ÖZET :
Avrupa İnsan Hakları Sözlemesi’nin 15. maddesinde öngörülmüş olan ve devletin hak ve ö... more ÖZET :
Avrupa İnsan Hakları Sözlemesi’nin 15. maddesinde öngörülmüş olan ve devletin hak ve özgürlüklere yönelik olağan müdahale kapasitesini olağanüstü koşullarda arttıran yükümlülüklere aykırı tedbirler alabilme yetkisinin sınırını, geniş anlamda keyfîlik yasağı oluşturur. Bu sınırı göstermek üzere, devletin, Sözleme’yi kendi yetki alanında uygularken sahip olduğu olağan hak sınırlama yetkisinin genişlik derecesine de atıf yapan takdir marjı kavramı esas alınabilir. Buradan hareketle, 15. maddeye ilişkin Sözleme’ye uygunluk incelemesinde üç denetim yoğunluğu kademesi ayırt edilebilir. Öncelikle, Mahkeme; bu maddenin kullanılmasına sebep olan genel tehlikenin varlığının saptanması konusunda ikincillik ilkesini öne çıkarmakta, devlete geniş bir takdir marjı tanımakta ve incelemesinin kapsamını aşikar keyfîlik hallerini denetlemekle sınırlamaktadır. Buna karşılık, 15. maddenin uygulanma kapsamına ilişkin olarak bazı mutlak sınırlar da bulunmaktadır. Takdir marjı kabul etmeyen bu alanda, Sözleme’ye uygunluk denetimi azami seviyesine çıkar. Nihayet Mahkeme, orantılılık incelemesi bağlamında da bir ulusal takdir marjı tanımakta ve böylece devletin alınacak tedbirlere ilişkin araçsal tercihleriyle ilgili olarak açık keyfîlik hallerini denetlemekle yetinmektedir. Bununla beraber, 2000’li yıllarla birlikte, Mahkeme, 15. madde bağlamındaki orantılılık denetimini etkinleştirmeye bağlamı ve özellikle keyfî özgürlükten alıkoyma durumlarıyla ilgili olarak ihlal kararları vermiştir.
***
ABSTRACT The derogation power, which is stipulated in Article 15 of the European Convention on Human Rights and increases the usual interference capacity of the State with the rights and freedoms in time of emergency, comes to its limit in the prohibition of arbitrariness largo sensu. In order to demonstrate this limit, the margin of appreciation concept, which also refers to the width of the ordinary limitation power that the State owns while it applies the Convention within its jurisdiction, can be used as a base. From this point of view, three levels regarding the intensity of the review can be identified in the examination of the conformity with the Convention with respect to Article 15. First, with regard to determination of the existence of the public emergency provoking the use of this Article, the Court puts forward the principle of subsidiarity, allows a wide margin of appreciation to the States and limits the extent of its review to the review of evident situations of arbitrariness. On the other hand, there are some absolute limits concerning the scope of applicability of Article 15. In this area, which does not accept a margin of appreciation, the review of the conformity with the Convention reaches its maximum level. Finally, the Court allows a national margin of appreciation in the proportionality context as well and settles for the review of the manifest arbitrariness situations regarding the instrumental choices of the State about measures to be taken. That being said, in the 2000s, the Court started to activate its proportionality review in the context of Article 15 and pronounced violations concerning arbitrary deprivations of liberty.
L'Italie viole l'article 14 combiné avec l'article 8 de la Convention en ne permettant pas d'attr... more L'Italie viole l'article 14 combiné avec l'article 8 de la Convention en ne permettant pas d'attribuer le nom de la mère au nouveau-né à la place de celui du père, même en cas d'existence d'un consensus entre les époux à cet égard.
La France ne viole pas les articles 8 et 9 de la Convention lorsqu'elle interdit le voile intégra... more La France ne viole pas les articles 8 et 9 de la Convention lorsqu'elle interdit le voile intégral dans l'espace public afin d'assurer le respect des exigences minimales de la vie en société.
Eşcinsel birlikteliklerin hukuken tanınması konusu, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi bünyesinde ik... more Eşcinsel birlikteliklerin hukuken tanınması konusu, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi bünyesinde iki ana başlıkta incelenmiştir. Bunlardan birincisi, düzenli birliktelik yaşayan eşcinsel çiftlerin Sözleşme’nin 8. maddesi anlamında “aile" olarak nitelenmesi meselesidir. Sözleşme organları uzun bir süre, düzenli ilişki yaşayan eşcinsel çiftleri aile olarak kabul etmemişlerdir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi nihayet, önemli ilkesel ve metodolojik uyumsuzluklar pahasına gerçekleşen bu ratione materiae uygulanamazlığı kaldırmış ve aile hayatına saygı hakkını eş-cinsel birlikteliklere uygulamaya başlamıştır. Söz konusu ikinci meseleyse bu birlikteliklerin ulusal hukuklarda tanınmasıdır. Bu bağlamdaki tartışma iki hukuki çerçevede gelişmiştir. Mahkeme bir yandan Söz-leşme’nin 12. maddesinin eşcinsel evliliğe uygulanamaz olduğu kanaatini değiştirmiş ve fakat bu maddenin eşcinsel evlilik hakkını tanıma kararını devletlere bıraktığına karar vermiştir. Mahkeme öte yandan gelişimci yorum aracılığıyla, evlilik imkanının yokluğunda eşcinsel kişiler için evliliğe alternatif hukuki tanıma yollarının öngörülmesi pozitif yükümlülüğünü ilan etmiştir. *** The recognition of same-sex relationships is examined based on two main issues in the context of the European Convention on Human Rights. The first issue is the qualification of same-sex couples living in stable relationships as “family" under Article 8. The Convention organs did not accept same-sex couples living in stable relationships as family for a long time. The European Court of Human Rights has finally removed this inapplicability ratione materiae which created considerable incompatibilities on principles and methodology and started to apply the right to respect for family life to same-sex relationships. The second issue is the recognition of these relationships under national law. The discussion in this context has been developed within two legal frameworks. On the one hand, the Court has changed its opinion about the inapplicability of Article 12 of the Convention to same-sex marriages but judged that the article leaves the decision on the recognition of same-sex marriage to Member States. On the other hand, the Court has announced, through its evolutive interpretation, the positive obligation to recognize alternative legal status to marriage for homosexual persons in the absence of same-sex marriage.
Cette étude traite de la question de l'inter-normativité entre le droit et la morale dans le doma... more Cette étude traite de la question de l'inter-normativité entre le droit et la morale dans le domaine spécifique de la limitation des droits de l'homme au nom de la morale, et dans le champ juridique formé par la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme. Même si la Convention européenne comporte déjà un but de restriction de la protection de la morale, le sujet de la thèse requiert une conceptualisation plus large et moins formelle du phénomène à analyser. La notion de « norme morale limitative » peut alors être utilisée pour couvrir l'ensemble des modes de pertinence de la morale en sa fonction de limitation des droits. La thèse examine l'introduction de la norme morale limitative dans le contentieux européen à travers l'inter-normative nationale, et vérifie son niveau de pertinence lors de la désignation de l'applicabilité de la Convention. Elle établit le contexte axiologique de l'ordre public européen dans lequel la norme morale est évaluée. L'examen de la question, en tenant compte des différents types de valeur que la norme morale peut viser à protéger ou promouvoir, met en lumière l'affaiblissement juridique des motifs moralistes et paternalistes dans la justification de la limitation des droits. En revanche, la norme morale limitative devient plus difficilement contestable dans l'argumentation lorsqu'elle se veut protectrice d'autrui. Toutefois, la zone d'interférence entre la morale et la protection d'autrui est en mutation. Ce dernier facteur devient exclusivement pertinent dans le domaine des conflits axiologiques émergents, en limitant la norme morale limitative à des matières de réglementation plus classiques.
ÖZET :
Avrupa İnsan Hakları Sözlemesi’nin 15. maddesinde öngörülmüş olan ve devletin hak ve ö... more ÖZET :
Avrupa İnsan Hakları Sözlemesi’nin 15. maddesinde öngörülmüş olan ve devletin hak ve özgürlüklere yönelik olağan müdahale kapasitesini olağanüstü koşullarda arttıran yükümlülüklere aykırı tedbirler alabilme yetkisinin sınırını, geniş anlamda keyfîlik yasağı oluşturur. Bu sınırı göstermek üzere, devletin, Sözleme’yi kendi yetki alanında uygularken sahip olduğu olağan hak sınırlama yetkisinin genişlik derecesine de atıf yapan takdir marjı kavramı esas alınabilir. Buradan hareketle, 15. maddeye ilişkin Sözleme’ye uygunluk incelemesinde üç denetim yoğunluğu kademesi ayırt edilebilir. Öncelikle, Mahkeme; bu maddenin kullanılmasına sebep olan genel tehlikenin varlığının saptanması konusunda ikincillik ilkesini öne çıkarmakta, devlete geniş bir takdir marjı tanımakta ve incelemesinin kapsamını aşikar keyfîlik hallerini denetlemekle sınırlamaktadır. Buna karşılık, 15. maddenin uygulanma kapsamına ilişkin olarak bazı mutlak sınırlar da bulunmaktadır. Takdir marjı kabul etmeyen bu alanda, Sözleme’ye uygunluk denetimi azami seviyesine çıkar. Nihayet Mahkeme, orantılılık incelemesi bağlamında da bir ulusal takdir marjı tanımakta ve böylece devletin alınacak tedbirlere ilişkin araçsal tercihleriyle ilgili olarak açık keyfîlik hallerini denetlemekle yetinmektedir. Bununla beraber, 2000’li yıllarla birlikte, Mahkeme, 15. madde bağlamındaki orantılılık denetimini etkinleştirmeye bağlamı ve özellikle keyfî özgürlükten alıkoyma durumlarıyla ilgili olarak ihlal kararları vermiştir.
***
ABSTRACT The derogation power, which is stipulated in Article 15 of the European Convention on Human Rights and increases the usual interference capacity of the State with the rights and freedoms in time of emergency, comes to its limit in the prohibition of arbitrariness largo sensu. In order to demonstrate this limit, the margin of appreciation concept, which also refers to the width of the ordinary limitation power that the State owns while it applies the Convention within its jurisdiction, can be used as a base. From this point of view, three levels regarding the intensity of the review can be identified in the examination of the conformity with the Convention with respect to Article 15. First, with regard to determination of the existence of the public emergency provoking the use of this Article, the Court puts forward the principle of subsidiarity, allows a wide margin of appreciation to the States and limits the extent of its review to the review of evident situations of arbitrariness. On the other hand, there are some absolute limits concerning the scope of applicability of Article 15. In this area, which does not accept a margin of appreciation, the review of the conformity with the Convention reaches its maximum level. Finally, the Court allows a national margin of appreciation in the proportionality context as well and settles for the review of the manifest arbitrariness situations regarding the instrumental choices of the State about measures to be taken. That being said, in the 2000s, the Court started to activate its proportionality review in the context of Article 15 and pronounced violations concerning arbitrary deprivations of liberty.
L'Italie viole l'article 14 combiné avec l'article 8 de la Convention en ne permettant pas d'attr... more L'Italie viole l'article 14 combiné avec l'article 8 de la Convention en ne permettant pas d'attribuer le nom de la mère au nouveau-né à la place de celui du père, même en cas d'existence d'un consensus entre les époux à cet égard.
La France ne viole pas les articles 8 et 9 de la Convention lorsqu'elle interdit le voile intégra... more La France ne viole pas les articles 8 et 9 de la Convention lorsqu'elle interdit le voile intégral dans l'espace public afin d'assurer le respect des exigences minimales de la vie en société.
Eşcinsel birlikteliklerin hukuken tanınması konusu, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi bünyesinde ik... more Eşcinsel birlikteliklerin hukuken tanınması konusu, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi bünyesinde iki ana başlıkta incelenmiştir. Bunlardan birincisi, düzenli birliktelik yaşayan eşcinsel çiftlerin Sözleşme’nin 8. maddesi anlamında “aile" olarak nitelenmesi meselesidir. Sözleşme organları uzun bir süre, düzenli ilişki yaşayan eşcinsel çiftleri aile olarak kabul etmemişlerdir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi nihayet, önemli ilkesel ve metodolojik uyumsuzluklar pahasına gerçekleşen bu ratione materiae uygulanamazlığı kaldırmış ve aile hayatına saygı hakkını eş-cinsel birlikteliklere uygulamaya başlamıştır. Söz konusu ikinci meseleyse bu birlikteliklerin ulusal hukuklarda tanınmasıdır. Bu bağlamdaki tartışma iki hukuki çerçevede gelişmiştir. Mahkeme bir yandan Söz-leşme’nin 12. maddesinin eşcinsel evliliğe uygulanamaz olduğu kanaatini değiştirmiş ve fakat bu maddenin eşcinsel evlilik hakkını tanıma kararını devletlere bıraktığına karar vermiştir. Mahkeme öte yandan gelişimci yorum aracılığıyla, evlilik imkanının yokluğunda eşcinsel kişiler için evliliğe alternatif hukuki tanıma yollarının öngörülmesi pozitif yükümlülüğünü ilan etmiştir. *** The recognition of same-sex relationships is examined based on two main issues in the context of the European Convention on Human Rights. The first issue is the qualification of same-sex couples living in stable relationships as “family" under Article 8. The Convention organs did not accept same-sex couples living in stable relationships as family for a long time. The European Court of Human Rights has finally removed this inapplicability ratione materiae which created considerable incompatibilities on principles and methodology and started to apply the right to respect for family life to same-sex relationships. The second issue is the recognition of these relationships under national law. The discussion in this context has been developed within two legal frameworks. On the one hand, the Court has changed its opinion about the inapplicability of Article 12 of the Convention to same-sex marriages but judged that the article leaves the decision on the recognition of same-sex marriage to Member States. On the other hand, the Court has announced, through its evolutive interpretation, the positive obligation to recognize alternative legal status to marriage for homosexual persons in the absence of same-sex marriage.
Cette étude traite de la question de l'inter-normativité entre le droit et la morale dans le doma... more Cette étude traite de la question de l'inter-normativité entre le droit et la morale dans le domaine spécifique de la limitation des droits de l'homme au nom de la morale, et dans le champ juridique formé par la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme. Même si la Convention européenne comporte déjà un but de restriction de la protection de la morale, le sujet de la thèse requiert une conceptualisation plus large et moins formelle du phénomène à analyser. La notion de « norme morale limitative » peut alors être utilisée pour couvrir l'ensemble des modes de pertinence de la morale en sa fonction de limitation des droits. La thèse examine l'introduction de la norme morale limitative dans le contentieux européen à travers l'inter-normative nationale, et vérifie son niveau de pertinence lors de la désignation de l'applicabilité de la Convention. Elle établit le contexte axiologique de l'ordre public européen dans lequel la norme morale est évaluée. L'examen de la question, en tenant compte des différents types de valeur que la norme morale peut viser à protéger ou promouvoir, met en lumière l'affaiblissement juridique des motifs moralistes et paternalistes dans la justification de la limitation des droits. En revanche, la norme morale limitative devient plus difficilement contestable dans l'argumentation lorsqu'elle se veut protectrice d'autrui. Toutefois, la zone d'interférence entre la morale et la protection d'autrui est en mutation. Ce dernier facteur devient exclusivement pertinent dans le domaine des conflits axiologiques émergents, en limitant la norme morale limitative à des matières de réglementation plus classiques.
Uploads
Papers by Emre Birden
Avrupa İnsan Hakları Sözlemesi’nin 15. maddesinde öngörülmüş olan ve devletin hak ve özgürlüklere yönelik olağan müdahale kapasitesini olağanüstü koşullarda arttıran yükümlülüklere aykırı tedbirler alabilme yetkisinin sınırını, geniş anlamda keyfîlik yasağı oluşturur. Bu sınırı göstermek üzere, devletin, Sözleme’yi kendi yetki alanında uygularken sahip olduğu olağan hak sınırlama yetkisinin genişlik derecesine de atıf yapan takdir marjı kavramı esas alınabilir. Buradan hareketle, 15. maddeye ilişkin Sözleme’ye uygunluk incelemesinde üç denetim yoğunluğu kademesi ayırt edilebilir. Öncelikle, Mahkeme; bu maddenin kullanılmasına sebep olan genel tehlikenin varlığının saptanması konusunda ikincillik ilkesini öne çıkarmakta, devlete geniş bir takdir marjı tanımakta ve incelemesinin kapsamını aşikar keyfîlik hallerini denetlemekle sınırlamaktadır. Buna karşılık, 15. maddenin uygulanma kapsamına ilişkin olarak bazı mutlak sınırlar da bulunmaktadır. Takdir marjı kabul etmeyen bu alanda, Sözleme’ye uygunluk denetimi azami seviyesine çıkar. Nihayet Mahkeme, orantılılık incelemesi bağlamında da bir ulusal takdir marjı tanımakta ve böylece devletin alınacak tedbirlere ilişkin araçsal tercihleriyle ilgili olarak açık keyfîlik hallerini denetlemekle yetinmektedir. Bununla beraber, 2000’li yıllarla birlikte, Mahkeme, 15. madde bağlamındaki orantılılık denetimini etkinleştirmeye bağlamı ve özellikle keyfî özgürlükten alıkoyma durumlarıyla ilgili olarak ihlal kararları vermiştir.
***
ABSTRACT The derogation power, which is stipulated in Article 15 of the European Convention on Human Rights and increases the usual interference capacity of the State with the rights and freedoms in time of emergency, comes to its limit in the prohibition of arbitrariness largo sensu. In order to demonstrate this limit, the margin of appreciation concept, which also refers to the width of the ordinary limitation power that the State owns while it applies the Convention within its jurisdiction, can be used as a base. From this point of view, three levels regarding the intensity of the review can be identified in the examination of the conformity with the Convention with respect to Article 15. First, with regard to determination of the existence of the public emergency provoking the use of this Article, the Court puts forward the principle of subsidiarity, allows a wide margin of appreciation to the States and limits the extent of its review to the review of evident situations of arbitrariness. On the other hand, there are some absolute limits concerning the scope of applicability of Article 15. In this area, which does not accept a margin of appreciation, the review of the conformity with the Convention reaches its maximum level. Finally, the Court allows a national margin of appreciation in the proportionality context as well and settles for the review of the manifest arbitrariness situations regarding the instrumental choices of the State about measures to be taken. That being said, in the 2000s, the Court started to activate its proportionality review in the context of Article 15 and pronounced violations concerning arbitrary deprivations of liberty.
***
The recognition of same-sex relationships is examined based on two main issues in the context of the European Convention on Human Rights. The first issue is the qualification of same-sex couples living in stable relationships as “family" under Article 8. The Convention organs did not accept same-sex couples living in stable relationships as family for a long time. The European Court of Human Rights has finally removed this inapplicability ratione materiae which created considerable incompatibilities on principles and methodology and started to apply the right to respect for family life to same-sex relationships. The second issue is the recognition of these relationships under national law. The discussion in this context has been developed within two legal frameworks. On the one hand, the Court has changed its opinion about the inapplicability of Article 12 of the Convention to same-sex marriages but judged that the article leaves the decision on the recognition of same-sex marriage to Member States. On the other hand, the Court has announced, through its evolutive interpretation, the positive obligation to recognize alternative legal status to marriage for homosexual persons in the absence of same-sex marriage.
Avrupa İnsan Hakları Sözlemesi’nin 15. maddesinde öngörülmüş olan ve devletin hak ve özgürlüklere yönelik olağan müdahale kapasitesini olağanüstü koşullarda arttıran yükümlülüklere aykırı tedbirler alabilme yetkisinin sınırını, geniş anlamda keyfîlik yasağı oluşturur. Bu sınırı göstermek üzere, devletin, Sözleme’yi kendi yetki alanında uygularken sahip olduğu olağan hak sınırlama yetkisinin genişlik derecesine de atıf yapan takdir marjı kavramı esas alınabilir. Buradan hareketle, 15. maddeye ilişkin Sözleme’ye uygunluk incelemesinde üç denetim yoğunluğu kademesi ayırt edilebilir. Öncelikle, Mahkeme; bu maddenin kullanılmasına sebep olan genel tehlikenin varlığının saptanması konusunda ikincillik ilkesini öne çıkarmakta, devlete geniş bir takdir marjı tanımakta ve incelemesinin kapsamını aşikar keyfîlik hallerini denetlemekle sınırlamaktadır. Buna karşılık, 15. maddenin uygulanma kapsamına ilişkin olarak bazı mutlak sınırlar da bulunmaktadır. Takdir marjı kabul etmeyen bu alanda, Sözleme’ye uygunluk denetimi azami seviyesine çıkar. Nihayet Mahkeme, orantılılık incelemesi bağlamında da bir ulusal takdir marjı tanımakta ve böylece devletin alınacak tedbirlere ilişkin araçsal tercihleriyle ilgili olarak açık keyfîlik hallerini denetlemekle yetinmektedir. Bununla beraber, 2000’li yıllarla birlikte, Mahkeme, 15. madde bağlamındaki orantılılık denetimini etkinleştirmeye bağlamı ve özellikle keyfî özgürlükten alıkoyma durumlarıyla ilgili olarak ihlal kararları vermiştir.
***
ABSTRACT The derogation power, which is stipulated in Article 15 of the European Convention on Human Rights and increases the usual interference capacity of the State with the rights and freedoms in time of emergency, comes to its limit in the prohibition of arbitrariness largo sensu. In order to demonstrate this limit, the margin of appreciation concept, which also refers to the width of the ordinary limitation power that the State owns while it applies the Convention within its jurisdiction, can be used as a base. From this point of view, three levels regarding the intensity of the review can be identified in the examination of the conformity with the Convention with respect to Article 15. First, with regard to determination of the existence of the public emergency provoking the use of this Article, the Court puts forward the principle of subsidiarity, allows a wide margin of appreciation to the States and limits the extent of its review to the review of evident situations of arbitrariness. On the other hand, there are some absolute limits concerning the scope of applicability of Article 15. In this area, which does not accept a margin of appreciation, the review of the conformity with the Convention reaches its maximum level. Finally, the Court allows a national margin of appreciation in the proportionality context as well and settles for the review of the manifest arbitrariness situations regarding the instrumental choices of the State about measures to be taken. That being said, in the 2000s, the Court started to activate its proportionality review in the context of Article 15 and pronounced violations concerning arbitrary deprivations of liberty.
***
The recognition of same-sex relationships is examined based on two main issues in the context of the European Convention on Human Rights. The first issue is the qualification of same-sex couples living in stable relationships as “family" under Article 8. The Convention organs did not accept same-sex couples living in stable relationships as family for a long time. The European Court of Human Rights has finally removed this inapplicability ratione materiae which created considerable incompatibilities on principles and methodology and started to apply the right to respect for family life to same-sex relationships. The second issue is the recognition of these relationships under national law. The discussion in this context has been developed within two legal frameworks. On the one hand, the Court has changed its opinion about the inapplicability of Article 12 of the Convention to same-sex marriages but judged that the article leaves the decision on the recognition of same-sex marriage to Member States. On the other hand, the Court has announced, through its evolutive interpretation, the positive obligation to recognize alternative legal status to marriage for homosexual persons in the absence of same-sex marriage.