowych rzeźbiarzy. Wiadomo już, iż wiele motywów ikonograficznych występujących w dawnej sztuce ludowej oraz współczesnej plastyce nieprofesjonalnej ma swoje średniowieczne korzenie. Jak choćby właśnie uznana już za ikoniczną dla polskiej rzeźby ludowej postać Chrystusa Frasobliwego. Opisany tutaj Frasobliwy uznany przez wielu badaczy i historyków jako jeden z tematów, który pojawił się w okresie średniowiecza, przeżywał swój najpełniejszy rozkwit w okresie głównie późnego gotyku. Osiągnął natomiast szczyt popularności wśród tego typu przedstawień głównie w sztuce ludowej począwszy już od XIX wieku, aby trwać niezmiennie w swojej formie do dziś.
Wydawnictwo Naukowe ArchaeGraph, May 12, 2023
Głównym zamierzeniem niniejszej pracy jest możliwie pełne rozpoznanie historii budowy kościoła Ma... more Głównym zamierzeniem niniejszej pracy jest możliwie pełne rozpoznanie historii budowy kościoła Matki Bożej Królowej Korony Polskiej i okoliczności jego powstania, jak również opis struktury architektonicznej bryły, jej wnętrza oraz wyposażenia w oparciu o źródła archiwalne, badania terenowe oraz zdjęcia autorskie. Praca podzielona jest na trzy rozdziały i podrozdziały. W rozdziale pierwszym opisane jest tło historyczne jak i ogólne zagadnienia związane z historią przybycia cystersów do Oliwy oraz przejęcia kościoła Pojednania. W rozdziale drugim przedstawiona jest ogólna charakterystyka kościoła, jego zdjęcia dawne i obecne oraz rzuty i plany budowy oraz przebudowy. W rozdziale ostatnim znajduje się analiza porównawcza do innych tego typu obiektów lub podobnych pod względem architektonicznym. Powodem wyboru tematu jest fakt, że jak dotąd nie został wyczerpany: o kościele powstało stosunkowo niewiele publikacji, jedynie krótkie wzmianki bądź ogólne opisy.
Uploads
Papers by Hanna Ścisłowska
Urodzony w 1942 w Lidzie. Profesor ASP Gdańsk, Pracownia Podstaw Grafiki Warsztatowej.
Malarz i grafik. W 1945 w efekcie repatriacji znalazł się w małej wsi poznańskiej. Potem był Szamocin, następnie Wyrzysk i Sępólno. Od roku 1955 prof. Tumielewicz mieszkał w Bydgoszczy, a od 1961 w Gdańsku, gdzie tworzy do dziś. W 1968, ukończył architekturę na Politechnice Gdańskiej, jednocześnie studiując malarstwo pod kierunkiem Władysława Lama i Adama Gerżabka. Ukończył PWSSP w Poznaniu, uzyskując dyplom w pracowni litografii Lucjana Mianowskiego (1978 r.). Od 1971 pracuje na Wydziale Grafiki ASP w Gdańsku. Od 1994 r. ma tytuł profesora. W latach 1975-2002 kierował Pracownią Litografii i Linorytu. Udział w ponad 450 wystawach. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Yorku (1981 r.). Artysta otrzymał kilkanaście nagród, m.in. I nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Sztuki w Sopocie (1974 r.); I nagrodę na Konkursie im. Spychalskiego w Poznaniu (1977 r.); jedną z 10. nagród na Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki w Warszawie w 1973 r. Udział w Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie (1971, 1984, 1997, 2000.); Ogólnopolskich Wystawach Grafiki w Katowicach (1997, 2000); Kolor w Grafice w Toruniu (1982, 1985, 1988, 1991, 1993, 1997), oraz w Festiwalach Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1972, 1974, 1978, 1998, 2000). Jest laureatem nagrody Miasta Gdańska w dziedzinie kultury. Uprawia malarstwo, linoryt, litografię, monotypię, akwafortę, digital print.
Baschenis w swojej twórczości osiągnął niezwykłą precyzję w odwzorowywaniu detali, takich jak kurz na instrumentach czy tekstury tkanin, co czyniło jego obrazy wyjątkowo realistycznymi. Jego prace łączyły elementy iluzjonistyczne, a sam artysta był ceniony nie tylko za umiejętności techniczne, ale także za głębokie zrozumienie relacji między muzyką a malarstwem.
Jego prace zyskały ogromną popularność, a jego styl, zwany "maniera bergamasca", był naśladowany przez wielu uczniów i malarzy. Obrazy Baschenisa pozostają cenione do dziś, prezentowane w muzeach na całym świecie, i wciąż fascynują swoją zdolnością do łączenia malarstwa z muzyką w sposób iluzjonistyczny i pełen emocji.
Wnioski z artykułu wskazują, że Baschenis nie tylko uchwycił piękno instrumentów, ale również potrafił w swoich martwych naturach przenieść muzykę na płótno, zmuszając widza do wyobrażenia sobie melodii i rytmów.
Urodził się w 1957 roku w Lęborku; autor instalacji wizualnych, rzeźb, plakatów, grafiki wydawnictw muzycznych. Absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki gdańskiej PWSSP (obecnie ASP), a od 1992 wykładowca ASP. Debiutował w połowie lat 80. Brał udział w tak głośnych wystawach, jak “Ekspresja lat 80.” w sopockim BWA, “Lochy Manhattanu” w Łodzi czy “Raj Utracony” w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej. Stworzył i prowadzi Pracownię Propagandy Społecznej na Wydziale Grafiki. Uprawia rodzaj performance’u wizualnego, w którym emocje jako czynnik nadrzędny tworzą silne relacje z odbiorcą. Pokazywał swoje działania między innymi w Zachęcie, Muzeum Narodowym, CSW w Warszawie, na Biennale Sztuki Współczesnej w Nakanojo 2015 (Japonia). Założyciel formacji muzycznych Chlupot Mózgu i Maszyna do Mięsa.
W kręgu jego zainteresowań artystycznych mieszczą się zjawiska związane z negatywnym oddziaływaniem postindustrialnej cywilizacji na człowieka, ale i z funkcjonowaniem nowoczesnych mediów oraz przepływem informacji. Wykonał ponad 300 plakatów do wystaw, spektakli teatralnych i koncertów.
Swoje wspomnienia Kandinsky opisał w autobiografii Spojrzenie w przeszłość w 1913 roku, a opowieść ta przytaczana jest często przez badaczy sztuki współczesnej i traktowana jako całkowity zwrot w twórczości artysty. Z tego samego zbioru wspomnień pochodzą słowa artysty, który tak tę zmianę komentował: …Uświadomiłem sobie wówczas, że przedmioty szkodzą mojemu malarstwu… Nie chciał już też by jego obrazy były tylko układem dekoracyjnym. By jednak zrozumieć istotę wypowiedzi popartą przypadkowym odkryciem i idącą za tym całkowitą przemianę musimy cofnąć się i zacząć od samego początku.
1. Pomorze Zachodnie jako centrum kontaktów – Region ten jest jednym z głównych obszarów, gdzie odkryto liczne znaleziska związane ze Skandynawią, w tym przedmioty codziennego użytku, narzędzia, ozdoby, a także pozostałości budowlane wskazujące na obecność ludności skandynawskiej.
2. Wykopaliska w Wolinie – Znaleziono tam przedmioty związane z kulturą skandynawską, takie jak osełki, fragmenty naczyń, rękojeści noży, zawieszki, topory bojowe, a także drewniane figurki, w tym posążek przypominający wielogłowego Światowida. Interesujący jest również drewniany "kompas słoneczny", który wskazuje na silne powiązania z praktykami skandynawskimi.
3. Skandynawskie zapinki i biżuteri – Na Pomorzu Zachodnim znaleziono zapinki, które były używane jako formy pieniądza, a także biżuterię, np. pierścienie, naszyjniki czy fragmenty ozdób, które miały charakter zarówno ozdobny, jak i pełniły funkcję pieniądza. Część z tych przedmiotów pochodziła z Gotlandii i innych terenów skandynawskich.
4. Szczecin i inne lokalizacje – W rejonie Szczecina odkryto liczne przedmioty związane z kulturą skandynawską, w tym ozdoby i elementy uzbrojenia, a także fragmenty szkatułek i przedmiotów codziennego użytku. Motywy skandynawskie, takie jak smocze głowy, były powszechne w ornamentyce, zwłaszcza w kontekście wyrobów drewnianych.
5. Skarby z Pomorza Zachodniego – W wielu miejscach odkryto skarby zawierające srebrne i brązowe przedmioty ozdobne, w tym naszyjniki, zapinki, ozdoby do pasów. Należy podkreślić, że te przedmioty często miały wartość zarówno użytkową, jak i symboliczną.
6. Relikwiarze i groby – Z Pomorza Zachodniego pochodzi również kilka grobów, w których odnaleziono przedmioty o charakterze skandynawskim, takie jak fibule, zapinki, a także przedmioty związane z rytuałami pogrzebowymi. To świadczy o długotrwałym i głębokim wpływie kultury skandynawskiej na tę część Europy.
7. Analiza zabytków– Wiele z tych znalezisk ma charakter unikatowy i stanowi dowód na istnienie bliskich kontaktów między Pomorzem Zachodnim a Skandynawią, szczególnie w okresie wczesnośredniowiecznym.
Badania nad tymi kontaktami są wciąż w toku, a odkrycia na Pomorzu Zachodnim stanowią cenne świadectwo kulturowych i handlowych więzi między tymi dwoma regionami w średniowieczu.
Books by Hanna Ścisłowska
drewnianej omawianego typu przedstawieniowego.
Chrystus Frasobliwy jak wiadomo to wyobrażenie umęczonego odpoczywającego Zbawiciela w czasie Drogi Krzyżowej.
Pod względem formalnym urzeka niezwykła finezja polichromii, wysoki poziom artystyczny warsztatów snycerskich lub poszczególnych artystów i różnorodność
zaskakujących nieraz form oraz układów kompozycji. Kompozycji niektórych lepszych innych nieco gorszych pod względem wykonania, tych ostatnich również jest wiele. Rzeźby średniowieczne, wielokrotnie przestawały odpowiadać gustom kolejnych pokoleń, dlatego trafiały często do wiejskich kościółków lub przydrożnych kapliczek. Stawały się w ten sposób obiektami kultu, osobistej pobożności i modlitwy, ale także bogatym źródłem inspiracji dla miejscowych ludowych rzeźbiarzy. Wiadomo już, iż wiele motywów ikonograficznych występujących w dawnej sztuce ludowej oraz współczesnej plastyce nieprofesjonalnej ma swoje średniowieczne korzenie. Jak choćby właśnie uznana już za ikoniczną dla polskiej rzeźby ludowej postać Chrystusa Frasobliwego. Opisany tutaj Frasobliwy uznany przez wielu badaczy i historyków jako jeden z tematów, który pojawił się w okresie średniowiecza, przeżywał swój najpełniejszy rozkwit w okresie głównie późnego gotyku. Osiągnął natomiast szczyt popularności wśród tego typu przedstawień głównie w sztuce ludowej począwszy już od XIX wieku, aby trwać niezmiennie w swojej formie do dziś.
Urodzony w 1942 w Lidzie. Profesor ASP Gdańsk, Pracownia Podstaw Grafiki Warsztatowej.
Malarz i grafik. W 1945 w efekcie repatriacji znalazł się w małej wsi poznańskiej. Potem był Szamocin, następnie Wyrzysk i Sępólno. Od roku 1955 prof. Tumielewicz mieszkał w Bydgoszczy, a od 1961 w Gdańsku, gdzie tworzy do dziś. W 1968, ukończył architekturę na Politechnice Gdańskiej, jednocześnie studiując malarstwo pod kierunkiem Władysława Lama i Adama Gerżabka. Ukończył PWSSP w Poznaniu, uzyskując dyplom w pracowni litografii Lucjana Mianowskiego (1978 r.). Od 1971 pracuje na Wydziale Grafiki ASP w Gdańsku. Od 1994 r. ma tytuł profesora. W latach 1975-2002 kierował Pracownią Litografii i Linorytu. Udział w ponad 450 wystawach. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Yorku (1981 r.). Artysta otrzymał kilkanaście nagród, m.in. I nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Sztuki w Sopocie (1974 r.); I nagrodę na Konkursie im. Spychalskiego w Poznaniu (1977 r.); jedną z 10. nagród na Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki w Warszawie w 1973 r. Udział w Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie (1971, 1984, 1997, 2000.); Ogólnopolskich Wystawach Grafiki w Katowicach (1997, 2000); Kolor w Grafice w Toruniu (1982, 1985, 1988, 1991, 1993, 1997), oraz w Festiwalach Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1972, 1974, 1978, 1998, 2000). Jest laureatem nagrody Miasta Gdańska w dziedzinie kultury. Uprawia malarstwo, linoryt, litografię, monotypię, akwafortę, digital print.
Baschenis w swojej twórczości osiągnął niezwykłą precyzję w odwzorowywaniu detali, takich jak kurz na instrumentach czy tekstury tkanin, co czyniło jego obrazy wyjątkowo realistycznymi. Jego prace łączyły elementy iluzjonistyczne, a sam artysta był ceniony nie tylko za umiejętności techniczne, ale także za głębokie zrozumienie relacji między muzyką a malarstwem.
Jego prace zyskały ogromną popularność, a jego styl, zwany "maniera bergamasca", był naśladowany przez wielu uczniów i malarzy. Obrazy Baschenisa pozostają cenione do dziś, prezentowane w muzeach na całym świecie, i wciąż fascynują swoją zdolnością do łączenia malarstwa z muzyką w sposób iluzjonistyczny i pełen emocji.
Wnioski z artykułu wskazują, że Baschenis nie tylko uchwycił piękno instrumentów, ale również potrafił w swoich martwych naturach przenieść muzykę na płótno, zmuszając widza do wyobrażenia sobie melodii i rytmów.
Urodził się w 1957 roku w Lęborku; autor instalacji wizualnych, rzeźb, plakatów, grafiki wydawnictw muzycznych. Absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki gdańskiej PWSSP (obecnie ASP), a od 1992 wykładowca ASP. Debiutował w połowie lat 80. Brał udział w tak głośnych wystawach, jak “Ekspresja lat 80.” w sopockim BWA, “Lochy Manhattanu” w Łodzi czy “Raj Utracony” w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej. Stworzył i prowadzi Pracownię Propagandy Społecznej na Wydziale Grafiki. Uprawia rodzaj performance’u wizualnego, w którym emocje jako czynnik nadrzędny tworzą silne relacje z odbiorcą. Pokazywał swoje działania między innymi w Zachęcie, Muzeum Narodowym, CSW w Warszawie, na Biennale Sztuki Współczesnej w Nakanojo 2015 (Japonia). Założyciel formacji muzycznych Chlupot Mózgu i Maszyna do Mięsa.
W kręgu jego zainteresowań artystycznych mieszczą się zjawiska związane z negatywnym oddziaływaniem postindustrialnej cywilizacji na człowieka, ale i z funkcjonowaniem nowoczesnych mediów oraz przepływem informacji. Wykonał ponad 300 plakatów do wystaw, spektakli teatralnych i koncertów.
Swoje wspomnienia Kandinsky opisał w autobiografii Spojrzenie w przeszłość w 1913 roku, a opowieść ta przytaczana jest często przez badaczy sztuki współczesnej i traktowana jako całkowity zwrot w twórczości artysty. Z tego samego zbioru wspomnień pochodzą słowa artysty, który tak tę zmianę komentował: …Uświadomiłem sobie wówczas, że przedmioty szkodzą mojemu malarstwu… Nie chciał już też by jego obrazy były tylko układem dekoracyjnym. By jednak zrozumieć istotę wypowiedzi popartą przypadkowym odkryciem i idącą za tym całkowitą przemianę musimy cofnąć się i zacząć od samego początku.
1. Pomorze Zachodnie jako centrum kontaktów – Region ten jest jednym z głównych obszarów, gdzie odkryto liczne znaleziska związane ze Skandynawią, w tym przedmioty codziennego użytku, narzędzia, ozdoby, a także pozostałości budowlane wskazujące na obecność ludności skandynawskiej.
2. Wykopaliska w Wolinie – Znaleziono tam przedmioty związane z kulturą skandynawską, takie jak osełki, fragmenty naczyń, rękojeści noży, zawieszki, topory bojowe, a także drewniane figurki, w tym posążek przypominający wielogłowego Światowida. Interesujący jest również drewniany "kompas słoneczny", który wskazuje na silne powiązania z praktykami skandynawskimi.
3. Skandynawskie zapinki i biżuteri – Na Pomorzu Zachodnim znaleziono zapinki, które były używane jako formy pieniądza, a także biżuterię, np. pierścienie, naszyjniki czy fragmenty ozdób, które miały charakter zarówno ozdobny, jak i pełniły funkcję pieniądza. Część z tych przedmiotów pochodziła z Gotlandii i innych terenów skandynawskich.
4. Szczecin i inne lokalizacje – W rejonie Szczecina odkryto liczne przedmioty związane z kulturą skandynawską, w tym ozdoby i elementy uzbrojenia, a także fragmenty szkatułek i przedmiotów codziennego użytku. Motywy skandynawskie, takie jak smocze głowy, były powszechne w ornamentyce, zwłaszcza w kontekście wyrobów drewnianych.
5. Skarby z Pomorza Zachodniego – W wielu miejscach odkryto skarby zawierające srebrne i brązowe przedmioty ozdobne, w tym naszyjniki, zapinki, ozdoby do pasów. Należy podkreślić, że te przedmioty często miały wartość zarówno użytkową, jak i symboliczną.
6. Relikwiarze i groby – Z Pomorza Zachodniego pochodzi również kilka grobów, w których odnaleziono przedmioty o charakterze skandynawskim, takie jak fibule, zapinki, a także przedmioty związane z rytuałami pogrzebowymi. To świadczy o długotrwałym i głębokim wpływie kultury skandynawskiej na tę część Europy.
7. Analiza zabytków– Wiele z tych znalezisk ma charakter unikatowy i stanowi dowód na istnienie bliskich kontaktów między Pomorzem Zachodnim a Skandynawią, szczególnie w okresie wczesnośredniowiecznym.
Badania nad tymi kontaktami są wciąż w toku, a odkrycia na Pomorzu Zachodnim stanowią cenne świadectwo kulturowych i handlowych więzi między tymi dwoma regionami w średniowieczu.
drewnianej omawianego typu przedstawieniowego.
Chrystus Frasobliwy jak wiadomo to wyobrażenie umęczonego odpoczywającego Zbawiciela w czasie Drogi Krzyżowej.
Pod względem formalnym urzeka niezwykła finezja polichromii, wysoki poziom artystyczny warsztatów snycerskich lub poszczególnych artystów i różnorodność
zaskakujących nieraz form oraz układów kompozycji. Kompozycji niektórych lepszych innych nieco gorszych pod względem wykonania, tych ostatnich również jest wiele. Rzeźby średniowieczne, wielokrotnie przestawały odpowiadać gustom kolejnych pokoleń, dlatego trafiały często do wiejskich kościółków lub przydrożnych kapliczek. Stawały się w ten sposób obiektami kultu, osobistej pobożności i modlitwy, ale także bogatym źródłem inspiracji dla miejscowych ludowych rzeźbiarzy. Wiadomo już, iż wiele motywów ikonograficznych występujących w dawnej sztuce ludowej oraz współczesnej plastyce nieprofesjonalnej ma swoje średniowieczne korzenie. Jak choćby właśnie uznana już za ikoniczną dla polskiej rzeźby ludowej postać Chrystusa Frasobliwego. Opisany tutaj Frasobliwy uznany przez wielu badaczy i historyków jako jeden z tematów, który pojawił się w okresie średniowiecza, przeżywał swój najpełniejszy rozkwit w okresie głównie późnego gotyku. Osiągnął natomiast szczyt popularności wśród tego typu przedstawień głównie w sztuce ludowej począwszy już od XIX wieku, aby trwać niezmiennie w swojej formie do dziś.