Papers by Viteška Kultura
Danas u svetu preovladava mišljenje da na internetu kao i u novinarstvu ne važe nikakvi ustaljeni... more Danas u svetu preovladava mišljenje da na internetu kao i u novinarstvu ne važe nikakvi ustaljeni i ustanovljeni standardi, kao i da je objekivno novinarstvo potpuno nestalo. Međutim, nasuprot takvom uverenju, Internet svojom širinom i dostupnošću upravo na polju novinarstva nudi neslućene mogućnosti. Slobodno i objektivno novinarstvo u tom slučaju se može porediti sa odlikama srednjovekovnih vitezova. U sličnostima ih sjedinjuju ne samo hrabrost, odvažnost, čast i veština već i kodeksi i pravila koja van svih ograničenja obavezuju na takvo ponašanje i jedne i druge, a opšte dobro je cilj kojem streme u svojim delatnostima. U srednjem veku, kodeks viteške časti predviđao je složene procedure i poštovanje etikete i etike, što bi trebalo da bude osnovni način funkcionisanja i pravog žurnaliste. S kulturnog stanovišta, u prirodi izražavanja, srednjovekovno viteštvo i novinarska profesija imaju u mnogome sličnosti, jer se i u jednom i u drugom slučaju radi o pripovedanju o prošlim događajima. Internet kao prostor pogodan za raznovrsnost, pruža utoište onima koji nisu podlegli trendovima na tržištu tradicionalnih medija, jer se o etičnom novinarstvu može govoriti samo ukoliko je ono slobodno, što se u važećim sistemima može iskljuivo u virtuelnom svetu. Kao i srednjovekovni vitezovi, tako i novinari finansijski nezavisni, a samim tim i samostalni, predstavljaju smetnju raznim ekonomskim i politikim centrima moći. Tradicionalni mediji u tom smislu gube bitku časti dok novi sistemi onlajn oglašavanja omogućavaju razvoj nezavisnih internetskih glasila. Razvoj novih tehnologija doveo je do toga da se „viteštvo“ danas može koristiti i
kao metafora za „novo novinarstvo“.
Ikonografski motiv svetog jahača veoma je star. Analizirajui njegovu simboliku tokom vekova, auto... more Ikonografski motiv svetog jahača veoma je star. Analizirajui njegovu simboliku tokom vekova, autorke su zakljuile da je prisutna dualnost izražena kroz borbu izmeu duhovnog i materijalnog, dobra i zla, boga i demona, tame i svetlosti, podjednako prisutna u životu savremenog čoveka. Ova dualnost, izražena u ikonografskom motivu svetog jahača, odnosno aktivnom muškom principu i pasivnom, poraženom ženskom principu, prepoznaje se u gnostičkim amajlijama ali i starijim ikonografskim prikazima. Ikonografski motiv svetog jahača se vremenom, u hrišanstvu ostati najrasprostranjeniji u liku svetog Đorđa koji ubija aždaju. U radu je data analiza slike savremenog srpskog slikara pod nazivom Isterivanje Arlafa.
Mit je priča, najčeše spornog autorstva, koja pokušava da objasni razloge za odreene pojave u pri... more Mit je priča, najčeše spornog autorstva, koja pokušava da objasni razloge za odreene pojave u prirodi, da objasni verovanja i prirodne fenomene. Posebna karakteristika mita je činjenica da je ta priča uvek vezana za religijske rituale i verovanja. Verodostojnost mita gotovo po pravilu se ne da utvrditi, već je za verovanje u mit potrebno generalno pripadanje određenoj kongregaciji. Mit govori o bogovima ili pojedincima koji se po svojim delima približavaju bogovima i često su i sami polubogovi.
„Mračni vitez”/Betmena predstavlja značajnu figuru savremene
popularne kulture koja sublimiše arh... more „Mračni vitez”/Betmena predstavlja značajnu figuru savremene
popularne kulture koja sublimiše arhetipsku čežnju o racionalizovanog
i sekularizovanog razdoblja za direktnom, starozavetnom pravdom; u tom smislu ona reprezentuje porive ka viteškoj vrlini u drastično izmenjenim modernim uslovima. U filmu „Povratak Mračnog viteza” ona je stavljena u kontekst savremene svetske krize neoliberalnog modela kapitalizma i realne mogućnosti njegovog sistemskog urušavanja. Prateći istorijsku dinamiku i promene u percepciji fenomena društvenih revolucija u modernoj, popularnoj kulturi, a imajući u vidu arhetipska značenja Betmena kao maskiranog, gotskog viteza, u radu se nadalje analiziraju simboličke i, ujedno, vrednosne poruke žudnje za njegovim usponom u uslovima društvenog previranja i krize poznog modernog društva.
Pored brojnih uočljivih razlika između hriššana, Jevreja i muslimana
fundamentalno verovanje da j... more Pored brojnih uočljivih razlika između hriššana, Jevreja i muslimana
fundamentalno verovanje da je Bog pravedan i milostiv je zajedničko
za sve tri religije. Međutim, uprkos zajedničkom verovanju u Božju milostivost i pravednost neki od najužasnijih zločina koji prate ljudsku istoriju počinjeni su u ime religije, iako religija nije uvek bila jedini katalizator totalnog rata i drugih oblika svirepog neselektivnog nasilja. Preispitivanje moralnog opravdanja za svete ratove, koji su vođeni ili se još uvek vode u ime religije, nezaobilazno zahteva analizu dela osnovnih teoloških postavki sadržanih u svetim spisima, žije raznoliko tumačenje pruža osnovu za generisanje nasilja.
Autori će u radu da prikažu potrebu hrišanske Evrope da kroz prikazivanje Hrista kao kneza mira, ... more Autori će u radu da prikažu potrebu hrišanske Evrope da kroz prikazivanje Hrista kao kneza mira, cara i pravednog sudiju opravdava, snaži i uvršuje sopstvene društvene vrednosti. U radu će na osnovu nekoliko primera iz sveta kulture autori pokušati da prikažu u kolikoj meri je Isusov lik značajan za razvoj evropskog kulturnog nasleđa.
Sažetak: U savremenom društvu pripadnost Viteškim Redovima doživljava renesansu koja podse a na v... more Sažetak: U savremenom društvu pripadnost Viteškim Redovima doživljava renesansu koja podse a na vreme nastanka Redova. Zapaža se brojnost moderne "viteške zajednice" kao i nepostojanje standarda, opštih pravila i principa kojima bi se definisalo koji je red "legitiman i sa istorijskom tradicijom" a koji to nije. Koji je pravi a koji lažan? Me unarodna zajednica pokušava da uvede neke standarde kroz rad Komisije za Viteške Redove, ali i to ide jako sporo, mu no i uz brojne kritike jer Komisija ne uzima u obzir istorijska iskustva Azije i Afrike a vezana za Redove. Da li je vreme da se u Srbiji inicira uvo enje Zakona o Viteškim Redovima po ugledu na Francusku ili Italiju?
I pored injenice da je obuhvatao veliki prostor, da je odneo milione ljudskih žrtava, uništio vel... more I pored injenice da je obuhvatao veliki prostor, da je odneo milione ljudskih žrtava, uništio velika materijalna dobra i da je po strahotama bio nezabeležena pojava u dotadašnjoj istoriji, u Prvom svetskom ratu, za razliku od onog koji e poeti dvadeset pet godina kasnije, nisu zabeleženi tako veliki zloini nad civilnim stanovništvom. Imajui u vidu da fašistika ideologija još nije ovladala velikim evropskim državama, tako nešto i nije bilo mogue. Ipak, na balkanskom ratištu, vojska jedne velike nacije, koja je sebe smatrala centrom i rasadnikom kulture i umetnosti ponašala se suprotno ele-mentarnim pravilima ratovanja. Dok se s druge strane, vojska, malog, selja-kog, balkanskog naroda iskazala viteškim vrlinama u boju ali i prema pobe-enom neprijatelju. Autor e pokušati da otkrije razloge razliitog delovanja dve suprotstavljene vojske.
Ovaj rad se bavi jednim od fenomena srednjovekovnih viteš-kih redova, odnosno trenutkom njihovog ... more Ovaj rad se bavi jednim od fenomena srednjovekovnih viteš-kih redova, odnosno trenutkom njihovog prerastanja iz dotadašnje vojno-duhovne u vojno-svetovnu sferu bitisanja, kroz osnivanje i razvoj " Reda Zmaja ". Kao i drugi viteški redovi i ovaj Red predstavlja specifian oblik udruživanja vitezova, koji je zasnovan na hrišanskim tradicijama, te se i njegov osnovni (proklamovani) cilj, poklapa sa ciljevima drugih redova, tj. sa njihovom tež-njom za borbom protiv " neprijatelja hrišanstva " (muslimana, jeretika, ili pagana). S druge strane, kasnosrednjovekovna preraspodela moi (izmeu vladara i feudalaca) izražena kroz (u to vreme) sve jasnije težnje vladara za apsolutiz-mom, ogleda se takoe i kroz preuzimanje potpune kontrole od strane vladar-skih porodica nad viteškim redovima. Njihov razvoj, gledan kroz prizmu istorijske nauke, a preko geneze i ekspanzije viteškog " Reda Zmaja " , doživ-ljava tu i svoj vrhunac, ali i evolutivni kraj. On nam takoe baca novo svetlo na do sada zanemarivanu, politiku dimen-ziju viteških redova, koja je po svom znaaju uvek bila ispred njihove vojne dimenzije (spoljne manifestacije). Dakle, možemo slobodno zakljuiti da oni nisu osnivani sluajno, ili iz neka-kvog hira srednjovekovnog plemstva, ve uvek sa jasnom politikom name-rom, koja se kasnije javlja kao njihova vodilja, kroz ceo srednji vek.
U radu se nastoji prikazati identitetska, kulturološka i socijal-na osnova srednjevekovnog vitešt... more U radu se nastoji prikazati identitetska, kulturološka i socijal-na osnova srednjevekovnog viteštva Evrope kao socijalnog sloja, u osnovnim menama njegovog formiranja, razvoja, zenita i opadanja. Posebno se nastoji naznaiti etiki i kulturološki kodeks kavaljerstva kao viteškog identiteta. U radu se takoe jedan deo pažnje posveuje i vojnim redovima vitezova monaha, razlozima njihovog formiranja, socijalnoj osnovi, organizaciji i viteškoj misiji.
U radu se propituju aktuelne dileme i tendencije vezane za problem manjinskih grupa akcentujući n... more U radu se propituju aktuelne dileme i tendencije vezane za problem manjinskih grupa akcentujući na stanje u Vojvodini kao višenacionalnoj srpskoj regiji. Savremeni tokovi društvenih kretanja nose i određuju preoblikovanje karaktera međunacionalnih odnosa i zaštite manjinskih prava. U društvima kao što je srpsko tranzicioni procesi odviše dugo traju i višestruko se menjaju tako da i višenacionalni prostori kao što je
vojvođanski trpe nesumnjive uticaje pomenutih procesa. Stoga se u radu
ukazuje na određene probleme vezane za stepen ostvarenih prava manjinskih grupa i njihovu zaštitu kao i za međusobni nivo tolerancije koji u Vojvodini perzistira. Složenost samog tematiziranja uvek osetljivog manjinskog pitanja kroz sam rad je naglašena pa se u većem delu teksta markiraju osnovni pravci sagledavanja novih prilaza u rešavanju problema multietničkih zajednica koje nalikuju Vojvodini.
U ovom radu religija se posmatra kao zatvoren, strog i dogmatski sistem ideja i verovanja koji u ... more U ovom radu religija se posmatra kao zatvoren, strog i dogmatski sistem ideja i verovanja koji u određenom socijalno-istorijskom kontekstu, rukovođen vrhovnom idejom, može preko verske organizacije (crkve), odnosno uz pomoć države, pored ostalih sredstava koristiti i cenzuru da nametne svoju viziju sveta, ciljeve, stavove, sistem vrednosti i norme ponašanja svim ostalim društvenim institucijama i delatnostima. Nakon analize cenzorskih potencijala i istorijata religijske cenzure u katoličanstvu i islamu razmatra se religijska cenzura u savremenom svetu. Autori konstatuju da je danas religijska cenzura, osim u nekim muslimanskim zemljama, znatno manje prisutna i izražena, no ipak nije sasvim stvar prošlosti. Razvoj ovih tendencija oslobađanja od religijske cenzure u budućnosti bi mogao da ima za posledicu kako oslobođenje čoveka, tako i pročišćenje samih religija, odnosno njihovo vraćanje izvornom duhu tolerancije i univerzalne ljubavi.
Scenarista serijala grafičkih novela Besmrtni (Les Immortels), Stefan Desberž, nakon što je u nar... more Scenarista serijala grafičkih novela Besmrtni (Les Immortels), Stefan Desberž, nakon što je u narativnom i ontološkom smislu spojio ulogu
Viteza sa ulogom Anđela želi da ispriča drugačiju verziju viteškog i
anđeoskog postojanja, te pomene i drugačije vrste „prava” Viteza i Anđela u večnosti od one koju nude Stari i Novi Zavet. Ipak, Desberž ne uzima mitsku priču kao osnovu celokupne narativne strukture svog dela već se alegorijski služi mitom samo u jednom segmentu narativnog sklopa. Mit je, u intertekstualnom smislu, samo deo strukture, priča u priči, deo diegetičkog procesa. Besmrtni ne predstavljaju priču o anđelima koliko priču o viteškom Podvižništvu, ljudskoj patnji, ljubavi i čežnji i, najzad, o anđelima u pomenutom kontekstu. Zato je za njega mitska priča o anđelima samo deo narativnog sklopa priče o vitezovima a ne i cilj pripovedanja. Pre svega, Desberž priča o ljudima, služeći se motivom „palog anđela” a ne o bogovima ili prirodnim silama služeći se čovekom kao centrom pripovedanja. On se obraća živim ljudima, za razliku od molitve ili rituala koji predstavljaju obraćanje nekom višem autoritetu. Ipak, razlika koju uspostavljamo je intertekstualne a ne psihološke prirode – dobar deo zapleta ove priče je rešen putem mitske prirode jednog od centralnih junaka Viteza/Anđela Nahela, a ne, kako bi se očekivalo, kroz kauzalitet dramske radnje u smislu realizma. Nahel je Vitez/Anđeo, on je to što jeste i time što jeste, nedelanjem, izaziva dalje događaje. To je, u stvari, vrsta deus ex machine a ne motivacionog
prosedea. Supstitutivno prisustvo mitskog obrasca se često pojavljuje u
umetničkim delima kako bi olakšalo put pripovedanja, da bi se, vešto
izbegavajući domene realističkog, odnosno verovatnog, ispričala priča koja u žanrovskom smislu proističe iz fantastičkog a ne realističkog prosedea.
Autor će u radu da prikaže potrebu srednjovekovnog čoveka, a posebno viteške kulture, da se Isus ... more Autor će u radu da prikaže potrebu srednjovekovnog čoveka, a posebno viteške kulture, da se Isus Hrist prikaže kao ratnik i vojskovođa. U radu će se na osnovu nekoliko primera iz umetnosti pokušati prikazati u kolikoj meri je Hristov ratnički lik bio delom srednjovekovne viteške kulture. Još od 4. veka hrišćani su odneli pobedu nad rimskim i grčkim bogovima. Religijska umetnost koja je prikazivala stara božanstva je zabranjena, a suprotno očekivanjima mnogih hrišćana, ali i njihovih protivnika, njeno mesto je zauzela hrišćanska umetnost. Mada se ona od samog početka našla u suprotnosti sa Božjom zapovesti koja izričito naređuje da se ne sme " graditi sebi lika rezana niti oblika od onoga što je gore na nebu, ili dole na zemlji ili dole ispod zemlje " 1 , ipak je ne samo opstala već je vršila veliki uticaj na umetnost u narednih šesnaest vekova. U suštini, crkva nije mogla da odoli a da masama nad kojima je imala duhovnu vlast ne prikaže i svoju moć kroz vizuelna svedočanstva. Ona je morala da širi svoje učenje. Papa Grigorije Veliki bio je početkom 7. veka uveren da ono što je za pismene značio tekst, neukima je značila slika, putem koje je prenošena ista poruka vezana za Hristovo učenje. Na kraju, i iznad svega, hrišćanski Bog se javio u __________ [email protected] 1 Izlazak, 20:4.
Analizirajući dominantne tekstove o templarima objavljene u srpskoj štampi i na internet forumima... more Analizirajući dominantne tekstove o templarima objavljene u srpskoj štampi i na internet forumima, autori ukazuju na medijsku sliku opterećenu misticizmom i arkanom, koja se nezasluženo pripisuje Redu hrišćanskih vitezova. Komunikacioni paradoks je evidentan: broj tekstova iz godine u godinu sve više raste, ali čak i kad se prostor daje istaknutim članovima templarskog reda i njihovim stavovima, uočava se percepcija nepoverenja i sumnjičavosti. Medijski diskurs zamagljuje pravu sliku o misionarskom delovanju templara, dok senzacionalistički pristup, anonimnost izvora informacija i nagoveštaji spiritualizma odbacuju širu prihvatljivost u društvu. Kad izveštavaju o templarima mediji rasprostiru mitove i legende o tajnim društvima, zaverenicima i osobenjacima, dok je ukazivanje na humanitarni karakter aktivnosti, ekumenizam i afirmaciju viteštva marginalizovano. Tokovi informacionog strujanja su zatvoreni, dok retki i targetirani tekstovi više imaju za cilj da ojačaju ukorenjene predrasude i stereotipe, nego da ih razveju. Novi mediji, internet i društvene mreže pre svih, otvaraju komunikacione kapije pripadnicima templarskog reda, koji češćim pristupom u javnosti i aktivnostima mogu značajnije popraviti sliku o sebi!
Sažetak: Srednjevekovno, feudalno društvo, naročito u svojim prvim vekovima, bilo je ustrojeno be... more Sažetak: Srednjevekovno, feudalno društvo, naročito u svojim prvim vekovima, bilo je ustrojeno bez jasne centralne vlasti. Rascepkano i razjedinjeno bilo je poprište velikih sukoba između pripadnika plemstva. Rat nije predstavljao samo sredstvo za sticanje novih poseda i bogatstva, već, način i smisao života. Stoga je Crkva uz podršku vladara utemeljila određene norme i pravila ponašanja, zahvaljujući kojima se, ova sirova i neobuzdana sila postepeno transformirala u zaštitnike Crkve i društva. Ove norme, poznate i kao viteštvo, u istoj ili sličnoj formi vladali su i u Srbiji, međ srpskim plemstvom. Cilj ovoga rada jeste da prikaže ulogu viteštva na život našeg plemstva, ali i njihov uticaj na donošenje važnih, ponekad i sudbonosnih političkih odluka. Smatramo da je život despota Stefana Lazarevića, viteza, pripadnika jednog viteškog reda i vladara srpske države, najbolji primer da se oslika ovaj uticaj i njegova snaga u srpskom srednjevekovnom društvu.
U legendama, pričama, narodnim pesmama i odgovarajućim istorijskim spisima, nalaze se dokazi o po... more U legendama, pričama, narodnim pesmama i odgovarajućim istorijskim spisima, nalaze se dokazi o postojanju viteškog kodeksa u Srednjovekovnoj Srbiji. Oni su bili ratnici na konjima, a kako su oni bili skupi, njihova titulacija se vezivala za plemstvo i povlašćeniji socijalni status, koji je krasio vrline pravičnosti i odanosti gospodaru. Takvi kodeksi ponašanja su bili propagirani od strane crkve, koja je promovisala ideale dobročinstva, a sa kojima je pokušavala da vitezove pretvori u ratnike za hrišćanstvo. Da je srednjovekovni srpski viteški kodeks bio i ostao, naravno u izmenjenoj i savremenijoj formi i sadržaju, jedan od temeljnih izvora naše vojničke etike i službene časti oficirskog kora srpske vojske vidi se kroz brojne primere i dokaze, za koje treba bliže upoznati istorijske prilike i socijalne strukture od Velikog Župana Nemanje do Cara Dušana. Onaj koji udružuje oružje sa pravom i pravdom, donosi i opšti zakon na Saboru, suveren je sa sabljom za pojasom, ` sabljonosac`koji i danas sija estetskim idejnim obličjem prvog reda, onog koji ustanovljava i prvomučeničko znamenje nebeskog sjaja, Orden Svetog Stefana.
Uploads
Papers by Viteška Kultura
kao metafora za „novo novinarstvo“.
popularne kulture koja sublimiše arhetipsku čežnju o racionalizovanog
i sekularizovanog razdoblja za direktnom, starozavetnom pravdom; u tom smislu ona reprezentuje porive ka viteškoj vrlini u drastično izmenjenim modernim uslovima. U filmu „Povratak Mračnog viteza” ona je stavljena u kontekst savremene svetske krize neoliberalnog modela kapitalizma i realne mogućnosti njegovog sistemskog urušavanja. Prateći istorijsku dinamiku i promene u percepciji fenomena društvenih revolucija u modernoj, popularnoj kulturi, a imajući u vidu arhetipska značenja Betmena kao maskiranog, gotskog viteza, u radu se nadalje analiziraju simboličke i, ujedno, vrednosne poruke žudnje za njegovim usponom u uslovima društvenog previranja i krize poznog modernog društva.
fundamentalno verovanje da je Bog pravedan i milostiv je zajedničko
za sve tri religije. Međutim, uprkos zajedničkom verovanju u Božju milostivost i pravednost neki od najužasnijih zločina koji prate ljudsku istoriju počinjeni su u ime religije, iako religija nije uvek bila jedini katalizator totalnog rata i drugih oblika svirepog neselektivnog nasilja. Preispitivanje moralnog opravdanja za svete ratove, koji su vođeni ili se još uvek vode u ime religije, nezaobilazno zahteva analizu dela osnovnih teoloških postavki sadržanih u svetim spisima, žije raznoliko tumačenje pruža osnovu za generisanje nasilja.
vojvođanski trpe nesumnjive uticaje pomenutih procesa. Stoga se u radu
ukazuje na određene probleme vezane za stepen ostvarenih prava manjinskih grupa i njihovu zaštitu kao i za međusobni nivo tolerancije koji u Vojvodini perzistira. Složenost samog tematiziranja uvek osetljivog manjinskog pitanja kroz sam rad je naglašena pa se u većem delu teksta markiraju osnovni pravci sagledavanja novih prilaza u rešavanju problema multietničkih zajednica koje nalikuju Vojvodini.
Viteza sa ulogom Anđela želi da ispriča drugačiju verziju viteškog i
anđeoskog postojanja, te pomene i drugačije vrste „prava” Viteza i Anđela u večnosti od one koju nude Stari i Novi Zavet. Ipak, Desberž ne uzima mitsku priču kao osnovu celokupne narativne strukture svog dela već se alegorijski služi mitom samo u jednom segmentu narativnog sklopa. Mit je, u intertekstualnom smislu, samo deo strukture, priča u priči, deo diegetičkog procesa. Besmrtni ne predstavljaju priču o anđelima koliko priču o viteškom Podvižništvu, ljudskoj patnji, ljubavi i čežnji i, najzad, o anđelima u pomenutom kontekstu. Zato je za njega mitska priča o anđelima samo deo narativnog sklopa priče o vitezovima a ne i cilj pripovedanja. Pre svega, Desberž priča o ljudima, služeći se motivom „palog anđela” a ne o bogovima ili prirodnim silama služeći se čovekom kao centrom pripovedanja. On se obraća živim ljudima, za razliku od molitve ili rituala koji predstavljaju obraćanje nekom višem autoritetu. Ipak, razlika koju uspostavljamo je intertekstualne a ne psihološke prirode – dobar deo zapleta ove priče je rešen putem mitske prirode jednog od centralnih junaka Viteza/Anđela Nahela, a ne, kako bi se očekivalo, kroz kauzalitet dramske radnje u smislu realizma. Nahel je Vitez/Anđeo, on je to što jeste i time što jeste, nedelanjem, izaziva dalje događaje. To je, u stvari, vrsta deus ex machine a ne motivacionog
prosedea. Supstitutivno prisustvo mitskog obrasca se često pojavljuje u
umetničkim delima kako bi olakšalo put pripovedanja, da bi se, vešto
izbegavajući domene realističkog, odnosno verovatnog, ispričala priča koja u žanrovskom smislu proističe iz fantastičkog a ne realističkog prosedea.
kao metafora za „novo novinarstvo“.
popularne kulture koja sublimiše arhetipsku čežnju o racionalizovanog
i sekularizovanog razdoblja za direktnom, starozavetnom pravdom; u tom smislu ona reprezentuje porive ka viteškoj vrlini u drastično izmenjenim modernim uslovima. U filmu „Povratak Mračnog viteza” ona je stavljena u kontekst savremene svetske krize neoliberalnog modela kapitalizma i realne mogućnosti njegovog sistemskog urušavanja. Prateći istorijsku dinamiku i promene u percepciji fenomena društvenih revolucija u modernoj, popularnoj kulturi, a imajući u vidu arhetipska značenja Betmena kao maskiranog, gotskog viteza, u radu se nadalje analiziraju simboličke i, ujedno, vrednosne poruke žudnje za njegovim usponom u uslovima društvenog previranja i krize poznog modernog društva.
fundamentalno verovanje da je Bog pravedan i milostiv je zajedničko
za sve tri religije. Međutim, uprkos zajedničkom verovanju u Božju milostivost i pravednost neki od najužasnijih zločina koji prate ljudsku istoriju počinjeni su u ime religije, iako religija nije uvek bila jedini katalizator totalnog rata i drugih oblika svirepog neselektivnog nasilja. Preispitivanje moralnog opravdanja za svete ratove, koji su vođeni ili se još uvek vode u ime religije, nezaobilazno zahteva analizu dela osnovnih teoloških postavki sadržanih u svetim spisima, žije raznoliko tumačenje pruža osnovu za generisanje nasilja.
vojvođanski trpe nesumnjive uticaje pomenutih procesa. Stoga se u radu
ukazuje na određene probleme vezane za stepen ostvarenih prava manjinskih grupa i njihovu zaštitu kao i za međusobni nivo tolerancije koji u Vojvodini perzistira. Složenost samog tematiziranja uvek osetljivog manjinskog pitanja kroz sam rad je naglašena pa se u većem delu teksta markiraju osnovni pravci sagledavanja novih prilaza u rešavanju problema multietničkih zajednica koje nalikuju Vojvodini.
Viteza sa ulogom Anđela želi da ispriča drugačiju verziju viteškog i
anđeoskog postojanja, te pomene i drugačije vrste „prava” Viteza i Anđela u večnosti od one koju nude Stari i Novi Zavet. Ipak, Desberž ne uzima mitsku priču kao osnovu celokupne narativne strukture svog dela već se alegorijski služi mitom samo u jednom segmentu narativnog sklopa. Mit je, u intertekstualnom smislu, samo deo strukture, priča u priči, deo diegetičkog procesa. Besmrtni ne predstavljaju priču o anđelima koliko priču o viteškom Podvižništvu, ljudskoj patnji, ljubavi i čežnji i, najzad, o anđelima u pomenutom kontekstu. Zato je za njega mitska priča o anđelima samo deo narativnog sklopa priče o vitezovima a ne i cilj pripovedanja. Pre svega, Desberž priča o ljudima, služeći se motivom „palog anđela” a ne o bogovima ili prirodnim silama služeći se čovekom kao centrom pripovedanja. On se obraća živim ljudima, za razliku od molitve ili rituala koji predstavljaju obraćanje nekom višem autoritetu. Ipak, razlika koju uspostavljamo je intertekstualne a ne psihološke prirode – dobar deo zapleta ove priče je rešen putem mitske prirode jednog od centralnih junaka Viteza/Anđela Nahela, a ne, kako bi se očekivalo, kroz kauzalitet dramske radnje u smislu realizma. Nahel je Vitez/Anđeo, on je to što jeste i time što jeste, nedelanjem, izaziva dalje događaje. To je, u stvari, vrsta deus ex machine a ne motivacionog
prosedea. Supstitutivno prisustvo mitskog obrasca se često pojavljuje u
umetničkim delima kako bi olakšalo put pripovedanja, da bi se, vešto
izbegavajući domene realističkog, odnosno verovatnog, ispričala priča koja u žanrovskom smislu proističe iz fantastičkog a ne realističkog prosedea.