Papers by Alexandros Kleidonas
Αξιοποιώντας τη συμβιωτική σχέση μεταξύ μουσικής και αρχιτεκτονικής, μέσα σε ένα συγκεκριμένο ιστ... more Αξιοποιώντας τη συμβιωτική σχέση μεταξύ μουσικής και αρχιτεκτονικής, μέσα σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο αρχών και πρακτικών και κατ’ αναλογίαν με το μουσικό αυτοσχεδιασμό εξετάζεται ο αρχιτεκτονικός αυτοσχεδιασμός ως αυθόρμητη, απρόβλεπτη, δημιουργική συνεισφορά των τελικών αποδεκτών του σχεδιασμού στο έργο του αρχιτέκτονα-συνθέτη, ως ατομική ή/και συλλογική δράση-παρέμβαση των χρηστών στην παραγωγή του αρχιτεκτονικού χώρου. Παράλληλα, εξετάζεται η αρχιτεκτονική σύνθεση ως μέσον πραγματοποίησης τέτοιων αυτοσχεδιαστικών δράσεων. Βέβαια, υφίσταται μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο τεχνών, η οποία αφορά στην υπόσταση του παραγόμενου έργου, καθώς η αρχιτεκτονική, που διαθέτει φυσική υπόσταση και μια οικονομική υπεραξία, σχετίζεται με το χώρο ενώ η μουσική με το χρόνο. Ωστόσο, επειδή η έρευνα δεν βασίζεται στο συνήθη συσχετισμό των κοινών δομικών-μορφικών χαρακτηριστικών και όρων τους αλλά στο συσχετισμό τους ως διαδικασιών παραγωγής, αυτή η διαφορά δεν εμποδίζει την πραγματοποίηση της επιχειρούμενης αναλογίας. Ο αρχιτεκτονικός αυτοσχεδιασμός, λοιπόν, συσχετίζεται με τις νεότερες αντιλήψεις περί ομαδικής δημιουργίας, στο πλαίσιο των οποίων γεφυρώνεται το χάσμα μεταξύ ειδικού και μη ειδικού και αναθεωρείται η σχέση μεταξύ σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού. Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται από το έργο στη διαδικασία παραγωγής του, όπου ο συνθέτης αναλαμβάνει ρόλο διαμεσολαβητή και οργανωτή ενώ ο τελικός αποδέκτης ρόλο συνδημιουργού. Πρωταρχική σημασία δεν έχει η αισθητική τελειότητα του παραγόμενου προϊόντος αλλά η άμεση ανταπόκρισή του στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, που το δημιουργεί. Έτσι, ο αυτοσχεδιασμός, ιδίως ο ομαδικός αυτοσχεδιασμός (όπως και ο συμμετοχικός σχεδιασμός που εντάσσεται στην έρευνα), εμπλέκοντας τους τελικούς αποδέκτες στην παραγωγή του έργου επιδιώκει τη χειραφέτησή τους, αξιώνει τη δημιουργική συμβολή τους έναντι της παθητικής κατανάλωσης και με εργαλείο την αλληλεπίδραση, τη συνεργασία και το διάλογο στοχεύει στην ελεύθερη, ισότιμη, δημοκρατική έκφραση. Στο πλαίσιο της έρευνας μελετώνται έξι περιπτώσεις, τρεις από το χώρο της μουσικής και τρεις από το χώρο της αρχιτεκτονικής, που εξετάζονται κατά ζεύγη με βάση τη διάκριση σε ιδιωματικό, μη-ιδιωματικό και διιδιωματικό αυτοσχεδιασμό. Πρόκειται αντίστοιχα για τους μουσικούς Ornette Coleman, Cornelius Cardew, Anthony Braxton και τους αρχιτέκτονες Herman Hertzberger, Lucien Kroll, Christopher Alexander.
Reclaiming the symbiotic relationship between music and architecture, within a specific historica... more Reclaiming the symbiotic relationship between music and architecture, within a specific historical context of principles and practices, and in correlation to musical improvisation, the architectural improvisation is examined as a spontaneous, unpredictable, creative contribution of the final recipients of design in the work of the architect-composer, as an individual and/or collective action-intervention of users in the production of architectural space. In addition, architectural composition is considered as a means to accomplish such improvisatory actions. Surely, there is a fundamental difference between the two arts, which concerns the existence of the work produced, since architecture, which has a physical substance and an economic surplus value, is associated with space while music is associated with time. However, just because research is not based on the usual correlation of their common structure-form features and terms but on their correlation as production processes, this...
This paper summarizes the key issues of an ongoing doctorate research, principally conducted in a... more This paper summarizes the key issues of an ongoing doctorate research, principally conducted in architecture and correlatively in music. The interdisciplinary subject of study is shaped partly by the general, reciprocal characteristics of selected areas in terms of artistic composition, and partly by their special correlation in terms of improvisatory action. The text thus describes the extensive association of architectural and musical synthesis according to several temporal – spatial considerations, and continues by focusing on suggestions and references that document the emergence and development of improvisation in both examined fields. It is considered that the research for improvisation methods and techniques in both architecture and music, and especially the focus on what has been accomplished after 1960, provide evidence for shared incentives, parallel visions, as well as common practices and theories aiming at the decentralization and popularization of work-production proce...
Looking at the majority of constructed environment in our cities (i.e. Tirana and Athens), questi... more Looking at the majority of constructed environment in our cities (i.e. Tirana and Athens), questions arise concerning on one hand customary relations between architects and their end-product recipients, and on the other hand usual means that define these relations. Is architectural design advanced enough to provide handling of contingency due to users‟ unforeseen dispositions and actions? Are users adequately prompted and properly activated to contribute and participate in the formation of their own space?
Design Principles and Practices: An International Journal—Annual Review
Looking at the majority of constructed environment in our cities (i.e. Tirana and Athens), questi... more Looking at the majority of constructed environment in our cities (i.e. Tirana and Athens), questions arise concerning on one hand customary relations between architects and their end-product recipients, and on the other hand usual means that define these relations. Is architectural design advanced enough to provide handling of contingency due to users" unforeseen dispositions and actions? Are users adequately prompted and properly activated to contribute and participate in the formation of their own space?
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, όπως γενικά πραγματοποιείται σε επαγγελματικό επίπεδο αλλά και όπως ... more Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, όπως γενικά πραγματοποιείται σε επαγγελματικό επίπεδο αλλά και όπως κυρίως διδάσκεται στις αρχιτεκτονικές σχολές, στηρίζεται στην αποδοχή και στην επιβεβαίωση του αναντικατάστατου ρόλου, τον οποίο ο αρχιτέκτονας κατέχει στην κοινωνία. Ωστόσο, η καθημερινή πρακτική έρχεται συχνά να διαψεύσει αυτήν την πεποίθηση αφαιρώντας από τον αρχιτέκτονα το ρόλο του κύριου ρυθμιστή της οικοδομικής διαδικασίας και στερώντας του την αποκλειστικότητα της δημιουργίας, όταν οι τελικοί αποδέκτες του σχεδιασμού επεμβαίνουν δραστικά στη διαμόρφωση του αρχιτεκτονικού έργου. Στόχος της παρούσας εισήγησης είναι να θέσει υπό εξέταση την πιθανότητα και τις προοπτικές ενίσχυσης, στο πλαίσιο των αρχιτεκτονικών σπουδών, της αντίληψης του αρχιτεκτονικού έργου ως συλλογικής – συμμετοχικής υπόθεσης. Μέσα από τη μελέτη της σχέσης σχεδιασμού και αυτοσχεδιασμού επιχειρείται να αμφισβητηθεί ο κυρίαρχος ρόλος του αρχιτέκτονα και να εδραιωθεί η αξία της συμμετοχής του δημιουργικού χρήστη στην παραγωγή του χώρου. Τα συμπεράσματα αυτού του εγχειρήματος ουσιαστικά είναι ερωτήματα και υποθέσεις για τα χαρακτηριστικά και τη σημασία ενός πιθανού μαθήματος αρχιτεκτονικού αυτοσχεδιασμού σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Composition and improvisation as correlation fields of architecture and music; An interdisciplina... more Composition and improvisation as correlation fields of architecture and music; An interdisciplinary research for 'open' and flexible work-production processes.
Uploads
Papers by Alexandros Kleidonas