Criado-Boado, Felipe, César Parcero-Oubiña, Carlos Otero Vilariño, Elena Cabrejas, y Anxo Rodrígez Paz. Eds. 2016. Atlas Arqueolóxico da Paisaxe Galega. Vigo: Edicións Xeráis de Galicia., 2016
A paisaxe é un produto das formas de ser, de estar, de pensar e de actuar de cada sociedade. A pa... more A paisaxe é un produto das formas de ser, de estar, de pensar e de actuar de cada sociedade. A paisaxe galega de hoxe é o resultado das nosas formas de ser, estar, pensar e actuar, mais tamén das daqueles que nos precederon no tempo. Moitas das cousas que consideramos máis características da paisaxe de Galicia son o produto ou o efecto da acción humana, e non só diso que chamamos a Natureza.
Este libro é unha especie de atlas arqueolóxico das paisaxes culturais de Galicia, e dicimos «unha especie» porque non é un atlas entendido no sentido convencional de conxunto de mapas; o que fai é describir as diferentes formas da paisaxe que se foron sucedendo ao longo dunha boa parte da historia do que hoxe é Galicia, dende a prehistoria até a época medieval. O relato parte do que coñecemos como paisaxe tradicional para, logo, ir na procura dos seus elementos típicos, xa presentes –ou ausentes– nas paisaxes que o precederon e o foron conformando. Porén, as paisaxes arqueolóxicas son algo
que non existe; os seus restos, ou ben se incorporaron en gran medida a formas posteriores de paisaxe, ou ben subxacen relictos e esquecidos baixo estas. Por iso precisamente as chamamos arqueolóxicas. A historia que facemos aquí é unha historia humana do antropoceno, un concepto que vén definir unha nova etapa xeolóxica marcada pola dominación humana
dos sistemas da Terra, unha etapa en que a acción sociocultural modifica activamente o mundo e substitúe un medio natural por un medio cultural cada vez máis artificial.
Uploads
Papers by Elena Cabrejas
[EN] In an archaeological context before a works execution took place (an electric half tension line), some engraved gravestones were found around the area of Fonte Touron, Council of Lalín. These gravestones have engravings representative of megalithism and nowadays they became boundary markers of the yards in which they are. The features of the engravings, besides the very shape of the stones and the context where other mounds are located, and above everything, the information provided by local neighbors that relate the stones of this mound to one set apart some years ago, points that they were part of a megalithic monument, and it is highly probable that they were the orthostats of a chamber.
[EN] In an archaeological context before a works execution took place (an electric half tension line), some engraved gravestones were found around the area of Fonte Touron, Council of Lalín. These gravestones have engravings representative of megalithism and nowadays they became boundary markers of the yards in which they are. The features of the engravings, besides the very shape of the stones and the context where other mounds are located, and above everything, the information provided by local neighbors that relate the stones of this mound to one set apart some years ago, points that they were part of a megalithic monument, and it is highly probable that they were the orthostats of a chamber.
Na presente obra recóllese parte do patrimonio inmaterial da parroquia de Bemil, no concello de Caldas de Reis. Elexíronse, para facer o estudo e divulgar a través deste libro, tres exemplos paradigmáticos do noso territorio: a emblemática Festa do Ramo, as reliquias de San Xusto Mártir (que aínda que son elementos materiais teñen asociado un interesante proceso social de adquisición, rexistro cerimonial e incorporación á liturxia) e o ritual curativo da fonte do Anghenido.
CONTIDOS:
O “RAMO” DA NOSA SEÑORA E O SANTÍSIMO SACRAMENTO NA PARROQUIA DE SANTA MARÍA DE BEMIL. AUTOR: Daniel Seijas LLerena
AS RELIQUIAS DA PARROQUIA DE SANTA MARÍA DE BEMIL E O LIBRO DE SAN XUSTO. AUTORES: Elena Cabrejas e Jesús González Crespo
A FONTE DO ANGHENIDO DE BEMIL. RITOS E TRADICIÓNS AO REDOR DUN MANANCIAL CURATIVO. AUTOR: Rafael Quintía Pereira
(SP): El paisaje es un producto de las formas de ser, de estar, de pensar y de actuar propias de cada sociedad. El paisaje gallego actual es el resultado de nuestras formas de ser, estar, pensar y actuar. Pero también lo es de las de todas aquellas personas que nos precedieron en el tiempo. Muchas cosas que consideramos características del paisaje de Galicia son el producto o el efecto de la acción humana, no sólo de eso que llamamos “naturaleza”. Este libro es una especie de “atlas” arqueológico de los paisajes culturales de Galicia. Y decimos “una especie” porque no es un atlas en el sentido convencional de conjunto de mapas. Lo que hace este libro es describir las diferentes formas de paisaje que se sucedieron a lo largo de una parte de la historia de lo que hoy llamamos Galicia, en concreto desde la prehistoria reciente (desde el inicio del periodo que se denomina “neolítico”) hasta la época medieval. El relato parte del paisaje tradicional de Galicia para, a continuación, descubrir los elementos típicos de este paisaje y ver cuáles estaban presentes –o ausentes- en los paisajes que lo precedieron y que contribuyeron a su conformación. Los paisajes arqueológicos son algo que no existe. Sus restos, o bien se incorporaron en gran medida a las formas posteriores de paisaje, o bien subyacen relictos y olvidados (“invisibilizados”) bajo éstas. Por eso precisamente llamamos a esos paisajes “arqueológicos”. La historia que hacemos aquí es una historia humana del antropoceno, un concepto cada vez más utilizado para definir una nueva etapa geológico que está marcada por la dominación humana de los sistemas de la Tierra, una etapa en la que la dinámica socioecultura modifica activamente el mundo y sustituye un medio natural por un medio cultural y cada vez más artificial. ESTE DOCUMENTO PDF ES UNA SEPARATA CON LA SELECCIÓN DE ALGUNAS PÁGINAS DEL LIBRO PARA DAR UNA IMPRESIÓN GENERAL DE SUS CONTENIDOS Y FORMATO.
Este libro é unha especie de atlas arqueolóxico das paisaxes culturais de Galicia, e dicimos «unha especie» porque non é un atlas entendido no sentido convencional de conxunto de mapas; o que fai é describir as diferentes formas da paisaxe que se foron sucedendo ao longo dunha boa parte da historia do que hoxe é Galicia, dende a prehistoria até a época medieval. O relato parte do que coñecemos como paisaxe tradicional para, logo, ir na procura dos seus elementos típicos, xa presentes –ou ausentes– nas paisaxes que o precederon e o foron conformando. Porén, as paisaxes arqueolóxicas son algo
que non existe; os seus restos, ou ben se incorporaron en gran medida a formas posteriores de paisaxe, ou ben subxacen relictos e esquecidos baixo estas. Por iso precisamente as chamamos arqueolóxicas. A historia que facemos aquí é unha historia humana do antropoceno, un concepto que vén definir unha nova etapa xeolóxica marcada pola dominación humana
dos sistemas da Terra, unha etapa en que a acción sociocultural modifica activamente o mundo e substitúe un medio natural por un medio cultural cada vez máis artificial.