Department of Public Finance

Purpose: This paper gauges the nexus between government expenditures and the output level in Turkey. Our primary research objective is to evaluate the extent to which government expenditures give rise to an increase in GDP taking the Armey curve theory as a basis for the analysis. Succinctly speaking, this theory suggests that the expansionary impact of government expenditure on income level has diminishing nature and beyond a certain threshold public spending impairs rather than accelerates economic activities for several reasons including crowding out, rent-seeking, tax hikes, and public debt surges.
Methodology: In order to test the validity of this theory, we use a dataset with annual frequency covering the 1968-2019 period, which is the longest dataset used to carry out this analysis in the literature for Turkey. We set up an ARDL model to estimate the long-run coefficients required for quantifying the optimal level of government spending in Turkey.
Results: According to our findings, the estimated function exhibits a concave down functional form, which implies a diminishing marginal effect of government spending on GDP, suggesting thereby that the Armey curve theory is valid for Turkey. In addition, even though government expenditure has topped out in recent years, it is still below the GDP maximising optimal level, which indicates that there is sufficient room for expansionary fiscal policies, with the caveat of a potential negative marginal impact on GDP once the optimal threshold is exceeded.
Conclusion: The long-run coefficients from the ARDL estimation reveal that despite a consistent upward trend, government expenditures are still below their optimal level, which implies that there is fiscal space available to the government as far as output maximisation is concerned. However, government expenditures have been on a downward trend recently, which is contrary to output maximisation.

Bilinen ilk medeniyetlerin ortaya çıkmasıyla insanoğlunun hayatına girmiş olan vergiler, varlıklarını günümüz modern devlet anlayışına kadar sürdürmüştür. Doğaldır ki bu tarihsel süreçte devletlerin vatandaşlarına arz ettiği mal ve hizmetlerin nicelik ve nitelik yönünden uğradığı değişime paralel olarak vergiler de değişime uğramıştır. En temel değişimi vergilerin günümüz devletlerinde kamu gelirlerinin en baskın bileşeni haline gelmesi olarak ifade etmek yanlış olmayacaktır. Zira tüm dünya ülkeleri kapsamında devamlı artış eğilimi içerisindeki kamusal mal ve hizmetlerin finansmanı için ülkelerin gelir ihityaçları artmakta ve bu ihtiyaç vergi gelirlerinin başı çektiği kamusal gelirlerle karşılanmaya çalışılmaktadır. Vergi gelirlerinin devletler için çok büyük bir öneme sahip olduğu açıkça görülmektedir. Öte yandan verginin diğer tarafı olan mükellefler için de aynı düzeyde önemli olduğu belirtilebilir. Çünkü ödeyecekleri vergi, bireylerin üzerinde bir yük oluşturmakta ve tüketim kararları üzerinde etkili olmaktadır. Bu bakımdan bireyler ödeyecekleri vergi miktarını en aza indirerek gelirlerini başka mal sepeti üzerinde harcamayı arzu edebilmektedirler. İlgili çerçevede, vergi gelirlerini eksiksiz olarak toplamak isteyen devletler için mükelleflerin vergiye uyum düzeyleri ve dolayısıyla vergiye uyum kararları üzerindeki unsurlar da önemli hale gelmektedir. Bu çalışmada mükelleflerin vergiye uyum kararları üzerinde etkili olabilen bireysel ve bireysel olmayan unsurlar araştırılmıştır.