Papers by Kostas Koukouzelis
M Kousis et al. (eds.), Challenging mobilities in and to the EU during Times of Crises, Springer, 2022
The paper will defend the argument that a certain interpretation of migrants’ (particularly refug... more The paper will defend the argument that a certain interpretation of migrants’ (particularly refugees in our case) protests against border controls should be taken as a manifestation of claiming cosmopolitan citizenship. The argument has both an empirical and a normative dimension. On the empirical dimension of the argument, we will present and interpret migrants’ protests in Idomeni, Greece, regarding the closure of the EU borders in 2016. Did migrants claim certain rights, such as the right to mobility? Did they claim state citizenship? It will be argued that none of these claims represented their political subjectivity at the time. Moving on to the normative dimension of the argument it will be revealed that there is something inherent in migrants’ acts of protesting that might be taken as claiming cosmopolitan citizenship of a certain kind, challenging, among other things, methodological nationalism. Migrants’ protests challenge border controls, the state’s supposed ‘right to exclude,’ and strive for occupying a ‘place’ in the world.
διά-ΛΟΓΟΣ: Επετηρίδα Φιλοσοφικής Έρευνας, 2021
The aim of the paper is to set some initial thoughts down regarding one of the many troubling iss... more The aim of the paper is to set some initial thoughts down regarding one of the many troubling issues emerged in the era of pandemics. This involves the philosophical and bioethical grounding of the right to privacy insofar as it has been put under pressure and threat of violation nowadays. Pandemics has pushed societies towards adopting measures such as physical or digital contact tracing with the aim to slow down Covid-19. This has been extensively used in East Asia and China, and less in Europe. I will try to think through the supposed conflict between privacy and public health, arguing that pandemics is a good opportunity for our societies to reflect afresh on our moral principles. To this end, we shall also address the parallel and thorny issue of the relation between rights and public interest. From a bioethical point of view we are not justified to sacrifice the right to privacy, because even in extreme situations of public health crises, such as current pandemics, we should not lose sight of the fact that our ultimate concern is not just the preservation of life simpliciter, but the full meaning of the life of a person (bios).
Nebil Reyhani (ed.), IMMANUEL KANT: ESSAYS PRESENTED AT THE MUGLA UNIVERSITY INTERNATIONAL KANT SYMPOSIUM, Ankara/Turkey: Vadi Yayinlari, pp. 547-559 [ISBN: 975-6768-77-0], 2006
ΒΙΟΗΘΙΚΑ: Περιοδικό της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, 5 (2), 2019
Η εργασία φιλοδοξεί να συνεισφέρει στην συζήτηση περί του δικαιώματος στην άγνοια των γενετικών π... more Η εργασία φιλοδοξεί να συνεισφέρει στην συζήτηση περί του δικαιώματος στην άγνοια των γενετικών πληροφοριών. Αν και ένα τέτοιο δικαίωμα αναγνωρίζεται σε μια σειρά κειμένων, ούτε η
αναγνώρισή του, ούτε η κανονιστική του θεμελίωση είναι πάντοτε σαφής ή κοινά αποδεκτή. Αφού παρουσιάσω μια σειρά από επιχειρήματα κατά της θεμελίωσης και αναγνώρισης ενός τέτοιου
δικαιώματος θα προσπαθήσω να προσφέρω μια πειστική κανονιστική θεμελίωση. Στην πορεία προς κάτι τέτοιο θα υποστηρίξω ότι, στις περιπτώσεις όπου τίθενται ζητήματα αποκάλυψης γενετικών
πληροφοριών από τις γενετικές εξετάσεις σε υγιείς ενηλίκους, ένα τέτοιο δικαίωμα μπορεί και πρέπει να θεμελιωθεί κανονιστικά πάνω στην αυτονομία του προσώπου και τον σεβασμό προς τον ιδιωτικό του βίο. Οι γενετικές πληροφορίες, όταν ανακύπτουν ιδιαίτερα ως τυχαία ευρήματα γενετικών εξετάσεων, δεν έχουν, τις περισσότερες φορές, την απαραίτητη βεβαιότητα, αλλά αποτελούν μονάχα πιθανότητες, ενώ
κάποιες φορές δεν βοηθούν όταν δεν υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία για μια γενετική ασθένεια. Ο σεβασμός στο πρόσωπο και τον ιδιωτικό του βίο καθιστά τέλος την γενετική συμβουλευτική εξαιρετικά σημαντική,
υπό τις παρούσες συνθήκες.
Μνήμη Θανάση Κ. Παπαχρίστου, Σάκκουλας, Τόμος Ι, 2019
Σε ένα μικρό κείμενό του που γράφτηκε το 2000 ο δάσκαλός μας Θανάσης Παπαχρίστου συζητά με την χα... more Σε ένα μικρό κείμενό του που γράφτηκε το 2000 ο δάσκαλός μας Θανάσης Παπαχρίστου συζητά με την χαρακτηριστική ευαισθησία που πάντοτε τον ξεχώριζε στα μάτια μου την πολυσυζητημένη υπόθεση Perruche του γαλλικού ακυρωτικού δικαστηρίου, της οποίας η έκδοση τότε συμπλήρωνε σχεδόν δέκα χρόνια. Σε αυτό του το σύντομο, αλλά περιεκτικό, σχόλιο, ο Παπαχρίστου παρεμβαίνει στην συζήτηση που άνοιξε αυτή η απόφαση σχετικά με το θεμελιώδες ερώτημα που φαίνεται ότι τέθηκε: μπορούμε να πούμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις η γέννηση μιας ανθρώπινης ζωής μπορεί να συνιστά η ίδια ζημία για τον φορέα της, και υπάρχουν περιπτώσεις όπου το ίδιο το δίκαιο αναγνωρίζει την απαξία αυτής;
T. Caraus & C.A. Parvu (eds.), Cosmopolitanism and the Legacies of Dissent, NY, London: Routledge, 134-153, 2015
Politics in Central Europe, 2008
In the last two decades there has been an on-going, fierce debate in members and candidate member... more In the last two decades there has been an on-going, fierce debate in members and candidate members of the European Union concerning the use of religious symbols in the public sphere. The exemplary case is, without doubt, the case of the Muslim headscarves, a case that emerged particularly in France and Germany, but also in other places, such as the Netherlands and Turkey. Taking stock mainly from the French example we shall focus on the main normative justification of the prohibition of religious symbols, that is, the principle of laicité conceived as state neutrality. The latter should not be interpreted as secularism, that is, a strict separation between private and public space. Laicité as neutrality should neither be seen in a moralistic way nor privatize religious identity. Part II will examine the jurisprudence of the issue commenting on cases recently adjudicated by the ECtHR. The Court, unfortunately, recognizes a ‘margin of appreciation’ to member states, when the prohibiti...
M. Sellers & S. Kirste (eds.), Encyclopedia of the Philosophy of Law and Social Philosophy, 2020
Politics in Central Europe, Vol. 4, no 2, 2008
In the last two decades there has been an ongoing , fi erce debate in members and candidate membe... more In the last two decades there has been an ongoing , fi erce debate in members and candidate members of the European Union concerning the use of religious symbols in the public sphere. The exemplary case is, without doubt, the case of the Muslim headscarves, a case that emerged particularly in France and Germany, but also in other places, such as the Netherlands and Turkey. Taking stock mainly from the French example we shall focus on the main normative justifi cation of the prohibition of religious symbols, that is, the principle of laicité conceived as state neutrality. The latter should not be interpreted as secularism, that is, a strict separation between private and public space. Laicité as neutrality should neither be seen in a moralistic way nor privatize religious identity. Part II will examine the jurisprudence of the issue commenting on cases recently adjudicated by the ECtHR. The Court, unfortunately, recognizes a 'margin of appreciation' to member states, when the prohibition of religious symbols constitutes a form of both direct and indirect discrimination. Finally, in part III, we will argue that neutrality should be interpreted as real not formal equality towards both religious and non-religious beliefs. Freedom of conscience is intrinsically connected to its public manifestation , which makes the public sphere constitutive of subjectivity. This cuts across the private/public divide and resists the insistence of multiculturalists on collective rights. The task of instituting a European public sphere is a struggle for equality not for common cultural identity.
Βιοηθικά: Περιοδικό της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, Τόμος 2, νο 1, 2016
Synthesis Philosophica (Croatian Journal of Philosophy), 2015
The paper makes an effort to present a view that answers objections put forward by many philosoph... more The paper makes an effort to present a view that answers objections put forward by many philosophers that Kant's account of duties regarding non-human nature does not ground adequate moral concern for non-human natural entities. In doing so, I reject what I call the 'psychological' interpretation of duties regarding non-human nature, and try to follow the 'moral perfection' interpretation supported by Kant's texts. The latter interpretation is, in my view, also present in a reading of our intellectual interest in natural beauty found in Kant's Critique of Judgment. Finally, after I consider some objections, I assess Kant's contribution to environmental ethics: (a) despite his anthropocentric approach, Kant does not domesticate non-human nature as biocentrism does, and (b) even if his approach can be characterised as speciesist, Kant does not see nature as a mere instrument-either as 'natural capital' or 'natural resource'-but as indispensable for our moral perfection.
T. Caraus & E. Paris (eds.), Re-grounding Cosmopolitanism, London: Routledge, 2016
Encyclopedia of Global Justice, 2011
Encyclopedia of Global Justice, 2011
Akten des X. Internationalen Kant-Kongresses, 2008
Philosophy in Review, Aug 1, 2014
The book at hand is the first book by one of the most interesting, promising and challenging poli... more The book at hand is the first book by one of the most interesting, promising and challenging political theorists of the new generation working on global justice. The book's argument is structured around the defense of what she calls 'activist political theory', which is exercised by 'avant-garde political agents', as the title itself reveals. The definition of the two terms above is not an easy task and Ypi is fully aware of that. Roughly speaking, 'activist political theory' guides practice by putting, as she argues, familiar intuitions to new uses (62), whereas 'avant-garde political agents' have a creative role, like scientists or artists, who put existing knowledge and techniques at the service of fresh experiments, forming new questions and developing alternative paradigms (65). The book is divided into three parts, which together comprise of seven chapters. The first part deals with the history of the concepts of statism and cosmopolitanism, and the question of the method employed in the book. Part II develops a partial critique and a partial defense of both statist and cosmopolitan theories, whereas in part III Ypi presents her version of statist cosmopoltanism and avant-garde political theory.
Philosophy in Review, Mar 1, 2010
Philosophy in Review, 2004
zeta-cosmopolitanism, 2015
Uploads
Papers by Kostas Koukouzelis
αναγνώρισή του, ούτε η κανονιστική του θεμελίωση είναι πάντοτε σαφής ή κοινά αποδεκτή. Αφού παρουσιάσω μια σειρά από επιχειρήματα κατά της θεμελίωσης και αναγνώρισης ενός τέτοιου
δικαιώματος θα προσπαθήσω να προσφέρω μια πειστική κανονιστική θεμελίωση. Στην πορεία προς κάτι τέτοιο θα υποστηρίξω ότι, στις περιπτώσεις όπου τίθενται ζητήματα αποκάλυψης γενετικών
πληροφοριών από τις γενετικές εξετάσεις σε υγιείς ενηλίκους, ένα τέτοιο δικαίωμα μπορεί και πρέπει να θεμελιωθεί κανονιστικά πάνω στην αυτονομία του προσώπου και τον σεβασμό προς τον ιδιωτικό του βίο. Οι γενετικές πληροφορίες, όταν ανακύπτουν ιδιαίτερα ως τυχαία ευρήματα γενετικών εξετάσεων, δεν έχουν, τις περισσότερες φορές, την απαραίτητη βεβαιότητα, αλλά αποτελούν μονάχα πιθανότητες, ενώ
κάποιες φορές δεν βοηθούν όταν δεν υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία για μια γενετική ασθένεια. Ο σεβασμός στο πρόσωπο και τον ιδιωτικό του βίο καθιστά τέλος την γενετική συμβουλευτική εξαιρετικά σημαντική,
υπό τις παρούσες συνθήκες.
αναγνώρισή του, ούτε η κανονιστική του θεμελίωση είναι πάντοτε σαφής ή κοινά αποδεκτή. Αφού παρουσιάσω μια σειρά από επιχειρήματα κατά της θεμελίωσης και αναγνώρισης ενός τέτοιου
δικαιώματος θα προσπαθήσω να προσφέρω μια πειστική κανονιστική θεμελίωση. Στην πορεία προς κάτι τέτοιο θα υποστηρίξω ότι, στις περιπτώσεις όπου τίθενται ζητήματα αποκάλυψης γενετικών
πληροφοριών από τις γενετικές εξετάσεις σε υγιείς ενηλίκους, ένα τέτοιο δικαίωμα μπορεί και πρέπει να θεμελιωθεί κανονιστικά πάνω στην αυτονομία του προσώπου και τον σεβασμό προς τον ιδιωτικό του βίο. Οι γενετικές πληροφορίες, όταν ανακύπτουν ιδιαίτερα ως τυχαία ευρήματα γενετικών εξετάσεων, δεν έχουν, τις περισσότερες φορές, την απαραίτητη βεβαιότητα, αλλά αποτελούν μονάχα πιθανότητες, ενώ
κάποιες φορές δεν βοηθούν όταν δεν υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία για μια γενετική ασθένεια. Ο σεβασμός στο πρόσωπο και τον ιδιωτικό του βίο καθιστά τέλος την γενετική συμβουλευτική εξαιρετικά σημαντική,
υπό τις παρούσες συνθήκες.