Applied Geology

Bu çalışma, Gebze, Dilovası ve yakın çevresinin yüzey ve yeraltı suyu olanaklarının saptanması, beslenme alanlarının ayrıntılı incelenmesini, bölgede yaygın görülen karstik kireçtaşlarının  yeraltı suyu  olanaklarının  araştırılmasını  amaçlamaktadır. Çalışma alanı 2 havzaya bölünmüştür. 1. havza GebzeÇayırova havzası (93,4 km2),  2. havza ise Gebze-Dil Deresi havzası(171,4 km2) dır.  Çalışma alanındaki litolojik birimler geçirimsiz, geçirimli, yarı geçirimli ve karstik olarak  ayırtlanmış ve hidrojeoloji haritası yapılmıştır. İnceleme alanında yer alan iki havzanın ayrı yeraltısuyu haritaları çizilmiştir. 1. havzanın beslenim yönü doğudan batıya doğrudur. 2. havzanın beslenim yönü  kuzeybatıdan güneydoğuya doğrudur.  her iki havzada da yeraltısuyu seviyeleri oldukça düşüktür. Kuyular kuruma tehlikesindedir. Suların fiziksel ve kimyasal özelliklerini belirlemek amacıyla durov diagram ve kimya haritaları çizilmiştir. Suların sertliği çok yumuşaktan, çok sert sulara değişmektedir. Yapılan analizlerde tüm kuyu ve kaynak sularının ph’ı 7-8,5
arasındadır. Ancak K12, K13 ve K14 kaynaklarının ph’ı 6,8’dir. Fay zonlarında bulunan  çözünmüş gazlar ph’ı düşürmektedir. Gebze-Çayırova havzası’ndaki kuyu sularının elektriksel iletkenliği, 500-1680 μmho/cm’dir. Gebze-Dil Deresi havzası’ndaki 5-6-7-8 ve 14 no’lu kuyunun elektriksel iletkenliği 2000-4000 μmho/cm’dir. Kaynakların elektriksel iletkenliği 500-950 μmho/ cm civarındadır. Gebze-Çayırova havzası’ndaki kuyu  sularının tamamı tatlı su sınıfındadır. Ancak 14 no’lu numune (Çayırova Deresi) Acı su sınıfındadır. Gebze Dil Deresi havzası’ndaki 5-6-7-8 ve 14 no’lu numune Acısu sınıfında, diğer numuneler tatlı su sınıfındadır. Kaynak sularının tamamı tatlı su sınıfındadır. SAr sınıflamasına göre, Gebze-Çayırova havzası’ndaki 15 no’lu kuyu suyu, Gebze-Dil Deresi havzası’ndaki  5-6-7 ve 8 no’lu kuyu suyu  iyi özellikte sulama suları, diğerleri çok iyi özellikteki sulama suları sınıfındadır.  Kimya haritalarında denize yakın kısımlarda gözlenen yüksek miktarda Cl, na ve K  derişimleri, eC ve TDS değerleri deniz suyu girişinin göstergesidir.

İnceleme ve veri toplama aşamaları Ağustos 2008 yılında başlayan bu çalışma, Ağva ve yakın civarının jeolojik ve hidrojeolojik özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. İnceleme alanında en altta İstanbul Paleozoyik İstifi’ne ait Üst turneziyen-Viziyen yaşlı trakya formasyonu bulunur. Bu birim üzerine açısal uyumsuz olarak Üst Permiyen-İnduyen yaşlı Kapaklı formasyonu gelir. İstifin üstüne doğru triyas yaşlı erikli, demirciler, Ballıkaya, Kazmalı formasyonları yer alır. Bu istif üzerinde açısal uyumsuz olarak Kretase yaşlı teksen, riva ve İshaklı formasyonları yer alır. İstifin üstüne doğru Üst Kretase yaşlı Akveren formasyonu gelir.  İstifin üst kısımlarında ise sırasıyla uyumsuz olarak tersiyer yaşlı Kayalıtepe ve Meşetepe formasyonları yer alır. Son olarak Kuvaterner yaşlı Alüvyon bütün birimleri açısal uyumsuzlukla örter.
İnceleme alanında ege Bölgesi iklimi ile Karadeniz Bölgesi iklimi arasında geçiş gösteren Marmara Bölgesi iklimi görülmektedir. hidrojeolojik birimlerinin akifer özelliklerinin, yeraltısu seviyesinin ve su kalitesinin belirlenebilmesi amacıyla çalışmalar yapılmıştır. jeoloji haritasında ayırtlanan formasyon, üye ve litolojiler genel hidrojeolojik özelliklerine (geçirimlilik, gözeneklilik, su taşıma özellikleri vb.) göre geçirimli, yarı geçirimli, geçirimsiz, karstik birimler şeklinde 4 ana grup altında toplanmıştır. İnceleme alanında içme ve kullanım suyu depolama amaçlı İsaköy Barajı bulunmaktadır. İnceleme alanında gerçek anlamda 2 adet karst kaynağı bulunur. Bunlardan biri Mağara Kaynağı, diğeri ise Su Çıkan Kaynağı’dır. yeraltısuyu değişimleri, İsaköy Barajı rezervuar alanı ve çevresinde açılan toplam 14 adet karst araştırma kuyusunun bazılarında (Ar-9 ve Ar-10) yeraltısuyu seviye ölçümleri yapılmıştır

Bu çalışma Van’ın Gevaş-Gürpınar-Güzelsu havzasının karst hidrojeoloji incelemesini kapsamaktadır. Bölgedeki kayaçların karstlaşmasını denetleyen en önemli faktör, orojenik yapılanma etkisiyle gelişen kırık, foliasyon, eklem, çatlak ve fay sistemlerinin kazandırdığı ikincil gözenekliliktir. İnceleme alanındaki en önemli fay, GD-KB istikametindeki doğrultu atımlı Şamran faydır. Bu fay bölgedeki karst sisteminin gelişimi üzerinde çok önemli bir etkiye sahiptir. Bölgedeki en büyük debili Şamran kaynağının çıkış nedenidir. İnceleme alanından irili ufaklı 59 kaynak çıkmaktadır. Bu kaynakların yaklaşık 40’ı Permiyen yaşlı karstik rekristalize kireçtaşı ve mermerlerden boşalır. Kaynakların yıllık ortalama debisi 9.96 m3/s dir ve yüzeysel akımların %92’sini oluşturmaktadır. Yıllık 336-650 mm arasında ortalama yağış düştüğü yarı kurak bir bölgede yer alan havzadaki bu koşullar derin karstın gelişimini sınırlamıştır. İnceleme alanından beslenen ve değerlendirmeye alınan kaynakların verdi değişimlerinin az olması, karstlaşmanın orta derecede geliştiğini göstermektedir.

Groundwater in the Van coastal aquifer is one of the main sources of potable, industrial and irrigational water in Van City, because of its semiarid climate. Groundwater extraction has been in excess of replenishment owing to increased agricultural and economic activities and a growing population during the last 20 years. A hydrochemical survey of the Van aquifer provided data on the groundwater chemistry patterns and the main mineralization processes. The main processes influencing the groundwater chemistry are salinisation from salt-water intrusion, silicate mineral dissolution, cation exchange and human activity. Deterioration in water quality has resulted from intrusion of the salt water of Lake Van along the coastal regions into the Van plain. At present, the mixing rate of salt water in the Van aquifer is between 1 and 5.5% and salt water has already invaded about 5 km inland in the iskele and the airport region.

The aim of this study was to do a preliminary assessment of the hydrochemical and microbial groundwater quality of the West Thrace region. Forty samples of groundwater collected from Edirne (Site 1) to Gelibolu (Site 2) were assessed for their suitability for human consumption. As3– was non-detectable in all the groundwater and Zn2+, Pb2+,F –, Cu2+, NH 4 +, Cn – PO43– and Cl– were all below their respective European Union drinking water directive (EU-DWD) and Turkish food codex-drinking water directive (TFC-DWD). Maximum Acceptable Concentrations (MAC) Ni2+, Pb2+, Cd2+, Mg2+, Mn2+, and Ca2+ levels were detected in upper maximum acceptable concentrations 77.5, 42.5, 35.0, 50.0, 50.0, and 32.5% of the groundwater samples, respectively. However, in terms of Cr3+, Ni2+ and Pb2+, the differences between groundwaters of Sites 1 and 2 were significant (p < 0.05). Eight water samples (20%) had HPC exceeding the EU and Turkish water directive limit 20 CFU (Colony Forming Unit)/ml in drinking water and the maximum bacteria count recorded was 44 CFU/ml. Total coliforms, thermotolerant coliforms, E. coli, Enterococcus spp., Salmonella sp., Staphylococcus spp. and P. aeruginosa were detected in 25, 17.5, 15, 47.5, 15, 27.5, and 15% of the groundwater samples, respectively. Furthermore, heavy metals and trace elements were found after chemical analyzes in most samples. The pol
lution of groundwater come from a variety of sources, Meric and Ergene rivers, including land application of agricultural chemicals and organics wastes, infiltration of irrigation water, septic tanks, and infiltration of effluent from sewage treatment plants, pits, lagoons and ponds used storage.

The purpose of this study is to determine the hydrological properties, groundwater potential, and water quality of the Çürüksu basin, western Turkey, and to contribute to the efforts of providing an adequate water supply for the city of Denizli. To achieve these objectives, the study consisted of mapping the geology and hydrogeology, determining the water balance, and defining the water quality. The basement rock units in the study area include several impervious metamorphic rock types and Mesozoic karstic limestone, which are overlain by Oligocene fluvial and lacustrine strata, Pliocene travertine and limestone, and Quaternary alluvium. The karstic limestone and the travertine and limestone strata constitute potential aquifers in the Çürüksu basin. The discharge regimes of the 22 springs in the two basins show little change through the year. The flow systems of the springs also have a large storage capacity and drainage occurs very slowly. The discharge of the springs does not appear to be affected immediately by monthly variations in precipitation. According to the water balance, the precipitation in the Çürüksu basin cannot provide all of the measured surface runoff. Excess runoff is 2 m3 s–1 in the Çürüksu basin, and in the adjacent Gökpınar basin the deficit in surface runoff is also 2 m3 s–1. Thus, the underground catchment area of the springs extends beyond the surface drainage area of the Çürüksu basin. Although the Pınarbas¸ı, Kazanpınar, and Böceli springs emerge from the karstic limestone aquifer in the Çürüksu basin, these springs are fed from the adjacent Gökpınar basin. The spring waters emerging from karstic limestone are fresh, of the calcium bicarbonate type, soft, and potable. The spring waters emerging from the travertine and limestone aquifer are low-temperature, brackish, of the calcium sulfate type, very hard, and not potable but useful for the irrigation. The occurrences of
coal strata and hydrothermal activity have caused some deterioration of groundwater quality.

Curuksu is a low temperature hydrothermal system located within the upper sector of the B. Menderes Graben. The hydrologic structure of the Curuksu hydrothermal system is largely controlled by major graben faults where it is characterized by the presence of two thermal reservoirs. One is formed by Paleozoic quartzite, schist and marble units, and the second consists of Pliocene limestone-travertine units. The thermal conditions in the Curuksu region indicate that the regional tectonics and resulting local stress field control low temperatures activity. Temperatures of 30 springs emerging in the study area range between 15 and 55  °C. These springs are classified as cold fresh, warm mineral and thermal waters. Pamukkale, Karahayıt and Honaz springs are steam condensate waters, whereas Curuksu springs are commonly steam-heated waters with respect to the major anion concentrations. The reservoir temperatures have been estimated from chemical compositions by utilizing simultaneously, geothermometers and mixing models. According to these thermometric methods, the most probable subsurface temperature is in the range of 62–90  °C. However, the mixing models suggest a temperature level of 80  °C for the parent water. The system has low total dissolved solid (TDS) of ∼1000–1500 mg/l, which indicate that these waters undergo conductive cooling within the reservoir.

İstanbul&#39;un Avrupa yakasında son on yılda bina temellerinde karşılaşılan uygun olmayan zemin ve kaya koşullarından dolayı yaklaşık 300 kadar can kaybı olmuş ve önemli maddi hasarlar ortaya çıkmıştır. İstanbul&#39;da bina temellerine etki eden başlıca olumsuz koşulların, zemin büyütmesi, sel, heyelan, fay, ayrışma, karstik boşluklar, yetersiz taşıma gücü, oturma, şişme sorunları ile bina temel kazısı, taş ocağı kazısı, metro kazılarından kaynaklanan sorunlar olduğu belirlenmiştir. Bu olaylarda başlıca depremsellik, sel, heyelan, taş ocağı işletmeciliği, metro kazıları ölümlere, diğer olaylar ise maddi hasarlara neden oluşmuştur. İstanbul&#39;un Avrupa yakasında başlıca Karbonifer, Eosen, Oligosen, Miyosen ve Kuvaterner yaşlı çökel kayaları ile kıyı şeridine yakın alanlarda dolgu malzemesi bulunmaktadır. Bu jeolojik istifte Karbonifer çökellerinde ayrışma, süreksizlik özellikleri ve dayklar jeolojik sorunlar yaratmaktadır. Eosen yaşlı Kırklareli formasyonunda karstik boşluklar, Ol...