Utilitarianism is based on the idea that human beings are inclined to increase pleasure and avoid... more Utilitarianism is based on the idea that human beings are inclined to increase pleasure and avoid pain. Although Mill agrees with this idea, he distinguishes higher from lower pleasures considering their quality. Higher pleasures result from the employment of higher faculties but lower pleasures result from satisfying bodily desires. Mill argues that those who know both, prefer higher pleasures. According to Mill, virtue brings out higher pleasures. It means that exercising virtue gives one higher pleasure which is more valuable. This is why virtue is considered valuable. This view is subjected to strong criticisms. In this study, it will be argued that although Mill's account can be defended against some of them, it leads to a contradiction. It will also be argued that this contradiction is caused by Mill's desire to give an empirical explanation for virtue and his account has a problem with providing an epistemological foundation for it. ERDEMLE İLGİSİNDE MİLL'İN FAYDACI AHLAK ANLAYIŞININ ELEŞTİRİSİ Öz Ahlaki faydacılık, insanın doğası gereği acıdan kaçan ve hazza yönelen bir varlık olduğu düşüncesinden hareket eder. Mill, bu görüşe katılmakla birlikte, yüksek hazlar ve alçak hazlar arasında bir ayrıma gider. Bu ayrım, hazzın niceliğini değil, niteliğini gözeterek yapılan bir ayrımdır. Yüksek hazlar, yüksek yetilerin işleyişi sonucunda elde edilen hazlardır. Alçak hazlar ise, doğal arzuların tatmin edilmesi sonucu elde edilen hazlardır. Mill'e göre, erdemler, yüksek hazlar getiren şeyler arasındadır, yani erdemli davranmak, doğal arzularımızı tatmin etmekten daha fazla ve daha değerli bir haz verir. Bu yüzden, erdem, değerlidir. Mill'in erdemle ilgili bu görüşü, çeşitli eleştirilere maruz kalmıştır. Bu çalışmada, Mill'in görüşlerinin, bu eleştirilere karşı savunulabilse de, kendi içinde bir çelişkiye yol açtığı öne sürülecektir. Bu çelişkinin Arlı Çil, D. (2021). The critique of Mill's utilitarianism concerning virtue. Humanitas, 9(17), 45-58 46 nedenin, Mill'in erdemle ilgili görüşlerini deneysel olarak kanıtlamaya çalışma çabası olduğu ve Mill'in faydacı ahlak anlayışının, erdemin bilgisel temelini açıklama konusunda yetersiz kaldığı iddia edilecektir.
Özet Schopenhauer'e göre, insan, hem bilen yanı hem de isteyen yanı olan ikili bir varlıktır. İns... more Özet Schopenhauer'e göre, insan, hem bilen yanı hem de isteyen yanı olan ikili bir varlıktır. İnsanlar arasındaki farkı belirleyen de istemeleri ve bilgileri arasındaki ilişkinin türüdür. Bu ilişki, temelde iki farklı insan tipini ortaya çıkarır. İlki, özgür olmayan, bilgisi istemesinin emrinde olan, yani nedensel bağlantılar içerisinde yaşayan insandır. Bilgisi istemesinin elinde olan insanın yapıp etmeleri eğilimleri tarafından belirlenir. O, istemesinin kölesi olur. İstemesinin kölesi olan insanın eylemlerinin temelinde bencillik yatar. İkincisi, özgür olan, sarsıntılı bir görme anında temel istemenin ne olduğunu açık seçik görmüş, onun tek tek şeylerde oynadığı sonu gelmeyen oyunu kavramış ve bu oyuna hayır diyerek kendi istemesini kırmış insandır. Bu sarsıntılı görme anını yaşamakla ve kendi istemesine hayır demekle o, bugüne kadar geliştirdiği ve eylemlerini zorunlu olarak belirleyen karakterini "silmiştir". Bu insan, tek tek durumların ve nedensel bağlar dünyasının ötesini görebilen ve bugüne kadar istenmemiş olan şeyleri isteyen insandır. Bu makalede, Steven Spielberg'in Schindler's List (Schindler'in Listesi, 1993) filminde Schopenhauer'in bahsettiği iki insan tipinin görülebileceği öne sürülmektedir. Filmde, Plaszow kampının komutanı Amon Goeth, istemesinin tutsağı olan, kendi istemesini onaylayarak başkalarının istemesini değilleyen, kendi çektiği acıları hafifletmek için başkalarına acı çektiren ve bundan zevk alan özgür olmayan insanı temsil etmektedir. Buna karşılık, Oskar Schindler, sarsıntılı bir görme anında kişiliğini aşarak temel istemenin yapısını kavramış ve onun oyuncağı olmayı kendi istemesine hayır diyerek reddetmiş, böylece o ana kadar eylemlerini belirleyen karakterini silip atmış bir insan olarak karşımıza çıkar. O, insanlara ve bütün varolanlara kendi istemesiyle bağ kurmadan, çıkarlarıyla ilgisini düşünmeden bakabilen, nedensel ilişkilerin ötesine geçebilen özgür insandır.
Öz Bu çalışmanın amacı, Wittgenstein'ın Felsefi Soruşturmalar'da ortaya koyduğu dil ve anlam görü... more Öz Bu çalışmanın amacı, Wittgenstein'ın Felsefi Soruşturmalar'da ortaya koyduğu dil ve anlam görüşünün, Kartezyen felsefenin öne sürdüğü dil ve anlam görüşünün eleştirisi olarak ele alınabileceğini ortaya koymaktır. Bu amaçla, öncelikle, Descartes'ın, kişinin kendi bilinç içeriklerine doğrudan erişimi olduğu varsayımından hareketle geliştirdiği ve özel bir dilin olanaklı olduğu düşüncesini içeren dil ve anlamla ilgili görüşlerine yer verilmiştir. Descartes'a göre anlam, dilin, kişiye özel zihin içerikleriyle ilişkilendirilmesi sonucunda oluşur. Bu görüş bizi, ortak bir anlamın olanaklı olmaması gibi bazı sorunlarla baş başa bırakır. Çalışmanın ikinci bölümünde, Wittgenstein'ın Kartezyen anlam görüşüne yönelik eleştirileri ortaya konulmuş; dil oyunları ve "özel dil argümanı"na dayanarak anlamın kişiye özel bir şekilde zihin içeriklerine gönderimde bulunarak değil, dil oyunları çerçevesinde, sosyal bir uzlaşıma dayanarak oluşturulduğu gösterilmiştir. Abstract In this study, it is argued that Wittgenstein's ideas on language and meaning in the Philosophical Investigations can be evaluated as an objection to Cartesian view of (language and) meaning. With this aim, first, Descartes' thoughts on language and meaning is presented. Assuming that one has a direct access to the contents of his own mind, Descartes argues that private language is possible. According to Descartes, meaning is created through a relation between language and the contents of one's own mind. This view faces us with the problem of the impossibility of a meaning which is shared by all. In the second part of the study, Wittgenstein's criticisms against Cartesian theory of meaning is presented with reference to language games and private language argument. And it is showed that meaning cannot be created in a way which is special to the subject by referring to mental contents, but it is created publicly through social agreement in language games.
Öz: Ludwig Wittgenstein'ın dil, doğruluk ve anlam ile ilgili düşünceleri birinci dönem ve ikinci ... more Öz: Ludwig Wittgenstein'ın dil, doğruluk ve anlam ile ilgili düşünceleri birinci dönem ve ikinci dönem olarak ele alınmaktadır. Wittgenstein, birinci döneminde, dilin ve düşüncenin dünyayı resmettiğini öne sürmüştür. Doğruluk ve anlam, resim teorisi bağlamında ortaya çıkmaktadır. İkinci döneminde bu düşüncesini terk ederek, pragmatik bir yaklaşım benimsemiş ve dilin sosyal boyutuna yönelmiştir. Bu makalenin temel amacı, Wittgenstein'ın birinci dönemindeki resim teorisi ve anlamla ilgili düşüncelerini ortaya koymak ve bu düşüncelerin barındırdığı sorunlar üzerinde durmaktır. Bu bağlamda, filozofun, birinci dönem düşüncelerini geliştirdiği Tractatus Logico-Philosophicus eseri çerçevesinde dil, doğruluk ve anlamla ilgili görüşleri detaylı olarak incelenerek bu görüşlerin içerdiği sorunlar ortaya konulacak ve bu sorunlara yönelik olası çözüm önerileri tartışılacaktır. Abstract: Wittgenstein's thoughts on language, truth and meaning are analyzed in two periods. In the first period, Wittgenstein argues that language pictures external reality in the mind. Truth and meaning shows up in the context of the picture theory. In the second period, he abandons this view by adopting a more pragmatic approach and focuses on the social dimension of language. This article aims to lay out Wittgenstein's thoughts on picture theory and meaning and its problems in his early period. In this context, his thoughts on language, truth and meaning in his early period will be analyzed, and the problems contained in these thoughts and possible solutions will be discussed with reference to Tractatus Logico-Philosophicus.
The aim of this study is to investigate the possibility of unity within civil society by appealin... more The aim of this study is to investigate the possibility of unity within civil society by appealing to Hegel's thoughts mainly focusing on the Philosophy of Right. It will be argued that Hegel's theory of the corporation and recognition provide the ground for this unity. According to Hegel, civil society cannot be characterized as a social unit which is dominated by relations that are merely built on self-interests. He argues that the unity can be developed among the members of civil society on the ground of the recognition provided in the corporation. The corporation develops unity by combining particular interests of the individuals and common ends of the corporation through the activity performed. It does that by providing mutual recognition. The mutual recognition provided within the corporation constitutes the basis of the unity created in civil society. In this article, it is concluded that Hegel's theory of mutual recognition might be helpful in showing that unity can be developed within society, but his theory of the corporation is not adaptable today.
As people who live in modern ages, technology occupies a great place in our lives. In the way how... more As people who live in modern ages, technology occupies a great place in our lives. In the way how we relate to technology, we regard it as a means to an end. We use technology in the service of our needs. But we also blame technology for dissolving human relations and controlling our lives. My claim in this paper is that technology in itself cannot be hold responsible for this unwelcome scene alone. There is also the role of the way how we relate to technology. Therefore, we should question what technology is in itself regardless of its service. Heidegger in The Question Concerning Technology claims that technology cannot be understood instrumentally but as a mode of revealing. In this revealing the truth, in the sense of aletheia, happens. Thus, if we consider technology as a place where truth happens, we can reconstruct our relation to it.
Bu çalışmanın amacı Heidegger’in ortaya koymuş olduğu dil anlayışını incelemektir. Fakat Heidegge... more Bu çalışmanın amacı Heidegger’in ortaya koymuş olduğu dil anlayışını incelemektir. Fakat Heidegger’in dil ile ilgili görüşleri, Varlıkla ilgili görüşlerinden bağımsız olarak ele alınamaz. Düşünürün en çok alıntı yapılan “dil, varlığın evidir” sözü bu belirlemeyi özetler niteliktedir. Bu nedenle Heidegger’in varlık ve dil ile ilgili görüşleri arasındaki ilişki düşünme bağlamında ele alınacaktır. Bu amaçla, öncelikle, Heidegger’in dil görüşünün diğer dil görüşleri ile farkı ortaya konacaktır. Daha sonra Varlık, dil ve düşünme arasındaki ilişkiye yer verilecektir. Son olarak da ‘dilin Varlığın hakikatinin açığa çıktığı yer’ olduğu belirlemesi üzerinde durulacaktır. Heidegger’e göre Varlığın hakikati ancak kökensel düşünme aracılığıyla şairler ve düşünürlerin sözlerinde açığa çıkabilir.
Patikalar ve Yollar: Felsefe Araştırmaları I, 2020
"Değer" ve "değerler" kavramları, hem felsefede hem de eğitim alanında üzerinde durulan kavramlar... more "Değer" ve "değerler" kavramları, hem felsefede hem de eğitim alanında üzerinde durulan kavramlardandır. Eğitimle ilgili yapılan tanımları incelediğimizde, eğitimin sadece bilgi ve beceri kazandırma değil, aynı zamanda değerler aktarma süreci olarak ele alındığını görürüz. Bu nedenle, eğitim felsefesi alanında yapılan çalışmalarda, eğitimde "değerler" konusunun önemi vurgulanmaktadır. "Değer felsefesi", epistemoloji, ontoloji ve politika ile birlikte eğitim felsefesinin dört önemli boyutundan biri olarak görülmektedir. Eğitimde değerlerin öneminin fark edilmesi, günümüzde "değerler eğitimi" ile ilgili çalışmaların yapılmasına hatta değerler eğitiminin, eğitim müfredatında yer almasına yol açmıştır. Fakat değerler eğitimi verilirken, değer ve değerler kavramlarının netleşmediği, muğlak veya göreli bir şekilde ele alındıkları görülmektedir. Bu muğlaklık ve görelilik de, bazı problemlere yol açmaktadır. Bu nedenle, değerler eğitimi konusunda yapılacak çalışmalarda, değerlerin ne olduğunun açık olarak ortaya koyulması gerekir. Bu da, felsefenin temel işlevlerinden biri olan "kavramların tanımlanması" ile ilgilidir. Başka bir deyişle, değerler eğitimi ile ilgili yapılan çalışmaların felsefeden kopmaması, felsefeden hareketle temellendirilen değer ve değerlerin bilgisi ile hareket etmesi gerekmektedir. Bu amaçla, üç bölümde değerlendirilebilecek bu çalışmanın ilk bölümünde, eğitimde değerler konusunun önemi üzerinde durulacak, değer ve değerler kavramları ile ilgili yanlış anlamalar ele alınarak bu yanlış anlamaların doğurduğu sorunlar tartışılacaktır. İkinci bölümde, Nietzsche ve Kuçuradi'nin görüşlerinden hareketle değer ve değerler kavramlarının nasıl tanımlanabileceği ortaya koyulacak ve son bölümde de, bu kavramların açık ve seçik bilgisinden hareketle gerçekleştirilen değerler eğitiminin önemi ve gerekliliği üzerinde durulacaktır. Bu çalışma kapsamında, eğitim kavramı genel olarak ele alınmakla birlikte, değerler eğitiminin öneminden bahsedilirken, daha çok kurumsal eğitim bağlamı düşünülmektedir.
Utilitarianism is based on the idea that human beings are inclined to increase pleasure and avoid... more Utilitarianism is based on the idea that human beings are inclined to increase pleasure and avoid pain. Although Mill agrees with this idea, he distinguishes higher from lower pleasures considering their quality. Higher pleasures result from the employment of higher faculties but lower pleasures result from satisfying bodily desires. Mill argues that those who know both, prefer higher pleasures. According to Mill, virtue brings out higher pleasures. It means that exercising virtue gives one higher pleasure which is more valuable. This is why virtue is considered valuable. This view is subjected to strong criticisms. In this study, it will be argued that although Mill's account can be defended against some of them, it leads to a contradiction. It will also be argued that this contradiction is caused by Mill's desire to give an empirical explanation for virtue and his account has a problem with providing an epistemological foundation for it. ERDEMLE İLGİSİNDE MİLL'İN FAYDACI AHLAK ANLAYIŞININ ELEŞTİRİSİ Öz Ahlaki faydacılık, insanın doğası gereği acıdan kaçan ve hazza yönelen bir varlık olduğu düşüncesinden hareket eder. Mill, bu görüşe katılmakla birlikte, yüksek hazlar ve alçak hazlar arasında bir ayrıma gider. Bu ayrım, hazzın niceliğini değil, niteliğini gözeterek yapılan bir ayrımdır. Yüksek hazlar, yüksek yetilerin işleyişi sonucunda elde edilen hazlardır. Alçak hazlar ise, doğal arzuların tatmin edilmesi sonucu elde edilen hazlardır. Mill'e göre, erdemler, yüksek hazlar getiren şeyler arasındadır, yani erdemli davranmak, doğal arzularımızı tatmin etmekten daha fazla ve daha değerli bir haz verir. Bu yüzden, erdem, değerlidir. Mill'in erdemle ilgili bu görüşü, çeşitli eleştirilere maruz kalmıştır. Bu çalışmada, Mill'in görüşlerinin, bu eleştirilere karşı savunulabilse de, kendi içinde bir çelişkiye yol açtığı öne sürülecektir. Bu çelişkinin Arlı Çil, D. (2021). The critique of Mill's utilitarianism concerning virtue. Humanitas, 9(17), 45-58 46 nedenin, Mill'in erdemle ilgili görüşlerini deneysel olarak kanıtlamaya çalışma çabası olduğu ve Mill'in faydacı ahlak anlayışının, erdemin bilgisel temelini açıklama konusunda yetersiz kaldığı iddia edilecektir.
Özet Schopenhauer'e göre, insan, hem bilen yanı hem de isteyen yanı olan ikili bir varlıktır. İns... more Özet Schopenhauer'e göre, insan, hem bilen yanı hem de isteyen yanı olan ikili bir varlıktır. İnsanlar arasındaki farkı belirleyen de istemeleri ve bilgileri arasındaki ilişkinin türüdür. Bu ilişki, temelde iki farklı insan tipini ortaya çıkarır. İlki, özgür olmayan, bilgisi istemesinin emrinde olan, yani nedensel bağlantılar içerisinde yaşayan insandır. Bilgisi istemesinin elinde olan insanın yapıp etmeleri eğilimleri tarafından belirlenir. O, istemesinin kölesi olur. İstemesinin kölesi olan insanın eylemlerinin temelinde bencillik yatar. İkincisi, özgür olan, sarsıntılı bir görme anında temel istemenin ne olduğunu açık seçik görmüş, onun tek tek şeylerde oynadığı sonu gelmeyen oyunu kavramış ve bu oyuna hayır diyerek kendi istemesini kırmış insandır. Bu sarsıntılı görme anını yaşamakla ve kendi istemesine hayır demekle o, bugüne kadar geliştirdiği ve eylemlerini zorunlu olarak belirleyen karakterini "silmiştir". Bu insan, tek tek durumların ve nedensel bağlar dünyasının ötesini görebilen ve bugüne kadar istenmemiş olan şeyleri isteyen insandır. Bu makalede, Steven Spielberg'in Schindler's List (Schindler'in Listesi, 1993) filminde Schopenhauer'in bahsettiği iki insan tipinin görülebileceği öne sürülmektedir. Filmde, Plaszow kampının komutanı Amon Goeth, istemesinin tutsağı olan, kendi istemesini onaylayarak başkalarının istemesini değilleyen, kendi çektiği acıları hafifletmek için başkalarına acı çektiren ve bundan zevk alan özgür olmayan insanı temsil etmektedir. Buna karşılık, Oskar Schindler, sarsıntılı bir görme anında kişiliğini aşarak temel istemenin yapısını kavramış ve onun oyuncağı olmayı kendi istemesine hayır diyerek reddetmiş, böylece o ana kadar eylemlerini belirleyen karakterini silip atmış bir insan olarak karşımıza çıkar. O, insanlara ve bütün varolanlara kendi istemesiyle bağ kurmadan, çıkarlarıyla ilgisini düşünmeden bakabilen, nedensel ilişkilerin ötesine geçebilen özgür insandır.
Öz Bu çalışmanın amacı, Wittgenstein'ın Felsefi Soruşturmalar'da ortaya koyduğu dil ve anlam görü... more Öz Bu çalışmanın amacı, Wittgenstein'ın Felsefi Soruşturmalar'da ortaya koyduğu dil ve anlam görüşünün, Kartezyen felsefenin öne sürdüğü dil ve anlam görüşünün eleştirisi olarak ele alınabileceğini ortaya koymaktır. Bu amaçla, öncelikle, Descartes'ın, kişinin kendi bilinç içeriklerine doğrudan erişimi olduğu varsayımından hareketle geliştirdiği ve özel bir dilin olanaklı olduğu düşüncesini içeren dil ve anlamla ilgili görüşlerine yer verilmiştir. Descartes'a göre anlam, dilin, kişiye özel zihin içerikleriyle ilişkilendirilmesi sonucunda oluşur. Bu görüş bizi, ortak bir anlamın olanaklı olmaması gibi bazı sorunlarla baş başa bırakır. Çalışmanın ikinci bölümünde, Wittgenstein'ın Kartezyen anlam görüşüne yönelik eleştirileri ortaya konulmuş; dil oyunları ve "özel dil argümanı"na dayanarak anlamın kişiye özel bir şekilde zihin içeriklerine gönderimde bulunarak değil, dil oyunları çerçevesinde, sosyal bir uzlaşıma dayanarak oluşturulduğu gösterilmiştir. Abstract In this study, it is argued that Wittgenstein's ideas on language and meaning in the Philosophical Investigations can be evaluated as an objection to Cartesian view of (language and) meaning. With this aim, first, Descartes' thoughts on language and meaning is presented. Assuming that one has a direct access to the contents of his own mind, Descartes argues that private language is possible. According to Descartes, meaning is created through a relation between language and the contents of one's own mind. This view faces us with the problem of the impossibility of a meaning which is shared by all. In the second part of the study, Wittgenstein's criticisms against Cartesian theory of meaning is presented with reference to language games and private language argument. And it is showed that meaning cannot be created in a way which is special to the subject by referring to mental contents, but it is created publicly through social agreement in language games.
Öz: Ludwig Wittgenstein'ın dil, doğruluk ve anlam ile ilgili düşünceleri birinci dönem ve ikinci ... more Öz: Ludwig Wittgenstein'ın dil, doğruluk ve anlam ile ilgili düşünceleri birinci dönem ve ikinci dönem olarak ele alınmaktadır. Wittgenstein, birinci döneminde, dilin ve düşüncenin dünyayı resmettiğini öne sürmüştür. Doğruluk ve anlam, resim teorisi bağlamında ortaya çıkmaktadır. İkinci döneminde bu düşüncesini terk ederek, pragmatik bir yaklaşım benimsemiş ve dilin sosyal boyutuna yönelmiştir. Bu makalenin temel amacı, Wittgenstein'ın birinci dönemindeki resim teorisi ve anlamla ilgili düşüncelerini ortaya koymak ve bu düşüncelerin barındırdığı sorunlar üzerinde durmaktır. Bu bağlamda, filozofun, birinci dönem düşüncelerini geliştirdiği Tractatus Logico-Philosophicus eseri çerçevesinde dil, doğruluk ve anlamla ilgili görüşleri detaylı olarak incelenerek bu görüşlerin içerdiği sorunlar ortaya konulacak ve bu sorunlara yönelik olası çözüm önerileri tartışılacaktır. Abstract: Wittgenstein's thoughts on language, truth and meaning are analyzed in two periods. In the first period, Wittgenstein argues that language pictures external reality in the mind. Truth and meaning shows up in the context of the picture theory. In the second period, he abandons this view by adopting a more pragmatic approach and focuses on the social dimension of language. This article aims to lay out Wittgenstein's thoughts on picture theory and meaning and its problems in his early period. In this context, his thoughts on language, truth and meaning in his early period will be analyzed, and the problems contained in these thoughts and possible solutions will be discussed with reference to Tractatus Logico-Philosophicus.
The aim of this study is to investigate the possibility of unity within civil society by appealin... more The aim of this study is to investigate the possibility of unity within civil society by appealing to Hegel's thoughts mainly focusing on the Philosophy of Right. It will be argued that Hegel's theory of the corporation and recognition provide the ground for this unity. According to Hegel, civil society cannot be characterized as a social unit which is dominated by relations that are merely built on self-interests. He argues that the unity can be developed among the members of civil society on the ground of the recognition provided in the corporation. The corporation develops unity by combining particular interests of the individuals and common ends of the corporation through the activity performed. It does that by providing mutual recognition. The mutual recognition provided within the corporation constitutes the basis of the unity created in civil society. In this article, it is concluded that Hegel's theory of mutual recognition might be helpful in showing that unity can be developed within society, but his theory of the corporation is not adaptable today.
As people who live in modern ages, technology occupies a great place in our lives. In the way how... more As people who live in modern ages, technology occupies a great place in our lives. In the way how we relate to technology, we regard it as a means to an end. We use technology in the service of our needs. But we also blame technology for dissolving human relations and controlling our lives. My claim in this paper is that technology in itself cannot be hold responsible for this unwelcome scene alone. There is also the role of the way how we relate to technology. Therefore, we should question what technology is in itself regardless of its service. Heidegger in The Question Concerning Technology claims that technology cannot be understood instrumentally but as a mode of revealing. In this revealing the truth, in the sense of aletheia, happens. Thus, if we consider technology as a place where truth happens, we can reconstruct our relation to it.
Bu çalışmanın amacı Heidegger’in ortaya koymuş olduğu dil anlayışını incelemektir. Fakat Heidegge... more Bu çalışmanın amacı Heidegger’in ortaya koymuş olduğu dil anlayışını incelemektir. Fakat Heidegger’in dil ile ilgili görüşleri, Varlıkla ilgili görüşlerinden bağımsız olarak ele alınamaz. Düşünürün en çok alıntı yapılan “dil, varlığın evidir” sözü bu belirlemeyi özetler niteliktedir. Bu nedenle Heidegger’in varlık ve dil ile ilgili görüşleri arasındaki ilişki düşünme bağlamında ele alınacaktır. Bu amaçla, öncelikle, Heidegger’in dil görüşünün diğer dil görüşleri ile farkı ortaya konacaktır. Daha sonra Varlık, dil ve düşünme arasındaki ilişkiye yer verilecektir. Son olarak da ‘dilin Varlığın hakikatinin açığa çıktığı yer’ olduğu belirlemesi üzerinde durulacaktır. Heidegger’e göre Varlığın hakikati ancak kökensel düşünme aracılığıyla şairler ve düşünürlerin sözlerinde açığa çıkabilir.
Patikalar ve Yollar: Felsefe Araştırmaları I, 2020
"Değer" ve "değerler" kavramları, hem felsefede hem de eğitim alanında üzerinde durulan kavramlar... more "Değer" ve "değerler" kavramları, hem felsefede hem de eğitim alanında üzerinde durulan kavramlardandır. Eğitimle ilgili yapılan tanımları incelediğimizde, eğitimin sadece bilgi ve beceri kazandırma değil, aynı zamanda değerler aktarma süreci olarak ele alındığını görürüz. Bu nedenle, eğitim felsefesi alanında yapılan çalışmalarda, eğitimde "değerler" konusunun önemi vurgulanmaktadır. "Değer felsefesi", epistemoloji, ontoloji ve politika ile birlikte eğitim felsefesinin dört önemli boyutundan biri olarak görülmektedir. Eğitimde değerlerin öneminin fark edilmesi, günümüzde "değerler eğitimi" ile ilgili çalışmaların yapılmasına hatta değerler eğitiminin, eğitim müfredatında yer almasına yol açmıştır. Fakat değerler eğitimi verilirken, değer ve değerler kavramlarının netleşmediği, muğlak veya göreli bir şekilde ele alındıkları görülmektedir. Bu muğlaklık ve görelilik de, bazı problemlere yol açmaktadır. Bu nedenle, değerler eğitimi konusunda yapılacak çalışmalarda, değerlerin ne olduğunun açık olarak ortaya koyulması gerekir. Bu da, felsefenin temel işlevlerinden biri olan "kavramların tanımlanması" ile ilgilidir. Başka bir deyişle, değerler eğitimi ile ilgili yapılan çalışmaların felsefeden kopmaması, felsefeden hareketle temellendirilen değer ve değerlerin bilgisi ile hareket etmesi gerekmektedir. Bu amaçla, üç bölümde değerlendirilebilecek bu çalışmanın ilk bölümünde, eğitimde değerler konusunun önemi üzerinde durulacak, değer ve değerler kavramları ile ilgili yanlış anlamalar ele alınarak bu yanlış anlamaların doğurduğu sorunlar tartışılacaktır. İkinci bölümde, Nietzsche ve Kuçuradi'nin görüşlerinden hareketle değer ve değerler kavramlarının nasıl tanımlanabileceği ortaya koyulacak ve son bölümde de, bu kavramların açık ve seçik bilgisinden hareketle gerçekleştirilen değerler eğitiminin önemi ve gerekliliği üzerinde durulacaktır. Bu çalışma kapsamında, eğitim kavramı genel olarak ele alınmakla birlikte, değerler eğitiminin öneminden bahsedilirken, daha çok kurumsal eğitim bağlamı düşünülmektedir.
Uploads
Papers by Dilek Arlı Çil
ERDEMLE İLGİSİNDE MİLL'İN FAYDACI AHLAK ANLAYIŞININ ELEŞTİRİSİ Öz Ahlaki faydacılık, insanın doğası gereği acıdan kaçan ve hazza yönelen bir varlık olduğu düşüncesinden hareket eder. Mill, bu görüşe katılmakla birlikte, yüksek hazlar ve alçak hazlar arasında bir ayrıma gider. Bu ayrım, hazzın niceliğini değil, niteliğini gözeterek yapılan bir ayrımdır. Yüksek hazlar, yüksek yetilerin işleyişi sonucunda elde edilen hazlardır. Alçak hazlar ise, doğal arzuların tatmin edilmesi sonucu elde edilen hazlardır. Mill'e göre, erdemler, yüksek hazlar getiren şeyler arasındadır, yani erdemli davranmak, doğal arzularımızı tatmin etmekten daha fazla ve daha değerli bir haz verir. Bu yüzden, erdem, değerlidir. Mill'in erdemle ilgili bu görüşü, çeşitli eleştirilere maruz kalmıştır. Bu çalışmada, Mill'in görüşlerinin, bu eleştirilere karşı savunulabilse de, kendi içinde bir çelişkiye yol açtığı öne sürülecektir. Bu çelişkinin Arlı Çil, D. (2021). The critique of Mill's utilitarianism concerning virtue. Humanitas, 9(17), 45-58 46 nedenin, Mill'in erdemle ilgili görüşlerini deneysel olarak kanıtlamaya çalışma çabası olduğu ve Mill'in faydacı ahlak anlayışının, erdemin bilgisel temelini açıklama konusunda yetersiz kaldığı iddia edilecektir.
Abstract: Wittgenstein's thoughts on language, truth and meaning are analyzed in two periods. In the first period, Wittgenstein argues that language pictures external reality in the mind. Truth and meaning shows up in the context of the picture theory. In the second period, he abandons this view by adopting a more pragmatic approach and focuses on the social dimension of language. This article aims to lay out Wittgenstein's thoughts on picture theory and meaning and its problems in his early period. In this context, his thoughts on language, truth and meaning in his early period will be analyzed, and the problems contained in these thoughts and possible solutions will be discussed with reference to Tractatus Logico-Philosophicus.
Books by Dilek Arlı Çil
ERDEMLE İLGİSİNDE MİLL'İN FAYDACI AHLAK ANLAYIŞININ ELEŞTİRİSİ Öz Ahlaki faydacılık, insanın doğası gereği acıdan kaçan ve hazza yönelen bir varlık olduğu düşüncesinden hareket eder. Mill, bu görüşe katılmakla birlikte, yüksek hazlar ve alçak hazlar arasında bir ayrıma gider. Bu ayrım, hazzın niceliğini değil, niteliğini gözeterek yapılan bir ayrımdır. Yüksek hazlar, yüksek yetilerin işleyişi sonucunda elde edilen hazlardır. Alçak hazlar ise, doğal arzuların tatmin edilmesi sonucu elde edilen hazlardır. Mill'e göre, erdemler, yüksek hazlar getiren şeyler arasındadır, yani erdemli davranmak, doğal arzularımızı tatmin etmekten daha fazla ve daha değerli bir haz verir. Bu yüzden, erdem, değerlidir. Mill'in erdemle ilgili bu görüşü, çeşitli eleştirilere maruz kalmıştır. Bu çalışmada, Mill'in görüşlerinin, bu eleştirilere karşı savunulabilse de, kendi içinde bir çelişkiye yol açtığı öne sürülecektir. Bu çelişkinin Arlı Çil, D. (2021). The critique of Mill's utilitarianism concerning virtue. Humanitas, 9(17), 45-58 46 nedenin, Mill'in erdemle ilgili görüşlerini deneysel olarak kanıtlamaya çalışma çabası olduğu ve Mill'in faydacı ahlak anlayışının, erdemin bilgisel temelini açıklama konusunda yetersiz kaldığı iddia edilecektir.
Abstract: Wittgenstein's thoughts on language, truth and meaning are analyzed in two periods. In the first period, Wittgenstein argues that language pictures external reality in the mind. Truth and meaning shows up in the context of the picture theory. In the second period, he abandons this view by adopting a more pragmatic approach and focuses on the social dimension of language. This article aims to lay out Wittgenstein's thoughts on picture theory and meaning and its problems in his early period. In this context, his thoughts on language, truth and meaning in his early period will be analyzed, and the problems contained in these thoughts and possible solutions will be discussed with reference to Tractatus Logico-Philosophicus.