Papers by Angelina Kussy
ABSTRACT: The article examines the premises behind the representation of the Mapuche from the end... more ABSTRACT: The article examines the premises behind the representation of the Mapuche from the end of the mid-nineteenth century, constructed by Ignacio Domeyko in his Araucania y sus habitants (as well as those presented by some of the critics of his work). Through a hermeneutic and contextualized critical analysis of the discourse it illustrates, based on a particular case, the problems studied by refl exive anthropology, critical with the positivist paradigm represented by Domeyko: that of the non-transparency of the researcher. It challenges the widespread notion that the book of the prominent Polish-Chilean scientist was a document of humanism and fraternity with the Mapuche, defending their rights and freedoms. It also challenges the perception of this book as a valuable source on the Mapuche culture, though at the same time it points to its importance as a source of information on the original culture of its author: the evangelizing catholicism, nationalism, the evolutionary logic and antiegalitarian and instrumentalist ethics of the economic thought, still so present in the Western culture.
-------------------
RESUMEN: El artículo examina las premisas detrás de la representación de los indígenas mapuche del fi nal de la primera mitad del siglo XIX, construida por Ignacio Domeyko en su libro etnográfi co Araucania y sus habitantes (y, a su vez, las de algunas de las críticas de su obra). A través de un hermenéutico y contextualizado análisis crítico del discurso ilustra, basándose en el caso concreto, el problema estudiado por la antropología refl exiva, crítica con el paradigma positivista representado por Domeyko: la no-transparencia del investigador. Cuestiona la extendida noción de que la etnografía del prominente estudioso polaco-chileno fuera una muestra del humanismo y hermandad con mapuches escrita en defensa de sus derechos y libertades, como se la percibe. Pone, además, en tela de juicio que aprendiesemos del libro acerca de los mapuches, argumentando, sin embargo, que es una valiosa fuente del conocimiento sobre la cultura de la que parte el autor: la lógica del catolicismo evangelizador, el nacionalismo, evolucionismo y la ética instrumentalista y antigualitaria del pensamiento económico, tan vigentes hasta hoy en día.
Abstrakt: W niniejszym artykule przywołujemy materiał etnograficzny z badań w Marinaledzie, " ant... more Abstrakt: W niniejszym artykule przywołujemy materiał etnograficzny z badań w Marinaledzie, " antykapitalistycznej " wiosce hiszpańskiej, której przypadek zainspirował nas do podjęcia refleksji nad genealogią nowoczesnego pojęcia " pracy " i krytyki jego podstaw filozoficzno-antropologicznych. Postaramy się wykazać, że projekt wioski, uznanej za praktyczną realizację hasła alterglobalistów " inny świat jest możliwy " , opiera się na chęci wzmocnienia kondycji człowieka jako pracownika i aktora procesu " produkcji ". Zarówno dominujący w Marinaledzie dyskurs, jak i praktyki społeczne krążą wokół " pracy " , a tę – jak wynika z analizy " zgromadzonego " materiału – zwolennicy " alternatywnego " projektu rozumieją w sposób, który wykształcił się w zachodniej nowoczesności i który nie odbiega od rozumienia pracy w kapitalizmie. Pragniemy zadać pytanie o ograniczenia projektów emancypacyjnych, które nie kwestionują owego konceptu pracy i wykazać, że przyjęcie konstruktu, który zaczął formować się w czasach merkantylizmu, dojrzewał w myśli liberalnej, a następnie marksizmie, związane jest z kondycją podporządkowania. Dlatego w ostatniej części artykułu przedstawimy Powszechny Dochód Podstawowy jako jedno z narzędzi, które osłabiałoby związek podmiotu z tak rozumianą pracą, po to, aby umocnić jego związek z tym, co polityczne. Słowa kluczowe: nowoczesne pojęcie pracy, krytyka pracy, Powszechny Dochód Podstawowy, Marinaleda, antyproduktywizm, antykapitalizm, alterglobalizm.
Journal Issues by Angelina Kussy
W odpowiedzi na społeczny i gospodarczy kryzys w partiach i organizacjach lewicowych
w Europie po... more W odpowiedzi na społeczny i gospodarczy kryzys w partiach i organizacjach lewicowych
w Europie pojawiły się dwie, niewypróbowane w praktyce, strategie radykalnych reform:
gwarancja zatrudnienia (GZ) i bezwarunkowy dochód podstawowy (BDP). Pierwszy z tych
pomysłów zakłada wzięcie przez państwo odpowiedzialności za zapewnienie miejsc pracy tym,
którzy nie mogą znaleźć jej w sektorze prywatnym. Państwo staje się tym samym „pracodawcą
ostatniej instancji”. BDP oznacza zaś wypłacanie wszystkim obywatelom i obywatelkom
pieniędzy wystarczających do zaspokojenia ich podstawowych potrzeb. Intelektualne źródła
obu koncepcji sięgają kilka wieków wstecz, jednak ożywiona debata na ich temat rozpoczęła
się w latach osiemdziesiątych (w wypadku BDP) i dziewięćdziesiątych dwudziestego stulecia
(w wypadku GZ).
Oba rozwiązania wiążą się z odmienną definicją głównego problemu właściwego
współczesnemu kapitalizmowi (brak miejsc pracy versus brak środków lub niewynagradzanie
wszystkich form pracy), różnym rozumieniem tego, co jest pracą (praca zarobkowa versus
szerokie ujęcie pracy), a także różnymi podstawami filozoficznymi i etycznymi. Najważniejsi
przedstawiciele BDP wywodzą się z bardzo różnych nurtów ideologicznych i reprezentują
różne stanowiska teoretyczne: od neokeynesistów (James Meade, Joseph Stiglitz), przez
marksistów analitycznych (Philippe Van Parijs, Erik O. Wright), neopolanyistę Guya Standinga
i republikańską feministkę Carole Pateman, po republikańskich marksistów (Daniel Raventós,
Antoni Domènech) i postoperaistów (Andrea Fumagalli, Michael Hardt, Antonio Negri, Carlo Vercellone). Z kolei niemal wszyscy zwolennicy GZ (L. Randall Wray, Philip Harvey, Pavlina
Tcherneva, William Mitchell Mathew Forstater, Dimitri Papadimitriou) są postkeynesistami,
w większości reprezentującymi Nowoczesną Teorię Pieniężną (Modern Monetary Theory)
i w wielu wypadkach związanymi z Instytutem Ekonomicznym Levy'ego1. Ponieważ uważamy,
że ten spór i to, która propozycja ostateczne zwycięży, zdefiniuje gospodarczą politykę lewicy
w nadchodzących latach, zdecydowaliśmy się poświęcić ten numer „Praktyki Teoretycznej”
porównaniu obu koncepcji.
Uploads
Papers by Angelina Kussy
-------------------
RESUMEN: El artículo examina las premisas detrás de la representación de los indígenas mapuche del fi nal de la primera mitad del siglo XIX, construida por Ignacio Domeyko en su libro etnográfi co Araucania y sus habitantes (y, a su vez, las de algunas de las críticas de su obra). A través de un hermenéutico y contextualizado análisis crítico del discurso ilustra, basándose en el caso concreto, el problema estudiado por la antropología refl exiva, crítica con el paradigma positivista representado por Domeyko: la no-transparencia del investigador. Cuestiona la extendida noción de que la etnografía del prominente estudioso polaco-chileno fuera una muestra del humanismo y hermandad con mapuches escrita en defensa de sus derechos y libertades, como se la percibe. Pone, además, en tela de juicio que aprendiesemos del libro acerca de los mapuches, argumentando, sin embargo, que es una valiosa fuente del conocimiento sobre la cultura de la que parte el autor: la lógica del catolicismo evangelizador, el nacionalismo, evolucionismo y la ética instrumentalista y antigualitaria del pensamiento económico, tan vigentes hasta hoy en día.
Journal Issues by Angelina Kussy
w Europie pojawiły się dwie, niewypróbowane w praktyce, strategie radykalnych reform:
gwarancja zatrudnienia (GZ) i bezwarunkowy dochód podstawowy (BDP). Pierwszy z tych
pomysłów zakłada wzięcie przez państwo odpowiedzialności za zapewnienie miejsc pracy tym,
którzy nie mogą znaleźć jej w sektorze prywatnym. Państwo staje się tym samym „pracodawcą
ostatniej instancji”. BDP oznacza zaś wypłacanie wszystkim obywatelom i obywatelkom
pieniędzy wystarczających do zaspokojenia ich podstawowych potrzeb. Intelektualne źródła
obu koncepcji sięgają kilka wieków wstecz, jednak ożywiona debata na ich temat rozpoczęła
się w latach osiemdziesiątych (w wypadku BDP) i dziewięćdziesiątych dwudziestego stulecia
(w wypadku GZ).
Oba rozwiązania wiążą się z odmienną definicją głównego problemu właściwego
współczesnemu kapitalizmowi (brak miejsc pracy versus brak środków lub niewynagradzanie
wszystkich form pracy), różnym rozumieniem tego, co jest pracą (praca zarobkowa versus
szerokie ujęcie pracy), a także różnymi podstawami filozoficznymi i etycznymi. Najważniejsi
przedstawiciele BDP wywodzą się z bardzo różnych nurtów ideologicznych i reprezentują
różne stanowiska teoretyczne: od neokeynesistów (James Meade, Joseph Stiglitz), przez
marksistów analitycznych (Philippe Van Parijs, Erik O. Wright), neopolanyistę Guya Standinga
i republikańską feministkę Carole Pateman, po republikańskich marksistów (Daniel Raventós,
Antoni Domènech) i postoperaistów (Andrea Fumagalli, Michael Hardt, Antonio Negri, Carlo Vercellone). Z kolei niemal wszyscy zwolennicy GZ (L. Randall Wray, Philip Harvey, Pavlina
Tcherneva, William Mitchell Mathew Forstater, Dimitri Papadimitriou) są postkeynesistami,
w większości reprezentującymi Nowoczesną Teorię Pieniężną (Modern Monetary Theory)
i w wielu wypadkach związanymi z Instytutem Ekonomicznym Levy'ego1. Ponieważ uważamy,
że ten spór i to, która propozycja ostateczne zwycięży, zdefiniuje gospodarczą politykę lewicy
w nadchodzących latach, zdecydowaliśmy się poświęcić ten numer „Praktyki Teoretycznej”
porównaniu obu koncepcji.
-------------------
RESUMEN: El artículo examina las premisas detrás de la representación de los indígenas mapuche del fi nal de la primera mitad del siglo XIX, construida por Ignacio Domeyko en su libro etnográfi co Araucania y sus habitantes (y, a su vez, las de algunas de las críticas de su obra). A través de un hermenéutico y contextualizado análisis crítico del discurso ilustra, basándose en el caso concreto, el problema estudiado por la antropología refl exiva, crítica con el paradigma positivista representado por Domeyko: la no-transparencia del investigador. Cuestiona la extendida noción de que la etnografía del prominente estudioso polaco-chileno fuera una muestra del humanismo y hermandad con mapuches escrita en defensa de sus derechos y libertades, como se la percibe. Pone, además, en tela de juicio que aprendiesemos del libro acerca de los mapuches, argumentando, sin embargo, que es una valiosa fuente del conocimiento sobre la cultura de la que parte el autor: la lógica del catolicismo evangelizador, el nacionalismo, evolucionismo y la ética instrumentalista y antigualitaria del pensamiento económico, tan vigentes hasta hoy en día.
w Europie pojawiły się dwie, niewypróbowane w praktyce, strategie radykalnych reform:
gwarancja zatrudnienia (GZ) i bezwarunkowy dochód podstawowy (BDP). Pierwszy z tych
pomysłów zakłada wzięcie przez państwo odpowiedzialności za zapewnienie miejsc pracy tym,
którzy nie mogą znaleźć jej w sektorze prywatnym. Państwo staje się tym samym „pracodawcą
ostatniej instancji”. BDP oznacza zaś wypłacanie wszystkim obywatelom i obywatelkom
pieniędzy wystarczających do zaspokojenia ich podstawowych potrzeb. Intelektualne źródła
obu koncepcji sięgają kilka wieków wstecz, jednak ożywiona debata na ich temat rozpoczęła
się w latach osiemdziesiątych (w wypadku BDP) i dziewięćdziesiątych dwudziestego stulecia
(w wypadku GZ).
Oba rozwiązania wiążą się z odmienną definicją głównego problemu właściwego
współczesnemu kapitalizmowi (brak miejsc pracy versus brak środków lub niewynagradzanie
wszystkich form pracy), różnym rozumieniem tego, co jest pracą (praca zarobkowa versus
szerokie ujęcie pracy), a także różnymi podstawami filozoficznymi i etycznymi. Najważniejsi
przedstawiciele BDP wywodzą się z bardzo różnych nurtów ideologicznych i reprezentują
różne stanowiska teoretyczne: od neokeynesistów (James Meade, Joseph Stiglitz), przez
marksistów analitycznych (Philippe Van Parijs, Erik O. Wright), neopolanyistę Guya Standinga
i republikańską feministkę Carole Pateman, po republikańskich marksistów (Daniel Raventós,
Antoni Domènech) i postoperaistów (Andrea Fumagalli, Michael Hardt, Antonio Negri, Carlo Vercellone). Z kolei niemal wszyscy zwolennicy GZ (L. Randall Wray, Philip Harvey, Pavlina
Tcherneva, William Mitchell Mathew Forstater, Dimitri Papadimitriou) są postkeynesistami,
w większości reprezentującymi Nowoczesną Teorię Pieniężną (Modern Monetary Theory)
i w wielu wypadkach związanymi z Instytutem Ekonomicznym Levy'ego1. Ponieważ uważamy,
że ten spór i to, która propozycja ostateczne zwycięży, zdefiniuje gospodarczą politykę lewicy
w nadchodzących latach, zdecydowaliśmy się poświęcić ten numer „Praktyki Teoretycznej”
porównaniu obu koncepcji.