Drafts by Abdulbaki Külük
Yeniçeriler, 2017
Osmanlı Devleti'nin sürekli ordusunu oluşturan ve doğrudan padişaha bağlı olan yaya, atlı ve tekn... more Osmanlı Devleti'nin sürekli ordusunu oluşturan ve doğrudan padişaha bağlı olan yaya, atlı ve teknik sınıftan asker ocaklarına verilen addır. Kapıkulu ocaklarının kurulmasından önceki dönemde Osmanlı Devleti'nin askeri gücünü yayalar ve müsellemler oluşturuyordu. Bu birlikler tımarlı sipahiler, akıncılar, azaplar, voynuklar, martoloslar ve cerahorlarla destekleniyordu.
I. Murad döneminde (1360-89) örgütsel kuruluşu tamamlanan kapıkulu ocakları, 16. yüzyılda yeniden düzenlendi. Bu yapıda, yaya ve atlı olarak iki ana sınıf vardı. Acemi oğlanları, yeniçeriler, cebeciler, topçular, top arabacıları yay sınıfını, sipahiler, silahdarlar, sağ ulufeciler, sol ulufeciler, sağ garipler, sol garipler de atlı sınıfı oluşturuyordu.
Yeniçeriler, Osmanlı Devleti'nin sınırlarında yaşayan Yunan, Sırp, Arnavut gibi Hristiyan topluluklardan toplanan yetim çocuklardan oluşmuştur. Padişahın çevresinde bulunan yaya askerlerdir ve hayatlarında hiç evlenmezler. Üç ayda bir ulufe adı verilen bir maaş alırlar savaşa gittiklerindeyse sefer bahşişi alırlardı. II.Mehmetten İtibaren Cülus Bahşişi Almak Gelenek olmuştu. Devletin ilk yüzyıllarında yararlı olan bu sistem, daha sonra bozulması ile değişik sorunları birlikte getirdi. Yeniçeri ocağı II. Mahmud tarafından 1826 yılında kaldırılmıştır.
Karahanlı Devlet Teşkilatı, 2017
Tarihte ki yeri ve tesirleri, kültür ve medeniyet tarihine katkıları düşünüldüğünde ilk büyük Müs... more Tarihte ki yeri ve tesirleri, kültür ve medeniyet tarihine katkıları düşünüldüğünde ilk büyük Müslüman Türk devleti olarak karşımıza çıkmaktadır. Karahanlılarla beraber Türklerin cihana hükmetme serüveni başlamıştır. İslamiyet’i seçmek, cihat anlayışını benimsemek, İ’lay-ı Kelimetullah idealiyle dünyaya nizam verecek bir yolun kapsını açmıştır, Karahanlılar. Her ne kadar Karahanlılar’da ki anlayış Devlet-i Aliyye-i Osmâniyye’de ki gibi olmasa da, bunun ilk adımını atmaları yönünden büyük önem arz etmektedir.
Karahanlı Devleti ile ilgili edindiğimiz birçok bilgi Yusuf Has Hacip tarafındandır. Kutadgu Bilig eserinde bizlere o döneme dair ışık tutmuştur. Ayrıca Kaşgarlı Mahmud’un Divanü Lügati’t Türk’ü, Edip Ahmet Yuknaki’nin Atabetü’l Hakaik’i de bu döneme rast gelmiş ve bizleri bilgilendirmiştir. Ancak, çok eski bir tarihte yaşamış bir devlet olduğundan Karahanlılar, açıkçası her konuda ve net bilgi elde etmek çok zor oldu. Günümüzde Karahanlılar dendiğinde iki isim akla gelmektedir; Omeljan Pritsak ve Reşat Genç. Reşat Genç, eserinde O. Pritsak’ı çokça eleştirmiştir; buradan anlayabiliriz net bilgi bulmanın zorluğunu.
Netice olarak, Karahanlılar İslami unsurları kendi geleneklerine adapte ederek bir Türk-İslam kültür ve medeniyetinin temsilcileri olmuşlardır. Karahanlı dönemi bilinmezse, Türk ve İslam tarihi kesintiye uğrar.
Conference Presentations by Abdulbaki Külük
1980 – 1990 Dönemi Türkiye Ekonomisi, 2018
“1980”, kuşkusuz, Türkiye ekonomisinin kritik dönemeçlerinden birisidir. İktisat tarihimizde “24 ... more “1980”, kuşkusuz, Türkiye ekonomisinin kritik dönemeçlerinden birisidir. İktisat tarihimizde “24 Ocak Kararları” diye anılan dönüşüm, 12 Eylül müdahalesinin antidemokratik koşulları altında perçinlenerek Türkiye ekonomisinin uluslararası yeni iş bölümü içerisindeki konumunu değiştirmeyi amaçlamaktaydı. “Neoliberal model” diye de adlandırılan bu süreçte Türkiye kalkınma stratejisini giderek sanayileşme perspektifinden kaydırarak, küresel ekonomiye finansal rant gelirleri yoluyla eklemlenen hizmet sektörü ile, düşük katma değerli ve görece basitleştirilmiş teknolojilere dayalı taşeron bir sanayi inşasına girişti. Bu süreçte ulusal ekonomi içerisinde sanayinin ağırlığı giderek gerilerken, emeğin ulusal gelirden aldığı payda önemli düşüşler görüldü. Türkiye, yurt içinde emek gelirlerinin göreceli olarak güçlendirilerek toplam talebin canlı tutulmasına dayalı, ithal ikameci sanayileşme stratejisi yerine, ücret maliyetlerinin bastırılmasını hedefleyen ve toplam talebin öncelikle ihracat pazarlarına dayandırıldığı bir hizmet ekonomisi modelini izlemeye yöneltildi. Bu çalışma da, yaşanan bu gelişmeler ışığında 1980- 1990 yılları arası Türkiye iktisadi hayatında yaşananlar anlatılacaktır.
Uploads
Drafts by Abdulbaki Külük
I. Murad döneminde (1360-89) örgütsel kuruluşu tamamlanan kapıkulu ocakları, 16. yüzyılda yeniden düzenlendi. Bu yapıda, yaya ve atlı olarak iki ana sınıf vardı. Acemi oğlanları, yeniçeriler, cebeciler, topçular, top arabacıları yay sınıfını, sipahiler, silahdarlar, sağ ulufeciler, sol ulufeciler, sağ garipler, sol garipler de atlı sınıfı oluşturuyordu.
Yeniçeriler, Osmanlı Devleti'nin sınırlarında yaşayan Yunan, Sırp, Arnavut gibi Hristiyan topluluklardan toplanan yetim çocuklardan oluşmuştur. Padişahın çevresinde bulunan yaya askerlerdir ve hayatlarında hiç evlenmezler. Üç ayda bir ulufe adı verilen bir maaş alırlar savaşa gittiklerindeyse sefer bahşişi alırlardı. II.Mehmetten İtibaren Cülus Bahşişi Almak Gelenek olmuştu. Devletin ilk yüzyıllarında yararlı olan bu sistem, daha sonra bozulması ile değişik sorunları birlikte getirdi. Yeniçeri ocağı II. Mahmud tarafından 1826 yılında kaldırılmıştır.
Karahanlı Devleti ile ilgili edindiğimiz birçok bilgi Yusuf Has Hacip tarafındandır. Kutadgu Bilig eserinde bizlere o döneme dair ışık tutmuştur. Ayrıca Kaşgarlı Mahmud’un Divanü Lügati’t Türk’ü, Edip Ahmet Yuknaki’nin Atabetü’l Hakaik’i de bu döneme rast gelmiş ve bizleri bilgilendirmiştir. Ancak, çok eski bir tarihte yaşamış bir devlet olduğundan Karahanlılar, açıkçası her konuda ve net bilgi elde etmek çok zor oldu. Günümüzde Karahanlılar dendiğinde iki isim akla gelmektedir; Omeljan Pritsak ve Reşat Genç. Reşat Genç, eserinde O. Pritsak’ı çokça eleştirmiştir; buradan anlayabiliriz net bilgi bulmanın zorluğunu.
Netice olarak, Karahanlılar İslami unsurları kendi geleneklerine adapte ederek bir Türk-İslam kültür ve medeniyetinin temsilcileri olmuşlardır. Karahanlı dönemi bilinmezse, Türk ve İslam tarihi kesintiye uğrar.
Conference Presentations by Abdulbaki Külük
I. Murad döneminde (1360-89) örgütsel kuruluşu tamamlanan kapıkulu ocakları, 16. yüzyılda yeniden düzenlendi. Bu yapıda, yaya ve atlı olarak iki ana sınıf vardı. Acemi oğlanları, yeniçeriler, cebeciler, topçular, top arabacıları yay sınıfını, sipahiler, silahdarlar, sağ ulufeciler, sol ulufeciler, sağ garipler, sol garipler de atlı sınıfı oluşturuyordu.
Yeniçeriler, Osmanlı Devleti'nin sınırlarında yaşayan Yunan, Sırp, Arnavut gibi Hristiyan topluluklardan toplanan yetim çocuklardan oluşmuştur. Padişahın çevresinde bulunan yaya askerlerdir ve hayatlarında hiç evlenmezler. Üç ayda bir ulufe adı verilen bir maaş alırlar savaşa gittiklerindeyse sefer bahşişi alırlardı. II.Mehmetten İtibaren Cülus Bahşişi Almak Gelenek olmuştu. Devletin ilk yüzyıllarında yararlı olan bu sistem, daha sonra bozulması ile değişik sorunları birlikte getirdi. Yeniçeri ocağı II. Mahmud tarafından 1826 yılında kaldırılmıştır.
Karahanlı Devleti ile ilgili edindiğimiz birçok bilgi Yusuf Has Hacip tarafındandır. Kutadgu Bilig eserinde bizlere o döneme dair ışık tutmuştur. Ayrıca Kaşgarlı Mahmud’un Divanü Lügati’t Türk’ü, Edip Ahmet Yuknaki’nin Atabetü’l Hakaik’i de bu döneme rast gelmiş ve bizleri bilgilendirmiştir. Ancak, çok eski bir tarihte yaşamış bir devlet olduğundan Karahanlılar, açıkçası her konuda ve net bilgi elde etmek çok zor oldu. Günümüzde Karahanlılar dendiğinde iki isim akla gelmektedir; Omeljan Pritsak ve Reşat Genç. Reşat Genç, eserinde O. Pritsak’ı çokça eleştirmiştir; buradan anlayabiliriz net bilgi bulmanın zorluğunu.
Netice olarak, Karahanlılar İslami unsurları kendi geleneklerine adapte ederek bir Türk-İslam kültür ve medeniyetinin temsilcileri olmuşlardır. Karahanlı dönemi bilinmezse, Türk ve İslam tarihi kesintiye uğrar.