Symphonia nona in C maiore, D. 944 "Magna" (Schubert)
Symphonia nona in C maiore, D. 944 "Magna", est postrema integra symphonia quattuor motuum ab Francisco Petro Schubert conscripta. Quod opus anno 1840 Vindobonae primum vulgatum est nomine altero "Symphonia septima in C maiore". Cornu uno motus primus augustus incipit, qui introductionem lentam continet.[1] Gesellschaft der Musikfreunde anno 1828 opus ob difficultatem longitudinemque ludere recusavit.[2] Numquam Schubert opus suum audivit.
Forma
[recensere | fontem recensere]Omnes motus symphoniae forma sonatica sunt.[3]
I. Andante; allegro ma non troppo
II. Andante
III. Scherzo et Trio; Allegro Vivace
IV. Allegro vivace
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ http://www.classicalnotes.net/classics5/great.html
- ↑ https://www.britannica.com/topic/Symphony-No-9-in-C-Major
- ↑ http://www.classicalnotes.net/classics5/great.html