Edirne Saray Kum Kasrı Hamamı ve Aşçılar Hamamı (The Kum Pavilion Bath And The Cooks Bath In The Edirne Palace)
Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Mura... more Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Murad'ın saltanatının son yıllarında inşa edilmeye başlanmış ve hemen her dönemdeki ilave ve onarımlarla büyük bir kompleks haline gelmiştir. Pek çok yapısı Fatih Sultan Mehmed zamanında inşa edilen ve bünyesinde çok farklı işlevli yaklaşık 100 civarında yapıyı barındıran bu saray, oldukça geniş bir alana yayılmaktaydı. İnşa edildiği tarihten, 19. yüzyıl sonlarına kadar yoğun bir kullanıma sahne olan ve pek çok tarihi olaya (Osmanlı-Rus ve Balkan Savaşları, IV. Mehmed'in sünnet şöleni, vd.) tanıklık eden Edirne Sarayı, özellikle Osmanlı-Rus ve Balkan savaşları sırasında önemli ölçüde tahrip olmuş ve pek çok yapısı yıkılmıştır. Saraydan günümüze çok az sayıda yapı ulaşmıştır.
Edirne Sarayı'nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında t... more Edirne Sarayı'nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında tamamlanarak hizmete açılmış ve sonraki dönemlerde yapılan eklerle birlikte 19. yüzyılın sonlarına kadar kullanılmıştır. Bünyesinde yüz kadar yapıyı barındıran sarayın su ihtiyacını karşılamak için çeşitli kaynaklardan isale hatları ile sular getirilmiş olup bu suların dağıtımı ve kullanımı için su terazisi, maksem, çeşme ve havuz gibi yapılar inşa edilmiş; bunlara ilaveten yeraltı sularından da faydalanmak için kuyular açılmıştır.
Edirne'nin Karaağaç Mahallesi'nin 1- 1,5 km. güneybatısındaki Timurtaş Camisi, günümüze k... more Edirne'nin Karaağaç Mahallesi'nin 1- 1,5 km. güneybatısındaki Timurtaş Camisi, günümüze kadar ayrıntılı olarak ele alınıp, incelenmemiştir. Eserin banisi olarak bilinen Timurtaş Paşa'nın; Osmanlı tarihinde görülen hangi Timurtaş olduğu, değişik şehirlerde varlığı bilinen aynı ismi taşıyan camiler ile bağlantısının olup- olmadığı, vakfiyesinin bulunup- bulunmadığı, inşa tarihi ve geçirdiği onarımlar ile Türk Mimarisi'ndeki yeri aydınlatılması gereken konular olarak karşımızda durmaktadır. Bu çalışmamızda Timurtaş Paşa Camisi; plan, malzeme- teknik, mimari, süsleme açılarından incelenerek öncesi ve çağdaşı örneklerle karşılaştırması yapılmıştır.
Edirne’nin Suloglu ilcesine bagli Tatarlar Koyu’nun Ayazma mevkiinde bulunan ve gunumuzde kullani... more Edirne’nin Suloglu ilcesine bagli Tatarlar Koyu’nun Ayazma mevkiinde bulunan ve gunumuzde kullanilmayan tarihi mezarliginda, Turk Mimarisi’nde XIV. yy.dan itibaren yayginlasmaya baslayan baldaken formlu bir turbe yer almaktadir. Bu calismada, simdiye kadar yayinlara gecmemis bu turbenin kim icin yaptirildigi, insa tarihi, plan, mimari, susleme ozellikleri ile Turk Mimarisi’ndeki yeri ve onemi uzerinde durulmustur
Bu çalışmada, Türkiye'de nominal döviz kurları ile faiz oranları arasındaki etki... more Bu çalışmada, Türkiye'de nominal döviz kurları ile faiz oranları arasındaki etkileşim Granger nedensellik testi kullanılarak araştırılmıştır. Granger nedensellik ilişkisini belirlemeden önce, birim kök ve eşbütünleşme analizi yapılmıştır. Zaman serisi teknikleri kullanılarak elde edilen ...
Edirne Sarayi, Sarayici olarak adlandirilan bolgede, Tunca Nehri’nin batisindaki alanda, II. Mura... more Edirne Sarayi, Sarayici olarak adlandirilan bolgede, Tunca Nehri’nin batisindaki alanda, II. Murad’in saltanatinin son yillarinda insa edilmeye baslanmis ve hemen her donemdeki ilave ve onarimlarla buyuk bir kompleks haline gelmistir. Pek cok yapisi Fatih Sultan Mehmed zamaninda insa edilen ve bunyesinde cok farkli islevli yaklasik 100 civarinda yapiyi barindiran bu saray, oldukca genis bir alana yayilmaktaydi. Insa edildigi tarihten, 19. yuzyil sonlarina kadar yogun bir kullanima sahne olan ve pek cok tarihi olaya (Osmanli-Rus ve Balkan Savaslari, IV. Mehmed’in sunnet soleni, vd.) taniklik eden Edirne Sarayi, ozellikle Osmanli- Rus ve Balkan savaslari sirasinda onemli olcude tahrip olmus ve pek cok yapisi yikilmistir. Saraydan gunumuze cok az sayida yapi ulasmistir. Kaynaklardan ve yayinlardan ogrendigimize gore Edirne Sarayi’nin; 117 Oda, 21 Divanhane, 18 Hamam, 8 Mescit, 17 Kapi, 13 Kogus, 4 Kiler, 5 Mutfak, 17 Kasir ve 6 Kopru’den meydana geldigi anlasilmaktadir. Kuskusuz bu bil...
Edirne Sarayı’nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında t... more Edirne Sarayı’nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında tamamlanarak hizmete açılmış ve sonraki dönemlerde yapılan eklerle birlikte 19. yüzyılın sonlarına kadar kullanılmıştır. Bünyesinde yüz kadar yapıyı barındıran sarayın su ihtiyacını karşılamak için çeşitli kaynaklardan isale hatları ile sular getirilmiş olup bu suların dağıtımı ve kullanımı için su terazisi, maksem, çeşme ve havuz gibi yapılar inşa edilmiş; bunlara ilaveten yeraltı sularından da faydalanmak için kuyular açılmıştır. Bu büyük saray kompleksi Osmanlı-Rus ve Balkan savaşları sırasında büyük oranda yok edilmiş, diğerleri ile birlikte su yapılarının da çoğu yok olmuş; sadece, saray maksemi, Namazgâhlı Çeşme, Matbah-ı Âmire Çeşmesi ile bir kuyu ve su terazisi günümüze ulaşabilmiştir. Bu çalışmada, fotoğraf ve çizim gibi görsel bilgileri bulunanlar ile yukarıda bahsi geçen mevcut su yapılarının tanıtılıp değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bunlar arasında 15. yüzyıla tarihlenen maks...
Edirne’de Osmanlı Dönemi’nde inşa edilmiş iki önemli saray; Eski Saray (Saray- ı Atik) ve Yeni Sa... more Edirne’de Osmanlı Dönemi’nde inşa edilmiş iki önemli saray; Eski Saray (Saray- ı Atik) ve Yeni Saray (Saray-ı Cedîd-i Âmire) bulunmaktadır. Edirne Yeni Saray; Edirne’nin Sarayiçi olarak adlandırılan bölgesinde, Tunca Nehri’nin batısındaki alanda, II. Murad’ın saltanatının son yıllarında, 1450 yılında inşa edilmeye başlanmış ve hemen her dönemdeki ilave ve onarımlarla büyük bir kompleks haline gelmiştir. Pek çok yapısı II. Mehmed (1451-1481) zamanında inşa edilen ve bünyesinde çok farklı işlevli yaklaşık 100 civarında yapıyı barındıran bu saray, oldukça geniş bir alana yayılmaktaydı. İmparatorluğun Yeni Sarayı (Saray-ı Cedîd-i Âmire), yüzyıllar boyunca kullanımda kalmış ve pek çok önemli olaya (örn. IV. Mehmet’in sünnet şöleni, Osmanlı- Rus Savaşları ve Balkan Savaşları, vb.) şahit olmuştur. 19. Yüzyılın sonları ve 20. Yüzyılın başlarında, 1877-1878 Osmanlı- Rus Savaşı ve 1910- 1912 Balkan Savaşları sırasında, Saray tahribata uğramış ve birçok yapısı yıkılmıştır. Kaynak ve yayınlarda...
Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Mura... more Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Murad'ın saltanatının son yıllarında inşa edilmeye başlanmış ve hemen her dönemdeki ilave ve onarımlarla büyük bir kompleks haline gelmiştir. Pek çok yapısı Fatih Sultan Mehmed zamanında inşa edilen ve bünyesinde çok farklı işlevli yaklaşık 100 civarında yapıyı barındıran bu saray, oldukça geniş bir alana yayılmaktaydı. İnşa edildiği tarihten, 19. yüzyıl sonlarına kadar yoğun bir kullanıma sahne olan ve pek çok tarihi olaya (Osmanlı-Rus ve Balkan Savaşları, IV. Mehmed'in sünnet şöleni, vd.) tanıklık eden Edirne Sarayı, özellikle Osmanlı-Rus ve Balkan savaşları sırasında önemli ölçüde tahrip olmuş ve pek çok yapısı yıkılmıştır. Saraydan günümüze çok az sayıda yapı ulaşmıştır.
Özet Bu çalışmada, Osmanlı Devleti'nin ikinci başkenti olan ve İstanbul fethedildikten sonra da ö... more Özet Bu çalışmada, Osmanlı Devleti'nin ikinci başkenti olan ve İstanbul fethedildikten sonra da önemini koruyan Edirne' de inşa edilen Edirne Sarayı'nı (Sarây-ı Cedîd-i Âmire) kaynak ve yayınların yanı sıra uzun yıllar sahada gerçekleştirdiğimiz çalışmalara dayalı olarak inceledik. Sarayın inşa edildiği tarihten bugüne dek geçirdiği süreci, maruz kaldığı tahribatları ve dönemin olaylarını ele aldık. Yapmış olduğumuz gözlem ve tespitler doğrultusunda; sarayın mevcut durumu, sorunları, ihyası ve korunmasına yönelik görüş ve önerilerimizi ortaya koyduk. Osmanlı sultanlarının ve idarecilerinin sıkça gittiği, Balkanlara yapılan seferler için bir harekât merkezi olan Edirne, tarih boyunca koruduğu önemini günümüzde de bir sınır şehri olması nedeniyle devam ettirmektedir. Dolayısıyla Edirne ve Edirne Sarayı, hem Osmanlı Devleti hem de özellikle Balkan coğrafyası için her zaman stratejik ve dikkat çekici olmuştur. Edirne' de Osmanlı döneminde Eski Saray (Sarây-ı Atîk) ve Yeni Saray (Sarây-ı Cedîd-i Âmire) adlarıyla iki önemli saray inşa edilmiştir. Bu saraylar dışında, devlet ileri gelenleri tarafından kentin değişik yerlerinde (özellikle Tunca ve Meriç nehirleri boyunca) köşk ve kasırların (Buçuktepe Sarayı, Mamak Sarayı, Akpınar Köyü Sarayı) yaptırıldığı bilinmektedir. Ne yazık ki, bunların hiçbiri günümüze ulaşamadığı gibi, kent içerisindeki konumları da şimdilik belirlenememiştir. Osmanlı arkeolojisi ve saray hayatı bakımından büyük önem taşıyan Edirne Sarayı (Sarây-ı Cedîd-i Âmire), yakın zamana kadar şöhretine yakışır ilgiden mahrum kalmıştır. Geçmiş yıllarda gösterilen ilgi ve kararlılık, hep kesintilere uğramıştır. Son yıllarda TBMM Başkanlığı, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Edirne Valiliği ve Millî Saraylar Başkanlığının üst düzeydeki ilgi ve katkıları ile başlatılan arkeolojik kazı, restorasyon ve koruma çalışmaları sayesinde onlarca yıl kaderine terk edilen Edirne Sarayı'nın (Sarây-ı Cedîd-i Âmire) makûs talihinin Millî Saraylar Başkanlığı eliyle kesintiye uğramadan değişeceği inancındayız.
Our aim in this study is not to discuss the establishment, functioning, and types of foundation
i... more Our aim in this study is not to discuss the establishment, functioning, and types of foundation institutions in detail. Our main aim is to emphasise the effects of the complexes, which are a collection of buildings and structures with different functions built within the foundation system in the Ottoman Period, on the construction, settlement, and therefore the physical development of cities and towns. With the zoning and construction activities carried out on cities, towns, and roads within the foundation institution, the needs of society in the fields of religion, education, trade, social, cultural, etc. were met. In addition, a significant part of the infrastructure (roads, bridges, water systems, etc.) works on cities, towns, and roads were carried out within the foundation system. While preparing this article, previous research and publications on this subject and our field studies based on many years have been utilised. The sources and publications used in the study are provided at the end of the article. In the establishment and development of Ottoman cities, social complexes and religious and social building communities were established in different parts of the cities and directed the formation of crowded districts. In Turkish-Islamic cities, complexes were generally designed and built within the framework of a plan and programme. Within the complexes, there are structures with different functions that meet the needs of the people of the city and town. These complexes can be found in almost all Ottoman cities and towns, especially in capitals such as Bursa, Edirne, and Istanbul. They also appear as benzil social complexes built on the main roads connecting these cities and towns. In this way, in addition to the physical shaping and development of cities and towns, the needs of their inhabitants were also met. New neighbourhoods bearing the same name as the social complexes emerged around these complexes built within the foundations, and thus, the new population coming to the city settled in these neighbourhoods. In addition to the three capitals of the Ottoman Empire (Bursa, Edirne, Istanbul), we can often see this situation in Balkan cities such as Skopje, Ishtip, Tetovo, Salonica, Sarajevo, Mostar, Banja Luka, Dimetoka, Elbasan, Berat, Prizren, Plovdiv, Rhodes, Crete, Zigetvar, and Peç; Anatolian cities such as Konya, Kayseri, Manisa, Amasya, Trabzon, and Diyarbakr; and cities in countries such as Morocco, Tunisia, Algeria, Egypt, Iraq, and Crimea. These cities, which were within the borders of the Eastern Roman Empire before they came under Ottoman rule, gained the character of Ottoman cities in a short period of time with the rapid reconstruction and settlement activities initiated after their conquest. In these and other Ottoman cities and towns, the zoning and settlement policies explained in detail above were implemented. Thanks to the foundations established in this direction, complexes, almshouses, mosques and masjids, and tekkes and dervish lodges were built, each of which was the centre of the neighbourhood or district they were named after. To cover the maintenance and repair costs of these buildings, the salaries of the staff, and other expenses, commercial buildings (shops, bazaars, inns, mills, etc.) called “akar” were built in the commercial and production areas of the city. Thus, both the development of trade and production areas and the establishment of new districts and neighbourhoods where the population migrating to the city would reside were ensured. Undoubtedly, those who pioneered and contributed to the physical, commercial, economic, cultural, and social development of cities and towns (as in the cases of Bursa, Edirne and Istanbul) were state rulers and their families, senior administrators, Muslim judges, scholars, merchants, sheikhs, etc. through the foundations they established. In addition, the benzil social complexes, which were built on the roads connecting the cities and towns, at a distance from dawn to dusk, and whose centre of gravity was composed of inns and caravanserais for trade and accommodation purposes, enabled the places where they were located to flourish and turn into towns and cities over time. In the reconstruction and settlement policy implemented by the Ottoman Empire in the cities and towns included within its borders, those who came to the forefront through the foundations they established were members of the dynasty, high-level administrators and soldiers, Muslim judges, scholars, merchants, sheikhs, and people with status in society. Newly captured cities were rapidly Turkified and Islamised through a conscious reconstruction and settlement policy pursued through the foundation system. The foundation institution, whose founders, functioning, purpose of establishment, zoning, and construction activities to meet the needs of the people living in cities and towns in the Ottoman period were explained above, continues its existence and activities in a diversified and enriched manner today.
TEKİRDAĞ- SARAY- AYAS PAŞA KÜLLİYESİ (Ayas Pasha Complex in Tekirdağ at Saray), 2024
Özet: Tekirdağ'a bağlı Saray ilçesi, 14. yüzyılın üçüncü çeyreğinde Türk id resine girmiĢtir. Osm... more Özet: Tekirdağ'a bağlı Saray ilçesi, 14. yüzyılın üçüncü çeyreğinde Türk id resine girmiĢtir. Osmanlı Dönemi'nde, padiĢahların avlanmak üzere geçici süreyle konakladığı bir yer olan ve bu sayede geliĢen Saray'da, ilçeye adını da veren bir sarayın varlığı bilinmektedir. Bu araĢtırmada; Tekirdağ Saray ilçe merkezinde bulunan Ayas PaĢa Külliy e alınmıĢtır. Cami, medrese, mektep, imaret, çeĢme, kervansaray, bezirhane, ekmek fırını, değirmen ve hamamdan meydana gelen Ayas PaĢa Külliyesi'nden günümüze sadece cami ve hamam gelebilmiĢtir. Ayas PaĢa'nın türbesi, Ġstanbul Eyüpsultan Camii' maktadır. ÇalıĢmada, külliyeyi oluĢturan ve günümüze ulaĢabilen cami ve hamam; teknik ve süsleme bakımlarından değerlendirilmiĢtir. Ancak, külliyenin diğer yapılarının ne zaman ortadan kalktığı ise belirl nememiĢtir. Ayas PaĢa Camii ve hamamı, inĢa edildiği dönemin mimari ü lubunu yansıtmaktadır. Oldukça sade bir görünüme sahip olan bu yapılara, plan ve mimari bakımlardan benzeyen pek çok örnek bulunmaktadır. Külliye'yi oluĢturan yapılardan cami ve hamam, günümüzde de özgün iĢlev ni sürdürmektedir. Cami' Kırım Hanları'na ait mezar taĢları bulunmaktadır. Trakya'nın farklı yerlerinde de, Kırım Hanları' taĢları mevcuttur. Bu konuda pek çok araĢtırma ve yayın bulunmakt dır. A cak, bu çalıĢmaya konu olan Ayas PaĢa Külliyesi hakkında, Ģimdiye kadar y pılmıĢ kapsamlı bir araĢtırma yayın bulunmamaktadır. Konuyla i sadece bir ansiklopedi maddesi vardır. Ġlk defa tarafımızdan ge çekleĢtirilen bu çalıĢma ile, Ayas PaĢa Külliyesi ile ilgili öneml derilmiĢ ol caktır. ArĢiv kaynakları ve yayınlardan da yararlanılarak hazırl Ģtırma ile, Osmanlı Ģehirciliği ve mimarlığı hakkındaönemli bilg miĢtir. Ayrıca, Osmanlı Dönemi'nin önemli Ģahsiyetlerinden olan Ayas P Ģa'nın, Saray ilçesinin imar ve iskânına katkısı da belirlenmeye çalıĢılmıĢtır.
Edirne Saray Kum Kasrı Hamamı ve Aşçılar Hamamı (The Kum Pavilion Bath And The Cooks Bath In The Edirne Palace)
Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Mura... more Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Murad'ın saltanatının son yıllarında inşa edilmeye başlanmış ve hemen her dönemdeki ilave ve onarımlarla büyük bir kompleks haline gelmiştir. Pek çok yapısı Fatih Sultan Mehmed zamanında inşa edilen ve bünyesinde çok farklı işlevli yaklaşık 100 civarında yapıyı barındıran bu saray, oldukça geniş bir alana yayılmaktaydı. İnşa edildiği tarihten, 19. yüzyıl sonlarına kadar yoğun bir kullanıma sahne olan ve pek çok tarihi olaya (Osmanlı-Rus ve Balkan Savaşları, IV. Mehmed'in sünnet şöleni, vd.) tanıklık eden Edirne Sarayı, özellikle Osmanlı-Rus ve Balkan savaşları sırasında önemli ölçüde tahrip olmuş ve pek çok yapısı yıkılmıştır. Saraydan günümüze çok az sayıda yapı ulaşmıştır.
Edirne Sarayı'nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında t... more Edirne Sarayı'nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında tamamlanarak hizmete açılmış ve sonraki dönemlerde yapılan eklerle birlikte 19. yüzyılın sonlarına kadar kullanılmıştır. Bünyesinde yüz kadar yapıyı barındıran sarayın su ihtiyacını karşılamak için çeşitli kaynaklardan isale hatları ile sular getirilmiş olup bu suların dağıtımı ve kullanımı için su terazisi, maksem, çeşme ve havuz gibi yapılar inşa edilmiş; bunlara ilaveten yeraltı sularından da faydalanmak için kuyular açılmıştır.
Edirne'nin Karaağaç Mahallesi'nin 1- 1,5 km. güneybatısındaki Timurtaş Camisi, günümüze k... more Edirne'nin Karaağaç Mahallesi'nin 1- 1,5 km. güneybatısındaki Timurtaş Camisi, günümüze kadar ayrıntılı olarak ele alınıp, incelenmemiştir. Eserin banisi olarak bilinen Timurtaş Paşa'nın; Osmanlı tarihinde görülen hangi Timurtaş olduğu, değişik şehirlerde varlığı bilinen aynı ismi taşıyan camiler ile bağlantısının olup- olmadığı, vakfiyesinin bulunup- bulunmadığı, inşa tarihi ve geçirdiği onarımlar ile Türk Mimarisi'ndeki yeri aydınlatılması gereken konular olarak karşımızda durmaktadır. Bu çalışmamızda Timurtaş Paşa Camisi; plan, malzeme- teknik, mimari, süsleme açılarından incelenerek öncesi ve çağdaşı örneklerle karşılaştırması yapılmıştır.
Edirne’nin Suloglu ilcesine bagli Tatarlar Koyu’nun Ayazma mevkiinde bulunan ve gunumuzde kullani... more Edirne’nin Suloglu ilcesine bagli Tatarlar Koyu’nun Ayazma mevkiinde bulunan ve gunumuzde kullanilmayan tarihi mezarliginda, Turk Mimarisi’nde XIV. yy.dan itibaren yayginlasmaya baslayan baldaken formlu bir turbe yer almaktadir. Bu calismada, simdiye kadar yayinlara gecmemis bu turbenin kim icin yaptirildigi, insa tarihi, plan, mimari, susleme ozellikleri ile Turk Mimarisi’ndeki yeri ve onemi uzerinde durulmustur
Bu çalışmada, Türkiye'de nominal döviz kurları ile faiz oranları arasındaki etki... more Bu çalışmada, Türkiye'de nominal döviz kurları ile faiz oranları arasındaki etkileşim Granger nedensellik testi kullanılarak araştırılmıştır. Granger nedensellik ilişkisini belirlemeden önce, birim kök ve eşbütünleşme analizi yapılmıştır. Zaman serisi teknikleri kullanılarak elde edilen ...
Edirne Sarayi, Sarayici olarak adlandirilan bolgede, Tunca Nehri’nin batisindaki alanda, II. Mura... more Edirne Sarayi, Sarayici olarak adlandirilan bolgede, Tunca Nehri’nin batisindaki alanda, II. Murad’in saltanatinin son yillarinda insa edilmeye baslanmis ve hemen her donemdeki ilave ve onarimlarla buyuk bir kompleks haline gelmistir. Pek cok yapisi Fatih Sultan Mehmed zamaninda insa edilen ve bunyesinde cok farkli islevli yaklasik 100 civarinda yapiyi barindiran bu saray, oldukca genis bir alana yayilmaktaydi. Insa edildigi tarihten, 19. yuzyil sonlarina kadar yogun bir kullanima sahne olan ve pek cok tarihi olaya (Osmanli-Rus ve Balkan Savaslari, IV. Mehmed’in sunnet soleni, vd.) taniklik eden Edirne Sarayi, ozellikle Osmanli- Rus ve Balkan savaslari sirasinda onemli olcude tahrip olmus ve pek cok yapisi yikilmistir. Saraydan gunumuze cok az sayida yapi ulasmistir. Kaynaklardan ve yayinlardan ogrendigimize gore Edirne Sarayi’nin; 117 Oda, 21 Divanhane, 18 Hamam, 8 Mescit, 17 Kapi, 13 Kogus, 4 Kiler, 5 Mutfak, 17 Kasir ve 6 Kopru’den meydana geldigi anlasilmaktadir. Kuskusuz bu bil...
Edirne Sarayı’nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında t... more Edirne Sarayı’nın inşası Sultan II. Murad tarafından başlatılmış, Fatih Sultan Mehmed zamanında tamamlanarak hizmete açılmış ve sonraki dönemlerde yapılan eklerle birlikte 19. yüzyılın sonlarına kadar kullanılmıştır. Bünyesinde yüz kadar yapıyı barındıran sarayın su ihtiyacını karşılamak için çeşitli kaynaklardan isale hatları ile sular getirilmiş olup bu suların dağıtımı ve kullanımı için su terazisi, maksem, çeşme ve havuz gibi yapılar inşa edilmiş; bunlara ilaveten yeraltı sularından da faydalanmak için kuyular açılmıştır. Bu büyük saray kompleksi Osmanlı-Rus ve Balkan savaşları sırasında büyük oranda yok edilmiş, diğerleri ile birlikte su yapılarının da çoğu yok olmuş; sadece, saray maksemi, Namazgâhlı Çeşme, Matbah-ı Âmire Çeşmesi ile bir kuyu ve su terazisi günümüze ulaşabilmiştir. Bu çalışmada, fotoğraf ve çizim gibi görsel bilgileri bulunanlar ile yukarıda bahsi geçen mevcut su yapılarının tanıtılıp değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bunlar arasında 15. yüzyıla tarihlenen maks...
Edirne’de Osmanlı Dönemi’nde inşa edilmiş iki önemli saray; Eski Saray (Saray- ı Atik) ve Yeni Sa... more Edirne’de Osmanlı Dönemi’nde inşa edilmiş iki önemli saray; Eski Saray (Saray- ı Atik) ve Yeni Saray (Saray-ı Cedîd-i Âmire) bulunmaktadır. Edirne Yeni Saray; Edirne’nin Sarayiçi olarak adlandırılan bölgesinde, Tunca Nehri’nin batısındaki alanda, II. Murad’ın saltanatının son yıllarında, 1450 yılında inşa edilmeye başlanmış ve hemen her dönemdeki ilave ve onarımlarla büyük bir kompleks haline gelmiştir. Pek çok yapısı II. Mehmed (1451-1481) zamanında inşa edilen ve bünyesinde çok farklı işlevli yaklaşık 100 civarında yapıyı barındıran bu saray, oldukça geniş bir alana yayılmaktaydı. İmparatorluğun Yeni Sarayı (Saray-ı Cedîd-i Âmire), yüzyıllar boyunca kullanımda kalmış ve pek çok önemli olaya (örn. IV. Mehmet’in sünnet şöleni, Osmanlı- Rus Savaşları ve Balkan Savaşları, vb.) şahit olmuştur. 19. Yüzyılın sonları ve 20. Yüzyılın başlarında, 1877-1878 Osmanlı- Rus Savaşı ve 1910- 1912 Balkan Savaşları sırasında, Saray tahribata uğramış ve birçok yapısı yıkılmıştır. Kaynak ve yayınlarda...
Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Mura... more Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Murad'ın saltanatının son yıllarında inşa edilmeye başlanmış ve hemen her dönemdeki ilave ve onarımlarla büyük bir kompleks haline gelmiştir. Pek çok yapısı Fatih Sultan Mehmed zamanında inşa edilen ve bünyesinde çok farklı işlevli yaklaşık 100 civarında yapıyı barındıran bu saray, oldukça geniş bir alana yayılmaktaydı. İnşa edildiği tarihten, 19. yüzyıl sonlarına kadar yoğun bir kullanıma sahne olan ve pek çok tarihi olaya (Osmanlı-Rus ve Balkan Savaşları, IV. Mehmed'in sünnet şöleni, vd.) tanıklık eden Edirne Sarayı, özellikle Osmanlı-Rus ve Balkan savaşları sırasında önemli ölçüde tahrip olmuş ve pek çok yapısı yıkılmıştır. Saraydan günümüze çok az sayıda yapı ulaşmıştır.
Özet Bu çalışmada, Osmanlı Devleti'nin ikinci başkenti olan ve İstanbul fethedildikten sonra da ö... more Özet Bu çalışmada, Osmanlı Devleti'nin ikinci başkenti olan ve İstanbul fethedildikten sonra da önemini koruyan Edirne' de inşa edilen Edirne Sarayı'nı (Sarây-ı Cedîd-i Âmire) kaynak ve yayınların yanı sıra uzun yıllar sahada gerçekleştirdiğimiz çalışmalara dayalı olarak inceledik. Sarayın inşa edildiği tarihten bugüne dek geçirdiği süreci, maruz kaldığı tahribatları ve dönemin olaylarını ele aldık. Yapmış olduğumuz gözlem ve tespitler doğrultusunda; sarayın mevcut durumu, sorunları, ihyası ve korunmasına yönelik görüş ve önerilerimizi ortaya koyduk. Osmanlı sultanlarının ve idarecilerinin sıkça gittiği, Balkanlara yapılan seferler için bir harekât merkezi olan Edirne, tarih boyunca koruduğu önemini günümüzde de bir sınır şehri olması nedeniyle devam ettirmektedir. Dolayısıyla Edirne ve Edirne Sarayı, hem Osmanlı Devleti hem de özellikle Balkan coğrafyası için her zaman stratejik ve dikkat çekici olmuştur. Edirne' de Osmanlı döneminde Eski Saray (Sarây-ı Atîk) ve Yeni Saray (Sarây-ı Cedîd-i Âmire) adlarıyla iki önemli saray inşa edilmiştir. Bu saraylar dışında, devlet ileri gelenleri tarafından kentin değişik yerlerinde (özellikle Tunca ve Meriç nehirleri boyunca) köşk ve kasırların (Buçuktepe Sarayı, Mamak Sarayı, Akpınar Köyü Sarayı) yaptırıldığı bilinmektedir. Ne yazık ki, bunların hiçbiri günümüze ulaşamadığı gibi, kent içerisindeki konumları da şimdilik belirlenememiştir. Osmanlı arkeolojisi ve saray hayatı bakımından büyük önem taşıyan Edirne Sarayı (Sarây-ı Cedîd-i Âmire), yakın zamana kadar şöhretine yakışır ilgiden mahrum kalmıştır. Geçmiş yıllarda gösterilen ilgi ve kararlılık, hep kesintilere uğramıştır. Son yıllarda TBMM Başkanlığı, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Edirne Valiliği ve Millî Saraylar Başkanlığının üst düzeydeki ilgi ve katkıları ile başlatılan arkeolojik kazı, restorasyon ve koruma çalışmaları sayesinde onlarca yıl kaderine terk edilen Edirne Sarayı'nın (Sarây-ı Cedîd-i Âmire) makûs talihinin Millî Saraylar Başkanlığı eliyle kesintiye uğramadan değişeceği inancındayız.
Our aim in this study is not to discuss the establishment, functioning, and types of foundation
i... more Our aim in this study is not to discuss the establishment, functioning, and types of foundation institutions in detail. Our main aim is to emphasise the effects of the complexes, which are a collection of buildings and structures with different functions built within the foundation system in the Ottoman Period, on the construction, settlement, and therefore the physical development of cities and towns. With the zoning and construction activities carried out on cities, towns, and roads within the foundation institution, the needs of society in the fields of religion, education, trade, social, cultural, etc. were met. In addition, a significant part of the infrastructure (roads, bridges, water systems, etc.) works on cities, towns, and roads were carried out within the foundation system. While preparing this article, previous research and publications on this subject and our field studies based on many years have been utilised. The sources and publications used in the study are provided at the end of the article. In the establishment and development of Ottoman cities, social complexes and religious and social building communities were established in different parts of the cities and directed the formation of crowded districts. In Turkish-Islamic cities, complexes were generally designed and built within the framework of a plan and programme. Within the complexes, there are structures with different functions that meet the needs of the people of the city and town. These complexes can be found in almost all Ottoman cities and towns, especially in capitals such as Bursa, Edirne, and Istanbul. They also appear as benzil social complexes built on the main roads connecting these cities and towns. In this way, in addition to the physical shaping and development of cities and towns, the needs of their inhabitants were also met. New neighbourhoods bearing the same name as the social complexes emerged around these complexes built within the foundations, and thus, the new population coming to the city settled in these neighbourhoods. In addition to the three capitals of the Ottoman Empire (Bursa, Edirne, Istanbul), we can often see this situation in Balkan cities such as Skopje, Ishtip, Tetovo, Salonica, Sarajevo, Mostar, Banja Luka, Dimetoka, Elbasan, Berat, Prizren, Plovdiv, Rhodes, Crete, Zigetvar, and Peç; Anatolian cities such as Konya, Kayseri, Manisa, Amasya, Trabzon, and Diyarbakr; and cities in countries such as Morocco, Tunisia, Algeria, Egypt, Iraq, and Crimea. These cities, which were within the borders of the Eastern Roman Empire before they came under Ottoman rule, gained the character of Ottoman cities in a short period of time with the rapid reconstruction and settlement activities initiated after their conquest. In these and other Ottoman cities and towns, the zoning and settlement policies explained in detail above were implemented. Thanks to the foundations established in this direction, complexes, almshouses, mosques and masjids, and tekkes and dervish lodges were built, each of which was the centre of the neighbourhood or district they were named after. To cover the maintenance and repair costs of these buildings, the salaries of the staff, and other expenses, commercial buildings (shops, bazaars, inns, mills, etc.) called “akar” were built in the commercial and production areas of the city. Thus, both the development of trade and production areas and the establishment of new districts and neighbourhoods where the population migrating to the city would reside were ensured. Undoubtedly, those who pioneered and contributed to the physical, commercial, economic, cultural, and social development of cities and towns (as in the cases of Bursa, Edirne and Istanbul) were state rulers and their families, senior administrators, Muslim judges, scholars, merchants, sheikhs, etc. through the foundations they established. In addition, the benzil social complexes, which were built on the roads connecting the cities and towns, at a distance from dawn to dusk, and whose centre of gravity was composed of inns and caravanserais for trade and accommodation purposes, enabled the places where they were located to flourish and turn into towns and cities over time. In the reconstruction and settlement policy implemented by the Ottoman Empire in the cities and towns included within its borders, those who came to the forefront through the foundations they established were members of the dynasty, high-level administrators and soldiers, Muslim judges, scholars, merchants, sheikhs, and people with status in society. Newly captured cities were rapidly Turkified and Islamised through a conscious reconstruction and settlement policy pursued through the foundation system. The foundation institution, whose founders, functioning, purpose of establishment, zoning, and construction activities to meet the needs of the people living in cities and towns in the Ottoman period were explained above, continues its existence and activities in a diversified and enriched manner today.
TEKİRDAĞ- SARAY- AYAS PAŞA KÜLLİYESİ (Ayas Pasha Complex in Tekirdağ at Saray), 2024
Özet: Tekirdağ'a bağlı Saray ilçesi, 14. yüzyılın üçüncü çeyreğinde Türk id resine girmiĢtir. Osm... more Özet: Tekirdağ'a bağlı Saray ilçesi, 14. yüzyılın üçüncü çeyreğinde Türk id resine girmiĢtir. Osmanlı Dönemi'nde, padiĢahların avlanmak üzere geçici süreyle konakladığı bir yer olan ve bu sayede geliĢen Saray'da, ilçeye adını da veren bir sarayın varlığı bilinmektedir. Bu araĢtırmada; Tekirdağ Saray ilçe merkezinde bulunan Ayas PaĢa Külliy e alınmıĢtır. Cami, medrese, mektep, imaret, çeĢme, kervansaray, bezirhane, ekmek fırını, değirmen ve hamamdan meydana gelen Ayas PaĢa Külliyesi'nden günümüze sadece cami ve hamam gelebilmiĢtir. Ayas PaĢa'nın türbesi, Ġstanbul Eyüpsultan Camii' maktadır. ÇalıĢmada, külliyeyi oluĢturan ve günümüze ulaĢabilen cami ve hamam; teknik ve süsleme bakımlarından değerlendirilmiĢtir. Ancak, külliyenin diğer yapılarının ne zaman ortadan kalktığı ise belirl nememiĢtir. Ayas PaĢa Camii ve hamamı, inĢa edildiği dönemin mimari ü lubunu yansıtmaktadır. Oldukça sade bir görünüme sahip olan bu yapılara, plan ve mimari bakımlardan benzeyen pek çok örnek bulunmaktadır. Külliye'yi oluĢturan yapılardan cami ve hamam, günümüzde de özgün iĢlev ni sürdürmektedir. Cami' Kırım Hanları'na ait mezar taĢları bulunmaktadır. Trakya'nın farklı yerlerinde de, Kırım Hanları' taĢları mevcuttur. Bu konuda pek çok araĢtırma ve yayın bulunmakt dır. A cak, bu çalıĢmaya konu olan Ayas PaĢa Külliyesi hakkında, Ģimdiye kadar y pılmıĢ kapsamlı bir araĢtırma yayın bulunmamaktadır. Konuyla i sadece bir ansiklopedi maddesi vardır. Ġlk defa tarafımızdan ge çekleĢtirilen bu çalıĢma ile, Ayas PaĢa Külliyesi ile ilgili öneml derilmiĢ ol caktır. ArĢiv kaynakları ve yayınlardan da yararlanılarak hazırl Ģtırma ile, Osmanlı Ģehirciliği ve mimarlığı hakkındaönemli bilg miĢtir. Ayrıca, Osmanlı Dönemi'nin önemli Ģahsiyetlerinden olan Ayas P Ģa'nın, Saray ilçesinin imar ve iskânına katkısı da belirlenmeye çalıĢılmıĢtır.
ÖZ Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. M... more ÖZ Edirne Sarayı, Sarayiçi olarak adlandırılan bölgede, Tunca Nehri'nin batısındaki alanda, II. Murad'ın saltanatının son yıllarında inşa edilmeye başlanmış ve hemen her dönemdeki ilave ve onarımlarla büyük bir kompleks haline gelmiştir. Pek çok yapısı Fatih Sultan Mehmed zamanında inşa edilen ve bünyesinde çok farklı işlevli yaklaşık 100 civarında yapıyı barındıran bu saray, oldukça geniş bir alana yayılmaktaydı. İnşa edildiği tarihten, 19. yüzyıl sonlarına kadar yoğun bir kullanıma sahne olan ve pek çok tarihi olaya (Osmanlı-Rus ve Balkan Savaşları, IV. Mehmed'in sünnet şöleni, vd.) tanıklık eden Edirne Sarayı, özellikle Osmanlı-Rus ve Balkan savaşları sırasında önemli ölçüde tahrip olmuş ve pek çok yapısı yıkılmıştır. Saraydan günümüze çok az sayıda yapı ulaşmıştır. Kaynaklardan ve yayınlardan öğrendiğimize göre Edirne Sarayı'nın; 117 Oda, 21 Divanhane, 18 Hamam, 8 Mescit, 17 Kapı, 13 Koğuş, 4 Kiler, 5 Mutfak, 17 Kasır ve 6 Köprü' den meydana geldiği anlaşılmaktadır. Kuşkusuz bu bilgiler, arşiv belgeleri üzerindeki incelemeler ile sahada yapılacak kazı ve araştırmalarla daha sağlıklı hale gelecektir. Biz bu bildirimizde, biri harap olarak günümüze ulaşabilen (Kum Kasrı Hamamı), diğeri de (Aşçılar Hamamı) arkeolojik kazı sonrası ortaya çıkarılan iki hamamı; arşiv belgeleri, kazı, vd. çalışmalara dayalı olarak inceleyerek, bunların; plan, malzeme-teknik, mimari, bezeme vd. bakımlardan Osmanlı dönemi hamam mimarisi içerisindeki yerlerini belirlemeye çalışacağız. Mevcut verilerden hareketle, her ikisinin de (Kum Kasrı ve Aşçılar hamamlarının) II. Mehmed döneminde, muhtemelen 15. yüzyılın ikinci yarısında inşa edildiğini sanılmaktadır. Her iki hamam da, inşa edildiği dönemin mimari, plan şeması, malzeme ve teknik gibi özelliklerini yansıtırlar. Arkeolojik kazı sonrası hazırlanan rölöve, restitüsyon ve restorasyon projeleri doğrultusunda konservasyon ağırlıklı restorasyonu gerçekleştirilen Kum Kasrı Hamamı büyük oranda ayaktadır. Aşçılar Hamamı ise, yalnızca kayıtlarda bilinmekteydi. Yapılan arkeolojik kazı sonrası temel kalıntıları ortaya çıkarılan bu hamamın plan şeması büyük ölçüde belirlenmiştir. Yapı, kazı sonrası geçici koruma önlemleri kapsamında konservasyonu sağlanarak koruma altına alınmıştır.
Mit dem Bau des neuen Großherrlichen Palastes von Edirne (Saray-ı Cedid-i Amire) wurde in den let... more Mit dem Bau des neuen Großherrlichen Palastes von Edirne (Saray-ı Cedid-i Amire) wurde in den letzten Herrschaftsjahren von Murad II. im Jahre 1450 am westlichen Ufer des Tunca-Flusses begonnen. Die alte Residenz der Hauptstadt (Saray-ı Atik), die sich im Stadtzentrum auf dem Areal der heutigen Selimiye Moschee befand, war dafür aufgegeben worden. Der neue Palast blieb auch nach der Eroberung Istanbuls durch Sultan Mehmed II. (reg. 1451–1481) und der folgenden Verlegung der Hauptstadt von Edirne nach Istanbul als wichtige Residenz bestehen und entwickelte sich durch Erweiterungen in den Folgejahren zu einem großen Komplex (Abbildungen 1 bis 4). Eine umfangreiche Bautätigkeit war noch in der Zeit von Mehmet II. zu verzeichnen, in seiner größten Ausdehnung umfasste der Palast über 100 Gebäude mit unterschiedlichsten Funktionen. Bis zum 19. Jahrhundert, als sich die Sultane neue Residenzen nach europäischem Vorbild bauen ließen, ist der Palast intensiv genutzt worden, er war zudem Zeuge zahlreicher historischer Ereignisse wie beispielsweise des Beschneidungsfestes der Söhne Mehmeds IV. im Jahre 1675, des Osmanisch-Russischen Krieges (1828–1829) oder der Balkan-Kriege (1911–1912). Beide Kriege gingen mit einer erheblichen Zerstörung der Palastanlage einher, viele Bauwerke sind damals dem Erdboden gleich gemacht worden. Gegenwärtig sind nur wenige intakte Bauteile auf dem weitläufigen Areal zu sehen. Dazu zählen: die Kaiserliche Küche, die Pforte zum Inneren des Palastes Babüssade, das Cihanüma Kasrı (wörtl. Palais Weltaussicht), das Badehaus von Kum Kasrı, das Palais der Gerechtigkeit (Adalet Kasrı), die Fatih-Brücke, die Brücke Süleymans des Prächtigen, die Brücke von Şehabeddin Paşa, das Jagdschlösschen, ein Wasserdepot sowie das Brunnenhaus am Gebetsplatz. Manche dieser Bauwerke sind in einem desolaten Zustand, während einige bereits restauriert bzw. wieder aufgebaut wurden. Erste Plünderungen und Zerstörungen des nicht mehr genutzten Palastes begannen mit dem Einzug russischer Truppen am 22. August 1829 in Edirne. In der Folgezeit konnten die Schäden beseitigt werden, das Areal diente fortan als Munitionsdepot. Im Zuge wiederholter kriegerischer Auseinandersetzungen mit den Russen im Jahre 1877 sowie einer drohenden erneuten Besatzung der Stadt wurde die auf dem Palastareal verwahrte Munition auf Anraten des zuständigen Gouverneurs durch den Kommandanten in Brand gesteckt, um zu verhindern, dass die Munition in die Hände des Feindes fiel. Diese Entscheidung führte zur weitestgehenden Zerstörung der historischen Anlage. Die nach dem verheerenden Brand übrig gebliebenen Gebäude wurden geplündert und als Steinbruch genutzt, sodass sich uns heute ein trauriges Bild darbietet.
The first step is the Balkan territory of the Ottoman Empire by conquest of
the Çimbe Castle in ... more The first step is the Balkan territory of the Ottoman Empire by conquest of
the Çimbe Castle in 1354. The most imprortant Ottoman cities in Balkan
geography; Adrianople, Didymoteicho, Varna, Thessaloniki, Skopje, Sarajevo,
Elbasan, Berat, Plovdiv, Shumen, Prizren. Organization and development of
the Ottoman city, religious and social complex with qualified structures are important
contribution. This complex was built in different regions of cities, thanks
to the establishment of a large neighborhood. The social and economic development
of the Ottoman city respects has been leading people effectively.
The Sultan and his family, top executives, traders, scholar and soldier built by
people like the physical development of cities with buildings.
In this study, based on archive and field researchs. The aim of this research;
the geography of Balkans is to determine the number of buildings built during
the Ottoman period.
And this building to determine how many of the present day arrived. This
research give to us, how much of which are within the scope of the reconstruction
activities in the Balkan geography residential units have been built
in different functional structures. Some of this structure in the form of complex,
which was built as a part of the single building. However, very few of these
buildings are still in the present day. The reason for this is; war, earthquake, fire
disaster, etc.
Topkapı Sarayı'ndan sonra Osmanlı hanedanının en önemli ikâmetgâhı olan Edirne Sarayı, tarih için... more Topkapı Sarayı'ndan sonra Osmanlı hanedanının en önemli ikâmetgâhı olan Edirne Sarayı, tarih içinde hem su taşkını ve deprem gibi doğal felaketler, hem de savaşlar nedeniyle ciddi şekilde hasar gördü. Bugün arkeolojik kazı, koruma ve restorasyon çalışmaları Prof. Dr. Mustafa Özer idaresinde sürdürülen saray, mülkiyet sorunları giderilirse ören yeri ve müze şeklinde ziyarete açılacak.
Uploads
Videos by mustafa özer
Books by mustafa özer
Papers by mustafa özer
institutions in detail. Our main aim is to emphasise the effects of the complexes, which are
a collection of buildings and structures with different functions built within the foundation
system in the Ottoman Period, on the construction, settlement, and therefore the physical
development of cities and towns.
With the zoning and construction activities carried out on cities, towns, and roads within
the foundation institution, the needs of society in the fields of religion, education, trade, social,
cultural, etc. were met. In addition, a significant part of the infrastructure (roads, bridges, water
systems, etc.) works on cities, towns, and roads were carried out within the foundation system.
While preparing this article, previous research and publications on this subject and our
field studies based on many years have been utilised. The sources and publications used in
the study are provided at the end of the article.
In the establishment and development of Ottoman cities, social complexes and religious
and social building communities were established in different parts of the cities and directed
the formation of crowded districts.
In Turkish-Islamic cities, complexes were generally designed and built within the framework
of a plan and programme. Within the complexes, there are structures with different functions that
meet the needs of the people of the city and town. These complexes can be found in almost all
Ottoman cities and towns, especially in capitals such as Bursa, Edirne, and Istanbul. They also
appear as benzil social complexes built on the main roads connecting these cities and towns.
In this way, in addition to the physical shaping and development of cities and towns, the
needs of their inhabitants were also met.
New neighbourhoods bearing the same name as the social complexes emerged around
these complexes built within the foundations, and thus, the new population coming to the city
settled in these neighbourhoods.
In addition to the three capitals of the Ottoman Empire (Bursa, Edirne, Istanbul), we can
often see this situation in Balkan cities such as Skopje, Ishtip, Tetovo, Salonica, Sarajevo,
Mostar, Banja Luka, Dimetoka, Elbasan, Berat, Prizren, Plovdiv, Rhodes, Crete, Zigetvar, and
Peç; Anatolian cities such as Konya, Kayseri, Manisa, Amasya, Trabzon, and Diyarbakr; and
cities in countries such as Morocco, Tunisia, Algeria, Egypt, Iraq, and Crimea.
These cities, which were within the borders of the Eastern Roman Empire before they came
under Ottoman rule, gained the character of Ottoman cities in a short period of time with the
rapid reconstruction and settlement activities initiated after their conquest.
In these and other Ottoman cities and towns, the zoning and settlement policies explained
in detail above were implemented. Thanks to the foundations established in this direction,
complexes, almshouses, mosques and masjids, and tekkes and dervish lodges were built, each
of which was the centre of the neighbourhood or district they were named after. To cover the
maintenance and repair costs of these buildings, the salaries of the staff, and other expenses,
commercial buildings (shops, bazaars, inns, mills, etc.) called “akar” were built in the commercial
and production areas of the city. Thus, both the development of trade and production areas
and the establishment of new districts and neighbourhoods where the population migrating to
the city would reside were ensured. Undoubtedly, those who pioneered and contributed to the
physical, commercial, economic, cultural, and social development of cities and towns (as in the
cases of Bursa, Edirne and Istanbul) were state rulers and their families, senior administrators,
Muslim judges, scholars, merchants, sheikhs, etc. through the foundations they established.
In addition, the benzil social complexes, which were built on the roads connecting the
cities and towns, at a distance from dawn to dusk, and whose centre of gravity was composed
of inns and caravanserais for trade and accommodation purposes, enabled the places where
they were located to flourish and turn into towns and cities over time.
In the reconstruction and settlement policy implemented by the Ottoman Empire in the cities
and towns included within its borders, those who came to the forefront through the foundations
they established were members of the dynasty, high-level administrators and soldiers, Muslim
judges, scholars, merchants, sheikhs, and people with status in society.
Newly captured cities were rapidly Turkified and Islamised through a conscious reconstruction
and settlement policy pursued through the foundation system.
The foundation institution, whose founders, functioning, purpose of establishment, zoning,
and construction activities to meet the needs of the people living in cities and towns in the
Ottoman period were explained above, continues its existence and activities in a diversified
and enriched manner today.
institutions in detail. Our main aim is to emphasise the effects of the complexes, which are
a collection of buildings and structures with different functions built within the foundation
system in the Ottoman Period, on the construction, settlement, and therefore the physical
development of cities and towns.
With the zoning and construction activities carried out on cities, towns, and roads within
the foundation institution, the needs of society in the fields of religion, education, trade, social,
cultural, etc. were met. In addition, a significant part of the infrastructure (roads, bridges, water
systems, etc.) works on cities, towns, and roads were carried out within the foundation system.
While preparing this article, previous research and publications on this subject and our
field studies based on many years have been utilised. The sources and publications used in
the study are provided at the end of the article.
In the establishment and development of Ottoman cities, social complexes and religious
and social building communities were established in different parts of the cities and directed
the formation of crowded districts.
In Turkish-Islamic cities, complexes were generally designed and built within the framework
of a plan and programme. Within the complexes, there are structures with different functions that
meet the needs of the people of the city and town. These complexes can be found in almost all
Ottoman cities and towns, especially in capitals such as Bursa, Edirne, and Istanbul. They also
appear as benzil social complexes built on the main roads connecting these cities and towns.
In this way, in addition to the physical shaping and development of cities and towns, the
needs of their inhabitants were also met.
New neighbourhoods bearing the same name as the social complexes emerged around
these complexes built within the foundations, and thus, the new population coming to the city
settled in these neighbourhoods.
In addition to the three capitals of the Ottoman Empire (Bursa, Edirne, Istanbul), we can
often see this situation in Balkan cities such as Skopje, Ishtip, Tetovo, Salonica, Sarajevo,
Mostar, Banja Luka, Dimetoka, Elbasan, Berat, Prizren, Plovdiv, Rhodes, Crete, Zigetvar, and
Peç; Anatolian cities such as Konya, Kayseri, Manisa, Amasya, Trabzon, and Diyarbakr; and
cities in countries such as Morocco, Tunisia, Algeria, Egypt, Iraq, and Crimea.
These cities, which were within the borders of the Eastern Roman Empire before they came
under Ottoman rule, gained the character of Ottoman cities in a short period of time with the
rapid reconstruction and settlement activities initiated after their conquest.
In these and other Ottoman cities and towns, the zoning and settlement policies explained
in detail above were implemented. Thanks to the foundations established in this direction,
complexes, almshouses, mosques and masjids, and tekkes and dervish lodges were built, each
of which was the centre of the neighbourhood or district they were named after. To cover the
maintenance and repair costs of these buildings, the salaries of the staff, and other expenses,
commercial buildings (shops, bazaars, inns, mills, etc.) called “akar” were built in the commercial
and production areas of the city. Thus, both the development of trade and production areas
and the establishment of new districts and neighbourhoods where the population migrating to
the city would reside were ensured. Undoubtedly, those who pioneered and contributed to the
physical, commercial, economic, cultural, and social development of cities and towns (as in the
cases of Bursa, Edirne and Istanbul) were state rulers and their families, senior administrators,
Muslim judges, scholars, merchants, sheikhs, etc. through the foundations they established.
In addition, the benzil social complexes, which were built on the roads connecting the
cities and towns, at a distance from dawn to dusk, and whose centre of gravity was composed
of inns and caravanserais for trade and accommodation purposes, enabled the places where
they were located to flourish and turn into towns and cities over time.
In the reconstruction and settlement policy implemented by the Ottoman Empire in the cities
and towns included within its borders, those who came to the forefront through the foundations
they established were members of the dynasty, high-level administrators and soldiers, Muslim
judges, scholars, merchants, sheikhs, and people with status in society.
Newly captured cities were rapidly Turkified and Islamised through a conscious reconstruction
and settlement policy pursued through the foundation system.
The foundation institution, whose founders, functioning, purpose of establishment, zoning,
and construction activities to meet the needs of the people living in cities and towns in the
Ottoman period were explained above, continues its existence and activities in a diversified
and enriched manner today.
Bis zum 19. Jahrhundert, als sich die Sultane neue Residenzen nach europäischem Vorbild bauen ließen, ist der Palast intensiv genutzt worden, er war zudem Zeuge zahlreicher historischer Ereignisse wie beispielsweise des Beschneidungsfestes der Söhne Mehmeds IV. im Jahre 1675, des Osmanisch-Russischen Krieges (1828–1829) oder der Balkan-Kriege (1911–1912). Beide Kriege gingen mit einer erheblichen Zerstörung der Palastanlage einher, viele Bauwerke sind damals dem
Erdboden gleich gemacht worden. Gegenwärtig sind nur wenige intakte Bauteile auf dem weitläufigen Areal zu sehen. Dazu zählen: die Kaiserliche Küche, die Pforte zum Inneren des Palastes Babüssade, das Cihanüma Kasrı (wörtl. Palais Weltaussicht), das Badehaus von Kum Kasrı, das Palais der Gerechtigkeit (Adalet Kasrı), die Fatih-Brücke, die Brücke Süleymans des Prächtigen, die Brücke von Şehabeddin Paşa, das Jagdschlösschen, ein Wasserdepot sowie das Brunnenhaus am Gebetsplatz. Manche dieser Bauwerke sind in einem desolaten Zustand, während einige bereits restauriert bzw. wieder aufgebaut wurden.
Erste Plünderungen und Zerstörungen des nicht mehr genutzten Palastes begannen mit dem Einzug russischer Truppen am 22. August 1829 in Edirne. In der Folgezeit konnten die Schäden beseitigt werden, das Areal diente fortan als Munitionsdepot. Im Zuge wiederholter kriegerischer Auseinandersetzungen mit den Russen im Jahre 1877 sowie einer drohenden erneuten Besatzung der Stadt wurde die auf dem Palastareal verwahrte Munition auf Anraten des zuständigen Gouverneurs durch den Kommandanten in Brand gesteckt, um zu verhindern, dass die Munition in die Hände des Feindes fiel. Diese Entscheidung führte zur weitestgehenden Zerstörung der historischen Anlage. Die nach dem verheerenden Brand übrig gebliebenen Gebäude wurden geplündert und als Steinbruch genutzt, sodass sich uns heute ein trauriges Bild darbietet.
the Çimbe Castle in 1354. The most imprortant Ottoman cities in Balkan
geography; Adrianople, Didymoteicho, Varna, Thessaloniki, Skopje, Sarajevo,
Elbasan, Berat, Plovdiv, Shumen, Prizren. Organization and development of
the Ottoman city, religious and social complex with qualified structures are important
contribution. This complex was built in different regions of cities, thanks
to the establishment of a large neighborhood. The social and economic development
of the Ottoman city respects has been leading people effectively.
The Sultan and his family, top executives, traders, scholar and soldier built by
people like the physical development of cities with buildings.
In this study, based on archive and field researchs. The aim of this research;
the geography of Balkans is to determine the number of buildings built during
the Ottoman period.
And this building to determine how many of the present day arrived. This
research give to us, how much of which are within the scope of the reconstruction
activities in the Balkan geography residential units have been built
in different functional structures. Some of this structure in the form of complex,
which was built as a part of the single building. However, very few of these
buildings are still in the present day. The reason for this is; war, earthquake, fire
disaster, etc.