Hapax legomenon, "sadece bir kez, bir defa söylenen" anlamında Yunanca bir kelime grubudur. Bu te... more Hapax legomenon, "sadece bir kez, bir defa söylenen" anlamında Yunanca bir kelime grubudur. Bu terim Türkçede genellikle "tek kullanımlık, "numunelik" veya "tek örnek / örnekler" olarak karşılanmaktadır. Süheyl ü Nev-bahâr, 14. yüzyılda Hoca Mes'ud bin Ahmed ile yeğeni İzzeddin Ahmed tarafından aslı bilinmeyen Farsça bir eserden tercüme edilmiştir. Bu eser çağdaşı olan aşk mesnevilerden, eskicil öğelerin oldukça fazla olması, arkaik unsurları ve deyimleri fazlaca barındırması ve bunlar arasında tek örnekleri (hapax legomenon) içermesi açısından ayrı bir öneme sahiptir. Süheyl ü Nev-bahâr'daki bu tek örnekler genelde Tarama Sözlüğü'nde (TS) de tanık gösterilmek için örnek verilmiştir: dikim, uçarda, ḳımrat-, yanıt-vb.; ancak Tarama Sözlüğü'nde gösterilmeyen, sadece Süheyl ü Nev-bahâr'da mevcut olanları da vardır: al-, arkala-, bayla-, çayla-, ürk vb. Süheyl ü Nev-Bahâr'da kullanılan bu tek örnekler genelde türemiş kelimeler olmasıyla da dikkat çekmektedir: tüzüt-, tazıḳ-, sıvışdur-, sarpraḳ, kişirek, kıvanıḳ / ḳıvanuḳ vb. Bundan başka kök görünümünde olanlar da vardır: soy, köy, al-gibi. Bu çalışmada Süheyl ü Nev-Bahâr'ın söz varlığında yer alan tek örnekler Süheyl ü Nev-bahâr metni ve Eski Anadolu Türkçesi özelinde Tarama Sözlüğü de göz önünde bulundurularak değerlendirilmiştir.
Deyim; genellikle en az iki kelimeden oluşan, gerçek anlamından az ya da çok uzaklaşıp mecaz bir ... more Deyim; genellikle en az iki kelimeden oluşan, gerçek anlamından az ya da çok uzaklaşıp mecaz bir anlam kazanmış, anlatıma canlılık, renk ve heyecan katan kalıplaşmış söz dizileri olarak tanımlanabilir. Deyimin kalıplaşma özelliği, onun uzun süre değişmeden günümüze kadar ulaşmasını da beraberinde getirmiştir. Bu özelliği deyimi, dil açısından ele alınıp incelenmesi noktasında çekici bir hâle getirmiştir. Türkçe ilk kullanıldığı dönemlerden itibaren zengin bir deyim varlığına sahip olmuştur. Bu zenginlik, Türkçenin sadece yazı dillerinde değil; aynı zamanda bu yazı dillerine mensup olan ağızlarında da kendisini göstermiştir. Ağızlarda kullanılan deyimler üzerine yapılan çalışmaların sayısı son zamanlarda artmıştır. Bu çalışmada da Van ağzındaki deyimler ele alınmıştır. Van ağzı Türkiye'deki ağız sınıflandırmalarında Doğu Grubu Ağızları arasında ele alınmaktadır. Söz konusu ağız özellikle deyim varlığındaki zenginliğiyle dikkat çekicidir. Bu deyimler, birçok kavramın ifadesinde rol oynamaktadır. Bu kavramlardan bazıları;
Öz Türkçede, dile kelime kazandırmanın bazı yoları vardır. Bunlar; kelime türetme, birleştirme, ö... more Öz Türkçede, dile kelime kazandırmanın bazı yoları vardır. Bunlar; kelime türetme, birleştirme, örnekseme, kalıplaşma gibi yöntemlerdir. Bunlar arasında en fazla başvurulan yöntem yapım eklerinin isim ve fiillerin kök veya gövdelerine eklenmesi ile kelime türetme yöntemidir. İşte bu tarife uygun olan örneklerden birisi bugün için ölçünlü dilde genellikle kullanılmayan, kullanımı bazı ağızlarla sınırlı kalan, yağmacı, haydut, eşkıya, dilenci, şaki gibi anlamlar içeren karacı / karaçı kelimesidir. Karacı / karacı, tespitlerimize göre ilk kez Kutadgu Bilig'de ḳaraḳçı şeklinde tanıklanmıştır. Kelime özellikle Çağatay Türkçesinde kullanım sahasını oldukça genişletmiştir. Bugün Türkçenin bazı ağızlarında yukarıda belirtilen şekil ve anlamlarını korumakla beraber ġaraç, garaçı, ġaraçi,ḳaraçi şekillerinde ve çingene, kara çalan gibi anlamlarda da kullanılmaktadır. Kelimenin etimolojisi, araştırmacılar tarafından kara "sıradan halk, insanlar", *karamak "yağmalamak" ve *kar-/ *kara-"yağmalamak; almak, ganimet bilmek, gasp etmek" kelimelerine dayandırılarak açıklanmıştır. Bu çalışmada karacı / karaçı kelimesi, tarihi Türk lehçeleri ve bazı ağızlardaki kullanımı ile etimolojik açıdan ele alınmıştır.
Artvin Çoruh üniversitesi uluslararası sosyal bilimler dergisi, Dec 30, 2023
Anlamlı ve vazifeli olan kelimelerin büyük çoğunluğunu gerek etimolojik ve gerekse morfolojik açı... more Anlamlı ve vazifeli olan kelimelerin büyük çoğunluğunu gerek etimolojik ve gerekse morfolojik açıdan tahlil etmek mümkündür. Bu çalışmada da söz konusu açılardan incelemeye değer görülenlerden biri olan karınca kelimesi, yapısı da göz önünde bulundurularak detaylı bir araştırmaya değer görülmüştür. Bu kelime üzerinde farklı bölgelerde değişik söylemler ve farklı görüşler ortaya konmuştur. Karınca kelimesi için Azerbaycan Türkçesindeki qarışka kullanımı ile bazı Anadolu ağızlardaki ḳerışḳe, ḳerınçḳe / ḳerınşge, ḳerınce; Harezm Türkçesi eserlerinden olan Ḳıṣaṣü'l-Enbiyā'daki ḳarınçḳa / ḳarınçġa şekli ve söyleyişler de vardır. Bu bilgiler ışığında denebilir ki söz konusu kelimenin oluşumunda karın ve ince isimleri, köken bilgisi (etimoloji) ve şekil bilgisi (morfoloji) olarak incelendiğinde "karnı ince" yapısının "karınca" şekline dönüşeceği tezi daha fazla makul gelmektedir. Daha önce de bu yol ve yöntemlerle bazı böceklere (ateş böceği, cırcır böceği) isim konulduğu düşünüldüğünde bu görüşün haklılığı, kendiliğinden ortaya çıkmaktadır. Çalışmada asıl amaç karınca kelimesinin etimolojik açıdan incelenmesidir. Bununla birlikte karın ve ince kelimelerinin de etimolojilerine değinilmiştir; özellikle ince kelimesine farklı etimolojik öneriler getirilmiştir.
Öz 13. yüzyıla kadar tek bir yazı dili olarak gelişen Türkçe, bundan sonra çeşitli sahalarda başk... more Öz 13. yüzyıla kadar tek bir yazı dili olarak gelişen Türkçe, bundan sonra çeşitli sahalarda başka yazı dilleri ile ortaya çıkmaya başlamıştır. Bu yazı dillerinden birisini de Batı Türkçesi oluşturmaktadır. Batı Türkçesi, bugünkü Türkiye Türkçesi, onun oluşumundaki ilk halkayı oluşturan Eski Anadolu Türkçesi ve onun devamı olan Osmanlı Türkçesini içine alan dönemin adıdır. Batı Türkçesinde 17. yüzyıldan itibaren Osmanlı Türkçesi ve Azerbaycan Türkçesi olarak iki farklı lehçe meydana gelmiştir. Azerbaycan Türkçesi sadece Azerbaycan sahasında değil; Türkiye'de de özellikle Doğu Anadolu ağızlarında etkisini göstermiştir. Bu ağızlardan birisi de Van ağzıdır. Van ağzı gerek ses gerek şekil bilgisi noktasında birçok yönden Azerbaycan Türkçesi özelliği taşımaktadır. Ancak söz konusu ağız zamanla Türkiye Türkçesi ve ağızlarıyla yakın teması neticesinde Azerbaycan Türkçesi özelliklerinden yavaş yavaş sıyrılıp bir Türkiye Türkçesi ağzı olma yolunda seyretmektedir denilebilir. Azerbaycan Türkçesinin Van ağzındaki izleri, söz varlığında da izlenebilmektedir. Söz varlığının önemli bir yönünü deyimler oluşturmaktadır. Deyimler, genelde en az iki kelimeden oluşan, mecaz anlam kazanmış kalıp ifadelerdir. Deyimin kalıp ifadelerden oluşması, onların değişmeden günümüze kadar gelmesini sağlamıştır. Dolayısıyla bunlar, söz varlığı tespitinde önemli veriler sunabilmektedir. Bu çalışmada Azerbaycan Türkçesinin söz varlığı Van ağzında deyimler özelinde ele alınmıştır. Toplamda 110 deyim incelenmiş ve bunların Türkiye Türkçesi ağızlarında kullanılan deyimlerden farklı olmasına dikkat edilmiştir. Makale, bir derleme çalışması olması nedeniyle kaynak kişilerle görüşülmüştür. Bu kişilerle ilgili bilgiler çalışma sonunda sunulmuştur.
Bu makale, en az iki hakem tarafından incelenmiş ve intihal içermediği tespit edilmiştir. / This ... more Bu makale, en az iki hakem tarafından incelenmiş ve intihal içermediği tespit edilmiştir. / This article was reviewed by at least two referees and found to be plagiarism free.
Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Kalıplaşmış söz dizileri olan deyimler, anlatıma bir incelik, ahenk ve güç katar; duyguyu, düşünc... more Kalıplaşmış söz dizileri olan deyimler, anlatıma bir incelik, ahenk ve güç katar; duyguyu, düşünceyi uzun cümlelerle anlatmak yerine daha az kelimeyle anlatma imkânı sağlar. Batı Türkçesinin önemli bir kolunu oluşturan Türkiye Türkçesi, bugün sadece ölçünlü dildeki deyim varlığıyla değil, aynı zamanda ağızlarındaki deyimleriyle de bir zenginlik arz etmektedir. Bu çalışmada Van Küresin ağzında yer alan organ isimleriyle kurulan deyimler ele alınmıştır. Çalışmada organ isimleriyle kurulan 272 adet deyim tespit edilmiştir. Bu sayının; 21 tanesini ağız kelimesiyle, 22 tanesini baş kelimesiyle, 8 tanesini boyun kelimesiyle, 9 tanesini burun kelimesiyle, 12 tanesini dil kelimesiyle, 21 tanesini el kelimesiyle, 21 tanesini eyaẖ “ayak” kelimesiyle, 26 tanesini göz kelimesiyle, 8 tanesini iç kelimesiyle ve 9 tanesini üz “yüz” kelimesiyle kurulanlar oluştururken geriye kalan kullanımları da başka kelimelerle kurulanlar oluşturmuştur. Çalışma; giriş, ana metin ve sonuç bölümlerinden oluşmaktad...
Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
Altay dil ailesine mensup olan Türkçede bir kelimenin köküne inmenin yolu ona eklenen yapım ve çe... more Altay dil ailesine mensup olan Türkçede bir kelimenin köküne inmenin yolu ona eklenen yapım ve çeki eklerini tanımakla mümkündür. Yapım ve çekim ekleri ayıklandıktan sonra elde kalan kelime için ise kök terimi kullanılmaktadır. Kök, bir kelimenin manası ve yapısı bozulmayan en küçük birimi olarak tanımlanmaktadır; bu yüzden de kök için çekirdek kelime tabiri kullanılmıştır. Türkçe gibi eklemeli bir dilde bir kelimenin köküne ulaşmak zor olmasa da bunun her zaman için mümkün olmadığı unutulmamalıdır. İşte bu köklerden birisi de çalışmaya konu olan ka- fiili ve türevleridir. Bu çalışmada DLT’de “etrafını çevirmek” ve “sandığa doldurmak” anlamlarıyla tanıklanmış olan ka- fiili ve türevleri üzerinde durulmuştur. Ka- fiiline bazı araştırmacılar tarafından özellikle DLT’deki ikinci anlam dikkate alınarak ve kar-, kat- gibi türevlerinden yola çıkılarak “eklemek, yığmak, biriktirmek” gibi anlamlar verilmiştir; ancak fiile yüklenen bu anlamlar, fiilin diğer türevlerini göz önünde bulundurunc...
Hapax legomenon, "sadece bir kez, bir defa söylenen" anlamında Yunanca bir kelime grubudur. Bu te... more Hapax legomenon, "sadece bir kez, bir defa söylenen" anlamında Yunanca bir kelime grubudur. Bu terim Türkçede genellikle "tek kullanımlık, "numunelik" veya "tek örnek / örnekler" olarak karşılanmaktadır. Süheyl ü Nev-bahâr, 14. yüzyılda Hoca Mes'ud bin Ahmed ile yeğeni İzzeddin Ahmed tarafından aslı bilinmeyen Farsça bir eserden tercüme edilmiştir. Bu eser çağdaşı olan aşk mesnevilerden, eskicil öğelerin oldukça fazla olması, arkaik unsurları ve deyimleri fazlaca barındırması ve bunlar arasında tek örnekleri (hapax legomenon) içermesi açısından ayrı bir öneme sahiptir. Süheyl ü Nev-bahâr'daki bu tek örnekler genelde Tarama Sözlüğü'nde (TS) de tanık gösterilmek için örnek verilmiştir: dikim, uçarda, ḳımrat-, yanıt-vb.; ancak Tarama Sözlüğü'nde gösterilmeyen, sadece Süheyl ü Nev-bahâr'da mevcut olanları da vardır: al-, arkala-, bayla-, çayla-, ürk vb. Süheyl ü Nev-Bahâr'da kullanılan bu tek örnekler genelde türemiş kelimeler olmasıyla da dikkat çekmektedir: tüzüt-, tazıḳ-, sıvışdur-, sarpraḳ, kişirek, kıvanıḳ / ḳıvanuḳ vb. Bundan başka kök görünümünde olanlar da vardır: soy, köy, al-gibi. Bu çalışmada Süheyl ü Nev-Bahâr'ın söz varlığında yer alan tek örnekler Süheyl ü Nev-bahâr metni ve Eski Anadolu Türkçesi özelinde Tarama Sözlüğü de göz önünde bulundurularak değerlendirilmiştir.
Deyim; genellikle en az iki kelimeden oluşan, gerçek anlamından az ya da çok uzaklaşıp mecaz bir ... more Deyim; genellikle en az iki kelimeden oluşan, gerçek anlamından az ya da çok uzaklaşıp mecaz bir anlam kazanmış, anlatıma canlılık, renk ve heyecan katan kalıplaşmış söz dizileri olarak tanımlanabilir. Deyimin kalıplaşma özelliği, onun uzun süre değişmeden günümüze kadar ulaşmasını da beraberinde getirmiştir. Bu özelliği deyimi, dil açısından ele alınıp incelenmesi noktasında çekici bir hâle getirmiştir. Türkçe ilk kullanıldığı dönemlerden itibaren zengin bir deyim varlığına sahip olmuştur. Bu zenginlik, Türkçenin sadece yazı dillerinde değil; aynı zamanda bu yazı dillerine mensup olan ağızlarında da kendisini göstermiştir. Ağızlarda kullanılan deyimler üzerine yapılan çalışmaların sayısı son zamanlarda artmıştır. Bu çalışmada da Van ağzındaki deyimler ele alınmıştır. Van ağzı Türkiye'deki ağız sınıflandırmalarında Doğu Grubu Ağızları arasında ele alınmaktadır. Söz konusu ağız özellikle deyim varlığındaki zenginliğiyle dikkat çekicidir. Bu deyimler, birçok kavramın ifadesinde rol oynamaktadır. Bu kavramlardan bazıları;
Öz Türkçede, dile kelime kazandırmanın bazı yoları vardır. Bunlar; kelime türetme, birleştirme, ö... more Öz Türkçede, dile kelime kazandırmanın bazı yoları vardır. Bunlar; kelime türetme, birleştirme, örnekseme, kalıplaşma gibi yöntemlerdir. Bunlar arasında en fazla başvurulan yöntem yapım eklerinin isim ve fiillerin kök veya gövdelerine eklenmesi ile kelime türetme yöntemidir. İşte bu tarife uygun olan örneklerden birisi bugün için ölçünlü dilde genellikle kullanılmayan, kullanımı bazı ağızlarla sınırlı kalan, yağmacı, haydut, eşkıya, dilenci, şaki gibi anlamlar içeren karacı / karaçı kelimesidir. Karacı / karacı, tespitlerimize göre ilk kez Kutadgu Bilig'de ḳaraḳçı şeklinde tanıklanmıştır. Kelime özellikle Çağatay Türkçesinde kullanım sahasını oldukça genişletmiştir. Bugün Türkçenin bazı ağızlarında yukarıda belirtilen şekil ve anlamlarını korumakla beraber ġaraç, garaçı, ġaraçi,ḳaraçi şekillerinde ve çingene, kara çalan gibi anlamlarda da kullanılmaktadır. Kelimenin etimolojisi, araştırmacılar tarafından kara "sıradan halk, insanlar", *karamak "yağmalamak" ve *kar-/ *kara-"yağmalamak; almak, ganimet bilmek, gasp etmek" kelimelerine dayandırılarak açıklanmıştır. Bu çalışmada karacı / karaçı kelimesi, tarihi Türk lehçeleri ve bazı ağızlardaki kullanımı ile etimolojik açıdan ele alınmıştır.
Artvin Çoruh üniversitesi uluslararası sosyal bilimler dergisi, Dec 30, 2023
Anlamlı ve vazifeli olan kelimelerin büyük çoğunluğunu gerek etimolojik ve gerekse morfolojik açı... more Anlamlı ve vazifeli olan kelimelerin büyük çoğunluğunu gerek etimolojik ve gerekse morfolojik açıdan tahlil etmek mümkündür. Bu çalışmada da söz konusu açılardan incelemeye değer görülenlerden biri olan karınca kelimesi, yapısı da göz önünde bulundurularak detaylı bir araştırmaya değer görülmüştür. Bu kelime üzerinde farklı bölgelerde değişik söylemler ve farklı görüşler ortaya konmuştur. Karınca kelimesi için Azerbaycan Türkçesindeki qarışka kullanımı ile bazı Anadolu ağızlardaki ḳerışḳe, ḳerınçḳe / ḳerınşge, ḳerınce; Harezm Türkçesi eserlerinden olan Ḳıṣaṣü'l-Enbiyā'daki ḳarınçḳa / ḳarınçġa şekli ve söyleyişler de vardır. Bu bilgiler ışığında denebilir ki söz konusu kelimenin oluşumunda karın ve ince isimleri, köken bilgisi (etimoloji) ve şekil bilgisi (morfoloji) olarak incelendiğinde "karnı ince" yapısının "karınca" şekline dönüşeceği tezi daha fazla makul gelmektedir. Daha önce de bu yol ve yöntemlerle bazı böceklere (ateş böceği, cırcır böceği) isim konulduğu düşünüldüğünde bu görüşün haklılığı, kendiliğinden ortaya çıkmaktadır. Çalışmada asıl amaç karınca kelimesinin etimolojik açıdan incelenmesidir. Bununla birlikte karın ve ince kelimelerinin de etimolojilerine değinilmiştir; özellikle ince kelimesine farklı etimolojik öneriler getirilmiştir.
Öz 13. yüzyıla kadar tek bir yazı dili olarak gelişen Türkçe, bundan sonra çeşitli sahalarda başk... more Öz 13. yüzyıla kadar tek bir yazı dili olarak gelişen Türkçe, bundan sonra çeşitli sahalarda başka yazı dilleri ile ortaya çıkmaya başlamıştır. Bu yazı dillerinden birisini de Batı Türkçesi oluşturmaktadır. Batı Türkçesi, bugünkü Türkiye Türkçesi, onun oluşumundaki ilk halkayı oluşturan Eski Anadolu Türkçesi ve onun devamı olan Osmanlı Türkçesini içine alan dönemin adıdır. Batı Türkçesinde 17. yüzyıldan itibaren Osmanlı Türkçesi ve Azerbaycan Türkçesi olarak iki farklı lehçe meydana gelmiştir. Azerbaycan Türkçesi sadece Azerbaycan sahasında değil; Türkiye'de de özellikle Doğu Anadolu ağızlarında etkisini göstermiştir. Bu ağızlardan birisi de Van ağzıdır. Van ağzı gerek ses gerek şekil bilgisi noktasında birçok yönden Azerbaycan Türkçesi özelliği taşımaktadır. Ancak söz konusu ağız zamanla Türkiye Türkçesi ve ağızlarıyla yakın teması neticesinde Azerbaycan Türkçesi özelliklerinden yavaş yavaş sıyrılıp bir Türkiye Türkçesi ağzı olma yolunda seyretmektedir denilebilir. Azerbaycan Türkçesinin Van ağzındaki izleri, söz varlığında da izlenebilmektedir. Söz varlığının önemli bir yönünü deyimler oluşturmaktadır. Deyimler, genelde en az iki kelimeden oluşan, mecaz anlam kazanmış kalıp ifadelerdir. Deyimin kalıp ifadelerden oluşması, onların değişmeden günümüze kadar gelmesini sağlamıştır. Dolayısıyla bunlar, söz varlığı tespitinde önemli veriler sunabilmektedir. Bu çalışmada Azerbaycan Türkçesinin söz varlığı Van ağzında deyimler özelinde ele alınmıştır. Toplamda 110 deyim incelenmiş ve bunların Türkiye Türkçesi ağızlarında kullanılan deyimlerden farklı olmasına dikkat edilmiştir. Makale, bir derleme çalışması olması nedeniyle kaynak kişilerle görüşülmüştür. Bu kişilerle ilgili bilgiler çalışma sonunda sunulmuştur.
Bu makale, en az iki hakem tarafından incelenmiş ve intihal içermediği tespit edilmiştir. / This ... more Bu makale, en az iki hakem tarafından incelenmiş ve intihal içermediği tespit edilmiştir. / This article was reviewed by at least two referees and found to be plagiarism free.
Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Kalıplaşmış söz dizileri olan deyimler, anlatıma bir incelik, ahenk ve güç katar; duyguyu, düşünc... more Kalıplaşmış söz dizileri olan deyimler, anlatıma bir incelik, ahenk ve güç katar; duyguyu, düşünceyi uzun cümlelerle anlatmak yerine daha az kelimeyle anlatma imkânı sağlar. Batı Türkçesinin önemli bir kolunu oluşturan Türkiye Türkçesi, bugün sadece ölçünlü dildeki deyim varlığıyla değil, aynı zamanda ağızlarındaki deyimleriyle de bir zenginlik arz etmektedir. Bu çalışmada Van Küresin ağzında yer alan organ isimleriyle kurulan deyimler ele alınmıştır. Çalışmada organ isimleriyle kurulan 272 adet deyim tespit edilmiştir. Bu sayının; 21 tanesini ağız kelimesiyle, 22 tanesini baş kelimesiyle, 8 tanesini boyun kelimesiyle, 9 tanesini burun kelimesiyle, 12 tanesini dil kelimesiyle, 21 tanesini el kelimesiyle, 21 tanesini eyaẖ “ayak” kelimesiyle, 26 tanesini göz kelimesiyle, 8 tanesini iç kelimesiyle ve 9 tanesini üz “yüz” kelimesiyle kurulanlar oluştururken geriye kalan kullanımları da başka kelimelerle kurulanlar oluşturmuştur. Çalışma; giriş, ana metin ve sonuç bölümlerinden oluşmaktad...
Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
Altay dil ailesine mensup olan Türkçede bir kelimenin köküne inmenin yolu ona eklenen yapım ve çe... more Altay dil ailesine mensup olan Türkçede bir kelimenin köküne inmenin yolu ona eklenen yapım ve çeki eklerini tanımakla mümkündür. Yapım ve çekim ekleri ayıklandıktan sonra elde kalan kelime için ise kök terimi kullanılmaktadır. Kök, bir kelimenin manası ve yapısı bozulmayan en küçük birimi olarak tanımlanmaktadır; bu yüzden de kök için çekirdek kelime tabiri kullanılmıştır. Türkçe gibi eklemeli bir dilde bir kelimenin köküne ulaşmak zor olmasa da bunun her zaman için mümkün olmadığı unutulmamalıdır. İşte bu köklerden birisi de çalışmaya konu olan ka- fiili ve türevleridir. Bu çalışmada DLT’de “etrafını çevirmek” ve “sandığa doldurmak” anlamlarıyla tanıklanmış olan ka- fiili ve türevleri üzerinde durulmuştur. Ka- fiiline bazı araştırmacılar tarafından özellikle DLT’deki ikinci anlam dikkate alınarak ve kar-, kat- gibi türevlerinden yola çıkılarak “eklemek, yığmak, biriktirmek” gibi anlamlar verilmiştir; ancak fiile yüklenen bu anlamlar, fiilin diğer türevlerini göz önünde bulundurunc...
Uploads
Papers by Hami Akman