Svein Tang Wa

Tang Wa var fødd i Stavanger, og det kinesiske etternamnet hadde han frå bestefaren. Han var utdanna grafikar ved Kunst- og håndverksskolen i Bergen i 1970 og arbeidde jamleg med bilete og utstillingar. I tillegg til ein kunstnarleg karriere hadde han mellom anna arbeidd i industrien og som «altmoglegmann» ved Rogaland Teater.

Svein Tang Wa var ein markant stavangersk kulturprofil. 1970-åra var dialektrocken sitt tiår, og Stavangerensemblet brukte musikken og tekstane til Tang Wa. «Kan’kje finna fingen» og «Dyna med dun i» er kjende songar som ber hans signatur. Han skreiv òg for Vamp, Leif og kompisane og Reidar Larsen, og han gav ut sju eigne plater sidan 1980. Gunnar Roalkvam var samarbeidspartnar på TOFFA (1980) og På kanten (2005). Hørr gjøken (1998) blei kåra til Årets album av NRK P1. Rødast hjerta (2007) var nominert til Spellemannprisen.

Gjennom tekstane sine framsto Tang Wa som humanist, humorist og forteljar. Kjærleiken til Stavanger by var sterk, til dømes i ein song som «Barndoms by». Han dyrka det gode livet, små situasjonar og vanlege folk. Det handla òg om kvinner, erotikk og kjærleik, gjerne med ein ironisk snert, til dømes i «Drevne damer» og «Turi Luri». Tang Wa var språkleg leiken og utviste ei særleg glede over bokstavrimet. Eit spektakulært døme på rimforma finst i versjonen hans av folkevisa «Villemann og Magnhild», der Magnhild blir karakterisert slik: «Framme va hu fine va hu flotte va hu bag!»

• Svein Tang Wa i Norsk kunstnerleksikon
• vise
• bildekunst
• Stavanger

• «Svein Tang Wa», i Eggum, J., Ose, B. & Steen, S., red. (2005): Norsk pop & rock leksikon. Populærmusikk i hundre år. Oslo: Vega