Sociology

This article may be used for research, teaching and study purposes, as long as it is properly referred to. The Rowaq Arabi editors make every effort to ensure the accuracy of all the information contained in the journal. However, the editors and the Cairo Institute for Human Rights Studies make no representations or warranties whatsoever as to the accuracy, completeness or suitability for any purpose of the content. Any views expressed in this publication are the views of the authors and not necessarily the views of the editors of Rowaq Arabi or the Cairo Institute for Human Rights Studies. Copyright This content is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 Licence.

Bu çalışmada, korku sinemasının sıklıkla katil ya da canavar olarak isimlendirilen bitkilerine, insan-bitki hibridlerine, Michael Marder’ın bitki düşünüşü ve bitkisel ontoloji üzerine ilham verici kitabı Plant-Thinking: A Philosophy of Vegetal Life [Bitki-Düşünüşü: Bir Bitkisel Yaşam Felsefesi] ile beraber açılmak, böylelikle bu bitkilere ev sahipliği eden 1960-1980 arasında çekilmiş bir dizi film aracılığıyla sinemada bitkisel olan ile karşılaşmanın etik ve estetik imkanları üzerine tefekkürde bulunmak amaçlanmaktadır.
*
This study explores the plants and plant-human hybrids of horror cinema, which are often called killers or monsters, through the lens of Michael Marder's inspirational book Plant-Thinking: A Philosophy of Vegetal Life, on vegetal ontology and plant thinking. To that end, it discusses the ethical and aesthetic possibilities of encountering the vegetal in cinema through a series of plant horror films shot between 1960 and 1980. These films, regarded as B movies, may be considered as inclining toward the vegetal themselves, not just because these films are about plants, but because their production and distribution preferences are open to the environment. Regardless of their intentions, these films-through their formal preferences, which do not reduce plants to a mere aesthetic object or object of fear to be defeated-allow us to see what is monstrous not only in monster plants but also in plants themselves. And in doing so, they invite us to encounter the vegetal and be somewhat plant-like ourselves.

“Haneke Sinemasının Yaralanabilir Seyircisi” başlıklı bu tez çalışmasında, Avusturyalı yönetmen Michael Haneke’nin filmleri, seyirci, film ve yönetmen arasında etik bir alan açma ve seyirciyi “yaralanabilir” kılma olanakları üzerinden tartışılmıştır. Kullanım şekli her bir disiplinin değişen ihtiyaçlarına göre farklılık gösteriyorsa da yaralanabilirlik, birçok farklı disiplinde önemli bir araştırma alanı olarak karşımıza çıkmaktadır. Yaralanabilirlik kavramını, yalnızca eşitsiz refah dağılımına ve güvencesizleştirilenlere işaret eden negatif içerimleri ile değil, yaşamın müşterek bir koşulu, bedenlerimizin karşılıklı tabiiyeti ve açıklığı olarak da ele alan Judith Butler’ın yaralanabilirlik üzerine çalışmaları, özellikle sosyal bilimler alanında kavramın daha yaygın bir şekilde kullanılmasına yol açmıştır. Buna rağmen film çalışmalarında yaralanabilirlik konusunda yapılan çalışmalar sınırlı sayıdadır ve bu çalışmaların büyük çoğunluğu, yaralanabilir karakterlerin temsiline odaklanmaktadır. Önceki çalışmalardan farklı olarak, bu çalışmada yaralanabilirlik, seyircinin bedenlenmiş seyir deneyimi ile ilişkisi üzerinden, yaralanabilirin temsilinden seyirci yaralanabilirliğine ve formun kırılganlığına tahvil edilerek tartışmaya açılmıştır.

Bunun için öncelikle, bu çalışmada ortaya atılan “yaralanabilir seyirci” kavramının hem seyircilik hem de yaralanabilirlik alanındaki kuramsal dayanakları detaylı bir şekilde tartışılmıştır. Yaralanabilir seyirci üzerine düşünmeyi mümkün kılan üç seyircilik modeli (klasik, bedenlenmiş, etik) karşılıklı diyaloğa sokulmuştur. Bedenlenmiş seyircilik kuramları ve film fenomenolojisinin, yaralanabilirlik ile seyircilik tartışmalarını bir arada düşünebilmek adına önemli bir imkan yarattığı düşünüldüğü için bu kuramın seyirci tasavvurunun, etik bir seyirciliğe nasıl alan açtığı ve klasik seyircilik kuramının seyircisi ile arasında ne gibi kopuş ve süreklilikler barındırdığı ele alınmıştır. Çalışmanın yaralanabilirliğe ayrılan bölümündeyse, Butler’ın kurucu toplumsallık, yaralanabilirlik ve çerçeve tartışmaları yakından incelenmiş, bu tartışmaların film çalışmaları ve seyircilik üzerine düşünebilmek adına barındırdığı potansiyel değerlendirilmeye çalışılmıştır. Haneke sinemasının yaralanabilir seyircisi ve Haneke’nin, seyirciyi yaralanabilir kıldığı iddia edilebilecek biçimsel tercihlerinin ele alındığı son bölümde ise, Haneke sinemasındaki gibi formun kırılganlaştırıldığı bir seyir deneyiminin, bizatihi seyirciyi yaralanabilirliğe açan bir tecrübe olduğuna, bu tecrübenin seyirci için kendi bedenlenmişliği, yaralanabilirliği ve yaralanabilirliğin eşitsiz dağılımı üzerine bir tefekkür imkanı doğurabileceğine işaret edilmiştir.

The aim of this study is to examine Americans' attitudes towards their disagreement with the statement that religion is more likely to reinforce conflict, especially violent conflict, than to promote peace before the September 11. Many studies showed that after 9/11 the opinion of the American people has radically changed about the potential for religion to be misused by some people for their own purposes. In this sense, we need to know Americans' attitudes towards religion and conflict before 9/11. This is a new study clarifies the Americans' attitudes about the issue before the 9/11 by utilizing General Social Survey (GSS) 1998 data. This article hypothesized that race, class, gender, age, marital status, political party affiliation, regional diversity, and religion make a difference in Americans' attitudes regarding this issue. Logistic regression is used to test the hypotheses. This research shows that slightly more than half of American respondents (56%) disagree that religion brings more conflict than peace. This indicates that there is a tendency among Americans to believe that the overall effects of religion support the ideal of peace.

Sosyal sermaye, sosyal bilimlerde son otuz yılda geniş ölçüde tartışılan konulardan biri olmuştur. Sosyal bilimciler sosyal sermayeyi bir toplumu canlı tutan en önemli dinamiklerden biri olarak tanımlamışlardır. Mevcut yazında, sosyal sermayeye ilişkin pek çok kavramsallaştırma mevcuttur. Bu çalışmada, sosyal sermayenin sosyal ağ, sosyal dayanışma, güven ve normların korunması (sosyal kontrol) gibi temel unsurları, Alevi sosyal örgütleri bağlamında araştırılmıştır. Veri toplamak için nitel araştırma ekseninde amaçlı örneklem, mülakat, içerik analizi ve gözlem yöntemleri kullanılmıştır. Çalışmaya katılan İstanbul'daki Alevi sosyal örgütlerinin (federasyon, vakıf ve dernek) üst düzey temsilcileri ile mülakatlar yapılmış ve Alevi sosyal örgütlerine ait web sitelerinin içerikleri (37 web sitesi ve 224 haber) incelenmiştir. Araştırmanın bulguları, Alevi sosyal örgütlerinin, sosyal sermayenin sosyal ağ, sosyal dayanışma, güven ve normların korunması gibi en önemli unsurlarını içerdiğini ve bu örgütlerin sosyal sermayenin unsurlarının oluşumuna katkı sağlayan faaliyetler düzenlediklerini göstermiştir. Son olarak, Alevi sosyal örgütlenmelerinin, toplumsal hayatta ne kadar önemli işlevlere sahip olduğu da anlaşılmıştır.

The aim of this study is to examine Americans' attitudes towards their disagreement with the statement that religion is more likely to reinforce conflict, especially violent conflict, than to promote peace before the September 11. Many studies showed that after 9/11 the opinion of the American people has radically changed about the potential for religion to be m i s u s e d b y s o m e p e o p l e f o r t h e i r o w n p u r p o s e s. I n t h i s s e n s e , w e n e e d t o k n o w Americans' attitudes towards religion and conflict before 9/11. This is a new study clarifies the Americans' attitudes about the issue before the 9/11 by utilizing General Social Survey (GSS) 1998 data. This article hypothesized that race, class, gender, age, marital status, political party affiliation, regional diversity, and religion make a difference in Americans' attitudes regarding this issue. Logistic regression is used to test the hypotheses. This research shows that slightly more than half of American respondents (56%) disagree that religion brings more conflict than peace. This indicates that there is a tendency among Americans to believe that the overall effects of religion support the ideal of peace.

Balkanlioglu, Mehmet A. Influence of Alevi-Sunni intermarriage on the spouses' religious affiliation, family relations, and social environment: A qualitative study of Turkish couples. Doctor of Philosophy (Sociology), August 2011, 158 pp., 7 tables, 8 illustrations, references, 123 titles. What influence Alevi-Sunni intermarriage has on spouses' individual religious affiliation after marriage was the initial research question addressed in this study. No official or unofficial data exist regarding the Alevi-Sunni intermarriage in Turkey. This study responded to the need to describe extant relationships by using a qualitative approach to gather detailed information from a sample of married couples in Corum city, Turkey. A case study method was applied to a sample of ten couples. Couples were selected using snowball and purposive sampling techniques. A team of researchers conducted forty face-to-face interviews. Each of the ten husbands and ten wives in Alevi-Sunni intermarriages were interviewed twice using semi-structured questionnaires. Additional demographic and observational data were gathered. Spouses in the Alevi-Sunni intermarriages sampled did not change their religious affiliation after marriage. The spouses reported few if any problems in their marital relationships and in child rearing. However, spouses did report many problems with parental families, in-laws, and other relatives. The disapproval and punishments from extended family members are related to the social stigma attached to Alevi-Sunni intermarriages. However, intermarriage, modernization including secularism and pluralism are challenging this stigma. Because of this transition further interdisciplinary studies on Alevi-Sunni intermarriage that explore different dimensions of intermarriage are needed.

What influence Alevi-Sunni intermarriage has on spouses’ individual religious affiliation after marriage was the initial research question addressed in this study. No official or unofficial data exist regarding the Alevi-Sunni intermarriage in Turkey. This study responded to the need to describe extant relationships by using a qualitative approach to gather detailed information from a sample of married couples in Corum city, Turkey. A case study method was applied to a sample of ten couples. Couples were selected using snowball and purposive sampling techniques. A team of researchers conducted forty face-to-face interviews. Each of the ten husbands and ten wives in Alevi-Sunni intermarriages were interviewed twice using semi-structured questionnaires. Additional demographic and observational data were gathered. Spouses in the Alevi-Sunni intermarriages sampled did not change their religious affiliation after marriage. The spouses reported few if any problems in their marital relatio...