In the run-up to the Rio+20 Conference (20-22 June 2012) the state of play as regards sustainable... more In the run-up to the Rio+20 Conference (20-22 June 2012) the state of play as regards sustainable development (SD) has little to show in terms of progress since the ‘Earth Summit’ held, also in Rio de Janeiro, twenty years ago. Nadine Gouzée stresses that the compartmentalization of efforts at all levels – which the critics refer to as ‘silo thinking – is the principal obstacle to achievement of an integrated form of development. The aim of Rio+20 is to revive the international community’s commitment to SD, focusing on the specific challenges represented by the green economy, by the need to improve world governance and by the new concept of Sustainable Development Goals. Only the presence of a strong social dimension to SD (virtually absent from Rio92 and still weak at Johannesburg 2002), with emphasis on the need for decent jobs and adequate social protection, can offer protection against the risks of injustice inherent in the transition to a green economy.
Le premier volet de cet article présente une synthèse des contributions (A.1) et des enseignement... more Le premier volet de cet article présente une synthèse des contributions (A.1) et des enseignements (A.2) de la conférence. Il donne ainsi des balises pour guider 1.
Deze studie definieert verdelingsmogelijkheden van de doelstellingen en overheidsontvangsten uit ... more Deze studie definieert verdelingsmogelijkheden van de doelstellingen en overheidsontvangsten uit het klimaat en energiepakket die verenigbaar zijn met beginselen van duurzame ontwikkeling. Zo draagt zij bij aan het denken van de experts over die verdelingsmogelijkheden terwijl zij het aan de beleidsmakers overlaat om daaruit een keuze te maken. De voorliggende studie geeft een antwoord op de vraag van de heer Magnette, federaal minister van Klimaat en Energie, bevoegd voor Duurzame Ontwikkeling. In december 2008 heeft hij het Federaal Planbureau gevraagd naar een studie over de mogelijkheden om de doelstellingen en overheidsontvangsten uit het "pakket uitvoeringsmaatregelen voor de EU-doel¬stellingen inzake klimaatverandering en hernieuwbare energie voor 2020", ook het "klimaat en energiepakket" geheten, te verdelen voor België. WORKING PAPER 17-09 i De indicatoren in de geraadpleegde studies over de verdeling van emissiereductiedoelstellingen hebben vooral betrekking op variabelen zoals de uitstoot van BKG, het bbp, het inkomen, de bevolking, de kosten van het te voeren beleid en ook op het potentieel aan emissiereductie. Weinig studies gaan dieper in op de beginselen om de te analyseren verdelingen te kiezen. De beginselen van duurzame ontwikkeling steunen altijd op de fundamentele begrippen van verantwoordelijkheid, capaciteit en behoeften. In de studies van en , over de uitstootvermindering van BKG, verwijzen de auteurs als volgt naar de beginselen van duurzame ontwikkeling: -verantwoordelijkheid: de inspanning van elke partij ʺzou evenredig moeten zijn met haar bijdrage aan het probleemʺ 1 ; -capaciteit: de inspanning van elke partij ʺzou evenredig moeten zijn met haar capaciteit om bij te dragen" 2 aan de uit te voeren oplossingen en die hangt af van ʺinkomen, technologie, instituties en natuurlijke hulpbronnen" 3 ; -behoeften: de inspanning van elke partij "zou verenigbaar moeten zijn met de uitroeiing van de armoede en [...] zou de (gelijke) rechten van elke mens op ontwikkeling moeten eerbiedigen" 4 . Op basis van al die werkzaamheden wordt in hoofdstuk 3 van de studie een methodologie uitgewerkt om verdelingsmogelijkheden te definiëren. Hoofdstuk 3 van deze studie werkt de methode uit om de verdelingsmogelijkheden te definiëren op basis van de werkzaamheden van Metz (2002): om aanvaardbaar te zijn, moet een verdeling minstens verenigbaar zijn met één van de beginselen van duurzame ontwikkeling en indien mogelijk met de drie beginselen. Daarnaast mag zij niet in tegenspraak zijn met het behoeftebeginsel. Op basis van die methode werden verdelingsmogelijkheden gedefinieerd voor de vier te verdelen componenten in deze studie. Voor de ETS-sector onderscheidt deze studie een reeks factoren waarmee rekening moet gehouden worden bij de keuze van een verdeling van de veilingopbrengsten van die sector. Deze studie stelt echter geen enkele verdelingsmogelijkheid voor. De keuze van een verdeling van de ontvangsten hangt immers af van het belang dat aan elk van die factoren toegekend wordt. De geraadpleegde literatuur verstrekt geen wetenschappelijke argumenten, noch beginselen van duurzame ontwikkeling om over die weging te beslissen. Voor de non-ETS-sectoren konden de verdelingsmogelijkheden van de emissiereductie (tabel 6 van deze studie) gedefinieerd worden door de voornoemde methode op de indicatoren en verdeelsleutels uit de geraadpleegde werken toe te passen. 1 Vertaling FPB van "should be proportional to the contribution to the problem". Vertaling FPB van "should be in proportion to the capacity to contribute". Vertaling FPB van "income, technology, institutions and natural resources". 4 Vertaling FPB van "should leave room to eradicate poverty and […] should respect the (equal) right of humans to develop". WORKING PAPER 17-09 4 De doelstelling voor de uitstootvermindering van BKG kan op drie manieren uitgedrukt worden, namelijk in: -het te bereiken emissieniveau (in Mt CO2-equivalent) in 2020; -het niveau van emissiereductie (in Mt CO2-equivalent) tussen 2005 en 2020; -het emissiereductiepercentage tussen 2005 en 2020. Voor elke uitdrukkingswijze worden verschillende indicatoren gebruikt. Bijvoorbeeld, voor de verdeling van een doelstelling gedefinieerd in emissieniveau, kan de indicator 'bevolking' gebruikt worden. Voor een doelstelling die gedefinieerd wordt in reductiepercentage, kan een indicator 'inkomen per inwoner' gebruikt worden. De gebruikte indicatoren zijn afkomstig uit de geraadpleegde werken. Het gaat vooral om indicatoren die betrekking hebben op de uitstoot van BKG, het bbp, het inkomen en de bevolking. De indicatoren over kosten en potentieel zijn niet beschikbaar voor deze studie. Verdelingsmogelijkheden die gebruik maken van die laatste indicatoren, zouden later berekend kunnen worden wanneer die informatie beschikbaar komt. Wat de indicatoren over kosten betreft, bestaan de economische modellen waarmee die indicatoren voor de Gewesten zouden kunnen worden berekend momenteel niet. Er bestaan geen studies over de verdeling van doelstellingen in verband met het aandeel van hernieuwbare energie in het BFEV. De voorliggende studie gebruikt dan ook dezelfde methode als die voor de verdeling van emissiereductiedoelstellingen. Er wordt ook rekening gehouden met het feit dat de federale overheid bevoegd is voor de bouw van windmolenparken in de Noordzee. Dat maakt haar rechtstreeks verantwoordelijk voor een deel van de doelstelling. De energieproductie van die windmolens in 2020 wordt berekend op basis van hypothesen over het geïnstalleerd vermogen en de gebruiksgraad. Er zijn verschillende hypothesen mogelijk over het niveau van elektriciteitsproductie in de Noordzee. Volgens de hypothesen in deze studie, vertegenwoordigt die productie 1,4 procentpunt van de nationale doelstelling van 13%. Het saldo van 11,6% moet verdeeld worden over de Gewesten. De verdeling over de Gewesten kan betrekking hebben op doelstellingen uitgedrukt in termen van gewestelijke bijdrage tot de nationale doelstelling, met andere woorden het gewestelijke verbruik van energie uit HEB gedeeld door het nationaal BFEV. De verdeling kan ook op slaan op doelstellingen uitgedrukt in aandeel van HEB in elk Gewest, m.a.w. het gewestelijke verbruik van energie uit HEB gedeeld door het gewestelijke BFEV. In beide gevallen kunnen de doelstellingen, zoals het geval is voor de reductiedoelstellingen voor BKG, op drie verschillende wijzen uitgedrukt worden: in niveau, in toename van niveau of in toenamepercentage. De gebruikte indicatoren hebben betrekking op het bbp, het inkomen, de bevolking, het energieverbruik en het ontwikkelingspotentieel van HEB. Zoals bij uitstootverminderingen, zijn de kostenindicatoren niet beschikbaar voor deze studie. Verdelingsmogelijkheden die gebruik maken van die laatste indicatoren zouden later berekend kunnen worden wanneer die informatie * Dankzij de elektriciteitsproductie van de windmolenparken in de Noordzee draagt de federale overheid voor 1,4 procentpunt bij tot de doelstelling van 13%. ** Bijdrage: energieproductie op basis van HEB van een Gewest gedeeld door het BFEV van het land. Aandeel: energieproductie op basis van HEB van een Gewest gedeeld door het BFEV van hetzelfde Gewest.
In the run-up to the Rio+20 Conference (20-22 June 2012) the state of play as regards sustainable... more In the run-up to the Rio+20 Conference (20-22 June 2012) the state of play as regards sustainable development (SD) has little to show in terms of progress since the ‘Earth Summit’ held, also in Rio de Janeiro, twenty years ago. Nadine Gouzée stresses that the compartmentalization of efforts at all levels – which the critics refer to as ‘silo thinking – is the principal obstacle to achievement of an integrated form of development. The aim of Rio+20 is to revive the international community’s commitment to SD, focusing on the specific challenges represented by the green economy, by the need to improve world governance and by the new concept of Sustainable Development Goals. Only the presence of a strong social dimension to SD (virtually absent from Rio92 and still weak at Johannesburg 2002), with emphasis on the need for decent jobs and adequate social protection, can offer protection against the risks of injustice inherent in the transition to a green economy.
Le premier volet de cet article présente une synthèse des contributions (A.1) et des enseignement... more Le premier volet de cet article présente une synthèse des contributions (A.1) et des enseignements (A.2) de la conférence. Il donne ainsi des balises pour guider 1.
Deze studie definieert verdelingsmogelijkheden van de doelstellingen en overheidsontvangsten uit ... more Deze studie definieert verdelingsmogelijkheden van de doelstellingen en overheidsontvangsten uit het klimaat en energiepakket die verenigbaar zijn met beginselen van duurzame ontwikkeling. Zo draagt zij bij aan het denken van de experts over die verdelingsmogelijkheden terwijl zij het aan de beleidsmakers overlaat om daaruit een keuze te maken. De voorliggende studie geeft een antwoord op de vraag van de heer Magnette, federaal minister van Klimaat en Energie, bevoegd voor Duurzame Ontwikkeling. In december 2008 heeft hij het Federaal Planbureau gevraagd naar een studie over de mogelijkheden om de doelstellingen en overheidsontvangsten uit het "pakket uitvoeringsmaatregelen voor de EU-doel¬stellingen inzake klimaatverandering en hernieuwbare energie voor 2020", ook het "klimaat en energiepakket" geheten, te verdelen voor België. WORKING PAPER 17-09 i De indicatoren in de geraadpleegde studies over de verdeling van emissiereductiedoelstellingen hebben vooral betrekking op variabelen zoals de uitstoot van BKG, het bbp, het inkomen, de bevolking, de kosten van het te voeren beleid en ook op het potentieel aan emissiereductie. Weinig studies gaan dieper in op de beginselen om de te analyseren verdelingen te kiezen. De beginselen van duurzame ontwikkeling steunen altijd op de fundamentele begrippen van verantwoordelijkheid, capaciteit en behoeften. In de studies van en , over de uitstootvermindering van BKG, verwijzen de auteurs als volgt naar de beginselen van duurzame ontwikkeling: -verantwoordelijkheid: de inspanning van elke partij ʺzou evenredig moeten zijn met haar bijdrage aan het probleemʺ 1 ; -capaciteit: de inspanning van elke partij ʺzou evenredig moeten zijn met haar capaciteit om bij te dragen" 2 aan de uit te voeren oplossingen en die hangt af van ʺinkomen, technologie, instituties en natuurlijke hulpbronnen" 3 ; -behoeften: de inspanning van elke partij "zou verenigbaar moeten zijn met de uitroeiing van de armoede en [...] zou de (gelijke) rechten van elke mens op ontwikkeling moeten eerbiedigen" 4 . Op basis van al die werkzaamheden wordt in hoofdstuk 3 van de studie een methodologie uitgewerkt om verdelingsmogelijkheden te definiëren. Hoofdstuk 3 van deze studie werkt de methode uit om de verdelingsmogelijkheden te definiëren op basis van de werkzaamheden van Metz (2002): om aanvaardbaar te zijn, moet een verdeling minstens verenigbaar zijn met één van de beginselen van duurzame ontwikkeling en indien mogelijk met de drie beginselen. Daarnaast mag zij niet in tegenspraak zijn met het behoeftebeginsel. Op basis van die methode werden verdelingsmogelijkheden gedefinieerd voor de vier te verdelen componenten in deze studie. Voor de ETS-sector onderscheidt deze studie een reeks factoren waarmee rekening moet gehouden worden bij de keuze van een verdeling van de veilingopbrengsten van die sector. Deze studie stelt echter geen enkele verdelingsmogelijkheid voor. De keuze van een verdeling van de ontvangsten hangt immers af van het belang dat aan elk van die factoren toegekend wordt. De geraadpleegde literatuur verstrekt geen wetenschappelijke argumenten, noch beginselen van duurzame ontwikkeling om over die weging te beslissen. Voor de non-ETS-sectoren konden de verdelingsmogelijkheden van de emissiereductie (tabel 6 van deze studie) gedefinieerd worden door de voornoemde methode op de indicatoren en verdeelsleutels uit de geraadpleegde werken toe te passen. 1 Vertaling FPB van "should be proportional to the contribution to the problem". Vertaling FPB van "should be in proportion to the capacity to contribute". Vertaling FPB van "income, technology, institutions and natural resources". 4 Vertaling FPB van "should leave room to eradicate poverty and […] should respect the (equal) right of humans to develop". WORKING PAPER 17-09 4 De doelstelling voor de uitstootvermindering van BKG kan op drie manieren uitgedrukt worden, namelijk in: -het te bereiken emissieniveau (in Mt CO2-equivalent) in 2020; -het niveau van emissiereductie (in Mt CO2-equivalent) tussen 2005 en 2020; -het emissiereductiepercentage tussen 2005 en 2020. Voor elke uitdrukkingswijze worden verschillende indicatoren gebruikt. Bijvoorbeeld, voor de verdeling van een doelstelling gedefinieerd in emissieniveau, kan de indicator 'bevolking' gebruikt worden. Voor een doelstelling die gedefinieerd wordt in reductiepercentage, kan een indicator 'inkomen per inwoner' gebruikt worden. De gebruikte indicatoren zijn afkomstig uit de geraadpleegde werken. Het gaat vooral om indicatoren die betrekking hebben op de uitstoot van BKG, het bbp, het inkomen en de bevolking. De indicatoren over kosten en potentieel zijn niet beschikbaar voor deze studie. Verdelingsmogelijkheden die gebruik maken van die laatste indicatoren, zouden later berekend kunnen worden wanneer die informatie beschikbaar komt. Wat de indicatoren over kosten betreft, bestaan de economische modellen waarmee die indicatoren voor de Gewesten zouden kunnen worden berekend momenteel niet. Er bestaan geen studies over de verdeling van doelstellingen in verband met het aandeel van hernieuwbare energie in het BFEV. De voorliggende studie gebruikt dan ook dezelfde methode als die voor de verdeling van emissiereductiedoelstellingen. Er wordt ook rekening gehouden met het feit dat de federale overheid bevoegd is voor de bouw van windmolenparken in de Noordzee. Dat maakt haar rechtstreeks verantwoordelijk voor een deel van de doelstelling. De energieproductie van die windmolens in 2020 wordt berekend op basis van hypothesen over het geïnstalleerd vermogen en de gebruiksgraad. Er zijn verschillende hypothesen mogelijk over het niveau van elektriciteitsproductie in de Noordzee. Volgens de hypothesen in deze studie, vertegenwoordigt die productie 1,4 procentpunt van de nationale doelstelling van 13%. Het saldo van 11,6% moet verdeeld worden over de Gewesten. De verdeling over de Gewesten kan betrekking hebben op doelstellingen uitgedrukt in termen van gewestelijke bijdrage tot de nationale doelstelling, met andere woorden het gewestelijke verbruik van energie uit HEB gedeeld door het nationaal BFEV. De verdeling kan ook op slaan op doelstellingen uitgedrukt in aandeel van HEB in elk Gewest, m.a.w. het gewestelijke verbruik van energie uit HEB gedeeld door het gewestelijke BFEV. In beide gevallen kunnen de doelstellingen, zoals het geval is voor de reductiedoelstellingen voor BKG, op drie verschillende wijzen uitgedrukt worden: in niveau, in toename van niveau of in toenamepercentage. De gebruikte indicatoren hebben betrekking op het bbp, het inkomen, de bevolking, het energieverbruik en het ontwikkelingspotentieel van HEB. Zoals bij uitstootverminderingen, zijn de kostenindicatoren niet beschikbaar voor deze studie. Verdelingsmogelijkheden die gebruik maken van die laatste indicatoren zouden later berekend kunnen worden wanneer die informatie * Dankzij de elektriciteitsproductie van de windmolenparken in de Noordzee draagt de federale overheid voor 1,4 procentpunt bij tot de doelstelling van 13%. ** Bijdrage: energieproductie op basis van HEB van een Gewest gedeeld door het BFEV van het land. Aandeel: energieproductie op basis van HEB van een Gewest gedeeld door het BFEV van hetzelfde Gewest.
Uploads
Papers by Nadine Gouzée