Psychology

In recent decades, the considerable proliferation of the self-help groups (especially those of the Alcoholics Anonymous (AA) and Narcotics Anonymous (NA)) has attracted the interest of those engaged in the social sciences as well as of those responsible for mapping out health policies. This article is based on the 10-year involvement of the authors in a participatory action research project for the promotion of self-help groups in Greece as well as to an extensive literature review of the AA and NA movements. Based on this methodology, the objective of this article is twofold. First, it identifies the radical perspective of self-help groups, as the main source for their effectiveness, while it attempts an assessment of their effect on traditional professional attitudes. Second, it raises concerns over the radical perspective of these initiatives in the framework of their transition from an alternative stance towards their integration in formal Health Systems. This transition process is manifested in the following developments: (1) the constantly increasing number of old members who quit the role of the volunteer sponsor and undertake the financially beneficial role of (para-) professional addiction counselor; (2) the instrumentalization of 12 steps; (3) the increasing number of members who adopt the nosological perspective of addiction 4. The various adverse effects of dominant culture on the internal working of the groups are studied. Moreover, this article attempts a comparative assessment of the produced experience with the AA and NA movements in Greece and abroad.


Read More: http://informahealthcare.com/doi/abs/10.3109/16066359.2011.588353\\\\\\\\\\\\\

™‹ÌÂÚ· ÔÈ ÔÌ¿‰Â˜ ·˘ÙÔ‚Ô‹ıÂÈ·˜ ·ÚÔ˘ÛÈ¿˙Ô˘Ó ÙÂ-Ú¿ÛÙÈ· ÂÍ¿ψÛË Û ‰ÈÂıÓ¤˜ Â›‰Ô. ™ÙȘ ∏. ¶.∞., ÁÈ· ·Ú¿‰ÂÈÁÌ·, ÔÈ ÔÌ¿‰Â˜ ·˘ÙÔ‚Ô‹ıÂÈ·˜ Â›Ó·È Ë ÈÔ Û˘-Ó¿ ÂÈÛÎÂÙfiÌÂÓË ËÁ‹ ·ÚÔ¯‹˜ ‚Ô‹ıÂÈ·˜ ÁÈ· Ù· ÚÔ‚Ï‹Ì·Ù· ÂÍ¿ÚÙËÛ˘ ·fi ÙÔ ·ÏÎÔfiÏ Î·È ¿ÏϘ "˘-ÔÙÚfi˜ Ô˘Û›Â˜. ¶ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔÈ ·fi ¤ÍÈ ÂηÙÔÌÌ ‡ÚÈ· ∞ÌÂÚÈηÓÔ› ÂÓ‹ÏÈΘ ÚÔÛÂÁÁ›˙Ô˘Ó Î¿ı ¯ÚfiÓÔ ÔÌ¿-‰Â˜ Ô˘ Û¯ÂÙ›˙ÔÓÙ·È Ì ÙÔ Úfi‚ÏËÌ· Ù˘ ÂÍ¿ÚÙËÛ˘. ∞fi ·˘ÙÔ ‡˜, ‰ ‡Ô ÂηÙÔÌÌ ‡ÚÈ· Û˘ÌÌÂÙ¤¯Ô˘Ó οı ¯Úfi-ÓÔ ÂÓÂÚÁ¿ Û ÔÌ¿‰Â˜ ·˘ÙÔ‚Ô‹ıÂÈ·˜ (Workgroup on Substance Abuse Self Help Organizations, 2003). ∏ ‰È¿¯˘ÛË ÙˆÓ ÔÌ¿‰ˆÓ ÙˆÓ 12 ‚ËÌ¿ÙˆÓ ‰ÈÂıÓÒẪ ›Ó·È ÙÂÚ¿ÛÙÈ·. √È ÔÌ¿‰Â˜ ·˘Ù¤˜ ·ÔÙÂÏÔ ‡Ó ÙËÓ Ô-Ï˘ÏËı¤ÛÙÂÚË ÚfiÙ·ÛË ıÂÚ·›·˜ ÁÈ· ÙÔ ˙‹ÙËÌ· ÙˆÓ ÂÍ·ÚÙ‹ÛÂˆÓ Û ‰ÈÂıÓ¤˜ Â›‰Ô. √È ∞ÏÎÔÔÏÈÎÔ› ∞ÓÒ-Ó˘ÌÔÈ (∞.∞.) ·ÚÈıÌÔ ‡Ó ÂÚÈÛÛfiÙÂÚ˜ ·fi 105.000 ÔÌ¿‰Â˜ Û 180 ¯ÒÚ˜ (∞.∞., 2007), ÂÓÒ ÔÈ ¡·ÚÎÔ-Ì·Ó›˜ ∞ÓÒÓ˘ÌÔÈ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚ˜ ·fi 25.000 ÔÌ¿‰ÂÛ Â 127 ¯ÒÚ˜ (N.A., 2007). ∆·˘Ùfi¯ÚÔÓ· Ù· ÙÔÈο ÎÈ-Ó‹Ì·Ù· ·˘ÙÔ‚Ô‹ıÂÈ·˜ Û ‰È¿ÊÔÚ˜ ¯ÒÚ˜ ·Ó·Ù ‡Û-ÛÔ˘Ó ÙË ‰È΋ ÙÔ˘˜ ·ÍÈÔÚfiÛÂÎÙË ‰˘Ó·ÌÈ΋ (Kurube, 1992‚Ø Makela Î·È ¿ÏÏÔÈ, 1996) ∏ ÙÂÚ¿ÛÙÈ· ÂÍ¿ψÛË ÏÔÈfiÓ ÙˆÓ ÔÌ¿‰ˆÓ, Ë ÔÔ›· Û˘Ì‚·›ÓÂÈ ¯ˆÚ›˜ ηӤӷ ‰Â˘ÙÂÚÔÁÂÓ¤˜ fiÊÂÏÔ˜ ÁÈ· Ù· ̤ÏË, fiˆ˜ Û˘Ì‚·›ÓÂÈ ÛÙ· Â·ÁÁÂÏÌ·ÙÈο ıÂÚ·¢ÙÈ-ο ÚÔÁÚ¿ÌÌ·Ù·, ·ÔÙÂÏ› ¤Ó·Ó ¤ÌÌÂÛÔ ‰Â›ÎÙË ÙË· ÔÙÂÏÂÛÌ·ÙÈÎfiÙËÙ¿˜ ÙÔ˘˜. ∏ ‰˘Ó·ÌÈ΋ ·Ó¿Ù˘ÍËÙˆÓ ÔÌ¿‰ˆÓ ·ÔÙÂÏ› ¿ÏψÛÙÂ Î·È ¤Ó·Ó ÈÛ¯˘Úfi ·-Ú¿ÁÔÓÙ· ›ÂÛ˘ ÚÔ˜ ÙËÓ ÂÈÛÙËÌÔÓÈ΋ ÎÔÈÓfiÙËÙ·, ·Ï-Ï¿ Î·È ÙÔ˘˜ ¯·Ú¿ÛÛÔÓÙ˜ ÔÏÈÙÈΤ˜, ÒÛÙ ӷ ÌÂÏÂÙ‹-ÛÔ˘Ó Â·ÚÎÒ˜ ÙÔ Ê·ÈÓfiÌÂÓÔ.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος της εξάρτησης αποτελεί ένα από τα πλέον σύνθετα ζητήματα στο πεδίο της κοινωνικών επιστημών και των επιστημών υγείας. Η διόγκωση του προβλήματος και αδυναμία εξεύρεσης αποτελεσματικών τρόπων αντιμετώπισης του οδηγεί στην αναγκαιότητα αναζήτησης νέων παραδειγμάτων παρέμβασης. Η πλαισίωση των πρωτοβουλιών των άμεσα ενδιαφερομένων πολιτών είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα στην συγκρότηση νέων προσεγγίσεων. Το συγκεκριμένο κείμενο συνιστά μια επισκόπηση της πρώτης προσπάθειας προαγωγής της ιδέας της αυτοβοήθειας στο πεδίο της εξάρτησης στην Ελλάδα. Μέσα από την παρουσίαση του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας και πιο συγκεκριμένα των βασικών αξόνων της φιλοσοφίας του, του τρόπου λειτουργίας, της πορείας εξέλιξης και της δυναμικής του αναδεικνύονται οι συγκεκριμένες διαστάσεις του εγχειρήματος. Η έμφαση δίνεται στην ανάδειξη των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών της πρότασης, που μπορούν να συμβάλλουν στη συζήτηση δημιουργίας νέων παραδειγμάτων και όχι στην περιγραφή ενός νέου «απόλυτου» εργαλείου παρέμβασης

Self Help Promoting Program, is project of Aristotle’s University Psychology Department. Its basic aim is the promotion of self help approach in the confrontation of substance abuse and other psychosocial problems. Self Help Promoting Program’s activities are the result of participatory planning, that is being grounded to needs’ evaluation of all people involved. The active engagement of service users through collective procedures and through a different relationship with health practitioners, that its main characteristics are collaboration, mutual respect and equality, characterizes the activities’ function and identity. The described cooperation regards the whole procedure from the initial phase of needs evaluation, to planning activities, reflecting and re-planning through the continuously produced data, that improve the practices of support and empowerment. Finally there is a discussion regarding the dialectic relation that exists between the objectives of interventions and the methodology and practices of intervening.

Η ιδέα της αυτοβοήθειας και αλληλοβοήθειας, που εμφανίστηκε τα τελευταία 150 χρόνια, αρχίζει να συζητείται ευρύτατα τις τελευταίες δεκαετίες τόσο στους ακαδημαϊκούς κύκλους όσο και στους κύκλους των Εθνικών Συστημάτων Υγείας. Στην αύξηση του ενδιαφέροντος της επιστημονικής κοινότητας για την ιδέα της αυτοβοήθειας/αλληλοβοήθειας συνέβαλαν αποφασιστικά δύο γεγονότα. Το πρώτο είναι η αδυναμία αντιμετώπισης των σύγχρονων ψυχοκοινωνικών προβλημάτων από τις παραδοσιακές δομές και τις επαγγελματικές προσεγγίσεις • Albee, 1985• Gartner and Riessman, 1984. Το δεύτερο είναι η μεγάλη ανάπτυξη των ομάδων αυτοβοήθειας στην αντιμετώπιση προβλημάτων ψυχικής και σωματικής Υγείας

Βασικός στόχος της παρούσας έρευνας είναι η συγκρότηση μιας εναλλακτικής προσέγγισης δόμησης των ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων που στοχεύουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος της εξάρτησης, με άξονα τη λογική και τις πρακτικές αυτοβοήθειας και αλληλοβοήθειας. Επιμέρους ερωτήματα που επιχειρείται να απαντηθούν από τη συγκεκριμένη έρευνα αφορούν στη φιλοσοφία, τα χαρακτηριστικά και στις διαδικασίες δόμησης των παρεμβάσεων αυτών, καθώς και στο ρόλο των λειτουργών υγείας και των άμεσα ενδιαφερομένων στο πλαίσιο αυτών των παρεμβάσεων.
Η μεθοδολογία της έρευνας βασίστηκε σε αρχές της συμμετοχικής έρευνας δράσης οι οποίες καθόρισαν το πλαίσιο της έρευνας και συνδυάστηκαν με τις αρχές της θεμελιωμένης θεωρίας, προκειμένου να είναι δυνατή η παραγωγή μιας ολοκληρωμένης πρότασης / προσέγγισης για την πλαισίωση πρωτοβουλιών αυτοβοήθειας στην αντιμετώπιση της εξάρτησης.
Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε μια μακρόχρονη έρευνα (διάρκειας εννέα ετών) δύο φάσεων με βάση αρχές της έρευνας δράσης, η οποία αφορούσε: α) στη διερεύνηση του σχεδιασμού και της υλοποίησης του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας, μιας ψυχοκοινωνικής παρέμβασης που στόχευε στην αντιμετώπιση του προβλήματος της εξάρτησης μέσα από την αξιοποίηση της φιλοσοφίας και των πρακτικών αυτοβοήθειας και αλληλοβοήθειας και β) στην αξιολόγηση της παρέμβασης μέσα από τριάντα συνεντεύξεις σε βάθος με τους άμεσα εμπλεκόμενους στην παρέμβαση, ανθρώπους με πρόβλημα εξάρτησης.
Τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης της έρευνας αφορούν στη σημασία της συγκρότησης της ψυχοκοινωνικής παρέμβασης με συγκεκριμένες αξίες, στους όρους συνάντησης και συνεργασίας με τις ομάδες αυτοβοήθειας / αλληλοβοήθειας και στο ρόλο των λειτουργών υγείας και των άμεσα ενδιαφερομένων στην παρέμβαση.
Στη δεύτερη φάση της έρευνας τα αποτελέσματα αφορούν στο βίωμα της εξάρτησης, το ρόλο των ομάδων 12 βημάτων στην προσπάθεια απεξάρτησης, τις διαστάσεις του πλαισίου και της διαδικασίας ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, στο ρόλο των λειτουργών υγείας στην παρέμβαση και στη νοηματοδότηση που δίνουν οι συμμετέχοντες / ούσες στην προσπάθεια τους.
Η αναδυόμενη από την έρευνα προσέγγιση, προκύπτει από τα αποτελέσματα των δύο φάσεων της έρευνας. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα η αναδυόμενη προσέγγιση αφορά στην αποδόμηση καταστημένων αντιλήψεων, ως απαραίτητης βάσης για τη δημιουργία ανθρωποκεντρικών παρεμβάσεων στην αντιμετώπιση της εξάρτησης. Τέλος τα ευρήματα της έρευνας και η αναδειχθείσα προσέγγιση επιχειρείται να ενταχθούν στην ευρύτερη επιστημονική συζήτηση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της εξάρτησης και να προταθούν και νέα πεδία διερεύνησης τα οποία ανέκυψαν από την επεξεργασία των δεδομένων της παρούσας έρευνας.

This research tries to give an alternative account of psychosocial interventions that are based on self-help and mutual aid practices in the field of addiction treatment. More specifically, it tries to answer questions regarding philosophy, characteristics and design of these interventions. It also looks at the role of health professionals and of people directly involved in them.
The research methodology was based on principles of participatory action research, which determined the context of the research. These principles were combined with the principles of grounded theory in order to produce a substantive theoretical background to the initiatives of self-help in the treatment of addiction. For this purpose, a long-term (nine-year) research was designed and applied in two stages, both based on the principles of action research. More specifically, this research was concerned with a) the design and application of a Self Help Promotion Programme (this programme was a psychosocial intervention aimed at the treatment of addiction through self and mutual aid values, theories and practices), and b) the evaluation of this intervention through thirty in-depth interviews with the people involved who had addiction problems themselves.
The results of the first part of  the research concern the importance of the formation of a psychosocial intervention with specific values, the conditions under which the health professionals meet and work with self help and mutual aid groups and the role of the health professionals and the people involved in the intervention. The results of the second part concern the personal experience of individuals in addiction, the role that the 12step groups have played in their rehabilitation, the dimensions of the psychosocial support context and processes and the role of the health professionals in the interventions. What is further explored within these categories is the way the participants understand and give meaning to their personal efforts.
The emerging approach derives from the results of the two stages of the research. According to these results, the emerging approach is concerned with the deconstruction of pre-fabricated beliefs in the field of addictions. This is considered as the main ground for the development of person-centred interventions for the treatment of addiction. Ultimately, all research findings as well as this emerging approach are introduced into the wider scientific debate about the treatment of addiction problems while new fields for investigation, which emerged through the evaluation of the research findings, are recommended.

is a participatory, democratic process concerned with developing practical knowing in the pursuit of worthwhile human purposes, grounded in a participatory world view which we believe is emerging at this historical moment. It seeks to bring together action and reflection, theory and practice, in participation with others, in the pursuit of practical solutions to issues of pressing concern to people, and more generally the flourishing of individual persons and their communities. (Reason & Bradbury, 2001).

During the last decades the field of addictions has been very concerned with the different ways in which 12-step self help / mutual aid groups could potentially be used. This is mostly due to the fact that these groups provided very encouraging results in their work. Also, health professionals have contributed as much as possible to the potential utilization of these groups. This paper will briefly present the findings of a long term research (nine years). This research was designed in two stages. The first concerned the creation and evolution of a professional psychosocial intervention that supported members of 12-step self-help / mutual aid groups. The second stage concerned the evaluation of the intervention by the people who were directly involved, who were the members of 12-step self-help/mutual aid groups themselves. The structure and the evolvement of this research was based on the action research principles, which were combined with the grounded theory methodology for the analysis of the collected data. The findings of this research propose a specific context within which professional psychosocial interventions that support the 12-step self-help / mutual aid groups can be designed. More specifically, these findings reveal the importance of designing interventions based on values that are common to those of the self-help groups. Furthermore, this paper argues that it is essential to deconstruct the traditional beliefs about the role of health professionals. Alternative scientific approaches regarding the interpretation and therapy of addiction are discussed. Finally, the human-centered characteristics in the context and process of psychosocial support of the members of the 12-step groups are at the center of the research findings.

Η συζήτηση για την αξιοποίηση των ομάδων αυτοβοήθειας / αλληλοβοήθειας στην αντιμετώπιση των σύγχρονων ψυχοκοινωνικών προβλημάτων είναι έντονη τις τελευταίες δεκαετίες διεθνώς. Η συζήτηση αυτή προέκυψε μέσα από επιτυχή παραδείγματα αυτοδιαχειριζόμενων εγχειρημάτων των άμεσα ενδιαφερομένων πολιτών σε διάφορα ζητήματα υγείας (εξαρτήσεις, ψυχική και σωματική υγεία). Μέσα από τη συσσωρευμένη εμπειρία τόσο διεθνώς, όσο και στην Ελλάδα παρουσιάζονται οι βασικοί άξονες της φιλοσοφίας υποστήριξης και οι βασικές μεθοδολογίες των ομάδων αυτοβοήθειας / αλληλοβοήθειας εκ μέρους των λειτουργών υγείας. Ο σεβασμός στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, η αποδοχή της αξίας της βιωματικής γνώσης των άμεσα ενδιαφερομένων, η αναγνώριση της αξίας της συμμετοχής και της αλληλοβοήθειας, η αποδόμηση των κατεστημένων αντιλήψεων για το ρόλο των λειτουργών υγείας, αποτελούν τις βασικές διαστάσεις της φιλοσοφίας παρέμβασης και καθορίζουν και τη μορφή των προτεινόμενων μεθοδολογιών υποστήριξης.