Tarih

Osmanlı Devleti'nin askeri güçlerinden bir kısmını oluşturan Yeniçeri Ocağı'nın, coğrafi genişleme ve devletin genel düzenini sağlama bakımından önemli hizmetleri görülmüştür. Yeniçeriler, içte ve dışta, güç ve düzenin dayanakları olarak genelde olumlu profiller çizmişlerdir. Ancak XVI. yüzyılın sonlarından başlamak üzere, III. Murad Devri'nden itibaren, Ocağın yapısında bozulmalar görülmüştür. Söz konusu bozulma, yerleşik yeniçerihalk ilişkilerinin çatışmalı bir görünüm kazanmasına yol açmıştır. Sosyal hayata karışmış yeniçerilerden bir kısmının, genel huzur ve düzenin normal olduğu zamanlarda "yeniçerilik iddiası" ile ve bu mesleği kötüye kullanmak suretiyle mal, can ve ırz güvenliğini zedeleyen zorbalıklara ve serkeşliklere girişmesi, onlara karşı büyük bir sosyal nefret oluşmasına sebep olmuştur. Bu hal, sadece genel disiplinsizlik ve isyanları bakımından değil; yeniçerilerin, kişisel olarak, daha dar ve özel manada, ama hayatın her alanında, akla hayale gelmeyen davranışları ile de sosyal hayatı zehirlemeye başladıklarını ve önlerinin alınması gereğini ortaya koymuştur. Yeniçeri halk çekişmesi, XVII. yüzyılda sınırlı kalmış, XVIII. yüzyılda yayılma ve artış istidadı göstermiştir. XVIII. yüzyılın son çeyreğinden Ocağın 1826 yılında kaldırılışına kadar geçen süre içerisinde, halk ile çekişmeçatışma durumu zirveye çıkmıştır. İncelemede, "yeniçerilik iddiası" ile sergilenen sosyal davranış bozukluğu örnekleri ve sonuçlarına yer verilmiştir.

ve evkaf idareleri, odun ve kereste tedarikine gerek duyan önde gelen müesseselerdendi. İzmit ve çevresindeki meşe, çam, karaağaç, diş budak ve gürgenden elde edilen nitelikli keresteler, çoğunlukla donanma inşası, tamiri, kayık ve sandalların onarımı, kalyon, kadırga küreklerinin imali, topların kundak, tekerlek ve sair ahşap mühimmatının yapımı ve yangınlardan sonra inşaat malzemesi olarak kullanılıyordu. İnşa ve imal edilecek şey ya da kullanılacak yere göre pek tabii kerestenin türü değişiyordu. Ormanlık alanlar, korular veya dağlar, buna göre ocaklık olarak tahsis ediliyordu. Mesela mirî kalyonların inşası veya onarımı için ocaklık olarak ayrılan ormanlar, korular ve dağlar vardı. Ocaklardan ağaç kesimi ve nakli, bir dizi görevli ile kereste emininin sevk ve idaresinde yapılırdı. Civarda ikamet eden köy ahalisi, belli kurallar dahilinde bu işte görev alır, avarız veya sair vergilerinden muaf tutulur ya da kendisine belli bir ücret ödenirdi. İncelemede konunun ayrıntıları üzerinde durulmuştur.

Green volcanic od stones are crucial construction materials and it was excavated widely in Turkey. Od stone was used rarely in Late Roman, Early Byzantium (4-6 th centuries) and Early Ottoman periods (16-18 th centuries). It was used more at the end of 19 th century and the beginning of the 20 th century. The stones that were used in İstanbul were delivered from the quarries around Karamürsel. There is little information in early period resources. However, there are many on the uses of Karamürsel Od stone in the construction and restoration of buildings in İstanbul between the second half of the18 th century and the 19 th century. For that reason, there are some information on the Karamürsel Od stone factory, its organization, the features of the stone (like its excavation, preparation, size, price), factors affecting the price, its transportation to İstanbul and its usage in construction. According to that information, some shops, khans, furnaces, houses, palaces, kitchens, and mosques were either constructed or restored with Karamürsel Od stones. The production and transportation of the stone were laborious. The organization of the production and transportation were also problematic. This article focuses on those problems.

To meet communication and accommodation needs, various facilities and organizations were created in the past times. One of them is range organizations and range areas. This organization played an important role in such matters as communication, transportation, lodging, recreation and pet supplies. During the Ottoman Period, especially the vizier of Sultan Süleyman the Magnificent, Lutfi Pasha, developed the organization and ascribed it to certain principles. Towards the end of 17th century, the structure of the same organization, administration and operation were harmonized with conditions of the day. Accordingly, besides the existing range areas of Anatolia and Rumelia side, new range areas were periodically opened. Among the centers concerned, those united the intersection of the main roads and centrally located at the intersections and close to the big cities gained importance. In this regard, Gebze Range Area had been the most important institution of its kind in Anatolia. Due to its central location, it served as a messenger, pilgrimage and excursion range. But its feature of being a range area of messenger came to the fore. It is also featured to be a place used by civilians. In this capacity, besides serving as a range service, its foundation is supposedly estimated to be at the end of the 17 th century. Taking into consideration the need of the new system and period of Tanzimat Reforms of Administration, it began to be administered in the form of post office given in trust or lease from this period of time. However, it partly maintained its old system and the government shape. From its establishment till its closure, it welcomed a large group of charge and visitors. Plenty of registration documents and files about it were reached so far. Because of the importance of messenger, pilgrimage and excursion, they were worth being checked out. It was abolished on 27 October 1862 and was transferred to the treasury income by inventory stock sale.

19. yüzyılın ortalarından itibaren idarî ve sosyal alanda Osmanlı yenileşme düşüncesi oldukça geniş bir uygulama zemini bulmuştur. Taşra teşkilatı, bu dönemde yeniden yapılandırılmıştır ve kaza idaresi de ilk defa idari birim olarak teşkilata girmiştir. Uygulama ile taşrada devletin kontrolünün arttırılması, haksızlıkların ve yolsuzlukların giderilmesi, idarî, malî, siyasi ve sosyal düzensizliklerin önlenmesi amaçlanmıştır. Bu yönde mahalli idarecilerden de beklentiler olmuştur. Ancak bu sırada mahalli güçlü ailelere mensup kimseler arasından seçilen kaymakamlar veya kaza müdürleri, genellikle eskiden beri sürdüregeldikleri olumsuz alışkanlıkarını bırakamamışlardır. Taşra idaresinde yapılmak istenen değişiklikler dolayısıyla yaşanan problemler, 20. yüzyılın başlarına kadar bu konuda ulaşılmak istenen hedeflere yaklaşılmasını zorlaştırmıştır. Söz konusu problemlerin benzeri Çapakçur Kazası örneğinde de görülmüştür. Bu dönemde görev alan Kaza Müdürü Süleyman Bey, 1830’lu yıllardan baş...

Milliyet Gazetesi: 3 Mayıs 1950 ile 30 Haziran 2004 arası gazeteler dijitalleştirilmiş ve indekslenmiş durumda. Araştırmaya üyelik sistemi ile ücretsiz olarak açık. Cumhuriyet Gazetesi : 1930′dan bu yana olan arşivi, dijitalleştirilmiş ve indekslenmiş. Araştırmaya muhtelif ücret seçenekleri ile açık. Hürriyet Gazetesinin webte kullanılabilen arşivi 02 Kasım 1997 tarihinden itibaren başlıyor. 02 Kasım 2012 tarihinden bu yana muhtelif kelimeler üreterek arama yapılabiliyor.

Dunlop'un çevirisini sunduğumuz bu eseriyle birlikte Hazarlar dosyasını kapatmış bulunuyoruz. Daha önce yayınlamış olduğumuz L. N. Gumilev'in Eski Ruslar ve Büyük Bozkır Halkları, Peter Golden'in Hazar Çalışmaları ve özellikle M. İ. Artamonov'un Hazar Tarihi'nden sonra Dunlop'un bu eseri Hazar dosyasını dört değişik açıdan incelemektedir. Bundan sonra Hazarlar konusunda okunacak ilave kitaplarla ancak bir iki virgül atılabilir.