Papers by Isarachai Buranaut
The lotus flower is a traditional Buddhist motif and is one of the decorative elements of Chinese... more The lotus flower is a traditional Buddhist motif and is one of the decorative elements of Chinese architecture. Studies that examined many sites for architectural heritage conservation in China revealed that traditional Buddhist lotus decorative elements from different periods employ various surface decoration techniques and themes as well as varying forms of expression for such decorative elements. The current study compares the traditional Buddhist lotus decorative elements with the surviving Chinese heritage conservation objects and analyzes their influence on Chinese architectural decoration. The study investigates the relationship between the inspiration and application of the lotus pattern as decorative elements in the integration of architecture and culture. It uses the documentary method of analysis, fieldwork, and comparative analysis of lotus pattern motifs on Buddhist temple architectural sites from different periods. The researchers intend to reveal the links between fashion design and the structure of the lotus pattern decorative elements, to provide designers with methods and style details of design. China has many sites for architectural heritage conservation, but the key is how to get motifs and be inspired by motifs from traditional Buddhist monastery and ancient Chinese architecture. This article provides an example of the fusion between fashion design and a heritage theme in which lotus pattern decorative elements, as influenced by carved motifs found in Chinese architecture, are nearly unchanged. Finally, we discuss the use of traditional Buddhist lotus motifs in Chinese architectural decoration as a basis for the transmission and promotion of traditional Chinese culture with the lotus motif decorative elements.
หน้าจั่ว ว่าด้วยสถาปัตยกรรม การออกแบบ และสภาพแวดล้อม, 2013
PLOS ONE
Introduction The vertical dimensional arrangement of space is primarily influenced by the reachab... more Introduction The vertical dimensional arrangement of space is primarily influenced by the reachable range of human fingertips. Currently, this dimensional layout analysis concentrates solely on static body dimensions based on Farley’s principle. However, the joint mobility of the elderly population has diminished, necessitating the identification of the factors influencing the age-friendly spatial vertical dimension layout through experimentation. Methods A random sample of 62 adults and 62 elderly individuals were selected to measure the joint mobility of 8 groups with varying comfort levels. The measurement results were analyzed using an independent sample t-test with SPSS software. Results The joint mobility of the elderly group exhibited a notable difference from that of the adult group across distinct comfort gradients. A significant reduction in the range of motion of all joints in the elderly was observed. The findings suggest that the reachable range of the upper limbs of th...
จงหวดแมฮองสอนมแหลงมรดกทางวฒนธรรมทมศกยภาพทจะผลกดนเพอขอบรรจรายชอเขาสบญชรายชอชวคราว (Tentative List)... more จงหวดแมฮองสอนมแหลงมรดกทางวฒนธรรมทมศกยภาพทจะผลกดนเพอขอบรรจรายชอเขาสบญชรายชอชวคราว (Tentative List) ในหวขอ “ภมทศนวฒนธรรมแหงหบเขาเมองแมฮองสอน (Cultural Landscape of Mae Hong Son Valleys)” ซงประกอบดวยพนท 3 สวน คอ “ภมทศนวฒนธรรมแหงหบเขาเมองแมฮองสอน” “ภมทศนวฒนธรรมหบเขาเมองเมองปอน-ขนยวม” และ “ภมทศนวฒนธรรมหบเขาเมองแมสะเรยง” รวมกนเพอนำไปสขอเสนอแนะในการขนทะเบยนแหลง “มรดกโลกแบบรวมกลม (Serial Nomination on World Heritage List)” เนองจากประกอบดวยแหลงมากกวา 2 แหลงขนไป และไมไดมพนททางกายภาพเชอมตอกน แตกตางกนทางทตง แตมความสมพนธกนในประเดนตางๆ นอกจากน การศกษายงพบวา องคประกอบของภมทศนวฒนธรรมแหงหบเขาแมฮองสอนทกลาวมาขางตนนนจะประกอบขนจากองคประกอบหลก 3 ประการ คอ “ภมทศนวฒนธรรมหมบานไทใหญ” “ภมทศนวฒนธรรมพนทการเกษตร” และ “ภมทศนวฒนธรรมพทธสถานวดไทใหญ” ซง 2 ประเดนแรกถอวาเปนภมทศนวฒนธรรมพนถนซงมความสมพนธวถชวตประจำวนของผคนอยางใกลชด ซงกยอมมความเปลยนแปลงอยตลอดเวลาและรวดเรว เนองจากสมพนธกบบรบททางสงคมและเศรษฐกจ จงเปนเรองยากทจะรกษารปแบบภมทศนวฒนธรรมดงกลาวใหคงทไมเปลยนแปลงได ในสถานการณในปจจบน แตอยางไรกตามหากมการสรางความรบรตอชมชนทอง...
Wat Chaiwatthanaram is a 17th century Buddhist temple bearing a magnificent plan and unique archi... more Wat Chaiwatthanaram is a 17th century Buddhist temple bearing a magnificent plan and unique architectural style, located in Ayutthaya, some 77 km due north of Bangkok. Although it is believed to have been completely constructed at the beginning of King Prasat Thong’s reign (AD 1630-1656), examining overlooked written evidence of the Three Seals Law in the Inheritance Section yields a more precise date of Wat Chaiwatthanaram’s construction, which is significantly earlier than that cited in previous studies. Notably, this study evaluates the significance of the base of a wooden-masonry building located north of the ubosot (ordination hall), previously identified as an ordinary ‘Sala’ (pavilion) in the Fine Arts Department’s excavation report, or a ‘Phlapphla Thong pavilion’ (a royal gilded lacquered pavilion). That has never before been explained. Furthermore, by employing the methodology of architectural art history and archaeology, this study evaluates the architectural reconstruction of Wat Chaiwatthanaram. Its reconstruction can be divided into three main groups in various degrees of deterioration, namely, masonry construction, wood-masonry construction and wood construction. Group 1 consists of well-preserved masonry construction. The main prang and the subsidiary prangs at the corners remain in a good condition. Group 2 is the group of wood-masonry construction that has been partially destroyed, such as Meru Thit Meru Rai (The eight Meru structures) and the Gallery. Relative evidence is required in order to create a solid assumption of its architectural reconstruction. For example, the location of a wooden structure can be used to trace the gable roof. Group 3 is the group entailing wooden construction, ‘Phlapphla Thong pavilion’ is mostly destroyed and includes remnants of archaeological evidence, e.g. the boundaries of construction and the remains of wooden pillars, which can be compared to a similar type of building at Wat Yai Suwannaram’s preaching hall. However, the study of Phlapphla Thong pavilion and ubosot remains controversial for the architectural reconstruction, and calls for further research when more evidence is found in the future.
This review analyzes two main aspects of the vernacular architecture of Austro-Asiatic ethnic gro... more This review analyzes two main aspects of the vernacular architecture of Austro-Asiatic ethnic groups in Thailand based on the Encyclopedia of Vernacular Architecture of the World. The emphasis is on theories and principles so as to make comparisons and conclusions. Relevant documents on vernacular architecture of Austro-Asiatic groups in Thailand were collected, then categorized as specified in the Encyclopedia of Vernacular Architecture of the World, consisting of the following: 1) concepts, 2) cultural and general aspects, 3) surroundings, 4) materials and resources for construction, 5) products and construction details, 6) maintenance, 7) signs and decoration, 8) categories, and 9) uses and functions. The comparison was done to evaluate existing knowledge; it was then categorized, based on the above theories and principles. Gaps will be examined and guidelines will be proposed. สถาปตยกรรมพนถนกลมชาตพนธทพดภาษาตระกล ออสโตรเอเชยตกในประเทศไทย : จ ำ แนกตามทฤษฎ และหลกการในสารานกรมสถาปตยกรรมพนถนโลก บทความนมงสงเคราะหขอมลหลกใน 2 ประเดน คอ สถานภาพการศกษาสถาปตยกรรม พนถนของกลมชาตพนธออสโตรเอเชยตกทมการศกษามาแลวในประเทศไทยรวมกบ การศกษาสถานภาพความรและการจำแนกประเดนการศกษาวาดวยสถาปตยกรรมพนถนจากฐานขอมล “สารานกรมสถาปตยกรรมพนถนโลก (Encyclopedia of Vernacular Architecture of the World)” ทงน มงเนนศกษากรอบความคดทวาดวยทฤษฎ (theories) และหลกการ (principles) เพอเทยบเคยงใหเหนวา การศกษาสถาปตยกรรมพนถนของกลมชาตพนธออสโตรเอเชยตกในเมองไทยทผานมานนมทศทางในการศกษาไปในแนวทางใด เพอนำไปสบทสรปและการพฒนาการศกษาวจยในอนาคตทสามารถเตมเตมชองวางทางการศกษาสถาปตยกรรมพนถนกลมชาตพนธทพดภาษาตระกลออสโตรเอเชยตกทมอยเดมอยางเปนระบบและเปนรปธรรม การศกษานรวบรวมเอกสารวชาการทเกยวเนองกบสถาปตยกรรมพนถนของกลมชาตพนธออสโตรเอเชยตกในประเทศไทย โดยนำมาจดหมวดหมตามกรอบความคดทฤษฎ แนวทางและวธการศกษาทเสนอไวในสารานกรมสถาปตยกรรมพนถนโลก ซงไดจำแนกแนวทางการศกษาทเกยวของกบสถาปตยกรรมพนถนเปน 9 แนวทาง คอ 1) แนวทางและแนวคด 2) คณลกษณะทาง วฒนธรรมและคณลกษณะทวไป 3) สภาพแวดลอม 4) วสดและทรพยากรในการกอสราง 5) ผลตภณฑและรายละเอยดในการกอสราง 6) การบำรงรกษา 7) สญลกษณและการประดบตกแตง 8) การจดกลมหมวดหมและ 9) การใชสอยและหนาท โดยการศกษาเปรยบเทยบ ดงกลาวเพอประเมนสถานภาพขององคความรทมอยในปจจบน เพอจดหมวดหมการศกษาทผานมาตามความสอดคลองกบทฤษฎและหลกการ เพอคนหาชองวางของการศกษารวมไปถงแนวทางการศกษาทเหมาะสมตอไป
หอพระเจารมนาตกวดผาลาดสกทาคาม เชงดอยสเทพ เปนอาคารทสำคญทเปนสวนหนงของภมทศนวฒนธรรมเสนทางนมสกาลพระบรมธ... more หอพระเจารมนาตกวดผาลาดสกทาคาม เชงดอยสเทพ เปนอาคารทสำคญทเปนสวนหนงของภมทศนวฒนธรรมเสนทางนมสกาลพระบรมธาตดอยสเทพ ดวยตำแหนงทสรางอยใตเพงผารมนำตกผาลาดทมเอกลกษณทางธรรมชาตทโดดเดน และกลายมาเปนสวนหนงของภมทศนวฒนธรรมทสำคญ จากเพงผาทมประวตศาสตรมขปาฐะ และประวตศาสตรจดบนทกไดกลาววาเปนทพำนกของฤาษ และพระภกษทงหลายมาตลอดหนาประวตศาสตรลานนา ตอมาในราวตนพทธศตวรรษท 25 มการสรางอาคารรปแบบพมาสมยอาณานคม เปนอาคารกออฐ รปดานหนาเปนวงโคง 5 ชอง และมการประดบตกแตงดวยศลปกรรมแบบพมา จากการศกษายงพบวา ภายในอาคารเคยประดษฐานพระพทธรปปางไสยาสน หรอปางปรนพพาน และพระพทธรปนงปางมารวชยอก 4 องค แตทวาเมอพระพทธรปปางไสยาสน หรอปางปรนพพานดงกลาวไดสญหายไป และแมวาอาคารไดพงทลายลง กยงมการซอมแซม และสรางพระพทธรเพมเตมอกในภายหลงทำใหหลกฐานทางโบราณคด และซากมรดกทางสถาปตยกรรมของอาคารมความซบซอนอยางยง Architecture of Hor Phra Chao at the Waterfall of Pha Lat, Wat Pha Lat Temple, the Foot of Doi Suthep, Chiang Mai Province Kreangkrai Kirdsiri, Ph.D Department of Architecture, Faculty of Architecture, Silpakorn University |sarachai Buranaut Independent Researc...
The Vernacular High-stilt House in Tonle Sap Basin, Kampong Phluk commune, Cambodia" focuses on c... more The Vernacular High-stilt House in Tonle Sap Basin, Kampong Phluk commune, Cambodia" focuses on cultures and factors, impacting on settlement patterns, vernacular architecture's formations, traditions of building vernacular houses, and lifestyles in the high-stilt house community in Tonle Sap Basin. Theoretically, the case study of Kampong Phluk commune is analysed under the concept of 'Vernacular Matrix' to understand networks of relations, connecting the six relative factors influencing over the vernacular architecture. Essentially, this study argues that the theory 'Vernacular Matrix' yields the deficiency to the analysis of environmental and socio-cultural contexts in Cambodia, involving the vernacular architecture's contexts in the East. Arguably, this study strongly proposes that the two additional relative factors-a) Ecological and Natural environment factors and b) Economic and Political factors-must be concerned and involved into the mentioned theory. The findings of this study can be argued that the Ecological and Natural environment factors, affected by the seasonal fluctuations of the Mekong's water volume, of the Tonle Sap Basin marks a major factor, influencing on the selection of community's location and the architectural basic form, demonstrated through the raised houses to escape flooding and the bracing system to strengthen high-stilt houses entirely exposed during the dry season. Furthermore, the increase and decrease of functional spaces on the high-stilt houses' ground floor are intriguingly found that varied by the different environment during the dry and wet seasons. Considerably, the differences of house typology are depending on two factors as follows; a) the socio-geographical dispersion, obviously related to the cultural baggage carried by immigrants, which can be seen through the space ช organisation and the roof form, and b) the economic factors, based on different levels of household economy in which affect choices of constructional materials, house's sizes, and ranges of space quality. Meanwhile, cultural and religious factors, defined as the 'intangible heritage', are significantly seen from the initial construction phase, as seen in the house's central pillar worship reflecting an abstract belief of the sacred house's element, which reinforced through a visible ritual of setting the central pillar as the first one. Also, a belief in sleeping direction-a head pointed southward-that signifies the space organisation of setting a bedroom at the south of the house. Consequently, this study has shown that the complexity of settlement's dimensions and vernacular architecture's formations are relevant to numbers of relative factors, which the knowledge of vernacular architecture has critically been fulfilled its academic gap and been crucially expanded. Additionally, both of tangible and intangible cultural environments are founded their contributions in the realms of the understanding of the relations and differences of culture and being a more efficient cultural immune for ethnic groups in Southeast Asia onwards.
Journal of Architectural Planning Research and Studies, 2014
The evidence of the historical development of the Songkla Lake Basin (covering Nakhon Si Thammara... more The evidence of the historical development of the Songkla Lake Basin (covering Nakhon Si Thammarat Province, Songkhla Province, and Pattalung Province) has been found since the 5th BE, and clearly noticed during the 12-13th BE as the port of Srivijaya Kingdom. Then in 16 th BE, pieces of evidence of relationship with the Song Dynasty of China were found. During the 17-18 th BE, Nakhon Si Thammarat played its role as the centre of Tambalinga Kingdom. In the 20 th BE, many cities in the South were under the control of Ayudhya and Rattanakosin, the capitals, respectively. Political control and Buddhism were clearly seen. For economic circumstance, people lived their lives mainly on farming and doing agricultural activities. Due to the fact that farming needed much labour, people lived altogether. Communities expanded and temples were their centre. For the study of the floor plan of Buddhism vernacular architecture, it was found that the compositions and forms were similar to those found in the Chao Phraya Basin during Ayudhya and Rattanakosin period because of influence and relationship in terms of politics and Buddhism. However, due to its geographical aspects, the South has witnessed and experienced other cultures. This affected forms of architecture although the South has mainly been inspired by the Central Region, along with its own transformation and evolution. The study also found that the floor plan of temples is similar to that of the Central Region, for example Ubosot and the main Chedi were the main compositions, found in old temples, while Bua or small Chedi, keeping ancestors' relics, were found in small temples, both outdoor or in the pavilion. The pavilions for miscellaneous purposes, because of the monsoon, were also found in the floor plan. In addition, vernacular architecture for shadow puppet theatre was also found generally.
บทความ “รปแบบสถาปตยกรรมพระศรรตนมหาธาตอยธยาภายหลงการบรณปฏสงขรณ ในสมยสมเดจพระเจาปราสาททอง” เปนการศก... more บทความ “รปแบบสถาปตยกรรมพระศรรตนมหาธาตอยธยาภายหลงการบรณปฏสงขรณ ในสมยสมเดจพระเจาปราสาททอง” เปนการศกษาเพอการสนนษฐานรปแบบทางสถาปตยกรรมองค พระศรรตนมหาธาตซงเรอนยอดเดมไดพงลงมาตงแต พ.ศ. 2153 ในรชกาลสมเดจพระเจาทรงธรรม และไดรบการบรณปฏสงขรณใหมในสมยสมเดจพระเจาปราสาททอง ในป พ.ศ. 2176 ซงการบรณ ปฏสงขรณไดแกไขสวนยอดของพระมหาธาตใหสงขนกวาเดม สำหรบนพศลใชของเดม นอกจากน ยง มการกออฐเสรมเปนมขอก 3 ดานและมการกอสรางสถปทรงปรางคบนสนหลงคามขทศทง 4 ดาน บเรอนยอดดวยทองจงโกและปดทองรวมเปนพระปรางค 5 ยอด ดงกลาวถงในเอกสารคณะทตลงกาทเขามาเยยมเยอนในรชกาลสมเดจพระเจาอยหวบรมโกศ นอกจากนยงศกษาสถาปตยกรรมอนๆ ท อยภายในผงบรเวณทลอมรอบดวยระเบยงคด อาท พระปรางคมม เจดยบรวาร มณฑปบรวาร และ เจดยมมดวย Phra Sri Rattana Mahathat Ayuthaya after the Restoration in the Reign of King Prasat Thong Kreangkrai Kirdsiri, Ph.D. Lecturer, Department of Architecture Faculty of Architecture, Silpakorn University Isarachai Buranaut Researcher and Ph.D. Candidate, Faculty of Architecture, Silpakorn University “Phra Sri Rattana Mahathat Ayudhaya after the R...
Uploads
Papers by Isarachai Buranaut