Leyla Cosan
http://abys.marmara.edu.tr/leyla.cosan/
Address: Istanbul, İstanbul, Turkey
Address: Istanbul, İstanbul, Turkey
less
Related Authors
InterestsView All (52)
Uploads
Papers by Leyla Cosan
Gewalt von dem österreichischen Autor Stefan Zweig, der in einer Zeit des Massenwahns
und der Massenmanipulation mit seiner historischen Biografie für den Leser nicht zu
übersehende Gegenwartsbezüge darstellte. Dabei muss festgehalten werden, dass man
das Werk “nur bei sehr weiter Ausdehnung des Begriffs” als Biografie bezeichnen
könnte (Hamacher, 2003: 169; Zimmermann, 2006: 323-330). Der Autor versucht
anhand der Biografie von Castellio, einem mittellosen Humanisten und Idealisten des
16. Jahrhunderts, der der geistigen Tyrannei, dem Fanatismus und damit verbunden der
Diktatur den Kampf ansagt, den Widerstand und die aussichtslose Fehde eines Einzelnen
gegenüber einem gesamten Staatsapparat zu veranschaulichen.
Ziel dieses Beitrags soll es sein, ausgehend von dem unverkennbaren Einfluss Le
Bons und Sigmund Freuds auf das Zweigsche Werk, massenpsychologische Aspekte
darzustellen. Denn die Ereignisse zur Zeit des Faschismus, die Europa in seinen
Grundfesten erschütterte, waren zugleich auch immer Massenereignisse. Ferner sollen
anhand des Werkes einerseits die Bezüge zum Nationalsozialismus und andererseits
der Einfluss einer Diktatur auf Sprache, Gesellschaft und Mentalität veranschaulicht
werden. Letztendlich soll dieses Werk verdeutlichen, dass radikale Veränderungen der
bestehenden politischen und gesellschaftlichen Verhältnisse wie gewaltsame Umstürze,
Systemwechsel und Staatsgewalt in der Literatur divers reflektiert werden. Infolgedessen
soll dargestellt werden, wie diese Umsetzung bei Zweig erfolgt."
Buchmendel, Der begrabene Leuchter, Schachnovelle) im Lichte der jüdischen Erinnerungskultur zu analysieren. In der Untersuchung soll sich herauskristallisieren wie der Autor vermittels der Schriftkultur und dem Akt des Erinnerns einen aktiven Widerstand gegen das Vergessen zu leisten vermag. Sein literarisches Mahnmal soll die Öffentlichkeit an historische Ereignisse erinnern und im Gefolge dessen eine bewusste Auseinandersetzung mit der Vergangenheit ermöglichen. Hieran wird auch die Absicht des Autors deutlich: In seinen literarischen Werken richtet Zweig einen mahnenden Appell an seine Leserschaft, um in Zukunft ähnliche Verbrechen zu verhindern. Im Fokus der Untersuchung steht infolgedessen die Veranschaulichung des Kampfes gegen das Vergessen durch Erinnerung, das auch in zahlreichen anderen Werken Zweigs thematisiert wird. Darüber hinaus soll auch die Notwendigkeit des Nicht-Vergessens herausgearbeitet werden.
Autoren der Welt. Wenn man vor Augen hält, dass die ersten Übersetzungen Zweigs in der
Türkei bereits ab 1934 erfolgten, so erscheint es von besonderer Notwendigkeit zu
veranschaulichen, wie die Rezeption Stefan Zweigs in der Türkei sich entwickelte. Dies soll
anhand der translatorischen und wissenschaftlich-akademischen Rezeption verwirklicht werden.
Zudem soll auch kurz auf das Thema der Verfilmungen eingegangen werden. Im Rahmen der
translatorischen Rezeption soll präsentiert werden, wann und von welchem Übersetzer die
Erstübersetzung eines jeden Werkes verwirklicht wurde. Die wissenschaftlich-akademische
Rezeption hingegen soll einen Überblick über die in der Türkei veröffentlichten Dissertationen,
Masterarbeiten und wissenschaftlichen Beiträge vermitteln. Die vorliegende Arbeit bezweckt
außerdem, die Rolle Stefan Zweigs innerhalb der deutschsprachigen Autoren, die ins Türkische
übersetzt wurden, darzulegen. Zudem soll veranschaulicht werden, welche Übersetzer bei der
Übersetzung der Zweig’schen Werke besonders aktiv waren. Anschließend sollen graphische
Darstellungen und chronologische Auflistungen der übersetzten Werke, das rege Interesse am
Autor verdeutlichen. Letztendlich sollen qualitative Bewertungen erfolgen, die die Gründe für die
reichhaltige und vielfältige Rezeption Stefan Zweigs in der Türkei verdeutlichen sollen.
seine Übersetzungen aus dem Deutschen ins Türkische bekannt geworden ist. Ahmet Arpad
absolvierte sein Hochschulstudium an der Universität Istanbul im Fachbereich Germanistik und
wurde von seinem Vater, Burhan Arpad, der ebenfalls Übersetzer war, in diesen Bereich eingeführt. Arpad hat bis heute mehr als 80 veröffentlichte Übersetzungen vorzuweisen. Darunter
fallen Romane, aber auch Anthologien, Sachbücher, Kurzgeschichten, Gedichte, Theaterstücke
und ein Kinderbuch. Arpad übersetzte nach Stefan Zweig am meisten Werke von Johannes
Mario Simmel, Roth, Hans Fallada, Franz Kafka, Anna Seghers und Harry Mulisch. Ahmet Arpad möchte durch seine Übersetzungen aufklären und seinen Leserkreis zum Nachdenken
bewegen. Die von ihm übersetzten Werke haben meist alle gemeinsam, dass sie seine Weltanschauung repräsentieren und kulturübergreifende Vermittlungsbestrebungen intendieren.
Öz: Antikçağdan bu yana mucizevi işaret haberleri yazılmaktadır. Özellikle de İstanbul'un fethi ve Avrupa geneline yayılan Türk korkusu dolayısıyla, İstanbul şehrinin mucizevi işaret haberlerinde yerini almasına neden olmuştur. Kuyruklu yıldızlar ve diğer gökyüzü kaynaklı işaretler, doğal afetler, doğumsal anomaliler vd. Türk korkusu ile ilişkilendirilmiş ve gelecekteki olayların yorumlanmasına yol açan özel işaretler olarak kabul edilmiştir. Bir yandan mevcut Türk korkusu nedeniyle toplum bu tür mucizevi işaret haberlerinde teselli ve ümit bulacağına inanmakta, diğer yandan bu tür haberler propaganda aracı olarak kullanılarak toplumu savunma ve savaş için cesaretlendirmeye çalışmaktadır. Bu bağlamda kötülüğün kaynağı ve düşmanın yurdu olarak kabul edilen İstanbul şehrinin yeri, önemi ve fonksiyonları, 16. yüzyıl mucizevi işaret haberleri örneğinde incelenecektir.
Avusturyalı yazar Stefan Zweig'ın (1881-1942) sıra dışı ruhbilimsel vakalara özel ilgi duyduğu genel olarak bilinmektedir. Bu nedenle yazar yapıtlarında ya ana karakterin ya da yardımcı karakterlerin muzdarip olduğu farklı ruh hastalıklarını ele almaktadır. Bu hastalık imgeleri yazarın çok ayrıntılı betimlemeri sayesinde genelde açık ve belirgin bir şekilde tanınmaktadır. Yazarın bu kadar ayrıntılı betimleme yapabilmesinin nedeni ise bir yandan ruhbilimsel hastalıklar hakkındaki bilgi birikimidir, diğer yandan yazarın iyi gözlem yapabilme yeteneğidir. Özellikle gözlem yeteneği sayesinde yazar ruhbilimsel hastalıklara ve hastalıkların etkilerine dair bu kadar gerçekçi betimlemeler yapabilmektedir. Zaten yazar ruhbilimine ilginin gün geçtikçe daha fazla önem kazandığı ve dolayısyla yazına yansıdığı bir dönemde yaşamaktadır. Bu çalışmanın amacı bugüne kadar Yahudi geleneği ve dini açıdan okunan ve yorumlanan Sahaf Mendel (Buchmendel) adlı öyküye ruhbilimsel yaklaşım yoluyla yeni bir bakış açısı kazandırmaktır. Böylelikle ana karakter Sahaf Mendel ruhbilimsel açıdan incelenerek, ruhbilimsel hastalıklar ve yazın ilişkisinin ortaya konması ve öncelikle otizm spektrum bozukluğu olarak adlandırılan, özellikle de Asberger ve/veya Savant sendromuna işaret edebilecek olan davranış bozuklukları ortaya konması hedeflenmektedir.
Gewalt von dem österreichischen Autor Stefan Zweig, der in einer Zeit des Massenwahns
und der Massenmanipulation mit seiner historischen Biografie für den Leser nicht zu
übersehende Gegenwartsbezüge darstellte. Dabei muss festgehalten werden, dass man
das Werk “nur bei sehr weiter Ausdehnung des Begriffs” als Biografie bezeichnen
könnte (Hamacher, 2003: 169; Zimmermann, 2006: 323-330). Der Autor versucht
anhand der Biografie von Castellio, einem mittellosen Humanisten und Idealisten des
16. Jahrhunderts, der der geistigen Tyrannei, dem Fanatismus und damit verbunden der
Diktatur den Kampf ansagt, den Widerstand und die aussichtslose Fehde eines Einzelnen
gegenüber einem gesamten Staatsapparat zu veranschaulichen.
Ziel dieses Beitrags soll es sein, ausgehend von dem unverkennbaren Einfluss Le
Bons und Sigmund Freuds auf das Zweigsche Werk, massenpsychologische Aspekte
darzustellen. Denn die Ereignisse zur Zeit des Faschismus, die Europa in seinen
Grundfesten erschütterte, waren zugleich auch immer Massenereignisse. Ferner sollen
anhand des Werkes einerseits die Bezüge zum Nationalsozialismus und andererseits
der Einfluss einer Diktatur auf Sprache, Gesellschaft und Mentalität veranschaulicht
werden. Letztendlich soll dieses Werk verdeutlichen, dass radikale Veränderungen der
bestehenden politischen und gesellschaftlichen Verhältnisse wie gewaltsame Umstürze,
Systemwechsel und Staatsgewalt in der Literatur divers reflektiert werden. Infolgedessen
soll dargestellt werden, wie diese Umsetzung bei Zweig erfolgt."
Buchmendel, Der begrabene Leuchter, Schachnovelle) im Lichte der jüdischen Erinnerungskultur zu analysieren. In der Untersuchung soll sich herauskristallisieren wie der Autor vermittels der Schriftkultur und dem Akt des Erinnerns einen aktiven Widerstand gegen das Vergessen zu leisten vermag. Sein literarisches Mahnmal soll die Öffentlichkeit an historische Ereignisse erinnern und im Gefolge dessen eine bewusste Auseinandersetzung mit der Vergangenheit ermöglichen. Hieran wird auch die Absicht des Autors deutlich: In seinen literarischen Werken richtet Zweig einen mahnenden Appell an seine Leserschaft, um in Zukunft ähnliche Verbrechen zu verhindern. Im Fokus der Untersuchung steht infolgedessen die Veranschaulichung des Kampfes gegen das Vergessen durch Erinnerung, das auch in zahlreichen anderen Werken Zweigs thematisiert wird. Darüber hinaus soll auch die Notwendigkeit des Nicht-Vergessens herausgearbeitet werden.
Autoren der Welt. Wenn man vor Augen hält, dass die ersten Übersetzungen Zweigs in der
Türkei bereits ab 1934 erfolgten, so erscheint es von besonderer Notwendigkeit zu
veranschaulichen, wie die Rezeption Stefan Zweigs in der Türkei sich entwickelte. Dies soll
anhand der translatorischen und wissenschaftlich-akademischen Rezeption verwirklicht werden.
Zudem soll auch kurz auf das Thema der Verfilmungen eingegangen werden. Im Rahmen der
translatorischen Rezeption soll präsentiert werden, wann und von welchem Übersetzer die
Erstübersetzung eines jeden Werkes verwirklicht wurde. Die wissenschaftlich-akademische
Rezeption hingegen soll einen Überblick über die in der Türkei veröffentlichten Dissertationen,
Masterarbeiten und wissenschaftlichen Beiträge vermitteln. Die vorliegende Arbeit bezweckt
außerdem, die Rolle Stefan Zweigs innerhalb der deutschsprachigen Autoren, die ins Türkische
übersetzt wurden, darzulegen. Zudem soll veranschaulicht werden, welche Übersetzer bei der
Übersetzung der Zweig’schen Werke besonders aktiv waren. Anschließend sollen graphische
Darstellungen und chronologische Auflistungen der übersetzten Werke, das rege Interesse am
Autor verdeutlichen. Letztendlich sollen qualitative Bewertungen erfolgen, die die Gründe für die
reichhaltige und vielfältige Rezeption Stefan Zweigs in der Türkei verdeutlichen sollen.
seine Übersetzungen aus dem Deutschen ins Türkische bekannt geworden ist. Ahmet Arpad
absolvierte sein Hochschulstudium an der Universität Istanbul im Fachbereich Germanistik und
wurde von seinem Vater, Burhan Arpad, der ebenfalls Übersetzer war, in diesen Bereich eingeführt. Arpad hat bis heute mehr als 80 veröffentlichte Übersetzungen vorzuweisen. Darunter
fallen Romane, aber auch Anthologien, Sachbücher, Kurzgeschichten, Gedichte, Theaterstücke
und ein Kinderbuch. Arpad übersetzte nach Stefan Zweig am meisten Werke von Johannes
Mario Simmel, Roth, Hans Fallada, Franz Kafka, Anna Seghers und Harry Mulisch. Ahmet Arpad möchte durch seine Übersetzungen aufklären und seinen Leserkreis zum Nachdenken
bewegen. Die von ihm übersetzten Werke haben meist alle gemeinsam, dass sie seine Weltanschauung repräsentieren und kulturübergreifende Vermittlungsbestrebungen intendieren.
Öz: Antikçağdan bu yana mucizevi işaret haberleri yazılmaktadır. Özellikle de İstanbul'un fethi ve Avrupa geneline yayılan Türk korkusu dolayısıyla, İstanbul şehrinin mucizevi işaret haberlerinde yerini almasına neden olmuştur. Kuyruklu yıldızlar ve diğer gökyüzü kaynaklı işaretler, doğal afetler, doğumsal anomaliler vd. Türk korkusu ile ilişkilendirilmiş ve gelecekteki olayların yorumlanmasına yol açan özel işaretler olarak kabul edilmiştir. Bir yandan mevcut Türk korkusu nedeniyle toplum bu tür mucizevi işaret haberlerinde teselli ve ümit bulacağına inanmakta, diğer yandan bu tür haberler propaganda aracı olarak kullanılarak toplumu savunma ve savaş için cesaretlendirmeye çalışmaktadır. Bu bağlamda kötülüğün kaynağı ve düşmanın yurdu olarak kabul edilen İstanbul şehrinin yeri, önemi ve fonksiyonları, 16. yüzyıl mucizevi işaret haberleri örneğinde incelenecektir.
Avusturyalı yazar Stefan Zweig'ın (1881-1942) sıra dışı ruhbilimsel vakalara özel ilgi duyduğu genel olarak bilinmektedir. Bu nedenle yazar yapıtlarında ya ana karakterin ya da yardımcı karakterlerin muzdarip olduğu farklı ruh hastalıklarını ele almaktadır. Bu hastalık imgeleri yazarın çok ayrıntılı betimlemeri sayesinde genelde açık ve belirgin bir şekilde tanınmaktadır. Yazarın bu kadar ayrıntılı betimleme yapabilmesinin nedeni ise bir yandan ruhbilimsel hastalıklar hakkındaki bilgi birikimidir, diğer yandan yazarın iyi gözlem yapabilme yeteneğidir. Özellikle gözlem yeteneği sayesinde yazar ruhbilimsel hastalıklara ve hastalıkların etkilerine dair bu kadar gerçekçi betimlemeler yapabilmektedir. Zaten yazar ruhbilimine ilginin gün geçtikçe daha fazla önem kazandığı ve dolayısyla yazına yansıdığı bir dönemde yaşamaktadır. Bu çalışmanın amacı bugüne kadar Yahudi geleneği ve dini açıdan okunan ve yorumlanan Sahaf Mendel (Buchmendel) adlı öyküye ruhbilimsel yaklaşım yoluyla yeni bir bakış açısı kazandırmaktır. Böylelikle ana karakter Sahaf Mendel ruhbilimsel açıdan incelenerek, ruhbilimsel hastalıklar ve yazın ilişkisinin ortaya konması ve öncelikle otizm spektrum bozukluğu olarak adlandırılan, özellikle de Asberger ve/veya Savant sendromuna işaret edebilecek olan davranış bozuklukları ortaya konması hedeflenmektedir.
ilişkiler uzun dönemler boyunca Türk savaşları, diplomatik, siyasi ve de ticari ilişkiler ekseninde seyreder. Bu çok yönlü
ilişkiler kültüre de etki eder ve iz bırakır. Savaşların sonucunda
her iki kültürde hayatını sürdürmek zorunda kalan savaş esirlerinin yaşamları, başlarına gelen felaketler, yaşanılan acılar
ise benzerlik gösterir. Sonuç itibarıyla hangi kültürden olursa
olsun, esaretlerinin ilk aşamalarında zorluklarla dolu bir yaşam mücadelesi vermek tüm savaş esirlerinin ortak kaderidir.
Avrupalıların ve dolayısıyla Almanların, özellikle 16.-17.
yüzyıllarda yapılan savaşlar dolayısıyla, Türklerle karşılaştıkları
bilinir. Bu karşılaşmalar, halk ruhunda derin yaralar ve izler
bırakır. Georg Schreiber’in de belirttiği gibi, acılar azalabilir,
“ancak hiçbir zaman unutulamaz”
. Bilindiği üzere, toplumsal
hafızanın oluşumu son derece yavaş olmasına rağmen, bu hafızada oluşan izlerin silinmesi de çok uzun süre alır. Avrupa’da Türklerle ilgili var olan olumsuz önyargıların ve korkuların
bir kısmı söz konusu toplumsal hafızanın ve tarihin eseridir.
Bu çalışmanın asıl amacı kayda geçmiş savaş esirlerinin
yaşamlarına yer vermek ve kimi zaman film niteliği taşıyan
bu hikâyeleri okuyucuyla paylaşmaktır. Söz konusu amaçtan
dolayı, savaş esirlerinin (kadın, erkek ve çocukların); yaşam
mücadelesi, yaşadıkları zorluklar, uğradıkları asimilasyon ve
entegrasyon süreçleri, bu yöndeki propagandalar ve çabalar,
çarpıcı örnekler eşliğinde anlatılmaya çalışılacaktır. Aynı zamanda bu insanların yaşadıkları eziyetler, ya da toplum içerisinde zamanla elde etmiş oldukları saygın pozisyonlara yer
verilecektir. Özellikle de esaretlerinin ilk anlarından itibaren,
zorunlu entegrasyon sürecine kadar geçirdikleri aşamalara değinilecek, Alman toplumunun bir parçası olarak nasıl toplum
içinde eriyip kayboldukları anlatılacaktır. Ayrıca, çoğunlukla
vaftiz edilen Türklerin hangi koşullar altında vaftiz edildiği bilgisine yer verilecek ve vaftiz edilme süreçleriyle ilgili bazı sorulara cevap aranacaktır. Bu minvalde şu sorular sorulacaktır: Türklerin vaftiz merasimlerinin diğer vaftiz merasimlerden
farkı nedir, vaftiz edilen Türklerin bunu kabul etmelerinin sebepleri nelerdir, erkek, kadın ve çocuk vaftiz oranları nasıldır,
vaftiz edilen Türklerin topluma entegrasyonu ne şekilde gerçekleştirilir ve elde ettikleri meslekler nelerdir?
Bu çalışmanın amacı, Almanya genelinde 16.-17. yüzyıl savaş esiri Türklerle ilgili tespit edilmiş olan kayıtları ve yapılmış olan mevcut çalışmaları bir araya getirerek Almanya ve
Avusturya’yı kapsayacak bir çalışma ile geçmişte kalan, az bilinen ve unutulmaya yüz tutan tarihi olayları tekrar gün ışığına çıkarmaktır.
“Türk konusunun” en fazla işlendiği haber türleri arasında bulunan “mucizevî işaret haberleri” de (Wunderzeichenbericht) Türk
ve Türk savaşları yorumlarına sıkça yer vermekteydi. Bu ise konuyla ilgili haberlerin çokluğundan anlaşılmaktadır. Bu tür haberlerde Türkler’e dair güncel soruların yanı sıra, şimdiki ya da
gelecekteki durumlarına ilişkin yorumlar, örneğin, Türkler’in nereleri fethettiği veya fethedeceği ve bununla ilgili mucizevî bulguların olup olmadığı gibi konular işlenmekteydi. Bu nedenle, insanların gelecek korkularına yönelik yapılmış kehanetler en fazla
ilgi çeken yorumlar arasında yer almaktaydı. Bunların çoğu ümit
vermeye çalışmakta, Türkler’in zaferlerinin geçici olduğundan ve
gelecekte yenilgi alacaklarından bahsetmekteydi. O dönemin en
önemli iletişim aracı olan “el ilanları ” (Flugblatt ) vasıtasıyla insanlar “düşman” ve onun yaptıkları hakkında bilgilendirilmekteydi.
El ilanları aynı zamanda Türkler’le ilgili mucizevî işaretlere, kıyamet alametlerine ve geleceğe yönelik kehanetlere en fazla yer
veren metin türleri arasında yer almaktaydı. Tarih ve yer adları vererek haberin doğruluğuna işaret eden el ilanları aynı zamanda
geniş kitlelere ulaşmaktaydı.
Alman yazınında ve basınında Türkler’le ilgili mucizevî işaretler çoğunlukla 16-17. yüzyıllarda ortaya çıkmıştır. Bu metinlerin çoğu Alman din adamları , astrolog ya da astrolojiye ilgi duyan
kişilerce yazılmıştır. Türkler’le ilgili mucizevî işaretler tarihi olayların sonucu ortaya çıkmış ve bir dönemin mantalitesine, özellikle
sosyal ve psikolojik açıdan ışık tutmuştur.
konusunun irdelenmesi yeniden güncellik kazanmıştır. Bu konuda gerek Almanya, gerek Türkiye’de çok sayıda önemli çalışmalar yayınlanmıştır. Bu çalışmalar tarihî
bir süreç içerisinde Avrupalıların Türklere bakışını ortaya koyarak yüzyıllardır aktarılan önyargıları farklı açılardan ele almışlardır. 16 yüzyılda Türk imgesi konusuna gelince çalışmaların sayısının hem Almanya, hem de Türkiye’de hızla arttığı ortaya çıkmaktadır. Türk tehdidi denince akla ilk gelen ülke Avusturya’dır. Avusturya’nın kültürel yaşantısını etkileyen tarihî olaylar, o dönemin yazınsal ve kültürel alanlarında olduğu gibi günümüzde de birçok alanda hala izlenebilmektedir. Ancak Türklerden korkan sadece Avusturyalılar olmamıştır. Birçok ülkenin yanı sıra Almanya’da bu korkunun etkisi altında kalmış ve bu da, bugün pek bilinmese de, o dönemin yazınsal ürünlerine fazlasıyla yansımıştır. 16. yüzyılda Türk-Alman ilişkilerinden bahsetmek, öncelikle savaş, savaşın etkileri ve bunların literatüre yansıması demektir. Türk-Alman ilişkilerini belirleyen bu tarihî olaylar, Türk savaşlarının boy gösterdiği, Avrupalıların ve konumuz gereği Almanların Türklerden korktuğu hatta dehşete kapıldığı bir dönemdir. Almanların kendi içlerinde, başta mezhep çatışmalarından dolayı, siyasi ve toplumsal sorunlar yaşaması, kargaşanın boyutlarını arttırmıştır. Mezhep ayrımı ile birlikte teritoryal devlet yapısının oluşmaya ve gelişmeye başladığı bu yüzyılda devlet yönetimi bölgelere ayrılarak zayıflamıştır. Bu güç kaybından kaynaklanan sorunların yanı sıra, “Türk tehdidi”nin de tekrar ortaya çıkması, Almanya’da var olan toplumsal düzenin sorgulanmasına da neden olmuştur. “Türk”, 16. yüzyılda Alman toplumundaki herkesin ilgisini çeken konu haline gelmiştir. Bu bağlamda savaşla ilgili bilgiler
Almanların en çok merak ettiği konulardandı: Örneğin Türklerin nereleri feth ettiği, o bölgelerde yaşayanlara neler yapıldığı, savaşlarda Hristiyan birliklerinin yaşadıkları zorlu mücadele, ele geçirilen Türkler gibi. O dönemin en önemli iletişim aracı olan
gazeteler vasıtasıyla insanlar “düşman” ve onun yaptıkları hakkındı bilgilendirilirdi. Ancak Türk konusuna duyulan ilgi sadece savaşlarla sınırlı kalmamıştır. Kültürel, dinsel ve toplumsal düzendeki farklılıklar da merak edilmekteydi. Bu ihtiyacı gidermek
için “Türk literatürü” kapsamında Türklerle ilgili, onların dinini, askerî ve siyasal düzenini, gelenek ve göreneklerini anlatan çok sayıda Türckenbüchlein (Türk Kitapçığı)
basılmıştır. Ancak yoğun ilgi gören ve bundan dolayı çokça basılan söz konusu kitaplar, yabancı olan Türk’ü anlatmaktan çok, düşman kimliğini ön plana çıkarmışlardır
16. yüzyılda toplumu etkisi altına alan Türk tehdidi, güncel hayatın ve tartışmaların da odak noktasını oluşturmaktaydı. Türklerin Avrupa’ya ilerlemeleri ve savaşların gidişatıyla ilgili haberlerin durmaksızın yayınlandığı bir dönemde, insanlar da düşmana karşı neler yapılabileceği konusunda fikir yürütme ihtiyacı duymuştur.
Devlet bünyesindeki tartışmalar genelde topluma açıklanmadığından, konu hakkında basılmış yazılar da sınırlıydı. Devlet kanalıyla topluma sunulan yazılarda ise propaganda faaliyetleri ön planda tutulmuş, siyasi gelişmeler üzerinde etkin olmayan halk yönlendirilmiş ve sakinleştirilmeye çalışılmıştır.16. yüzyılda Türk imgesinin en çok işlendiği ve basıldığı metin türleri dua ve vaazlardır. Bunların geniş halk kitlelerine ulaştığı dikkate alınırsa, olumsuz Türk imgesinin Almanya’da pekişmesini
sağlayan temel metinler olarak adlandırılabilirler. Çalışmada incelenecek olan bu metinler, bir yandan Alman toplumunun bu “soruna” yönelik bakışını sunmakta, diğer yandan “Türk savaşlarının” gidişatı ya da toplumun bu konudaki bilgisine yer vermektedirler. Dualar genel içeriklerinin yanı sıra, kimi zaman Kayzer adı belirterek, kimi zaman fethedilen ülke ve insanlarından, kimi zaman ise Hristiyanların ya da Türklerin düzenlemeyi tasarladıkları seferlerden bahsetmektedirler. Tehlike altında olan ve olmayan bölgelerde olmak üzere Almanya’nın her tarafında okunan “Türk duaları” böylece tehdidin boyutlarını ortaya koymakta, ayrıca Alman
toplumunun konuyu nasıl algıladığına yönelik bilgiler içermektedirler. Toplumun bu tarz dinî metinlere kayıtsız kalmadığı ve etkilendiği Michael Anisius’un kendi çalışmasının ön sözündeki ifadelerden anlaşılmaktadır. Anisius, Kuzey Bavyera’da bulunan Bamberg
şehri halkının, okunan vaaz karşısında “gözlerinin dolduğunu” vurgular. Duaların yayınlandıkları tarihler de bu konuda belirleyicidir. Duaların belirli zamanlarda artması ya da azalması hükümetlerin, kilisenin ve dolayısıyla da toplumun konuya ilgisini yansıtmakta ve Türk tehdidinin o yıllardaki durumunu ortaya koymaktadır. Türkleri hedef alan dualarda, işlenen konular arasında öncelikle Türklerin tahribatından, zulümlerinden, esir Hristiyanların bulundukları içler acısı durumdan bahsedilmektedir. Türklerin tüm bunları yapabilmesinin nedeni ise, Hristiyanların işlemiş olduğu günahlarla açıklanmaktadır. Duaların sonunda ise Türklerden kurtulmanın tek
yolunun tövbe ve dua etmek olduğu vurgulanmaktadır. Çalışmanın amacı 16. yüzyılda yayınlanmış Türk dualarını, tarihî arka plan dikkate alınarak değerlendirmek ve Türk imgesini ortaya çıkarmaktır.