Dit boek bundelt de inzichten die in de afgelopen jaren binnen het onderzoeksprogramma Corpovenis... more Dit boek bundelt de inzichten die in de afgelopen jaren binnen het onderzoeksprogramma Corpovenista (‘Corporaties Vernieuwen de Stad’) zijn verworven over veel verschillende thema’s binnen de stedelijke vernieuwing en maakt deze inzichtelijk. De onderwerpen variëren van sociale cohesie, de invloed van functiemenging op de veiligheid in de buurt, reputatie van de buurt, woonkeuze in concentratiewijken tot energiebesparing, voorraadbeleid en besluitvorming. Alle hoofdstukken worden afgesloten met heldere aanbevelingen en tips voor verder lezen voor de werkers in de wijk.
At the turn of the century the supposed change from a supply oriented to a demand oriented housin... more At the turn of the century the supposed change from a supply oriented to a demand oriented housing market and the increasing complexity of the multicultural society have boosted the development and application of lifestyle research in the domain of housing in the Netherlands. Lifestyle is expected to provide a surplus value compared to more traditional housing indicators such as socio-demographic and socioeconomic variables. But lifestyle is also a contested concept in housing research. The validity and reliability of the concept have been questioned and housing scholars are critical about the necessity of lifestyle as an added value for housing research and housing practice. Nevertheless we see an increasing interest of housing professionals in lifestyle methods developed by different agencies, although in the field of practitioners and administrators it is a contested concept as well. In this paper we want to fuel the discussion about the added value and necessity of lifestyle research for the domain of housing. We will compare the lifestyle methods used in the Netherlands and present the results of case studies, i.e. projects in which these methods have been applied in the housing domain. In order to assess the surplus value of lifestyle research we use interviews with involved agencies and professionals.
Vroeger, een paar jaar geleden, als je de naam noemde van Zuidwijk, dan schrokken de mensen gewoo... more Vroeger, een paar jaar geleden, als je de naam noemde van Zuidwijk, dan schrokken de mensen gewoon, daar ging je niet naartoe. (…) Met de tijd, toen ze gingen verbouwen, alles platgooien en zo, zie ik dus dat het ook verbetert. Als je nu een huisje daar zo ziet dan denk je niet dat met een normaal inkomentje, een minimum inkomen, je dat huis kunt kopen. Je ziet dus dat er weer mensen komen die wat hoger opgeleid zijn en die zijn 's avonds binnen, die zijn nooit buiten en hoe meer van zulke mensen er komen, hoe rustiger de buurt wordt.' Dat zegt de 28-jarige trotse bezitter van een nieuwbouwwoning die in Suriname is geboren en als kind van een paar maanden oud naar Nederland is gekomen. 25 jaar geleden is hij met zijn familie naar Zuidwijk verhuisd, waar hij met zijn ouders en zelfstandig in vijf verschillende woningen heeft gewoond voor hij met zijn vrouw een nieuwbouwwoning kocht. 'Ik kan niet naar een andere buurt gaan, dat kan ik niet. Ik zou misschien een dag daar kunnen blijven en dan moet ik weer terug hier.' * Dr. ir. André Ouwehand is gastonderzoeker OTB-Onderzoek voor de gebouwde omgeving aan
... But the essential points in his pro-posal were not changed after a Christian democraticsocia... more ... But the essential points in his pro-posal were not changed after a Christian democraticsocial democratic coalition took over ... been questioning the accountability of housing associations on economic criteria as well as their social performance (Bomhoff and van der Geest 1999 ...
A+BE: Architecture and the Built Environment, May 28, 2018
Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft ... more Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft heette, bleek dat ontwerp niet mijn sterkste kant was. Maar architectuur, de gebouwde omgeving en daarmee samenhangende maatschappelijke processen hadden wel mijn grote belangstelling. Na projecten over de woonomgeving en sociale woningbouw, koos ik in 1972 voor de net opgezette studierichting Volkshuisvesting en een jaarproject over stadsvernieuwing. Via een stage en freelancewerk kwam ik terecht in de Rotterdamse stadsvernieuwing in Crooswijk, waarop ik ook in mei 1976 afstudeerde met een onderzoek naar de betrokkenheid van een buurtcomité bij de bouw van 37 woningen. In mijn werk als bewonersondersteuner in Rotterdam, bij het Landelijk Ombudsteam Stadsvernieuwing (LOS) en vervolgens weer in Rotterdam, kon ik mijn passie voor de volkshuisvesting en mijn maatschappelijk engagement uitstekend combineren. En dat was ook het geval bij de overstap naar de Dienst Volkshuisvesting en dienst Stedebouw en Volkshuisvesting. Naast het werk nam ik deel aan de Werkgroep 5x5 en de Stichting Van na de Oorlog. Volkshuisvesting, stedelijke vernieuwing en de betrokkenheid van bewoners daarbij bleven de velden waar ik ook bij het OTB op actief was, met als een van mijn eerste opdrachten de evaluatie van de eerste fase stedelijke vernieuwing in de Bijlmermeer. Samen met Gerben Helleman en Reinout Kleinhans evalueerde ik daarna de herstructureringsaanpak in vier wijken, leidend tot de publicatie Sloop en opbouw van de wijk. Herstructurering als sociale interventie (2001). Op verzoek van het Ministerie van VROM verkenden we in 2001 vanuit het OTB samen met het Verwey-Jonker Instituut de samenhang tussen fysiek en sociaal, wat uiteindelijk resulteerde in de Leidraad sociale wijkvisie die ik samen met Kees Fortuin schreef . In dezelfde periode publiceerden Hilje van der Horst, Reinout Kleinhans en ik als resultaat van onze verkenning van het sociale wijkbeeld in Holy-Zuidoost Wij en zij. Een Vlaardingse wijk in verandering (2002). In 2002 nam Hugo Priemus binnen het OTB het initiatief om een groot onderzoeksprogramma op te zetten om een aanvraag te kunnen indienen voor rijkssubsidie op basis van het Besluit Subsidies Investeringen Kennisinfrastructuur (Bsik). Ik schreef een onderzoeksvoorstel waarbinnen ik promotieonderzoek zou kunnen doen. We zochten en vonden medefinanciering voor een groot aantal deelprojecten bij een consortium van woningcorporaties en Aedes: het onderzoeksprogramma Corpovenista. In 2003 startten we met een aantal (voor)onderzoeken, waaronder mijn project De ontwikkeling van aangepakte wijken in de tijd. Met dit onderzoek wilde ik zicht krijgen op het duurzaam functioneren van geherstructureerde naoorlogse wijken en de effectiviteit van de aanpak tot dan toe. De term 'duurzaam' was breed gedefinieerd en omvatte ook sociale duurzaamheid: in samenspraak met opdrachtgevers en gebruikers. Het maakte ook deel uit van het programma Duurzame Stedelijke Vernieuwing van het NIDO (Nationaal Initiatief Duurzame Ontwikkeling). Met het onderzoek wilde ik voortbouwen op onderzoek dat in de jaren negentig geëntameerd was over de veranderingen in de aanpak van de naoorlogse wijken door de Stichting Van na de Oorlog TOC TOC In dit voorwoord wil ik een aantal mensen bedanken voor hun bijdrage aan dit onderzoek. Allereerst wil ik mijn twee promotoren bedanken die me van nauwgezet commentaar hebben voorzien tijdens dit lange proces en hun geduld niet hebben verloren. Peter Boelhouwer dank ik voor de steun en ruimte die hij mij geboden heeft, ook en juist in de lastige periode voor mij tijdens dit promotieonderzoek. Ik dank Jan Willem Duyvendak voor zijn onbaatzuchtige bereidwilligheid om als tweede promotor op te willen treden en voor de kritische en steeds weer inspirerende gesprekken die we over de concepthoofdstukken hebben gevoerd. Ik dank Gideon Bolt, Marja Elsinga, Godfried Engbersen, Paul Meurs en Arnold Reijndorp die zich bereid hebben verklaard om als onafhankelijke leden aan de promotiecommissie deel te nemen en mij van oppositie te voorzien, niet wetende hoe omvangrijk mijn proefschrift was. Ik dank de bewoners van Zuidwijk die in 2008 hun tijd ter beschikking stelden om ons te woord te staan en ons allervriendelijkst bij hen thuis hebben ontvangen. Ik dank de Bewoners Organisatie Zuidwijk en de bij hen aangesloten buurtorganisaties die bereid waren om hun medewerking te verlenen aan ons onderzoek. Woningcorporatie Vestia heeft in alle fases van het onderzoek tijd beschikbaar gesteld en me van informatie voorzien. In de fase van het vooronderzoek waren dat Johan Jongsma en Karin Schrederhof en tijdens het veldwerk en daarna waren dat Johan Jongsma, Jaap Koole, Wim Wilbers, Hugo 't Hart en Ellen Wedema, allen hartelijk dank! In al die jaren is er een grote groep mensen geweest, in en buiten het OTB, waarmee ik zeer prettig heb samengewerkt en die commentaar hebben gegeven op onderzoeksvoorstellen, -resultaten en -presentaties. Mijn OTB-collega's zorgden voor een werksfeer waarin ik me thuis voelde met een kritisch academische debat over boeken en artikelen, maar ook een biertje, eten, muziek en film op zijn tijd. Dat geldt als eerste voor een lange reeks collega's uit de sectie Stedelijke Vernieuwing en Wonen waarvan ik tot maart 2013 deel uitmaakte. Ik noem de belangrijkste: Anne Haars,
International Journal of Urban and Regional Research, Oct 29, 2012
Comprehensive and reliable longitudinal statistical information about population structure and ch... more Comprehensive and reliable longitudinal statistical information about population structure and change in the large cities of the developing world is very scarce. The book by Siddiqui and his co-authors on social formation in Dhaka between 1985 and 2005 is a rare exception. It follows up on an earlier work on the same subject, published in 1990 by another group under the same principal author, based on empirical data collected around 1985. After a time span of two decades this new and extended treatment allows for longitudinal studies of the dynamics of social change in Dhaka city. The study was undertaken with support by DFID (UK Department for International Development). The authors have used the term 'social formation' mainly in a descriptive way 'in the sense of understanding the important economic, social, cultural and political characteristics of the most important classes and groups of people of Dhaka city and their interrelations and propensity towards changing their lot, as expressed through their core beliefs, ideology and activism at two points in time' (p. 2). Their definition implies both the static and dynamic meaning of the term. A distinction between the terms 'class' and 'group' has not been attempted. The objectives of the study are quite comprehensive, covering, in addition to the major characteristics of the various groups and their changes, issues such as their access to basic needs, the nature of their interrelations and interactions, their potential for bringing about social change, the causes for change and the major change agents. The book starts with an introduction to Dhaka city, dealing, among other topics, with its spatial structure, land ownership patterns, including the distribution of government land, and land use patterns. Under the heading of 'distinct features', traffic jams, the rusticity of the city, poverty, mosquitoes causing dengue fever, town planning and fads and other features are briefly discussed. It remains open to what degree this assemblage serves as a guideline for the subsequent selection of issues for empirical research. The methodology applied corresponds to the need to deal with 'length and breadth and also depth issues' (p. 21): two household surveys of that portion of the city population residing in dwelling units with municipal holding numbers (which excludes the poorest groups), based on stratified random sampling, including general households and those in government quarters; a comparison of 100 households covered by the surveys administered in 1985 and 2005; and focus-group discussions and interviews with government officials. For the household surveys the 1985 questionnaire was retained with a few changes. Dhaka city was classified into four zones according to the average holding tax. The respondents were selected by two-stage stratified random sampling. In 2005 a total of 5,074 households were surveyed, corresponding to 2.54% of all holding numbers in Dhaka city. In targeted 'case studies' (the term is not defined and presumably means multi-method approaches) about 50 categories of people are covered who could not be addressed through the general household survey. For some of these groups, complex, elaborate and Views expressed in this section are independent and do not represent the opinion of the editors.
DOAJ (DOAJ: Directory of Open Access Journals), May 1, 2018
Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft ... more Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft heette, bleek dat ontwerp niet mijn sterkste kant was. Maar architectuur, de gebouwde omgeving en daarmee samenhangende maatschappelijke processen hadden wel mijn grote belangstelling. Na projecten over de woonomgeving en sociale woningbouw, koos ik in 1972 voor de net opgezette studierichting Volkshuisvesting en een jaarproject over stadsvernieuwing. Via een stage en freelancewerk kwam ik terecht in de Rotterdamse stadsvernieuwing in Crooswijk, waarop ik ook in mei 1976 afstudeerde met een onderzoek naar de betrokkenheid van een buurtcomité bij de bouw van 37 woningen. In mijn werk als bewonersondersteuner in Rotterdam, bij het Landelijk Ombudsteam Stadsvernieuwing (LOS) en vervolgens weer in Rotterdam, kon ik mijn passie voor de volkshuisvesting en mijn maatschappelijk engagement uitstekend combineren. En dat was ook het geval bij de overstap naar de Dienst Volkshuisvesting en dienst Stedebouw en Volkshuisvesting. Naast het werk nam ik deel aan de Werkgroep 5x5 en de Stichting Van na de Oorlog. Volkshuisvesting, stedelijke vernieuwing en de betrokkenheid van bewoners daarbij bleven de velden waar ik ook bij het OTB op actief was, met als een van mijn eerste opdrachten de evaluatie van de eerste fase stedelijke vernieuwing in de Bijlmermeer. Samen met Gerben Helleman en Reinout Kleinhans evalueerde ik daarna de herstructureringsaanpak in vier wijken, leidend tot de publicatie Sloop en opbouw van de wijk. Herstructurering als sociale interventie (2001). Op verzoek van het Ministerie van VROM verkenden we in 2001 vanuit het OTB samen met het Verwey-Jonker Instituut de samenhang tussen fysiek en sociaal, wat uiteindelijk resulteerde in de Leidraad sociale wijkvisie die ik samen met Kees Fortuin schreef . In dezelfde periode publiceerden Hilje van der Horst, Reinout Kleinhans en ik als resultaat van onze verkenning van het sociale wijkbeeld in Holy-Zuidoost Wij en zij. Een Vlaardingse wijk in verandering (2002). In 2002 nam Hugo Priemus binnen het OTB het initiatief om een groot onderzoeksprogramma op te zetten om een aanvraag te kunnen indienen voor rijkssubsidie op basis van het Besluit Subsidies Investeringen Kennisinfrastructuur (Bsik). Ik schreef een onderzoeksvoorstel waarbinnen ik promotieonderzoek zou kunnen doen. We zochten en vonden medefinanciering voor een groot aantal deelprojecten bij een consortium van woningcorporaties en Aedes: het onderzoeksprogramma Corpovenista. In 2003 startten we met een aantal (voor)onderzoeken, waaronder mijn project De ontwikkeling van aangepakte wijken in de tijd. Met dit onderzoek wilde ik zicht krijgen op het duurzaam functioneren van geherstructureerde naoorlogse wijken en de effectiviteit van de aanpak tot dan toe. De term 'duurzaam' was breed gedefinieerd en omvatte ook sociale duurzaamheid: in samenspraak met opdrachtgevers en gebruikers. Het maakte ook deel uit van het programma Duurzame Stedelijke Vernieuwing van het NIDO (Nationaal Initiatief Duurzame Ontwikkeling). Met het onderzoek wilde ik voortbouwen op onderzoek dat in de jaren negentig geëntameerd was over de veranderingen in de aanpak van de naoorlogse wijken door de Stichting Van na de Oorlog TOC TOC In dit voorwoord wil ik een aantal mensen bedanken voor hun bijdrage aan dit onderzoek. Allereerst wil ik mijn twee promotoren bedanken die me van nauwgezet commentaar hebben voorzien tijdens dit lange proces en hun geduld niet hebben verloren. Peter Boelhouwer dank ik voor de steun en ruimte die hij mij geboden heeft, ook en juist in de lastige periode voor mij tijdens dit promotieonderzoek. Ik dank Jan Willem Duyvendak voor zijn onbaatzuchtige bereidwilligheid om als tweede promotor op te willen treden en voor de kritische en steeds weer inspirerende gesprekken die we over de concepthoofdstukken hebben gevoerd. Ik dank Gideon Bolt, Marja Elsinga, Godfried Engbersen, Paul Meurs en Arnold Reijndorp die zich bereid hebben verklaard om als onafhankelijke leden aan de promotiecommissie deel te nemen en mij van oppositie te voorzien, niet wetende hoe omvangrijk mijn proefschrift was. Ik dank de bewoners van Zuidwijk die in 2008 hun tijd ter beschikking stelden om ons te woord te staan en ons allervriendelijkst bij hen thuis hebben ontvangen. Ik dank de Bewoners Organisatie Zuidwijk en de bij hen aangesloten buurtorganisaties die bereid waren om hun medewerking te verlenen aan ons onderzoek. Woningcorporatie Vestia heeft in alle fases van het onderzoek tijd beschikbaar gesteld en me van informatie voorzien. In de fase van het vooronderzoek waren dat Johan Jongsma en Karin Schrederhof en tijdens het veldwerk en daarna waren dat Johan Jongsma, Jaap Koole, Wim Wilbers, Hugo 't Hart en Ellen Wedema, allen hartelijk dank! In al die jaren is er een grote groep mensen geweest, in en buiten het OTB, waarmee ik zeer prettig heb samengewerkt en die commentaar hebben gegeven op onderzoeksvoorstellen, -resultaten en -presentaties. Mijn OTB-collega's zorgden voor een werksfeer waarin ik me thuis voelde met een kritisch academische debat over boeken en artikelen, maar ook een biertje, eten, muziek en film op zijn tijd. Dat geldt als eerste voor een lange reeks collega's uit de sectie Stedelijke Vernieuwing en Wonen waarvan ik tot maart 2013 deel uitmaakte. Ik noem de belangrijkste: Anne Haars,
Journal of Housing and The Built Environment, Aug 30, 2011
Urban regeneration is in essence a sustainable endeavour as the built environment needs to respon... more Urban regeneration is in essence a sustainable endeavour as the built environment needs to respond to the new conditions and requirements caused by changes in the population, social structure and economy. Stouten takes this principle as the key to this book. His ambition has been to offer a comprehensive assessment of the changing regeneration agenda in Rotterdam, the Netherlands, over the past 30 years. He chose the 'Oude Noorden', a representative neighbourhood consisting of over 8,500 dwellings in the nineties, to show the changing urban renewal and urban regeneration strategies from 1975 until now. His objective is to connect this assessment with a comprehensive overview of the relevant theory and academic debate, combining three strands of theory: the sociospatial characteristics of neighbourhoods, the place of individuals and households in the economic system and the architectural quality and design form of the housing stock. Stouten describes in broad strokes his theoretical framework, giving full attention to scholars such as Sassen and Castells but giving little, we could say insufficient, notice to the academic debates of today concerning neighbourhood effects and reputation, place attachment and belonging, social mobility, economic development and so on. He describes the Dutch context concerning housing provision, urban renewal and urban regeneration and gives an outline of these strategies in the city of Rotterdam. The social and economic context is depicted in a rather rough way, using partly outdated information (income data up to 2000, data on the ethnic composition of the population up to 2004). With these rather descriptive chapters he fills half of the book, before he turns to the urban renewal and regeneration strategies in the Oude Noorden neighbourhood. Although Stouten offers an overview from 1975 up till now, the emphasis is very much on the period from 1975 until 1993. This period is known as the heyday of Rotterdam's urban renewal and is characterized by three important paradigms: 'building for the neighbourhood', i.e. working in line with the needs of the at that time current residents, including housing improvement as well as social development and education; decentralisation and democratisation, which meant that most decisions were taken in a project group where residents and civil servants had an
Na unanieme instemming van de Eerste Kamer met de nieuwe Woningwet zijn de uitgangspunten van de ... more Na unanieme instemming van de Eerste Kamer met de nieuwe Woningwet zijn de uitgangspunten van de sociale huisvesting voor de komende jaren vastgelegd. Het was een belangrijke mijlpaal in de al jaren durende discussie over de missie en kerntaak van de woningcorporaties, waarbij enkele grote excessen en de daarop volgende Parlementaire Enquete veel publieke aandacht genereerden. Er zijn in die periode veel initiatieven geweest om de discussie over de toekomst van de sociale huisvesting op het goede spoor te zetten, waaronder het essay ‘Vooruit naar de kern. Toekomstverkenning voor de sociale huisvesting: bedoelingen en bouwstenen’ van een groep betrokken volkshuisvesters. Op dit moment staat de implementatie van de nieuwe Woningwet op het programma. Daarbij is het van groot belang hoe de wereld van de sociale huisvesting, woningcorporaties, gemeentebesturen en huurdersorganisaties, het vervolg oppakt. Verschillende corporaties benadrukken dat zij zich nooit schuldig hebben gemaakt aan excessen en doen alsof ze op de zelfde weg door kunnen gaan. Andere bepleiten een verdere overdenking en uitwerking van wat de bedoelingen zijn van de sociale huisvesting. Zij stellen dat een reflectieve praktijk met veel experimenten noodzakelijk is om tot een duurzame, hedendaagse en toekomstgerichte sociale huisvesting te komen. In de lijn van dit laatste pleidooi hebben de initiatiefnemers van ‘Vooruit naar de kern’, de redactie van het Tijdschrift voor de Volkshuisvesting en OTB – Onderzoek voor de gebouwde omgeving van de TU Delft, een tweedaagse discussiebijeenkomst georganiseerd. Met het doel om samen een volgende stap te zetten in het denken over en verder vormgeven van de toekomst van de sociale huisvesting. De oproep om daaraan deel te nemen en is niet onbeantwoord gebleven. Deze bundel bevat alle papers die gezamenlijk de munitie vormen voor de discussiedagen. Ze zijn onderverdeeld in een zestal thema’s aan de hand waarvan de discussie gevoerd zal worden.
Entre los años 1920 y 1940 particulares y corporaciones de vivienda construyeron en Ámsterdam más... more Entre los años 1920 y 1940 particulares y corporaciones de vivienda construyeron en Ámsterdam más de 80.000 viviendas, que se sumaron a las aproximadamente 140.000 viviendas existentes. Entre los proyectos más llamativos de este período están los complejos residenciales diseñados por arquitectos de la llamada “Escuela de Ámsterdam”, cuyo representante más significativo fue Michiel de Klerk. Los ejemplos más hermosos no son villas aisladas destinadas a las clases más pudientes, sino viviendas sociales de alquiler construidas por encargo de las corporaciones de vivienda. Los llamaban “Palacios para los trabajadores”: la belleza como ideario social. Fueron construidas dentro del marco de nueva legislación gracias a la colaboración de políticos, arquitectos-urbanistas, corporaciones de vivienda y arquitectos. Muestras de una época que se caracterizó por el compromiso social, optimismo, dinamismo e idealismo. En este artículo se tratan estos pilares con el orden siguiente: la Ley de la V...
This article focuses on the growing practice of "branding" new middle-class dwelling complexes wi... more This article focuses on the growing practice of "branding" new middle-class dwelling complexes within urban renewal projects in the Netherlands. Branding in urban renewal entails the use of a specific set of core values to guide the design and marketing of dwellings to make living in deprived areas more attractive to targeted households. Often, branding also includes "lifestyle profiling": research into a targeted consumer group's lifestyle and its residential preferences. In two Dutch case studies, we examine the extent to which this type of branding helps eventual buyers in social mix urban renewal to anticipate and develop a sense of home in their residential complexes and wider neighborhoods. We found
In many deprived urban neighbourhoods in the Netherlands strategies are deployed to attract highe... more In many deprived urban neighbourhoods in the Netherlands strategies are deployed to attract higher income groups from outside the neighbourhood. However, various studies on social mixing conclude that these higher income households moving to poor urban areas often remain symbolically and practically disengaged from the wider neighbourhood and its residents (Atkinson 2006, (van Eijk 2010) Savage e.a. 2005). This paper focuses on the ways in which residents of a recently constructed middle class semi-gated community in a poor Rotterdam neighbourhood experience and value (and establish boundaries between) their dwelling domain and the neighbourhood around it. Survey data and in-depth interviews with the residents of the complex are used to investigate their appreciation of, and sense of home in their new environment. Understanding how people can feel connected and disconnected to a neighbourhood where income levels are much lower than their own, will help to assess the effects of mixing strategies.
One of the arguments for 'social mix' urban renewal in low-income neighbourhoods is that the pres... more One of the arguments for 'social mix' urban renewal in low-income neighbourhoods is that the presence of middle-class residents would improve life chances for lower-income groups. However, according to various researchers, middle-class newcomers have little social interaction with the neighbourhood, do not feel at home there and make little use of the neighbourhood's public spaces and facilities. In short, they show disaffiliation with their mixed neighbourhoods, thus compromising the assumed positive effects of social mixing. Several studies, on the other hand, point to different factors that mediate this (dis)affiliation, such as newcomers' lifestyles, housing trajectories, the width of class and ethnic differences between newcomers and the existing population and the presence of neighbourhood shops and facilities that can cater to both groups. This relatively large set of factors suggests a need for detailed case-study research to understand neighbourhood affiliation of middle-class newcomers. We made a qualitative and quantitative study of a housing complex designed specifically for middle-class buyers with a 'diversity-liking lifestyle', in a poor neighbourhood in Rotterdam, the Netherlands. It has not been researched before how using the assumed preferences of diversity-liking middle-class households in dwelling design, for social mix, relates to the eventual residents' neighbourhood affiliation. The study yields hardly any disaffiliation in the sense of exclusionary spatial strategies: almost all residents use (semi-)public spaces in the neighbourhood on a day-today basis. Affiliation in terms of self-identification with the neighbourhood, however, is higher for residents with a diversity-liking lifestyle, and only the minority-ethnic residents use neighbourhood primary schools.
An important part of urban renewal Western European countries is aimed at differentiation of the ... more An important part of urban renewal Western European countries is aimed at differentiation of the housing stock. This is done through demolishing cheap (social) rental dwellings and building new houses for sale in these regained spaces. The policy practice and expected gains of social mixing through urban renewal are widely discussed in urban policy. Critics contest neighbourhood effects of poverty or ethnic concentration in these countries. In academic circles, the existing mixing policies have even been judged revanchist policies. Effects of urban renewal are criticized and often studies conclude with a strong plea for a programme strengthening the socio economic position of the neighbourhoods residents in stead of restructuring the housing stock. But what are the opinions of the residents? In many of the neighbourhoods with a dominant cheap rental housing stock selective migration processes have led to a population composition that is very diverse according to ethnicity and culture and more homogenous and vulnerable in economic terms. The rapid changes in the composition of the population have influenced the appreciation of the neighbourhood and its reputation in a negative way. How do these changes in composition of the population and the realized and planned urban policies affect everyday life in those transforming neighbourhoods for its diverse group of residents? And what conclusions should be drawn for social mixing and the renewal policies? The paper builds on the results of research in a Dutch postwar neighbourhood that has gone through long renewal processes and where the population has become much more diverse in recent years. In the case study that is presented here, it is concluded that a vast amount of the residents support the renewal plans for the part of the neighbourhood with a very low quality that resulted in a situation of ongoing concentration of ethnic minorities, amongst the a dominance of Antilleans, in the northern part and high liveability problems. Residents themselves come up with social mixing as a favourite living situation. Summarizing we could say that residents often expect: more differentiation = a good mix = decent people. But social mixing is not enough. Renewal should also comprise a guarantee for more liveability, more selectivity in allocating new dwellings. The current policy of urban renewal and social mixing corroborates the stance that social mixing policies must be assessed in their local context.
Dit boek bundelt de inzichten die in de afgelopen jaren binnen het onderzoeksprogramma Corpovenis... more Dit boek bundelt de inzichten die in de afgelopen jaren binnen het onderzoeksprogramma Corpovenista (‘Corporaties Vernieuwen de Stad’) zijn verworven over veel verschillende thema’s binnen de stedelijke vernieuwing en maakt deze inzichtelijk. De onderwerpen variëren van sociale cohesie, de invloed van functiemenging op de veiligheid in de buurt, reputatie van de buurt, woonkeuze in concentratiewijken tot energiebesparing, voorraadbeleid en besluitvorming. Alle hoofdstukken worden afgesloten met heldere aanbevelingen en tips voor verder lezen voor de werkers in de wijk.
At the turn of the century the supposed change from a supply oriented to a demand oriented housin... more At the turn of the century the supposed change from a supply oriented to a demand oriented housing market and the increasing complexity of the multicultural society have boosted the development and application of lifestyle research in the domain of housing in the Netherlands. Lifestyle is expected to provide a surplus value compared to more traditional housing indicators such as socio-demographic and socioeconomic variables. But lifestyle is also a contested concept in housing research. The validity and reliability of the concept have been questioned and housing scholars are critical about the necessity of lifestyle as an added value for housing research and housing practice. Nevertheless we see an increasing interest of housing professionals in lifestyle methods developed by different agencies, although in the field of practitioners and administrators it is a contested concept as well. In this paper we want to fuel the discussion about the added value and necessity of lifestyle research for the domain of housing. We will compare the lifestyle methods used in the Netherlands and present the results of case studies, i.e. projects in which these methods have been applied in the housing domain. In order to assess the surplus value of lifestyle research we use interviews with involved agencies and professionals.
Vroeger, een paar jaar geleden, als je de naam noemde van Zuidwijk, dan schrokken de mensen gewoo... more Vroeger, een paar jaar geleden, als je de naam noemde van Zuidwijk, dan schrokken de mensen gewoon, daar ging je niet naartoe. (…) Met de tijd, toen ze gingen verbouwen, alles platgooien en zo, zie ik dus dat het ook verbetert. Als je nu een huisje daar zo ziet dan denk je niet dat met een normaal inkomentje, een minimum inkomen, je dat huis kunt kopen. Je ziet dus dat er weer mensen komen die wat hoger opgeleid zijn en die zijn 's avonds binnen, die zijn nooit buiten en hoe meer van zulke mensen er komen, hoe rustiger de buurt wordt.' Dat zegt de 28-jarige trotse bezitter van een nieuwbouwwoning die in Suriname is geboren en als kind van een paar maanden oud naar Nederland is gekomen. 25 jaar geleden is hij met zijn familie naar Zuidwijk verhuisd, waar hij met zijn ouders en zelfstandig in vijf verschillende woningen heeft gewoond voor hij met zijn vrouw een nieuwbouwwoning kocht. 'Ik kan niet naar een andere buurt gaan, dat kan ik niet. Ik zou misschien een dag daar kunnen blijven en dan moet ik weer terug hier.' * Dr. ir. André Ouwehand is gastonderzoeker OTB-Onderzoek voor de gebouwde omgeving aan
... But the essential points in his pro-posal were not changed after a Christian democraticsocia... more ... But the essential points in his pro-posal were not changed after a Christian democraticsocial democratic coalition took over ... been questioning the accountability of housing associations on economic criteria as well as their social performance (Bomhoff and van der Geest 1999 ...
A+BE: Architecture and the Built Environment, May 28, 2018
Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft ... more Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft heette, bleek dat ontwerp niet mijn sterkste kant was. Maar architectuur, de gebouwde omgeving en daarmee samenhangende maatschappelijke processen hadden wel mijn grote belangstelling. Na projecten over de woonomgeving en sociale woningbouw, koos ik in 1972 voor de net opgezette studierichting Volkshuisvesting en een jaarproject over stadsvernieuwing. Via een stage en freelancewerk kwam ik terecht in de Rotterdamse stadsvernieuwing in Crooswijk, waarop ik ook in mei 1976 afstudeerde met een onderzoek naar de betrokkenheid van een buurtcomité bij de bouw van 37 woningen. In mijn werk als bewonersondersteuner in Rotterdam, bij het Landelijk Ombudsteam Stadsvernieuwing (LOS) en vervolgens weer in Rotterdam, kon ik mijn passie voor de volkshuisvesting en mijn maatschappelijk engagement uitstekend combineren. En dat was ook het geval bij de overstap naar de Dienst Volkshuisvesting en dienst Stedebouw en Volkshuisvesting. Naast het werk nam ik deel aan de Werkgroep 5x5 en de Stichting Van na de Oorlog. Volkshuisvesting, stedelijke vernieuwing en de betrokkenheid van bewoners daarbij bleven de velden waar ik ook bij het OTB op actief was, met als een van mijn eerste opdrachten de evaluatie van de eerste fase stedelijke vernieuwing in de Bijlmermeer. Samen met Gerben Helleman en Reinout Kleinhans evalueerde ik daarna de herstructureringsaanpak in vier wijken, leidend tot de publicatie Sloop en opbouw van de wijk. Herstructurering als sociale interventie (2001). Op verzoek van het Ministerie van VROM verkenden we in 2001 vanuit het OTB samen met het Verwey-Jonker Instituut de samenhang tussen fysiek en sociaal, wat uiteindelijk resulteerde in de Leidraad sociale wijkvisie die ik samen met Kees Fortuin schreef . In dezelfde periode publiceerden Hilje van der Horst, Reinout Kleinhans en ik als resultaat van onze verkenning van het sociale wijkbeeld in Holy-Zuidoost Wij en zij. Een Vlaardingse wijk in verandering (2002). In 2002 nam Hugo Priemus binnen het OTB het initiatief om een groot onderzoeksprogramma op te zetten om een aanvraag te kunnen indienen voor rijkssubsidie op basis van het Besluit Subsidies Investeringen Kennisinfrastructuur (Bsik). Ik schreef een onderzoeksvoorstel waarbinnen ik promotieonderzoek zou kunnen doen. We zochten en vonden medefinanciering voor een groot aantal deelprojecten bij een consortium van woningcorporaties en Aedes: het onderzoeksprogramma Corpovenista. In 2003 startten we met een aantal (voor)onderzoeken, waaronder mijn project De ontwikkeling van aangepakte wijken in de tijd. Met dit onderzoek wilde ik zicht krijgen op het duurzaam functioneren van geherstructureerde naoorlogse wijken en de effectiviteit van de aanpak tot dan toe. De term 'duurzaam' was breed gedefinieerd en omvatte ook sociale duurzaamheid: in samenspraak met opdrachtgevers en gebruikers. Het maakte ook deel uit van het programma Duurzame Stedelijke Vernieuwing van het NIDO (Nationaal Initiatief Duurzame Ontwikkeling). Met het onderzoek wilde ik voortbouwen op onderzoek dat in de jaren negentig geëntameerd was over de veranderingen in de aanpak van de naoorlogse wijken door de Stichting Van na de Oorlog TOC TOC In dit voorwoord wil ik een aantal mensen bedanken voor hun bijdrage aan dit onderzoek. Allereerst wil ik mijn twee promotoren bedanken die me van nauwgezet commentaar hebben voorzien tijdens dit lange proces en hun geduld niet hebben verloren. Peter Boelhouwer dank ik voor de steun en ruimte die hij mij geboden heeft, ook en juist in de lastige periode voor mij tijdens dit promotieonderzoek. Ik dank Jan Willem Duyvendak voor zijn onbaatzuchtige bereidwilligheid om als tweede promotor op te willen treden en voor de kritische en steeds weer inspirerende gesprekken die we over de concepthoofdstukken hebben gevoerd. Ik dank Gideon Bolt, Marja Elsinga, Godfried Engbersen, Paul Meurs en Arnold Reijndorp die zich bereid hebben verklaard om als onafhankelijke leden aan de promotiecommissie deel te nemen en mij van oppositie te voorzien, niet wetende hoe omvangrijk mijn proefschrift was. Ik dank de bewoners van Zuidwijk die in 2008 hun tijd ter beschikking stelden om ons te woord te staan en ons allervriendelijkst bij hen thuis hebben ontvangen. Ik dank de Bewoners Organisatie Zuidwijk en de bij hen aangesloten buurtorganisaties die bereid waren om hun medewerking te verlenen aan ons onderzoek. Woningcorporatie Vestia heeft in alle fases van het onderzoek tijd beschikbaar gesteld en me van informatie voorzien. In de fase van het vooronderzoek waren dat Johan Jongsma en Karin Schrederhof en tijdens het veldwerk en daarna waren dat Johan Jongsma, Jaap Koole, Wim Wilbers, Hugo 't Hart en Ellen Wedema, allen hartelijk dank! In al die jaren is er een grote groep mensen geweest, in en buiten het OTB, waarmee ik zeer prettig heb samengewerkt en die commentaar hebben gegeven op onderzoeksvoorstellen, -resultaten en -presentaties. Mijn OTB-collega's zorgden voor een werksfeer waarin ik me thuis voelde met een kritisch academische debat over boeken en artikelen, maar ook een biertje, eten, muziek en film op zijn tijd. Dat geldt als eerste voor een lange reeks collega's uit de sectie Stedelijke Vernieuwing en Wonen waarvan ik tot maart 2013 deel uitmaakte. Ik noem de belangrijkste: Anne Haars,
International Journal of Urban and Regional Research, Oct 29, 2012
Comprehensive and reliable longitudinal statistical information about population structure and ch... more Comprehensive and reliable longitudinal statistical information about population structure and change in the large cities of the developing world is very scarce. The book by Siddiqui and his co-authors on social formation in Dhaka between 1985 and 2005 is a rare exception. It follows up on an earlier work on the same subject, published in 1990 by another group under the same principal author, based on empirical data collected around 1985. After a time span of two decades this new and extended treatment allows for longitudinal studies of the dynamics of social change in Dhaka city. The study was undertaken with support by DFID (UK Department for International Development). The authors have used the term 'social formation' mainly in a descriptive way 'in the sense of understanding the important economic, social, cultural and political characteristics of the most important classes and groups of people of Dhaka city and their interrelations and propensity towards changing their lot, as expressed through their core beliefs, ideology and activism at two points in time' (p. 2). Their definition implies both the static and dynamic meaning of the term. A distinction between the terms 'class' and 'group' has not been attempted. The objectives of the study are quite comprehensive, covering, in addition to the major characteristics of the various groups and their changes, issues such as their access to basic needs, the nature of their interrelations and interactions, their potential for bringing about social change, the causes for change and the major change agents. The book starts with an introduction to Dhaka city, dealing, among other topics, with its spatial structure, land ownership patterns, including the distribution of government land, and land use patterns. Under the heading of 'distinct features', traffic jams, the rusticity of the city, poverty, mosquitoes causing dengue fever, town planning and fads and other features are briefly discussed. It remains open to what degree this assemblage serves as a guideline for the subsequent selection of issues for empirical research. The methodology applied corresponds to the need to deal with 'length and breadth and also depth issues' (p. 21): two household surveys of that portion of the city population residing in dwelling units with municipal holding numbers (which excludes the poorest groups), based on stratified random sampling, including general households and those in government quarters; a comparison of 100 households covered by the surveys administered in 1985 and 2005; and focus-group discussions and interviews with government officials. For the household surveys the 1985 questionnaire was retained with a few changes. Dhaka city was classified into four zones according to the average holding tax. The respondents were selected by two-stage stratified random sampling. In 2005 a total of 5,074 households were surveyed, corresponding to 2.54% of all holding numbers in Dhaka city. In targeted 'case studies' (the term is not defined and presumably means multi-method approaches) about 50 categories of people are covered who could not be addressed through the general household survey. For some of these groups, complex, elaborate and Views expressed in this section are independent and do not represent the opinion of the editors.
DOAJ (DOAJ: Directory of Open Access Journals), May 1, 2018
Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft ... more Al in de eerste jaren van mijn studie Bouwkunde, aan wat toen nog de Technische Hogeschool Delft heette, bleek dat ontwerp niet mijn sterkste kant was. Maar architectuur, de gebouwde omgeving en daarmee samenhangende maatschappelijke processen hadden wel mijn grote belangstelling. Na projecten over de woonomgeving en sociale woningbouw, koos ik in 1972 voor de net opgezette studierichting Volkshuisvesting en een jaarproject over stadsvernieuwing. Via een stage en freelancewerk kwam ik terecht in de Rotterdamse stadsvernieuwing in Crooswijk, waarop ik ook in mei 1976 afstudeerde met een onderzoek naar de betrokkenheid van een buurtcomité bij de bouw van 37 woningen. In mijn werk als bewonersondersteuner in Rotterdam, bij het Landelijk Ombudsteam Stadsvernieuwing (LOS) en vervolgens weer in Rotterdam, kon ik mijn passie voor de volkshuisvesting en mijn maatschappelijk engagement uitstekend combineren. En dat was ook het geval bij de overstap naar de Dienst Volkshuisvesting en dienst Stedebouw en Volkshuisvesting. Naast het werk nam ik deel aan de Werkgroep 5x5 en de Stichting Van na de Oorlog. Volkshuisvesting, stedelijke vernieuwing en de betrokkenheid van bewoners daarbij bleven de velden waar ik ook bij het OTB op actief was, met als een van mijn eerste opdrachten de evaluatie van de eerste fase stedelijke vernieuwing in de Bijlmermeer. Samen met Gerben Helleman en Reinout Kleinhans evalueerde ik daarna de herstructureringsaanpak in vier wijken, leidend tot de publicatie Sloop en opbouw van de wijk. Herstructurering als sociale interventie (2001). Op verzoek van het Ministerie van VROM verkenden we in 2001 vanuit het OTB samen met het Verwey-Jonker Instituut de samenhang tussen fysiek en sociaal, wat uiteindelijk resulteerde in de Leidraad sociale wijkvisie die ik samen met Kees Fortuin schreef . In dezelfde periode publiceerden Hilje van der Horst, Reinout Kleinhans en ik als resultaat van onze verkenning van het sociale wijkbeeld in Holy-Zuidoost Wij en zij. Een Vlaardingse wijk in verandering (2002). In 2002 nam Hugo Priemus binnen het OTB het initiatief om een groot onderzoeksprogramma op te zetten om een aanvraag te kunnen indienen voor rijkssubsidie op basis van het Besluit Subsidies Investeringen Kennisinfrastructuur (Bsik). Ik schreef een onderzoeksvoorstel waarbinnen ik promotieonderzoek zou kunnen doen. We zochten en vonden medefinanciering voor een groot aantal deelprojecten bij een consortium van woningcorporaties en Aedes: het onderzoeksprogramma Corpovenista. In 2003 startten we met een aantal (voor)onderzoeken, waaronder mijn project De ontwikkeling van aangepakte wijken in de tijd. Met dit onderzoek wilde ik zicht krijgen op het duurzaam functioneren van geherstructureerde naoorlogse wijken en de effectiviteit van de aanpak tot dan toe. De term 'duurzaam' was breed gedefinieerd en omvatte ook sociale duurzaamheid: in samenspraak met opdrachtgevers en gebruikers. Het maakte ook deel uit van het programma Duurzame Stedelijke Vernieuwing van het NIDO (Nationaal Initiatief Duurzame Ontwikkeling). Met het onderzoek wilde ik voortbouwen op onderzoek dat in de jaren negentig geëntameerd was over de veranderingen in de aanpak van de naoorlogse wijken door de Stichting Van na de Oorlog TOC TOC In dit voorwoord wil ik een aantal mensen bedanken voor hun bijdrage aan dit onderzoek. Allereerst wil ik mijn twee promotoren bedanken die me van nauwgezet commentaar hebben voorzien tijdens dit lange proces en hun geduld niet hebben verloren. Peter Boelhouwer dank ik voor de steun en ruimte die hij mij geboden heeft, ook en juist in de lastige periode voor mij tijdens dit promotieonderzoek. Ik dank Jan Willem Duyvendak voor zijn onbaatzuchtige bereidwilligheid om als tweede promotor op te willen treden en voor de kritische en steeds weer inspirerende gesprekken die we over de concepthoofdstukken hebben gevoerd. Ik dank Gideon Bolt, Marja Elsinga, Godfried Engbersen, Paul Meurs en Arnold Reijndorp die zich bereid hebben verklaard om als onafhankelijke leden aan de promotiecommissie deel te nemen en mij van oppositie te voorzien, niet wetende hoe omvangrijk mijn proefschrift was. Ik dank de bewoners van Zuidwijk die in 2008 hun tijd ter beschikking stelden om ons te woord te staan en ons allervriendelijkst bij hen thuis hebben ontvangen. Ik dank de Bewoners Organisatie Zuidwijk en de bij hen aangesloten buurtorganisaties die bereid waren om hun medewerking te verlenen aan ons onderzoek. Woningcorporatie Vestia heeft in alle fases van het onderzoek tijd beschikbaar gesteld en me van informatie voorzien. In de fase van het vooronderzoek waren dat Johan Jongsma en Karin Schrederhof en tijdens het veldwerk en daarna waren dat Johan Jongsma, Jaap Koole, Wim Wilbers, Hugo 't Hart en Ellen Wedema, allen hartelijk dank! In al die jaren is er een grote groep mensen geweest, in en buiten het OTB, waarmee ik zeer prettig heb samengewerkt en die commentaar hebben gegeven op onderzoeksvoorstellen, -resultaten en -presentaties. Mijn OTB-collega's zorgden voor een werksfeer waarin ik me thuis voelde met een kritisch academische debat over boeken en artikelen, maar ook een biertje, eten, muziek en film op zijn tijd. Dat geldt als eerste voor een lange reeks collega's uit de sectie Stedelijke Vernieuwing en Wonen waarvan ik tot maart 2013 deel uitmaakte. Ik noem de belangrijkste: Anne Haars,
Journal of Housing and The Built Environment, Aug 30, 2011
Urban regeneration is in essence a sustainable endeavour as the built environment needs to respon... more Urban regeneration is in essence a sustainable endeavour as the built environment needs to respond to the new conditions and requirements caused by changes in the population, social structure and economy. Stouten takes this principle as the key to this book. His ambition has been to offer a comprehensive assessment of the changing regeneration agenda in Rotterdam, the Netherlands, over the past 30 years. He chose the 'Oude Noorden', a representative neighbourhood consisting of over 8,500 dwellings in the nineties, to show the changing urban renewal and urban regeneration strategies from 1975 until now. His objective is to connect this assessment with a comprehensive overview of the relevant theory and academic debate, combining three strands of theory: the sociospatial characteristics of neighbourhoods, the place of individuals and households in the economic system and the architectural quality and design form of the housing stock. Stouten describes in broad strokes his theoretical framework, giving full attention to scholars such as Sassen and Castells but giving little, we could say insufficient, notice to the academic debates of today concerning neighbourhood effects and reputation, place attachment and belonging, social mobility, economic development and so on. He describes the Dutch context concerning housing provision, urban renewal and urban regeneration and gives an outline of these strategies in the city of Rotterdam. The social and economic context is depicted in a rather rough way, using partly outdated information (income data up to 2000, data on the ethnic composition of the population up to 2004). With these rather descriptive chapters he fills half of the book, before he turns to the urban renewal and regeneration strategies in the Oude Noorden neighbourhood. Although Stouten offers an overview from 1975 up till now, the emphasis is very much on the period from 1975 until 1993. This period is known as the heyday of Rotterdam's urban renewal and is characterized by three important paradigms: 'building for the neighbourhood', i.e. working in line with the needs of the at that time current residents, including housing improvement as well as social development and education; decentralisation and democratisation, which meant that most decisions were taken in a project group where residents and civil servants had an
Na unanieme instemming van de Eerste Kamer met de nieuwe Woningwet zijn de uitgangspunten van de ... more Na unanieme instemming van de Eerste Kamer met de nieuwe Woningwet zijn de uitgangspunten van de sociale huisvesting voor de komende jaren vastgelegd. Het was een belangrijke mijlpaal in de al jaren durende discussie over de missie en kerntaak van de woningcorporaties, waarbij enkele grote excessen en de daarop volgende Parlementaire Enquete veel publieke aandacht genereerden. Er zijn in die periode veel initiatieven geweest om de discussie over de toekomst van de sociale huisvesting op het goede spoor te zetten, waaronder het essay ‘Vooruit naar de kern. Toekomstverkenning voor de sociale huisvesting: bedoelingen en bouwstenen’ van een groep betrokken volkshuisvesters. Op dit moment staat de implementatie van de nieuwe Woningwet op het programma. Daarbij is het van groot belang hoe de wereld van de sociale huisvesting, woningcorporaties, gemeentebesturen en huurdersorganisaties, het vervolg oppakt. Verschillende corporaties benadrukken dat zij zich nooit schuldig hebben gemaakt aan excessen en doen alsof ze op de zelfde weg door kunnen gaan. Andere bepleiten een verdere overdenking en uitwerking van wat de bedoelingen zijn van de sociale huisvesting. Zij stellen dat een reflectieve praktijk met veel experimenten noodzakelijk is om tot een duurzame, hedendaagse en toekomstgerichte sociale huisvesting te komen. In de lijn van dit laatste pleidooi hebben de initiatiefnemers van ‘Vooruit naar de kern’, de redactie van het Tijdschrift voor de Volkshuisvesting en OTB – Onderzoek voor de gebouwde omgeving van de TU Delft, een tweedaagse discussiebijeenkomst georganiseerd. Met het doel om samen een volgende stap te zetten in het denken over en verder vormgeven van de toekomst van de sociale huisvesting. De oproep om daaraan deel te nemen en is niet onbeantwoord gebleven. Deze bundel bevat alle papers die gezamenlijk de munitie vormen voor de discussiedagen. Ze zijn onderverdeeld in een zestal thema’s aan de hand waarvan de discussie gevoerd zal worden.
Entre los años 1920 y 1940 particulares y corporaciones de vivienda construyeron en Ámsterdam más... more Entre los años 1920 y 1940 particulares y corporaciones de vivienda construyeron en Ámsterdam más de 80.000 viviendas, que se sumaron a las aproximadamente 140.000 viviendas existentes. Entre los proyectos más llamativos de este período están los complejos residenciales diseñados por arquitectos de la llamada “Escuela de Ámsterdam”, cuyo representante más significativo fue Michiel de Klerk. Los ejemplos más hermosos no son villas aisladas destinadas a las clases más pudientes, sino viviendas sociales de alquiler construidas por encargo de las corporaciones de vivienda. Los llamaban “Palacios para los trabajadores”: la belleza como ideario social. Fueron construidas dentro del marco de nueva legislación gracias a la colaboración de políticos, arquitectos-urbanistas, corporaciones de vivienda y arquitectos. Muestras de una época que se caracterizó por el compromiso social, optimismo, dinamismo e idealismo. En este artículo se tratan estos pilares con el orden siguiente: la Ley de la V...
This article focuses on the growing practice of "branding" new middle-class dwelling complexes wi... more This article focuses on the growing practice of "branding" new middle-class dwelling complexes within urban renewal projects in the Netherlands. Branding in urban renewal entails the use of a specific set of core values to guide the design and marketing of dwellings to make living in deprived areas more attractive to targeted households. Often, branding also includes "lifestyle profiling": research into a targeted consumer group's lifestyle and its residential preferences. In two Dutch case studies, we examine the extent to which this type of branding helps eventual buyers in social mix urban renewal to anticipate and develop a sense of home in their residential complexes and wider neighborhoods. We found
In many deprived urban neighbourhoods in the Netherlands strategies are deployed to attract highe... more In many deprived urban neighbourhoods in the Netherlands strategies are deployed to attract higher income groups from outside the neighbourhood. However, various studies on social mixing conclude that these higher income households moving to poor urban areas often remain symbolically and practically disengaged from the wider neighbourhood and its residents (Atkinson 2006, (van Eijk 2010) Savage e.a. 2005). This paper focuses on the ways in which residents of a recently constructed middle class semi-gated community in a poor Rotterdam neighbourhood experience and value (and establish boundaries between) their dwelling domain and the neighbourhood around it. Survey data and in-depth interviews with the residents of the complex are used to investigate their appreciation of, and sense of home in their new environment. Understanding how people can feel connected and disconnected to a neighbourhood where income levels are much lower than their own, will help to assess the effects of mixing strategies.
One of the arguments for 'social mix' urban renewal in low-income neighbourhoods is that the pres... more One of the arguments for 'social mix' urban renewal in low-income neighbourhoods is that the presence of middle-class residents would improve life chances for lower-income groups. However, according to various researchers, middle-class newcomers have little social interaction with the neighbourhood, do not feel at home there and make little use of the neighbourhood's public spaces and facilities. In short, they show disaffiliation with their mixed neighbourhoods, thus compromising the assumed positive effects of social mixing. Several studies, on the other hand, point to different factors that mediate this (dis)affiliation, such as newcomers' lifestyles, housing trajectories, the width of class and ethnic differences between newcomers and the existing population and the presence of neighbourhood shops and facilities that can cater to both groups. This relatively large set of factors suggests a need for detailed case-study research to understand neighbourhood affiliation of middle-class newcomers. We made a qualitative and quantitative study of a housing complex designed specifically for middle-class buyers with a 'diversity-liking lifestyle', in a poor neighbourhood in Rotterdam, the Netherlands. It has not been researched before how using the assumed preferences of diversity-liking middle-class households in dwelling design, for social mix, relates to the eventual residents' neighbourhood affiliation. The study yields hardly any disaffiliation in the sense of exclusionary spatial strategies: almost all residents use (semi-)public spaces in the neighbourhood on a day-today basis. Affiliation in terms of self-identification with the neighbourhood, however, is higher for residents with a diversity-liking lifestyle, and only the minority-ethnic residents use neighbourhood primary schools.
An important part of urban renewal Western European countries is aimed at differentiation of the ... more An important part of urban renewal Western European countries is aimed at differentiation of the housing stock. This is done through demolishing cheap (social) rental dwellings and building new houses for sale in these regained spaces. The policy practice and expected gains of social mixing through urban renewal are widely discussed in urban policy. Critics contest neighbourhood effects of poverty or ethnic concentration in these countries. In academic circles, the existing mixing policies have even been judged revanchist policies. Effects of urban renewal are criticized and often studies conclude with a strong plea for a programme strengthening the socio economic position of the neighbourhoods residents in stead of restructuring the housing stock. But what are the opinions of the residents? In many of the neighbourhoods with a dominant cheap rental housing stock selective migration processes have led to a population composition that is very diverse according to ethnicity and culture and more homogenous and vulnerable in economic terms. The rapid changes in the composition of the population have influenced the appreciation of the neighbourhood and its reputation in a negative way. How do these changes in composition of the population and the realized and planned urban policies affect everyday life in those transforming neighbourhoods for its diverse group of residents? And what conclusions should be drawn for social mixing and the renewal policies? The paper builds on the results of research in a Dutch postwar neighbourhood that has gone through long renewal processes and where the population has become much more diverse in recent years. In the case study that is presented here, it is concluded that a vast amount of the residents support the renewal plans for the part of the neighbourhood with a very low quality that resulted in a situation of ongoing concentration of ethnic minorities, amongst the a dominance of Antilleans, in the northern part and high liveability problems. Residents themselves come up with social mixing as a favourite living situation. Summarizing we could say that residents often expect: more differentiation = a good mix = decent people. But social mixing is not enough. Renewal should also comprise a guarantee for more liveability, more selectivity in allocating new dwellings. The current policy of urban renewal and social mixing corroborates the stance that social mixing policies must be assessed in their local context.
A+BE: Architecture and the Built Environment, 2018
For decades, the new housing estates that were built in the Netherlands after World War II had a ... more For decades, the new housing estates that were built in the Netherlands after World War II had a solid reputation as neighbourhoods of progress (Reijndorp & Van der Ven 1994). Young households were queuing up for a dwelling in these modernist urban areas, which were known for an abundance of light, air and space, though only higher-skilled and white-collar workers could afford to live there. But with growing prosperity and rising expectations for housing quality, more well-to-do households moved into new residential areas. They were replaced by low-income households who from the end of the twentieth century on were also of migrant descent. The identity and reputation of many of these early post-war areas thus changed. Often labelled problem areas, they have been characterized as concentrations of joblessness, social deprivation, ethnic minorities, conflicting lifestyles, criminality and vandalism (Klijn & Koolma 1987; Ministerie van VROM 1997; Prak & Priemus 1985). Neighbourhoods ch...
De inzet van leefstijlmethoden bij beheer en verdeling van woonruimte leveren een bescheiden bijd... more De inzet van leefstijlmethoden bij beheer en verdeling van woonruimte leveren een bescheiden bijdrage aan een hogere woonwaardering van bewoners. Leefstijl blijkt vooral een aanvullend instrument. Dat is de belangrijkste bevinding uit dit rapport: ´Soort bij soort, Leefstijlen in woonruimteverdeling en beheer´, op basis van het onderzoek dat is uitgevoerd door Onderzoeksinstituut OTB (TU Delft).
Woningcorporaties zien zich geconfronteerd met een grote verscheidenheid aan klanten. In het behe... more Woningcorporaties zien zich geconfronteerd met een grote verscheidenheid aan klanten. In het beheer en bij de woonruimteverdeling worstelen ze regelmatig met de diversiteit naar aard en levenswijze van hun bewoners. Sociale verhuurders kunnen – terecht – kandidaat-huurders niet uitsluiten op basis van verschil in leefstijl. Gelijktijdig zijn zij als verhuurder gehouden om hun huurders ‘ongestoord woongenot’ te bieden. Zij grijpen in door middel van (leef)regels en handhaving, maar ook door werkwijzen waarbij een grotere homogeniteit in leefstijl wordt beoogd. Dat gebeurt zowel op het vlak van wijkbeheer en woonruimteverdeling als op het vlak van gebieds- en projectontwikkeling. De toegenomen belangstelling voor het toepassen van leefstijlen in het woondomein heeft een kennisvraag met zich meegebracht. Dat geldt zeker ook voor de toepassing binnen de woonruimteverdeling. Meest basaal is wel de vraag wat we kunnen leren van de ervaringen die tot nu toe zijn opgedaan. Welke initiatieven zijn er genomen? Welke zijn vroegtijdig gestopt en waarom? Wat zijn de resultaten van toepassing van woningtoewijzing en beheer op basis van leefstijlen? Leidt het toepassen van die methoden tot een hogere woningwaardering van de bewoners? Vragen die we in dit onderzoek beantwoorden.
Uploads
Books by Andre Ouwehand
Papers by Andre Ouwehand
van verschil in leefstijl. Gelijktijdig zijn zij als verhuurder gehouden om hun huurders ‘ongestoord woongenot’ te bieden. Zij grijpen in door middel van (leef)regels en handhaving, maar ook door werkwijzen waarbij een grotere homogeniteit in leefstijl wordt beoogd. Dat gebeurt zowel op het vlak
van wijkbeheer en woonruimteverdeling als op het vlak van gebieds- en projectontwikkeling.
De toegenomen belangstelling voor het toepassen van leefstijlen in het woondomein heeft een kennisvraag met zich meegebracht. Dat geldt zeker ook voor de toepassing binnen de woonruimteverdeling. Meest basaal is wel de vraag wat we kunnen leren van de ervaringen die tot nu toe zijn opgedaan.
Welke initiatieven zijn er genomen? Welke zijn vroegtijdig gestopt en waarom? Wat zijn de resultaten van toepassing van woningtoewijzing en beheer op basis van leefstijlen? Leidt het toepassen van die methoden tot een hogere woningwaardering van de bewoners? Vragen die we in dit onderzoek beantwoorden.