Papers by Bram Van Oostveldt
La Performance Della Memoria : la scena del teatro come luogo di sopravvivenze, ritorni, tracce e fantasmi, 2018
Studies in European Urban History (1100-1800), 2018
(Dis)embodying Myths in Ancien Régime Opera, 2012
publiée en 1801, est considérée comme un élément clé de l'oeuvre de Charles Joseph de Ligne (1753... more publiée en 1801, est considérée comme un élément clé de l'oeuvre de Charles Joseph de Ligne (1753-1814). Ce prince du Saint Empire romain, né à Bruxelles, était à la fois écrivain, militaire, amateur de jardins et, par-dessus tout, l'une des figures les plus cosmopolites de la fin du XVIII ème siècle 2. Dans sa lettre, Ligne associe l'esprit de salon, typique du XVIII ème siècle, à une introspection sentimentale naissante accompagnée d'un état d'esprit mélancolique qui annonce la conception romantique et moderne de l'histoire en tant que perte. C'est précisément ce statut de la Lettre de Parthenizza en tant que témoignage littéraire du passage à la modernité, qui constituera le thème central de la lecture que nous en proposerons. Nous analyserons dans quelle mesure la modernité peut être considérée comme l'expérience traumatisante d'une perte, qui est apparue après 1 Ce texte a été traduit par Bart Defrancq, chargé de cours à la Haute École de Gand.
Tijdschrift Voor Geschiedenis, 2007
This article examines rep resentations of the Ottomans in spectacles which took place in the Sout... more This article examines rep resentations of the Ottomans in spectacles which took place in the Southern Netherlands between 1454 and 1761. With their,prominent presence in the West, the Ottomans represented a powerful and strange empire that stirred fear while at the same time compelling great admiration. It is remarkable to see to what extent cultural differences between the Orient and the West could still be explained in a religious discourse. However, an alternative secular view was also developing, with emphasis on the supposed way the Ottomans set up and organised their society.! Basing itself on five theatrical events which took place in the Southern Netherlands - a banquet, ajoyous entry, two ballets, and a comical opera - this study focuses specifically on this rising secular perspective and its impact on theatrical representations of the Ottomans,, and more generally on the manner in which the West came, to think about the 'Self vis A vis the (Oriental) 'Other'.
This article discusses how in the late nineteenth century the modernity of the world exhibition w... more This article discusses how in the late nineteenth century the modernity of the world exhibition was an extremely ambiguous phenomenon. The world exhibition is not only the place par excellence where unbridled belief in the future is celebrated, but is also the place where tension and alienation can be observed. Here the notion of the spectacle has exceptional heuristic potential. On the one hand the spectacle alienates man from his social reality and encloses him in an endless circulation and consumption of images. On the other hand the spectacle attempts to neutralize the tensions that modernity brings, by expelling everything that does not fit within the image. The Antwerp world exhibition of 1894 well illustrates this ambiguity. In realistic mises en scenes, such as the Congo village and the Oriental neighborhood, the audience was invited to step into the image and take it as real. This immersive strategy was used to its greatest extent in Old Antwerp. In this highly accurate rec...
The Hurt(ful) Body, 2017
In this chapter a specific body will take centre-stage: the body of the child. Focusing on both t... more In this chapter a specific body will take centre-stage: the body of the child. Focusing on both theatre and visual arts in the Dutch Republic this contribution will discuss the most cruel and loathsome form of violence, i.e. violence inflicted on innocent children. For this, one passage from the Bible was often used, the massacre of the Innocents in Bethlehem from the Gospel of Matthew. This contribution concentrates on the popularity of this biblical passage in the visual arts of the early modern Netherlands and will clarify how diverse the solace can be. Therefore, this chapter will focus on the thirties of the seventeenth century, when the Dutch Republic had consolidated itself as a crucial economic and cultural player and when the Spanish Netherlands were dominated by counter-reformational discourses. Daniel Heinsius’s Latin tragedy Herodes infanticida (1632), an illustration from Jacob Cats’ Trov-ringh (1637), Rubens’ Massacre of the Innocents (1637) and Joost van de Vondel’s h...
Magnificence in the Seventeenth Century, 2020
Theatre Survey, 2017
Theatre scholars and historians assume too easily that theoretical reflection on the performative... more Theatre scholars and historians assume too easily that theoretical reflection on the performative qualities of the theatre began only in the eighteenth century. In mid-eighteenth century France, writers and philosophers such as Denis Diderot, Jean le Rond D'Alembert, Jean-Jacques Rousseau, Antoine-François Riccoboni, or Jean-Georges Noverre (to name but a few) showed a passionate interest in the aesthetics and the morality of performance practices in dramatic theatre, music theatre, or dance. Compared to this rich diversity of ideas in the eighteenth century, seventeenth-century French writings on theatre and the performing arts seem, at first sight, far less interesting or daring. However, this is merely a modern perception. Our idea ofle théâtre classiqueis still rather reductionist, and often limited to the theatrical canon of Pierre Corneille, Jean Racine, and Molière. It affords a view of the performing arts that is dominated by tragedy and comedy and that, firmly embedded ...
Companion to the History of Architecture, 2017
Theater, as one of the oldest mass media, is often considered as the privileged place to discern ... more Theater, as one of the oldest mass media, is often considered as the privileged place to discern the historically variable ways of how social identities are constructed and distributed. The social agency or performativity of theater is mostly studied from its representational aspects, focusing on the relation between what is performed on stage and the recipient of the performance, the spectator. However, it is equally important to include the place of performance as well. The location of the performance within the public space, its specific architecture and decorations, and its spatial structuring of the relation between performers and spectators, all contribute to theater's social agency. The importance of the performance place in the construction and distribution of social identities especially holds true for French eighteenth‐century architectural theory and practice. In a reaction to the dreadful spatial conditions of most French playhouses until deep in the eighteenth century, numerous architects and theorists proposed new ideas concerning theater architecture and the way they structured new modes of spectatorship.
Companion to the History of Architecture, 2017
Together with Drottningholm Theater in Stockholm and the theater in Cesky Krumlow Castle in Bohem... more Together with Drottningholm Theater in Stockholm and the theater in Cesky Krumlow Castle in Bohemia, the Margravial Opera House in Bayreuth is one of the few remaining baroque theaters in Europe. Since 2012 it has been inscribed in the UNESCO World Heritage List. The opera house was commissioned in 1744 by Willhelmine of Prussia, Margravine of Brandenburg‐Bayreuth (1709–58) and inaugurated during the wedding festivities for her daughter, Elisabeth Frederike Sophie, and Duke Carl Eugene of Wurttemberg in September 1748. Wilhelmine got the idea for the opera house when her brother, Frederick II of Prussia, with whom she shared a love for opera, sent her the plans for the new Berlin opera, which opened in 1743. Supported by her husband, Friedrich von Brandenburg‐Bayreuth (1711–63), Wilhelmine was determined to give the small court of Bayreuth one of the most beautiful opera houses in Europe and to turn Bayreuth into a center of Italian operatic culture.
Handelingen van het Genootschap voor Geschiedenis, 1997
Brood & Rozen, 2011
Het standbeeld van Lieven bauwens in gent en het François Laurentplein waarop het beeld uitkijkt.... more Het standbeeld van Lieven bauwens in gent en het François Laurentplein waarop het beeld uitkijkt. Foto's Tania desmet (uit: Tania desmeT, Door ogen van beelden, gent: Provincie Oost-Vlaanderen, 2004) sTijn busseLs instituut voor Cultuurwetenschappelijk Onderzoek, rijksuniversiteit groningen bram Van OOsTVeLdT amsterdam school for Cultural analysis, universiteit van amsterdam Op maandag 13 juli 1885 zong een duizendkoppig koor een cantate tijdens de inhuldiging van het standbeeld van Lieven Bauwens, op de kruising van de Vlaanderenstraat, Limburgstraat en Nederschelde in Gent. In het lied spoorde het koor het volk van Leie en Schelde aan om juichend toe te snellen. Iedereen moest namelijk zien hoe de stad haar heroïeke textielfabrikant met roem overlaadde. Met de oprichting van een standbeeld vlocht Gent haar 'zoon een duurzame eerekroon', zo luidde het. 1 De lofzang maakte duidelijk hoe Bauwens geleden en gestreden had voor het heil van zijn volk. Hij was geen ijzervreter die afslachtte en bloed vergoot. Neen, deze held zocht brood en werk voor het volk. De zangers zongen hoe Bauwens de fiere Brit zijn grote geheim had weten te ontwringen. Met gevaar voor eigen leven bracht hij de Mule Jenny naar Gent, de meest uitgelezen machine om katoen te spinnen, om zo van de Scheldestad het Manchester van het continent te maken: 'Ha! Bauwens keert uit Albion, En heeft daar ginds de nieuwe bron Van welvaart en van heil ontdekt, En 't volk in geestdrift opgewekt!' De feestcantate hechtte niet enkel aan Bauwens' heldendaden zelf belang, maar ook aan het voor de geest halen van die daden. Vlak voor het koor met Bauwens' levensverhaal van start ging, klonk deze introductie: 'Verbeelding, wijk! en laat ons in 't verleden zien, / Opdat wij aan een grooten man ons hulde biên.' Weg met de eigen hersenspinsels! Hogere machten werden aangespoord het koor te helpen het verhaal van Bauwens objectief voor de ogen van het publiek te brengen. Enkele dagen voor de inhuldiging bediscussieerden diverse kranten of het podium met baldakijn, zoals dat te zien is op de tekening uit L'Illustration van 25 juli 1885, wel sterk genoeg zou zijn om het indrukwekkende aantal zangers te dragen. 2 Uiteindelijk bleek dat de constructie zonder problemen het gedreun van een duizendkoppig koor kon dragen. De vraag of dit levenslied van Bauwens op een even solide basis berustte, stelde niemand. Het was een kleine eeuw wachten om het ideaalbeeld van Bauwens gecontesteerd te zien. Zo tekent Anna Suetens in haar artikel Lieven Bauwens. Mythe en werkelijkheid (1974) op scherpe wijze uit hoe de held veraf staat van de historische realiteit. 3 De liefde voor volk en vaderland van het personage Bauwens was ver te zoeken bij de persoon Bauwens. Die laatste was uit op grote winsten en wijdde daarom zijn concurrenten geenszins in in het functioneren van zijn nieuwe technieken, zoals zo vaak beweerd werd. Zijn arbeiders bejegende de textielfabrikant al evenmin zo onversaagd als het koor zong: 'Gij reddet 't volk, verdreeft de ellend.' Een dergelijk beeld steekt scherp af tegen de echte Bauwens die zich volgens Suetens liet kenmerken door 'zijn volledig veronachtzamen van de sociale opinie'. Suetens concentreert zich op de persoon Bauwens en behandelt summier welke media kunnen hebben bijgedragen tot de creatie van het personage. Dit artikel wil nader ingaan op dat laatste aspect. We stellen ons de vraag welke middelen werden ingezet om het beeld van de volksheld te construeren. Hierbij maken we bewust gebruik van de dubbele betekenis van 'beeldconstructie': het maken van een Lieven bauwens smokkelde het weefgetouw de mule jenny naar gent. (amsab-isg, gent) de inhuldiging van het standbeeld.
Uploads
Papers by Bram Van Oostveldt