Thesis by Elena Krasaki
Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της μουσικής που αποκαλείται ιστοριογραφικά ως μπαρόκ, έχει να κά... more Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της μουσικής που αποκαλείται ιστοριογραφικά ως μπαρόκ, έχει να κάνει με το πρόταγμα της ανάδειξης του κειμένου διαμέσου της μουσικής, προκειμένου να αναμοχλευθούν η ψυχική κατάσταση και τα πάθη των ακροατών, κατά τα πρότυπα του αρχαίου ελληνικού δράματος. Στη βόρεια Ιταλία των αρχών του 17ου αιώνα, ένα σύνολο πολυπαραγοντικών στοιχείων, μουσικών ή μη, συνέργησαν καθοριστικά, ώστε να επέλθουν ριζικές αλλαγές στη μουσική θεωρία και πράξη, προτάσσοντας το τραγούδι και το κείμενο στον πυρήνα της μουσικής δημιουργίας. Προκειμένου να προσεγγιστεί ερμηνευτικά η εποχή αυτή, η ιστοριογραφική τεκμηρίωση αποτελεί το σημαντικότερο μεθοδολογικό εργαλείο. Ωστόσο, φαίνεται πως τα ευρήματα και οι ερμηνείες που προκύπτουν, αν και βρίσκουν πρακτική εφαρμογή στα μουσικά όργανα, όσον αφορά το τραγούδι δεν ενσωματώνονται πλήρως. Σε μεγάλο βαθμό η τραγουδιστική πρακτική παραμένει άρρηκτα δεμένη σε αισθητικά και τεχνικά πρότυπα ύστερων εποχών, που λειτουργούν ως τροχοπέδη στην διερεύνηση και πραγμάτωση αρκετών από τα διακυβεύματα που φέρνει στην επιφάνεια η ιστοριογραφική τεκμηρίωση.
Η παρούσα έρευνα, κατ’ αρχήν, αποσκοπεί στην πλαισίωση της τέχνης του τραγουδιού από την ιστοριογραφική τεκμηρίωση, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, θέτοντας το εξής ερώτημα: πώς ήταν το τραγούδι στις αρχές του 17ου αιώνα και ποια η σχέση του με την εποχή που προηγήθηκε και ακολούθησε; Προκειμένου να διερευνηθεί το ερώτημα αυτό, αξιοποιούνται πληροφορίες που παρέχονται κατά βάση στις πρωτογενείς πηγές και διερευνώνται τα ακόλουθα πεδία: το θεωρητικό υπόβαθρο, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την ουμανιστική σκέψη της όψιμης Αναγέννησης καθώς και ο τρόπος που αναπτύχθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή στο γόνιμο περιβάλλον των διαφόρων Ακαδημιών· προϋπάρχουσες εκτελεστικές
πρακτικές πάνω στις οποίες βασίστηκε η νέα μουσική γλώσσα όπως το μονοφωνικό τραγούδι, ο αυτοσχεδιασμός και το απαγγελτικό τραγούδι· μαρτυρίες και καταγραφές σε σχέση με τους ίδιους τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες· ζητήματα τεχνικής και πρακτικής εκτέλεσης, έτσι όπως παρουσιάζονται από τους Giulio Caccini στον πρόλογο του Le nuove musiche και τον Christoph Benrhard στο Von der Singe-Kunst oder Manier. Παράλληλα γίνεται μια συγκριτική μελέτη έξι διαφορετικών μελοποιήσεων του ποιήματος του G.B. Guarini Gorga di cantatrice, στις οποίες αποτυπώνονται γλαφυρά οι μεταλλάξεις που συντελέστηκαν από το stile antico στο stile modernο. Διαμέσου της μελέτης όλων των παραπάνω φωτίζεται ο τραγουδιστικός ήχος μιας εποχής η οποία χαρακτηρίστηκε από έντονες αλλαγές και ζυμώσεις, τάση για πειραματισμό και ρήξη με παγιωμένες θέσεις (τόσο μουσικές όσο και εξωμουσικές), θέτοντας στην προμετωπίδα αυτών των αλλαγών το τραγούδι. Οι μεταλλάξεις που συντελέστηκαν στην προς έρευνα εποχή, έμελλε να καθορίσουν αποφασιστικά την πορεία της κλασικής ευρωπαϊκής μουσικής μέχρι σχεδόν τα μέσα του 20ου αιώνα και η
διερεύνησή τους αποτελεί ιδανικό πεδίο έρευνας, προκειμένου να τραγούδι να επανασυνδεθεί με το βασικότερο χαρακτηριστικό του, την δυνατότητα να εκφέρει κείμενο, άρα και νόημα.
Publications by Elena Krasaki
Π. Βούβαρης, Κ. Καρδάμης, Γ. Κίτσιος, Ε. Σπυράκου, Ι. Σταινχαχαουερ & Β.Φούλιας (επιμ.) Πρακτικά του 12ου Διατμηματικού Μουσικολογικού Συνεδρίου υπό την αιγίδα της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας (Θεσσαλονίκη, 27-29 Νοεμβρίου 2020), Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 2022., 2022
Το 1598 o B. Guarini εκδίδει την ποιητική συλλογή Rime, μέσα στην οποία βρίσκεται και ένα ποίημα ... more Το 1598 o B. Guarini εκδίδει την ποιητική συλλογή Rime, μέσα στην οποία βρίσκεται και ένα ποίημα με τον παράξενα εύγλωττο τίτλο Gorga di Cantatrice (O λαιμός της τραγουδίστριας). Αποτίοντας φόρο τιμής -στις περίφημες για την φωνητική τους τέχνη- Κυρίες του Concerto delle Donne di Ferrara, ο Guarini επιχειρεί να αποκαλύψει τη μουσική ευχαρίστηση του δεξιοτεχνικού τραγουδιού, μια ευχαρίστηση που απολάμβαναν μόνον οι μύστες-ακροατές. Για πρώτη φορά, με το ποίημα του Guarini, ξεδιπλώνεται η εικόνα, ζωντανή σχεδόν, της τραγουδίστριας τη στιγμή που τραγουδά, θέλγει, μαγεύει και μεταμορφώνεται σε μούσα. Έξι συνθέτες μελοποίησαν το ποίημα του Guarini οι: Giorgio Florio (1589), Giovanni Battista Caletti (1604), Tiburzio Massaino (1604), Johannes Hieronymus Kapsberger (1612), Francesco Turini (1629) και Claudio Monteverdi (1638).
Αντικείμενο της συγκεκριμένης εργασίας είναι η συγκριτική μελέτη αυτών των μελοποιήσεων, σε συνδυασμό με την διαφορετική διαχείριση και ενσωμάτωση του ποιητικού κειμένου στο μουσικό έργο. Στόχος είναι η άντληση όσο των δυνατόν περισσότερων πληροφοριών για την τραγουδιστική πρακτική της εποχής, τόσο ως προς την εκτέλεση αλλά και ως προς την αποτύπωσή της στο χαρτί.
Conference Presentations by Elena Krasaki
14-16/05/2021, υπό τον τίτλο: "The Six Musical Settings of guarini's Poem 'gorga di Cantatrice': ... more 14-16/05/2021, υπό τον τίτλο: "The Six Musical Settings of guarini's Poem 'gorga di Cantatrice': a Musical Transformation". 2 Battista guarini, Rime, φ. 130v-131 [madrigal cxlv], giovanni Battista Ciotti, Βενετία 1598. Η απόδοση του ποιήματος στα ελληνικά έγινε από τη συγγραφέα.
Uploads
Thesis by Elena Krasaki
Η παρούσα έρευνα, κατ’ αρχήν, αποσκοπεί στην πλαισίωση της τέχνης του τραγουδιού από την ιστοριογραφική τεκμηρίωση, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, θέτοντας το εξής ερώτημα: πώς ήταν το τραγούδι στις αρχές του 17ου αιώνα και ποια η σχέση του με την εποχή που προηγήθηκε και ακολούθησε; Προκειμένου να διερευνηθεί το ερώτημα αυτό, αξιοποιούνται πληροφορίες που παρέχονται κατά βάση στις πρωτογενείς πηγές και διερευνώνται τα ακόλουθα πεδία: το θεωρητικό υπόβαθρο, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την ουμανιστική σκέψη της όψιμης Αναγέννησης καθώς και ο τρόπος που αναπτύχθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή στο γόνιμο περιβάλλον των διαφόρων Ακαδημιών· προϋπάρχουσες εκτελεστικές
πρακτικές πάνω στις οποίες βασίστηκε η νέα μουσική γλώσσα όπως το μονοφωνικό τραγούδι, ο αυτοσχεδιασμός και το απαγγελτικό τραγούδι· μαρτυρίες και καταγραφές σε σχέση με τους ίδιους τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες· ζητήματα τεχνικής και πρακτικής εκτέλεσης, έτσι όπως παρουσιάζονται από τους Giulio Caccini στον πρόλογο του Le nuove musiche και τον Christoph Benrhard στο Von der Singe-Kunst oder Manier. Παράλληλα γίνεται μια συγκριτική μελέτη έξι διαφορετικών μελοποιήσεων του ποιήματος του G.B. Guarini Gorga di cantatrice, στις οποίες αποτυπώνονται γλαφυρά οι μεταλλάξεις που συντελέστηκαν από το stile antico στο stile modernο. Διαμέσου της μελέτης όλων των παραπάνω φωτίζεται ο τραγουδιστικός ήχος μιας εποχής η οποία χαρακτηρίστηκε από έντονες αλλαγές και ζυμώσεις, τάση για πειραματισμό και ρήξη με παγιωμένες θέσεις (τόσο μουσικές όσο και εξωμουσικές), θέτοντας στην προμετωπίδα αυτών των αλλαγών το τραγούδι. Οι μεταλλάξεις που συντελέστηκαν στην προς έρευνα εποχή, έμελλε να καθορίσουν αποφασιστικά την πορεία της κλασικής ευρωπαϊκής μουσικής μέχρι σχεδόν τα μέσα του 20ου αιώνα και η
διερεύνησή τους αποτελεί ιδανικό πεδίο έρευνας, προκειμένου να τραγούδι να επανασυνδεθεί με το βασικότερο χαρακτηριστικό του, την δυνατότητα να εκφέρει κείμενο, άρα και νόημα.
Publications by Elena Krasaki
Αντικείμενο της συγκεκριμένης εργασίας είναι η συγκριτική μελέτη αυτών των μελοποιήσεων, σε συνδυασμό με την διαφορετική διαχείριση και ενσωμάτωση του ποιητικού κειμένου στο μουσικό έργο. Στόχος είναι η άντληση όσο των δυνατόν περισσότερων πληροφοριών για την τραγουδιστική πρακτική της εποχής, τόσο ως προς την εκτέλεση αλλά και ως προς την αποτύπωσή της στο χαρτί.
Conference Presentations by Elena Krasaki
Η παρούσα έρευνα, κατ’ αρχήν, αποσκοπεί στην πλαισίωση της τέχνης του τραγουδιού από την ιστοριογραφική τεκμηρίωση, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, θέτοντας το εξής ερώτημα: πώς ήταν το τραγούδι στις αρχές του 17ου αιώνα και ποια η σχέση του με την εποχή που προηγήθηκε και ακολούθησε; Προκειμένου να διερευνηθεί το ερώτημα αυτό, αξιοποιούνται πληροφορίες που παρέχονται κατά βάση στις πρωτογενείς πηγές και διερευνώνται τα ακόλουθα πεδία: το θεωρητικό υπόβαθρο, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την ουμανιστική σκέψη της όψιμης Αναγέννησης καθώς και ο τρόπος που αναπτύχθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή στο γόνιμο περιβάλλον των διαφόρων Ακαδημιών· προϋπάρχουσες εκτελεστικές
πρακτικές πάνω στις οποίες βασίστηκε η νέα μουσική γλώσσα όπως το μονοφωνικό τραγούδι, ο αυτοσχεδιασμός και το απαγγελτικό τραγούδι· μαρτυρίες και καταγραφές σε σχέση με τους ίδιους τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες· ζητήματα τεχνικής και πρακτικής εκτέλεσης, έτσι όπως παρουσιάζονται από τους Giulio Caccini στον πρόλογο του Le nuove musiche και τον Christoph Benrhard στο Von der Singe-Kunst oder Manier. Παράλληλα γίνεται μια συγκριτική μελέτη έξι διαφορετικών μελοποιήσεων του ποιήματος του G.B. Guarini Gorga di cantatrice, στις οποίες αποτυπώνονται γλαφυρά οι μεταλλάξεις που συντελέστηκαν από το stile antico στο stile modernο. Διαμέσου της μελέτης όλων των παραπάνω φωτίζεται ο τραγουδιστικός ήχος μιας εποχής η οποία χαρακτηρίστηκε από έντονες αλλαγές και ζυμώσεις, τάση για πειραματισμό και ρήξη με παγιωμένες θέσεις (τόσο μουσικές όσο και εξωμουσικές), θέτοντας στην προμετωπίδα αυτών των αλλαγών το τραγούδι. Οι μεταλλάξεις που συντελέστηκαν στην προς έρευνα εποχή, έμελλε να καθορίσουν αποφασιστικά την πορεία της κλασικής ευρωπαϊκής μουσικής μέχρι σχεδόν τα μέσα του 20ου αιώνα και η
διερεύνησή τους αποτελεί ιδανικό πεδίο έρευνας, προκειμένου να τραγούδι να επανασυνδεθεί με το βασικότερο χαρακτηριστικό του, την δυνατότητα να εκφέρει κείμενο, άρα και νόημα.
Αντικείμενο της συγκεκριμένης εργασίας είναι η συγκριτική μελέτη αυτών των μελοποιήσεων, σε συνδυασμό με την διαφορετική διαχείριση και ενσωμάτωση του ποιητικού κειμένου στο μουσικό έργο. Στόχος είναι η άντληση όσο των δυνατόν περισσότερων πληροφοριών για την τραγουδιστική πρακτική της εποχής, τόσο ως προς την εκτέλεση αλλά και ως προς την αποτύπωσή της στο χαρτί.