Papers by Dimitrios Vachaviolos
Βυζαντινά Σύμμεικτα, 2025
In this paper we attempt to re-examine the inscription that identifies the figure of Eugenios, ... more In this paper we attempt to re-examine the inscription that identifies the figure of Eugenios, metropolitan of Lacedaemonia, which has depicted in diaconal of St. Dimitrios, the metropolis of Mystras. We re-examine, in particularly, its content in relation to the ecclesiastical history of the Southern Peloponnese during its recovery from the troops of Michael VIII Palaiologos. In this way, it is hoped that valuable information will emerge on the ecclesiastical and not only the history of at least part of the southern Peloponnese during the reign of Michael VIII Palaiologos. It is, however, still to be investigated whether and to what extent what lies behind the inscription in question influenced the ecclesiastical geography of the southern Peloponnese even in the period after the Fall of Constantinople.
Ἁλιάκμονος ῥοῦς , 2024
An antimins, printed with the engraving technique on linen fabric, is on display at the museum of... more An antimins, printed with the engraving technique on linen fabric, is on display at the museum of the Church of Evagelistria at Nayplion. It is an another copy of a fairly widespread 18th and 19th century antimins designed and printed by Parthe-nios form Elasson, one of the oldest known Athonite engravers. From this point of view, the specific antimins is not particularly interesting, since several other copies of it have been found in churches and monasteries in almost the entire Greek area. The fact, however, that this antimins was consecrated by the bishop of Servia and Kozani (Western Macedonia), Eugenios (Pateras) on the day of his episcopal ordi-nation, gives it special historical importance, as it is in some way a special testimony of the ordination of a dynamic bishop of Kozani, who even played an important role in the recent history of the city. From this point of view, it is an heirloom of special value, not only historical but also to a certain extent emotional, for the crew of the Church in Servia and Kozani. In addition, it is a remnant of a currently unknown connection between the city of Nafplion and Western Macedonia.
katoikos.world, 2025
This article is based on the author’s presentation on The Green Patriarch at an event organized ... more This article is based on the author’s presentation on The Green Patriarch at an event organized by sparta.komvos in Sparta, Greece, on 24 November 2024.
Νέδα 3, 2019
This paper attempts to investigate specific aspects of the history of Nafplio in N. E. Peloponnes... more This paper attempts to investigate specific aspects of the history of Nafplio in N. E. Peloponnese during the middle Byzantine period,
focusing primarily on its administrative organization, its ecclesiastical
affiliation, as well as the gradual transformation of the settlement into an
important regional port with intense business and shipping activity during the 11th and 12th centuries
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕ... more ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΤΑΞΗ, ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΣΤΕΡΟ 11Ο ΑΙΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ 1460. ΟΙ ΠΤΥΧΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΕΙΤΕ ΕΙΧΑΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΔΡΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΩΝ ΚΑΤΑΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΔΡΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΗΣ. ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΣΤΕΡΟ 2Ο ΑΙΩΝΑ, ΟΠΟΤΕ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1460, ΟΤΑΝ Ο ΜΥΣΤΡΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΑΡΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ. ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ Η ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΡΕΥΝΑΤΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ (NOTITIAE EPISCOPATUUM). ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΣΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΟΜΟΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ. ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΝ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ, ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΤΗΣ, ΓΙΑ ΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΑΓΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΑΠΑΡΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΕΝΩ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΟΦΦΙΚΙΑΛΙΟΥΣ, ΠΟΥ ΣΤΕΛΕΧΩΝΑΝ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ (ΣΕΚΡΕΤΑ) ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ. ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ, ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΤΑΡΧΑΣ Η ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΕΔΡΕΣ, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΣΥΓΚΕΧΥΜΕΝΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΟΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΕΔΡΕΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ, ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ. ΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΕΝΩ ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΕΔΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ.Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΗΘΗΜΑΤΩΝ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΟΣΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΡΓΑΣΙΑ. ΠΑΡΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΙΚΕΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ.
Orientalia Christiana Periodica, 2022
The Ferrara-Florence Council (1438-1439) is undoubtedly the last and most serious joint
effort of... more The Ferrara-Florence Council (1438-1439) is undoubtedly the last and most serious joint
effort of the Middle Ages to end the long-standing ecclesiastical schism between Eastern and
Western Christianity. Its convening is an extremely important papal concession to Orthodox
ecclesiology and especially to the persistent Byzantine demands for a common interactive
treatment of all those who caused the problem of Christian division. This request was first
expressed by Patriarch Joseph I (first patriarchate 1266 - 1275 and second patriarchate: 1282
- 1283) in 1273, according to which no diplomatic plan for ecclesiastical unity could succeed
if not based entirely on a pragmatic exchange of views. The dialogue in the context of an
ecclesiastical council was, after all, the way in which the Church had traditionally resolved the
problems of discord. The convening of an ecumenical council was therefore for the Orthodox
side the only possible solution to the problem of Christian division, and for this reason the
request for its convening was insisted on by the Byzantine clergy. The Florentine Decree,
although signed by both delegations, was never accepted by the majority of the Orthodox, as
they did not consider it a product of fraternal and honest dialogue, but a product of financing
and coercion of the Byzantine delegation.8 Thus, representatives of the anti-unionist faction,
even those who had signed the Florentine Decree, continued to call for the reconvening of a
joint ecclesiastical Council during which the issues that separated the two Churches would be
discussed in honest dialogue. These requests have not been systematically addressed to the
scholarly community so far, despite the fact that several researchers have even recently tried
to monitor the activities of the anti-unionist faction in the fifteen years between the end of the
Council and the Fall of Constantinople. This, of course, does not mean that there is no reference to them. There are, however, occasional brief references usually due to the recording of
the events that provoked the activities. It is also obvious that there has been neither a consolidated presentation nor a comparative examination of these requests. The present paper,
on the other hand, focuses precisely on the specific requests in such a way as to highlight the
beliefs and hopes of the circles from which they emerged, as well as the relevant reactions they
provoked both in the imperial authorities and in the Roman Church
SingiLogos 2 (1), 2022
Anthimos, bishop of Helos (1811-1821), is one of the little known
personalities of the Greek Revo... more Anthimos, bishop of Helos (1811-1821), is one of the little known
personalities of the Greek Revolution, despite the fact that he played
a decisive role in many of the military and political events that took
place during the first months of the Greek Revolution. The available testimonies describe him as a particularly ascetic but fearless
leader who also encouraged the Greeks with fiery speeches. These
speeches were governed on the one hand by a profound Ottomanmurderous rage and on the other by the necessary attempt to
sanctify the Revolution. The present paper focuses on this attempt
to sanctify the Revolution.
Πρακτικά του Θ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών (Ναύπλιον, 30 Οκτωβρίου - 2 Νοεμβρίου 2015) [Πελοποννησιακά: Παράρτημα 33], τ. Β΄, Αθήναι, 2021
μαρια αΓρΕΒη, οἱ κρητικὲς εἰκόνες τοῦ χριστοῦ Παντοκράτορα καὶ τῆς Παναγίας Γλυκοφιλούσας στὴν μο... more μαρια αΓρΕΒη, οἱ κρητικὲς εἰκόνες τοῦ χριστοῦ Παντοκράτορα καὶ τῆς Παναγίας Γλυκοφιλούσας στὴν μονὴ Ἀρτοκωστᾶς Κυνουρίας τοῦ ἐργαστηρίου τοῦ Ἐμμανουὴλ τζάνε .
Περί Ιστορίας, 2021
Στην παρούσα εργασία εκδίδεται και σχολιάζεται ένα τελείως άγνωστο μέχρι σήμερα πατριαρχικό έγγρα... more Στην παρούσα εργασία εκδίδεται και σχολιάζεται ένα τελείως άγνωστο μέχρι σήμερα πατριαρχικό έγγραφο που εκδόθηκε από τον πατριάρχη Σαμουήλ Α΄ Χαντζερή κατά τη διάρκεια της α΄ πατριαρχίας του (1763-1768) υπέρ της μικρής και εν πολλοίς άγνωστης Μονής Κούμπαρη που βρίσκεται στη ράχη ενός από τους πρόβουνους του νοτιοανατολικού Ταϋγέτου. Πρόκειται για την πατριαρχική και συνοδική απόφαση ανανέωσης του σταυροπηγιακού καθεστώτος της μικρής μονής που είχε εκδοθεί επί των ημερών του πατριάρχη Τιμοθέου Β΄ (1612-1620). Το πατριαρχικό έγγραφο δεν ανανεώνει όμως μόνο τη σταυροπηγιακή αξία της μονής, αλλά επιπλέον επιχειρεί να καθιερώσει, ίσως εν τέλει αναποτελεσματικά, συγκεκριμένες ασφαλιστικές δικλείδες προστασίας του σταυροπηγιακού του καθεστώτος από τις επιβουλές τοπικών παραγόντων.
Byzantina Symmeikta
Η παρούσα εργασία εστιάζει στην αξιολόγηση της Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας στην οποία προέβη ο ... more Η παρούσα εργασία εστιάζει στην αξιολόγηση της Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας στην οποία προέβη ο Γεώργιος Σφραντζής στο ιστοριογραφικό του έργο, το οποίο γράφτηκε λίγες μόλις δεκαετίες ύστερα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453). Η επιλογή να εστιάσουμε στον συγκεκριμένο συγγραφέα δεν είναι τυχαία. Η συμμετοχή του σε πολλαπλές διπλωματικές αποστολές, αλλά και τα διάφορα κυβερνητικά αξιώματα που του ανατέθηκαν κατά καιρούς, τον καθιστούν άριστο γνώστη των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής της Αυτοκρατορίας αλλά και των λόγων που οδήγησαν κάθε φορά τον εκάστοτε αυτοκράτορα σε συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις. Η ιστορική του αφήγηση, επί πλέον, δεν απηχεί ιδεολογικές συγκρούσεις ούτε θρησκευτικές διενέξεις. Έτσι, η μαρτυρία του συμβάλλει αποφασιστικά στην καλύτερη δυνατή κατανόηση των κριτηρίων βάσει των οποίων οι τελευταίοι υιοθέτησαν τη συγκεκριμένη πολιτική, ενώ παράλληλα μας επιτρέπει να κατανοήσουμε πώς αυτή αντιμετωπίστηκε από ένα τμήμα τουλάχιστον των κυβερνητικών αξιωματο...
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕ... more ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΟΥΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΤΑΞΗ, ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΣΤΕΡΟ 11Ο ΑΙΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ 1460. ΟΙ ΠΤΥΧΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΕΙΤΕ ΕΙΧΑΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΔΡΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΩΝ ΚΑΤΑΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΔΡΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΗΣ. ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΣΤΕΡΟ 2Ο ΑΙΩΝΑ, ΟΠΟΤΕ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1460, ΟΤΑΝ Ο ΜΥΣΤΡΑΣ ΚΑΙ...
BYZANTINA SYMMEIKTA 31, 2021
Η παρούσα εργασία εστιάζει στην αξιολόγηση της Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας στην οποία προέβη ο ... more Η παρούσα εργασία εστιάζει στην αξιολόγηση της Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας στην οποία προέβη ο Γεώργιος Σφραντζής στο ιστοριογραφικό του έργο, το οποίο γράφτηκε λίγες μόλις δεκαετίες ύστερα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453). Η επιλογή να εστιάσουμε στον συγκεκριμένο συγγραφέα δεν είναι τυχαία. Η συμμετοχή του σε πολλαπλές διπλωματικές αποστολές, αλλά και τα διάφορα κυβερνητικά αξιώματα που του ανατέθηκαν κατά καιρούς, τον καθιστούν άριστο γνώστη των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής της Αυτοκρατορίας αλλά και των λόγων που οδήγησαν κάθε φορά τον εκάστοτε αυτοκράτορα σε συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις. Η ιστορική του αφήγηση, επί πλέον, δεν απηχεί ιδεολογικές συγκρούσεις ούτε θρησκευτικές διενέξεις. Έτσι, η μαρτυρία του συμβάλλει αποφασιστικά στην καλύτερη δυνατή κατανόηση των κριτηρίων βάσει των οποίων οι τελευταίοι υιοθέτησαν τη συγκεκριμένη πολιτική, ενώ παράλληλα μας επιτρέπει να κατανοήσουμε πώς αυτή αντιμετωπίστηκε από ένα τμήμα τουλάχιστον των κυβερνητικών αξιωματούχων της εποχής εκείνης.
Θεολογία 91: 2, 2020
The present article consists of a critical publication and commentary
on a little-known yet never... more The present article consists of a critical publication and commentary
on a little-known yet never before published archival document on
Petros the Peloponnesian (ca 1730-1778), an emblematic personality of
ecclesiastical music after the Fall of Constantinople. It is a patriarchal
beneficent letter issued by the Patriarch Samuel I Chatzeris (1763-1768
and 1773-1774) on March 1764 with which Petros becomes Exarch of
the Stavropegian Monastery of the Holy Forerunner at Trypi of Laconia.
Λακωνικαί Σπουδαί τ. 22, 2020
This article is a study from the point of view of ecclesiastical law on a
specific marriage from ... more This article is a study from the point of view of ecclesiastical law on a
specific marriage from early 18th century, held in Megali Vrysi, a village of
West Parnon, South Peloponnese. The article attempts to look for possible
interconnections of said marriage with contemporary historical events.
Byzantion 89, 2019
Cet article étudie le rôle qu’a joué Méthode, métropolite de Lacédémone, au cours des travaux du ... more Cet article étudie le rôle qu’a joué Méthode, métropolite de Lacédémone, au cours des travaux du Concile de Ferrare-Florence. Bien qu’on ne sache pas grand-chose à ce propos, il est toutefois clair que son rôle a été essentiel pour une partie des négociations inter-orthodoxes, notamment sur la question de savoir si la délégation orthodoxe devait accepter le Filioque oui ou non. En général, le comportement de Méthode confirme, avant tout, son appartenance à la délégation byzantine qui était fermement en faveur de l’union des deux Églises. Malgré cela, à son retour à Constantinople, il revenait sur sa signature avec la même aisance avec laquelle il l’avait mise sur le document du Décret Florentin. Il semble que de nouvelles circonstances l’aient incité à changer de camp.
Μανδαγόρας τχ 54 (Χειμώνας 2018-2019)
Στην παρούσα εργασία επιχειρούνται ορισμένες προδρομικές παρατηρήσεις σχετικά με τον τρόπο εργασί... more Στην παρούσα εργασία επιχειρούνται ορισμένες προδρομικές παρατηρήσεις σχετικά με τον τρόπο εργασία του Καισάριου Δαπόντε κατά τη συγγραφή του Ιστορικού Καταλόγου (1784), καθώς και τις πηγές που χρησιμοποιεί.
Γεωργία Ξανθάκη-Καραμάνου (επιμ. εκδ.), Το Βυζάντιο κατά τους παλαιολογείους χρόνους: Σχέσεις Ανατολής και Δύσεως και αφετηρία του Νέου Ελληνισμού. Πρακτικά Συνεδρίων (Μυστράς, 6-8 Νοεμβρίου 2015 και 27-29 Μαΐου 2016) [Ινστιτούτο Έρευνας Βυζαντινού Πολιτισμού: Σειρά Εκδόσεων ΙΙ], Αθήνα 2017, 2017
The aim of this paper is the reconsideration of the ecclesiastic history
of Lacedaemonia during t... more The aim of this paper is the reconsideration of the ecclesiastic history
of Lacedaemonia during the period 1438/39-1460. It is attempted
to investigate the consequences of the Florentine Union in the ecclesiastical administration and the religious life of Lacedaemonia. This effort is hoped to clarify the attitude of the Bishops of Lacedaemonia towards the Florentine Decree.
Uploads
Papers by Dimitrios Vachaviolos
focusing primarily on its administrative organization, its ecclesiastical
affiliation, as well as the gradual transformation of the settlement into an
important regional port with intense business and shipping activity during the 11th and 12th centuries
effort of the Middle Ages to end the long-standing ecclesiastical schism between Eastern and
Western Christianity. Its convening is an extremely important papal concession to Orthodox
ecclesiology and especially to the persistent Byzantine demands for a common interactive
treatment of all those who caused the problem of Christian division. This request was first
expressed by Patriarch Joseph I (first patriarchate 1266 - 1275 and second patriarchate: 1282
- 1283) in 1273, according to which no diplomatic plan for ecclesiastical unity could succeed
if not based entirely on a pragmatic exchange of views. The dialogue in the context of an
ecclesiastical council was, after all, the way in which the Church had traditionally resolved the
problems of discord. The convening of an ecumenical council was therefore for the Orthodox
side the only possible solution to the problem of Christian division, and for this reason the
request for its convening was insisted on by the Byzantine clergy. The Florentine Decree,
although signed by both delegations, was never accepted by the majority of the Orthodox, as
they did not consider it a product of fraternal and honest dialogue, but a product of financing
and coercion of the Byzantine delegation.8 Thus, representatives of the anti-unionist faction,
even those who had signed the Florentine Decree, continued to call for the reconvening of a
joint ecclesiastical Council during which the issues that separated the two Churches would be
discussed in honest dialogue. These requests have not been systematically addressed to the
scholarly community so far, despite the fact that several researchers have even recently tried
to monitor the activities of the anti-unionist faction in the fifteen years between the end of the
Council and the Fall of Constantinople. This, of course, does not mean that there is no reference to them. There are, however, occasional brief references usually due to the recording of
the events that provoked the activities. It is also obvious that there has been neither a consolidated presentation nor a comparative examination of these requests. The present paper,
on the other hand, focuses precisely on the specific requests in such a way as to highlight the
beliefs and hopes of the circles from which they emerged, as well as the relevant reactions they
provoked both in the imperial authorities and in the Roman Church
personalities of the Greek Revolution, despite the fact that he played
a decisive role in many of the military and political events that took
place during the first months of the Greek Revolution. The available testimonies describe him as a particularly ascetic but fearless
leader who also encouraged the Greeks with fiery speeches. These
speeches were governed on the one hand by a profound Ottomanmurderous rage and on the other by the necessary attempt to
sanctify the Revolution. The present paper focuses on this attempt
to sanctify the Revolution.
on a little-known yet never before published archival document on
Petros the Peloponnesian (ca 1730-1778), an emblematic personality of
ecclesiastical music after the Fall of Constantinople. It is a patriarchal
beneficent letter issued by the Patriarch Samuel I Chatzeris (1763-1768
and 1773-1774) on March 1764 with which Petros becomes Exarch of
the Stavropegian Monastery of the Holy Forerunner at Trypi of Laconia.
specific marriage from early 18th century, held in Megali Vrysi, a village of
West Parnon, South Peloponnese. The article attempts to look for possible
interconnections of said marriage with contemporary historical events.
of Lacedaemonia during the period 1438/39-1460. It is attempted
to investigate the consequences of the Florentine Union in the ecclesiastical administration and the religious life of Lacedaemonia. This effort is hoped to clarify the attitude of the Bishops of Lacedaemonia towards the Florentine Decree.
focusing primarily on its administrative organization, its ecclesiastical
affiliation, as well as the gradual transformation of the settlement into an
important regional port with intense business and shipping activity during the 11th and 12th centuries
effort of the Middle Ages to end the long-standing ecclesiastical schism between Eastern and
Western Christianity. Its convening is an extremely important papal concession to Orthodox
ecclesiology and especially to the persistent Byzantine demands for a common interactive
treatment of all those who caused the problem of Christian division. This request was first
expressed by Patriarch Joseph I (first patriarchate 1266 - 1275 and second patriarchate: 1282
- 1283) in 1273, according to which no diplomatic plan for ecclesiastical unity could succeed
if not based entirely on a pragmatic exchange of views. The dialogue in the context of an
ecclesiastical council was, after all, the way in which the Church had traditionally resolved the
problems of discord. The convening of an ecumenical council was therefore for the Orthodox
side the only possible solution to the problem of Christian division, and for this reason the
request for its convening was insisted on by the Byzantine clergy. The Florentine Decree,
although signed by both delegations, was never accepted by the majority of the Orthodox, as
they did not consider it a product of fraternal and honest dialogue, but a product of financing
and coercion of the Byzantine delegation.8 Thus, representatives of the anti-unionist faction,
even those who had signed the Florentine Decree, continued to call for the reconvening of a
joint ecclesiastical Council during which the issues that separated the two Churches would be
discussed in honest dialogue. These requests have not been systematically addressed to the
scholarly community so far, despite the fact that several researchers have even recently tried
to monitor the activities of the anti-unionist faction in the fifteen years between the end of the
Council and the Fall of Constantinople. This, of course, does not mean that there is no reference to them. There are, however, occasional brief references usually due to the recording of
the events that provoked the activities. It is also obvious that there has been neither a consolidated presentation nor a comparative examination of these requests. The present paper,
on the other hand, focuses precisely on the specific requests in such a way as to highlight the
beliefs and hopes of the circles from which they emerged, as well as the relevant reactions they
provoked both in the imperial authorities and in the Roman Church
personalities of the Greek Revolution, despite the fact that he played
a decisive role in many of the military and political events that took
place during the first months of the Greek Revolution. The available testimonies describe him as a particularly ascetic but fearless
leader who also encouraged the Greeks with fiery speeches. These
speeches were governed on the one hand by a profound Ottomanmurderous rage and on the other by the necessary attempt to
sanctify the Revolution. The present paper focuses on this attempt
to sanctify the Revolution.
on a little-known yet never before published archival document on
Petros the Peloponnesian (ca 1730-1778), an emblematic personality of
ecclesiastical music after the Fall of Constantinople. It is a patriarchal
beneficent letter issued by the Patriarch Samuel I Chatzeris (1763-1768
and 1773-1774) on March 1764 with which Petros becomes Exarch of
the Stavropegian Monastery of the Holy Forerunner at Trypi of Laconia.
specific marriage from early 18th century, held in Megali Vrysi, a village of
West Parnon, South Peloponnese. The article attempts to look for possible
interconnections of said marriage with contemporary historical events.
of Lacedaemonia during the period 1438/39-1460. It is attempted
to investigate the consequences of the Florentine Union in the ecclesiastical administration and the religious life of Lacedaemonia. This effort is hoped to clarify the attitude of the Bishops of Lacedaemonia towards the Florentine Decree.