Papers by Esra Avcı Kurt
II. Uluslararası Film Araştırmaları Sempozyumu - Dijital Baskı ve Fotoğraf Sergi Kataloğu, 2023
BELGÜ - Ardahan Üniversitesi Insani Bilimler ve Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2023
Ateşin keşfi ve kontrol edilmesi ile insan, gelişimini etkilemiş ve yaşam piramidinde kendini en ... more Ateşin keşfi ve kontrol edilmesi ile insan, gelişimini etkilemiş ve yaşam piramidinde kendini en üste çıkarmıştır. Bu geçişle birlikte ateş, insanlar için kutsal olmuştur. İnsanlar ateşi doğanın ve yaşamın bir parçası olarak kabul etmiş ve saygı duymuşlardır. Saygı ve kutsiyet ile birlikte ateşle ilgili inançlar ortaya çıkmış, toplumsal kurallarına ve kültürlerine yön veren önemli bir element olmuştur. Ateş, farklı kültürlerde ve mitlerde farklı birçok anlamı ifade etmektedir. Arınma, iyileşme (sağlık), tutku, arzu, yeniden doğuş, diriliş, sonsuzluk, yıkım, umut ve cehennem gibi birçok kavramı sembolize etmektedir. Bu semboller sanat, sinema ve edebiyatta işlenmiş, dini metinlerin bir parçası olmuştur. Farklı mitlerde farklı anlamlar taşımış, toplumlar kendi kutsal ateş kültünü yaşatmıştır. Tanrıların gazabı olarak kabul edilen ateş, farklı bir kültürde din ve tapınılan olmuştur. Ateşin Türk kültüründeki kutsallığı ve inanışlar günümüze kadar devam etmiştir. Türk kültüründe İslamiyet'in kabulünden önceki inanışlar daha sonrasında yeni anlamlar yüklenerek devam etmiştir. Ateş, günümüzde de kültürümüzün bir parçası olarak önemini korumaya devam etmektedir. Bu çalışmada farklı mitlerde geçen ateşin sembolizmini, Türk mitolojisinde ateşin önemini, sanatın içinde ateşin ifadelerini incelemek; ateşin tarihsel temellerine dikkat çekerek günümüzdeki davranış, ritüeller ve inançları anlamlandırmak amaçlanmıştır
II. Uluslararası Felsefe, Eğitim, Sanat ve Bilim Tarihi Sempozyumu , 2017
Özet
İnsan doğduğu andan itibaren süregelen yıllarda teknoloji ile etkileşim içinde olmuş kendin... more Özet
İnsan doğduğu andan itibaren süregelen yıllarda teknoloji ile etkileşim içinde olmuş kendini teknolojinin bir parçası haline getirmesine ve teknolojiye uyum göstererek yaşamasına zemin hazırlamıştır. Çağlar boyunca değiştirme, dönüştürme, yapma, etme ve icat etme ile meşguliyetinin sonucu olarak insan her çağın gereklerine göre bir değişim göstermiştir. İnsan toplumla etkileşimine ve gereksinimlerine yönelik bağı merkez alan bir sosyalite geliştirir. Bu bağlamın ana karakter yapılanmasını da kültür oluşturur. Doğal olarak, insanın tüm biçimlendirme süreçlerini ve eylem yönelimlerini içeren bir teknolojik kapsam ile kültürün organik bağı da ortaya çıkmış olmaktadır. Teknoloji kültürü hem insanı tanımlamanın hem insana ait çevrenin çözümlenmesinin hem de varlık olarak yaşamsal gayesinin bir belirtisi olabilmektedir. Teknolojinin, kültürün her alanında önemli bir rol oynadığı toplumsal yaşamın çoğu alanında gözlemlenmektedir. Her yeni teknolojik gelişme ve bu teknolojinin topluma yayılması ile kültürün bu araçlar tarafından yönlendirilmesi sonucu teknoloji eksenli kültür günlük yaşam deneyimlerimizi yönetmeye kadar ilerlemiş bir tabu olabilmektedir. Teknolojiyi kullandığımız sürece toplumda var olabilmek, fark edilebilmek ve etkileşime geçilebilmek gibi çok çeşitli değişiklikler yaşanmaya başlanmıştır. Teknoloji kültürünün içinde sanatı incelediğimizde, her dönem teknoloji ile etkileşim içinde olmuştur. Bilgisayar teknolojilerinin gelişmesi ile dijital çağa adım atmış, sanatın olanakları neredeyse bizlere sonsuz seçenek sunmuştur. Bu noktada teknoloji sanatın imkânlarını genişlettikçe sanatçılar kendilerini ifade edecekleri farklı tavırlara yönelebilmektedirler. Teknoloji kültürünün içinde sanatın farklı disiplinlerini kullanıp kalıcı olma ve estetik algı çatışmasına girebilmektedirler. Video ve bilgisayar gibi elektronik araçlar eski temsil şekillerine meydan okumaktadır. "Bilgisayarlar sanat olabilir mi?" düşüncesinin ötesine gidebilmek için bazı ortak eleştirel kelime haznesinin oluşmasına ihtiyaç olabilmektedir. Bu bağlamda yeni teknolojik akımın sanata ve sanatçıya sunduğu yöntemleri inceleyip irdelemek ve anlamak gerekmektedir. İnsanlık tarihi kadar eski olan teknolojiden her dönemin sanatçıları eserlerini üretirken kendi döneminin bilim ve teknolojisinden yararlanmış ve bu etkileşimi üst düzey kullanabilen sanatçılar kalıcı olmayı başarabilmişlerdir. Bilgisayar teknolojilerinin gelişmesi ile sanatçılar dijital çağa adım atmış, sanatın olanakları bizlere sonsuz seçenek sunmuştur. Sanatçı kuralların kalktığı bir sanat anlayışı ile klasik sanat estetik algısının arasında kalmaktadır. Bu bildiride sanatçının izleyiciye sunduğu eserden beklenen/ beklenmeyen doyumu, kalıcı olabilme endişesi ekseninde dünyada ve Türkiye'de sanatçıların tutum ve tavırları incelenmiştir. Teknolojinin etkisiyle yeni sanat alanlarının dikkat çekicilik, akılda kalıcılık, geniş kitlelere daha kolay ulaşılabilirlik ve ekonomiklik açısından analizi ve sanatçıya olan etkilerinin incelenmesi ve çözüm odaklı tespitlerin yapılması amaçlanmıştır.
Abstract
From the time of human birth, through years of interaction with technology, it has made itself a part of technology and has set the ground for life by adapting to technology. Throughout the ages, as a result of busy, transforming, making, and inventing, man has shown a change according to the needs of every age. It develops a sociality centered on the connection to human society and its needs. Culture is also the main character structure of this context. Naturally, a technological context involving all the shaping processes and action orientations of the human being and the culturally related organic relationship have also emerged. Technology culture can be a symptom of both the identification of human beings, the resolution of human beings' surroundings and the existence of life as being. Technology is observed in most areas of social life in which the cul- ture plays an important role in all aspects. With every new technological development and the spread of this technology, cult culture is guided by these tools, technology-driven culture can become an advanced taboo to direct our daily life experiences. As long as we use technology, there have been various changes such as being able to exist in society, to be recognized and to be able to interact. When we studied art in technology culture, we were interacting with technology every semester. With the development of computer technology, the digital age has stepped in, and the possibilities of art have almost given us endless options. At this point, as technology expands the possibilities of art, artists are able to direct themselves to different attitudes that they express themselves. In technology culture, they use different disciplines of art to enter into the conflict of being permanent and aesthetic perception. Electronic devices such as video and computers challenge old forms of representation. "Could computers be art?" Some common critical vocabulary may need to be formed to go beyond thought. In this context, it is necessary to examine and analyze the methods that the new technological trend offers for art and artist.
The artists, who are as old as human history, are able to produce lasting works of artists of all periods and have benefited from the science and technology of their era and have been able to use this interaction at a high level. With the development of computer technology, artists stepped into the digital age and the possibilities of art offered us endless options. The artist stays between the concept of art and the sense of classical art aesthetics. In this report, the attitudes and attitudes of the artists in the world and in Turkey are investigated on the axis of the expectation / unexpected satisfaction from the work the artist presents to the audience, With the influence of technology, it is aimed to analyze the effects of the new art fields in terms of attractiveness, retention, ease of accessibility and economicality to large masses and to investigate the effects of the artists and to make solution-focused determinations.
Keywords : Technology, Technology Culture, Digital Art, Technology, Technology Culture, Digital Art
ABSTRACT
The play and the child who is addressee of the play have a structure as a conceptual co... more ABSTRACT
The play and the child who is addressee of the play have a structure as a conceptual content and a vital phenomena. How effective can they show their operaional dominance on the natual behavior and materials of the play. In the changing ecology of the contents related to the play, the most important dimesion which effects the strcture of the toyis the dimension related to the design of the toy. In this context, it may be the conclusion that the play methods determine the quality of the toy.
As of the qualitative fundamentals of the play logic and toy design, constructive method also has a potential to provide us with anatomizing the play and creativity relation.
That reflexions of the effects of the child and play relation on child’s creative performans and the new culture and experiences formed by modern play and toy logic to the creative performance are whether positive or negative is percieved as a problem may include some clues to solve this problem.
As one of the play methods which has an impact on toy characteristic, constructive method, as its name suggests, aims at adding and building and making of a new toy with these materials. With these materials which set a limit to child’s imagination, the fundamental of the play put an emphasis on a psychological situation of boredom because of repetitions. This study aims at presenting the role of the play and the toy in revealing child’s creativity potentials and unveiling these potentials by means of a performance reference.
In the relation between constructive play culture and creativity, understanding if it contributes to child’s creative performance should be studied. By creating an extent on thebasis of modern aspects of creativity centered studies, culture and pedagogical discussions, this study questions the belief for the role of the play and toy in child’s world, child’s mental and intellectual development and the periods of social communication and interaction. It should be important to reveal if the perspectives of creativity related to performance and practices require new designs or intentions. We could also say that the belief of the need of anatomizing and evaluating the determinations related to how the play and toy can be placed in the contents of especially modern pedagogics and consequently modern arts pedagogics.
This study has been developed only at the center of constructive play, toy practices and the systematics of these practices. The proofs of that the relevance and relation between creaticity and play can also be observed in the play performance has been examined in this study.
• Outlook on the nature of the belief to the constractive play method and the economy of play and toy;
• Outlook on the aim of creating a cultural projection to the constructive play and toy sector;
• Outlook on the potentials of constructive play method related to creating a psychological impact on child;
• Outlook on constructive play’s perspective of forming through building logic and additive method;
• Outlook on the idealogical nature of constructive play method or the perspective related to the belief of its nature.
------
ÖZET
Bir kavramsal içerik olarak ve yaşamsal bir olgu yapısıyla oyun ve oyunun muhatabı kimliğiyle çocuk, oyunun doğal davranış ve malzemelerine dönük eylemsel hakimiyetini ne kadar sergileyebiliyor. Oyuna ait içeriklerin değişen ekolojisi içinde oyuncağın yapısını etkileyen en önemli boyutun, oyuncak tasarımına ait boyut olduğu söylenebilir. Bu bağlamda oyuncağın niteliğini oyun yöntemleri belirler vargısı dikkat çekebilir.
Bir oyun mantığının ve oyuncak tasarımının niteliksel temellerinden biri olarak inşacı-eklemeci yöntem, aynı zamanda, oyun ve yaratıcılık ilintisini açımlamakta da bize yeterince malzeme sunma potansiyeline sahiptir.
Çocuk ve oyun ilişkisinin çocuğun yaratıcı performansındaki etkileri ile çağdaş oyun ve oyuncak mantığının oluşturduğu yeni kültür ve pratiklerin yaratıcı performansa yansımalarının olumlu mu olumsuz mu olduğunun bir problem olarak algılanması, bu problemin çözümlenmesinin de ipuçlarını içerebilir.
Oyuncak karakterine etki eden oyun yöntemlerinden biri olarak inşacı-eklemeci yöntem, adından da anlaşılacağı üzere ekleyip inşa etmeyi ve kendine bu malzemelerle yeni bir oyuncak yapmayı hedeflemektedir. Çocuğun hayal gücüne sınırlamalar getiren bu malzemelerle oyunun temeli tekrarlardan dolayısıyla bıkkınlıkların işlenebileceği bir psikolojik duruma dikkat çekmektedir. Bu çalışma, çocukta yaratıcılık potansiyellerinin ortaya çıkarılmasında ve bunların bir performans referansı ile açığa vurulmasında oyunun ve oyuncağının rolünü sergilemek amacındadır.
İnşacı-eklemeci oyun kültürünün yaratıcılık ile olan ilişkisinde, çocuğun yaratıcı performansına katkısının olup olmadığının anlaşılmasına çalışılması gerekmektedir. Bu çalışma, yaratıcılık merkezli çalışmalar için çağdaş bakış açıları, kültür ve pedagojik tartışmalar temelinde bir kapsam oluşturarak, çocuğun dünyasında, çocuğun ruhsal ve zihinsel gelişiminde ve sosyal iletişim ve etkileşim süreçlerinde oyun ve oyuncağın rolüne inanışı sorgulamaktadır. Yaratıcılığın performans ve pratiklerine dönük perspektiflerin yeni tasarımlara veya yönelimlere ihtiyaç duyup duymadığının da ortaya çıkarılması önemli görülmelidir. Özellikle çağdaş pedagoji ve dolayısıyla çağdaş sanat pedagojisinin içerikleri içine oyun ve oyuncağın nasıl dahil edilebileceğine ilişkin saptamaların da irdelenmesi ve değerlendirilmesi gereğine inancın arttığı söylenebilir.
Çalışma, sadece inşacı-eklemeci oyun ve oyuncak pratiklerini ve bu pratiklerin sistematikleri merkezinde geliştirilmiştir. Yaratıcılık ile oyun arasındaki ilgi ve ilişkinin oyun performansında da gözlemlenebileceği tespitleri işlenmiştir.
• İnşacı-eklemeci oyun yöntemi oyun ve oyuncak ekonomisine olan inancının doğasına bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun ve oyuncak sektörüne bir kültürel izdüşüm oluşturma hedefine bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun yönteminin çocukta psikolojik tesir oluşturma potansiyellerine bakış;
• İnşacı-eklemeci oyunun inşacı mantığı ve eklemeci yöntemi üzerinden biçimlendirme algısına dönük bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun yönteminin ideolojik doğası ya da doğası inancına ait perspektifine bir bakış.
0, 2013
ABSTRACT
The history of art that can be offered with a four-digit taxonomy artictic “ages, peri... more ABSTRACT
The history of art that can be offered with a four-digit taxonomy artictic “ages, periods and movements” can be expressed as the first three stage, generally would not be correct to speak of manipulation. However the phenomenon of manipulation can be analyzed with in the last stage that “insights” will try to describe. Before from modernizm the “representation” of centric art was replaced by “design” in modernizm. Postmodernizm prepares the ground for the liquidation for both of them is another case, ”convention” comes up the agenda. When considered from this point of view, “convention and manipulation” draw attention as two poles which both repel and attract each other in contemporary art fiction. In particular the legitimacy of postmodern art, artistic motivations of people with a massive effort in the standardization of the art “convection” is displayed as a result of the justifications. If manipulation, negotiation will be an attempt to characterize the existence of a referral to the success of providing quality assessed.
The qualitative matters of the facts in design still apply to art. From this point, the massive quantity of reconciliation with the motivational natüre of the task and the role of transaction processing with precise manipulation of the arts and culture is fed by a chaos. When it considered as a term; manipulation which corresponds to direction and which emphasizes the transformation of influences in somebody else, power or authority’s domination, is not an art and design based but artist-based justification.
In this regard;
• The art of manipulation does not exist, there are artistic manipulation.
• Manipulation is an orientation, not an tendency.
• Artistic manipulation, is intervention of the art epistemology.
• The artist who sprung to manipulation in the art, actually can be destroy their own artistic personality by being hero of manipulation.
Thesis Chapters by Esra Avcı Kurt
Yüksek Lisans Tezi, 2012
Bu tez çalışmasının kuramsal kısmının ilk ana başlığında problemler, araştırmanın amacı ve önemi ... more Bu tez çalışmasının kuramsal kısmının ilk ana başlığında problemler, araştırmanın amacı ve önemi anlatılmaktadır. Ardından ikinci bölüm kuramsal çerçeve bölümünde kültür, sanat ve teknolojinin tarihsel ve tanımsal tasvirleri ile teknolojinin kültür ve sanata olan ilişkisi, süreçte bireyin benliği ve bireye dayatılan tüketim kültürü ikinci ana başlığın konusudur. Ardından teknoloji kültüründen, teknolojinin kendine ait bir kültürel ortam yaratan teknoloji kavramına tekno-kültüre geçiş ele alınmaktadır. Tekno-kültürel söylemin içeriğini oluşturan ideolojiler, ikinci olarak da ideolojileri taşıyan ve biçimini yeniden oluşturan sanat ve tasarım söylemlerinden bahsedilmektedir. Tekno-kültürel söylem düzeninin içeriğini oluşturan çeşitli ideolojilerin dönüştürdüğü mekân ve zaman algısı, bu mekân ve zaman içinde eğitimin uğradığı dönüşümler ve gelecekçi yaklaşımlar incelenmiştir. Üçüncü ana başlıkta, araştırmanın yöntemi ve literatür araştırması sonucunda belirlenmiş varsayımlar ve sınırlılıklara dikkat çekilmiştir. Dördüncü ana başlıkta tekno-kültüre ait temalar çözümlenmektir. Son ana başlıkta ise tekno-kültürün, kültür, sanat, eğitim ve bireyin sosyal günlük yaşam stillerindeki etkilerinin her geçen gün daha çok teknoloji merkezli olmasının etkilerinin değerlendirimesi ve ulaşılan vargılar ele alınmıştır.
Uploads
Papers by Esra Avcı Kurt
İnsan doğduğu andan itibaren süregelen yıllarda teknoloji ile etkileşim içinde olmuş kendini teknolojinin bir parçası haline getirmesine ve teknolojiye uyum göstererek yaşamasına zemin hazırlamıştır. Çağlar boyunca değiştirme, dönüştürme, yapma, etme ve icat etme ile meşguliyetinin sonucu olarak insan her çağın gereklerine göre bir değişim göstermiştir. İnsan toplumla etkileşimine ve gereksinimlerine yönelik bağı merkez alan bir sosyalite geliştirir. Bu bağlamın ana karakter yapılanmasını da kültür oluşturur. Doğal olarak, insanın tüm biçimlendirme süreçlerini ve eylem yönelimlerini içeren bir teknolojik kapsam ile kültürün organik bağı da ortaya çıkmış olmaktadır. Teknoloji kültürü hem insanı tanımlamanın hem insana ait çevrenin çözümlenmesinin hem de varlık olarak yaşamsal gayesinin bir belirtisi olabilmektedir. Teknolojinin, kültürün her alanında önemli bir rol oynadığı toplumsal yaşamın çoğu alanında gözlemlenmektedir. Her yeni teknolojik gelişme ve bu teknolojinin topluma yayılması ile kültürün bu araçlar tarafından yönlendirilmesi sonucu teknoloji eksenli kültür günlük yaşam deneyimlerimizi yönetmeye kadar ilerlemiş bir tabu olabilmektedir. Teknolojiyi kullandığımız sürece toplumda var olabilmek, fark edilebilmek ve etkileşime geçilebilmek gibi çok çeşitli değişiklikler yaşanmaya başlanmıştır. Teknoloji kültürünün içinde sanatı incelediğimizde, her dönem teknoloji ile etkileşim içinde olmuştur. Bilgisayar teknolojilerinin gelişmesi ile dijital çağa adım atmış, sanatın olanakları neredeyse bizlere sonsuz seçenek sunmuştur. Bu noktada teknoloji sanatın imkânlarını genişlettikçe sanatçılar kendilerini ifade edecekleri farklı tavırlara yönelebilmektedirler. Teknoloji kültürünün içinde sanatın farklı disiplinlerini kullanıp kalıcı olma ve estetik algı çatışmasına girebilmektedirler. Video ve bilgisayar gibi elektronik araçlar eski temsil şekillerine meydan okumaktadır. "Bilgisayarlar sanat olabilir mi?" düşüncesinin ötesine gidebilmek için bazı ortak eleştirel kelime haznesinin oluşmasına ihtiyaç olabilmektedir. Bu bağlamda yeni teknolojik akımın sanata ve sanatçıya sunduğu yöntemleri inceleyip irdelemek ve anlamak gerekmektedir. İnsanlık tarihi kadar eski olan teknolojiden her dönemin sanatçıları eserlerini üretirken kendi döneminin bilim ve teknolojisinden yararlanmış ve bu etkileşimi üst düzey kullanabilen sanatçılar kalıcı olmayı başarabilmişlerdir. Bilgisayar teknolojilerinin gelişmesi ile sanatçılar dijital çağa adım atmış, sanatın olanakları bizlere sonsuz seçenek sunmuştur. Sanatçı kuralların kalktığı bir sanat anlayışı ile klasik sanat estetik algısının arasında kalmaktadır. Bu bildiride sanatçının izleyiciye sunduğu eserden beklenen/ beklenmeyen doyumu, kalıcı olabilme endişesi ekseninde dünyada ve Türkiye'de sanatçıların tutum ve tavırları incelenmiştir. Teknolojinin etkisiyle yeni sanat alanlarının dikkat çekicilik, akılda kalıcılık, geniş kitlelere daha kolay ulaşılabilirlik ve ekonomiklik açısından analizi ve sanatçıya olan etkilerinin incelenmesi ve çözüm odaklı tespitlerin yapılması amaçlanmıştır.
Abstract
From the time of human birth, through years of interaction with technology, it has made itself a part of technology and has set the ground for life by adapting to technology. Throughout the ages, as a result of busy, transforming, making, and inventing, man has shown a change according to the needs of every age. It develops a sociality centered on the connection to human society and its needs. Culture is also the main character structure of this context. Naturally, a technological context involving all the shaping processes and action orientations of the human being and the culturally related organic relationship have also emerged. Technology culture can be a symptom of both the identification of human beings, the resolution of human beings' surroundings and the existence of life as being. Technology is observed in most areas of social life in which the cul- ture plays an important role in all aspects. With every new technological development and the spread of this technology, cult culture is guided by these tools, technology-driven culture can become an advanced taboo to direct our daily life experiences. As long as we use technology, there have been various changes such as being able to exist in society, to be recognized and to be able to interact. When we studied art in technology culture, we were interacting with technology every semester. With the development of computer technology, the digital age has stepped in, and the possibilities of art have almost given us endless options. At this point, as technology expands the possibilities of art, artists are able to direct themselves to different attitudes that they express themselves. In technology culture, they use different disciplines of art to enter into the conflict of being permanent and aesthetic perception. Electronic devices such as video and computers challenge old forms of representation. "Could computers be art?" Some common critical vocabulary may need to be formed to go beyond thought. In this context, it is necessary to examine and analyze the methods that the new technological trend offers for art and artist.
The artists, who are as old as human history, are able to produce lasting works of artists of all periods and have benefited from the science and technology of their era and have been able to use this interaction at a high level. With the development of computer technology, artists stepped into the digital age and the possibilities of art offered us endless options. The artist stays between the concept of art and the sense of classical art aesthetics. In this report, the attitudes and attitudes of the artists in the world and in Turkey are investigated on the axis of the expectation / unexpected satisfaction from the work the artist presents to the audience, With the influence of technology, it is aimed to analyze the effects of the new art fields in terms of attractiveness, retention, ease of accessibility and economicality to large masses and to investigate the effects of the artists and to make solution-focused determinations.
Keywords : Technology, Technology Culture, Digital Art, Technology, Technology Culture, Digital Art
The play and the child who is addressee of the play have a structure as a conceptual content and a vital phenomena. How effective can they show their operaional dominance on the natual behavior and materials of the play. In the changing ecology of the contents related to the play, the most important dimesion which effects the strcture of the toyis the dimension related to the design of the toy. In this context, it may be the conclusion that the play methods determine the quality of the toy.
As of the qualitative fundamentals of the play logic and toy design, constructive method also has a potential to provide us with anatomizing the play and creativity relation.
That reflexions of the effects of the child and play relation on child’s creative performans and the new culture and experiences formed by modern play and toy logic to the creative performance are whether positive or negative is percieved as a problem may include some clues to solve this problem.
As one of the play methods which has an impact on toy characteristic, constructive method, as its name suggests, aims at adding and building and making of a new toy with these materials. With these materials which set a limit to child’s imagination, the fundamental of the play put an emphasis on a psychological situation of boredom because of repetitions. This study aims at presenting the role of the play and the toy in revealing child’s creativity potentials and unveiling these potentials by means of a performance reference.
In the relation between constructive play culture and creativity, understanding if it contributes to child’s creative performance should be studied. By creating an extent on thebasis of modern aspects of creativity centered studies, culture and pedagogical discussions, this study questions the belief for the role of the play and toy in child’s world, child’s mental and intellectual development and the periods of social communication and interaction. It should be important to reveal if the perspectives of creativity related to performance and practices require new designs or intentions. We could also say that the belief of the need of anatomizing and evaluating the determinations related to how the play and toy can be placed in the contents of especially modern pedagogics and consequently modern arts pedagogics.
This study has been developed only at the center of constructive play, toy practices and the systematics of these practices. The proofs of that the relevance and relation between creaticity and play can also be observed in the play performance has been examined in this study.
• Outlook on the nature of the belief to the constractive play method and the economy of play and toy;
• Outlook on the aim of creating a cultural projection to the constructive play and toy sector;
• Outlook on the potentials of constructive play method related to creating a psychological impact on child;
• Outlook on constructive play’s perspective of forming through building logic and additive method;
• Outlook on the idealogical nature of constructive play method or the perspective related to the belief of its nature.
------
ÖZET
Bir kavramsal içerik olarak ve yaşamsal bir olgu yapısıyla oyun ve oyunun muhatabı kimliğiyle çocuk, oyunun doğal davranış ve malzemelerine dönük eylemsel hakimiyetini ne kadar sergileyebiliyor. Oyuna ait içeriklerin değişen ekolojisi içinde oyuncağın yapısını etkileyen en önemli boyutun, oyuncak tasarımına ait boyut olduğu söylenebilir. Bu bağlamda oyuncağın niteliğini oyun yöntemleri belirler vargısı dikkat çekebilir.
Bir oyun mantığının ve oyuncak tasarımının niteliksel temellerinden biri olarak inşacı-eklemeci yöntem, aynı zamanda, oyun ve yaratıcılık ilintisini açımlamakta da bize yeterince malzeme sunma potansiyeline sahiptir.
Çocuk ve oyun ilişkisinin çocuğun yaratıcı performansındaki etkileri ile çağdaş oyun ve oyuncak mantığının oluşturduğu yeni kültür ve pratiklerin yaratıcı performansa yansımalarının olumlu mu olumsuz mu olduğunun bir problem olarak algılanması, bu problemin çözümlenmesinin de ipuçlarını içerebilir.
Oyuncak karakterine etki eden oyun yöntemlerinden biri olarak inşacı-eklemeci yöntem, adından da anlaşılacağı üzere ekleyip inşa etmeyi ve kendine bu malzemelerle yeni bir oyuncak yapmayı hedeflemektedir. Çocuğun hayal gücüne sınırlamalar getiren bu malzemelerle oyunun temeli tekrarlardan dolayısıyla bıkkınlıkların işlenebileceği bir psikolojik duruma dikkat çekmektedir. Bu çalışma, çocukta yaratıcılık potansiyellerinin ortaya çıkarılmasında ve bunların bir performans referansı ile açığa vurulmasında oyunun ve oyuncağının rolünü sergilemek amacındadır.
İnşacı-eklemeci oyun kültürünün yaratıcılık ile olan ilişkisinde, çocuğun yaratıcı performansına katkısının olup olmadığının anlaşılmasına çalışılması gerekmektedir. Bu çalışma, yaratıcılık merkezli çalışmalar için çağdaş bakış açıları, kültür ve pedagojik tartışmalar temelinde bir kapsam oluşturarak, çocuğun dünyasında, çocuğun ruhsal ve zihinsel gelişiminde ve sosyal iletişim ve etkileşim süreçlerinde oyun ve oyuncağın rolüne inanışı sorgulamaktadır. Yaratıcılığın performans ve pratiklerine dönük perspektiflerin yeni tasarımlara veya yönelimlere ihtiyaç duyup duymadığının da ortaya çıkarılması önemli görülmelidir. Özellikle çağdaş pedagoji ve dolayısıyla çağdaş sanat pedagojisinin içerikleri içine oyun ve oyuncağın nasıl dahil edilebileceğine ilişkin saptamaların da irdelenmesi ve değerlendirilmesi gereğine inancın arttığı söylenebilir.
Çalışma, sadece inşacı-eklemeci oyun ve oyuncak pratiklerini ve bu pratiklerin sistematikleri merkezinde geliştirilmiştir. Yaratıcılık ile oyun arasındaki ilgi ve ilişkinin oyun performansında da gözlemlenebileceği tespitleri işlenmiştir.
• İnşacı-eklemeci oyun yöntemi oyun ve oyuncak ekonomisine olan inancının doğasına bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun ve oyuncak sektörüne bir kültürel izdüşüm oluşturma hedefine bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun yönteminin çocukta psikolojik tesir oluşturma potansiyellerine bakış;
• İnşacı-eklemeci oyunun inşacı mantığı ve eklemeci yöntemi üzerinden biçimlendirme algısına dönük bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun yönteminin ideolojik doğası ya da doğası inancına ait perspektifine bir bakış.
The history of art that can be offered with a four-digit taxonomy artictic “ages, periods and movements” can be expressed as the first three stage, generally would not be correct to speak of manipulation. However the phenomenon of manipulation can be analyzed with in the last stage that “insights” will try to describe. Before from modernizm the “representation” of centric art was replaced by “design” in modernizm. Postmodernizm prepares the ground for the liquidation for both of them is another case, ”convention” comes up the agenda. When considered from this point of view, “convention and manipulation” draw attention as two poles which both repel and attract each other in contemporary art fiction. In particular the legitimacy of postmodern art, artistic motivations of people with a massive effort in the standardization of the art “convection” is displayed as a result of the justifications. If manipulation, negotiation will be an attempt to characterize the existence of a referral to the success of providing quality assessed.
The qualitative matters of the facts in design still apply to art. From this point, the massive quantity of reconciliation with the motivational natüre of the task and the role of transaction processing with precise manipulation of the arts and culture is fed by a chaos. When it considered as a term; manipulation which corresponds to direction and which emphasizes the transformation of influences in somebody else, power or authority’s domination, is not an art and design based but artist-based justification.
In this regard;
• The art of manipulation does not exist, there are artistic manipulation.
• Manipulation is an orientation, not an tendency.
• Artistic manipulation, is intervention of the art epistemology.
• The artist who sprung to manipulation in the art, actually can be destroy their own artistic personality by being hero of manipulation.
Thesis Chapters by Esra Avcı Kurt
İnsan doğduğu andan itibaren süregelen yıllarda teknoloji ile etkileşim içinde olmuş kendini teknolojinin bir parçası haline getirmesine ve teknolojiye uyum göstererek yaşamasına zemin hazırlamıştır. Çağlar boyunca değiştirme, dönüştürme, yapma, etme ve icat etme ile meşguliyetinin sonucu olarak insan her çağın gereklerine göre bir değişim göstermiştir. İnsan toplumla etkileşimine ve gereksinimlerine yönelik bağı merkez alan bir sosyalite geliştirir. Bu bağlamın ana karakter yapılanmasını da kültür oluşturur. Doğal olarak, insanın tüm biçimlendirme süreçlerini ve eylem yönelimlerini içeren bir teknolojik kapsam ile kültürün organik bağı da ortaya çıkmış olmaktadır. Teknoloji kültürü hem insanı tanımlamanın hem insana ait çevrenin çözümlenmesinin hem de varlık olarak yaşamsal gayesinin bir belirtisi olabilmektedir. Teknolojinin, kültürün her alanında önemli bir rol oynadığı toplumsal yaşamın çoğu alanında gözlemlenmektedir. Her yeni teknolojik gelişme ve bu teknolojinin topluma yayılması ile kültürün bu araçlar tarafından yönlendirilmesi sonucu teknoloji eksenli kültür günlük yaşam deneyimlerimizi yönetmeye kadar ilerlemiş bir tabu olabilmektedir. Teknolojiyi kullandığımız sürece toplumda var olabilmek, fark edilebilmek ve etkileşime geçilebilmek gibi çok çeşitli değişiklikler yaşanmaya başlanmıştır. Teknoloji kültürünün içinde sanatı incelediğimizde, her dönem teknoloji ile etkileşim içinde olmuştur. Bilgisayar teknolojilerinin gelişmesi ile dijital çağa adım atmış, sanatın olanakları neredeyse bizlere sonsuz seçenek sunmuştur. Bu noktada teknoloji sanatın imkânlarını genişlettikçe sanatçılar kendilerini ifade edecekleri farklı tavırlara yönelebilmektedirler. Teknoloji kültürünün içinde sanatın farklı disiplinlerini kullanıp kalıcı olma ve estetik algı çatışmasına girebilmektedirler. Video ve bilgisayar gibi elektronik araçlar eski temsil şekillerine meydan okumaktadır. "Bilgisayarlar sanat olabilir mi?" düşüncesinin ötesine gidebilmek için bazı ortak eleştirel kelime haznesinin oluşmasına ihtiyaç olabilmektedir. Bu bağlamda yeni teknolojik akımın sanata ve sanatçıya sunduğu yöntemleri inceleyip irdelemek ve anlamak gerekmektedir. İnsanlık tarihi kadar eski olan teknolojiden her dönemin sanatçıları eserlerini üretirken kendi döneminin bilim ve teknolojisinden yararlanmış ve bu etkileşimi üst düzey kullanabilen sanatçılar kalıcı olmayı başarabilmişlerdir. Bilgisayar teknolojilerinin gelişmesi ile sanatçılar dijital çağa adım atmış, sanatın olanakları bizlere sonsuz seçenek sunmuştur. Sanatçı kuralların kalktığı bir sanat anlayışı ile klasik sanat estetik algısının arasında kalmaktadır. Bu bildiride sanatçının izleyiciye sunduğu eserden beklenen/ beklenmeyen doyumu, kalıcı olabilme endişesi ekseninde dünyada ve Türkiye'de sanatçıların tutum ve tavırları incelenmiştir. Teknolojinin etkisiyle yeni sanat alanlarının dikkat çekicilik, akılda kalıcılık, geniş kitlelere daha kolay ulaşılabilirlik ve ekonomiklik açısından analizi ve sanatçıya olan etkilerinin incelenmesi ve çözüm odaklı tespitlerin yapılması amaçlanmıştır.
Abstract
From the time of human birth, through years of interaction with technology, it has made itself a part of technology and has set the ground for life by adapting to technology. Throughout the ages, as a result of busy, transforming, making, and inventing, man has shown a change according to the needs of every age. It develops a sociality centered on the connection to human society and its needs. Culture is also the main character structure of this context. Naturally, a technological context involving all the shaping processes and action orientations of the human being and the culturally related organic relationship have also emerged. Technology culture can be a symptom of both the identification of human beings, the resolution of human beings' surroundings and the existence of life as being. Technology is observed in most areas of social life in which the cul- ture plays an important role in all aspects. With every new technological development and the spread of this technology, cult culture is guided by these tools, technology-driven culture can become an advanced taboo to direct our daily life experiences. As long as we use technology, there have been various changes such as being able to exist in society, to be recognized and to be able to interact. When we studied art in technology culture, we were interacting with technology every semester. With the development of computer technology, the digital age has stepped in, and the possibilities of art have almost given us endless options. At this point, as technology expands the possibilities of art, artists are able to direct themselves to different attitudes that they express themselves. In technology culture, they use different disciplines of art to enter into the conflict of being permanent and aesthetic perception. Electronic devices such as video and computers challenge old forms of representation. "Could computers be art?" Some common critical vocabulary may need to be formed to go beyond thought. In this context, it is necessary to examine and analyze the methods that the new technological trend offers for art and artist.
The artists, who are as old as human history, are able to produce lasting works of artists of all periods and have benefited from the science and technology of their era and have been able to use this interaction at a high level. With the development of computer technology, artists stepped into the digital age and the possibilities of art offered us endless options. The artist stays between the concept of art and the sense of classical art aesthetics. In this report, the attitudes and attitudes of the artists in the world and in Turkey are investigated on the axis of the expectation / unexpected satisfaction from the work the artist presents to the audience, With the influence of technology, it is aimed to analyze the effects of the new art fields in terms of attractiveness, retention, ease of accessibility and economicality to large masses and to investigate the effects of the artists and to make solution-focused determinations.
Keywords : Technology, Technology Culture, Digital Art, Technology, Technology Culture, Digital Art
The play and the child who is addressee of the play have a structure as a conceptual content and a vital phenomena. How effective can they show their operaional dominance on the natual behavior and materials of the play. In the changing ecology of the contents related to the play, the most important dimesion which effects the strcture of the toyis the dimension related to the design of the toy. In this context, it may be the conclusion that the play methods determine the quality of the toy.
As of the qualitative fundamentals of the play logic and toy design, constructive method also has a potential to provide us with anatomizing the play and creativity relation.
That reflexions of the effects of the child and play relation on child’s creative performans and the new culture and experiences formed by modern play and toy logic to the creative performance are whether positive or negative is percieved as a problem may include some clues to solve this problem.
As one of the play methods which has an impact on toy characteristic, constructive method, as its name suggests, aims at adding and building and making of a new toy with these materials. With these materials which set a limit to child’s imagination, the fundamental of the play put an emphasis on a psychological situation of boredom because of repetitions. This study aims at presenting the role of the play and the toy in revealing child’s creativity potentials and unveiling these potentials by means of a performance reference.
In the relation between constructive play culture and creativity, understanding if it contributes to child’s creative performance should be studied. By creating an extent on thebasis of modern aspects of creativity centered studies, culture and pedagogical discussions, this study questions the belief for the role of the play and toy in child’s world, child’s mental and intellectual development and the periods of social communication and interaction. It should be important to reveal if the perspectives of creativity related to performance and practices require new designs or intentions. We could also say that the belief of the need of anatomizing and evaluating the determinations related to how the play and toy can be placed in the contents of especially modern pedagogics and consequently modern arts pedagogics.
This study has been developed only at the center of constructive play, toy practices and the systematics of these practices. The proofs of that the relevance and relation between creaticity and play can also be observed in the play performance has been examined in this study.
• Outlook on the nature of the belief to the constractive play method and the economy of play and toy;
• Outlook on the aim of creating a cultural projection to the constructive play and toy sector;
• Outlook on the potentials of constructive play method related to creating a psychological impact on child;
• Outlook on constructive play’s perspective of forming through building logic and additive method;
• Outlook on the idealogical nature of constructive play method or the perspective related to the belief of its nature.
------
ÖZET
Bir kavramsal içerik olarak ve yaşamsal bir olgu yapısıyla oyun ve oyunun muhatabı kimliğiyle çocuk, oyunun doğal davranış ve malzemelerine dönük eylemsel hakimiyetini ne kadar sergileyebiliyor. Oyuna ait içeriklerin değişen ekolojisi içinde oyuncağın yapısını etkileyen en önemli boyutun, oyuncak tasarımına ait boyut olduğu söylenebilir. Bu bağlamda oyuncağın niteliğini oyun yöntemleri belirler vargısı dikkat çekebilir.
Bir oyun mantığının ve oyuncak tasarımının niteliksel temellerinden biri olarak inşacı-eklemeci yöntem, aynı zamanda, oyun ve yaratıcılık ilintisini açımlamakta da bize yeterince malzeme sunma potansiyeline sahiptir.
Çocuk ve oyun ilişkisinin çocuğun yaratıcı performansındaki etkileri ile çağdaş oyun ve oyuncak mantığının oluşturduğu yeni kültür ve pratiklerin yaratıcı performansa yansımalarının olumlu mu olumsuz mu olduğunun bir problem olarak algılanması, bu problemin çözümlenmesinin de ipuçlarını içerebilir.
Oyuncak karakterine etki eden oyun yöntemlerinden biri olarak inşacı-eklemeci yöntem, adından da anlaşılacağı üzere ekleyip inşa etmeyi ve kendine bu malzemelerle yeni bir oyuncak yapmayı hedeflemektedir. Çocuğun hayal gücüne sınırlamalar getiren bu malzemelerle oyunun temeli tekrarlardan dolayısıyla bıkkınlıkların işlenebileceği bir psikolojik duruma dikkat çekmektedir. Bu çalışma, çocukta yaratıcılık potansiyellerinin ortaya çıkarılmasında ve bunların bir performans referansı ile açığa vurulmasında oyunun ve oyuncağının rolünü sergilemek amacındadır.
İnşacı-eklemeci oyun kültürünün yaratıcılık ile olan ilişkisinde, çocuğun yaratıcı performansına katkısının olup olmadığının anlaşılmasına çalışılması gerekmektedir. Bu çalışma, yaratıcılık merkezli çalışmalar için çağdaş bakış açıları, kültür ve pedagojik tartışmalar temelinde bir kapsam oluşturarak, çocuğun dünyasında, çocuğun ruhsal ve zihinsel gelişiminde ve sosyal iletişim ve etkileşim süreçlerinde oyun ve oyuncağın rolüne inanışı sorgulamaktadır. Yaratıcılığın performans ve pratiklerine dönük perspektiflerin yeni tasarımlara veya yönelimlere ihtiyaç duyup duymadığının da ortaya çıkarılması önemli görülmelidir. Özellikle çağdaş pedagoji ve dolayısıyla çağdaş sanat pedagojisinin içerikleri içine oyun ve oyuncağın nasıl dahil edilebileceğine ilişkin saptamaların da irdelenmesi ve değerlendirilmesi gereğine inancın arttığı söylenebilir.
Çalışma, sadece inşacı-eklemeci oyun ve oyuncak pratiklerini ve bu pratiklerin sistematikleri merkezinde geliştirilmiştir. Yaratıcılık ile oyun arasındaki ilgi ve ilişkinin oyun performansında da gözlemlenebileceği tespitleri işlenmiştir.
• İnşacı-eklemeci oyun yöntemi oyun ve oyuncak ekonomisine olan inancının doğasına bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun ve oyuncak sektörüne bir kültürel izdüşüm oluşturma hedefine bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun yönteminin çocukta psikolojik tesir oluşturma potansiyellerine bakış;
• İnşacı-eklemeci oyunun inşacı mantığı ve eklemeci yöntemi üzerinden biçimlendirme algısına dönük bakış;
• İnşacı-eklemeci oyun yönteminin ideolojik doğası ya da doğası inancına ait perspektifine bir bakış.
The history of art that can be offered with a four-digit taxonomy artictic “ages, periods and movements” can be expressed as the first three stage, generally would not be correct to speak of manipulation. However the phenomenon of manipulation can be analyzed with in the last stage that “insights” will try to describe. Before from modernizm the “representation” of centric art was replaced by “design” in modernizm. Postmodernizm prepares the ground for the liquidation for both of them is another case, ”convention” comes up the agenda. When considered from this point of view, “convention and manipulation” draw attention as two poles which both repel and attract each other in contemporary art fiction. In particular the legitimacy of postmodern art, artistic motivations of people with a massive effort in the standardization of the art “convection” is displayed as a result of the justifications. If manipulation, negotiation will be an attempt to characterize the existence of a referral to the success of providing quality assessed.
The qualitative matters of the facts in design still apply to art. From this point, the massive quantity of reconciliation with the motivational natüre of the task and the role of transaction processing with precise manipulation of the arts and culture is fed by a chaos. When it considered as a term; manipulation which corresponds to direction and which emphasizes the transformation of influences in somebody else, power or authority’s domination, is not an art and design based but artist-based justification.
In this regard;
• The art of manipulation does not exist, there are artistic manipulation.
• Manipulation is an orientation, not an tendency.
• Artistic manipulation, is intervention of the art epistemology.
• The artist who sprung to manipulation in the art, actually can be destroy their own artistic personality by being hero of manipulation.