Seminarski radovi by Marija Dabić
Prezentacije by Marija Dabić
Kinesko tradicionalno pozorište ima dugu istoriju i veoma je kompleksno. Javna izvođenja stara su... more Kinesko tradicionalno pozorište ima dugu istoriju i veoma je kompleksno. Javna izvođenja stara su koliko i sama kineska civilizacija, a potekla su od religijskih i sekularnih rituala, ceremonija koje su uključivale ples i druge vrste izvođenja. Neke od njih još uvek postoje i možemo ih identifikovati kao neku vrstu prethodnice kineske drame. Najraniji tragovi pozorišnih predstava u Kini mogu se naći još u dinastiji Shang i oni su često uključivali mimove i akrobatiku. Sa tačke gledišta istorije drame, najznačajniji su popularni oblici zabave koji su za vreme dinastije Han postali poznati kao " Cirkus (predstava) stotinu igara " , kao i različiti oblici lutkarskih predstava i pozorišta senki. " Cirkus stotinu igara " je, pre nego što se razvio u toku dinastije Han, bio samo vrsta narodne, pučke zabave, a od tada se izvodio i na samom dvoru. Predstavljao je pravi spektakl koji su činili: muzika, ples, zaji (akrobacije), borilačke veštine, vizuelni i zvučni efekti (tada naročito popularni), određene maske itd. Cilj ovih predstava bio je da zabave publiku. Sledeće doba značajno za razvoj kineskog tradicionalnog pozorišta bilo je doba dinastije Tang, tzv. " Razdoblje hiljadu zabava ". Tada počinje razvoj DRAME i DRAMSKOG IZVOĐENJA. Usled prepričavanja budističkih žitija, dolazi do začetka izvođačkih delatnosti. Narodni umetnici počinju da pripovedaju prvo o budističkim temama, a zatim i o nekim temama iz narodne istorije. Ulični i pijačni pripovedači dobijaju na značaju i postaju bitni za dramu u narednim dinastijama. Tokom vladavine cara Xuanzong-a, osniva se carska glumačka i muzička akademija poznata kao " Vrt Krušaka " ili Líyuán (kineski: 6 8 A 8 5 6 E D), verovatno prva prava muzička akademija na svetu. Xuanzong je težio da proizvede oblik drame koji se zasnivao na muzici. Zbog toga se u kasnijim dinastijama naziv " Vrt Krušaka " koristio kao sinonim za kinesku operu. Za vreme dinastije Yuan došlo je do naglog procvata drame kao književnog i scenskog žanra. Zaju, forma klasične tradicionalne drame, najveće je dostignuće u istoriji kineske književnosti u ovom periodu. Shodno muzičkom karakteru izvođenja, u njima su se kao lirske partije ili arije koristili stihovi koji su komponovani uz severnjačke melodije poznate kao sǎnqǔ (6 5 6 3 6 6 F 2) ili samo qǔ (6 6 F 2), premda danas nemamo sačuvane nikakve muzičke deonice ili notne zapise. Juenska drama predstavlja neprikosnoveni začetak svih kasnije razvijenih, različitih tipova kineskog pozorišta, odnosno onoga što danas nazivamo kineska opera. Mali broj ovih komada ima zanimljive zaplete i događaje, dijalozi su većinom konvencionalni, a nemа preterаne kаrаkterizаcije i psihologizаcije likovа kаo u zаpаdnoj trаdiciji – težilo se modelima. Konfucijanska etika je podrazumevala pojednostavljene modele u koje su likovi dela morali da se uklapaju, bilo da su u pitanju modeli idealnog ponašanja koji podrazumevaju hijerarhiju u kineskom društvu (protagonisti), ili su to modeli onih koji u potpunosti odstupaju od toga (antagonisti). Prisutni su dijalozi, premda u mаnjoj meri, i scenske akcije (ples, borilačke veštine, akrobacije i dr.). Iz tih rаzlogа su se više okretаli imаginаtivnoj poeziji, koja se sa svoje strane pokazala kao zahvalno sredstvo za naznake karaktera likova, ali i sredstvo za istraživanje emocija usled naizgled protivrečnog ispoljavanja likova na sceni. Ako se izuzmu didaskalije, nije postojala nikakva institucija reditelja, već se celokupna izvedba zasnivala se na glumačkom ostvarenju. U pogledu pripovedanja drame, sadržaj je uglavnom bio izlagan hronološki, u određenoj narativnoj sekvenci, tako da dramska struktura uglavnom nosi sa sobom određene tematske duplikacije. U celokupnom izvođenju naglasak je bio na teatričnosti, a ne na dramaturgiji. Zbog toga su kineske drame strukturalno znatno fleksibilnije od starogrčkih, u kojima se vodilo računa o aristotelovskom
Levičarski film se odnosi na jedan broj filmova koji su nastali '30-ih godina i u kojima je kriti... more Levičarski film se odnosi na jedan broj filmova koji su nastali '30-ih godina i u kojima je kritikovana vlada KMT. U njima se obično opisuje tamna strana društva, socijalna nepravda, moralni pad bogatih i moćnih, i zalaže se za radikalne društvene reforme. Nisu sve levičarske filmove pravili levičari, već i producenti različitog kulturnog i političkog opredeljenja (npr. Zheng Zhengqiu i Zhang Shichuan), čija je kritika socijalnih nepravdi bila utemeljena u humanističkom pogledu na život. S druge strane, scenaristi i reditelji koji su bili levičari jer su bili u KP (npr. Tian Han, Xia Yan) bili su posvećeni komunistički ilegalci čiji je cilj bio da diskredituju vladu KMT. Bilo je i ljudi koji nisu bili komunisti, ali su bili zagovornici levičarskih ideja (npr. Cai Chusheng, Wu Yonggang). Smatra se da levičarski film počinje da se snima tek 1931. nakon osnivanja Lige levog krila scenskih umetnosti. Pošto su se filmovi bavili socijalnim temama, što je bila i tema KMT, komunisti su se lako infiltrirali. KMT je imao probleme u svojim redovima, pa su mnogi cenzori bili simpatizeri gledišta koja su bila zastupljena u levičarskim filmovima. Zahvaljujući tome, bila je često dozvoljena distribucija filmova koji kritikuju vlast, npr. " Ulični anđeo " , " Metropola " , " Boginja " i dr. U okviru KMT bilo je mnogo radikalnih članova kojima se nije sviđalo prikazivanje klasne borbe u filmovima, niti su bili zadovoljni radom Komiteta za cenzuru, pa su stvar preuzeli u svoje ruke i nedugo nakon toga, filmovi su se vratili na zabavu. Šesta generacija Šesta genetacija poznata je i kao Nova generacija, Generacija posle pete i Urbana generacija. Ona podrazumeva režisere koji su diplomirali u periodu od 1985. do 1987. godine i nastavili sa snimanjem filmova '90-ih godina prošlog veka. Određeni broj filmova snimljen i posle 2000. godine takođe se svrstava u ovu grupu. Najpoznatiji reditelji Šeste genetacije su Zhang Yuan (" Pekinške bitange "), Jia Zhangke (" Bez ograničenja " , " Platforma " , " Svet "), Wang Xiaoshuai (" Dani " , " Pekinški bicikl ") He Jianjun (" Poštar ") i Lou Ye (" Reka Sudžou "). Njihovo stvaralaštvo se pre svega vezuje za nastavak haotičnog stanja u Kini. Oni ne alegorizuju, već predstavljaju svoje frustracije, osećaj gubitka i strahove zbog neverovatno brzog menjanja kineskih gradova. Prvenstveno su bili orijentisani na likove iz najnižih društvenih slojeva i sa margina društva. Film Šeste generacije predstavljao je ne samo vrstu bunta i otpora, nego i način za novo obrazovanje Kine. Teme kao što su razvod, homoseksualnost, zloupotreba supstanci, mentalne bolesti, mladi buntovnici i lopovi teško su prolazile kroz cenzuru, pa je prikazivanje većine ovih filmova bilo zabranjeno ili ograničeno, ili bi reditelju bilo zabranjeno snimanje na određeno vreme. Međutim, ovi filmovi su bili prikazivani na mnogim stranim festivalima, gde su naišli na pozitivnu kritiku i osvojili mnoge nagrade.
Jenan je znan kao planinski gradić u Shaanxi provinciji koji je služio kao utočište Mao Cedonga i... more Jenan je znan kao planinski gradić u Shaanxi provinciji koji je služio kao utočište Mao Cedonga i njegovih sledbenika u periodu od sredine 30ih godina prošlog veka pa sve do stvaranja Narodne Republike Kine 1949.godine. Mnogi autori tvrde da su mnoge velike ideje vođe Mao Cedonga nastale upravo u ovom gradu. Maova čuvena povlačenja i bežanja pred politikom suparničke partije Guomingdang-a, dovele su Mao-a 1934.godine u Jenan. Ovaj Dugi marš često se poredi sa Mojsijevim putovanjem u obećanu zemlju, kada je vodio svoj izabrani narod preko Crvenog mora, upravo zato što je Mao na ovakav način vodio svoje pristalice u špilje Jenan-a. Svi oni koji su pristigli u Jenan postali su prvoborci kineske revolucije. Špilje u kojima su odsedali bile su zapravo zemunice. Prostorije ukopane u žutoj zemlji koje su se prostirale po planinskim krajevima. One su leti bile hladne, a zimi poprilično tople. U ovom periodu, siromašni narod širom zemlje živeo je upravo u ovakvim domovima, te je ovaj način života približio Mao-a seljacima. Želja svakog građanina je da vlada red i mir. U periodu komunističke vlasti u Jenan-u, Mao i njegovi sledbenici pružili su ovakav način života svim građanima Jenan-a. Komunistička partija i narodno oslobodilačka armija brinuli su o održavanju reda i poštovanju pravila. Kako su kineski seljaci navikli da od vojske očekuju samo otimačinu, pljačku i silovanje, za njih je Maova armija bila potpuno iznenađenje i nova, bolja promena. Ali, u zapisima mnogih Kineza o ovom periodu, takođe, nailazimo i na činjenicu da su vojni rukovodioci i komandanti često bili namršteni i neraspoloženi. Disciplinarni režim koji je Mao uveo u armiju, bila je nešto sasvim novo, ne samo za vojnike, već i za sve građane koje su oni čuvali. U disciplinskim merilima, svaka greška vojnika bila je najstrožije kažnjavana. Mao je za svoju armiju propisao tri glavna pravila za disciplinu kojih su morali da se pridržavaju svi vojnici. U armiji i političkoj partiji početkom četrdesetih godina, upravo u Jenanu, nastala je kampanja kritike i ona je imala za cilj borbu protiv subjektivizma. U ovoj kampanji, vojnici, zvaničnici i važne ličnosti u partiji kritikovali su sebe, svoje mane, loše odluke i postupke koje su učinili. Jednom rečju, bila je to samokritika. Potom su drugovi i kolege razmatrali ove samokritike i oni ih dopunjavali. Posle toga održavane su javne kritike na kojima se diskutovalo o svima pojedinačno. Mnoge ličnosti kritikovale su ovaj način disciplinovanja jer su smatrali da se kosi sa izražavanjem slobodnog mišljenja.
Da bismo mogli da pricamo o Sestoj generaciji reditelja, pre svega treba objasniti problematiku v... more Da bismo mogli da pricamo o Sestoj generaciji reditelja, pre svega treba objasniti problematiku vezanu za ovaj naziv koji se najcesce koristi a zatim logicku dilemu vezanu za nedostatak, zabranu, kao I cenzuru velikog broja radova na ovu temu.Nа površini, "generаcijа" se odnosi nа određenu grupu direktorа i to je uglаvnom definisаnа po hronološkom redu. Međutim, postoji problem sа oznаkom "Generаcijа" аko se sаmo nаglаšаvа vremenski period kаdа su dati reziseri počeli proizvodnju njihovih filmova. Reziseri koji su zаpočeli proizvodnju filmovа u istom vremenskom periodu mogu imаti rаzličite kаrаkteristike i rаzličite generаcije mogu proizvesti filmove u istom periodu , stogа, reč "generаcijа" ne može dа se koristi zа sve direktore аktivne tokom istog vremenskog perioda, trebа se odnositi sаmo nа direktore koji dele slične osobine nаčinа produkcije, temа, filmskog jezikа i tаko dаlje koje se može nаzvаti njihov "stil". Drugim rečimа, pored pozivаnja na hronološki red, "Generаcijа" tаkođe ukаzuje nа specifičаn stil koji je zаjednički posebnim rediteljima istog perioda. Guo Yue, " Zhongguo dianyingshi yanjiu zhong daoyan daiji huafenfa de zhiyi " (Questioning the Idea of " The Generations " of Chinese Filmmakers), Dangdai dianying (Contemporary Film), no.11(2006), 121-123. Kako znamo da je istorija kineskog filma podeljena na pet generacija po ovoj definiciji I da je prethodnik takozvane Seste generacije, Peta generacija se odnosi na grupu rezisera koja je diplomirala na Pekinskoj filmskoj akademiji 1982 godine I pocela sa snimanjem filmova sredinom 80-ih godina. Sesta genetacija podrazumeva rezisere koji su diplomirali 1985 I 1987 godine I nastavili sa snimanjem filmova 9o-ih godina proslog veka(bitno je napomenuti da se I odredjeni broj filmova snimljen I posle 2000te godine svrtavava u ovu grupu.) Sesta generacija rezisera, poznata I kao Nova generacija ((xinshengdai), generacija posle pete (houwudai) I Urbana generacija su sve termini da se oznaci rad ovih reditelja. Kako je stvaranje Pete generacije reditelja bilo okupirano temom tadasnjeg politickog I drustvenog stanja u Kini(kao svedoci I zrtve Kulturne revolucije), tako se njihovi naslednici , tj. njihovo stvaralastvo , pre svega vezuje za nastavak haoticnog stanja u Kini, naglog ekonomskog rasta I njegovih posledica, kulturnih trauma, politickih I drustvenih malverzacija. Oni ne alegorizuju vec predtavljaju svoje frustracije, osecaj gubitka I strahove zbog neverovatno brzog menjanja panorama kineskih gradova.Stoga se kako kaze Lu Xiaoming, (4 Lü Xiaoming, " Jiushi niandai zhongguo dianying jingguan zhiyi :diliudai daoyan jiqi zhiyi " (One Part of the Chinese Film Landscape in 1990s: the Sixth Generation and the Doubt about the Term), Dianying yishu (Film Art), no.3 (1999), 28.)jasno moze uociti veza izmedju Seste generacije I Tiananmenskog protesta 1989godine (studentske demonstraije u Pekingu u prolece 1989, podrzane od strane velokog broja gradjana, zbog velikih politickih podela u tadasnjoj vlasti.Protesti su surovo uguseni vojnim snagama, I zavrsili su se onim sto se danas zove Tiananmenski masakr, gde je veliki broj ljudi ubijen I povredjen nakon blockade od sedam nedelja.) Ovakvi I brojni drugi dogadjaji uveli su Kinu u novu fazu drustvenog stanja, a samim tim I stvaralastvo razlicitih umetnika, u ovom slucaju clanova Seste generacije. Ponovo za razliku od svojih prethodnika, autori filmova urbane generacije pre svega su se orjentisali na likove sa granice drustvenih slojeva, siromasnih ljudi, prostitutki, narkomana, dilera I njihovog suocavanja sa onim sto je Kina tada predstavljala. Polu underground I underground atmosfera, glumci amateri, vrlo mali budzet I kvalitet snimanja kao I improvizovani scenariji postale su glavne karakteristike urbanog filma 90-ih. Vecina autora I kriticara koja se bavi ovim periodom kao sto je npr. Kristijan Linder, stil filmova uporedjuje sa raznim evropskim pokretima, kao sto je italijanski neorealizam, fransuski novi talas (new wave) I Cinema veriteTeme kao sto su homoseksualnost, zloupotreba supstanci,alkoholzima, mentalnih bolesti, mladih buntovnika, malih lopova I razvoda su teske prolazile kroz cenzuru, pa vecina ovih filmova nikada nije ugledala svetlost dana u Kini. Tako su filmovi bili zabranjeni, ili bi reditelju bilo zabranjeno snimanje na odredjeno vreme ili bi samim filmovima bilo dozvoljeno organiceno prikazivanje. Nasuprot tome, njihovi autori nalazili su nacine, pa su ova dela prikazivana na mnogim evropskim I stranim festivalima I naisla na pozitivnu kritiku a I nagrade. Boemski nacin zivota, vecita rupa izmedju bogatih I siromasnih, uzviseni osecaj za stvarnosti I neprestano zamagljivanje granica realnosti ucinile su da ovi filmovi navedu samog gledalaca na unutrasnje preispitivanje a I samo shvatanje pojma filma. Uvid u svet svakodnevnog gradskog zivota u
Od presudnog značaja za formiranje pete generacije kineskih reditelja je bilo ponovno otvaranje P... more Od presudnog značaja za formiranje pete generacije kineskih reditelja je bilo ponovno otvaranje Pekinške filmske akademije iliti 北京电影学院 1978. , nakon što je zatvorena usled Kulturne revolucije. Prva generacija studenata ove akademije, tačnije 153 studenata koji su diplomirali 1982. su nedugo zatim postali poznati kao reditelji pete generacije. Može se reći da su oni nastavili rad i tradiciju kritikovanja društva iz različitih perspektiva, stilova i istorijskih perioda koju su započeli pripadnici Pokreta 4. maja. Nakon Reforme otvaranja Kine ka svetu zvanično počinje njihova karijera. Njihovo bogato znanje o istoriji i kulturnim matricama Kine, i što je možda najvažnije, poznavanje samih Kineza im je omogućilo da stvore nešto što do tada nije bilo viđeno u Kini i što je pružalo nesvakidašnji doživljaj. Oni su bili prvi koji su imali uvid u kinematografiju van svoje domovine. Radovi tada svetski poznatih reditelja kao što su Akira Kurosava i Mikelanđelo Antonini su ohrabrili mlade reditelje da eksperimentišu sa svim oblastima koje obuhvata sedma umetnost, a koje su bile zabranjivane za vreme Kulturne revolucije. Većina pripadnika pete generacije za vreme revolucije su bili poslati na selo, ili postajali deo vojske, gde su bili žrtve svakojakih poniženja. Primera radi, Chen Kaige je bio primoran da se odrekne svog rođenog oca, a Zhang Yimou, kome je primarna struka u stvari bilo fotografisanje, je prodao krv da bi kupio fotoaparat a film je razvijao na toalet papiru.
Tri motiva dominiraju u 19. veku u Kini-pobune unutar države, strane invazije i pokušaji vladajuć... more Tri motiva dominiraju u 19. veku u Kini-pobune unutar države, strane invazije i pokušaji vladajućih snaga da sačuvaju i kontrolišu svoju moć .
Mateo Rici verovatno prvi evropljanin koji je dobro upoznao kineski jezik i kulturu, dolazi kraje... more Mateo Rici verovatno prvi evropljanin koji je dobro upoznao kineski jezik i kulturu, dolazi krajem 17. Veka u Kinu. Krajem 18. Veka stav kineza je bio da je potebno stvoriti pravu civilizaciju na svetu, i sa strancima su bili spremni da odrzavaju odnose jedino pod predpostavkom da su stranci varvari koji prihvataju superiornost kineske kulture i vlast nebeskog carstva. U to vreme britanci pocinju da krijumcare u Kinu begalski opijum i on postaje glavna roba koju je britanska-istocnoindijska kompanija izvozila. Sam carev sin umire od preterane doze opijuma i 1838 godine car trazi zabranu uvoza opijuma. Predstavnik britanske vlade Tomas Eliot prikuplja oko 1000 tona opijuma i predaje ga kineskim vlastima. To dovodi do prvog Opijumskog rata koji je trajao 1839 do 1842. Zavrsava se ugovorom u Nanjingu. 28.9.1942. je dogovoreno da ce biti otvoreno pet slobodnih luka, a to su Kanton, Sjamen, FuZhou, Sangaj i Ningbo. Hong Kong se ustupa britancima i kinezi su morali da dozvole trgovinu opijumom i slobodan rad hriscanskih misionara. Sporevi britanaca i kineza dovesce do drugog opijumskog rata 1856-1860. U ovom ratu Kina je pretrpela jos jedan tezak poraz, rat se zavrsava mirovnim ugovorom u Tianjinu, Rusija i Japan traze odredjene privilegije i otvara se jos 14 slobodnih luka.
Pre toga prvi svetski rat, Japan dobija Šandong, netrpeljivost postaje još veća. 1927. godine jap... more Pre toga prvi svetski rat, Japan dobija Šandong, netrpeljivost postaje još veća. 1927. godine japanski general Tanaka postaje premijer i govori o obezbeđivanju vlasti nad Mandžurijom i Mongolijom kako bi Japan mogao da prodre i u ostale delove Kine pa preko Kine osvoji celu Aziju, a onda Evropu i na kraju ceo svet. Falili su im resursi, (falio im je mozak) falilo im je da se osećaju moćno i da budu moćni jer su mali i kopirali su Kinu u svemu pa su hteli da je se reše (setimo se profesorovog govora o kopiranju ideala pa gajenju mržnje prema njima). 1928. godine Zhang Xueliang postavlja zastave nacionalističke Kine i time ujedinjuje Kinu. Za vreme ekspedicije na sever (Northern expedition) japanske trupe bile su u Tianjinu, a kako se kineska vojska približavala Jinanu japanci su odlučili da prebace svoje trupe u Jinan (po naređenju generala Fukude, navodno Hirohito nije to odobrio). Kineskoj vojci je naređeno da na ulazi u grad, međutim ona nija poslušala i ušla je, trećeg dana njihovog boravka u Jinanu desio se Jinan incident (1928) u kojem je poginulo 12-oro Japanaca, civila, jer su se kineske i japanske trupe sukobile blizu kuće japanske porodice. Ubrzo je potpisano primirje. Iste godine desio se još jedan incident-Japanci su postavili eksploziv na prugu kojom je trebalo da prođe voz u kojem se nalazio Zhang Zuolin, tadašnji vladar rata u Mandžuriji. Hteli su da ga svrgnu kako bi postavili nekoga na koga mogu više da utiču. Zhang Zuolin je poginuo, ali nasledio ga je sin Zhang Xueliang, na zaprepašćenje Japanaca. On je pregovarao sa Chiang Kai Shekom. Sledeći korak Japanci su napravili 18. septembra 1931. Godine kada su opet postavili eksploziv blizu pruge, ovog puta, ne s namerom da nekoga ubiju već da optuže Kineze za postavljanje ekploziva, kako bi imali razlog da uzvrate udarac. U " samoodbrani " su uništili garnizon kineske vojske i do kraja dana okupirali Mukden, potom su nastavili sa okupacijo, za 5 meseci japanska vojska je kontrolisala Liaoning, Jilin, Heilongjiang. Kinezi nisu zadovoljni Chiangovim nedostatkom reakcija na ponašanje Japanaca. KMT je prvo želeo da se otarasi KPK-a, a onda pozabavi spoljnim pitanjima. Zbog nezadovoljstva naroda Chiang 15. Decembra 1931 daje otkaz na mesto predstavnika KMT-a i biva zamenjen sinom Sun Yat Sen-a, Sun Fo-om. Sun Fo ubrzo biva zamenjen Wang Jinwei-em jer je dok je on bio predstavnik Japan okupirao još jedan grad. 1932, 7. Januara SAD ne priznaje Japance u Mandžuriji, ne priznaje njihovu vladu. U martu Japanci ipak postavljaju Pu Yi-a za cara države marionete-ManChuKuo. Lytton report-Japanski napad na kineski garnizon nije bio u cilju samoodbrane. Liga naroda ne priznaje ManChuKuo, Japan odlazi iz Lige nadora marta 1933. 28 Januara 1932 Japan bombarduje Šangaj, Chiang KaiShek privremeno premešta prestonicu iz nanjing-a u LuoYing (zbog blizine Nanjinga i Šangaja). 4 marta Liga naroda naređuje prestanak vatre, 6 marta Kinezi se smiruju, Japanci ne pristaju na primirje sve do 5 Maja. Potpisan je Šangajski dogovor o prestanku vatre. Ovim dogovorom Šangaj postaje demilitariozovana zona Kine, pokoja japanska jedinica je mogla da bude u ovoj zoni.
Kina neposredno pre Dugog marša postoji u stanju velikog haosa. Delovima zemlje upravljaju lokaln... more Kina neposredno pre Dugog marša postoji u stanju velikog haosa. Delovima zemlje upravljaju lokalni velikaši, generali/gospodari rata koji su delimično ili potpuno nezavisni od kineske vlade. Čang Kai Šek ne održava obećanje pokojnog Sun Jat Cena o iskorenjivanju istih već naprotiv, sa velikašima ulazi u saveze i saradnju. U praskozorje Drugog svetskog rata, kada Japan manje ili više otvoreno ima veliki uticaj u severozapadnim delovima Kine, u rasulu lokalnih velikoposednika Čang Kai Šek bira KPK kao glavnog neprijatelja. KPK već upravlja određenom teritorijama na jugu, ima svoju valutu, vojsku i sistem obrazovanja, deli zemlju i hranu seljacima i privlači brojne mlade ljude u svoje redove. U aprilu 1934. godine vojska KMT okružuje teritoriju kojom upravlja KPK. Ono što je usledilo je od krucijalnog značaja za savremenu Kinu. Svi dotadašnji pokušaji uništavanja armije KPK su bili neuspešni za Čang Kai Šeka. Mao Ce Tung je taktikom gerilskog ratovanja (zasedama, lažnim povlačenjima, hit and run tehnikama) uspevao da nanese velike poraze KMT-u. Kominterna, sa sedištem u Rusiji, biva ohrabrena ovim pobedama i zahteva ofanzivu na KMT. Mao je bio svestan da sa postojećim sredstvima, ljudstvom i resursima takav pokušaj može biti samo suicidan. On dolazi u sukob sa Moskvom i gubi najviše položaje u KPK. Na čelo dolazi Oto Braun, Nemac, poslat od Kominterne da pomogne revoluciju u Kini. On se zalaže za formiranje odbrambenih bedema i držanje položaja po svaku cenu. Maovi protesti su ignorisani. Zanimljivo je da Hitler šalje Hansa fon Sikta, jednog od vodećih oficira nacističke Nemačke, u Kinu. On postaje savetnik Čang Kai Šeka. KMT blokira sve prilaze provinciji Đijangsi u kojoj se tada nalazio najbitniji deo KPK. U leto 1934. godine kineska crvena armija gubi 60% provincije i njeni članovi konstantno gube živote. KPK donosi odluku o povlačenju na zapad i na jug. Na ovo, kasnije će se ispostaviti veliko putešestvije, polazi 87000 ljudi. Krenuli su iz Žuiđina, a među njihovim vođama i budućim vođama KPK-a bili Nakon prelaska Judu reke, 27000 ranjenih i bolesnih je ostavljeno da se utopi u seosku sredinu. Ostaje ih 60000. KPK podmićivanjem i dogovorima uspeva da prođe kroz predele pod kontrolom KMT-ovih saveznika, lokalnih velikaša. Maove ideje se i dalje odbijaju i prihvata se Braunov plan o povlačenju u Hunan gde je uporište imala Druga crvena armija. Krajem oktobra, vojska KPK naleće na zid KMT i gubi gotovo trećinu ljudstva što napadima sa zemlje, što bombardovanjem. Ostaje ih 40000. Važno je pomenuti da su te avione poslale SAD I Britanija sa namerom da ih kineska vlada iskoristi protiv Japana. Nakon napredovanja došlo je do bitke kod reke Sjang. Borba je trajala 8 dana. KPK je izgubila još 10000 ljudi. Ostaje ih 30000. Usledilo je zasedanje u Dzunjiu. Mao se oštro protivi Braunovom daljem vođstvu i u jednom trenutku zadobija poverenje Džou En Laija i postaje de facto vođa. Ipak je previše života do tada izgubljeno. Novi-stari lider vodi povlačenje na zapad. Armija se deli na manje grupe koje se paralelno povlače u istom pravcu održavajući komunikaciju radio vezom ili jako mladim kuririma. Kod reke Čušui uspevaju da otresu KMT sa repa. Ispred njih je bio Loušan prolaz-jako osetljiva tačka koju su morali da prođu. Usledila je besomučna jurnjava i sukob sa KMT-om. KPK ponovo pobeđuje. Ova bitka učvršćuje Maoa na vodećoj poziciji i on zadobija ogromno poverenje vojnika. Nakon toga, armija stiže u predeo pod imenom Loulou gde živi polu-divlje pleme I. Ovaj narod gaji izuzetan antagonizam prema Han narodu i praktično živi potpuno nezavisno u to doba. Vojnici KPK su izloženi raznovrsnom ponižavanju tokom prelaska Loulou teritorije. Ipak, dolazi do saveza sa I poglavicom i put se nastavlja. Određeni broj pripadnika plemena se pridružuje vojsci. Bitka na reci Dadu je upamćena kao možda i najherojskiji poduhvat vojnika KPK. Legenda kaže da su 22
Kina neposredno pre Dugog marša postoji u stanju velikog haosa. Delovima zemlje upravljaju lokaln... more Kina neposredno pre Dugog marša postoji u stanju velikog haosa. Delovima zemlje upravljaju lokalni velikaši, generali/gospodari rata koji su delimično ili potpuno nezavisni od kineske vlade. Čang Kai Šek ne održava obećanje pokojnog Sun Jat Cena o iskorenjivanju istih već naprotiv, sa velikašima ulazi u saveze i saradnju. U praskozorje Drugog svetskog rata, kada Japan manje ili više otvoreno ima veliki uticaj u severozapadnim delovima Kine, u rasulu lokalnih velikoposednika Čang Kai Šek bira KPK kao glavnog neprijatelja. KPK već upravlja određenom teritorijama na jugu, ima svoju valutu, vojsku i sistem obrazovanja, deli zemlju i hranu seljacima i privlači brojne mlade ljude u svoje redove. U aprilu 1934. godine vojska KMT okružuje teritoriju kojom upravlja KPK. Ono što je usledilo je od krucijalnog značaja za savremenu Kinu. Svi dotadašnji pokušaji uništavanja armije KPK su bili neuspešni za Čang Kai Šeka. Mao Ce Tung je taktikom gerilskog ratovanja (zasedama, lažnim povlačenjima, hit and run tehnikama) uspevao da nanese velike poraze KMT-u. Kominterna, sa sedištem u Rusiji, biva ohrabrena ovim pobedama i zahteva ofanzivu na KMT. Mao je bio svestan da sa postojećim sredstvima, ljudstvom i resursima takav pokušaj može biti samo suicidan. On dolazi u sukob sa Moskvom i gubi najviše položaje u KPK. Na čelo dolazi Oto Braun, Nemac, poslat od Kominterne da pomogne revoluciju u Kini. On se zalaže za formiranje odbrambenih bedema i držanje položaja po svaku cenu. Maovi protesti su ignorisani. Zanimljivo je da Hitler šalje Hansa fon Sikta, jednog od vodećih oficira nacističke Nemačke, u Kinu. On postaje savetnik Čang Kai Šeka. KMT blokira sve prilaze provinciji Đijangsi u kojoj se tada nalazio najbitniji deo KPK. U leto 1934. godine kineska crvena armija gubi 60% provincije i njeni članovi konstantno gube živote. KPK donosi odluku o povlačenju na zapad i na jug. Dugi marš naziv je za strateško povlačenje koje je izvršila kineska Crvena armija pod vođstvom Mao Cedunga, Džou Enlaja i Otoa Brauna, kako bi izbegla ofanzivu nadirućih vojnih snaga Kuomintanga pod vođstvom Čang Kaišeka. Ove dve struje sukobile su se tokom kineskog građanskog rata koji je izbio 1927. nakon Severne ekspedicije. Posledica je ideološkog razlaza između nacionalista koje je podržavao Zapad i komunista koje je podržavao Sovjetski Savez. Kuomintang, ili Kinesku nacionalističku partiju, osnovali su Song Điaoren i Sun Jatsen ubrzo nakon revolucije Sinhai. Nakon Sunove iznenadne smrti na čelo partije dolazi Čang Kaišek sa novom, drugačijom politikom. KMT je vladao Kinom od 1928. do povlačenja na Tajvan 1949. usled poraza od strane Komunističke partije. Na Tajvanu, KMT je kontrolisao vladu u jednopartijskoj državi, sve do reformi kasnih 1970-ih do 1990-ih kada je vlast ove partije oslabila. S druge strane, Komunistička partija Kine osnovana je jula 1921. godine u 0 0 0 1 angaju. Za vreme vladavine Sun Jatsena, komunisti su sarađivali s vladajućim Kuomintangom, a dolaskom Čang Kaišeka na vlast 1927. godine, pokrenuti su progoni komunista. Iste godine KP Kine je formirala sopstvene oružane formacije – kinesku Crvenu armiju. Čang Kaišek je 1933. godine pokrenuo opštu ofanzivu kako bi uništio komuniste i zauzeo teritorije koje su kontrolisali. Tada je započeo poznati Dugi marš,
Istoricari su pokusali da srede statisticke podatke o ratovima i bitkama od 3600. godine p.n.e. d... more Istoricari su pokusali da srede statisticke podatke o ratovima i bitkama od 3600. godine p.n.e. do 1922. godine, i ustanovili da je u tom raydoblju bilo 14730 ratova. Doduse, ti podaci nisu u potpunosti tacni, jer nisu zabelezeni svi ratovi i svi sukobi koji su do tada vodjeni. U vreme kada su drustvo i drustveni odnosi bili nerazvnijeni, vodili su se ratovi manjeg obima, uglavnom radi obezbedjivanja boljih zivotnih uslova za plemena i pojedince. Trebalo je da se sa razvojem civilizacije ratovi i oruzani sukobi smanjuju, a odnosi medju ljudima i narodima resavaju dogovorima i sporazumima. Medjutim, podaci pokazuju da nije tako. U srednjem veku oni postaju siri, duze traju, a posledice su tragicnije. U poslednjih 500 godina zabelezeno je oko 2700 ratova, koji se razlikuju po sirini, opsegu i posledicama. Kako se svet priblizavao XX veku, ratovi postaju sve ucestaji. Tako je od 1480. do 1499. vodjeno svega devet ratova, a od 1900. do 1940. godine 892 rata. Najbrutalniji ratovi vodjeni su u XX veku – Prvi i Drugi svetski rat. Japanci su 1931, koristeci haos u kojem se nasla Kina, izveli invaziju u oblasti Mandzurije. Zbog ovoga nastaje veliki diplomataski incident koji se smatra pocetkom Drugog svetskog rata (u Aziji). Do 1940 Japan okupira gotovo celu kinesku obalu I osniva marionetsku vladu u Nanjingu. Ovaj dogadjaj je ostalim velikim silama skrenuo paznju na militarizam Japana. SAD su u pocetku bile neutralne, ali posto Japan postaje ozbiljna pretnja po Aziju, gde velike sile(VB, Franc, Holandija) imaju svoje kolonije i ugrozava americke interese na Filipinima koji su pod vlascu Amerike, te ona uvodi embargo Japanu, a Japan vraca napadom na Perl Harbor (1941). VB pomaze Kini i njen general biva imenovan za clana generalstaba Kuomintanga. SSSR (1945), na osnovu dogovora na Malti, objavljuje rat Japanu i ulazi u tada okupiranu Mandzuriju i napada japansku vojsku (Augustovska oluja). Japan zatim kapitulira. Po zavrsetku Drugog svetskog rata, odmah su pocele pripreme za novi rat poznat kao " hladni rat ". Ovaj rat je trajao do sredine 80-ih godina, predstavljao je stanje koje nije bilo ni ratno ni mirnodopsko, a dva bloka (NATO i Varsavski ugovor) razvijali su moderno oruzje i opremu razorne moci u dotad nezabelezenim kolicinama. XIX i XX vek bili su nemirniji od ostalih vekova nove ere: dogodila su se dva svetska rata, nekoliko revolucija koje su znatno promenile svet i odnose u njemu (Francuska revolucija i Napoleonski ratovi), a nauka, kultura i civilizacija su zaustavljene i degradirane, iako je trebalo da budu model za ceo svet.
Na 8. sastanku sekretarijata Komunističke partije Kine Mao je izneo svoje ideje ukazujući na potp... more Na 8. sastanku sekretarijata Komunističke partije Kine Mao je izneo svoje ideje ukazujući na potpunu sklonost ka socijalizmu kao glavnom i jedinom društvenom i državnom idealu – Bolji je socijalistički voz koji kasni od kapitalističkog koji dolazi na vreme. Deng Sjao Ping ne slažući se sa Maovim idejama iskoristio je čuvenu izreku: Nije važno da li je mačka crna ili bela ukoliko lovi miševe, aludirajući najviše na to da nije važno da li Kina koristi kapitalistički ili socijalistički model ekonomije dokle god se to pokazuje kao uspešno i dobro. To je na neki način bilo suprostavljanje Maovoj ideji, sto tada nije bilo dozvoljeno. Tako je 1962. počela tzv. maoistička kontraofanziva, te krajem 1965. Mao usmerava napade protiv onih koji su ga kritikovali tokom Velikog skoka napred i onih koji se nisu slagali sa njim. Na meti su bile mnoge državne i partijske ličnosti poput Liu Šao ćija i Deng Sjao Pinga. Deng je proteran, ali ne potpuno; uklonjen je sa partijskih i državnih funkcija i osuđen na zarobljeništvo. Godine 1973. biva oslobođen i na Džou Enlaijev zahtev biva postavljen na mesto zamenika premijera. Međutim, u januaru 1976. nakon Enlaieve smrti, Deng je ponovo uklonjen sa svih pozicija. Godine 1976. Mao umire i na njegovo mesto dolazi Hua Guo Feng, tada šef policije. Nekoliko nedelja nakon Maove smrti on hapsi Četvoročlanu bandu, što je izazvalo slavlje širom nacije i početak novog doba. Tek krajem 1978. godine pragmatičari, među kojima je prvi bio Deng Sjao Ping u potpunosti preuzimaju vlast. Otpočinje demaoizacija. Period koji je tada nastupio podsećao je na Novu ekonomsku politiku Sovjeta. Počela je postepena privatizacija, u selima dolazi do postepenog povratka na porodičnu eksploataciju, odobreno je osnivanje malih privatnih preduzeća, uspostavljena je veza između novčane nadoknade i proizvodnje (oživljavanje seoskih aktivnosti), započinje uzgajanje kultura u komercijalne svrhe; razvijaju se ribarstvo, hortikultura, stočarstvo. Prisutna su nova shvatanja o ideološkim i političkim prioritetima, novi pogledi na otvaranje svetu, novo tumačenje značenja državnog plana i tržišta, promene u vlasničkoj strukturi, nova politička i etička shvatanja bogaćenja i profita. Međutim, iako je opšti utisak bio bolji, bilo je neslaganja u narodu te je u to vreme bilo dosta i demonstracija i protesta, pokušaja promene vlasti, ali Deng nije mnogo birao sredstva kojima će doći do cilja-razvijene i otvorene Kine. Bilo je tu i gušenja demonstracija, dosta žrtava, ali uspeo je u onome čemu je težio. Kina
Uploads
Seminarski radovi by Marija Dabić
Prezentacije by Marija Dabić