Mimarlık

Bu çalışmaya konu olan Kese Köyü’nün bağlı olduğu ilçe olan Ilgaz’ın tarihsel gelişimi Çankırı ile paralellik göstermektedir. Bölge sırasıyla Gasgaslar (MÖ 2000-1300), Hititler (MÖ 1600-1178), Galatlar (MÖ 280-274), Roma İmparatorluğu, Danişmendoğlu Beyliği (1082), Osmanlılar hâkimiyetinde olmuştur. Ilgaz ilçesi kuzeyinde yaklaşık 2000 m. yüksekliğindeki Ilgaz Dağı ile güneyindeki İn Dağları arasında doğal bir yol işlevi gören, doğu ile batı arasında bağlantıyı sağlayan ana yol güzergâhlarının üzerinde bulunmaktaydı. Ilgaz Osmanlı yollarının sol ve orta kol güzergâhında Bolu ile Tosya arasında yer almaktaydı. Bu yol barış zamanında ticari amaçla kullanılırken, aynı zamanda savaş dönemlerinde ordunun seferleri için kullanılmıştır. Yavuz Sultan Selim İran seferine bu yol güzergâhını kullanarak gitmiştir. Kese Köy ise Ilgaz’a 3 km uzaklıktadır ve ilçe merkezi ile yakın bir ilişkisi vardır. Kese Köyü’nün ismi Osmanlı arşiv kaynaklarında “Kilise Karye” olarak geçmektedir. Köye ait ulaştığımız en eski tarihli arşiv belgesi hicri 02-03-978  (M:4 Ağustos 1570) tarihlidir ve köyden “Koçhisar nahiyesinde Karye-i Kilise…” şeklinde bahsedilmektedir. Daha sonra bu isim “Kise” ve “Kese” olarak değişmiştir. Köylüler köyde bulunan üç caminin yerinde önceden kilise olduğunun köyün yaşlıları tarafında anlatıldığını söylemektedir. Ayrıca köyde Osmanlı zamanından kalma sivri kemerli iki adet çeşme mevcuttur. Bir geçiş hattı üzerinde bulunan ve birçok kültürün izlerini taşıyan Kese Köyü’nde özgünlüğünü korumuş 22 adet ev üzerinde rölöve ve fotoğraflama çalışmaları yapılmıştır. Bu metinde Çankırı ili Ilgaz ilçesine bağlı Kese Köyü’nde bulunan geleneksel konutlarda kullanılmış ahşap süsleme ve detaylar incelenecektir. İç Anadolu ve Karadeniz’i ikiye ayıran Ilgaz Dağı’nın eteklerinde bulunan Kese Köyü ormanlık alanları bulunan bir bölgededir. Bu nedenle köyde ahşap kullanımı yaygındır. Kerpiç yığma üzeri ahşap karkas sistem tekniğiyle yapılmış konutların cephelerinde ahşap kaplama ya da sıva görülmektedir. Evlerde süsleme olarak kalem işi, resim vs. bulunmamaktadır. İç dekorun ahşap yüzeylerde uygulandığı görülüp, en fazla süslenen yüzeylerin tavanlar, çiçeklikler, dolap yüzleri, kapılar ve pencereler olduğu tespit edilmiştir.

“Ölçek” kavramı öğrencilerin algılamakta ve benimsemekte zorlandıkları bir kavramdır. Ölçek teknik anlamda bir ölçme sitemidir. Ancak insanlar bir mekânın ölçeğini kavrarken salt olarak büyüklük-küçüklük ilişkilerine göre hareket etmezler, duygu ve algıları da bu sürece dahil olur. Ölçeğin öğretilmesi de algılanması kadar zordur. Bu nedenle içmimarlık eğitiminde bir kavramın disiplinler arası bir yaklaşımla öğrenciye aktarılması önemli görülmektedir. Diğer yandan; iç mimarlık eğitiminde tasarımın tetiklenmesi disiplinler arası yaklaşımlar ile beslenen bir süreçtir. Özellikle öğrencilerin soyut kavramları somuta aktarabilmelerini, farklı bakış açısı kazanmalarını ve tasarımın sınırları zorlamalarını sağlayan önemli bir alan olarak edebiyat, sinema, müzik, tiyatro gibi disiplinlerden yararlanmak oldukça faydalıdır. Bu noktada karşımıza tasarım temelli disiplinlerle diğer sanat temelli disiplinlerin birliktelikleri ve ilişkileri çıkmaktadır. Bir film izlemek, bir oyundaki dekoru gözlemlemek ya da bir kitaptaki mekânı hayal etmek insanın tasarım algısını geliştirir. Bu bağlamda, ölçek kavramının öğrenciler tarafından algılanmasını kolaylaştırmak için edebiyat ve sinemadan yararlanarak bir çalışma yapılmıştır. Bu bildiride ölçek kavramı “Alice Harikalar Diyarı’nda ve Aynadan İçeri(Caroll, 2011) kitabı ve bu kitaptan beyazperdeye uyarlanan Alice Harikalar Diyarı’nda filmi2 üzerinden okunmaya çalışılacaktır. Öncelikle Alice ile ilgili yapılan mimari/tasarım çalışmalar araştırılarak incelenmiş, bir ön çalışma yapılmıştır. Kitap bir çocuğun yetişkinlerin dünyasında büyürken yaşadığı kafa karışıklıklarını, ikilemleri ve hayatın anlamına doğru yaptığı yolculuğu, küçük bir kız çocuğunun hayaI dünyası ve bu dünyanın renkIiIiği, maceraIarı ve güzeIIikIeri ile anIatıImaktadır (Goobil,2016). Bu dünya Alice’in hikayede her büyüyüp küçülmede mekânı ve nesneleri algılayışı ve bunların zihinsel yansıması üzerinden aktarılmaktadır. Alice her büyüyüp küçülmesinden aynı zamanda farklı ölçekleri deneyimler. Buradan yola çıkılarak Alice’in ölçekler arası seyahati mekânsal ölçeği kavramının aracı olarak iç mimari tasarım stüdyosu dersinde uygulanmıştır. Ölçek kavramının daha iyi algılanması için yapılan bu ders İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi İç Mimarlık ve Çevre Tasarımı Bölümü ikinci sınıf öğrencilerinin katılımıyla İç Mimarlık Projesi I ders kapsamı içinde uygulanmıştır. Öğrencilerden Alice’in dünyasını daha iyi anlayabilmeleri için derse kitabı okuyup ve filmi izleyip gelmeleri istenmiştir. Öğrencilere ders esnasında kitabın aşağıda bulunan bölümü verilmiştir: Alice bahçede oynarken beyaz bir tavşan görür ve onu takip etmeye başlar. Tavşan bir delikten içeri girer Alice de onun ardından deliğe girer ve delikten aşağıya düşmeye başlar. Dolapların, kavanozların, resim, harita ve kitapların yanından hızla aşağıya doğru düşmeye devam eder, sonunda kendini tavana asılı bir dizi lambayla aydınlanan uzun, basık bir salonda bulur. Salonda her tarafı camdan üç ayaklı bir masa, masanın üzerinde de bir anahtardan başka bir şey yoktur. Burası kapılarla dolu bir odadır. Anahtarla bütün kapıları açmayı dener fakat başaramaz, sonra fare deliği büyüklüğünde bir kapı daha olduğunu farkeder. Anahtar bu kapıyı açar. Ancak Alice’in bu kapıdan geçmesi mümkün olmaz. Ne yapması gerektiğini düşünürken üzerinde “beni iç!” yazan bir şişe görür. Önce şişedekini içmekte tereddüt eder ancak bu maceraperest kız sonunda iksiri içer. Ve başlar sihirli bir şeklide küçülmeye. Artık bu küçük kapıdan geçebilecek boyuta gelmiştir. Ancak ne yazık ki bu sefer de anahtarı masanın üzerinde unuttuğunu fark eder. Şimdi de eski haline nasıl döneceğini düşünmeye başlar. Bu sırada üzerinde “beni ye!” yazan bir kek görür, kekin kendisini eski boyutuna getirmesini umut ederek onu yer. Gerçekten de keki yedikten sonra boyu uzamaya başlar. Eskiz sınavı olarak yapılan uygulamada öğrencilerden Alice’in normal boyutta gördüğü, küçüldüğünde gördüğü ve büyüdüğünde gördüğü iç mekân üç adet perspektifini çizmeleri istenmiştir. Stüdyonun amacı farklı ölçeklerdeki  Alice’in mekânı nasıl kavradığını anlamalarını sağlamaktır. Tasarlama araçları, yöntemleri ve tasarımın temsil teknikleri öğrencinin kararına bırakılmıştır. Ders öncesinde kitabı okumaları ve filmi izlemeleri istenerek tasarımın düşünme süresi uzun tutulmuş, tasarlama ve tasarladığını ifade etme süresi kısa tutularak sınırlı zamanda tasarım yapabilme becerileri de ölçülmüştür. Çünkü tasarım düşünme temelli bir disiplindir. Kısa sürede yaptığımız tasarımlar aslında uzun düşünme süreçlerinin sonunda ortaya çıkan ürünlerdir. Sonuç olarak, bu çalışmada Alice’in büyüyüp, küçülerek hem fiziksel hem ruhsal olarak uyum sağlamaya çalıştığı dünyasını onun gözünden, onunla birlikte büyüyüp, küçülerek mekânların farklı ölçeklerdeki kullanıcı üzerinde oluşturduğu etki anlatılmaya çalışılacaktır.

Throughout history, architecture has been an important tool in which the rulers have demonstrated their power, ideology and identity to people. The authorities aim to create these representations on the ruled with the size of the building, the architectural style and the materials chosen. Every authority wants to have a building that represents itself in the city to not be forgotten. At the present, governments continue to build public structures with the same mentality. They want to show how deep their roots go by emphasizing their ties with the past in their buildings to demonstrate the power of authority. Increasingly in recent years, public buildings are determined by the projects selected in architectural competitions. With these competitions that are open to everyone, it is seen that there are differences in the design of public buildings. With public competitions, instead of a decision made by a single authority, public buildings are selected by a jury decision in a more democratic manner. By this means, the buildings started to represent the public instead of the government, and the ruled instead of the ruler. It appears to be a positive development in terms of architectural ethics. Within the scope of this study, the effects of ten selected public buildings on users were measured with a survey study. Some of the buildings designed with different architectural vision are projects selected as a result of the competition. With the survey study conducted on sixty people, it is aimed to measure how the buildings selected with the competition project change the public building perception of the users.

Throughout history, architecture has been an important tool in which the rulers have demonstrated their power, ideology and identity to people. The authorities aim to create these representations on the ruled with the size of the building, the architectural style and the materials chosen. Every authority wants to have a building that represents itself in the city to not be forgotten. At the present, governments continue to build public structures with the same mentality. They want to show how deep their roots go by emphasizing their ties with the past in their buildings to demonstrate the power of authority. Increasingly in recent years, public buildings are determined by the projects selected in architectural competitions. With these competitions that are open to everyone, it is seen that there are differences in the design of public buildings. With public competitions, instead of a decision made by a single authority, public buildings are selected by a jury decision in a more democratic manner. By this means, the buildings started to represent the public instead of the government, and the ruled instead of the ruler. It appears to be a positive development in terms of architectural ethics. Within the scope of this study, the effects of ten selected public buildings on users were measured with a survey study. Some of the buildings designed with different architectural vision are projects selected as a result of the competition. With the survey study conducted on sixty people, it is aimed to measure how the buildings selected with the competition project change the public building perception of the users.
Keywords: Public buildings, ethic, perception in architectural design, identity perception, architecture

Hyperbolic paraboloid is a type of anticlastic surface with double curvature. This surface is formed by translating a parabola perpendicularly to another parabola in the opposite direction or by shifting the two ends of a line (generatrix) on curved or straight directix in different planes. It will be understood that, the hyperbolic paraboloid may be formed not only by the curvature (translational element) being parabola, but also by being straight line. In addition, the directix of the hyperbolic paraboloids as the ruled surface does not need to be curved. In this case, all of the elements that form the surface are line segment. In this sense, the hypar is divided into two categories depending on whether the edges are straight or curved. Hyperbolic paraboloid surfaces with straight edges are formed by shifting the two ends of a oblique line to the plane on two other oblique lines opposite but not parallel to each other. If so, the sections taken from the surface give hyperbola and parabola as on the curved edge surface. If it’s needed to objectify hypar; it is a form that resembles the passage between two mountains, the form of a chips or the saddle of a horse.
Hypar, is generally a shell structure transfer the load with surface activity. It has constant and equal shear stresses at every point thanks to its anticlastic curvatures. That is to say, the buckling response caused by the compressive force acting in one direction is prevented by the tensile force acting in the other direction. The torsional force acting on the surface is less than the tensile and compressive force and is generally prevented by side beams. Due to this advantages, hypar can be produced in more delicate dimensions than other forms. This reduces costs by reducing the amount of material used.
Hypar-shaped structures have been widely applied from past to present under the following three headings: reinforced concrete thin shell, wooden shell and cable net structures. It has been one of the most widely practiced forms in the 20th century because of structural effectiveness. Beside, low amount of material required for construction and its aesthetic view are features that makes it popular. In addition, combination of both curved-edged and straight-edged hyperbolic paraboloids in various sizes and shapes, supported at various points provided innovation and diversity in its architectural design.
The use of this surface as a roof construction in the building industry has become possible with the spread of reinforced concrete. Felix Candela, introducing this structure to the building industry, built several structures by integrating various surfaces. Balancing the tensile and compressive stresses at every point, makes it thinner and more aesthetic than other shell forms. On the other hand, it was not easy to introduce hypar concrete shells to the construction industry. One of the most important reasons for this is the fact that these surfaces, which are a double curvature mathematical form, are not well known by either designers nor constractors. Beside, erection of wooden formwork is difficult and expensive. Therefore, the production of these surfaces, which are applied as reinforced concrete shell system, has been limited in certain regions with similar works of the same construction team. Causes such as cracking of concrete shells over time, rusting of reinforcement and construction difficulties have led researchers to try recent technologies such as use of a membrane as a mold, use of shotcrete and reinforcing concrete with a fabric. Consructing the old with less and more perfect are inadequate efforts due to the lack of implementation in the industry. In addition, with the advancing construction technology and the derivation of new materials, various contemporary applications have emerged.
Cast in-situ concrete shell structure implementations seem to have been abandoned because of many construction problems. However the adventure of hypar, which gained momentum with Candela, continued with Nowicki’s pioneering cable net structure, wooden shell with Catalano, gridshell with Natterer and Otto.
The cable net structure, which has been constructed in various places since the 1950s, has become a structure alternative that provides efficiency in many ways rather than being a trend with its rapid construction and wide span effectiveness. Stabilize the cable net with reinforced concrete has expanded the possibilities of the structure by transforming it into a monolithic surface. One of the first examples is found in the Philips Pavilion review. Similarly, the Saddledome Stadium, which has a circular plan, appears to be connecting the cable net with precast elements and in-situ cast concrete.
Another structure following the hypar-shaped reinforced concrete thin shell technology is wooden shells. With this structure, was developed under the leadership of Booth and Tottenham in England, formwork cost was almost eliminated and thus more economic roof structures were revealed. Wood shells became an architectural style in England between 1957-1975 with the elegance and aesthetics it offers. With standardization in these structures, construction could be faster, easier and cheaper. This feature procures wooden shells to be a structure system alternative in different periods and regions. Thus, it became known the literature.
In addition to examples where the surface has become a complete shell, there are also examples of structures formed with linear beams. These structures, which was gained to the literature as gridshell, are especially preferred in free-form structures. The auditorium in the Paraiso Park, which consists of a multi-layered wooden grid and Antwerp Law Court which was formed with laminated beams are the examples of gridshell. In addition to these, various materials and methods such as bamboo pergola, prefabricated stone and steel tie integrated canopy are encountered in various regions.
These studies show that the search for re-implementation of this form under various structure classifications in accordance with today's construction technology continues. The reason for this is undoubtedly the structural efficency provided by this form, the ability of the surface to be build in various forms and the aesthetic effect it offers to the designers. Despite the construction of hypar structure with many materials and methods in many regions of the world, there is almost no presence in Turkey. The complex geometry of the structure led to the belief that its construction would be difficult. In addition, with the lack of collaboration between architect and civil engineer, establishment of the structure and its structural behavior could not be observed. The most important reason of implementation deprivation is that the geometry and construction methods of hyperbolic paraboloids are not well known. As a matter of fact, the architectural and civil engineering education have not aroused enough interest for the students to go beyond the classical structures.
In this study, it is aimed to understand the hypar geometry, structural design and behavior and the materials or techniques that can be constructed with hypar-shaped structures. In this way, various examinations have been conducted and the defined geometry of the form has been emphasized through experiments such as both physical and digital models. The behavior of the surface under load is expressed with observations on models. Hypar-shaped structures are classified and examined with their historical development, construction methods and contemporary building examples. Findings were compared and evaluated on the basis of factors such as construction method, span, material used. Thus, an analytical resource was presented fort he design theory of hypar-shaped structures.
Keywords: Hyperbolic paraboloid, Concrete Shell, Wooden Shell, Gridshell, Cable Net Structure

KİTAP HAKKINDA
Prof. Dr. M. Oktay Cansun’un, İ.T.Ü. Mimarlık Fakültesinde ve 2012’den beri İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Mimarlık Bölümünde verdiği Yapı Elemanları-I dersinin ders notları yeniden düzenlenmiş, şekiller Araş. Gör. Mimar M. Emin Akyürek tarafından bilgisayar ortamında çizilerek kitap hâline getirilmiştir. Kitabın sonunda, yazarın serbest el çizimlerinin özgün hâlleri görülmektedir.
Kitap A4 boyutunda 144 sayfadan oluşmakta, bol şekilli ve kısa açıklamalarla öğrenciyi yormayacak şekilde, çizerek ve ayrıştırarak öğrenmeye teşvik edici niteliktedir.
Kitap yapı elemanları konularından temel ve duvarlar ile sınırlıdır. Kitabın devamı olarak döşeme, merdivenler, çatı ve ince yapı diye adlandırılan doğramaları da içine alacak şekilde hazırlanacaktır.
Yapı, Yapı Bilgisi, Yapı Elemanları veya Konstrüksiyon gibi kelimelerle tanımlanan ve mimarlık eğitiminin temel konularını oluşturan bilgiler, öğrencinin ilk senelerinde kavramakta güçlük çektiği konulardır. Aynı zamanda mimari tasarımın olgunlaşmasında ve gerçekleşmesinde de bilinmesi gereklidir. Mimari tasarımın başarısı detaylarının doğruluğu ile yakın ilişkilidir ki bu da yapı konusunda temel bilgilerin öğrenilmesi ile mümkündür.
Kitap bu özellikleri ile önemli bir açığı kapatmaktadır.
Erol Gürdal

ÖZET Türkiye toplumunun cumhuriyetin ilanı ile birlikte aradığı yeni kimlik arayışı mimariye de yansımıştır. Cumhuriyet döneminde Sedad Hakkı Eldem ve Emin Onat'ın önderliğinde gelişen II. Ulusal Mimarlık akımı ile plan tipinde ve yapı elemanlarında standardizasyon, yerli malzeme ve yerli iş gücü kavramları ortaya çıkmıştır. Eldem'in II. Ulusal Mimarlık Akımı'nın ışığında, geleneksel türk evi üzerine sağlamış olduğu edinimin bir yorumu olarak ortaya koyduğu projelerden birisi Zeyrek Sosyal Sigortalar Kurumu Külliyesi'dir. Unkapanı ile Saraçhane'yi birbirine bağlayan cadde üzerinde bulunan Zeyrek SSK Külliyesi Zeyrek yokuşunun alt kotuna kadar küçülerek alçalan 5 ayrı kütleden oluşmaktadır. Kullanılan standart söve, pencere, cephe kaplaması ve saçaklar yapıya karakteristik özellik katmaktadır. Betonarme karkas sistemle oluşturulmuş bu yapı, belirgin ve standart akslarla oluşturulmuş bir strüktürel sisteme sahiptir. Bina kompleksinin öne çıkan karakteristik özelliklerinden olan çift çıkmalar, döşeme üzerine yerleştirilen prefabrike betonarme söveler ile desteklenmektedir. Böylelikle bu yapı manzumesi, geleneksel türk sivil mimarisi öğelerinin dönemin inşaat teknikleriyle yeni bir ifadesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı 1964'ten beri ayakta olan Zeyrek SSK kompleksinin strüktürel incelemesini yapmak ve yapısal elemanlarının güncel durumunu tespit etmektir. Bu kapsamda: • Yapıyla ilgili çeşitli kaynaklar süperpoze edilerek kısmi olarak tekrar projelendirilmiştir. • Yapı elemanların boyutları ve yapıya dair olası hasarlar yerinde gözlemlenerek tespit edilmiştir. • Yapının taşıyıcı sisteminin güncel deprem yönetmeliğine uygun olmayan tarafları ortaya konmuştur. Bunların sonucunda elde edilen verilerle konstrüksiyonel sürdürülebilirliğin; doğru detaylandırma, uygun malzeme seçimi ve düzgün işçilik ile sağlanabileceği kanısına varılmıştır.

Nowadays, the architect is moving away from the concept of structure system and the engineer from the concept of form. Mimar Sinan’s works which left mark on the 16th century, are good examples of considering, analyzing, and evaluating these two disciplines together. The structural art which was put forward and established towards the end of the 20th century, is rather than a pure art, centralizing the principles of economy, efficiency and elegance in design. This concept offers a new perspective in terms of current understanding of the design principles of Sinan and the quality of his works. In this study, Sinan’s contributions to the structural art, the design principles of his mosques and geometry-form-structure relationship were examined. His mosques were evaluated through the legacy he inherited, models, and his own works. Sinan lived in the 16th century Ottoman Empire and worked as the chief architect for 50 years. His unique architectural solutions have been the subject of many studies. In this period, a spectacular architectural style was created with non-repetitive, innovative mosque variations and was inherited to future generations. The unique architectural style in Sinan’s mosques with its masonry framework, and polygonal baldachin developments enabled the construction of larger, brighter and holistic spaces than the single-domed mosques built in the early Ottoman period. Hiding piers and buttresses within upper flats, galleries and stairs are efficient and functional solutions. The minarets located at the corners of the mosques are also the solutions in this context, as being load-bearing elements. Suleymaniye in four-pierred mosques and Selimiye in eight-pierred mosques stand out with their size and architecture. Having a similar plan scheme, Suleymaniye Mosque is higher than Hagia Sophia Mosque in proportion to the diameter of the dome. In this way, the dome load is transferred to the base in stages. With the increase in the pier/ dome area ratio, the main arches were thickened, and the outer thrust of the dome was prevented with the support of weight towers and dome buttresses. Thus, the solution of the two semi-domed plan schema first seen in Hagia Sophia was safely finalized. Suleymaniye Mosque is more elegant than El Escorial Monastery and St. Peter Cathedral which are sembolically equivalent in terms of wall thickness, dome thickness and pier area in proportion to the diameter. Among all other domed structures have been compared, Selimiye Mosque has the lowest height and smallest floor area in proportion to the diameter of the dome. Despite the same dome diameter, the pier area is approximately a quarter of Hagia Sophia’s and nearly half of St. Paul Cathedral’s. The total weight of baldachin and dome of Selimiye is half that of St. Paul’s. The ratio of dome (load) to baldachin (structure system) weight in Selimiye is much lesser than St. Paul. Besides, Hagia Sophia, St. Peter, and St. Paul couldn’t be completed for many years due to design problems; sections were enlarged and re-designed by different architects in different periods. Comparisons and evaluations based on drawings and calculations show that, Suleymaniye and Selimiye are more economic, efficient and elegant in terms material used, element size and construction period in comparison to Hagia Sophia, El Escorial, St. Peter, and St. Paul. To sum up, Sinan mosques are extraordinary in the structural art of domed masonry structures.

Sinan, her defasında yeni terkipler sunan, bir
sonrakine ve gelecek nesillere örnek teşkil eden
eserleriyle muhayyilesi oldukça güçlü bir mimardı.
Ayrıca, tabiata; fiziğe ve malzemeye yönelik
olağanüstü duyarlılığı ile yetenekli bir yapı mühendisiydi.
Roma’daki Pantheon, Ayasofya ve
Floransa Katedrali gibi devasa yapılara rağmen
temkinlilik, sıradışı işlerde gösterdiği ihtimam ve
âfetlere karşı aldığı önemler onun olgun, kararlı ve
mutedil bir mühendis oluşuna işaret etmektedir.
Sinan’ın imzasını taşıyan yegâne eser olan Büyükçekmece
Köprüsü, onun sanatında gösterdiği
bu inceliklerin veciz bir örneğidir. Bu köprüyü; tabiatla
amansız kavgalarımızı, beyhude hırçınlığımızı
dizginlemek üzere hatırlamak istedik.

The size and detail of some grid shells were defined and relationship between the radius of curvature was examined.  The radius of curvature for some Turkish woods, which are not found in the literature, were achieved through analytical methods, and some relationships were developed.  Turkish woods were also compared with structural timber and samples in the case studies and European woods. Figure A. Comparison of radius of curvature with elastic modulus/ density and cost of some woods in Turkey in 20mm thickness Purpose: The general purpose of this study is to define the bendability criteria of grid shell. In particular, it is aimed to determine the suitability of woods in Turkey for grid shell with analytical methods. Theory and Methods: In this study, bending capacity of grid shells were examined according to tree type, sizing and detailing. Design radius of curvature (Rt) was defined for 20mm thick laths regarding Turkiye woods simply in terms of allowable bending strength (em) and elastic modulus (E). Rt values were compared with USFPL's experimental radius of curvature (Rd) to verify the relationship between design and experimental method, relationship was confirmed with very high correlation coefficient t (r=0.97). Proper woods were determined through regression analyses among Rt, E, ρ, production amount and cost. Bendability and mechanical characteristics of some woods were also compared with the case studies and Europe. Finally, wood species in Turkiye were classified through the criteria of usability and ordering to the importance in the grid shell. Results: In the structures examined, the ratio of height to length of the laths is 0.23-0.30, and the ratio to span is 0.33-0.41. In terms of lightness and bendability, the material should have a thin section, straight fibers, few knots, high bending strength, low elastic modulus and low density. In terms of lightness and bendability, larch from softwoods and maple and linden from hardwoods are the most efficient examples Yet, production of maple and linden are insufficient. Generally, the cost increases as the radius of curvature decreases. Oak is relatively expensive due to its durability (Figure A). The bending ability of larch, oak and beech is higher than its European counterparts with its low elastic modulus and high bending strength. The European Spruce, on the other hand, is more qualified than its example in Turkey. Conclusion: Among all Turkish woods examined, Oak, beech and larch in Turkıye are the most suitable woods in terms of supply, mechanical properties and bendability for grid shell construction.

16 th-century Ottoman architect Mimar Sinan's mosques are one of the most efficient, refined, and elegant examples of mosque architecture. Sinan's mosques, replicated until today, have also been built widely with modern technology and materials. However, the incompatibility of the structural system and materials are seen in many new mosques is identified as a problem in this study. The study aims to develop a novel design with a contemporary structural system and material based on the principles and schemes of Sinan's highly praised and adopted mosques. First, an ideal form was derived by detecting a harmony between Sinan's mosques and the chain model; then, it was transformed and optimized according to the requirements of the timber (CLT) folded plate envisaged to be applied on a small scale. Proportions of the Sinan's mosques, parametric design and Turkish triangle were benefited to define the size and form of the emerging model. Afterward, they were discussed and evaluated in terms of plan, section, and facade. The discussion is focused on structural form yet also mentions design flexibility according to local touch and sites. Finally, a novel, contemporary, and adaptable design model that evokes the image of Sinan's mosques has been proposed.