Papers by Phaothai Sin-ampol
วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2023
นักภูมิศาสตร์มีส่วนในการผลิตองค์ความรู้เพื่อศึกษาน้ำที่เชื่อมต่อการสังเคราะห์ปรากฏการณ์ของมนุษย์ก... more นักภูมิศาสตร์มีส่วนในการผลิตองค์ความรู้เพื่อศึกษาน้ำที่เชื่อมต่อการสังเคราะห์ปรากฏการณ์ของมนุษย์กับลักษณะทางกายภาพ อย่างไรก็ตาม การศึกษาเชิงอุทกวิทยาครอบคลุมพื้นที่องค์ความรู้ด้านภูมิศาสตร์น้ำ แต่ยังไม่เห็นถึงการบูรณาการองค์ความรู้ด้านสังคมเท่าที่ควร บทความปริทัศน์ฉบับนี้จึงวิเคราะห์บทบาทของนักวิชาการที่นำองค์ความรู้ด้านภูมิศาสตร์ไปใช้ในการวิจัยด้านน้ำจากการทบทวนบทความวิชาการที่ตีพิมพ์ในฐานข้อมูลวารสารอิเล็กทรอนิกส์กลางของประเทศไทย (ThaiJo) จำนวน 52 บทความ ในช่วงทศวรรษ 2010 จนถึงปัจจุบัน ภายใต้กรอบแนวคิดด้านอุทกสังคม (sociohydrology) ผลการศึกษาพบว่า นักวิชาการประยุกต์องค์ความรู้ด้านภูมิศาสตร์น้ำเพื่อวิเคราะห์กระบวนการทางอุทกวิทยาด้วยปัจจัยทางกายภาพและกิจกรรมมนุษย์ ผ่านการใช้หลักการและเครื่องมือทางภูมิสารสนเทศ ร่วมกับการใช้ข้อมูลมหัต (big data) เพื่อสร้างแบบจำลองและส่งเสริม การมีส่วนร่วมของประชาชนและหน่วยงานภาครัฐในการวางแผนรับมือกับความเสี่ยงภัยพิบัติ โดยเฉพาะในหมู่นักวิชาการด้านภูมิศาสตร์ ภูมิสารสนเทศ และสาขาอื่น ๆ ด้วยวิธีวิทยาแบบผสม แต่งานวิจัยที่สะท้อนแนวทางการวิจัยด้านน้ำเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนและในประเด็นเชิงจริยธรรมที่นำไปสู่ การบริหารจัดการทรัพยากรน้ำแบบบูรณาการ (IWRM) อย่างยุติธรรมและเท่าเทียม ถูกผลิตขึ้นโดยนักวิชาการสายอื่น ๆ มากกว่าที่นักภูมิศาสตร์และนักภูมิสารสนเทศ ในขณะที่องค์ความรู้ในแนวทางข้างต้นขาดความเชื่อมโยงกับการวิเคราะห์กระบวนการทางอุทกวิทยาด้วยการใช้ข้อมูล บทความนี้จึงต้องการเน้นย้ำว่า นักภูมิศาสตร์และผู้ที่ใช้องค์ความรู้ทางภูมิศาสตร์ในการวิจัยด้านน้ำ ควรเชื่อมโยงหลักการวิจัยเชิงอุทกสังคมทุกด้านเข้าด้วยกัน ด้วยความเป็นจุดเชื่อมต่อเชิงวิพากษ์ (critical connecting dots) ทางด้านภูมิศาสตร์น้ำ ที่ผสมผสานภววิทยา (ontology) และวิธีวิทยา (methodology) เพื่อทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างปรากฏการณ์ของมนุษย์และลักษณะทางกายภาพ ภายใต้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการพัฒนาสังคม-เศรษฐกิจที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในยุคแอนโธรพอซีน (Anthropocene) อันส่งผลกระทบต่อทรัพยากรน้ำในมิติเชิงพื้นที่และเวลา
ASEAN Climate Change Responses
Phanthuwongpakdee, N., Huyakorn, Y. C. & Sin-ampol, P. (2022). Climate Change and Water Adaptatio... more Phanthuwongpakdee, N., Huyakorn, Y. C. & Sin-ampol, P. (2022). Climate Change and Water Adaptation in Thailand. In Hubner, C., Piseth, K., & Chakriya, P. (Eds.) ASEAN Climate Change Responses (pg. 78–93). Phnom Penh: Asian Vision Institute. URL: https://www.asianvision.org/archives/publications/asean-climate-change-response-2?fbclid=IwAR1J6xOdl9ltxdikPh-kBBIFbcVEqOZFilPgJ1CDyQvVEm2yC1QhHgRLwFc
Inequalities and environmental changes in the Mekong River Basin , 2022
In response to the urgency of sustainability and climate
change, the Lower Yom watershed in Thail... more In response to the urgency of sustainability and climate
change, the Lower Yom watershed in Thailand is the site of a pilot
project in floodwater detention. This has been claimed as a
“participatory management” approach that develops drainage
systems, micro-scale structural mitigation, and livelihood
changes under community-based adaptation to flooding. This
study adopted a participatory research approach to explore
how different social groups experience vulnerability, as well as
the changes brought about by the pilot project. This research
develops a micro-level, social identity-based analysis of experiences in the pilot model. Data were gathered through in-depth
interviews with 38 organizational representatives and 44
individuals from urban and rural communities to capture the
strengths of, and barriers to, adaptation to flooding. Participatory action research workshops at the local level, focusing on
interpersonal learning, were also employed to motivate subgroups to discuss their vulnerabilities in the context of flooding
and how to stabilize adaptation measures. The results show
that community policy drafts were able to articulate approaches
to help vulnerable groups by improving flood protection, drainage capacity for water security, flood retention conditions, and
livelihood alternatives. However, a key sentiment that “flooding
is acceptable, but no flooding is better”confirmed a reluctance
among rural farmers, workers, the elderly, and physically exposed citizens to live with floods. From this analysis, it can be
interpreted that genuine participation to support flood risk
governance from the local level requires substantial effort.
Engaging stakeholders beyond governments to create a more
effective power balance may support the revision of existing
measures and initiate a means of improving practices for
community-based flood adaptation.
วารสารสังคมศาสตร์, 2022
การปฏิรูปโครงสร้างการอภิบาลน้ำของไทยเกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ พ.ศ. 2554 เพื่อลดความเสี่... more การปฏิรูปโครงสร้างการอภิบาลน้ำของไทยเกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ พ.ศ. 2554 เพื่อลดความเสี่ยงอุทกภัยและสร้างความมั่นคงในภาคการผลิต มีผลต่อสมดุลอำนาจทั้งในการกำหนดนโยบายและการปฏิบัติตั้งแต่ในระดับชาติจนถึงท้องถิ่น บทความปริทัศน์ชิ้นนี้สะท้อนความก้าวหน้าและความท้าทายในการจัดการน้ำของประเทศไทยภายใต้กรอบแนวคิดการอภิบาลน้ำแบบมีส่วนร่วม ผลการศึกษาพบว่าการจัดการน้ำในปัจจุบันเริ่มให้ความสำคัญต่อวิถีชีวิตผ่านการใช้พื้นที่รับน้ำนองและโครงการจัดการน้ำชุมชนด้วยข้อมูลสารสนเทศ แต่มิได้ทำให้เกิด “จุดเปลี่ยนแห่งความร่วมมือ” อย่างแท้จริง เนื่องจากการเปลี่ยนศูนย์อำนาจการจัดการน้ำไปสู่ระบอบรัฐราชการอย่างเข้มข้น ทำให้ชาวชนบทที่รองรับน้ำท่วมให้ภาครัฐมีวิถีชีวิตอยู่บนความไม่แน่นอน และยังเปิดโอกาสให้ภาคการเมือง ภาคประชาสังคม ชุมชนท้องถิ่น และภาคส่วนอื่น ๆ ในการมีส่วนร่วมกำหนดนโยบายน้อยเกินไป จึงขาดการบูรณาการความรู้ที่หลากหลาย และการกำหนดสิทธิในการจัดการน้ำร่วมกันอย่างเสรี การต่อรองระบอบอภิบาลน้ำควรต้องดำเนินต่อไปให้สอดคล้องกับความต้องการที่แท้จริงของสังคม
Local Community Engagement for Adaptation to Future Challenges in the Pilot Flood Detention Area of Thailand
External Interventions for Disaster Risk Reduction: Impacts on Local Communities, 2020
Designating flood detention areas is one of the flood risk management
policies that has been impl... more Designating flood detention areas is one of the flood risk management
policies that has been implemented in the Lower Yom River Basin of Thailand since 2017. Spatial and temporal components in relation to agriculture and livelihood of people have been adjusted to fit with the policy, including rescheduling water allocation and growing seasons, as well as promoting fishing and additional jobs during the period of seasonal floods. The forcasted flood risk model and households’ perceptions regarding the land use, identified these adjustments as responsible to increase challenges for managing flood risks. This chapter explores the potential of local community engagement in reducing risks of flooding under the flood detention area policy focusing on social vulnerability. Data was gathered during 2017–2018 including five interviews of the representatives from irrigation and disaster prevention agencies, which are all state organizations, and 11 local community leaders, as well as the questionnaires from 206 households, living in the flood detention area. The results showed that social vulnerability, in this context, is induced by several root causes including unequal power relations in establishing flood risk adaptation strategies, variable ‘monoculture’ policies in economic development with fewer concerns
in diversification, as well as lacking future recognition and knowledge for contextbased adaptation. Apart from irrigation agencies, which have been leading agencies in flood risk management, households and communities need to be encouraged as active stakeholders in developing stronger collaboration both within communities and across sectors for their own living with the awareness of future changes. Future adaptation strategies that are more suitable to different spatio-temporal and socio-economic contexts of flooded communities in the river basin, need to be introduced. The strategies include flood prevention mechanisms, multi-level knowledge exchange for adaptation, and transformation to alternative job opportunities.
วารสารมนุษย์กับสังคม, 2019
องค์ความรู้ภูมิศาสตร์อยู่ภายใต้กระบวนทัศน์ที่หลากหลาย ทำให้เกิดมุมมองต่อความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์... more องค์ความรู้ภูมิศาสตร์อยู่ภายใต้กระบวนทัศน์ที่หลากหลาย ทำให้เกิดมุมมองต่อความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และธรรมชาติที่แตกต่างกันออกไป บทความนี้มีจุดมุ่งหมายในการนำเสนอบทบาทของการจำลองธรรมชาติ (Simulating natures) เพื่อการบริหารจัดการลุ่มน้ำยมจากสองกระบวนทัศน์หลัก คือ กระบวนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์ผ่านแนวคิดการสร้างแบบจำลอง (Simulation modeling) และกระบวนทัศน์หลังสมัยใหม่ผ่านแนวคิดธรรมชาติเชิงสังคม (Social construction of nature) ซึ่งมีผลต่อการผลิตสร้างวาทกรรมใหม่ของภาครัฐ ผ่านการทบทวนแนวคิดทฤษฎี งานวิจัย และเอกสารด้านกำหนดยุทธศาสตร์และการปฏิบัติงานของภาครัฐและภาควิชาการเป็นหลัก ผลการสังเคราะห์พบว่า การบริหารจัดการลุ่มน้ำยมทั้งจากมุมมองของกระบวนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์และหลังสมัยใหม่เปิดเผยให้เห็นถึงความเคลื่อนไหวของภาครัฐ ภาควิชาการ และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่พยายามปรับเปลี่ยนไปสู่การปะทะประสานขององค์ความรู้ที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับในอดีตซึ่งมุ่งเน้นการใช้องค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์จากผู้เชี่ยวชาญเป็นเข็มทิศหลักในการกำหนดนโยบาย อย่างไรก็ดี บทความชิ้นนี้ต้องการระบุว่า การจำลองธรรมชาติดังกล่าวยังคงมีช่องว่างหลายประการ ทั้งในด้านการยึดโยงวิธีการบริหารจัดการกับความรู้วิทยาศาสตร์เป็นสำคัญ มากกว่าที่จะเปิดพื้นที่เพื่อทำความเข้าใจลักษณะทางสังคม วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมของพื้นที่ที่ถูกจัดการโดยวาทกรรมใหม่ให้ละเอียดลึกซึ้งเพียงพอ รวมไปถึงการขาดการประสานองค์ความรู้ของภาครัฐและภาควิชาการในการนำผลจากแบบจำลองไปสู่การกำหนดนโยบาย ซึ่งรอให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเกิดความตระหนักถึงช่องว่างเหล่านี้ เพื่อนำไปสู่การบริหารจัดการลุ่มน้ำยมที่อยู่บนพื้นฐานของการบูรณาการองค์ความรู้แบบสหสาขาวิชา และการเข้าใจถึงความสัมพันธ์ที่แยกกันไม่ออกระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติที่ดียิ่งขึ้นต่อไป
Procedia Engineering, 2018
Seasonal haze pollution is a big issue in northern part of Thailand for last decade. It normally ... more Seasonal haze pollution is a big issue in northern part of Thailand for last decade. It normally happens in dry season during February to May annually. Chiang Mai is one of effected city and become economics and health concerns for local people seriously. Thus, haze pollution monitoring remains a challenge. PM10 value is the key indicator of air quality. Many publications have been reported the relationship between PM10 value and the aerosol optical thickness (AOT) which can be analyzed by MODIS Aerosol Product. This study examined the temporal and spatial distribution of PM10 base on a long-term monitoring data (2007-2016) using Terra-MODIS MOD04_3K product with 3 km resolution. The images were analyzed and calculated AOT and PM10 using existing model. The results were converted to air quality index according to standard of Thailand Pollution Control Department as good, moderate, unhealthy, very unhealthy, and hazardous. The result showed that high PM10 values (> 120 µg/m3) which unhealthy for sensitive groups and very unhealthy levels were exposed in February, March, and April for some areas. The highest PM10 value was found in February and has been continuously decreasing in March, April and May, respectively. These results are useful for haze resilience against impact in the near future.
Haze Pollution in Chiang Mai, Thailand: A Road to Resilience
Procedia Engineering, 2018
Chiang Mai is the second largest city in Thailand, and a popular tourist destination with around ... more Chiang Mai is the second largest city in Thailand, and a popular tourist destination with around 7 million tourists per year. It situated in the Northern region, about 700 kilometers north of Bangkok. Eighty per cent of the area is mountains and 70 per cent of the land is forest area. The topography and the rapid and diverse socio-economic structure of the province have affected not only land use change and economic activities but also the quality of its environment. Chiang Mai has been facing the problem of haze pollution over the past decade, particular during the dry season from February to May. With the exposure and vulnerability of the area, this problem occurred annually and has affected Chiang Mai tremendously. This research aims to investigate the building resilience of Chiang Mai through various sectors (academic, government, private, and local communities) during the past 10 years, between 2007 and 2016. The perception and coping strategies of the villagers and communities in the most affected areas are also examined. Primary data were collected by focus group interviews with people from government, private, academic, and civil society sectors, and interviews with 400 villagers from the most affected areas in San Pa Tong, Doi Lo, Chom Thong, and Hot Districts. Results show the interesting progress in resilience of the population of Chiang Mai province over the past 10 years, from response to recovery, mitigation, and preparation for long term sustainability. It indicates that the road to resilience has faced with many difficulties, particularly at the community/village level where most of the villagers lack the opportunity to participate with the higher levels.
Policies to Promote Research and Innovation in Developing Countries’ Universities: The Case of Thailand
Indian Journal of Public Administration
Research and Innovation (R&I) has played an important role in constructing new knowledge in highe... more Research and Innovation (R&I) has played an important role in constructing new knowledge in higher education institutions (HEIs) worldwide. There are both enabler and barrier factors on R&I capabilities in HEIs; therefore, this paper aims to investigate the importance, current contexts and gaps in R&I capacity building of Thai HEIs and the possibilities for improvement. Thirteen policymakers from HEI’s Authorities and Research Funding Agencies were interviewed in-depth. In addition, an online survey has been conducted with 172 university academic staff, who have been involved in R&I. The results show that the majority of respondents agree that R&I is very important; however, these activities have not been clearly supported by national policies. From the suggestions for improvement, the whole R&I supporting system, from the national to the HEIs levels, should be developed and improved through policy, skill acquisition and job opportunities, research grants and enhancing national and ...
Uploads
Papers by Phaothai Sin-ampol
change, the Lower Yom watershed in Thailand is the site of a pilot
project in floodwater detention. This has been claimed as a
“participatory management” approach that develops drainage
systems, micro-scale structural mitigation, and livelihood
changes under community-based adaptation to flooding. This
study adopted a participatory research approach to explore
how different social groups experience vulnerability, as well as
the changes brought about by the pilot project. This research
develops a micro-level, social identity-based analysis of experiences in the pilot model. Data were gathered through in-depth
interviews with 38 organizational representatives and 44
individuals from urban and rural communities to capture the
strengths of, and barriers to, adaptation to flooding. Participatory action research workshops at the local level, focusing on
interpersonal learning, were also employed to motivate subgroups to discuss their vulnerabilities in the context of flooding
and how to stabilize adaptation measures. The results show
that community policy drafts were able to articulate approaches
to help vulnerable groups by improving flood protection, drainage capacity for water security, flood retention conditions, and
livelihood alternatives. However, a key sentiment that “flooding
is acceptable, but no flooding is better”confirmed a reluctance
among rural farmers, workers, the elderly, and physically exposed citizens to live with floods. From this analysis, it can be
interpreted that genuine participation to support flood risk
governance from the local level requires substantial effort.
Engaging stakeholders beyond governments to create a more
effective power balance may support the revision of existing
measures and initiate a means of improving practices for
community-based flood adaptation.
policies that has been implemented in the Lower Yom River Basin of Thailand since 2017. Spatial and temporal components in relation to agriculture and livelihood of people have been adjusted to fit with the policy, including rescheduling water allocation and growing seasons, as well as promoting fishing and additional jobs during the period of seasonal floods. The forcasted flood risk model and households’ perceptions regarding the land use, identified these adjustments as responsible to increase challenges for managing flood risks. This chapter explores the potential of local community engagement in reducing risks of flooding under the flood detention area policy focusing on social vulnerability. Data was gathered during 2017–2018 including five interviews of the representatives from irrigation and disaster prevention agencies, which are all state organizations, and 11 local community leaders, as well as the questionnaires from 206 households, living in the flood detention area. The results showed that social vulnerability, in this context, is induced by several root causes including unequal power relations in establishing flood risk adaptation strategies, variable ‘monoculture’ policies in economic development with fewer concerns
in diversification, as well as lacking future recognition and knowledge for contextbased adaptation. Apart from irrigation agencies, which have been leading agencies in flood risk management, households and communities need to be encouraged as active stakeholders in developing stronger collaboration both within communities and across sectors for their own living with the awareness of future changes. Future adaptation strategies that are more suitable to different spatio-temporal and socio-economic contexts of flooded communities in the river basin, need to be introduced. The strategies include flood prevention mechanisms, multi-level knowledge exchange for adaptation, and transformation to alternative job opportunities.
change, the Lower Yom watershed in Thailand is the site of a pilot
project in floodwater detention. This has been claimed as a
“participatory management” approach that develops drainage
systems, micro-scale structural mitigation, and livelihood
changes under community-based adaptation to flooding. This
study adopted a participatory research approach to explore
how different social groups experience vulnerability, as well as
the changes brought about by the pilot project. This research
develops a micro-level, social identity-based analysis of experiences in the pilot model. Data were gathered through in-depth
interviews with 38 organizational representatives and 44
individuals from urban and rural communities to capture the
strengths of, and barriers to, adaptation to flooding. Participatory action research workshops at the local level, focusing on
interpersonal learning, were also employed to motivate subgroups to discuss their vulnerabilities in the context of flooding
and how to stabilize adaptation measures. The results show
that community policy drafts were able to articulate approaches
to help vulnerable groups by improving flood protection, drainage capacity for water security, flood retention conditions, and
livelihood alternatives. However, a key sentiment that “flooding
is acceptable, but no flooding is better”confirmed a reluctance
among rural farmers, workers, the elderly, and physically exposed citizens to live with floods. From this analysis, it can be
interpreted that genuine participation to support flood risk
governance from the local level requires substantial effort.
Engaging stakeholders beyond governments to create a more
effective power balance may support the revision of existing
measures and initiate a means of improving practices for
community-based flood adaptation.
policies that has been implemented in the Lower Yom River Basin of Thailand since 2017. Spatial and temporal components in relation to agriculture and livelihood of people have been adjusted to fit with the policy, including rescheduling water allocation and growing seasons, as well as promoting fishing and additional jobs during the period of seasonal floods. The forcasted flood risk model and households’ perceptions regarding the land use, identified these adjustments as responsible to increase challenges for managing flood risks. This chapter explores the potential of local community engagement in reducing risks of flooding under the flood detention area policy focusing on social vulnerability. Data was gathered during 2017–2018 including five interviews of the representatives from irrigation and disaster prevention agencies, which are all state organizations, and 11 local community leaders, as well as the questionnaires from 206 households, living in the flood detention area. The results showed that social vulnerability, in this context, is induced by several root causes including unequal power relations in establishing flood risk adaptation strategies, variable ‘monoculture’ policies in economic development with fewer concerns
in diversification, as well as lacking future recognition and knowledge for contextbased adaptation. Apart from irrigation agencies, which have been leading agencies in flood risk management, households and communities need to be encouraged as active stakeholders in developing stronger collaboration both within communities and across sectors for their own living with the awareness of future changes. Future adaptation strategies that are more suitable to different spatio-temporal and socio-economic contexts of flooded communities in the river basin, need to be introduced. The strategies include flood prevention mechanisms, multi-level knowledge exchange for adaptation, and transformation to alternative job opportunities.