kształcenie

kształcenie (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przekazywanie komuś wiedzy lub/i umiejętności, nauczanie

(1.2) stwarzanie warunków do rozwoju czyichś zdolności i nabywania przezeń wiedzy oraz umiejętności

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kształcenie
dopełniacz	kształcenia
celownik	kształceniu
biernik	kształcenie
narzędnik	kształceniem
miejscownik	kształceniu
wołacz	kształcenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kształt m, kształtowanie n, wykształcenie n, odkształcenie n, przekształcenie n, zniekształcenie n, ukształtowywanie n

czas. kształtować ndk., kształcić ndk., wykształcić dk., zniekształcić dk., odkształcić dk., zniekształcać ndk., odkształcać ndk.

przym. kształtowy, przekształcalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) education
• chiński standardowy: (1.1) 学习 (xuéxí); (1.2) 学习 (xuéxí)
• hiszpański: (1.1) instrucción ż
• niemiecki: (1.1) Ausbildung ż
• rosyjski: (1.1) обуче́ние n
• turecki: (1.1) eğitim; (1.2) eğitim

źródła: