Persa Κoumoutsi
Persa Koumoutsi is a literary translator and a writer. Born in Cairo, Egypt, moved to Greece following her studies at the University of Cairo. Ever since 1992 she translates Arabic literature. Her translation work amounts to over 50 works of Arabic titles among them the Laureate writer Naguib Mahfouz, (14 of his novels) , as well as other distinguished authors such Taha Hussen, Yousef Idris, Sonnnalla Ibrahim , Mahmous Darwish Ibrahim Abdel Meguid, Hoda Barakat,, Mazen Maarouf, Basem Khandaqgshi and many poets such as Nouri al Jarrah , Amal al Joubouri, Najwan Darwish, Alaa Kaled, Iman Mirsal , Mohamad Kheir and many others.
Her bibliography also includes two Anthologies of Contemporary Arabic poetry, both of which she was awarded the 1st Translation Award by the Translation for Literature Guild in Greece. Her translations of poetry amount to 800 poems.
Among other Awards and distinctions: The International Cavafy Prize for overall achievement in translation, honorary medals by the Egyptian ministry of education and culture, obtained a special award by the School of Languages of Al Azhar University for her Mahfouz Translations. She was also awarded the 1st Translation Guild Award in Greece for both the Anthology of modern women’s poetry in 2022. And Contemporary Arabic poetry in 2021 . The same year she was awarded the Achievement Award for Translation and International Understanding by the Hamad International Organization for her achievement in Translation and her Contribution the International understanding.
She collaborates with European universities in educational programs on multiculturalism and intercultural dialogue and understanding and has written articles, critical texts and studies on literature as a means and vehicle for understanding the Other.”
She is also a published author, she has written 9 novels that are pivoting around the history of the Hellenes in Egypt, the theme of identity and multiculturalism .. for her last novel whe was recently Recently award by he Academy of Athens for her novel “Koubri alamoun an Nikos Themelis award for fiction , 2024
Persa Koumoutsi haspublished literary articles, reviews and short studies in three languages (for Erasmus and other educational European programmers and contributed to national and international projects promoting intercultural dialogue through literature and culture, and also participated in EU-funded projects and initiatives on the same issues that have received the approval and support of public institutions such as the Hellenic Cultural Foundation (hcf.gr). the Hellenic Ministry of Foreign Affairs/General Secretariat of the Greek Diaspora and Public Diplomacy. Among her achievements is the launching of the “Centre of Arabic and Greek and Literature and Culture”, an independent initiative that raises awareness and aims at strengthening and promoting the Intercultural relationships between countries of the Mediterranean with emphasis on modern Greek and Arabic literature and language, launching and creating many on line reading events, meetings , and presentations of young female writers and poets from different parts of the world. In 2020, she initiated the first Literary translation on line courses for Arabic translation in Greece, which is now under the auspices of the department of language and translation of the Ionian University.
KELALP https://kelalp.org/
Her bibliography also includes two Anthologies of Contemporary Arabic poetry, both of which she was awarded the 1st Translation Award by the Translation for Literature Guild in Greece. Her translations of poetry amount to 800 poems.
Among other Awards and distinctions: The International Cavafy Prize for overall achievement in translation, honorary medals by the Egyptian ministry of education and culture, obtained a special award by the School of Languages of Al Azhar University for her Mahfouz Translations. She was also awarded the 1st Translation Guild Award in Greece for both the Anthology of modern women’s poetry in 2022. And Contemporary Arabic poetry in 2021 . The same year she was awarded the Achievement Award for Translation and International Understanding by the Hamad International Organization for her achievement in Translation and her Contribution the International understanding.
She collaborates with European universities in educational programs on multiculturalism and intercultural dialogue and understanding and has written articles, critical texts and studies on literature as a means and vehicle for understanding the Other.”
She is also a published author, she has written 9 novels that are pivoting around the history of the Hellenes in Egypt, the theme of identity and multiculturalism .. for her last novel whe was recently Recently award by he Academy of Athens for her novel “Koubri alamoun an Nikos Themelis award for fiction , 2024
Persa Koumoutsi haspublished literary articles, reviews and short studies in three languages (for Erasmus and other educational European programmers and contributed to national and international projects promoting intercultural dialogue through literature and culture, and also participated in EU-funded projects and initiatives on the same issues that have received the approval and support of public institutions such as the Hellenic Cultural Foundation (hcf.gr). the Hellenic Ministry of Foreign Affairs/General Secretariat of the Greek Diaspora and Public Diplomacy. Among her achievements is the launching of the “Centre of Arabic and Greek and Literature and Culture”, an independent initiative that raises awareness and aims at strengthening and promoting the Intercultural relationships between countries of the Mediterranean with emphasis on modern Greek and Arabic literature and language, launching and creating many on line reading events, meetings , and presentations of young female writers and poets from different parts of the world. In 2020, she initiated the first Literary translation on line courses for Arabic translation in Greece, which is now under the auspices of the department of language and translation of the Ionian University.
KELALP https://kelalp.org/
less
Related Authors
InterestsView All (9)
Uploads
Papers by Persa Κoumoutsi
λίγα ποιήματα από την Ανθολογία Σύγχρονης Αραβικής ποίησης, εκδόσεις ΑΩ, 2022, Ανθολόγηση, μετάφραση, εισαγωγή Πέρσα Κουμούτση
, Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΑΒΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, ένα σύντομο οδοιπορικό (μικρό απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου
Τι διαφοροποιεί την Αραβική ποίηση από την ποίηση των Δυτικών; Πόσο έχει εξελιχθεί τον τελευταίο καιρό; Έχει άραγε απεκδυθεί την εξωτική ένδυση του παρελθόντος, και σε ποιον βαθμό; Η κατ’ ευφημισμό «Αραβική Άνοιξη» έχει συντείνει στη μετεξέλιξη της Αραβικής ποίησης − στην επιλογή των θεμάτων, της τεχνικής και του ύφους;
Πολλά ερωτηματικά, όπως αυτά που έχουν ήδη διατυπωθεί, απαιτούν απάντηση και είναι κυρίως έργο των μελετητών να την κατατάξουν και να την αξιολογήσουν.
Ωστόσο, βασιζόμενη στα πολλά χρόνια ενασχόλησής μου με την Αραβική λογοτεχνία, μέσω της ανάγνωσης, της παρατήρησης αλλά, κατά κύριο λόγο, μέσω της μετάφρασής της, έχω την εντύπωση ότι η δραστική ή ουσιαστική εξέλιξή της προκλήθηκε κυρίως μέσα από τις ραγδαίες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές
που έλαβαν χώρα τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, όταν αυτονομήθηκαν τα κράτη αποτινάσσοντας για πάντα το «στίγμα» της αποικιοκρατίας, όπως επίσης και το Παλαιστινιακό, και λίγο αργότερα ο πόλεμος στο Ιράκ. Ταυτοχρόνως, η χειραφέτηση της γυναίκας, το δικαίωμά της στη μάθηση, ακόμα και στις πιο συντηρητικές κοινωνίες, αλλά και η μαζική μετανάστευση μιας μεγάλης μερίδας νέων −συχνά αυτοεξόριστων− δημιουργών στην Ευρώπη, επίσης δημιούργησαν μια νέα γενιά ποιητών που γαλουχήθηκαν με νέες ιδέες σε ό,τι αφορά την ελευθερία, την αυτεξουσιότητα. Σταδιακά αλλά σταθερά, η εσωστρέφεια και η υπαινικτική γραφή, που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της πάλαι ποτέ εξωτικής Ανατολής, αρχίζει να αντικαθίσταται από μια πιο νεωτεριστική άποψη, τεχνική και ύφος, αλλά και θέματα, που θα έλεγα ότι αντίκεινται πια στον υπέρμετρο συντηρητισμό του παρελθόντος, κυρίως ως προς τις ιδέες που προβάλλονται, τη γλώσσα που χρησιμοποιείται και την τεχνική. Αλλά η δραστική διαφοροποίησή
της θα έλεγα πως ήταν αναπότρεπτη, ολοκληρώθηκε δε και έγινε
αισθητή σε μεγάλο βαθμό τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως
λόγω της ραγδαίας μεταμόρφωσης του κοινωνικού ορίζοντα..." ΠΚ,
ترتبط الثقافة بجوهر المجتمع الذي تنشاء فيه. و مع ذلك لا يمكن لأي ثقافة أن تتطور دون التواصل مع الثقافات الاخرى. فمن خلال المرآة الداخلية لحياة الآخرين. تفتح آفاقنا لأفكار وتصورات جديدة ، و نكتسب أكثر وعيًا بهويتنا الاصليه. بينما عندما تتجاوز) هذه الهوية) حدودها الجغرافية ، تفقد تلقائيًا الانطواء ، وتحتل طابعًا عالميًا.و انسانيا فبحسب الفيلسوف والناقد الأدبي ميخائيل باختين " الحوار بين ثقافتين" يكفي لتسليط الضوء بشكل مثالي علي موضوع التعددية الثقافية والتفاهم بين الثقافات
فيعتبر الأدب من أهم جسور الاتصال ،و الحوار بين الثقافات ، لأنه حتى عندما يعبر عن خصوصيات مجتمع ما ، فإن المفاهيم التي يروج لها تكون عالمية ، لأن غرض الأدب الرئيسي هو الإنسان نفسه ، مع القضايا الوجودية الأساسية التي تهمه ، تحدد أو تحكم حياته. وعلى حد تعبير أرسطو ، "لا يقتصر الأدب على تقليد حياة ومجتمع ما ولا يعكس ماضيه أو حاضره فحسب ، بل إنه ، يوضح البعد الكوني للإنسان ..." بينما كان أوبرتو إيكو مؤخرًا في نظريته
حو ل علم ال السيميائية (semiotics)
أن الادب يجب أن يُدرس كظاهرة تواصل
Persa Koumoutsi, the anthologist and translator of the original Anthology of poems that has emerged from the schisel of young female poets unites their diverse voices in a polyphonic harmony, attends with affection and sensitivity to their poetic creation and conveys immediacy in our language (Greek language) as well as the beauty of their verses^ QTasoyla Karagioregioy, greek poetess.
Η 2η εμπλουτισμένη με 40 επιπλέον ποιήματα έκδοση, της βραβευμένης Ανθολογίας , αποτελεί πλέον οδηγό εισαγωγής στη σύγχρονη Αραβική ποίηση. Από την Αίγυπτο έως την Σαουδική Αραβία, και από το Μαρόκο έως το Σουδάν, οι Άραβες-Αραβόφωνοι ποιητές, που διατρέχουν το 'σώμα' της ποίησης, φέρουν το ζήτημα της ταυτότητας, προσδιορίζουν την κουλτούρα των πολλαπλών προσλήψεων-αντιθέσεων. Απέχοντας παρασάγγας από το να είναι 'στατική'-μονοδιάστατη, η Αραβική ποίηση συνιστά πολιτική κριτική (αναφορές στην Αραβική Άνοιξη'), αλλά και επίκληση κ συνδιαλλαγή με το συναίσθημα, τον νόστο τον έρωτα, το 'τραύμα' , την ιστορία , τη φυγή, και την επιστροφή, την αποξένωση, και την επανένωση με τις ριζες .. . Ο κάθε ποιητής, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, συμβάλλει, στην εξέλιξη της ανάγοντας τη σε μέσο συνομιλίας και διαλόγου με άλλες κουλτούρες ... Ένα προσεγμένο βιβλίο από τις ΑΩ Εκδόσεις, σε ανθολόγηση, μετάφραση και επιμέλεια της Persa Koumoutsi
Χάλεντ Ιμπν Σάλεχ (1979- )Αλγερία
Αποτυχημένος σεναριογράφος
Έχω μια μάλλον ηλίθια ιδέα, πχ, να σε σκοτώσω. Μετά, να γράφω για του λόγου σου έναν πολύ σύντομο επικήδειο, που θα εκφωνήσω εντείνοντας τη θλίψη στη φωνή και θα τον σφραγίσω με φράσεις όπως: Πέθανε ειρηνικά, τελεία και παύλα. Έπειτα, ένα πρωί, λίγες μέρες μετά την κηδεία σου, στην οποία θα έχω παρευρεθεί σαν έναν κοινό επαγγελματία δολοφόνο, θα ξυπνήσω αργά, με μια νόστιμη ραθυμία και θα πάω στην κουζίνα. Θα φάω πρωινό και έπειτα θα τρέξω στο δρόμο για να σε ψάξω μέσα στο πλήθος.
transalted into Greek from arabic by Persa Koumoutsi, for alfaomega editions
The hero in Ibrahim Sonallah's novel is heading toward destruction - premeditated and carefully planned by a Committee of Absolute Power, infront of which he appears voluntarily. Thus, it is with his own willl and steps that he enters the '"minefield", believing that the outcome of his meeting with the members of the Commission depends on his merits and exceptional qualifications, as well as his thorough preparation and his rhetorical skill to confront theits members. He will soon realize that he does not have in his hands the thread that will guide him out of the labyrinth of the authoritarian mechanism unscathed. The above scenario is enough to characterize the story as nightmarish. The hero is trapped (by his own decision) in a circle that is always tightening around him. The feeling of the inevitable end. The insignificance of the human entity in the face of impersonal forces, which tend to transcend it and gradually abolish it.
The scariest part, however, does not stem from the well-crafted setting of the story and the basic idea behind the tight plot. It is more the feeling that each of us could find ourselves in the place of the hero, under similar circumstances - a feeling that invades the reader's consciousness only in the works that are very strong in their writing. It does not matter the particular details that make each case of abuse of power stand out in its arbitrariness or in the brutality of the means it uses to bend those who dare to take a step towards the challenge and integrate them into its uniform control landscape. The essence of the problem, addressed in Sonallah's work, lies precisely in the timelessness and universality of the threat. The hero of the novel "The Commission", in his symbolic anonymity, represents the average man, trapped in the cogs of a power, which maintains its existence and its position at the top of the social and political edifice through the absurdity of its demands. and the intimidating mechanism that slowly but steadily digs up any resistance of logic.
The landscape is Kafkaesque. The hero could appear with the original of his name, thus conversing with the emblematic K. of Franz Kafka, precisely because his personal characteristics are gradually abolished, as he takes his place (out of ears) in the broader sense of the nightmarish mural. The time and place, as stated in the story, could only be perceived as auxiliary elements of the plot, as they transcend the space-time frames and are thrown to every point where land to meet with perpetrators and victims of similar scenes.
The allegorical nature of Sonallah's writing allows for multiple interpretations of his story. It first signifies the most blatant violation of human rights in regimes that do not need the embellished mantle of deception of the citizens to bring out a rapidly democratic framework for the exercise of power. However, we can extend the range to those regimes that use more intelligent methods and ways of deceiving their true goals, using all the means generously given to them by the technology and the omnipotent mechanism of advertising (parasitic of the mechanism of M.M. .Ε.) In order to highlight a false pretentious person and to more effectively manipulate the multitude of their unsuspecting citizens. And that is exactly where the novel with the safe comprehensive title "The Commission" takes on its true dimensions, finding the place it deserves next to the stories of Kafka and Heinrich Bell. The latter in his short story "My Sad Face" puts in the mouth of his hero (also suffering from the absurdity of the authoritarian mechanism that has trapped him) the reasonable question whether he should now lose his features and be left completely faceless, if he wants to survive. Next to him, in a self-evident identification, the reader of the "Commission" will see the hero of Sonallah devouring himself - an ambiguous condition that can be interpreted as a substantial disappearance of his psychic world, but in a more optimistic version as a abolition of those characteristics which make him a prisoner of his extermination mechanisms. In this second version, the novel acquires an optimistic perspective, which would not be far, I believe, from its author's goal to give hope to the person / victim of the Absurd who maintains the world around him as a vision but also as an ideology. After all, in Kafka's nightmarish world we can see the slightest point where his heroes realize their place in the overall picture - a key starting point for their awakening. As long as, of course, they have the power to face the new reality that opens before them and to promote their personal identity beyond the anonymity of the uniformity to which they seem doomed. from the prologue of the greek edition,
sample of translation
Έφτασα στο κτίριο της Επιτροπής στις οκτώ και μισή το πρωί, μισή ώρα νωρίτερα από το προκαθορισμένο ραντεβού. Δεν δυσκολεύτηκα να βρω την αίθουσα, όπου διεξάγονταν οι ακροάσεις. Βρισκόταν σε ένα μακρόστενο διάδρομο, σε μια από τις πλαϊνές, ήρεμες και μάλλον σκοτεινές πτέρυγες του κτιρίου. Έξω από την αίθουσα καθόταν σιωπηλός ένας ηλικιωμένος άνδρας, φορώντας τη στολή του – ένα καθαρό ωχροκίτρινο σακάκι. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του απέπνεαν ηρεμία, εκείνη που αποκτούν οι άνθρωποι, όταν υψώνουν τη σημαία της παραίτησης, ενώ βαίνουν προς το τέλος του βίου τους. Όταν το ’χουν πια αποφασίσει να αποσυρθούν από τους θορύβους της ζωής, τον ατέρμονο αγώνα για τα φθαρτά και πεπερασμένα φαινόμενά της. ..
Μικρό ανθολόγιο
Πλοίο στο λιμάνι
Κοιμάμαι σε ένα νησί
και ξυπνώ σε άλλο.
Άραγε έφτασα χθες,
ή μήπως βρίσκομαι ακόμα στο δρόμο
της ψευδαίσθησης,
αναζητώντας τον εαυτό μου;
Τόσα βάσανα,
θεϊκά, απατηλά κι ανθρώπινα,
και τόσο, μα τόσο άσκοπα..
Κοιτάζω το καράβι
από το παράθυρο πάνω στο βράχο
και βλέπω τα συντρίμμια μου.
Βλέπω τον εαυτό μου
σαν φάντασμα, σκιά ή οπτασία.
Ίχνος
κραυγής
ενός
πνιγμένου.
Η αντανάκλαση μου στο καθρέφτη
του ξενοδοχείου
σε εκείνο το λιμάνι
είναι το πρόσωπο του άνδρα που ταξίδεψε
χωρίς επιστροφή.
Βρίσκομαι εδώ,
στο λιμάνι της Λέσβου
δέσμιος της μυρουδιάς της θάλασσας.
Τα ανακατεμένα μου μαλλιά
σκεπάζουν το πρόσωπό μου,
το χέρι μου, που το φως έχει τρυπήσει
ρωτά τους τουρίστες και τους πρόσφυγες
για το πρόσωπο που δραπέτευσε.
και για τα τρύπια μου μάτια.
Φωνή
Δραπετεύω από το θάνατο στην καρότσα του θανάτου.
Ο ουρανός με εκτοξεύει μακριά με σκισμένα φτερά.
Πέφτω με θόρυβο στο αίμα μου
και
στο δικό της
αίμα.
Καταρρέω
και κερδίζω την απουσία μου.
Και τώρα στη Δαμασκό
έχω δυο φωτογραφίες.
Στη πρώτη,
μια γροθιά σπάει την πόρτα,
αιμορραγεί.
Στην άλλη, ένα ματωμένο μέτωπο
τη βροντοχτυπάει ακόμα.
Ενώ εγώ,
όπως με βλέπω στην εικόνα,
βρίσκομαι στο έδαφος, πρηνής
και κοιτάζω προς το πεπρωμένο μου.
Φωνή
Άραγε η πόρτα ανήκει σε κάποιο σπίτι;
Ή μήπως εγώ και η σκιά είμαστε
η πόρτα στη φαντασία του σπιτιού;
Ο ήλιος ήταν κάποτε εδώ,
μια μέρα
της ανθηρής μου νιότης.
Χθες,
αυτή η πόρτα
συνέχιζε να στέκεται
στον ήλιο
του δικού μου τραγουδιού.
Φωνή
Επιστρέφω για να ανοίξω την πόρτα ετούτη
που σφραγίστηκε με τα χρόνια.
Βαδίζω σε μια τρομακτική ερημιά
και η σκιά που χάρισε η πόρτα του σπιτιού
στον ήλιο
ανοιγοκλείνει τρίζοντας.
Σπασμένη είναι και η σκιά της,
κρύβει τα μουσκεμένα
βήματά μου
στη σιωπή του τραγουδιού μου.
Φωνή
Θέλεις να φορώ το ρούχο του Μάρτυρα
και σιωπηρά
να δέχομαι
το θέλημά σου;
Είμαι λουλούδι
στην κουμπότρυπα
του πουκαμίσου σου.
λίγα ποιήματα από την Ανθολογία Σύγχρονης Αραβικής ποίησης, εκδόσεις ΑΩ, 2022, Ανθολόγηση, μετάφραση, εισαγωγή Πέρσα Κουμούτση
, Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΑΒΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, ένα σύντομο οδοιπορικό (μικρό απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου
Τι διαφοροποιεί την Αραβική ποίηση από την ποίηση των Δυτικών; Πόσο έχει εξελιχθεί τον τελευταίο καιρό; Έχει άραγε απεκδυθεί την εξωτική ένδυση του παρελθόντος, και σε ποιον βαθμό; Η κατ’ ευφημισμό «Αραβική Άνοιξη» έχει συντείνει στη μετεξέλιξη της Αραβικής ποίησης − στην επιλογή των θεμάτων, της τεχνικής και του ύφους;
Πολλά ερωτηματικά, όπως αυτά που έχουν ήδη διατυπωθεί, απαιτούν απάντηση και είναι κυρίως έργο των μελετητών να την κατατάξουν και να την αξιολογήσουν.
Ωστόσο, βασιζόμενη στα πολλά χρόνια ενασχόλησής μου με την Αραβική λογοτεχνία, μέσω της ανάγνωσης, της παρατήρησης αλλά, κατά κύριο λόγο, μέσω της μετάφρασής της, έχω την εντύπωση ότι η δραστική ή ουσιαστική εξέλιξή της προκλήθηκε κυρίως μέσα από τις ραγδαίες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές
που έλαβαν χώρα τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, όταν αυτονομήθηκαν τα κράτη αποτινάσσοντας για πάντα το «στίγμα» της αποικιοκρατίας, όπως επίσης και το Παλαιστινιακό, και λίγο αργότερα ο πόλεμος στο Ιράκ. Ταυτοχρόνως, η χειραφέτηση της γυναίκας, το δικαίωμά της στη μάθηση, ακόμα και στις πιο συντηρητικές κοινωνίες, αλλά και η μαζική μετανάστευση μιας μεγάλης μερίδας νέων −συχνά αυτοεξόριστων− δημιουργών στην Ευρώπη, επίσης δημιούργησαν μια νέα γενιά ποιητών που γαλουχήθηκαν με νέες ιδέες σε ό,τι αφορά την ελευθερία, την αυτεξουσιότητα. Σταδιακά αλλά σταθερά, η εσωστρέφεια και η υπαινικτική γραφή, που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της πάλαι ποτέ εξωτικής Ανατολής, αρχίζει να αντικαθίσταται από μια πιο νεωτεριστική άποψη, τεχνική και ύφος, αλλά και θέματα, που θα έλεγα ότι αντίκεινται πια στον υπέρμετρο συντηρητισμό του παρελθόντος, κυρίως ως προς τις ιδέες που προβάλλονται, τη γλώσσα που χρησιμοποιείται και την τεχνική. Αλλά η δραστική διαφοροποίησή
της θα έλεγα πως ήταν αναπότρεπτη, ολοκληρώθηκε δε και έγινε
αισθητή σε μεγάλο βαθμό τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως
λόγω της ραγδαίας μεταμόρφωσης του κοινωνικού ορίζοντα..." ΠΚ,
ترتبط الثقافة بجوهر المجتمع الذي تنشاء فيه. و مع ذلك لا يمكن لأي ثقافة أن تتطور دون التواصل مع الثقافات الاخرى. فمن خلال المرآة الداخلية لحياة الآخرين. تفتح آفاقنا لأفكار وتصورات جديدة ، و نكتسب أكثر وعيًا بهويتنا الاصليه. بينما عندما تتجاوز) هذه الهوية) حدودها الجغرافية ، تفقد تلقائيًا الانطواء ، وتحتل طابعًا عالميًا.و انسانيا فبحسب الفيلسوف والناقد الأدبي ميخائيل باختين " الحوار بين ثقافتين" يكفي لتسليط الضوء بشكل مثالي علي موضوع التعددية الثقافية والتفاهم بين الثقافات
فيعتبر الأدب من أهم جسور الاتصال ،و الحوار بين الثقافات ، لأنه حتى عندما يعبر عن خصوصيات مجتمع ما ، فإن المفاهيم التي يروج لها تكون عالمية ، لأن غرض الأدب الرئيسي هو الإنسان نفسه ، مع القضايا الوجودية الأساسية التي تهمه ، تحدد أو تحكم حياته. وعلى حد تعبير أرسطو ، "لا يقتصر الأدب على تقليد حياة ومجتمع ما ولا يعكس ماضيه أو حاضره فحسب ، بل إنه ، يوضح البعد الكوني للإنسان ..." بينما كان أوبرتو إيكو مؤخرًا في نظريته
حو ل علم ال السيميائية (semiotics)
أن الادب يجب أن يُدرس كظاهرة تواصل
Persa Koumoutsi, the anthologist and translator of the original Anthology of poems that has emerged from the schisel of young female poets unites their diverse voices in a polyphonic harmony, attends with affection and sensitivity to their poetic creation and conveys immediacy in our language (Greek language) as well as the beauty of their verses^ QTasoyla Karagioregioy, greek poetess.
Η 2η εμπλουτισμένη με 40 επιπλέον ποιήματα έκδοση, της βραβευμένης Ανθολογίας , αποτελεί πλέον οδηγό εισαγωγής στη σύγχρονη Αραβική ποίηση. Από την Αίγυπτο έως την Σαουδική Αραβία, και από το Μαρόκο έως το Σουδάν, οι Άραβες-Αραβόφωνοι ποιητές, που διατρέχουν το 'σώμα' της ποίησης, φέρουν το ζήτημα της ταυτότητας, προσδιορίζουν την κουλτούρα των πολλαπλών προσλήψεων-αντιθέσεων. Απέχοντας παρασάγγας από το να είναι 'στατική'-μονοδιάστατη, η Αραβική ποίηση συνιστά πολιτική κριτική (αναφορές στην Αραβική Άνοιξη'), αλλά και επίκληση κ συνδιαλλαγή με το συναίσθημα, τον νόστο τον έρωτα, το 'τραύμα' , την ιστορία , τη φυγή, και την επιστροφή, την αποξένωση, και την επανένωση με τις ριζες .. . Ο κάθε ποιητής, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, συμβάλλει, στην εξέλιξη της ανάγοντας τη σε μέσο συνομιλίας και διαλόγου με άλλες κουλτούρες ... Ένα προσεγμένο βιβλίο από τις ΑΩ Εκδόσεις, σε ανθολόγηση, μετάφραση και επιμέλεια της Persa Koumoutsi
Χάλεντ Ιμπν Σάλεχ (1979- )Αλγερία
Αποτυχημένος σεναριογράφος
Έχω μια μάλλον ηλίθια ιδέα, πχ, να σε σκοτώσω. Μετά, να γράφω για του λόγου σου έναν πολύ σύντομο επικήδειο, που θα εκφωνήσω εντείνοντας τη θλίψη στη φωνή και θα τον σφραγίσω με φράσεις όπως: Πέθανε ειρηνικά, τελεία και παύλα. Έπειτα, ένα πρωί, λίγες μέρες μετά την κηδεία σου, στην οποία θα έχω παρευρεθεί σαν έναν κοινό επαγγελματία δολοφόνο, θα ξυπνήσω αργά, με μια νόστιμη ραθυμία και θα πάω στην κουζίνα. Θα φάω πρωινό και έπειτα θα τρέξω στο δρόμο για να σε ψάξω μέσα στο πλήθος.
transalted into Greek from arabic by Persa Koumoutsi, for alfaomega editions
The hero in Ibrahim Sonallah's novel is heading toward destruction - premeditated and carefully planned by a Committee of Absolute Power, infront of which he appears voluntarily. Thus, it is with his own willl and steps that he enters the '"minefield", believing that the outcome of his meeting with the members of the Commission depends on his merits and exceptional qualifications, as well as his thorough preparation and his rhetorical skill to confront theits members. He will soon realize that he does not have in his hands the thread that will guide him out of the labyrinth of the authoritarian mechanism unscathed. The above scenario is enough to characterize the story as nightmarish. The hero is trapped (by his own decision) in a circle that is always tightening around him. The feeling of the inevitable end. The insignificance of the human entity in the face of impersonal forces, which tend to transcend it and gradually abolish it.
The scariest part, however, does not stem from the well-crafted setting of the story and the basic idea behind the tight plot. It is more the feeling that each of us could find ourselves in the place of the hero, under similar circumstances - a feeling that invades the reader's consciousness only in the works that are very strong in their writing. It does not matter the particular details that make each case of abuse of power stand out in its arbitrariness or in the brutality of the means it uses to bend those who dare to take a step towards the challenge and integrate them into its uniform control landscape. The essence of the problem, addressed in Sonallah's work, lies precisely in the timelessness and universality of the threat. The hero of the novel "The Commission", in his symbolic anonymity, represents the average man, trapped in the cogs of a power, which maintains its existence and its position at the top of the social and political edifice through the absurdity of its demands. and the intimidating mechanism that slowly but steadily digs up any resistance of logic.
The landscape is Kafkaesque. The hero could appear with the original of his name, thus conversing with the emblematic K. of Franz Kafka, precisely because his personal characteristics are gradually abolished, as he takes his place (out of ears) in the broader sense of the nightmarish mural. The time and place, as stated in the story, could only be perceived as auxiliary elements of the plot, as they transcend the space-time frames and are thrown to every point where land to meet with perpetrators and victims of similar scenes.
The allegorical nature of Sonallah's writing allows for multiple interpretations of his story. It first signifies the most blatant violation of human rights in regimes that do not need the embellished mantle of deception of the citizens to bring out a rapidly democratic framework for the exercise of power. However, we can extend the range to those regimes that use more intelligent methods and ways of deceiving their true goals, using all the means generously given to them by the technology and the omnipotent mechanism of advertising (parasitic of the mechanism of M.M. .Ε.) In order to highlight a false pretentious person and to more effectively manipulate the multitude of their unsuspecting citizens. And that is exactly where the novel with the safe comprehensive title "The Commission" takes on its true dimensions, finding the place it deserves next to the stories of Kafka and Heinrich Bell. The latter in his short story "My Sad Face" puts in the mouth of his hero (also suffering from the absurdity of the authoritarian mechanism that has trapped him) the reasonable question whether he should now lose his features and be left completely faceless, if he wants to survive. Next to him, in a self-evident identification, the reader of the "Commission" will see the hero of Sonallah devouring himself - an ambiguous condition that can be interpreted as a substantial disappearance of his psychic world, but in a more optimistic version as a abolition of those characteristics which make him a prisoner of his extermination mechanisms. In this second version, the novel acquires an optimistic perspective, which would not be far, I believe, from its author's goal to give hope to the person / victim of the Absurd who maintains the world around him as a vision but also as an ideology. After all, in Kafka's nightmarish world we can see the slightest point where his heroes realize their place in the overall picture - a key starting point for their awakening. As long as, of course, they have the power to face the new reality that opens before them and to promote their personal identity beyond the anonymity of the uniformity to which they seem doomed. from the prologue of the greek edition,
sample of translation
Έφτασα στο κτίριο της Επιτροπής στις οκτώ και μισή το πρωί, μισή ώρα νωρίτερα από το προκαθορισμένο ραντεβού. Δεν δυσκολεύτηκα να βρω την αίθουσα, όπου διεξάγονταν οι ακροάσεις. Βρισκόταν σε ένα μακρόστενο διάδρομο, σε μια από τις πλαϊνές, ήρεμες και μάλλον σκοτεινές πτέρυγες του κτιρίου. Έξω από την αίθουσα καθόταν σιωπηλός ένας ηλικιωμένος άνδρας, φορώντας τη στολή του – ένα καθαρό ωχροκίτρινο σακάκι. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του απέπνεαν ηρεμία, εκείνη που αποκτούν οι άνθρωποι, όταν υψώνουν τη σημαία της παραίτησης, ενώ βαίνουν προς το τέλος του βίου τους. Όταν το ’χουν πια αποφασίσει να αποσυρθούν από τους θορύβους της ζωής, τον ατέρμονο αγώνα για τα φθαρτά και πεπερασμένα φαινόμενά της. ..
Μικρό ανθολόγιο
Πλοίο στο λιμάνι
Κοιμάμαι σε ένα νησί
και ξυπνώ σε άλλο.
Άραγε έφτασα χθες,
ή μήπως βρίσκομαι ακόμα στο δρόμο
της ψευδαίσθησης,
αναζητώντας τον εαυτό μου;
Τόσα βάσανα,
θεϊκά, απατηλά κι ανθρώπινα,
και τόσο, μα τόσο άσκοπα..
Κοιτάζω το καράβι
από το παράθυρο πάνω στο βράχο
και βλέπω τα συντρίμμια μου.
Βλέπω τον εαυτό μου
σαν φάντασμα, σκιά ή οπτασία.
Ίχνος
κραυγής
ενός
πνιγμένου.
Η αντανάκλαση μου στο καθρέφτη
του ξενοδοχείου
σε εκείνο το λιμάνι
είναι το πρόσωπο του άνδρα που ταξίδεψε
χωρίς επιστροφή.
Βρίσκομαι εδώ,
στο λιμάνι της Λέσβου
δέσμιος της μυρουδιάς της θάλασσας.
Τα ανακατεμένα μου μαλλιά
σκεπάζουν το πρόσωπό μου,
το χέρι μου, που το φως έχει τρυπήσει
ρωτά τους τουρίστες και τους πρόσφυγες
για το πρόσωπο που δραπέτευσε.
και για τα τρύπια μου μάτια.
Φωνή
Δραπετεύω από το θάνατο στην καρότσα του θανάτου.
Ο ουρανός με εκτοξεύει μακριά με σκισμένα φτερά.
Πέφτω με θόρυβο στο αίμα μου
και
στο δικό της
αίμα.
Καταρρέω
και κερδίζω την απουσία μου.
Και τώρα στη Δαμασκό
έχω δυο φωτογραφίες.
Στη πρώτη,
μια γροθιά σπάει την πόρτα,
αιμορραγεί.
Στην άλλη, ένα ματωμένο μέτωπο
τη βροντοχτυπάει ακόμα.
Ενώ εγώ,
όπως με βλέπω στην εικόνα,
βρίσκομαι στο έδαφος, πρηνής
και κοιτάζω προς το πεπρωμένο μου.
Φωνή
Άραγε η πόρτα ανήκει σε κάποιο σπίτι;
Ή μήπως εγώ και η σκιά είμαστε
η πόρτα στη φαντασία του σπιτιού;
Ο ήλιος ήταν κάποτε εδώ,
μια μέρα
της ανθηρής μου νιότης.
Χθες,
αυτή η πόρτα
συνέχιζε να στέκεται
στον ήλιο
του δικού μου τραγουδιού.
Φωνή
Επιστρέφω για να ανοίξω την πόρτα ετούτη
που σφραγίστηκε με τα χρόνια.
Βαδίζω σε μια τρομακτική ερημιά
και η σκιά που χάρισε η πόρτα του σπιτιού
στον ήλιο
ανοιγοκλείνει τρίζοντας.
Σπασμένη είναι και η σκιά της,
κρύβει τα μουσκεμένα
βήματά μου
στη σιωπή του τραγουδιού μου.
Φωνή
Θέλεις να φορώ το ρούχο του Μάρτυρα
και σιωπηρά
να δέχομαι
το θέλημά σου;
Είμαι λουλούδι
στην κουμπότρυπα
του πουκαμίσου σου.