Anthropology

Turizm, yerel toplum (ev sahibi) ile turistin (misafir) bir araya gelmelerini sağlayarak, farklı kültürel ve sosyal yapıya sahip olan toplumların kaynaşmasına neden olmaktadır. Özellikle kırsal alanda yerel halk, turizm sayesinde kentsel değerlerle karşılaşıp modernleşme yönünde ilerlemektedir. Bu çalışmada, antropoloji bilimi'nin bakış açısıyla Gökçeada'da Yeni Bademli ve Uğurlu Köyleri'nde ev pansiyonculuğu yapan kadın işletmecilerin profili ortaya konulup, turizmle birlikte nasıl modernleştiği anlatılacaktır. Çalışmanın verileri, pansiyon işletmecilerinin tamamına uygulanan mülakatlardan elde edilen bilgilere ve sahada yapılan gözlemlere dayanmaktadır.

ÖZ

Bu çalışmada, antropoloji biliminin bakış açısıyla turizmin kırsal alanda gerçekleştirdiği değişim anlatılacaktır. Turizm, özellikle kırsal alanda, halkın dış dünya ile iletişim kurmayı arttırmakta, kentsel değerler ile daha sık karşılaşmasını sağlamaktadır. Bu durum da beraberinde modernleşmeyi getirmektedir. Kırsal kesimde yaşayan bir toplumun turizmle birlikte nasıl modernleştiği ve kültürel değişiminin nasıl hızlandığı, Gökçeada’da ev pansiyonculuğu yapan Yeni Bademli ve Uğurlu Köyleri’ndeki haneler üzerinden anlatılacaktır. Çalışmanın verileri, orijinal ve özgün olup, mülakat ve gözlem tekniği kullanılarak elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Turizm, Turizm Antropolojisi, Kültürel Değişme, Gökçeada

ABSTRACT

In this study, the change in rural areas, which is done by tourism, will be discussed in view of anthropology. Tourism, especially in rural areas, increases the  communication between the locals and the outside world. This causes, the locals interact  with urban values more frequently. Obviously, this situation brings about the modernization. How a society, living in rural areas modernized with tourism and how its cultural exchange becomes accelerated, will be discussed, using the sample of households, which are boarding houses in Gökçeada, Yeni Bademli and Uğurlu villages. Data of the study are original and authentic, and were obtained using the face to face interviews and participant observation techniques.

Key Words: Tourism, Anthropology of Tourism, Cultural Change, Gökçeada

ÖZ KÜRESELLEŞME DÖNEMİNDE AFRİKALI GÖÇMENLERİN FARKLILAŞMA VE UYUM SÜRECİ: İSTANBUL ÖRNEĞİ NAZLI UÇAR
Küreselleşmeyle birlikte uluslararası göçün çeşitliliği, hacmi ve coğrafi kapsamı şekil değişmiştir. Bu durum hiç şüphesiz Türkiye’yi de etkisi altına almıştır. Özellikle 2000’li yıllarda Türkiye’nin göç grafiği şekil değiştirmeye başlamış ve göç veren pozisyondan göç alan hedef ülke pozisyonuna geçmiştir. Bu süreçte kozmopolitliği daha da artan İstanbul, Sahra-altı Afrika ülkelerinden gelen göçmenlere de ev sahipliği yapmaya başlamıştır.
Özellikle ten renklerinden dolayı yabancı olduğunu gizleyemeyen Afrikalı göçmenler, sosyal hayatta bu kimliklerinin beraberinde getirdiği olumlu ve/veya olumsuz tepkileri hızlıca üzerlerine çekmektedirler. İnsanların “farklı” ve/veya “öteki” olarak nitelendirilmesi beraberinde ırkçı, ötekileştirici ve dışlayıcı pratiklere sebebiyet vermektedir. Bu farklılaşmanın doğurduğu hiyerarşi, ırkçı, ötekileştirici ve dışlayıcı pratiklerde kendini göstermektedir. Tüm bu pratikler, göçmenlerin yerel halk ile birarada uyum içerisinde yaşamasının önünde engel teşkil etmektedir. Bu çalışmanın amacı, İstanbul’da yaşayan Afrikalı göçmenlerin karşılaştıkları dışlayıcı pratikleri tespit edip yaşadıkları farklılaşma ve uyum süreçlerini araştırmaktır.
Göç, göçmeni ve yerel halkı etkileyen çift yönlü bir olgu olduğu için hem Sahra-altı Afrika ülkelerinden gelen göçmenler hem de yerel halkı temsil edebilecek Türkiyeliler üzerinden etnografik alan araştırması yapılmıştır. Kartopu yöntemi kullanılarak seçilen 22 Afrikalı göçmen ve 23 Türkiyeli ile derinlemesine görüşmeler yapılmış ve elde edilen nitel veriler analiz edilmiştir.
İstanbul’un izbe köşelerinde yaşayan düzensiz göçmenler, iş ve gelecek güvencesinden yoksun bir şekilde yaşam mücadelesi vermektedir. Türkiye’ye okumak için gelen düzenli göçmenler ise yurt ve burs imkanlarından yararlandıkları için görece daha iyi yaşam koşullarına sahiptir. Bu çalışmada göçmenlerin düzenli ve
iii
düzensiz ayrımı olmaksızın yerel halkın dışlayıcı pratiklerine maruz kaldıkları tespit edilmiştir. Dışlayıcı pratikler, bakış ve söylemler bazen şiddet içeren ırkçı eylemlere de dönüşmektedir. Ayrıca cinsiyet farkı gözetmeksizin göçmenlerin hiperseksüealit olarak algılanan bedenleri, Afrikalıların cinsel arzu nesnesi olarak görülmesine neden olmakta ve bu da beraberinde ırkçı davranışları doğurmaktadır. Afrikalıların “fakir ve pis” olduklarına dair stereotip düşüncüler, farklılaştırmayı besleyen diğer bir nedendir. Sonuç olarak bu çalışmada Afrikalı göçmenlerin karşılaştıkları tüm farklılaştırıcı davranışların onların toplumla sağlıklı iletişim kurmasına engel olduğu ve uyum sürecini zorlaştırdığı tespit edilmiştir.
Anahtar kelimeler: Göç, Afrikalı Göçmenler, Uyum, Farklılaşma, Irkçılık, Ötekileştirme

Sanayileşme ile birlikte gelişen turizm, yerel toplum (ev sahibi) ile turistin (misafir) bir araya gelmelerini sağlayarak, farklı kültürel ve sosyal yapıya sahip olanların kaynaşmasına neden olmaktadır. Böylece farklı bilgiye, görgüye, geleneğe, göreneğe ve kültüre sahip bu topluluklar birbirinden etkilenmekte ve iki grubunda toplumsal yapıları karşılıklı olarak zamanla değişmektedir.
Bu çalışmada, her geçen yıl bir varış noktası (destinasyon) haline gelen
Gökçeada’da, ev pansiyonculuğu yapmaya başlayan haneler üzerinden, turist kabul eden kırsal alanın yaşadığı sosyo-kültürel değişme, tespit edilmeye çalışılmıştır. Bunu tespit yapılmaya çalışırken aynı zamanda Gökçeada’daki ev pansiyonculuğunun kültürel dinamikleri ortaya konulmuştur. Çalışmada mülakat ve katılarak gözlem tekniği kullanılmış ve elde edilen veriler istatistikî analizlere tabi tutulmuştur.

Hemen her toplumda, ortalama ömür bebeklik, çocukluk, delikanlılık, yetişkinlik ve yaşlılık gibi dönemlere ayrılır. Birey, sosyalizasyon sürecinde çeşitli aşamalardan geçer, her aşamada cinsiyetine ve yaşına bağlı olarak, ait olduğu grubun davranış özelliklerini benimser, belirli yasaklara uyar, yapması gereken davranışları yerine getirir. Cinsiyet rollerinin öğrenilmesi, erken çocukluk döneminde başlar, özellikle bedeni olgunlaşmanın artış gösterdiği ergenlik çağında, erken çocukluk döneminde öğrenilen sosyal roller pekiştirilir. Başka bir deyimle, çocukluktan ergenliğe geçiş, sadece biyolojik bir olay olmayıp, aynı zamanda toplumsal ve kültürel bir olaydır. Erginleme törenlerinde en yaygın uygulama, sünnet ya da diğer jenital işlemlerdir. Ülkemizde de erkek çocukla ilgili pratiklerden birine örnek oluşturan ve erkek çocuğun yetişkin olmaya doğru ilk adım atışını simgeleyen uygulama sünnettir. Sünnet, Müslümanlar, Yahudiler ve bazı Hristiyanların yanı sıra, dünyanın her yerinde, çeşitli geleneksel toplumlarda dinsel açıdan büyük önem taşır. Uygulamanın kökeni eski çağlara dayanmaktadır. Ülkemizde sünnet uygulaması, dini bir geleneğin yerine getirilmesi yanında sosyal statü göstergesi olarak da kullanılır. Yapılan uygulamalar patriyarkal düzenin, erkek çocuklar için küçük yaşta benimsenmesini sağlar. Kendisine sünnet olduğu için şaşalı bir tören hazırlanan 1 Prof. Dr., İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Antropoloji Bölümü Öğretim Üyesi YÜKSEL KIRIMLI 20 çocuğa, bu kutlamanın artık erkekliğe ilk adım attığı için yapıldığı öğretilir. Bu sunuda İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Antropoloji Bölümü arşivinden yararlanılarak, sünnet geleneğinin sıkı ve keskin biçimde yerine getirilmesinde rol oynayan etkenler, geçtiği aşamalar, uygulanış tarzı vb. özellikler Trakya Bölgesi Köyleri baz alınarak, rakamlar eşliğinde tartışılmıştır. Yapılan uygulama sonucunda, kültürün beden üzerine yazılımı gerçekleşerek, erkek çocukların yeni toplumsal cinsiyet rollerini benimsemeleri sağlanmıştır.

Long bone length is one of the best-known indicators of human stature. Although the long bone length/height ratio differs in tall and short individuals, no detailed study has investigated whether specific formulae should be used to calculate height in different stature groups. This study proposes a new height estimation method. Body height and tibia length were measured in 121 male subjects aged 18.0 -34.3 years. Three subgroups were established according to body height (short, medium, or tall), using the 15th and 85th percentiles as cutoff levels. The general formula and a group-specific regression formula were used to estimate height in each sub-

Most forensic and biological anthropological studies use the stature-estimation formulae developed by Trotter and Gleser (1). In recent decades, studies of morphological differences between populations have indicated that population-specific formulae are necessary to obtain accurate estimates. A number of equations have been devised for the Turkish population. Previously, we introduced a "general formula" and three "stature-group-specific formulae" based on tibial length. The purpose of the present study was to determine whether formulae in the literature are suitable for estimating height in the Turkish population. To make this assessment, we compared the accuracy of formulae designed for Turkish people to the accuracy of formulae devised for other populations. We also evaluated the accuracy in short, medium, and tall height groupings. The formulae were tested on 110 healthy Turkish male adults, with estimated height compared to true height in each case. Analysis showed that the Trotter-Gleser formula for Mongoloids was most accurate for estimating stature in the study group as a whole. The formulae of Sagır (9) for the Turkish population and our previously published (6) "general formula" were the next most accurate methods, respectively. When the 110 subjects were categorized as short (1652 mm and below), medium (1653 to 1840 mm), and tall (1841 and above), the stature-group-specific formulae calculated in the present study were more accurate than all other equations for subjects at the height extremes. The results of this study indicate that staturegroup-specific formulae are more reliable for forensic cases.

This study is to evaluate whether it is possible to predict living stature from sacral and coccygeal vertebral dimensions. Individual vertebral body heights, sacral height (SH), and sacrococcygeal height (SCH) were recorded from the magnetic resonance images of 42 adult males. Sum of the heights of five sacral vertebrae ( S), the first four coccygeal vertebrae ( C), and the total height of the sacral and the first four coccygeal vertebrae together ( SC) were also recorded. Linear regression equations for stature estimation were produced using the above mentioned variables. The regression equations were constructed and tested by using jack-knife procedure. Statistical analyses indicated that the combined variables (SH, SCH, S, C, SC) were more accurate predictors of stature than the heights of individual vertebrae. The results of the study pointed out that the equations derived from sacrococcygeal dimensions perform somewhat better than ones based on foot and head variables, but worse than those based on long-bone length. As a conclusion, the dimensions of sacral and coccygeal vertebrae could be used for stature estimation when long bones are not available.

It is a fact that researchers make use of various calibration methods for calculating and correcting dental caries frequency. The lack of standardization and accuracy of such methods has made it difficult for the researchers to draw reliable and differentiated conclusions from caries frequencies. Besides, the number of studies on how far the calculation methods reflect the «real» caries frequency is very limited. In this study, various methods for calculating caries frequency in skeletal samples are discussed and a new calculation method is proposed for estimating «real» caries frequency. The Hardwick's correction, which is one of the methods discussed in this study, is not successful in estimating «real» caries frequency as it proposes standard values for different life styles and dietary habits. The decayed and missing index is also considered inefficient as it assumes that all antemortem tooth loss is due to caries. The caries correction factor, proposed by Lukacs, achieves more successful results by considering factors other than caries in antemortem tooth loss, but because it does not differentiate between the anterior and posterior tooth groups during calculation, the results to be obtained therefrom may deviate from actual figures. In order to correct any such deviation, the caries correction factor must be applied separately for the anterior and posterior teeth groups since the resistance of each group to cariogenic factors is different. All the methods outlined above do not consider the effects of postmortem tooth loss on caries frequency. As a result, these methods are still far from reflecting a reliable caries frequency. The application of a proportional correction factor -as a technique newly introduced here -corrects the deviation caused by postmortem tooth loss and achieves more realistic results.

The incisors and canines and the premolars and molars show differential resistance to cariogenic factors. The anterior teeth have a lower caries frequency than the posterior teeth. However, these tooth classes are lost differentially in postmortem stages due to their anatomical structures. This differential postmortem tooth loss distorts proportions between the anterior and posterior tooth classes. The disproportionality can affect the calculation of total caries prevalence. In this paper, we propose a new calibration procedure which removes this disproportionality and call it the proportional correction factor. For this procedure, the caries rates of anterior and posterior teeth are corrected by multiplying the anterior teeth by three-eighths and the posterior teeth by five-eighths. These fractions are derived from the human dental formula which contains three anterior and five posterior teeth by side. The correction factor is more effective if the proportion of anterior to the posterior teeth is extremely distorted. When this procedure is used with the caries correction factor, it provides a useful way to approach to an almost true caries prevalence. Am

In forensic and anthropological studies, body height is usually estimated from a single regression formula of the population of interest. The aim of this study was to test the accuracy of regression formulae devised for different stature groups (short, medium, tall) within the same population. Our study is based on 242 adult male subjects aged 18.1-44.6 years. Body height, tibia length, and ulna length were measured by standard anthropometric techniques. The subjects were randomly divided into a study group (Group 1, n = 121) and a cross-validation group (Group 2, n = 121). In the first stage of the study, general regression formulae based on ulna length, tibia length, and a multiple equation based on ulna and tibia lengths were created for Group 1, and these equations were tested using the data and actual heights of the Group 2 subjects. In the second stage of the study, stature group-specific formulae were constructed for the same variable(s) (ulna length, tibia length, and both of them). Since the body height of the victims is unknown in cases for which estimations need to be made, Group 2 was categorized according to long bone (ulna, tibia, and ulna + tibia) lengths, using the 15th and 85th percentiles as cut-off points. Each set of group-specific formulae were tested with the cross-validation sample. The differences between the true and estimated heights were evaluated using the paired t-test, and results of the general formulae were compared with those of each of the stature group-specific formulae. Our results suggest that stature group-specific formulae give more accurate estimates of height, and that this is particularly significant for individuals who are short or tall relative to the average of a population.

Data about the effects of working environment and excessive physical loads on human growth and constitution are insufficient. Although there are a few studies which link growth retardation in children's stature and long bones to their exposure to hard labor, it is difficult to discern whether the detrimental effects of compressive forces on growth result solely from severe compressive stresses or from the subjects' poor economic and substandard nutritional conditions as well. The aim of this study was to clarify this issue by comparing the anthropometric dimensions of laboring and non-laboring adolescents; both groups came from lower socioeconomic strata and were subject to poor living conditions. The laboring group consisted of 532 male apprentices aged 13.5-18.5, and the control group, of their 451 non-laboring peers who were attending school during the period of observation. Body weight, 3 vertical dimensions (stature, upper and lower limb lengths), 2 diameters (elbow and knee breadths), and 3 circumferences (contracted and relaxed upper arm girth and calf girth) were measured. In addition, relative growth according to the body height for each variable was computed, since relative variables are more valuable in evaluating the effects of excessive loading on the human body. The analyses showed that all vertical dimensions of laboring adolescents lagged behind those of their non-laboring peers. There were also clear differences between the two groups with regard to relative diameters and girths. The pressure effects of physical activity stimulate the transversal growth of the long bones. Similarly, circumferences, especially contracted upper arm girth relative to stature, are more developed in the laboring group than in the non-laboring group. These findings suggest that excessive workloads retard adolescents' vertical growth, especially in upper parts of the body, but that they stimulate transversal growth of the long bones and muscle development.

In forensic work, it is important to be able to estimate body height from a variety of bones. It is well known that estimates based on upper limb long bone measurements are highly accurate. This report describes an equation devised for height estimation in the Turkish population based on ulna length, and compares the results with ulna-based formulae developed for several other populations. Anthropometric measurements were recorded for 254 healthy male subjects aged 18-45 years. The subjects were randomly divided into equal-sized study and control groups. A population-specific formula for height was created based on ulna length of the subjects in the study group. This formula and 14 other formulae reported in the literature were applied to the control group and the mean estimation errors were statistically compared. Analyses indicated that the population-specific equation gave the most accurate results. In addition, the formula devised by Trotter and Gleser for Mongoloids yielded more reliable results than other formulae. The Trotter-Gleser formulae for whites are the ones most frequently used in Turkey today; however, these equations do not yield reliable height estimates for our population.

The purpose of this paper is to illustrate how economic, social, and cultural factors affect the growth process in an economically developing country, Turkey. Growth studies carried out in Turkey indicate that living in urban or rural areas affect children’s physical growth rate. Furthermore, social and economic milieu influence children’s physical growth. As a reflection of this fact, a positive secular trend can be observed in growth patterns accelerating after World War 2, the period when substantive attempts to integrate into the world trade system occurred. Children of families from upper socioeconomic classes grow at a faster rate than those from both low and middle socioeconomic classes and those living in rural regions. Addition-ally, when the physical growth rates of children from rural regions and those from shanty slums are compared, the growth rate in shanty slums proves greater. Yet, the opposite is true of villages that receive advanced health care services and have a developed economy. These studies also indicate that while growth rates of upper class Turkish children approach the norms of Europe and the USA, those of children from middle and lower classes fall well below them.

Prediction of stature in forensic medicine and anthropology is one of the most important tools in forensic identification. This study is aimed at generating group–specific stature equations that produce the most accurate results. The study was conducted on 140 cadavers (78 males, 62 females) of ages ranging from 18 to 50 years. Ulna and tibia lengths of the cadavers, as well as body height, were measured using two different methods. Values of ulna and tibia were classified into three groups; long ulna/tibia, medium ulna/tibia, and short ulna/tibia, by using 15th and 85th percentile values as cut-off points, and then least square regression equations were generated for each group. The results of these bone length sensitive formulae are compared with the results obtained using the classical general formula. Comparisons highlight that group-specific formulae give more accurate results than those of general the formula making them better suited to estimation of stature versus the than the general formula in forensic cases.